Een held is opgestaan (revisited)

Als hij zijn debuut gemaakt had mocht ik terugkomen. Zelfs Kalezic heeft nu het licht gezien en beseft dat hij niet om hem heen kan.
Zoals in Fightclub al gezegd werd:"Ik vecht liever niet tegen pezige ventjes. Die blijven gewoon staan." Mijn voorkeur wat betreft laatste mannen gaat uit naar lange dunne verdediger. Dit in tegenstelling tot de bonkige vierkante soort.
Waarom?
Allereerst blijven ze zoals al genoemd gewoon staan en als ze al om vallen staan ze weer sneller op. Ze hebben bovendien over het algemeen meer snbelheid omdat hun lompe lichaam hun niet in de weg zit. Eventuele fouten qua positie kiezen kunnen ze dus herstellen met snelheid. Ook hebben ze simpelweg fysike gezien meer kans om een kopduel te winnen.

Nu zit het er aan te komen bij De Graafschap, een wisseling van de wacht. Bij DZC werd de wissel nog in de kleedkamer gedaan. Tegen GAE was het publiek gewoon getuige van de overdracht van de macht in de 20ste minuut. Er zit een jeugdspeler aan te komen die alles heeft om een held, van mij sowieso, te worden. Hij is nog jong, maar pakt in de voorbereiding al zijn minuten mee. Zou hij dit jaar al aan de selctie toegevoegd worden?

Zijn naanm? Dat is meteen ook een van zijn pluspunten. Een naam die al genoeg uitstraling heeft:
Ted van de Pavert.

Die naam alleen al. Ted van de Pavert was de medogenloze verdediger waar tegen Roel Dijkstra altijd moeite had, tegen wie Ronnie Hansen niet durfde te spelen en die als enige Kick Wilstra uit wist te schakelen.

Ted van de Pavert. We hoeven geen melodie voor zijn spreekkoor te bedenken. de naam heeft zo al een aangenaam ritme. We hoeven alleen maar zijn naam te scanderen en de punten zijn in de pocket.

Driewerf hulde!