Heel veel sterkte.
Ondanks jullie grote verdriet toch gefeliciteerd met jullie ondertrouw! 
Afschuwlijk, wat moet dit zwaar zijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. * Barb huilt met ET en Swets mee en wenst ze veel kracht toe.
When I rush it hits me
En ik hoop voor jullie dat hij op de bruiloft aanwezig kan zijn!
Shhh, hush your mouth
Silence when I spit it out, ... in your face
Open your mouth, give you a taste
De kweek van de tumor is nog niet binnen, en zonder die uitslag is het voor de doktoren niet te bepalen met welk soort ze te maken hebben. En juist op dat laatste stukje informatie staat of valt een eventuele prognose/behandelplan.
Nog steeds geen absolute zekerheid dus.
Ondertrouw leverde inderdaad niet de glimlach op naar elkaar toe, welke in een normale situatie wel zichtbaar was geweest, maar gelukkig hebben we kunnen regelen dat we vanaf 17 Juni eigenlijk op elk moment op stel en sprong kunnen trouwen.
Je omschreef jezelf als een vaderskindje; ik kreeg daar tranen van in m'n ogen omdat ik dat ook gezegd zou kunnen hebben.
Hoe volwassen je ook bent je hebt verdomme gewoon je vader nodig. Je bent zijn meisje, zijn dochter en als je zo'n goede band met je vader hebt voelt dat zelfs nog zo als je 50 bent.
Hoeveel steun je ook ontvangt van je (zo te merken heel erg lieve) a.s man, de band met je vader blijft van een bijzondere, heel andere orde.
Heel erg veel sterkte meissie!
Dat is het enige wat ik kan zeggen... Dit is zo moeilijk, ik heb het zelf gelukkig nog niet hoeven meemaken, maar ooit komt ook de dag dat ik er aan moet geloven.Heel erg veel sterkte in ieder geval.
Ik vertelde dat we vandaag in ondertrouw waren gegaan en dat we trouwen in Hoorn (waar hij woont en in 't ziekenhuis ligt). Hij vondt 't echt helemaal geweldig.
We hebben samen nog even naar de mooie bliksems gekeken, zoals we vroeger zo vaak samen deden als ik wakker werd van onweer.
We hadden vandaag echt even zo'n 'vader-dochter' uurtje.
En ondanks dat er nog veel onzekerheid is en we weten dat 't zowieso fout afloopt heb ik de hele weg naar huis zitten zingen in de auto
Jeetje, wat een ongelofelijk verhaal..ben er idd stil van..
Ik wens jullie heel veel sterkte toe!!
quote:Fijn dat dit soort momenten er nog zijn. Ik hoop dat er nog veel zullen volgen!
Op maandag 03 juni 2002 22:02 schreef E.T. het volgende:
Ik heb vanavond voor tranen van ontroering bij hem gezorgd.Ik vertelde dat we vandaag in ondertrouw waren gegaan en dat we trouwen in Hoorn (waar hij woont en in 't ziekenhuis ligt). Hij vondt 't echt helemaal geweldig.
We hebben samen nog even naar de mooie bliksems gekeken, zoals we vroeger zo vaak samen deden als ik wakker werd van onweer.
We hadden vandaag echt even zo'n 'vader-dochter' uurtje.En ondanks dat er nog veel onzekerheid is en we weten dat 't zowieso fout afloopt heb ik de hele weg naar huis zitten zingen in de auto
quote:*ontroerd is*
Op maandag 03 juni 2002 22:02 schreef E.T. het volgende:
Ik heb vanavond voor tranen van ontroering bij hem gezorgd.Ik vertelde dat we vandaag in ondertrouw waren gegaan en dat we trouwen in Hoorn (waar hij woont en in 't ziekenhuis ligt). Hij vondt 't echt helemaal geweldig.
We hebben samen nog even naar de mooie bliksems gekeken, zoals we vroeger zo vaak samen deden als ik wakker werd van onweer.
We hadden vandaag echt even zo'n 'vader-dochter' uurtje.En ondanks dat er nog veel onzekerheid is en we weten dat 't zowieso fout afloopt heb ik de hele weg naar huis zitten zingen in de auto
Ben blij voor je dat je zo'n mooi moment weer heb mogen meemaken.
*Hoopt zo dat er nog vele zullen volgend!!*
T enigste wat ik je kan geven in mijn absolute sterkte, en ik hoop dat je wens toch nog uitkomt...
Liefs starlight
Vanmorgen is Pa verhuisd naar een andere locatie van t ziekenhuis om op de longafdeling te liggen. (hij lag op orthopeadie i.v.m. die operatie aan z'n rug)
Morgen begint hij met een chemokuur.
Hij kon kiezen tussen een chemokuur om z'n laatste weken nog draaglijk te maken en wellicht de uitzaaiingen nog wat te remmen, of niets doen en alleen pijnbestijding.
Geen moeilijke keus dachten wij.
Verder gaat hij nu elke dag even z'n bed uit. Hij heeft een speciaal corset aangemeten gekregen om z'n ruggegraat te ontlasten. Hiermee kan hij op goede dagen nu ongeveer een uur uit bed. Hij kan dan een paar meter lopen en in een hoge stoel zitten. Dan zelf z'n eten opeten of op een po-stoel.. Dat geeft 'm weer zo'n geweldige oppepper! 
't is alleen wel schrikken om 'm rechtop te zien. Dan kun je zo goed zien dat ie ruim 20 kilo afgevallen is en hoe diep z'n ogen liggen... Maar hij krijgt nu als aanvulling op z'n normale eten, een soort van drinkspul met superveel calorieen om weer een beetje aan te sterken.
En verder.. tja,.. gelukkig heeft ie nu bijna geen pijn (hij ligt continue aan de morfine) en dat houdt 'm redelijk opgewekt. Wel al de eerste familieruzie meegemaakt. Mijn zus was 't er niet mee eens wie wat regelde (ofzo). Ze vond dat de vriendin van m'n vader teveel voor 'm deed en te bemoeizuchtig was. Volgens mij heeft zusje 't niet helemaal goed begrepen en m'n vader is dan ook een paar dagen goed kwaad op 'r geweest.
We hebben wel ondertussen ons trouwen naar voren kunnen schuiven en de artsen doen er alles aan om Pa er in de beste conditie bij te hebben. Dus over 2 weken (ruim) ben ik al getrouwd *bibber* 
Verder ben ik vast nog wel e.e.a. vergeten.. (er gebeurt zoveel, maar toch ook eigenlijk weer niet..) Morgen ga ik weer naar 'm toe (ben al twee dagen niet geweest.. en dat vind ik lang.. ) Ik vul wel weer aan.
Gelukkig ben ik zelf ook wel weer een beetje opgewekt. Ik kan weer goed slapen enzo.. Ben alleen nog steeds de hele tijd vreselijk moe. Om een uur of twee 's middags kan ik gewoon echt niet meer. Dan is 't echt tijd voor een tukkie op de bank. En daarna ben ik er wel weer totdat ik naar bed ga.
Ik weet eigenlijk ook niet wat ik moet zeggen, net als anderen. Noodlot kan zo toeslaan, we staan er niet elke dag bij stil, maar het is gewoon wel zo.
Wat zou het toch mooi zijn als je vader bij jullie trouwerij is. Ik hoop samen met heel veel anderen dat dat jullie gegund is.
Heel veel sterkte voor jullie, met z'n allen. Dat lijken van die woorden die zo gemakkelijk gezegd zijn, maar ik meen het natuurlijk wel van harte.
O ja, en ik zou zeggen, schroom niet om je huisarts bijvoorbeeld te vragen om iets van een rustgevend middel voor 's nachts, mocht je weer moeite hebben met slapen of zo. Toen wij tot over onze oren in de (negatieve) stress zaten, vond ik het een geruststellend idee dat ik een paar pilletjes (valium geloof ik) in mijn nachtkastje had liggen, voor het geval ik echt niet kon slapen. Ik heb er een stuk of 3 gehad geloof ik, ben er dus echt niet aan verslaafd geraakt, maar het heeft voorkomen dat ik door alles heen ook nog eens totaal oververmoeid was geraakt. En jouw trouwdag komt er ook nog eens aan! (Dus niet bedoeld om je aan de pillen te praten hoor, maar het kan - mits verstandig gebruikt natuurlijk - een tijdelijk hulpmiddel zijn.)
[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 11-06-2002 22:21]
Ik heb medelijden met je
Ik heb me vader ook verloren aan kanker Dat was toen ik nog heel klein was
Ik ben vaak gespest ook door een meester en juf op de basischool Omdat ik een makkelijk doel was......
Die meester kan ik wel vermoorden tis een mishandelaar Mij opdrukken tegen muren enz Ik walg van die meester 
