17 mei, Pa moest naar de reumatoloog i.v.m. vermeende jicht. Hij had al maanden vreselijk veel pijn en wij geloofden er niet meer in dat dit alleen nog maar jicht was. Reumatoloog was kort: "dit is geen reuma of jicht meneer. Er is wel wat, maar wat weet ik niet"

27 mei kon hij al terecht voor nog veel meer onderzoeken en scans. De reumatoloog had het idee dat dit toch wel iets heel ernstigs zou kunnen zijn.
Na afgelopen maandag diverse echo's, scans en weet ik 't allemaal meer ondergaan te hebben, werd hij 's middag door 't ziekenhuis opgebeld. Of hij zich de volgende ochtend om 9.00 uur wilde melden met een koffertje voor opname.

Dinsdag 28 mei, 12.45 uur. Het moment dat mijn leven even instortte. Pa aan de telefoon: "Tis fout meid. Ik heb kanker in mijn longen en in mijn botten" Ik heb een kwartier zitten huilen voordat ik aan mijn collega's uit leggen wat er aan de hand was.. en veel meer dan "snik, mijn vader, snik, huil, longkanker" kon ik niet uitbrengen. Ik kon nog net een restje kracht vinden om Jeroen te bellen om te vragen of hij meteen naar me toe kwam.
Eerst even naar huis (wat moest ik daar in godsnaam doen?) en toen meteen naar 't ziekenhuis. M'n vader en ik allebei dikke tranen, elkaar even vasthouden.
Woensdag zouden we een gesprek met de arts hebben maar terwijl Jeroen en ik onderweg waren werd ik gebeld door Pa, er moest iets in een ander ziekenhuis gedaan worden en 't gesprek zou naar vijf uur verplaatst worden. Naar m'n zus gegaan en daar zitten wachten tot we eindelijk naar 't ziekenhuis mochten. 's Middags weer telefoon vanuit 't ziekenhuis.. Pa werd met spoed geopereerd, om een uur of zes zou hij weer op z'n kamer komen..
We zagen er enig licht in, als ze dan toch gingen opereren zullen ze er nog wel een gat in zien. Dus toch ietwat, enigszins opgewekt richting ziekenhuis.
Op de gang zit zijn vriendin in dikke tranen op ons te wachten. "snik, uitzaaiingen, snik, erg"
*schrik* We snappen er weinig meer van.
Dan worden we bij de arts geroepen die ondertussen klaar is met opereren.
Er zitten tumoren in vijf van zijn ruggewervels, beide longen zijn aangetast, zijn botten zijn zo zacht als boter.. Een tumor hebben ze nu deels verwijderd, hij stond op 't punt een dwarsleasie te krijgen door zenuwen die kapotgedrukt werden..

WAAROM??? In mijn ogen de meest gezonde man die er in nederland rondloopt. Hij at meer groente dan Jeroen en ik in een week.. hij rookte niet.. WAAROM???

Mijn vraag aan de arts over ons a.s. huwelijk op 27 september.. Zijn antwoord was dat vier maanden nog heel erg lang is...

Hij kwam bij op IC, hij was zo vreselijk opgewekt.. Ik kon (en kan nog steeds niet) bevatten dat al die gruwelijke dingen over hem gaan. Hij ligt grapjes te maken.. Ik snap er echt helemaal niks van. Ik was helemaal kapot toen we thuiskwamen.

En nog steeds. Jeroen en ik rijden elke dag heen en weer naar Hoorn.. Ik wil gewoon lekker in m'n eigen bed liggen en m'n eigen bedoening om me heen hebben..
Ik zie dat m'n vader 't erg prettig vind om z'n kinderen om zich heen te hebben. Daar trekt ie zich aan op, hij wordt er wat opgewekter van. Ik op mijn beurt vind 't zo geweldig om te zien dat iemand die gister zijn doodvonnis heeft gehoord zich er mentaal zo goed doorheen kan slepen, dat geeft mij weer een vreselijke opkikker.

Onze bruiloft? Die staat op losse schroeven. Ik ben een echt vaderskindje en ik wil er echt alles aan doen om Pa bij mijn trouwen te hebben. De ondertrouw is naar voren getrokken, zodat we over twee weken bijna per dag kunnen beslissen waar en wanneer. 't zal een dag met een zwart randje blijven, hoe je 't ook wendt of keert..

Mijn kinderen (die zo vreselijk gewenst zijn) zullen nooit hun Opa van mijn kant kennen.. En dit heeft me al zo vreselijk veel tranen gekost... Ik dacht dat ik geen tranen meer over had.. maar ze zijn er weer.

Ik weet 't ff niet meer..

Ik kan hier geen woorden voor vinden, zit te huilen om je verhaal.
Trouw alsjeblieft zo snel mogelijk, zodat je papa er nog bij kan zijn!
Verder weet ik even niets te zeggen.

Het kan iedereen elk moment overkomen

Sterkte

Ik weet even niets te zeggen.. ik weet hoe klote het is

Lieve, lieve Jeroen..

Ik zou niet weten hoe ik de afgelopen week zonder jou door had moeten komen.

Ik hou zo van je. Je zit nu met een mentaal wrak en toch.. je sleurt me er doorheen..

En nu is 't echt ff op..

Sterkte.

voor jullie beiden....

[Dit bericht is gewijzigd door buzzer op 31-05-2002 22:50]

Ik zie de pijn in je ogen, en voel me zo machteloos.
De weg die we gaan volgen is de weg die JOU hart je ingeeft.

Ik hou van je, en ben er voor je

Waarom kunnen we niet allemaal gewoon 100 worden en dat er dan gewoon een knopje uitgaat, zonder al die nare ziektes en al dat andere leed.

In ieder geval heel veel sterkte!

Pak elke seconde mee die je nog samen kunt krijgen. Ik weet hoe belangrijk dat is...

Heel, heel veel sterkte de komende dag, weken, maanden!

Sterkte!

Sprakeloos, tranen in m'n ogen tijdens het lezen van dit enorme verdriet en liefde.

Je vader is een machtige vent E.T !!
Ik geloof dat ik dat al vaak tegen je gezegd heb.

En wat jullie nu doormaken is zo enorm dat dat bijna niet voor te stellen is.
Ben er iig voor elkaar, maar jullie een heel klein beetje kennede weet ik dat dat wel goed zit.
Wat je nu allemaal mee moet maken is niet mis, het is een van de ergste dingen uit je leven, een ziekbed meemaken van iemand die je zeer dierbaar is.

We hebben het er hier ook al vaak over gehad sinds het bericht kwam, we kunnen niet veel doen, maar als jullie de behoefte hebben om er heel even uit te zijn, de deur staat altijd voor jullie open.

Jeroen, zorg goed voor dat wijffie van je!!

Eloise, ik kan alleen maar zeggen, ik denk aan je en wens je alle sterkte van deze wereld toe!

voor beiden!

heel veel sterkte de komende tijd!

Ik weet echt niets te zeggen, niet meer dan "sterkte"...

_{m'n moeder is er aan gestorven, maar ik bid dat jouw vader mag leven}

Ik schrik er van,en kan alleen maar zeggen dat ik jullie heel veel kracht en sterkte toewens voor de tijd die komt.

Het leven kan soms zo oneerlijk zijn.

wat ik zou willen zeggen, probeer de laatste tijd met je vader nog optimaal te benutten en hoop voor je dat je met een goed gevoel afscheid kunt nemen....

en denk eraan *(ik ben zelf niet gelovig maar ik geloof het zelfs) ooit zul je hem terugzien

Liefs

Herinneringen komen boven, heb het ook mee moeten maken.

ET en Swets, steun elkaar en heel veel sterkte en geduld.

Jemig..

Erg moeilijk dit, dus heel veel sterkte allebei...

Heel veel sterkte hoor.

Sterkte ET en Swets

Op dit soort momenten besef je pas goed hoe waardevol het leven is.

veel sterkte, lui

Mijn eerste reactie: Dit kan toch niet waar zijn?
Ik schrik heel erg en zit met tranen in mijn ogen.

Woorden schieten te kort.

Meissie toch, wat vind ik dit erg voor je

Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, woorden lijken zo hol, zo leeg, zo nutteloos.

Ik kan me zo goed voorstellen dat je zoveel pijn hebt, zoveel verdriet.

Ik ben wel blij dat die lieve Jeroen jou zo goed kan steunen.

Lief meisje, héél erg veel sterkte gewenst. Ik zou willen dat ik meer kon zeggen maar ik voel me gigantisch tekortschieten. Wat erg allemaal voor je

In gedachten geef ik je een dikke knuffel.

Duch

Het is allemaal zo oneerlijk

Wat een verdriet
Wat een pijn

En alles wat ik kan doen is je sterkte wensen.

Sterkte meiske

sterkte meid.. en jij ook jeroen, het zal jou dubbel pijn doen, vanwege je schoonvader natuurlijk maar ook vanwege het verdriet wat je in eloise ziet en waar je zo machteloos tegenover staat..

het laat weer eens zien hoe breekbaar en klein wij zijn:
dit keer kanker, het had ook een van de talloze kleine bloedvaatjes in je hersenen kunnen zijn, het had ook een stuurfout van een tegenligger kunnen zijn.
maar hij heeft geleefd!
die kanker heeft hem nu vrijwel inwendig uitgehold, maar al die tijd heeft hij er niets van gemerkt, heeft hij gewoon doorgeleefd.
zijn jaren zijn in ieder geval niet vergiftigd met talloze behandelingen met al hun negatieve bij-effecten, met een geleidelijke wrede afbraak door een kanker dat zich wellicht toch niet liet zou hebben laten stoppen

hij deed ook dit op zijn manier: pas toen hij letterlijk bijna instortte, gaf zijn lichaam zijn geheim prijs.
maar voor die tijd heeft hij zich niet laten kisten!

verder kan ik alleen maar beamen wat yvonne ook al zei: jullie zijn hier altijd welkom!

De tranen schieten in mijn ogen bij dit verhaal en de woorden die ik zeggen wil blijven in mijn keel steken.

Ik wil jullie heel veel kracht en sterkte wensen, steun op elkaar, huil met elkaar en vooral geniet van de laatste dagen, weken, maanden met je vader.

Sterkte ET, dit moet zo verschrikkelijk moeilijk zijn.
Woorden schieten te kort!
Geniet van je vader nu het nog kan. Haal mooie herinneringen op en blijf hem herinneren zoals hij is. Lach, huil en praat veel samen.

Swets, ook voor jou veel sterkte. Ik hoop dat jullie elkaar goed kunnen steunen!

meer als jullie heel veel sterkte wensen kan ik helaas niet doen. dus: heeeeel veeeeeel sterkte de komende periode!

Sterkte ermee...

Ik hou van jullie ........

Dikke knuffel van....

Karin jullie schoonzus.....

Sterkte Eloïse en Jeroen natuurlijk ook

Ik hoop voor jullie dat je vader nog bij jullie bruiloft kan zijn en dat je nog veel goede momenten met elkaar hebt.

Sterkte.

sterkte

_{ik heb ook mijn vader verloren aan kanker, en dit soort topics halen alles weer naar boven}

Neem de tijd die je nog met je vader hebt... Geniet ervan... Het is verschrikkelijk zwaar en moeilijk, maar ik weet zeker dat je sterk genoeg bent om het te kunnen.

Liefs,
prrrrrrr

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen behalve heel veel sterkte

Sterkte allebei..

Heel veel sterkte allebei.

Sterkte, zoek steun bij elkaar (de hele familie), je gaat elkaar nodig hebben.

Ik wens je heel erg veel sterkte en kracht toe.

Liefs,
Proppie

Veel zinnigs kan ik niet schrijven, alleen dat ik jullie allebei heel erg veel kracht toewens.

Manon

Gister was nog een uitslag van z'n bot-scan binnengekomen. Z'n botten zijn vreselijk broos door de kanker. Dit heeft er al voor gezorgd dat z'n heupgewricht gescheurd is (vandaar de pijn die hij daar steeds had) en ook diverse andere botten scheurtjes vertonen.

Morgen gaan alle doktoren met elkaar vergaderen, ze gaan alle uitslagen van scans, echo's, foto's en kweek bij elkaar optellen en dan kunnen ze misschien vertellen hoe ze zijn resterende tijd zo aangenaam mogelijk kunnen maken. Ze kunnen dan zien om wat voor soort kanker het gaat. Ze weten wel al dat chemo geen optie is, ze zijn wel al aan 't bestralen in de hoop dat de tumoren in z'n ruggewervels krimpen.
We krijgen dan een gesprek met de artsen, en alle vragen die naar boven komen zullen dan beantwoord worden.

Gelukkig hebben we de ondertrouw alvast naar voren kunnen trekken. Dat gaat nu morgen gebeuren. We kunnen dan (over 2 weken) op zeer korte termijn beslissen wanneer en waar. Natuurlijk in overleg met de arts, 't mooiste zou zijn natuurlijk als hij weer een beetje mobiel is en met zo weinig mogelijk pijn.
Ook de vakantie wordt een vraag voor de artsen. Is 't verantwoord om op vakantie te gaan..

M'n avondje weg van gisteravond heeft me goed gedaan. Ik heb nu weer wat emotionele veerkracht zodat de klap morgen wat makkelijker op te vangen is. Want het zal vast nog wel een klap zijn...

Ik word hier helemaal koud van. God, wat zou ik jullie graag behoeden toch zoiets vreselijks. Maar helaas het gebeurt en mijn woorden kunnen niet helpen.
Ik weet als geen ander hoe het voelt om je vader te verliezen. Ik denk dat iedere vrouw altijd wel papa's kleine meisje zal blijven. Hij is die grote sterke man die je optilde als je was gevallen, je tranen wegveegde als je verliefdheid niet beantwoord werd. (en in mijn geval ook de stop eruit draaide als ik de muziek te hard had staan )
Nu zijn de rollen bij jullie omgedraaid. Ik weet dat het zo ontzettend moeilijk is om sterk te blijven, maar je zult kracht vinden.
Jullie bruiloft zal nu een extra dimensie krijgen, het is iets om daarom des te meer te koesteren. Maar je weet waarom je het doet en ook dit maakt je sterker.
Wees open naar elkaar toe, zeg tegen je vader hoe je je voelt, spreek alles uit. Geniet van elke seconde dat hij nog bij je in de buurt is. Grijp het leven vast met alle handen die je daarvoor nodig hebt.
Ik hoop zo dat je vader jullie bruiloft nog meemaakt. Ik zal hem moeten missen en dat is zelfs na 10 jaar nog erg.

Een hele dikke voor jullie allemaal. Ik hoop dat deze woorden jullie ook maar iets aan sterken.

Dutchie

ik kan jullie alleen maar een dikke knuffel geven, want woorden schieten altijd tekort.

Met tranen in mijn ogen heb ik je verhaal gelezen. Wat afschuwelijk allemaal... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, behalve: geniet van de tijd die je nog hebt met je vader. Praat zoveel mogelijk met hem, leg zoveel mogelijk vast (op papier, op foto's) en wees er voor hem als hij je nodig heeft. Hij zal er ook voor jou zijn, nu en na zijn dood. Want je verliest wel zijn lichaam, maar niet zijn wezen. Ehm, dat klinkt wat zweverig maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Heel veel sterkte!

Liefs, Renée en een dikke kus van Christan!

ik wil zo graag iets tegen jullie zeggen, maar weet niet wat. Ik leef zo ontzettend met jullie mee!

Nou ja, dan zeg ik maar wat al zo vaak gezegd is: geniet nog zo veel mogelijk van je (schoon-)vader. Lach, huil, praat en knuffel met hem. Doe de dingen samen met hem die je altijd nog had willen doen (voor zover mogelijk). Misschien nog een mooie foto van hem maken?

Bij dit soort dingen kan ik me bijna nooit voorstellen dat de wereld gewoon doordraait. Ik weet niet of jullie dit gevoel kennen. Het is ongelooflijk, kan niet, mag niet...

Nogmaals ontzettend veel sterkte. Ik hoop dat jullie elkaar goed kunnen steunen en opvangen.

Ik blijf dit topic volgen.

Duch

Take care.

J.

Heel veel sterkte morgen!!
En ook bedenken dat de ondertrouw een bevestiging van jullie liefde voor elkaar is.

Veel sterkte en veel geluk

Heel veel liefs

Heel veel sterkte.
Ondanks jullie grote verdriet toch gefeliciteerd met jullie ondertrouw!

* Barb huilt met ET en Swets mee en wenst ze veel kracht toe.

Ondertrouw leverde inderdaad niet de glimlach op naar elkaar toe, welke in een normale situatie wel zichtbaar was geweest, maar gelukkig hebben we kunnen regelen dat we vanaf 17 Juni eigenlijk op elk moment op stel en sprong kunnen trouwen.

Je omschreef jezelf als een vaderskindje; ik kreeg daar tranen van in m'n ogen omdat ik dat ook gezegd zou kunnen hebben.

Hoe volwassen je ook bent je hebt verdomme gewoon je vader nodig. Je bent zijn meisje, zijn dochter en als je zo'n goede band met je vader hebt voelt dat zelfs nog zo als je 50 bent.

Hoeveel steun je ook ontvangt van je (zo te merken heel erg lieve) a.s man, de band met je vader blijft van een bijzondere, heel andere orde.

Heel erg veel sterkte meissie!

Heel erg veel sterkte in ieder geval.

Ik vertelde dat we vandaag in ondertrouw waren gegaan en dat we trouwen in Hoorn (waar hij woont en in 't ziekenhuis ligt). Hij vondt 't echt helemaal geweldig.

We hebben samen nog even naar de mooie bliksems gekeken, zoals we vroeger zo vaak samen deden als ik wakker werd van onweer.
We hadden vandaag echt even zo'n 'vader-dochter' uurtje.

En ondanks dat er nog veel onzekerheid is en we weten dat 't zowieso fout afloopt heb ik de hele weg naar huis zitten zingen in de auto

succes beide is deze tijd

Jeetje, wat een ongelofelijk verhaal..ben er idd stil van..

Ik wens jullie heel veel sterkte toe!!

quote:

---

Op maandag 03 juni 2002 22:02 schreef E.T. het volgende:
Ik heb vanavond voor tranen van ontroering bij hem gezorgd.

Ik vertelde dat we vandaag in ondertrouw waren gegaan en dat we trouwen in Hoorn (waar hij woont en in 't ziekenhuis ligt). Hij vondt 't echt helemaal geweldig.

We hebben samen nog even naar de mooie bliksems gekeken, zoals we vroeger zo vaak samen deden als ik wakker werd van onweer.
We hadden vandaag echt even zo'n 'vader-dochter' uurtje.

En ondanks dat er nog veel onzekerheid is en we weten dat 't zowieso fout afloopt heb ik de hele weg naar huis zitten zingen in de auto

---

quote:

---

Op maandag 03 juni 2002 22:02 schreef E.T. het volgende:
Ik heb vanavond voor tranen van ontroering bij hem gezorgd.

Ik vertelde dat we vandaag in ondertrouw waren gegaan en dat we trouwen in Hoorn (waar hij woont en in 't ziekenhuis ligt). Hij vondt 't echt helemaal geweldig.

We hebben samen nog even naar de mooie bliksems gekeken, zoals we vroeger zo vaak samen deden als ik wakker werd van onweer.
We hadden vandaag echt even zo'n 'vader-dochter' uurtje.

En ondanks dat er nog veel onzekerheid is en we weten dat 't zowieso fout afloopt heb ik de hele weg naar huis zitten zingen in de auto

---

Ben blij voor je dat je zo'n mooi moment weer heb mogen meemaken.

*Hoopt zo dat er nog vele zullen volgend!!*

*stil is... *

Heeel erg veel sterkte komende tijd.

prrrrrr

Vanmorgen is Pa verhuisd naar een andere locatie van t ziekenhuis om op de longafdeling te liggen. (hij lag op orthopeadie i.v.m. die operatie aan z'n rug)

Morgen begint hij met een chemokuur.

Hij kon kiezen tussen een chemokuur om z'n laatste weken nog draaglijk te maken en wellicht de uitzaaiingen nog wat te remmen, of niets doen en alleen pijnbestijding.

Geen moeilijke keus dachten wij.

Verder gaat hij nu elke dag even z'n bed uit. Hij heeft een speciaal corset aangemeten gekregen om z'n ruggegraat te ontlasten. Hiermee kan hij op goede dagen nu ongeveer een uur uit bed. Hij kan dan een paar meter lopen en in een hoge stoel zitten. Dan zelf z'n eten opeten of op een po-stoel.. Dat geeft 'm weer zo'n geweldige oppepper! 't is alleen wel schrikken om 'm rechtop te zien. Dan kun je zo goed zien dat ie ruim 20 kilo afgevallen is en hoe diep z'n ogen liggen... Maar hij krijgt nu als aanvulling op z'n normale eten, een soort van drinkspul met superveel calorieen om weer een beetje aan te sterken.

En verder.. tja,.. gelukkig heeft ie nu bijna geen pijn (hij ligt continue aan de morfine) en dat houdt 'm redelijk opgewekt. Wel al de eerste familieruzie meegemaakt. Mijn zus was 't er niet mee eens wie wat regelde (ofzo). Ze vond dat de vriendin van m'n vader teveel voor 'm deed en te bemoeizuchtig was. Volgens mij heeft zusje 't niet helemaal goed begrepen en m'n vader is dan ook een paar dagen goed kwaad op 'r geweest.

We hebben wel ondertussen ons trouwen naar voren kunnen schuiven en de artsen doen er alles aan om Pa er in de beste conditie bij te hebben. Dus over 2 weken (ruim) ben ik al getrouwd *bibber*

Verder ben ik vast nog wel e.e.a. vergeten.. (er gebeurt zoveel, maar toch ook eigenlijk weer niet..) Morgen ga ik weer naar 'm toe (ben al twee dagen niet geweest.. en dat vind ik lang.. ) Ik vul wel weer aan.

Gelukkig ben ik zelf ook wel weer een beetje opgewekt. Ik kan weer goed slapen enzo.. Ben alleen nog steeds de hele tijd vreselijk moe. Om een uur of twee 's middags kan ik gewoon echt niet meer. Dan is 't echt tijd voor een tukkie op de bank. En daarna ben ik er wel weer totdat ik naar bed ga.

O ja, en ik zou zeggen, schroom niet om je huisarts bijvoorbeeld te vragen om iets van een rustgevend middel voor 's nachts, mocht je weer moeite hebben met slapen of zo. Toen wij tot over onze oren in de (negatieve) stress zaten, vond ik het een geruststellend idee dat ik een paar pilletjes (valium geloof ik) in mijn nachtkastje had liggen, voor het geval ik echt niet kon slapen. Ik heb er een stuk of 3 gehad geloof ik, ben er dus echt niet aan verslaafd geraakt, maar het heeft voorkomen dat ik door alles heen ook nog eens totaal oververmoeid was geraakt. En jouw trouwdag komt er ook nog eens aan! (Dus niet bedoeld om je aan de pillen te praten hoor, maar het kan - mits verstandig gebruikt natuurlijk - een tijdelijk hulpmiddel zijn.)

[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 11-06-2002 22:21]

Ik heb me vader ook verloren aan kanker Dat was toen ik nog heel klein was

Ik ben vaak gespest ook door een meester en juf op de basischool Omdat ik een makkelijk doel was......

Die meester kan ik wel vermoorden tis een mishandelaar Mij opdrukken tegen muren enz Ik walg van die meester

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 22:40 schreef H-Ahli het volgende:
Fijn dat hij geen pijn meer heeft. Lang leve de morfine. In dit soort gevallen de beste oplossing. Sterkte jullie, je pa, z.n vriendin, je zus etc.
Laat het je huwelijk niet te veel overschaduwen. Maar ik begrijp het. Baal nog steeds dat m'n moeder onze jongste nooit heeft gezien. Zelfde oorzaak.
Sterkte.

---

't is me zowieso al heel veel waard dat hij erbij is

Pak nog zoveel mogelijk leuke momenten mee en maak er een dag van om nooit te vergeten.
Ik wens jullie allebei heel veel geluk en sterkte toe.

Een hele mooie dag gewenst...

Liefs, Renée en Christan

Hij heeft van de week (woensdag) zijn eerste chemo gehad. Gelukkig niet ziek van geworden, alleen een algeheel *bleh*gevoel. En vrijdag en gister waren echt off-dagen. Gister had hij heel veel pijn in z'n operatiewond. We denken misschien een spiertje verrekt ofzo want vandaag viel dat alweer reuze mee en had hij weer praatjes .

Ik had hem gister verteld dat 't geld wat ik voor m'n verjaardag heb gekregen goed besteedt gaat worden; ik laat er een ring voor maken. Witgoud met plooien in de vorm van onze voorletters. (toevallig is de eerste letter van zijn naam dezelfde als die van Swets z'n voornaam). Zijn letter staat dan dus ook dubbel symbolisch voor het afscheid van hem en het nieuwe leven van mij met Swets. Hij was daar zo door ontroerd dat hij het volgens mij tegen iedereen heeft verteld. Hij vond 't echt geweldig dat ik dat geld heb besteed aan een blijvende herrinnering aan hem.

Morgen komt de aneastesist bij hem kijken of hij wat kan doen tegen de pijn in z'n schouder en heup (daar zitten vreselijk verrotte kanker-plekken) om hem zodoende wat acceptabeler leven te geven, voor de tijd die rest.

De arts is nu met de verklaring bezig voor onze annuleringsverzekering. Onze reis naar IJsland hebben we tot nader order (volgend jaar) uitgesteld. Ik kan dat nu gewoon niet.

Verder probeer ik zo vaak mogelijk (4 a 5 keer per week) naar hem toe te gaan. Hij kijkt er zo naar uit om me te zien.

Vanmiddag nog even in zijn huis geweest. En dat was toch behoorlijk slikken. Hij heeft er 15 jaar gewoond, ik heb er vijf jaar gewoond. Het hele huis straalt zo vreselijk veel 'pa' uit. Ik ben op m'n gemakkie even rustig boven rond gaan lopen.. mijn oude slaapkamertje, zijn slaapkamer.. Nog een keer alles goed in me op nemen. Nog een keer voorstellen hoe hij daar vaak aan tafel zat.. Zijn pronkstukje, zijn tuin, bekijken (en zien dat er onkruid staat ) Bedenken hoe hij die tuin had willen veranderen, hoe die voliere gestaan zou hebben die hij van plan was te maken..

voorlopig leven we met z'n allen naar onze trouwdag toe. Hoe hij er bij zal zijn weten we nog niet (zal waarschijnlijk toch in een bed zijn) maar dat hij erbij is.. dat weten we toch wel bijna zeker. Iedereen doet daar zijn uiterste best voor (ook de artsen, die er alles aan doen om hem er zo optimaal mogelijk bij te laten zijn). In ieder geval het officiele gedeelte waar hij, als mijn getuige, zijn handtekening moet zetten.. Ik verwacht niet dat hij daarna nog bij de bruidstaart en de bbq aanwezig is helaas.

Het wordt een memorabele dag.. in alle opzichten..

Nogmaals: hou je taai en sterkte de komende dagen/weken.

quote:

---

Op zondag 16 juni 2002 23:13 schreef E.T. het volgende:
Het wordt een memorabele dag.. in alle opzichten..

---

Ik hoop zo dat jullie trouwdag precies zo zal zijn als jullie hopen. Ik vind dat je heel goed met de situatie omgaat en heb daar veel bewondering voor - je lijkt zo sterk in deze verschrikkelijk moeilijke tijd!

Ik hoop ook dat je nog heel veel van je vader kunt genieten en dat je op jouw manier afscheid zal kunnen nemen. Ik hoop dat je vader nu, ondanks alles, toch nog gelukkig en tevreden kan zijn met hetgeen hij heeft, met zo'n fijne dochter als jij. Ik ben blij dat hij medicatie heeft tegen de ondraaglijke pijn.

Ik wens je heel veel sterkte en ik denk vaak aan jou.

Ik blijf je volgen.

voor jou en Jeroen.

*stil*

sterkte

en maak er wat van!

Ik zou zo graag een weekje 'niks' willen. Geen zorgen, geen verdriet, geen gestress... gewoon zoals 't was..

Zit hier een beetje als een zombie op m'n werk, m'n verdriet te verbijten, m'n zere maag te vergoeilijken..
Heb daarnet besloten datik van de week toch maar ff naar een huisarts ga (mijn eigen arts is natuurlijk weer 'ns op vakantie ). Ik hou dit niet nog weken vol. Ik begin een beetje 'op' te raken.

Pluspuntje van vandaag: Pa belde daarnet.. Hij was zo blij, hij moest 't gewoon ff kwijt.. Hij had weer naast z'n bed gestaan Ik zat er gewoon van te janken..

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 12:17 schreef E.T. het volgende:
Ik voel me zo *bleh*
Ik heb niet geslapen (lig de hele tijd te malen) krijg lichamelijke klachten..

Ik zou zo graag een weekje 'niks' willen. Geen zorgen, geen verdriet, geen gestress... gewoon zoals 't was..

Zit hier een beetje als een zombie op m'n werk, m'n verdriet te verbijten, m'n zere maag te vergoeilijken..
Heb daarnet besloten datik van de week toch maar ff naar een huisarts ga (mijn eigen arts is natuurlijk weer 'ns op vakantie ). Ik hou dit niet nog weken vol. Ik begin een beetje 'op' te raken.

Pluspuntje van vandaag: Pa belde daarnet.. Hij was zo blij, hij moest 't gewoon ff kwijt.. Hij had weer naast z'n bed gestaan Ik zat er gewoon van te janken..

---

Wat een goed nieuws dat je vader uit bed is geweest en heeft gestaan!!! Toch een grote overwinning.

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 12:17 schreef E.T. het volgende:
Heb daarnet besloten datik van de week toch maar ff naar een huisarts ga (mijn eigen arts is natuurlijk weer 'ns op vakantie ). Ik hou dit niet nog weken vol. Ik begin een beetje 'op' te raken.

---

quote:

---

Pluspuntje van vandaag: Pa belde daarnet.. Hij was zo blij, hij moest 't gewoon ff kwijt.. Hij had weer naast z'n bed gestaan Ik zat er gewoon van te janken..

---

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 12:17 schreef E.T. het volgende:
Ik voel me zo *bleh*
Ik heb niet geslapen (lig de hele tijd te malen) krijg lichamelijke klachten..

Ik zou zo graag een weekje 'niks' willen. Geen zorgen, geen verdriet, geen gestress... gewoon zoals 't was..

Zit hier een beetje als een zombie op m'n werk, m'n verdriet te verbijten, m'n zere maag te vergoeilijken..
Heb daarnet besloten datik van de week toch maar ff naar een huisarts ga (mijn eigen arts is natuurlijk weer 'ns op vakantie ). Ik hou dit niet nog weken vol. Ik begin een beetje 'op' te raken.

Pluspuntje van vandaag: Pa belde daarnet.. Hij was zo blij, hij moest 't gewoon ff kwijt.. Hij had weer naast z'n bed gestaan Ik zat er gewoon van te janken..

---

sterkte..ook voor Jeroen! bolletje
(partner in legging crime)

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 12:17 schreef E.T. het volgende:
Ik voel me zo *bleh*
Ik heb niet geslapen (lig de hele tijd te malen) krijg lichamelijke klachten..

---

Ik lag ook steeds te malen de eerste dagen. Het is echt niet raar hoor om die dingen te vragen bij de dokter. Ze kunnen ook geen kwaad (zijn niet verslavend ofzo).

Ik voel me (uiteraard) ook zo *bleh* zoals je zegt maar slapen is wel erg belangrijk voor je eigen lichaam.

Kom op he, sterkte en geniet van je vader zolang het nog kan en zorg dat je mooi afscheid neemt (iets wat ik helaas niet gehad heb)

Zijn vriendin werd vandaag aangesproken door de Orthopedist. Een ontzettend aardige, maar zeer reële arts. Deze vertelde dat hij er weer van geschrokken was hoe snel het gaat...

Morgen wordt er een morfinepompje rechtstreeks in zijn rug geplaatst, waardaar hij in staat wordt zelf te doseren.

-edit-
Morgen heeft E.T. een afspraak met de huisarts.
Het wordt allemaal een beetje teveel voor mijn lieffie

Heel veel sterkte!

quote:

---

Op zondag 16 juni 2002 23:13 schreef E.T. het volgende:
Ik denk dat de trouwdag wel gaat lukken
Hij leeft er zo erg naartoe. Maar ik vrees wel dat 't daarna hard achteruit zal gaan.
-knip-
Hij vond 't echt geweldig dat ik dat geld heb besteed aan een blijvende herrinnering aan hem.

-knip-
Het wordt een memorabele dag.. in alle opzichten..

---

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 12:17 schreef E.T. het volgende:
Ik voel me zo *bleh*
Ik heb niet geslapen (lig de hele tijd te malen) krijg lichamelijke klachten..
-knip-

Pluspuntje van vandaag: Pa belde daarnet.. Hij was zo blij, hij moest 't gewoon ff kwijt.. Hij had weer naast z'n bed gestaan Ik zat er gewoon van te janken..

---

quote:

---

Op dinsdag 18 juni 2002 21:28 schreef Swetsenegger het volgende:
Vandaag minder leuk nieuws.
Vanmorgen is zijn morfine dosis verdubbeld naar aanleiding van pijn in zijn heup.
Zijn ook direkt foto's gemaakt en hij blijkt een gebroken heup te hebben.
Langs de breuklijn is het bot ook daar al aangetast.

Zijn vriendin werd vandaag aangesproken door de Orthopedist. Een ontzettend aardige, maar zeer reële arts. Deze vertelde dat hij er weer van geschrokken was hoe snel het gaat...

Morgen wordt er een morfinepompje rechtstreeks in zijn rug geplaatst, waardaar hij in staat wordt zelf te doseren.

-edit-
Morgen heeft E.T. een afspraak met de huisarts.
Het wordt allemaal een beetje teveel voor mijn lieffie

---

quote:

---

Op dinsdag 18 juni 2002 21:28 schreef Swetsenegger het volgende:
Vandaag minder leuk nieuws.
Vanmorgen is zijn morfine dosis verdubbeld naar aanleiding van pijn in zijn heup.
Zijn ook direkt foto's gemaakt en hij blijkt een gebroken heup te hebben.
Langs de breuklijn is het bot ook daar al aangetast.

Zijn vriendin werd vandaag aangesproken door de Orthopedist. Een ontzettend aardige, maar zeer reële arts. Deze vertelde dat hij er weer van geschrokken was hoe snel het gaat...

Morgen wordt er een morfinepompje rechtstreeks in zijn rug geplaatst, waardaar hij in staat wordt zelf te doseren.

-edit-
Morgen heeft E.T. een afspraak met de huisarts.
Het wordt allemaal een beetje teveel voor mijn lieffie

---

Zorg goed voor elkaar jullie twee.

Sterkte, wij denken aan jullie.

sterkte

Heel veel sterkte toegewenst.

Een hele dikke kusszzz van mij en ik blijf dit meelezen.

speciaal voor ET.
voor Swets voor al je liefde en ondersteuning.

quote:

---

Op woensdag 19 juni 2002 12:34 schreef spookvrouw het volgende:
Liefjes, ik kan niets anders doen dan jullie ontzettend veel sterkte te wensen en de moed erin te houden.

---

Sterkte, beitjes.....

prrrrrrr

*knuffie* voor ET en Swets

quote:

---

Op dinsdag 18 juni 2002 21:28 schreef Swetsenegger het volgende:
Morgen heeft E.T. een afspraak met de huisarts.
Het wordt allemaal een beetje teveel voor mijn lieffie

---

Ik zou vanmiddag naar m'n vader gaan, maar ik belde nog even vlak voor ik weg zou rijden en het bleek dat hij nog lang niet goed bij was uit de narcose. Hij sliep de hele tijd en de momenten dat hij 'bij' was, ijlde hij. Heb dus besloten om morgen dan maar heen te gaan. Daar hebben we allebei meer aan. Het afstellen van die pomp kunnen ze ook alleen maar doen als hij goed wakker is, dus had nu nog geen zin.

dit verhaal *touched* mij ook heel erg, omdat er vandaag slecht nieuws was voor mijn vader.

zijn blaas moet eruit (aangetast door kanker) en moet vervangen worden door een stuk darm.

het is nog niet zeker hoe goed of hoe slecht alles eruit ziet voor hem, aangezien mijn opa, en mijn tante (beide van mn vader's kant) er ook al aan zijn dood gegaan (mijn opa heb ik er niet door gekent)

bij mijn tante was het pas oktober 2001 bekent, en in mei overleed ze eraan

mijn vader is al een paar jaar onder behandeling voor het bestreiden van kleine poliepjes in zn blaas.
vorige week moest er weer geopereerd worden, om die weer weg te halen.

maar vandaag werd er dus gebeld.

morgen moeten mn vader en moeder in het ziekenhuis komen voor gesprek...

Nogmaals sterkte toegewenst!!!!!!!

quote:

---

Op woensdag 19 juni 2002 17:35 schreef Catootje het volgende:
Heeftie nu zijn heup gebroken door naast zijn bed te gaan staan? ET: ga jij maar aan de -pammetjes hoor, zolang je er maar accuut mee stopt als de zware crisis voorbij is *ook altijd eng vindt* Heeeeel veel succes en pa: er WEL bij zijn hee, bij de bruiloft!!!

---

Wel goed dat je jezelf iig zodanig bij elkaar hebt weten te rapen dat je je dingen hier weer een btje kan spuien. Lijkt me beter dan opgesloten zitten in jezelf

Sterkte, ik denk aan je

prrrrrrr

sterkte

Hij was vandaag erg helder en opgewekt, en vrijwel pijnloos. Hij kon zelfs enigzins rechtop zitten.

We kunnen alleen maar hopen dat hij over een week ook zo'n goede dag heeft

Deze spreuk kreeg ik op 1 van de kaarten vorige week, ik vind hem erg mooi ook al heb je er niets aan:

"De mooiste bloem wordt altijd als eerste geplukt"

Toch nog maar een keer veel sterkte. Zorg goed voor jezelf E.T.

Swets ook natuurlijk.

Er is al zoveel gezegd, maar ook namens ons hier heel veel sterkte de komende tijd.

quote:

---

Op zondag 23 juni 2002 13:02 schreef Ellen het volgende:
Ik volg dit met een brok in mijn keel.

Er is al zoveel gezegd, maar ook namens ons hier heel veel sterkte de komende tijd.

---

Ik denk aan jullie, Swets en ET!

Met tranen en gevoelens van boosheid en onmacht jullie verhaal gelezen. Het is niet eerlijk wanneer je dat gebeurd en je zoveel van iemand houdt.

Gebruik de tijd die er is en probeer er zelf niet aan onderdoor te gaan. Streel je vader, kruip in z'n armen, hou van hem, wees beretrots op hem. Ook nu nog, hoe groot je ook bent, blijf je z'n kleine meisje. Geloof me, hij zal je nooit anders, kunnen, zien.

Heel erg fijn dat jullie zoveel steun aan elkaar hebben. Koester dat en wees er dankbaar voor. Het is knokken tegen de bierkaai ik weet het maar wees er trots op dat je dat doet en je het (nog) gegeven is het te mogen doen.

Bedenk dat jullie zijn wat hij voor jullie betekend.

Onthoud dat, schrijf het op, maak foto's, video's, het maakt niet uit wat. Wat er ook mag gebeuren "you will always be together".

Heb het nu zelf te kwaad, herinneringen aan verliezen komen boven.

Kus en hugs....

ik wil jullie vast een geweldig fijne dag wensen morgen. Ik hoop dat alles helemaal zo zal gaan als jullie dat wensen.

Alvast gefeliciteerd!

Duch & Juup©

Het wordt vast een fantastische dag die jullie nooit meer zullen vergeten.

Ook ik wens jullie een mooie en gedenkwaardige dag toe morgen Geniet ervan met iedereen die je lief is

Renée

quote:

---

Op woensdag 26 juni 2002 22:04 schreef Necertje het volgende:
Maak er een fijne dag van en alvast gefeliciteerd

---

Alvast van harte gefeliciteerd en maak iets moois van jullie dag morgen.

Dat het een onvergetelijke dag mag worden.

Ik heb gewone, normale trouwstress (bestaat zoiets?)

Met m'n vader is alles geregeld voor morgen. De rolstoeltaxi etc. Hij voelde zich vandaag hartstikke goed vertelde hij door de foon "Als ik me morgen net zo voel als vandaag kan ik de foxtrot nog wel met je dansen morgen "
Hij is nu redelijk goed uit bed. Dat houdt ie wel een uurtje of 2 a 3 vol zonder pijn..

En maandag gaat hij naar huis!!!!!! We hadden niet gedacht dat hij ooit nog uit het ziekenhuis zou komen, maar 't gaat toch gebeuren. Hij gaat 'logeren' bij z'n vriendin (LAT relatie) Voor iedereen een stukje rust in de tent. Z'n vriendin zit nu hele dagen (ze is er elke ochtend om een uur of 9) aan z'n bed.. zij heeft dan ook gewoon lekker d'r eigen spulletjes enzo om zich heen, wij kunnen makkelijker in- en uitlopen. Koffie staat klaar (toch wel heel lekker als je dik een uur in de auto hebt gezeten).. Ze hebben er alletwee heel veel zin in. Gaan ze toch nog samenwonen (daar hadden ze wel vage plannen voor, voor als haar jongste dochter uit huis zou gaan...)

Simone, je bent een kanjer!!!!! Als m'n vader jou niet had gehad.. dan had ik 't nog zo net niet geweten.

_{en nu moet ik nog slapen vannacht..}

Heel veel plezier, geluk en ben blij voor jullie dat jullie Pa met allen die jullie lief zijn getuige zullen zijn van jullie geloof in elkaar.

Doe het met die foxtrot maar rustig aan maar niet minder intens.

Much hapiness &

Hoop dat jullie, met z'n allen, straks een onvergetelijke dag hebben.

Veel geluk en gezondheid toegewenst en maak er wat van.

Dikke kusszzz

Ik hoop dat de dag precies zo verloopt als jullie wensen

Gefeliciteerd allebei!!!

Met Pa gaat 't wel aardig. Van de week een paar slechte dagen gehad.. We dachten aan een terugslagje vanwege alle drukte van de laatste tijd.. Maar er bleek lucht in zijn morfine te zitten ?? En tja, dat doet dan natuurlijk z'n werk niet goed, met als gevolg vreselijk veel pijn... maar nieuwe cassette in de pomp en alles doet 't weer

Verder heeft ie 't prima naar z'n zin, zo samenwonend . De kat ligt op 't voeteneind van z'n bed, de hond naast 'm.. de wijkverpleegster is een schat van 'n meid.. Gewoon 'normaal' eten en niet dat ziekenhuisvoer..
Voorlopig ziet hij 't wel weer ff zitten

Heb van de week z'n vriendin een bos bloemen gegeven.. M'n vader die de hele tijd maar kaarten en bloemen krijgt.. Zij had ook wel eens wat verdient vond ik

Kortom.. naar omstandigheden gaat 't allemaal wel aardig

_{Waar vind ik jullie trouwtopic?}

quote:

---

Op maandag 08 juli 2002 12:57 schreef spookvrouw het volgende:
Hier Rewimo:
Trouwen en zo (deel 3)

---

Pa ligt prima in z'n bed
Met de morfine is z'n 'kankerpijn' goed onder controle. Weinig tot geen pijn en nog steeds heel helder van geest.

Alleen z'n catheter Om de haverklap verstopt dat ding door gruis en troepjes in z'n urine. En op 't ogenblik wordt dat dus een keer of vijf (!) per dag doorgespoeld. Vorige week in drie dagen tijd twee keer een compleet nieuw catheter aangelegd. (Swets is acuut impotent voor het komende halfjaar door de pijn die hij bij m'n vader gezien heeft) Helaas is bij de laatste keer het wandje tussen plas- en spermabuis beschadigd en dit ettert nu wat. En is dus heel gevoelig. En om de haverklap weer zo'n verpleegster om 't hele spul door te spoelen. Niet echt prettig dus.

Hij geeft zelf aan dat hij heel goed weet dat 't niet lang meer duurt. Hij voelt 't in z'n lichaam. Als 't nog een maand duurt is 't lang Vanmorgen heeft hij nog wel een belofte gedaan aan iemand die naar Z-Afrika ging op vakantie voor 16 dagen: hij moet en zal de foto's zien

Doordat hij zo helder is, is hij nu ook al van alles aan 't regelen. Vorige week, terwijl mijn broer en z'n vrouw en wij erbij waren, alles doorgesproken met hoe hij 't graag zou willen zien als hij z'n ogen definitief dichtdoet. En hoe en wat met z'n erfenis. Emotioneel dagje dus voor ons allemaal. Aangezien mijn broer en ik allebei zoiets hebben van "zoals jij het wilt gebeurt 't ook gewoon" en mijn vader dus volledig in al z'n beslissingen zullen steunen geeft dat toch een stuk rust bij hem.

En ik? Ik blijf een keer of drie, vier per week heen en weer rijden. En ik merk nu echt aan mezelf dat dit z'n tol begint te eisen. En dan is 't nog niet eens alleen het heen en weer rijden. Als ik bij m'n vader ben is 't allemaal 'goed', maar toch ook zwaar... En dan komen er nog eens wat onverwachte dingen bij: een miskraam hier (waar we nooit op gerekend hebben en dus des te harder aankomt), schoonzusje in het ziekenhuis..
Gelukkig was ik halve dagen aan 't werk en heb ik een heel meelevende leidinggevende. (de halve dagen dat ik er niet was werd ik niet ziek gemeld.. dat gaf zo veel romplomp en gezeur wat ik nu niet kon gebruiken over zsm reintegreren enzo). Maar afgelopen maandag hebben mijn collega's me naar huis gestuurd. Ik kon niet meer. M'n collega gaf even een blijk van steun (arm om me heen, 'hoe gaat het?') en ik barstte spontaan in huilen uit. M'n chef ging even met pz overleggen over zorgverlof e.d. en wil me nog steeds absoluut niet ziekmelden. En de eerstkomende paar weken willen ze me niet zien daar
Een paar dagen ging 't wel aardig, maar vandaag was 't weer helemaal mis met me. Geen directe aanleiding maar vanmorgen: nergens zin in, wilde alleen maar apatisch op de bank hangen. Vanmiddag toch maar naar pa toegegaan.. even langs zijn eigen huis, ik zou wat dingen voor 'm regelen.. Ik beschadig de velg van onze nieuwe auto.. Dikke tranen.. en jeroen even gebeld.. Even iets op de bank regelen voor m'n vader.. Dat ging ook al niet zoals het zou moeten.. Weer tranen in de auto.. En vanmiddag liep weer dat catheter niet door en moest dus weer (voor de derde keer vandaag) doorgespoeld worden. Ik ben in de auto gestapt en vanaf 't moment dat ik Jeroen weer zag, had ik 't weer helemaal gehad.
Niets interesseerde me meer, ik wilde niks meer, .. Ik had 't gewoon weer helemaal gehad. Met als resultaat weer een huilbui vanavond. En ik heb nu ook nog niet het idee dat de oxazepam die ik ingenomen heb werkt...

Ik denk dat ik toch maar naar de raad van velen (en Jeroen voorop) ga luisteren en maandag maar weer een afspraak bij de huisarts ga maken.. 't gaat niet meer met alleen maar oxazepam. 'T word me ff teveel nu..

Ik hoop dat deze bui morgen weer wat overgewaaid is en dat ik morgen alles weer wat zonniger kan zien want dit soort dagen komen toch ongemerkt steeds vaker voor.. en daar wil ik vanaf! (al is 't op een chemische manier)
Ik wil zo graag de laatste momenten die ik met m'n vader heb genieten tussen het geregel door. Genieten van de herrinneringen die tussendoor vallen in gesprekken.. en op dagen als dit kan ik dat niet

_{en dit soort dingen zijn dan ook weer aanleiding om je verder schuldig en ongelukkig te voelen.. Weer een dag niets in huis gedaan zodat Jeroen na een dag hard werken de afwas van twee dagen staat te doen.. Weer tranen...
Pff.. als ik 't zo nog eens terug lees wordt 't echt hoog tijd voor een bezoekje aan de huisarts..}

[Dit bericht is gewijzigd door E.T. op 26-07-2002 22:53]

ik rol nu om van de slaap na 2 wijntjes..

nog even voor de geintresseerden: pa op onze trouwdag met zijn vriendin en z'n beste maat:

Veel geluk in jullie huwelijk!!!

Het is oneerlijk allemaal,
een ander woord heb ik er niet voor.

Blijf hem zien als die grote sterke vader,
want dat is ie nog steeds.
Geniet van de tijd die jullie nog hebben,
voor de echt waardevolle momenten zijn vaak geen woorden nodig.

Heel, heel veel sterkte.

quote:

---

Op vrijdag 26 juli 2002 22:44 schreef E.T. het volgende:
En ondertussen zijn we zomaar drie weken verder.

-knip-

---

Tis voor mij al bijna weer 3 jaar geleden, maar als ik dit zo lees

quote:

---

Op vrijdag 26 juli 2002 23:37 schreef E.T. het volgende:
en de combi oxazepam en alcohol gaat dus echt op..

ik rol nu om van de slaap na 2 wijntjes..

nog even voor de geintresseerden: pa op onze trouwdag met zijn vriendin en z'n beste maat:

[afbeelding]

---

heel veel sterkte voor de rest.

[Dit bericht is gewijzigd door Mike op 30-07-2002 22:02]

Het moet voor je vader prettig zijn dat jullie hem zo goed steunen en zijn wensen respecteren (ook al is dat vanzelfsprekend voor jullie). Je vader lijkt me een geweldige man!

Jullie hebben straks ondanks het verdriet, prachtige herinneringen aan hem. En hij zal altijd in je hart zijn

[Dit bericht is gewijzigd door Brad op 02-08-2002 20:01]

Ik heb het ook met me opa gehad, maar die is er wonder boven wonder weer helemaal bovenop gekomen...

_{mijn ma zit me heel erg raar aan te kijken}

Als ik dit lees komt de tijd van drie jaar geleden weer

terug,toen zaten wij in een gelijke situatie.

Zorg goed voor JEZELF.Dan kan je de rest beter aan.

.

Z'n morfine dosis staat nu zo hoog (verdubbeld tov onze bruiloft) dat de huisarts niets meer aan de dosis mag doen. (en een hoop mensen zouden deze dosis al niet meer normaal kunnen hebben) De laatste week is ongeveer om de dag deze dosis verhoogd. De pijn kwam er gewoon doorheen
Vorige week moest zijn catheter vervangen worden en het bleek dat de prutser niet alleen 't vliesje tussen sperma- en plasbuis had vernield maar gewoon 't catheter door z'n prostaat had heen geramd.. Geen wonder dat dat zo zeer deed. Maar er uit halen ging dus ook niet. Hij heeft gegild van de pijn en uiteindelijk hebben ze 'm in het ziekenhuis platgespoten met valium en op die manier dat ding vervangen. Door die pijn is hij gaan schoppen enzo.. weer extra pijn in z'n benen.

Hij komt z'n bed niet meer uit en hij eet bijna niets meer. Afgelopen zondag zijn Swets en ik blijven eten, een opscheplepel bami en hij zat vol voor hij dat ophad. Hij had 't gevoel (en 't idee) dat hij een behoorlijk bord vol had opgegeten.

We hopen met z'n allen dat 't niet te lang meer duurt. Steeds die pijn, steeds weer die morfine-dosis verhogen wat weer vanalles met zich meebrengt (de eerste dag na zo'n verhoging is 't echt niks met 'm), iedereen die op z'n tandvlees loopt.. We kunnen niets doen voor 'm.. alleen maar machteloos toekijken hoe hij elke dag weer zwakker wordt.

Van de huisarts heb ik nu anti-depressiva gekregen. Ook al slik ik ze nog maar een week (en dan de halve dosis), ik heb toch 't idee dat ze wel werken. Geen bijwerkingen, maar ik ben wel wat opgewekter over 't algemeen. (alleen bij rotnieuws toch weer die dip..)

Voorlopig kunnen we alleen maar afwachten

hele dikke knuf strax voor je vader EN z'n geweldige vriendin!!
Doen he?
Jij en Jeroen, heel, heel veel sterkte!!!

quote:

---

Op woensdag 21 augustus 2002 10:03 schreef yvonne het volgende:
Meis, wat verschrikkelijk,
de man zo te zien moet zo'n pijn doen.
Misschien klinkt dit hard, maar ik bedoel het niet zo,
maar ik hoop dat je vader zonder pijn en rustig inslaapt, het is genoeg, de man verdient dit niet!!!
Meis, probeer je te ontspannen en uit te rusten deze dagen, er komt nog zat op je af.

hele dikke knuf strax voor je vader EN z'n geweldige vriendin!!
Doen he?
Jij en Jeroen, heel, heel veel sterkte!!!

---

Lijkt zo cru om te wenzen dat het maar eindigt, maar kan het wel begrijpen. Hopelijk kom je een beetje tot rust in die 4 dagen, en vind je pa ook snel de rust die hij verdient. Jammer dat het zo is gelopen

ik vind het knap als je weet dat het een aflopende zaak is, dat je toch nog de kracht en de moed op kan brengen om zo helder te blijven!

E.T. veel sterkte de komende tijd!

Mijn oma heeft weken in het ziekenhuis gelegen en kreeg, net als jouw vader, ook steeds meer morfine. De laaste keer dat ik er was, lag ze zo ongeveer in coma door die morfine. Ik voelde me vreselijk schuldig omdat ik hoopte dat het snel afgelopen zou zijn. Toen we een week later hoorden dat ze was gestorven, voelde ik in eerste instantie geen verdriet, maar opluchting. Ik was ontzettend blij dat ze eindelijk rust had gekregen na dat lange vechten.

Jouw vader is al zó lang dapper aan het vechten. Ik hoop voor je vader dat hij snel z'n rust vindt en voor jou dat je nog voor de laatste keer 'echt afscheid' kunt nemen.

Sterkte!

_{en toch nog veel plezier in Luxemburg}

Sterkte en veel plezier in Luxemburg!

In een keer helemaal gelezen. Wat een verhaal. Ik heb veel respect voor jullie allemaal. Ik hoop dat je wat aan Fok! hebt nu, want hoewel ik het vaak verwerp, denk ik dat het nu toch ook een kleine steun voor je kan zijn.

Ik leef met je mee......

Sterkte!

Maak er wat van de komende dagen, en probeer je 'batterij' even op te laden. Verder uiteraard heel veel sterkte de komende tijd.

ik leef met je mee meid

moet ineens weer aan 13 jaar geleden denken toen mijn opa op sterven lag

Ik knuffel je alleen maar en Swets natuurlijk ook en kan je alleen maar verschrikkelijk veel sterkte wensen en hopen dat je vader nog met redelijke waardigheid de "overstap" mag/kan maken.

Probeer van Luxemburg nog een redelijk prettig uitje te maken, hoewel je hoofd er niet bij is, maar alle ontspanning is welkom. Misschien kom ik je nog wel tegen bij het taxfree shoppen!

Nogmaals, een hele dikke knuffel en hou je taai!

Sterkte...

Hopelijk kun je wat kracht putten uit alle reacties!
Ik hoop dat je nog een beetje kunt genieten de komende dagen, ga je goed!

Dikke knuf van Parel!

Wat een zware tijd voor jullie, maar helemaal voor papa ET. Vreselijk om te horen hoe hij lijdt onder dit alles. Dit is bijna mensonwaardig

Wat kan ik meer doen dan jullie allen ongelooflijk veel sterkte toewensen...

Ik hoop dat jullie een klein beetje bij kunnen komen in Luxemburg zodat jullie accu een klein beetje voller is.

Pas goed op elkaar lieve schatten.

Sinds die dag morfine, maar ze is nog steeds bij de tijd.
3 weken ging het erg hard bergafwaards, maximale dosis werd nog een keer verdubbeld, kon het bed niet meer uit.

Maar deze week werd ze weer wat helderer, eet ze weer, de morfine verminderd.

Nu begint ze weer te protesteren tegen binnen zitten en wil ze weer naar buiten

het is misschien anders maar me oom (heel wat anders dan je eigen vader) heeft ook longkanker terwijl hij net zoals jouw vader zo gezond leefde, niet rookte en niet gerookt heeft, tja soms is het echt oneerlijk

Het lijkt me heel moeilijk om je vader zo'n pijn te zien lijden en zo achteruit te gaan.
Ik mag hopen dat aan dit lijden snel een eind komt.

Een hele dikke kus voor jou, Swets, je vader en zijn geweldige vriendin.

Heel veel sterkte.
Meer kan ik niet zeggen....mijn vader is 14 jaar geleden overleden...na een lang ziekbed.
Laat dit onmenswaardige bestaan snel achter de rug zijn.

Dikke Knuff,

Jeannette.

Helaas is mijn werk ook nog dusdanig veeleisend dat ik ook niet altijd de aandacht aan E.T. kan geven die ik wenselijk vind. Een afweging die ik continue moet maken. Om dit weekendje in ieder geval DIE rust te hebben zit ik nu ook nog te werken om dat goed achter te laten.

Nu even 4 dagen van relatieve rust en er alleen voor haar zijn!
Kanjer ik hou van je

Ik ken heel wat mensen die aan kanker gegaan zijn, het is een rotziekte. Hopelijk kan hij vredig gaan en kan jij met een gerust hart afscheid nemen. Als hij gaat krijgt hij in ieder geval een mooi plaatsje daarboven, dat heeft hij wel verdiend als ik alles hier zo lees.

Sterkte allebei!

quote:

---

Op donderdag 22 augustus 2002 00:11 schreef Swetsenegger het volgende:
Bijtanken is erg nodig.

Helaas is mijn werk ook nog dusdanig veeleisend dat ik ook niet altijd de aandacht aan E.T. kan geven die ik wenselijk vind. Een afweging die ik continue moet maken. Om dit weekendje in ieder geval DIE rust te hebben zit ik nu ook nog te werken om dat goed achter te laten.

Nu even 4 dagen van relatieve rust en er alleen voor haar zijn!
Kanjer ik hou van je

---

Heel erg veel sterkte en ET: ik ben blij dat je iemand achter je hebt staan die je door dik en dun zal steunen.

Ik wens jullie beiden erg veel sterkte. Sorry, ik weet even niet wat ik moet opschrijven behalve dan dat ik het bijzonder klote vind voor jullie en dat ik het bewonderenswaardig vind hoe jullie hier mee omgaan.

Zondag is hij om 11.23 overleden. Heel vredig is hij ingeslapen.

Ik had 'm vrijdagavond nog aan de telefoon vanuit Luxemburg en hoorde dat 't eigenlijk al niks meer was. Dat 't inderdaad erg hard ging. Ik wist toen al dat 't een dezer dagen over zou zijn. Toch geprobeerd nog wat leuks ervan te maken.

Zondagochtend, kwart over acht. De telefoon gaat. Z'n vriendin; dat we toch maar naar huis moesten komen. Meteen alle spullen ingepakt, ff snel een bakkie koffie naar binnen gegoten, uitgechecked en in de auto gesprongen.
Alleen even gestopt om te plassen en meteen weer door.

In de auto had ik een bepaalde vrede in me. Ik voelde dat 't niet veel meer uitmaakte of we een half uur eerder of later er zouden zijn. Op dat moment wist ik nog niet hoe of wat er aan de hand was. Maar ik had voor mezelf bedacht: Als 't om euthanasie gaat (de molen hiervoor was al in gang gezet) wachten ze zowieso wel op me, Als hij overleden is maakt 't ook niet uit of ik eerder of later ben. We zijn nog even snel thuis gestopt (kwamen we toch langs), z'n begrafenis polis opgehaald en doorgereden.
Ik voelde zo goed aan wat er aan de hand was. Ik had er vrede mee. Simone hoefde me niet meer te vertellen dat hij al overleden was toen ik binnenkwam.
We hadden het ONMOGELIJK op tijd kunnen halen.
Hij is heel vredig gegaan in de wetenschap dat ik er vrede mee zou hebben dat hij geen pijn meer heeft. Dat is voor mij het belangrijkste. Hij wist dat ik onderweg was. Dat alle anderen om hem heen zaten die belangrijk waren in zijn leven, of dat ze onderweg waren (zijn beste maat redde het ook niet op tijd)

En nu de tijd van het grote regelen. De kaarten zijn gemaakt; een hele mooie foto erop van een bepaalde tulp die m'n vader afgelopen maart nog op Cyprus had gevonden. (een heel zeldzame).

Hij ligt thuis opgebaard. Hij ligt gewoon in bed. Het is zo vertrouwd om hem op z'n eigen stekkie te zien liggen. Je verwacht elk moment dat ie nog iets wil zeggen. Er is ook thuis gelegenheid tot afscheidnemen voor de mensen die dat willen. Niet koud en afstandelijk in een of ander gebouwtje, gewoon lekker thuis met een bak koffie erbij.

Met z'n hoornvliezen is nog iemand heel blij gemaakt. Die hebben ze zondagmiddag (gewoon thuis) weggehaald. Je ziet er niets meer van. Hij ligt gewoon lekker te slapen.
De hond vervangt zijn gesnurk

't is mooi. 't is goed zo. Hij heeft geen pijn meer.
Maar ik zal 'm absoluut missen.

Dag Pa...

Geen gekke dingen doen... Niet weglopen... Tot morgen

Heb vreselijk meegeleefd met je, en nog steeds.

Enorm veel sterkte met dit vreselijke verlies

[Dit bericht is gewijzigd door DarkElf op 26-08-2002 21:51]

Heel veel sterkte de komende tijd met het verwerken van dit verlies.
Ik heb met bewondering jullie verhaal de laatste tijd gevolgd en hoop dat jullie voor jezelf voldoende tijd nemen om het allemaal op een rijtje te zetten.
Hou je taai!

Paul

Een knuffel voor mijn kanjer en niets dan respect

Ik wens jou ( en Swets uiteraard) zoveel sterkte toe...

Het troost misschien een beetje dat hij nu rust heeft,
maar je had je pa nog niet mogen missen.

Ik denk aan jullie.

Niet op 't ijs!! 't houdt niet!!

Sterkte de komende dagen voor iedereen!

* calvobbes weet effe ook niks meer te zeggen

Liefs, Renée

quote:

---

Op maandag 26 augustus 2002 21:49 schreef E.T. het volgende:
-knip-

De hond vervangt zijn gesnurk

't is mooi. 't is goed zo. Hij heeft geen pijn meer.
Maar ik zal 'm absoluut missen.

Dag Pa...

Geen gekke dingen doen... Niet weglopen... Tot morgen

---

quote:

---

Op maandag 26 augustus 2002 21:53 schreef E.T. het volgende:
O ja ... Pa,

Niet op 't ijs!! 't houdt niet!!

---

Wat schrik ik toch nog van dit droevige bericht Papa ET is niet meer. Hij heeft geen pijn meer, hoeft niet meer te lijden.

Wat is het snel gegaan allemaal en voor hem misschien toch nog te lang.

'Fijn' dat je er zo'n 'goed' gevoel bij hebt, dat je er vrede mee hebt lieve ET. Iets beters kan ik je ook niet toewensen in deze situatie.

Wij wensen jou en Jeroen heel veel sterkte.

Ik weet zo weinig te zeggen.

Ik weet alleen dat het leven onrechtvaardig is, en als ie ook maar een klein beetje op jullie leek was het een geweldige kerel.

ET en Swets, ik denk aan jullie.

gecondoleerd

nikky & gelly

Er leven veel mensen met jullie mee...

quote:

---

Op maandag 26 augustus 2002 22:02 schreef Mike het volgende:
Gecondoleerd en sterkte.

Er leven veel mensen met jullie mee...

---

Gewoon je verhaal kwijt kunnen.. Een luisterend oor..

't ene moment een heel rustig gevoel bij mezelf.. 't volgende moment echt papa's kleine meid...
't is een vreselijke emotionele achtbaan...

go with the flow

leef met jullie mee

Heel veel sterkte voor jou en Swets..

[Dit bericht is gewijzigd door static op 26-08-2002 22:10]

Heel veel sterkte met dit verlies.

Dikke knuf Jessie en Bo

Sterkte.

Hoe cru het ook klinkt, voor hem is het beter zo en zoek daar ook troost in om je normale leven weer op te pakken volgende week of wanneer dan ook.
Vergeten zul je hem toch nooit en dat weet hij ook wel want hij had het niet beter kunnen treffen met zo'n dochter als jij.

Bart

Sterkte, E.T. en Swetsenegger

.........

Lieve Eloise en Jeroen, mijn innige deelneming.

Barb

Ik kan niets anders doen dan in gedachte een stukje met jullie meehuilen en virtueel twee armen om jullie heen slaan om te knuffelen.

Gecondoleerd en veel, heel veel sterkte met het verwerken en het gemis.

Jacq.

quote:

---

Op maandag 26 augustus 2002 22:38 schreef spookvrouw het volgende:
Eloise en Jeroen,

Ik kan niets anders doen dan in gedachte een stukje met jullie meehuilen en virtueel twee armen om jullie heen slaan om te knuffelen.

Gecondoleerd en veel, heel veel sterkte met het verwerken en het gemis.

Jacq.

---

Gecondoleerd E.T en Swets.

Meissie, om je vader te moeten missen...*slik*...
Je wéet dat het zo beter is, en je bent blij dat hij nog zo gelukkig was op jullie huwelijksdag, maar het blijft zo verdomd oneerlijk. Die klóteziekte.
Ik vind dat je je wel erg goed houdt, is het al wel allemaal tot je doorgedrongen? Niets onderdrukken hoor, schreeuw en huil als het moet.

Heel veel sterkte voor jullie en de vriendin van je vader.

[Dit bericht is gewijzigd door CartWOman op 26-08-2002 22:47]

neem er de tijd voor

Veel sterkte.

Gek eigenlijk, je vertelt het zo levensecht dat je bijna die rust weet over te brengen. Ik denk dat je trots kan zijn op je vader, maar hij ook zeker trots is op jou.

Sterkte beide verder

quote:

---

Op maandag 26 augustus 2002 22:58 schreef Brad het volgende:
Hij heeft eindelijk zijn rust....

Gek eigenlijk, je vertelt het zo levensecht dat je bijna die rust weet over te brengen. Ik denk dat je trots kan zijn op je vader, maar hij ook zeker trots is op jou.

Sterkte beide verder

---

Pa en ik.. Wij samen tegen de rest van de wereld

't is goed, ik ben verdrietig, ik ben blij, 't is over.

Ik ben er heilig van overtuigd dat hij nog meekijkt en dat hij nog kleine E.T.'tjes en/of Swetsjes hier rond zal zien lopen.. Dat is onwendbaar
Dat ie vanaf weet ik veel waar nog kan toezien hoe eventuele kleinkinderen nog op Jeroen of mij lijken. Hoe ze zijn streken meekrijgen.... En hoe zijn vriendin nog als een moeder voor mij zal zijn, en een oma voor zijn kleinkinderen..

Ik heb rust, ik heb vrede.. Ik ben blij dat ik 't van me af heb kunnen schrijven.

Er zullen nog veel moeilijke momenten komen.. Maar wat Pa en ik hadden kan niemand ons ooit meer afnemen

En hij is zoooo blij dat z'n kleine meissie gelukkig is en dat ie daar nog getuige van mocht zijn

De tranen die nu (veelvuldig) vloeien zijn bijna meer van ontroering dan van verdriet

ik herken het gevoel zo ontzettend goed. het is goed zo!

Heel veel sterkte.

quote:

---

Op maandag 26 augustus 2002 21:49 schreef E.T. het volgende:

't is mooi. 't is goed zo. Hij heeft geen pijn meer.
Maar ik zal 'm absoluut missen.

Dag Pa...

Geen gekke dingen doen... Niet weglopen... Tot morgen

---

Natuurlijk ga je hem missen.

Nogmaals heel veel sterkte met het verwerken.

gecondoleerd, en heel veel sterkte.

hij heeft nu rust.

ik heb je vader zo kort gezien maar herinner me vooral zijn liefdevolle en trotse blikken die hij steeds jouw kant opwierp.
De ontroerende toespraak, de lach op zijn gezicht bij de grapjes van de ambtenaar, de kracht die hij ondanks zijn beperkingen uitstraalde.

gecondoleerd meisje en mijn deelneming ook voor Jeroen en Simone.

Heel veel sterkte!

veel sterkte de komende tijd, je pa heeft de rust gekregen die hij verdiende.

Ik kan me niet voorstellen hoe het is om je vader op zo'n manier te verliezen.

Wel heb ik op een soortgelijke manier mijn grootvader verloren.
Hij had al 14 jaar Parkinson, al op vrij jonge leeftijd, en ik wist dat hij, ik hield bijna nog meer van hem dan wat dan ook, nooit mij in een trouwjurk zou zien, of met mijn eerste kindje of wat dan ook.

Dus ergens weet ik hoe het voelt, om iemand af te zien takelen aan een vreselijke ziekte en te beseffen dat het niet meer goed komt.

Toch was er ergens een lichtpuntje, al was dat toen moeilijk om in te zien.
Mensen met zo'n ziekte lijden enorm veel, en soms is de dood dan de enige oplossing, zodat ze eindelijk uit hun vreselijk lijden worden verlost.
De dag voor zijn sterven ben ik nog naar hem toegeweest, ik ben de laatste die met hem gepraat heeft, en daar ben ik trots op.
Want na zijn laatste worden zal ik altijd zijn kleine meid blijven.....
Damn, ik hoop dat mijn toetsenbord waterdicht is....

Ik kan verder niet veel doen dan je erg veel sterkte te wensen, een dikke, virtuele knuffel te geven, en aan je te zullen denken.

Heel veel lieVs, een Dikke Knuffel, en alle sterkte die je nodig hebt,

Gaby

P.

Liefs
BB