Dag Pa

Ik heb gewone, normale trouwstress (bestaat zoiets?)

Met m'n vader is alles geregeld voor morgen. De rolstoeltaxi etc. Hij voelde zich vandaag hartstikke goed vertelde hij door de foon "Als ik me morgen net zo voel als vandaag kan ik de foxtrot nog wel met je dansen morgen "
Hij is nu redelijk goed uit bed. Dat houdt ie wel een uurtje of 2 a 3 vol zonder pijn..

En maandag gaat hij naar huis!!!!!! We hadden niet gedacht dat hij ooit nog uit het ziekenhuis zou komen, maar 't gaat toch gebeuren. Hij gaat 'logeren' bij z'n vriendin (LAT relatie) Voor iedereen een stukje rust in de tent. Z'n vriendin zit nu hele dagen (ze is er elke ochtend om een uur of 9) aan z'n bed.. zij heeft dan ook gewoon lekker d'r eigen spulletjes enzo om zich heen, wij kunnen makkelijker in- en uitlopen. Koffie staat klaar (toch wel heel lekker als je dik een uur in de auto hebt gezeten).. Ze hebben er alletwee heel veel zin in. Gaan ze toch nog samenwonen (daar hadden ze wel vage plannen voor, voor als haar jongste dochter uit huis zou gaan...)

Simone, je bent een kanjer!!!!! Als m'n vader jou niet had gehad.. dan had ik 't nog zo net niet geweten.

_{en nu moet ik nog slapen vannacht..}

Met Pa gaat 't wel aardig. Van de week een paar slechte dagen gehad.. We dachten aan een terugslagje vanwege alle drukte van de laatste tijd.. Maar er bleek lucht in zijn morfine te zitten ?? En tja, dat doet dan natuurlijk z'n werk niet goed, met als gevolg vreselijk veel pijn... maar nieuwe cassette in de pomp en alles doet 't weer

Verder heeft ie 't prima naar z'n zin, zo samenwonend . De kat ligt op 't voeteneind van z'n bed, de hond naast 'm.. de wijkverpleegster is een schat van 'n meid.. Gewoon 'normaal' eten en niet dat ziekenhuisvoer..
Voorlopig ziet hij 't wel weer ff zitten

Heb van de week z'n vriendin een bos bloemen gegeven.. M'n vader die de hele tijd maar kaarten en bloemen krijgt.. Zij had ook wel eens wat verdient vond ik

Kortom.. naar omstandigheden gaat 't allemaal wel aardig

Pa ligt prima in z'n bed
Met de morfine is z'n 'kankerpijn' goed onder controle. Weinig tot geen pijn en nog steeds heel helder van geest.

Alleen z'n catheter Om de haverklap verstopt dat ding door gruis en troepjes in z'n urine. En op 't ogenblik wordt dat dus een keer of vijf (!) per dag doorgespoeld. Vorige week in drie dagen tijd twee keer een compleet nieuw catheter aangelegd. (Swets is acuut impotent voor het komende halfjaar door de pijn die hij bij m'n vader gezien heeft) Helaas is bij de laatste keer het wandje tussen plas- en spermabuis beschadigd en dit ettert nu wat. En is dus heel gevoelig. En om de haverklap weer zo'n verpleegster om 't hele spul door te spoelen. Niet echt prettig dus.

Hij geeft zelf aan dat hij heel goed weet dat 't niet lang meer duurt. Hij voelt 't in z'n lichaam. Als 't nog een maand duurt is 't lang Vanmorgen heeft hij nog wel een belofte gedaan aan iemand die naar Z-Afrika ging op vakantie voor 16 dagen: hij moet en zal de foto's zien

Doordat hij zo helder is, is hij nu ook al van alles aan 't regelen. Vorige week, terwijl mijn broer en z'n vrouw en wij erbij waren, alles doorgesproken met hoe hij 't graag zou willen zien als hij z'n ogen definitief dichtdoet. En hoe en wat met z'n erfenis. Emotioneel dagje dus voor ons allemaal. Aangezien mijn broer en ik allebei zoiets hebben van "zoals jij het wilt gebeurt 't ook gewoon" en mijn vader dus volledig in al z'n beslissingen zullen steunen geeft dat toch een stuk rust bij hem.

En ik? Ik blijf een keer of drie, vier per week heen en weer rijden. En ik merk nu echt aan mezelf dat dit z'n tol begint te eisen. En dan is 't nog niet eens alleen het heen en weer rijden. Als ik bij m'n vader ben is 't allemaal 'goed', maar toch ook zwaar... En dan komen er nog eens wat onverwachte dingen bij: een miskraam hier (waar we nooit op gerekend hebben en dus des te harder aankomt), schoonzusje in het ziekenhuis..
Gelukkig was ik halve dagen aan 't werk en heb ik een heel meelevende leidinggevende. (de halve dagen dat ik er niet was werd ik niet ziek gemeld.. dat gaf zo veel romplomp en gezeur wat ik nu niet kon gebruiken over zsm reintegreren enzo). Maar afgelopen maandag hebben mijn collega's me naar huis gestuurd. Ik kon niet meer. M'n collega gaf even een blijk van steun (arm om me heen, 'hoe gaat het?') en ik barstte spontaan in huilen uit. M'n chef ging even met pz overleggen over zorgverlof e.d. en wil me nog steeds absoluut niet ziekmelden. En de eerstkomende paar weken willen ze me niet zien daar
Een paar dagen ging 't wel aardig, maar vandaag was 't weer helemaal mis met me. Geen directe aanleiding maar vanmorgen: nergens zin in, wilde alleen maar apatisch op de bank hangen. Vanmiddag toch maar naar pa toegegaan.. even langs zijn eigen huis, ik zou wat dingen voor 'm regelen.. Ik beschadig de velg van onze nieuwe auto.. Dikke tranen.. en jeroen even gebeld.. Even iets op de bank regelen voor m'n vader.. Dat ging ook al niet zoals het zou moeten.. Weer tranen in de auto.. En vanmiddag liep weer dat catheter niet door en moest dus weer (voor de derde keer vandaag) doorgespoeld worden. Ik ben in de auto gestapt en vanaf 't moment dat ik Jeroen weer zag, had ik 't weer helemaal gehad.
Niets interesseerde me meer, ik wilde niks meer, .. Ik had 't gewoon weer helemaal gehad. Met als resultaat weer een huilbui vanavond. En ik heb nu ook nog niet het idee dat de oxazepam die ik ingenomen heb werkt...

Ik denk dat ik toch maar naar de raad van velen (en Jeroen voorop) ga luisteren en maandag maar weer een afspraak bij de huisarts ga maken.. 't gaat niet meer met alleen maar oxazepam. 'T word me ff teveel nu..

Ik hoop dat deze bui morgen weer wat overgewaaid is en dat ik morgen alles weer wat zonniger kan zien want dit soort dagen komen toch ongemerkt steeds vaker voor.. en daar wil ik vanaf! (al is 't op een chemische manier)
Ik wil zo graag de laatste momenten die ik met m'n vader heb genieten tussen het geregel door. Genieten van de herrinneringen die tussendoor vallen in gesprekken.. en op dagen als dit kan ik dat niet

_{en dit soort dingen zijn dan ook weer aanleiding om je verder schuldig en ongelukkig te voelen.. Weer een dag niets in huis gedaan zodat Jeroen na een dag hard werken de afwas van twee dagen staat te doen.. Weer tranen...
Pff.. als ik 't zo nog eens terug lees wordt 't echt hoog tijd voor een bezoekje aan de huisarts..}

[Dit bericht is gewijzigd door E.T. op 26-07-2002 22:53]

ik rol nu om van de slaap na 2 wijntjes..

nog even voor de geintresseerden: pa op onze trouwdag met zijn vriendin en z'n beste maat: