abonnement bol.com Unibet Coolblue
  dinsdag 30 november 2010 @ 23:28:55 #26
191317 Nobu
Nobutada Yakitori
pi_89367346
quote:
1s.gif Op dinsdag 30 november 2010 21:50 schreef Clan het volgende:

[..]

Ik heb een site van Korps Mariniers geplaats over NG, bovenaan het topic, onder het voetje; interessante links.
Het vliegtuig op je laatste foto is een Mariner. ;)
pi_89368167
quote:
7s.gif Op dinsdag 30 november 2010 23:28 schreef Nobu het volgende:

[..]

Het vliegtuig op je laatste foto is een Mariner. ;)
Dat wist ik dan niet ;)
  woensdag 1 december 2010 @ 00:21:32 #28
30789 RonaldV
Phabulous Phantoms
pi_89369625
quote:
1s.gif Op dinsdag 30 november 2010 23:46 schreef Clan het volgende:

[..]

Dat wist ik dan niet ;)
Je kunt niet alles weten :) Die foto is in spiegelbeeld trouwens.
- "Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed" Bruce Springsteen - War
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
pi_89370068
quote:
14s.gif Op woensdag 1 december 2010 00:21 schreef RonaldV het volgende:

[..]

Je kunt niet alles weten :) Die foto is in spiegelbeeld trouwens.
Dan draai je je beeldscherm toch om ;)

Ik weet het niet, vond deze op internet, maar het was wel zo in die tijd dat foto's wel eens in spiegelbeeld werden afgedrukt, dat heb ik zelfs tot in de jaren 80 meegemaakt.
  Moderator woensdag 1 december 2010 @ 04:54:38 #30
14679 crew  sp3c
Geef me die goud!!!
pi_89372396
quote:
Op dinsdag 30 november 2010 21:05 schreef Clan het volgende:

[..]

Ik heb ooit eens een site gevonden met alleen kleurenfoto's van Nieuw Guinea, maar kan die niet meer vinden.
koninklijke bibliotheek heeft wel goede boeken maar die mag je vaak niet meenemen en ik woon er helaas niet meer vlak naast
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
pi_89410510
Hier zullen ze zeker meer hebben. Ik ben er zelf nooit geweest, maar ze brengen erg goede boeken uit.

http://www.defensie.nl/nl(...)r_militaire_historie
  Moderator woensdag 1 december 2010 @ 23:28:29 #32
14679 crew  sp3c
Geef me die goud!!!
pi_89412268
hey thanks!

nooit van gehoord :@
iig vlakbij
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
pi_89462655
Speciaal voor sp3c, nog wat kleurenfoto's;



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us
  vrijdag 3 december 2010 @ 10:16:34 #34
230109 Id_do_her
Overal en nergens.
pi_89465908
Clan-topic. Volgen die handel. :D
With my pack on my back, down the road I will stray.
  vrijdag 3 december 2010 @ 17:33:19 #35
74865 Pumatje
Wij stelen die kazen!
pi_89484144
Heel mooi
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
pi_89523717
Dit boek ga ik bestellen, lijkt me reuze interessant om te lezen;



Uploaded with ImageShack.us
  Moderator zondag 5 december 2010 @ 00:32:15 #37
14679 crew  sp3c
Geef me die goud!!!
pi_89538427
waar ga je die bestellen?
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
pi_89959749
Wereldwijde campagne voor herziening van VN-besluit over West Papua

Vien Sawor

Mensenrechtenactivisten uit verschillende delen van de wereld presenteerden 26 maart jl. in New York een petitie aan VN Secretaris Generaal Kofi Annan, waarin wordt aangedrongen op een onderzoek naar de volksraadpleging "Act of Free Choice" in 1969. Deze volksraadpleging werd destijds door de VN goedgekeurd, maar was in feite niet meer dan een schijnvertoning waarmee de inlijving van West Papua een feit werd. Hiermee werd het lot bezegeld van 800.000 Papua's die tot op de dag van vandaag de verschrikkelijke gevolgen (letterlijk) aan de lijve ondervinden. De 'International Solidarity Movement for West Papua' startte vorig jaar een wereldwijde campagne voor herziening van het VN-besluit over West Papua.

Internationale campagne
In Australië ging dinsdag 19 maart jl. de "Independence for West Papua Global Campaign" van start, die ook kort werd bijgewoond door Senator Vicki Bourne. De democratische Senator Andrew Bartlett gaf aan dat de campagne de Secretaris-Generaal Kofi Annan van de VN oproept de rol van de VN in het zogenaamde referendum van 1969 met spoed te onderzoeken (zie ook Korte Berichten). Dirk Ajamiseba, de oudste nog levende Papua-leider uit de tijd van de Act of Free Choice (Daad van Vrije Keuze) riep Ortiz Sanz, VN-vertegenwoordiger destijds betrokken bij de uitvoering van de Act, op de waarheid te spreken over deze zgn. Daad van Vrije Keuze. Ajamiseba: "Ortiz Sanz herinnert mij nog steeds, we hebben veel tijd met elkaar doorgebracht tijdens de Daad van Vrije Keuze. Deze oude man wil dat die oude man in New York (Ortiz Sanz) de waarheid vertelt." In Nieuw Zeeland verzamelden zich op 26 maart jl. vredes- en mensenrechtenactivisten op de trap van het parlementsgebouw waar vier West Papua-vlaggen wapperden. Om de internationale campagne voor een herziening van het VN-besluit te bekrachtigen bood Mark Derby (New Zealand West Papua Association) parlementslid Keith Locke een brief aan waarin het parlement om steun voor de campagne wordt verzocht. De brief die de situatie in West Papua belicht wees verder op de rol van Nieuw Zeeland: "Ook Nieuw Zeeland heeft een zekere verantwoordelijkheid voor het falen van de "Act of Free Choice en voor de inlijving door Indonesië. Als lid van de VN en een buurland van West Papua heeft Nieuw Zeeland gefaald om de rechten van het volk van West Papua te promoten en heeft daarmee het onrecht laten voortduren. We hebben nu de mogelijkheid om deze fout uit het verleden opnieuw te onderzoeken." Eerder hadden zij in een brief aan Helen Clark, premier van Nieuw Zeeland, opgeroepen tot steun aan de campagne.

Aan de andere kant van de wereld, in Dublin werd op 25 maart het startsein voor de campagne gegeven door een ceremonie waarbij het Papua-volkslied 'Hai Tanahku Papua' werd gezongen. De heer Fred Korwa (63), een in Nederland wonende activist, zong het volkslied en vertelde de vele aanwezigen over zijn protest in New York in 1969 over de uitvoering van de "Act of Free Choice". En hoewel het hijsen van de Morgenstervlag officieel weer is toegestaan maar in werkelijkheid tot de dood kan leiden, benadrukte Senator David Norris dat het "tragisch" was dat de vlag wel werd gehesen in het Mansion House en niet in West Papua.

New York Overeenkomst
Om te weten wat er mis ging moeten we terug naar 1961, als na lang touwtrekkerij tussen Indonesië en Nederland over Nederlands Nieuw Guinea, Nederland onder druk van de VS (de gebroeders Kennedy met een zacht duwtje in de rug door Prins Bernhard weten we inmiddels, zie ook artikel K. Lagerberg in dit nummer) door de knieën gaat en instemt met het Plan Bunker. De essentie van het plan Bunker, naar de Amerikaanse diplomaat Elsworth Bunker, was de overdracht van het gebied aan Indonesië met flinterdunne garanties voor het zelfbeschikkingsrecht van de Papua's. Het plan voorzag in de eerste fase de overdracht van het bestuur door Nederland aan een voorlopig bestuur van de VN, de zogeheten UNTEA-periode (United Nations Temporary Executive Authority) op 1 oktober 1962. Het UNTEA-bestuur droeg vervolgens het bestuur over aan Indonesië op 1 mei 1963. De tweede fase van het plan bestond uit zes jaar Indonesisch bestuur waarna de Papua's door middel van een referendum, de Act of Free Choice, zouden kunnen kiezen tussen aansluiting bij Indonesië of afscheiding van Indonesië. Het plan Bunker werd uiteindelijk bezegeld met een akkoord dat door Nederland en Indonesië en onder auspiciën van de VN wordt ondertekend: de Overeenkomst van New York van 15 augustus 1962.

Theorie
Hoewel in de New York Overeenkomst de overdracht van het bestuur aan Indonesië komt vast te staan -met een referendum in het vooruitzicht- voorziet het ook in bepaalde rechten voor de Papua's. Om een paar voorbeelden te noemen:
In artikel 22 garanderen de VN en Indonesië de volledige rechten aan de Papua's, waaronder de vrijheid van meningsuiting, vrijheid van beweging en vergaderen.
In artikel 18 wordt verwezen naar het recht van alle volwassen Papua's, om deel te nemen aan de daad van zelfbeschikking die uitgevoerd dient te worden "in accordance with international practice", met andere woorden volgens internationale normen.
In artikel 16 wordt bepaald dat een aantal VN-experts in het gebied moeten blijven na de administratieve overdracht aan Indonesië. Hun voornaamste taak bestaat uit het adviseren en assisteren van de Indonesiërs in hun voorbereidingen op de zelfbeschikking van de Papua's die plaats moet vinden voor het einde van 1969.
In artikel 17, een jaar voor de zelfbeschikking, staat dat de Secretaris-Generaal een vertegenwoordiger aanstelt die een team van VN-officials moet leiden, waaronder ook degenen die zich in het gebied bevinden en zonodig aanvullende stafleden. Hun taak was het voorzetten en voortbouwen op het werk zoals omschreven in artikel 16 hierboven en totdat de daad van zelfbeschikking een feit was.

Praktijk
In de praktijk is de Indonesische militaire en civiele aanwezigheid tijdens het VN/UNTEA-bestuur (en na overdracht aan Indonesië) zeer groot. Er is veel bewijsmateriaal hierover te vinden in VN-archieven en elders dat duidt op duidelijke beperkingen van UNTEA's vrijheden om onafhankelijk bestuur te kunnen uitoefenen. De rechten en vrijheden van Papua's zoals beschreven in Artikel 22 werden dan ook met voeten getreden. Sterker nog, het lijkt erop dat de prioriteit van de VN eenvoudigweg was ervoor te zorgen dat de Papua's zich "schikten" naar hetgeen Indonesië voor hen in petto had, zelfs als dat betekende dat hiervoor afgeweken moest worden van de basisprincipes van de Overeenkomst. Zo verklapte een hogere UNTEA-beambte: "Als de datum naar voren wordt geschoven of als de Overeenkomst zodanig wordt veranderd dat het referendum wordt geschrapt, verwacht ik geen massale onrust, aangezien we genoeg mankracht hebben om de situatie onder controle te houden - met enkele losse flodders uit de kartets 1 kan de situatie gemakkelijk onder controle gehouden worden mocht de UNTEA dat willen.2" Of een andere hogere UNTEA-beambte die officieel in een van zijn vertrouwelijke rapporten duidelijk maakte dat hij geen illusies had over de werkelijke gang van zaken in het door VN bestuurde gebied: "Ik moet de eerste weldenkende, verstandige, algemeen verantwoordelijke Papua die iets goeds verwacht van de aanstaande verbintenis met Indonesië nog tegenkomen. …. Alhoewel de onrust en het verzet van weldenkende Papua's liever niet gezien wordt, is het niet moeilijk als je niet onder druk staat om je ogen te sluiten, om te zien wat er werkelijk gebeurd met deze mensen door toedoen van de drie bij de Overeenkomst betrokken partijen.3" Ook na de bestuurlijke overdracht van de VN aan Indonesië wordt de NY-Overeenkomst met voeten getreden. Het was de VN-beambten niet toegestaan hun werk in overeenstemming met artikel 16 uit te voeren, hetgeen cruciaal was voor de voorbereiding op een eerlijk referendum. Zonder internationale getuigen en VN-rapportage is de Secretaris-Generaal van de VN, Ue Thant, niet op de hoogte van de situatie in West Papua en heeft Indonesië vrij spel. Mensenrechten worden op grote schaal geschonden en de politieke vrijheden bestaan alleen nog op papier. Begin september 1963 wordt West Irian zelfs officieel tot gesloten gebied verklaard door de Indonesische regering. Buitenlandse bezoekers mogen het land niet meer in zonder officiële toestemming van Jakarta. Elke Papua, wel of niet politiek actief, is vanaf dat moment vogelvrij. Een Amerikaanse diplomaat, een van de weinige buitenlandse beambten die begin 1968 toestemming kreeg het gebied te bezoeken, reageerde met de volgende woorden toen hem om een reactie op het Indonesische antwoord op Papua-verzet werd gevraagd: "De Indonesiërs hebben van alles op hen (Papua's, red.) uitgeprobeerd, van bombardementen met B26s [sic], tot beschietingen en mortierengranaten werpen, maar een voortdurende staat van semi-rebellie volhardt. Ongetwijfeld maakt men zich van tijd tot tijd schuldig aan gewelddadigheden in een hopeloze poging tot hun onderdrukking.4"

Te primitief
In augustus 1968 arriveert Dr. Ortiz Sanz in West Papua. Hij is de VN-afgevaardigde die de volksraadpleging 'Act of Free Choice' volgens de NY-Overeenkomst in goede banen moet leiden. Reeds vanaf het begin wordt hij in zijn werk ernstig "tegengewerkt" door de Indonesische regering. Zo mocht hij slechts met een kleine staf van 16 personen naar West Irian en niet met de gevraagde 50 personen, omdat er zogezegd geen huisvesting beschikbaar zou zijn voor 50 personen. Delegatieleden ondervonden vaak vertraging bij het reizen, zodat zij vaak net te laat kwamen, dat wil zeggen, net nadat de feitelijke "volksraadpleging" achter de rug was. Daarnaast waren er, zoals bepaald in artikel 16, geen VN-experts ter plekke die hem konden adviseren over de gang van zaken. Hierdoor had hij slechts enkele maanden de tijd om informatie te verzamelen met een team dat het gebied bovendien nog niet kende: het werk dat in de voorafgaande vijf jaar voorbereid had moeten worden moest hij in enkele maanden uitvoeren. En hoewel de VN al in 1962 bij Australië aandrong op stemming volgens internationale normen in buurland Papua New Guinea (dat sinds 1975 onafhankelijk is), stemde Ortiz Sanz in met Jakarta's tegenwerping dat de West Papua's 'te primitief' waren voor een referendum. Indonesië had een beter voorstel: in plaats van het 'one man one vote' systeem volgens internationale normen, werd de Indonesische versie van het poldermodel "Musyawarah" gehanteerd. Een holle frase die in werkelijkheid neerkwam op: net zolang overleg plegen (lees: druk uitoefenen) met de tegenpartij tot er een "overeenkomst" is bereikt. De tegenpartij bleek te bestaan uit regionale raden (niet democratisch gekozen) die namens het volk van 800.000 zielen moesten kiezen. Uiteindelijk zouden deze raden extra leden selecteren zodat het totaal op 1025 kiesmannen zou uitkomen zoals gepland.

The Act of Free Choice
Zowel Ortiz Sanz als de VN Secretaris-Generaal Ue Thant keurden het Indonesisch plan goed en benadrukten: …"het belang van het selecteren van de extra raadsleden, op zo'n manier dat de nieuwe raadsleden een eerlijke vertegenwoordiging is van de mensen uit hun kiesdistrict. Dit zou de toetsteen zijn in het oordeel over de eerlijkheid en geldigheid van de algehele taak uitgevoerd door lidstaten van de Verenigde Naties. 5 De kiesmannen worden inderdaad met zorg geselecteerd: getuigen verklaren dat de selectie uitsluitend werd uitgevoerd door Indonesische beambten zonder deelname van Papua's. Ze worden ruim van tevoren afgezonderd, geïndoctrineerd, geïntimideerd of juist overladen met cadeaus.
Kiezen in West Irian

"Ziet u wel - open aan alle kanten"
Eén ding was duidelijk: over de uitslag mocht geen twijfel bestaan, iedereen werd nadrukkelijk "verzocht" te kiezen voor aansluiting bij Indonesië. Uiteindelijk was de VN slechts getuige van de selectie van 195 van de 1025 raadsleden die deelnamen aan de Act of Free (lees: No) Choice op 4 augustus 1969. Een Australische journalist, Hugh Lunn, was getuige van een dergelijke selectie en omschreef hoe een groep Indonesiërs naar een groep zwijgzame Papua's liep en er zes mannen uitpikten die ze al van tevoren hadden geselecteerd. Vervolgens arresteerden Indonesische soldaten drie Papua's die borden vasthielden waarop om een referendum werd gevraagd. Als een journalist Ortiz Sanz oproept om in te grijpen, antwoordt hij simpelweg dat hij alleen mag 'waarnemen'.6
Als op 4 augustus 1969 de zgn. volksraadpleging inderdaad wordt gehouden, blijkt het niet meer dan het verwachte toneelspel waarbij Indonesië de regie volledig in handen heeft. Duidelijk werd dat de rol van de VN als controlerend, toezichthoudend en adviserend orgaan een schertsvertoning was, de uitslag was immers van tevoren al bekend.

Eindrapport
In het eindrapport van Ortiz Sanz aan de XXIVste Algemene Vergadering van de VN concludeert hij dat de daad van zelfbeschikking plaats heeft gevonden volgens "Indonesische normen", hetgeen duidelijk een schending is van artikel 18 van de Overeenkomst waarin staat dat de daad van zelfbeschikking uitgevoerd moet worden volgens "internationale normen". Het rapport maakt daarnaast expliciet melding van het feit dat artikel 22 niet volledig is uitgevoerd. "… this important provision was not fully implemented and the Administration exercised at all times a tight political control over the population.7" En hoewel sommige Afrikaanse landen, aangevoerd door Ghana, nog een poging doen om opnieuw over de zaak te stemmen, wordt de zaak op 19 november aangenomen. Hiermee wordt een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de VN omgeslagen en zijn de Papua's niet langer een (lastige) zaak van de VN. Alle mensenrechtenschendingen, moorden, verdwijningen en geweldplegingen in West Papua zijn vanaf dat moment een 'interne aangelegenheid' van Indonesië. De recentelijke moord van voormalig voorzitter van de Papua-Presidium Raad Theys Eluay onderstreept dit nog eens. Hoewel alle bewijslast duidt op betrokkenheid van het leger, ontspringen de hoogste bazen de dans en blijft de moord vooralsnog onopgelost of in de schoenen geschoven van onbeduidende soldaten. Internationale onderzoeksteams zijn niet nodig omdat Jakarta ook na bijna 40 jaar geen pottenkijkers kan gebruiken.

VN-falen
De aanbieders van de petitie hebben bij verscheidene belangrijke organisaties in New York die zich bezighouden met de situatie in Indonesië gelobbyd. Daarnaast ontmoetten zij vertegenwoordigers van Zuid Pacific missies bij de VN. Carmel Budiardjo, van de bekende mensenrechtenorganisatie TAPOL in Londen en aanbieder van de petitie: "De VN is verantwoordelijk voor een grove daad van verraad ten aanzien van het recht van de West Papua's op zelfbeschikking. Het falen van de VN om een goed referendum te garanderen heeft geleid tot tientallen jaren van lijden. De VN moet de zaak heropenen en een van de grootste schendingen van haar verplichting en taak om het recht van volkeren te beslissen over hun eigen toekomst rechtzetten." Recentelijk werd het VN falen nog eens belicht toen in november vorig jaar, twee voormalige VN-topdiplomaten, de Indiër en voormalige VN onderscretaris-generaal, Chakravarthy Narasimhan, en de Amerikaan Brian Urquhart, voor het eerst erkenden dat de 'Act of Free Choice' en dekmantel was. Narasimhan: …"de Verenigde Naties wilden zo snel mogelijk van het probleem af. Niemand heeft er toen ook maar een moment bij stilgestaan dat de mensenrechten van een miljoen mensen werden geschonden." Ook het commentaar van Brian Urquhart is duidelijk: "Het was niet bepaald ons uur van glorie. Er is voor gezorgd dat de VN de eenvoudigste, maar niet noodzakelijk de meest democratische oplossing de stempel van goedkeuring gaf."

(Bronnen: Tapol, West Papua Action on behalf of the International Solidarity Movement for West Papua, AWPA, maart 2002, aanvullende informatie over de campagne +
brief aan Kofi Annan: http://westpapuaaction.bu(...)tm#briefing-document
online petitie: http://www.PetitionOnline.com/westpap/)
pi_89959957
Onrecht, dat niet verdwijnen wil

De kwestie Nieuw Guinea blijft opspelen.

Kees Lagerberg

Onlangs, 19 maart jl., onthulde het Tv-programma "Andere tijden" een tot nu toe ongepubliceerd Amerikaans dossier P.B. Het is de weergave van een initiatief dat prins Bernhard nam om in een gesprek met de Amerikaanse premier John Kennedy een oplossing te brengen in het conflict over Nieuw Guinea tussen Nederland en Indonesië dat de wereldvrede scheen te bedreigen. We schrijven dan 1961 en het meningsverschil inzake de overdracht van het laatste Nederlandse gebiedsdeel verkeerde al in een fase dat infiltraties overzee en met paratroopers plaatsvonden. Er werd een Indonesische motortorpedoboot door het Nederlandse fregat de Kortenaar naar de kelder geschoten, onderzeeërs en vliegtuigen met Russische bemanning namen deel aan Indonesische aanvallen, de commandant van de Nederlandse strijdkrachten wilde overgaan tot tegenaanvallen, kortom, er heerste een oorlogssituatie met internationale verwikkelingen.

Onoplosbaar geschil
In die dagen hadden de VS er alle belang bij dat conflict in Zuid-Oost-Azië uit de weg te ruimen, want de tegenstellingen in dat gebied, die tenslotte uitmondden in de Viëtnam-oorlog, bedreigden de wereldvrede. Nederland had lange tijd getracht het meningsverschil met Indonesië door onderling overleg op te lossen, maar er was een onoplosbaar geschil tussen beide landen: Nederland had Nieuw Guinea in 1949 uitgezonderd van de overdracht van de koloniale soevereiniteit omdat het land van de Melanesische Papua's geen wezenlijk onderdeel van de Indonesische archipel uitmaakte en wilde dus het principe van de zelfbeschikking voor de onmondig gebleven Papua-bevolking toepassen. Indonesië eiste de overdracht van Nieuw Guinea (West-Irian zoals zij het noemden) eenvoudig op als onderdeel van het voormalige Nederlands-Indië. De VS hadden zich steeds op het standpunt gesteld dat gebiedsoverdracht niet gewapenderhand mocht geschieden.

Dossier P.B.
De tegenstelling tussen beide landen, die er via onderling overleg en ook door stemming in de Verenigde Naties niet uitkwamen, escaleerde dus, waarbij de Nederlandse diplomatie in New York (de VN) en in Washington (de VS) een belangrijke rol was toebedacht. Het standpunt van Nederland werd door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken mr. Joseph Luns helder verwoord: "Nieuw Guinea ligt aan de rand van onze belangen, maar in het hart van onze principes." Achter de schermen werkten zakenlieden, die de z.g. Bilderberg-groep vormden onder voorzitterschap van Unilever-man P. Rijkens in tegengestelde richting. Prins Bernhard, die in die dagen een gewild ambassadeur van het Nederlandse zakenleven was (het ongelukkige verloop van de Lockheed -bemiddeling is bekend) kwam op 25 april 1961 in de gelegenheid president Kennedy in te lichten over de stemming in Nederland aangaande het Nieuw-Guinea-probleem bij een bezoek dat hij bracht, begeleid door de Nederlandse ambassadeur in Washington, mr. J.H. van Roijen. Prins Bernhard heeft via dat gesprek kans gezien een suggestie voor de oplossing te geven, die in de VS is vastgelegd als het dossier P.B. Het merkwaardige is dat deze suggestie de hoofdtrekken heeft van het zogeheten Plan-Bunker dat een jaar later de kern zou worden van de Overeenkomst van New York, die de overdracht van Nieuw-Guinea aan Indonesië tot een feit maakte.

Dubbelspel
Er is steeds aangenomen, dat de VS Nederland heeft geforceerd toe te geven aan de eisen van Indonesië. De toezegging van militaire steun ingeval Indonesië met de wapens zou trachten Nieuw Guinea te veroveren, waarop Luns zich jarenlang had beroepen, zou door het aantreden van de regering-Kennedy een lege verwachting zijn geworden, kortom de VS hadden de trouwe Navo-bondgenoot Nederland laten vallen ten gunste van de Amerikaanse belangen in het Azië-scenario. Uit de korte "Andere tijden"-uitzending blijkt, dat de VS en met name Kennedy niet de blaam verdienen, waarop Nederland het in zijn "Ik ben klein en hij is groot"-cultuur heeft laten aankomen. Kennedy had reden aan te nemen dat Nederland uiteindelijk geen ernst maakte met het ideaal van zelfbeschikking voor de Papua's. En die verdenking kwam voort uit het dubbelspel van enkele leidende diplomaten. Het was aan iedereen duidelijk en zeker aan Luns, dat Nederland het avontuur van een oorlog met Indonesië zonder steun van anderen niet kon aangaan. De diplomaten in de VS zowel Van Roijen in Washington als mr. Schürmann in New York waren van de stemming in de wereld beter op de hoogte dan Den Haag, al had Luns een stevige overtuiging over zijn mogelijkheden binnen de Atlantische Verdragsorganisatie, waardoor zijn blikveld niet uitsluitend bepaald werd door de macht van de VS In elk geval was er verschil van inzicht tussen de diplomaten, die nabij Washington onder leiding van de Amerikaan Bunker namens de seceretaris-generaal van de VN Oe Thant de onderhandelingen met de Indonesiërs voerden en Luns, die trachtte het Nederlandse kabinet en de Tweede Kamer onder zijn invloed te houden. In elk geval had hij zijn diplomaten niet in de hand.

Van de prins
Een van de onderhandelaars Mr. Huydekoper van Nigtevegt kwam er enige jaren geleden openlijk voor uit, dat de rechterhand van mr. van Roijen E. Schiff en hij besloten Luns niet volledig in te lichten over hun faits et gestes in de Nieuw-Guinea-kwestie; dr. van Roijen vond het nodig de leider van de Antirevolutionaire Partij, later minister-president mr. B. Biesheuvel, tijdens een kritieke fase in het overleg naar Washington uit te nodigen opdat hij uit Amerikaanse mond kon horen dat de VS niet voor Nederland in de bres zouden springen; van Roijen zelf kwam over naar Den Haag en gaf het kabinet zijn visie op de Nieuw Guinea-kwestie, die haaks stond op de inlichtingen van Luns. De mening van het gehele corps diplomatique in de VS voor het merendeel met een zekere Indische nostalgie en, hoewel professioneel genoeg, toch "angehaucht" door een zekere camaraderie met hun Indonesische gespreksgenoten. In die diplomatieke omgeving en onder dat geleide brengt dan Prins Bernhard een bezoek aan president Kennedy en brengt over Nieuw Guinea zijn visie naar voren (vermoedelijk later op schrift gesteld) met de belofte Koningin Juliana in die zin te adviseren. Hier past de houding, die uitdrukking vindt in de Oudnederlandse zegswijze "Van de prins geen kwaad weten". In elk geval bevestigt Mc Bundy een naaste medewerker van president Kennedy dat deze beschikte over geheime inlichtingen dat Nederland van de Nieuw-Guinea-kwestie af wilde. Luns beantwoordde dit in een interview met Michel van der Plas in diens boek "Ik herinner mij......" in ronde bewoordingen: "Ik moet deze suggestie krachtig bestrijden". Had Luns geweten van het onderhoud met Prins Bernhard dan zou hij misschien zijn diplomaten, die zeggen zich niets te kunnen herinneren of op papier te hebben, minder krachtig in bescherming genomen hebben. Ik houd het erop, dat hij zich "naar een eigen uitdrukkingswijze "grotelijks belazerd gevoeld zou hebben.

Kortom, nu de dossiers open gaan en het wetenschappelijk onderzoek voortgaat (o.a. in Nederland dr. H. Meyer, in Engeland dr. J. Saltford, in Australië dr. Blay) blijkt de werkelijkheid anders te zijn dan de gangbare mening. Dat zou van gering belang zijn als de integriteit van de internationale rechtsorde en .....het beginsel van zelfbeschikking van de Papua's dat niet eisten. Want de geschiedenis van Nieuw-Guinea, Irian Barat, Irian Jaya, Papua ettert door als een verontreinigde wond.

(Dr. Kees Lagerberg is Indoloog, cultureel antropoloog en voormalig bestuursambtenaar in Ned. Nieuw Guinea)
  donderdag 16 december 2010 @ 14:20:36 #43
328670 SiVisPacemParaBellum
42st Inf.Cie Mariniers Biak
pi_89998600
[img]www.mariniersnieuwguinea61-62.nl[/img]

De foto's vanaf de website www.mariniersnieuwguinea61-62 zijn ZONDER TOESTEMMING van de betreffende webmaster overgenomen.
Op de Home Page van deze site staat uitdrukkelijk vermeld dat foto's zonder toestemming van de webmaster NIET mogen worden overgenomen.!!!
Hiervan akte.!
webmaster
  donderdag 16 december 2010 @ 15:12:03 #44
30789 RonaldV
Phabulous Phantoms
pi_90000912
quote:
13s.gif Op donderdag 16 december 2010 14:20 schreef SiVisPacemParaBellum het volgende:
[ afbeelding ]

De foto's vanaf de website www.mariniersnieuwguinea61-62 zijn ZONDER TOESTEMMING van de betreffende webmaster overgenomen.
Op de Home Page van deze site staat uitdrukkelijk vermeld dat foto's zonder toestemming van de webmaster NIET mogen worden overgenomen.!!!
Hiervan akte.!
Probeer het eens via de FAQ (korte versie: forum@fok.nl, voor al uw klachten :) ). Los daarvan bestaat er zoiets als citaatrecht. En los daarvan: Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn. Met alle respect voor mensen die op Guinea gediend hebben: dit is een burger forum, geen militaire eenheid waar je zo maar binnen kunt knallen en bevelen kunt geven.
- "Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed" Bruce Springsteen - War
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
  donderdag 16 december 2010 @ 17:00:43 #45
328670 SiVisPacemParaBellum
42st Inf.Cie Mariniers Biak
pi_90006224
Met alle respect, als dit een burgersite is wat doen mijn militaire foto's daar dan op.
Het is not done, ongevraagd foto's te plaatse, als hert vermeld wordt. Wie zegt mij dat ik wil dat mijn foto's op deze site staan.
webmaster
  donderdag 16 december 2010 @ 20:50:14 #46
30789 RonaldV
Phabulous Phantoms
pi_90016291
quote:
1s.gif Op donderdag 16 december 2010 17:00 schreef SiVisPacemParaBellum het volgende:
Met alle respect, als dit een burgersite is wat doen mijn militaire foto's daar dan op.
Ja, je hebt gelijk, die mogen alleen maar op het intranet van defensie :')
quote:
Het is not done, ongevraagd foto's te plaatse, als hert vermeld wordt. Wie zegt mij dat ik wil dat mijn foto's op deze site staan.
Daar heb je een punt, maar dat had je ook anders kunnen maken.
Bijvoorbeeld door de FAQ te lezen, dan had je het adres forum@fok.nl gevonden.
Of je had een privé berichtje aan de schuldige kunnen sturen.
Of je had kunnen zeggen "Goh jongens, leuk dat jullie mijn fotos zo waarderen, maar je had ook even netjes kunnen vragen of je ze mag gebruiken."
- "Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed" Bruce Springsteen - War
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
pi_90016644
Auteursrecht op internet is een nogal grijs gebied, maar het zou wel zo netjes zijn als in ieder geval de bron zou worden vermeld bij de foto's.
pi_90020893
quote:
1s.gif Op donderdag 16 december 2010 17:00 schreef SiVisPacemParaBellum het volgende:
Met alle respect, als dit een burgersite is wat doen mijn militaire foto's daar dan op.
Het is not done, ongevraagd foto's te plaatse, als hert vermeld wordt. Wie zegt mij dat ik wil dat mijn foto's op deze site staan.
Er staat op de site nergens dat ze eigendom zijn van de webmaster, daarnaast kun je foto's aanleveren, maar er staat niet bij dat je dan afstand doet van de foto's. Ik neem aan dat dit dan is vastgesteld op papier,anders zijn ze het eigendom van de personen die de foto's hebben gemaakt.

Ik sta op verschillende militaire sites met mijn foto's, maar het blijven mijn foto's, maar door ze op internet te zetten heb ik ze openbaar gemaakt, dus ik weet dat mensen ze van et internet kunnen halen.

Dus bij deze, achterhaal maar van wie de foto's zijn, en ik vraag het persoonlijk!
  donderdag 16 december 2010 @ 22:49:48 #49
328670 SiVisPacemParaBellum
42st Inf.Cie Mariniers Biak
pi_90023090
Er staat op de site dat ze uit het archief van de webmaster komen, en dat zonder toestemming van de webmaster je de foto's NIET mag gebruiken. Even een mailtje en aangegeven waarvoor je ze wilde gebruiken had je vast wel toestemming gekregen. Wel zo netjes om dan even te vermelden van welke site ze komen.
En inderdaad Ronald V, het was leuker geweest als men EERST gevraagd had ze te mogen plaatsen. Dat zou ik leuker hebben gevonden. Maar niet achteraf nou mij in een hoek zetten dat ik het anders moet stellen.
Clan, ik hoef voor jou niet te achterhalen van wie die foto's zijn. Ook dat is geen aardige opmerking. Ze zijn in mijn bezit.
Internet is een grijs gebied, ook dat is mij bekend, maar ik vraag het tenminste als ik een foto graag zou willen hebben. Tot zover. voor mij is de discussie gesloten.

Dan hier wat info:

Het vliegtuig is een Martin Mariner, na WO II door de Kon Marine aangekocht( Amerikanen) voor de Marine Luchtvaart Dienst.
Het Korps Mariniers In Ned.Nieuw-Guinea was eigenlijk de voorloper van de Quick Reaction Force. Met name de 42ste In.Cie Op Biak want daar had je het Marinevliegveld Boroekoe waar deze foto is genomen.
Na de Mariner kwamen nog even de Catalina's ( vliegende doodskisten, met veel ongelukken). Na het laatste ongeluk bij Fak Fak, mocht er niet meer mee gevlogen worden.

De eerste drie foto's hierboven zijn gemaakt in de periode maart/april 1962 te Kaimana. Mariniers van 41& 42ste Inf.Cie zie je hier, om de Kon.landmacht te versterken ivm met droppingen van Indonesische Para's.
Foto 4 -5-6 gemaakt opde Onderzeebootjager Hr.Ms.Utrecht D 817( KplMarns is mijn klasgenoot )
Foto 7-8-9 gemaakt bij Fak Fak
Foto 10 gemaakt door de marinier die er op staat in het bivak bij het vliegveld van Kaimana.
Allemaal in de periode april t/m juli 1962.
Ik was er zelf bij.
Meer weten? vragen maar, of nog makkelijker de website www.mariniersnieuwguinea61-62.nl bezoeken.
webmaster
  vrijdag 17 december 2010 @ 09:33:49 #50
30789 RonaldV
Phabulous Phantoms
pi_90032075
<edit> oeps, dubbel

[ Bericht 95% gewijzigd door RonaldV op 17-12-2010 09:48:39 ]
- "Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed" Bruce Springsteen - War
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')