Wanneer is het doorslaan dan in jouw ogen?quote:Op zaterdag 18 december 2010 22:59 schreef formerjellybean het volgende:
Tuurlijk is relativeren belangrijk , maar je kan er ook in door slaan.
Mijn stuk gaat er juist over dat er bij relativeren helemaal geen sprake hoeft te zijn van het ontkennen van emoties. Relativatie geeft juist de mogelijkheid om je negatieve emoties te accepteren ipv ze weg te stoppen of ze te krachtig te uiten.quote:Bij sommige dingen mag best je gevoelens eens uit gooien en inzien dat het niet goed gaat zodat je kan veranderen of emoties er uit laat die er echt uit moeten.
Juist als je eerst die gevoelens eruit hebt gegooid kan je pas verder en het relativeren.
Hoe oud ben je?quote:Op zaterdag 18 december 2010 23:06 schreef Silv het volgende:
Ik kan mij wel in je verhaal vinden. Zelf ben ik echt erg onverschillig en ervaar minder 'problemen' dan andere mensen. Als ik dan iemand hoor klagen over kleine problemen moet ik altijd een beetje lachen. Maar ik merk wel dat, zoals je al zei, mijn gevoelens zich opkroppen.
Relativering is iets dat altijd aanwezig is. De heftigheid of grootte van je probleem wordt bepaald aan de hand van het wereldbeeld dat je hebt. Is je wereldbeeld heel klein en bekrompen dan zullen bepaalde gebeurtenissen veel harder aankomen dan bij een groter wereldbeeld.quote:Op zaterdag 18 december 2010 23:09 schreef formerjellybean het volgende:
Nou bijvoorbeeld als je in een rouwverwerking zit , dan heb je even geen ruimte voor relativering of te concentreren op de problemen van een ander, want je moet juist door het verdriet heen. Eerst moet je even kunnen zeggen ik voel me kut en dat komt daardoor.
Ik heb het idee dat mijn punt dat ik probeerde te maken in de OP niet echt goed is overgekomen...quote:Bij sommige dingen moet je juist even krachtig kunnen uiten dat heb je dan nodig en dan kun je daarna weer verder.
Voor de echt ingrijpende gebeurtenissen is het belangrijk juist eerst het verdriet te hebben en dan later als je weer wat beter voelt komt de relativering later wel.
Oh, no worries danquote:
Helemaal mee eensquote:Op zaterdag 18 december 2010 23:09 schreef formerjellybean het volgende:
Nou bijvoorbeeld als je in een rouwverwerking zit , dan heb je even geen ruimte voor relativering of te concentreren op de problemen van een ander, want je moet juist door het verdriet heen. Eerst moet je even kunnen zeggen ik voel me kut en dat komt daardoor.
Bij sommige dingen moet je juist even krachtig kunnen uiten dat heb je dan nodig en dan kun je daarna weer verder.
Voor de echt ingrijpende gebeurtenissen is het belangrijk juist eerst het verdriet te hebben en dan later als je weer wat beter voelt komt de relativering later wel.
Mijn eerste grote wereldschok was de dood van mijn vader toen ik 17 was. Ik dacht zulke gevoelens nooit meer mee te kunnen maken. Maar inmiddels is er zoveel gebeurd in het leven, wordt je ouder en maakt meer mee. De plotselinge dood van mijn zwager 7 jaar geleden, die 2 kleine kindjes van 1 en 2 naliet, schopte me weer helemaal overhoop.quote:Op zondag 19 december 2010 01:12 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
Helemaal mee eens![]()
Voorheen kropte ik de gevoelens ook op tot het niet meer ging, na mijn moeders dood er de daarop volgende emoties ben ik er anders mee omgegaan. Nu merk ik dat ik inderdaad totaal anders naar de wereld om mij heen kijk dan sommige mensen. Gevoelens laat ik nog steeds op mij af komen, maar ik stop ze niet meer weg. Hoeft niet![]()
Als dat daarna voorbij is kun je eigenlijk al weer heel snel met beide benen op de grond staan
Dat klopt. Ik ben wel "wat" ouder( 28 jaar om precies te zijnquote:Op zondag 19 december 2010 01:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ouder worden... Ik moet altijd een beetje gniffelen tegenwoordig als het daar over gaat. Ik ben nu 21, maar voel me soms 60 met mijn rugzak. Als ik kijk naar mijn omgeving, sta ik zoveel anders in het leven dan andere mensen van mijn leeftijd of zelfs ouder. En bij sommige, die ook al een flinke tocht achter de rug hebben daar zie je het dan wel in terug.
Ouder worden, volwassen, eigenlijk begin ik steeds meer te denken dat het weinig met je leeftijd te maken heeft.
Je bent niet de enige 21-jarige die er zo over denkt.quote:Op zondag 19 december 2010 01:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ouder worden... Ik moet altijd een beetje gniffelen tegenwoordig als het daar over gaat. Ik ben nu 21, maar voel me soms 60 met mijn rugzak. Als ik kijk naar mijn omgeving, sta ik zoveel anders in het leven dan andere mensen van mijn leeftijd of zelfs ouder. En bij sommige, die ook al een flinke tocht achter de rug hebben daar zie je het dan wel in terug.
Ouder worden, volwassen, eigenlijk begin ik steeds meer te denken dat het weinig met je leeftijd te maken heeft.
Ik ben het met hem eens.quote:Op zondag 19 december 2010 01:48 schreef Seven. het volgende:
[..]
Je bent niet de enige 21-jarige die er zo over denkt.
Ik begrijp je punt zeer goed, en zo sta ik ook in het leven. Die quote die je aanhaalt is leuk en ik zie er zeker wat in. Toch vind ik het ook heerlijk om me af en toe eens kut te voelen, te zwelgen in zelfmedelijden en te klagen over mijn insignificante, triviale issues. Ik ben niet voor niks op aarde gekomen om een menselijke ervaring te ondergaan, dus maak ik ook graag de ups en downs mee. Dus inderdaad wat jij zegt, niet je "negatieve" emoties wegstoppen, maar ze gewoon ten volle ervaren, accepteren dat ze er zijn en ze vervolgens omzetten in iets positiefs.quote:Op zaterdag 18 december 2010 22:56 schreef Probably_on_pcp het volgende:
"Whatever your main struggle is, it is insignificant in the face of your death; it is petty and unimportant and has no meaning at all. It is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing."
Brad Blanton - Radical Honesty
Klinkt interessant. In het weekend eens goed naar kijkenquote:Op dinsdag 28 december 2010 09:09 schreef Rick.Gulmans het volgende:
ik heb meegekregen dat je pas moreel volwassen ben zodra je je eigen belangen kan relativeren met het belang van anderen.
als je dit topic bekijkt na kracht van het nu (1t/m7) heb gelezen, dan zie je wel de OP in het perspectief wat je bedoelt denk ik, maar het staat er niet zo
overigens is er best wel wat onderzoek gedaan naar het relativeren van dingen na het benadrukken van de eigen sterfelijkheid. dit heet de terror management theory waarbij ook gebruik wordt gemaakt van het zichelf herinneren aan sterfelijkheid, en hierdoor zijn mensen meer geneigd om 'bepaalde dingen' anders te doen. in de gevallen die ik ken zal de persoon zich meer vastklampen aan cultuur en/of geloof omdat dit betekenis aan de dood geeft, of een soort gevoel van onsterfelijkheid geeft
Of dat raar is weet ik niet. Daarvoor weten we te weinig van je om daar echt iets over te kunnen zeggen.quote:Op dinsdag 28 december 2010 09:49 schreef spirity het volgende:
Ik weet niet, maar echt niks kan mij raken... Het enige dat me geak maakt zijn vrouwen. Me ex, moeder zus en lover... Verder heb ik nog nooit echt een dierbare verloren... Toen me oma kanker kreeg dee ut me echt niks... Terwijl dat wel me beste maatje is! Best raar toch? Ik ben btw ook 19...
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |