Bevallingsverhalen deel 12

Lief ymme, dank je wel!

Mooi verhaal, Hik! Het klinkt alsof je zonder frustraties en complexen op de bevalling terugkijkt. Is dat zo? De verwondering en ontroering voeren de boventoon, heel mooi om te lezen.

Ja dat klopt wel. Het was wel heftig, maar we zijn zo goed begeleid. Na afloop werd er veel geïnformeerd naar hoe ik me voelde over de ks, maar ik kon echt in alle eerlijkheid zeggen dat het goed was zo.
Overigens scheelt het ook wel dat wij allebei niet van die "romantisch bevallen" mensen zijn, dus er was ook geen teleurstelling dat het niet natuurlijker was ofzo.

Hier nooit ná gepraat over de keizersnede.
En ik merk dat ik er nu ineens (nu mart bijna 1 is) steeds meer emoties boven komen om alles.

Mart heeft ook nog een week in het ziekenhuis gelegen en ik lag alleen op een kamer met de monitor waar ik mart dan op kon zien. Valt me nu ineens best zwaar allemaal.

Geen bloot kind op mijn borst gehad. Alles van wat ik hier terug lees, mis ik een hoop.

Hik, praat over je gevoelens echt! Dat is wat ik je mee wil geven!

Hik, mooi verwoord allemaal! Fijn dat je er met een goed gevoel op terug kijkt.

Zelf heb ik ook een keizersnede gehad en nog steeds (9 maanden later) wel gemengde gevoelens over. Op het moment zelf was ik heel opgelucht dat het nu klaar was. Maar ik was ook zo uitgeput dat ik van zijn eerste dagen amper wat heb meegekregen. En inderdaad ook geen bloot kind op mijn borst gehad. Ik hoop dat ik dat bij een volgende nog mee mag maken!

Hai
t zou zomaar kunnen dat het tikken van dit verhaal langer duurt dan de hele bevalling duurde maar we gaan t ns proberen. (ja dus, 2 dagen )

1 feb.; 39 weken, 2 dagen.
T is februari. Heel gek, heel definitief ineens. Eerst konden we nog of een januari- óf een februarikindje krijgen, nu staat het vast dat het sowieso februari wordt.Op de een of andere manier is het daarmee ineens heel concreet en dichtbij, waar het eerst nog allemaal ver weg leek.

Deze dag gaat voorbij als alle anderen de afgelopen tijd. Ik hang op de bank en verzorg en entertain Amélie zo goed en kwaad als t gaat. Deze zwangerschap heb ik erg last van mijn bekken en veel harde buiken en het frustreert me dat ik niet voor Amélie kan zorgen of met haar kan spelen zoals ik graag zou willen. Op dat vlak begin ik het best zat te worden.
B. komt een uurtje eerder naar huis om mij wat te ontzien <3 Hij kookt Mexicaans en we laten het ons alledrie goed smaken.
's avonds gaan we bijtijds slapen want we zijn allebei behoorlijk moe. Ik kan de slaap niet vatten en moet er voor mn gevoel 100 keer uit, om te plassen, voor Amélie enz. Na een tweede troost en fles-sessie van Amélie kijk ik op de klok 1:55 en ik voel mezelf eindelijk een beetje wegzakken

2:00
Pangknapplop au! huh? crap? waren dat de vliezen? *hand blaast* niks. Hmm. Vliezen breken doet geen zeer dus t zal wel wat anders zijn. Ik probeer weer te slapen. _{achteraf denk ik dat Elin zelf misschien toevallig net gek bewoog en dat ik dat voelde toen.}

2:10
ik krijg de zenuwen en ga er toch maar uit, onderweg blaas ik nog eens op mn hand. Weer niets. Of toch wel? En voel ik nou ook wat?? Naaah doe niet zo raar, 39 weken man, dakennooitnie!

2:25/2:30


weer een wee-gevoel, dit keer onmiskenbaar. Ik twijfel niet meer maar spring wel onder de douche om te zien wat er gebeurt.

2:35/2.40/2.45
weer weeën, onder de douche, verrot pijnlijk ook zeg. Dit was mijn "ohja... waarom wilde ik dit ook weer?" momentje geloof ik. Ik ga snel onder de douche vandaan en hobbel de trap op en maak B. wakker. "T is begonnen! mn vliezen zijn gebroken en ik heb weeën, kom eruit." Ik doe het licht aan enzo. B. zit rechtop in bed, hij vraagt of ik het zeker weet maar precies dan moet ik een wee wegpuffen. Lijkt me duidelijke taal. Hij komt eraan zegt ie.

2:50
Ik hobbel weer terug en parkeer mezelf weer onder de douche. Na een wee of 3 besef ik dat ik B. nog niet van de trap heb horen komen, ik roep, en roep nog es, en nog es... *douche uit* GGNNRRRRRRRZZZZ komt er van boven. is ie weer in slaap gevallen ik ga weer naar boven en dit keer schrikt ie zich lam. Hij belt gelijk mijn vader die belooft asap te komen. Helaas is mijn pa wel op een ongunstige plek en moet hij een half uur rijden, ik baal want ik krijg de zenuwen wel een beetje. B. vraagt of ie de vk ook moet bellen aangezien ik nog geen uur weeën heb. Ik zeg dat ie moet bellen en zeggen dat ik het gevoel heb dat het hard gaat.
Verloskundige A. beloofd te komen, ik ben blij dat zij dienst heeft, ik weet dat zij als enige op de praktijk slaapt tijdens haar dienst, het gaat nergens over, maar dat zij hooguit een minuut met de auto hoeft stelt me gerust.

3:00
De verloskundige arriveert en meet een ruime 3 cm, ze wil gelijk naar het ziekenhuis met ons en helpt me de trap af. We moeten nog even op mn vader wachten die op Amélie zal passen en ik besluit om mezelf op de wc te parkeren aangezien douchen niet meer kan. Daar wordt het icky. Elin besluit de boel te verbouwen van binnen. Iedere draai en schop van haar levert me een wee op, ik kan alleen maar achterover en scheef gezakt zitten, overeind komen gaat niet meer.

3:15
Mn paps is er, we kunnen gaan. Zo goed en kwaad als het gaat kleed ik me aan en ik wacht in de serre op B. Dan hoor ik Amélie wakker worden. Timing...
B. besluit dat dit een okay moment is om haar nog even zelf een fles te geven zodat hij haar zelf weer terug in bed kan leggen. _{achteraf snap ik zijn redenering echt, en hij had niet door dat het zó snel ging, maar man... boh!}. Ik zie aan de verloskundige dat ze tempo wil gaan maken als ik nog 2 weeën weg moet zuchten in de serre. Ze roept B. en maakt behoorlijk duidelijk dat als ie nu niet komt dat we niet meer naar het ZH gaan. Duidelijk.

3:40
In de auto. aaaah. opluchting. afleiding. Wel aan de lopende band weeën die komen en gaan.
Bij de afslag Delft voel ik een beangstigend bekend gevoel. Het hoofdje zakt Benen over elkaar en net doen of je niets voelt... het is nog weg te zuchten.
Bij de laatste rotonde voor het ziekenhuis krijg ik een perswee, ik kan dan niet anders dan eraan toegeven. Of eigenlijk geef ik zelf helemaal nergens aan toe maar mijn lijf gaat er in mee, ik kan het niet meer tegenhouden. Parkeerplaats H-gebouw, weer een perswee, zelfde verhaal. Ik loop sneller dan goed voor mn bekken is naar de ingang, zo snel heb ik maanden niet meer gelopen
Vlak voor de deur krijg ik weer een perswee, ik slaak een of andere oerkreet en zeg tegen B. dat ik persweeën heb. Hij schrikt zich wezenloos en zegt dat ik het weg moet zuchten. Hij sleurt me mee naar binnen zodra het gaat en parkeert me in een rolstoel.

04:00
De portier belt de verloskamers en er komt een vk-studente naar beneden om ons op te halen. Ondertussen krijg ik weer een perswee en ik deel dat mee aan de portier. Hij zal wel denken. Meid... gefeliciteerd
In de lift weer een. Ik trek mijn schoenen en jas alvast uit in de lift. Hell no dat ik ga bevallen in mn lelijke H&M nep-uggs!
We rijden de verloskamer in waar de verpleegster al klaar staat. Het duurt een minuut of wat voordat ik overeind kan komen, weer een oerkreet van mijn kant genoeg om mijn eigen verloskundige als bij toverslag de kamer in te toveren.

4:14
Eindelijk ben ik in staat om me uit te kleden en op dat bed te gaan liggen. De studente zegt dat ze even gaat kijken hoe ver ik ben en of ik al mee mag gaan persen.

4:15
De studente krijgt de kans niet, ik begin met persen. Sorry
Het maakt niet uit ook, iedereen moedigt aan om vooral door te gaan. Ik voel het hoofdje zakken. Dan valt Elin's hartslag weg, de verloskundige pakt de schaar en knipt op het begin van de volgende wee. Ja hey hallo! Zo krijg ik de kans ook nie om t zonder kleerscheuren te doen he Wat doet dat enórm zeer zonder verdoving en zo helemaal aan t beginnetje van de perswee ook zeg Maar goed, ik ben blij dat ze ingegrepen heeft, t was nodig en anders had ze het nooit gedaan.

4:18
Elin wordt omhoog gehouden, ze is er! Mijn meisje Oooooh
de opluchting, we hebben het gered, we zijn in het ziekenhuis en we hebben de verloskamers gehaald! _{ik ben wat traag van begrip op dat moment} .
Ik hoor de verpleegster iets zeggen over oooh meid wat een bolletje! ik denk wel 4300 gram! Ik denk nog huh? zoveel? achteraf blijkt ze er heel dicht bij te zitten. Elin weegt 4270 gram.
Ik krijg uitgebreid de kans haar te bewonderen en op adem te komen. De commotie verder ontgaat me een beetje. Tot de vpk mn baarmoeder masseert de tranen springen in mn ogen #$^#!@ wat doet dat een zeer zeg!

5:00
Het bloeden is niet te stoppen en ik word overgedragen. Ondertussen heb ik wel zelf mn meisje al even aan mogen leggen waarna ze aangekleed is. Ik voel mezelf wel slapper worden nu.

5:30
Het bloeden stopt! yay! Na wat formaliteiten mogen we met zn drietjes lekker genieten van elkaar. Oooh ze is er de ontlading, de herkenning, dit is haar. Natúúrlijk! Hoe kon ze ook anders zijn? <3 Ze is niet langer "het zusje van" of "de tweede op komst". Ze is er, mijn dochter, een eigen persoontje, ik herken trekken van Amélie maar tegelijk heeft ze hele eigen dingetjes. Ze heeft een kuiltje in haar ene wang en haar haartjes zijn wat lichter dan die van Amélie in het begin. Ik kan niet stoppen met kijken.

Oh huup wat is dat spannend geweest zeg. Haha en B die nog een fles wil geven Kijk je er wel met een goed gevoel op terug? Gaat je herstel ook goed?

Ow Huup!

Mijn hemel Huup, wát een stortbevalling Maar ze is er! jullie Elin!
Hoe vind Amélie haar? Hoe voel je je nu? Heb je ijzerpillen? Of bloed gekregen?

oh huup, dat laatste stukje
en natuurlijk de vraag, had je onze verloskamer

Jemig, Huup, je bent eigenlijk gewoon de hele bevalling bezig geweest met onderweg zijn en allerlei praktische dingen! Niks rustig weeen opvangen bij kaarslicht en meditatieve muziek. Mooi en heftig verhaal, en zo anders dan de vorige keer.

Oh, en je 'waarom wilde ik dit ook alweer?-momentje is heel herkenbaar.

jemig Huup! Heftigheid! Volgens mij lag je besef nog ergens thuis terwijl jij in de lift je persww op stond te vangen..pffff! Dankjewel voor je verhaal! En je allerlaatste stukje, ohhh daar kreeg ik spontaan een harde buik van, wat kijk ik daar naar uit zeg en wat omschrijf je dat heerlijk levendig! Heel bijzonder!

huup, hoe herkenbaar dit zeg

Net zo snel als Lis kwam. En ook zo'n bolletje
Heb je een fijne kraamhulp? Laat je maar goed in de watten leggen want dat bloedverlies en het heftige van de bevalling zal je nog wel een poosje voelen

Huup wat een snelheid! 2 uur en 18 minuten! Das echt wel gigasnel!

Wow jeetje man! Huup. Jee zeg.

En dat laatste wat je beschrijft vind ik erg mooi. Ze is haar eigen persoontje. Elin .

Prachtig geschreven Huup. En moest wel een klein beetje lachen om struisvogeltje B. die nog even op zijn dooie gemakje naar Amélie ging.

Hoe kijk je nu terug op je bevalling? 't Was nog best heftig hè?

*traantje wegpinkt*
Wauw, wat een bevalling Huup!

huup heftig, maar zo mooi!

Wow, Huup! Ik kan me heel goed voorstellen dat je besef dat Elin er al was en dat het allemaal al achter de rug was wat trager kwam. Wat een snelheid!
Ik vind het zo bijzonder dat je zelf thuis al voelde dat het snel ging, ik snap ook heel goed dat B voor zijn gevoel nog wel rustig Amélie een flesje kon geven.
Auch, die knip zeg. Brr! En toen was ze er! Jullie Elin Wat heb je dat mooi beschreven <3
Ik ben nog steeds heel erg benieuwd hoe Amélie op haar zusje reageerde!
En nu lekker genieten van elkaar!

Mooi verhaal, Huup! En inderdaad het laatste stukje is prachtig

Huup, wat een verhaal! En je laatste stukje herken ik helemaal. Vooral omdat Eline ook zo ontzettend op Bram lijkt, maar toch hele eigen maniertjes heeft. Geniet van je 2e dochter en van je kraamweek.

quote:

In de lift weer een. Ik trek mijn schoenen en jas alvast uit in de lift. Hell no dat ik ga bevallen in mn lelijke H&M nep-uggs!

Ik moest hardop lachen...
Maar geweldig gedaan hoor, gefeliciteerd!

quote:

Op vrijdag 4 februari 2011 10:50 schreef Hik het volgende:

[..]


Ik moest hardop lachen...
Maar geweldig gedaan hoor, gefeliciteerd!

Ja dat dus ook
En wat ik ook nog wilde zeggen, maar wat op mn telefoon te lang duurde
Ik vind t ook zo leuk om je verhaal te lezen. want de herkenning van het ziekenhuis enzo
En ook nog midden in de nacht rond dezelfde tijd dat ik aankwam, brings back memories. (hoewel t verhaal verder totaal niet vergelijkbaar is dan, maar toch)

En ook nog: 8,5 pond! Respect .

quote:

Op vrijdag 4 februari 2011 11:52 schreef pessie het volgende:
En ook nog: 8,5 pond! Respect .

Met een knip van dit formaat weer had ik er nog wel een koelkast uitgekregen

Dank voor de reacties lief!
Het is prima gegaan verder hoor. Ik kreeg de zenuwen van het idee dat het zó snel ging, maar achteraf is het gewoon goed gekomen, t resultaat telt! Voor een volgende krijgen we een medische indicatie ivm het bloedverlies en daarnaast denk ik dat ik dan alvast 37 weken een kamertje boek in het ziekenhuis. Maar voorlopig eerst deze hechtingen maar eens overleven en genieten van de kraamtijd.

Amélie is er gelaten onder, ze vond de sliertjes op de cadeaus erg mooi en ze heeft het gezellig met de kraamzorg, samen spelen en liedjes zingen. Elin vindt ze niet zo heel interessant. Ze komt af en toe kijken, aait over een voetje en gaat dan weer verder met waar ze mee bezig was.
We hebben een ontzettend lieve kraam die goed voor ons zorgt en we genieten volop
Met mij gaat het ok. Met goed rusten en veel floradix enzo komen we er wel

En dan nu een enorme rib-eye steak dinges