Vier weken intensieve therapie heb ik nu achter de rug. Het is zwaar. Enorm zwaar. Vaak heb ik de neiging om hard weg te rennen, om op te geven. Maar telkens weer vind ik de moed om door te gaan. Om onder ogen te zien wat het verleden met mij heeft gedaan. Hoe het verleden mij heeft gevormd. Pijnlijke herinningen, veel oud zeer en verdriet komt hierbij weer bovendrijven. Ik had het zo goed verstopt in mijzelf, zo goed dat ik hoopte dat ik het nooit meer tegen zou komen. Helaas heb ik mezelf voor de gek gehouden. Het verleden is een deel van mij en kan ik niet mij verstoppen voor mezelf.

Het is pijnlijk om met mijn verleden, mijn herinneringen en de daarmee samenhangende pijn en verdriet geconfronteerd te worden. Het gebeurt op de meest gekke momenten. Ik voel me net een vulkaan die al zijn ellende naar boven voelt komen en die alles eruit wilt gooien. Het is niet (meer?) tegen te houden, de herinneringen willen niet meer terug naar hun oude plek. Ik word compleet overspoeld en overrompeld door hetgeen er in mij gebeurd. Niet in staat om woorden te vinden voor hetgeen ik allemaal voel.

Ik had nooit verwacht dat de therapie zo zwaar zou zijn. Dat de therapie zo sterk zou doorwerken wanneer ik eigenlijk niet met therapie bezig ben. Dat ik zo gigantisch met mezelf geconfronteerd zou worden.

Allerlei vragen komen boven drijven.
Waarom doen mensen elkaar zoveel pijn?
Waarom zijn er zoveel slechte mensen?
Wat heb ik fout gedaan?
Waarom ik?
Waarom al die pijn?
Waarom al het onbegrip?
Waarom heeft nooit iemand gezien hoe verdrietig ik was, hoeveel pijn ik had?
Ik was toch nog maar een kind?
Had ik geen recht op een onbezorgde jeugd?
Waarom waren er mensen die mij pijn hebben gedaan?
Waarom waren er mensen die mij hebben aangedaan wat ze mij hebben aangedaan?
Waarom komt het er de laatste twee jaren pas uit?
Waarom ben ik niet sterk genoeg?
Waarom is er nooit iemand voor mij opgekomen?
Waarom heb ik het allemaal altijd alleen moeten doen?
Waarom heb ik me al die jaren zo godsgruwelijk eenzaam gevoeld?
Waarom mocht ik nooit emoties tonen?
Waarom moest ik overal boven staan?
Waarom mocht ik nooit eens boos worden?
Waarom mocht ik niet huilen?
Waarom moest ik net doen alsof wij zo'n perfect gezinnetje hadden?
Waarom?
Waarom?
Waarom?
WAAROM????????

Al die vragen doen zo ontzettend veel pijn

_{het is niet eerlijk...}

De strijd tegen een depressie , is een lange en oneerlijke strijd , toch weet ik zeker dat op een dag de positiviteit winnaar wordt van de negatieve dingen in je leven. Ik snap je angsten , je vragen . Je krijgt zo weinig antwoorden , maar je hebt Heel veel geleert in de afgelopen tijd.

Je weet dat je nu al een tijd lang werkt aan een gelukkige toekomst samen met die gekke Juup , en die kwijlerige Zito , Dat er over een tijdje voor jouw de zon zal stralen , als je wakker wordt je gevoelens van verdriet en ellende minder zullen zijn dan dat overheersende gevoel van nu.

Lieve Lieve DuchessX ,

Ik wens je heel veel sterkte , Heel veel Liefs en Kracht om te overwinnen .


Jeroen

Ik weet niet precies wat ik zeggen moet eik..
Het is iig niet zo dat niemand je gesteund heeft, je hebt Juup en hier op Fok! vind je ook vaak steun van een aantal mensen.
Wellicht dat je nu ineens om wat voor reden dan ook in een dip zit o.i.d.? Waarmee ik niet je problemen weg wil wuiven ofcourse, laat dat duidelijk zijn...

Op sommige van de vragen zul je antwoord krijgen, op sommige niet en van sommige blijkt dat je het je niet had hoeven afvragen. De tijd zal hopelijk deze pijn en onduidelijkheid wegnemen.

Al is het maar een heel klein beetje, ik hoop dat je wellicht hier iets mee kan.

Hou vol iig.

Ik ga zo slapen en geef morgen wel een echte reactie.

Wil je nu alleen even zeggen dat je een geweldig sterke vrouw bent en ik ben trots op je.

Je red het echt wel, geloof dat nou maar!

(Ik weet dat het niet zo makkelijk is lieverd, dat weet je en leef enorm met je mee)

Dikke knuffel en KUS!!!

Je bent op de goede weg, nu nog even doorzetten.

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 21:28 schreef DuchessX het volgende:
Waarom ben ik niet sterk genoeg?

---

Heel veel sterkte en liefs

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 21:28 schreef DuchessX het volgende:
[...]

---

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 00:58 schreef Juup© het volgende:

[..]

Gelukkig is het moment gekomen dat jij het erkent en ervaart. Nu jij de gevoelens onder ogen kunt komen kun jij ze een plek gaan geven en/of er aan werken.

---

Wat zul jij trots op jezelf zijn als je dit alles doorstaan hebt!! Sterkte lieve meis, IK ben al heel trots op je

Duch... ale je vragen zijn terug te leiden naar de 'trots'. Als iemands 'trots' in gevaar komt dan gaat hun trots voor alles.

Jij hebt niets fout gedaan in je leven. Je bent meegesleurd in iemand anders zijn ellende. Maar dat is tegenwoordig aan de orde van de dag.

Gelukkig heb jij je eigenwaardigheid nog Je gaat binnenkort trouwen en aan Juupie heb je ook een heleboel. Ik ben trots (heej nu is dat woord positief op je dat je eindelijk al die klote gevoelens onder ogen durft te komen en eindelijk je over druft te geven. Vergeet even alles wat mensen van je zouden denken..... daar heb jij even helemaal schijt aan.

Jij moet met jouw problemen in een goede richting zitten.... en wat en ander van jouw problemen denkt moet je scheit aan hebben.

Zelfconfrontatie en je gevoelensw terughalen zijn de eerste stap die je echt doormoet. Ik weet dat het pijndoet om je gevoelens onder ogen te zien (jouw brief brengt ook gevoelens bij mij omhoog wat ik vroeger allemaal heb meegemaakt... en het doet nog pijn)

Laat los van je verleden.... breek compleet met je verleden en denk aan de toekomst.

- Je huwelijk!!

- Een paar kleine Juupjes en DuchessX-jes

- Samen oud worden en je kinderen en jezelf een beter leven geven dan jij hebt gehad.

Denk vooral aan de toekomst!

Zoals afgelopen nacht bij 'dr Catz' (tekenfilm op Ned3) werd gezegd.... sommige mensen hebben er een aantal jaar over gedaan om 'gek' te worden, denk je nu echt dat dat in 1 uur over kan zijn?

Mijn antwoord hierop is 'stap voor stap... rustig aan'

Als het leven simpel was was het ook maar saai

Success Duch!!!!

en een dikke kus van mij (neej Juup niet jaloers worden )

Veel liefs
en Sterkte!!

Je bent het waard.

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 21:45 schreef Joene het volgende:
Lieve DuchessX ,

De strijd tegen een depressie , is een lange en oneerlijke strijd , toch weet ik zeker dat op een dag de positiviteit winnaar wordt van de negatieve dingen in je leven. Ik snap je angsten , je vragen . Je krijgt zo weinig antwoorden , maar je hebt Heel veel geleert in de afgelopen tijd.

Je weet dat je nu al een tijd lang werkt aan een gelukkige toekomst samen met die gekke Juup , en die kwijlerige Zito , Dat er over een tijdje voor jouw de zon zal stralen , als je wakker wordt je gevoelens van verdriet en ellende minder zullen zijn dan dat overheersende gevoel van nu.

Lieve Lieve DuchessX ,

Ik wens je heel veel sterkte , Heel veel Liefs en Kracht om te overwinnen .


Jeroen

---

het is niet zo zeer de strijd tegen de depressie, want daarin ben ik (óók dankzij jouw steun ) al een heel eind in gevorderd. Het is meer dat ik nu de oorzaken van mijn depressie aan het aanpakken ben.
En dat is zwaar. Het kost me veel energie en tranen. Het roept zoveel vragen op, die wrs nooit beantwoord zullen worden. Vaak voel ik me alleen en in de steek gelaten. Niet in mijn huidige leven, maar wel in mijn vroegere leven, toen ik nog 'jong'(kuch) was.

Ik vind het hartstikke fijn dat je mij zoveel steunt en zoveel geluk toewenst.

* DuchessX bedankt Joene met een

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 21:47 schreef matthijn99 het volgende:
Djieeee, wat een verhaal meisje... ik weet niet alles van je maar heb wel eens wat posts van je gelezen...

Ik weet niet precies wat ik zeggen moet eik..
Het is iig niet zo dat niemand je gesteund heeft, je hebt Juup en hier op Fok! vind je ook vaak steun van een aantal mensen.
Wellicht dat je nu ineens om wat voor reden dan ook in een dip zit o.i.d.? Waarmee ik niet je problemen weg wil wuiven ofcourse, laat dat duidelijk zijn...

Op sommige van de vragen zul je antwoord krijgen, op sommige niet en van sommige blijkt dat je het je niet had hoeven afvragen. De tijd zal hopelijk deze pijn en onduidelijkheid wegnemen.

Al is het maar een heel klein beetje, ik hoop dat je wellicht hier iets mee kan.

Hou vol iig.

---

het is gewoon moeilijk. Het is geen tijdelijke dip waarin nu inzit, ik moet nu vechten en leren over en van mezelf. Dingen een plekje geven.Want als ik dat niet doe, blijven al die rotgevoelens (waardoor ik uiteindelijk ze ontzettend depressief van geweest ben) maar steeds terugkomen. Dus ik moet hier doorheen. En dat is echt wel zwaar. En het roept zoveel vragen op, vragen waarop ik inderdaad misschien wel nooit een antwoord op krijg. En wie weet lossen sommige vragen zichzelf wel op, aan die mogelijkheid had ik nog niet gedacht.

Ik vind het lief dat je zo met mij meeleeft

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 21:47 schreef DarkElf het volgende:
Lieve Meis,

Ik ga zo slapen en geef morgen wel een echte reactie.

Wil je nu alleen even zeggen dat je een geweldig sterke vrouw bent en ik ben trots op je.

Je red het echt wel, geloof dat nou maar!

(Ik weet dat het niet zo makkelijk is lieverd, dat weet je en leef enorm met je mee)

Dikke knuffel en KUS!!!

---

die het zelf ook niet makkelijk heeft
En toch nog voor mij klaar staan. Je bent zo'n lieverd en ik ben je héél erg dankbaar voor al je steun. We zijn echte vriendinnen geworden en daar ben ik héél erg blij om!

Ik kan niet wachten tot 22 juni!

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 22:00 schreef Babybuikje het volgende:
*geeft duchhie een zoentje*

---

_{Was jij dat die mij onlangs een ICQ-request gestuurd heeft...?}

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:25 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Mijn lieve vriendinnetje,

die het zelf ook niet makkelijk heeft
En toch nog voor mij klaar staan. Je bent zo'n lieverd en ik ben je héél erg dankbaar voor al je steun. We zijn echte vriendinnen geworden en daar ben ik héél erg blij om!

Ik kan niet wachten tot 22 juni!

---

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 22:08 schreef otaku-san het volgende:
Lieve Duchess, dat het nu naar boven komt is een signaal dat je nu sterk genoeg bent om het toe te laten.
Dat is een goed teken, maak er gebruik van, ja theraoie is niet makkelijk, een gelsaagde therapie is zwaar en dat je dit meemaakt is een heel goed teken.
Sterkte, heel veel sterkte.

Je bent op de goede weg, nu nog even doorzetten.

---

Mss is het idd wel sterk dat ik ze nu 'durf' te voelen? Maar toch, het doet zo'n pijn om ze onder ogen te zien, ik weet niet goed wat ik ermee moet, ze overspoelen me zo!

Wie weet ben ik ook wel veel te ongeduldig? Moet ik door allerlei fases voor ik aan het eind ben? * het liefst nu al aan het eind van de therapie zou willen zijn

Ik vind het in ieder geval fijn dat je me aan het denken zet Otaku

quote:

---

Op donderdag 30 mei 2002 22:13 schreef texelonia het volgende:

[..]

Ik ken je niet zo goed, maar van wat ik van je op het forum gelezen heb, weet ik wel zeker dat je wél sterk bent.
Je houdt het al zo lang vol, en je bent er nog niet, maar dat komt nog wel!

Heel veel sterkte en liefs

---

wat vind ik het lief dat je even reageert in mijn topic

Het is idd waar dat ik al zolang vecht. En ieder keer weer lukt het weer om door te vechten. Maar iedere keer weer ben ik ook zo radeloos, verward door als die pijnlijke gevoelens. Het is moeilijk die allemaal toe te laten.

Ik hoop trouwens dat het jou goed gaat meisje.

* Tex een kus geeft

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 00:58 schreef Juup© het volgende:

[..]

Het is hard dat weet jij, maar je zult eerst iets moeten erkennen voordat je er aan kunt gaan werken. Gelukkig is het moment gekomen dat jij het erkent en ervaart. Nu jij de gevoelens onder ogen kunt komen kun jij ze een plek gaan geven en/of er aan werken. Ik zal er altijd voor je trachten te zijn zo goed en kwaad mogelijk als ik kan. Het begin is er en ik merk aan jou dat de eerste stap gezet is. Nu de volgende stappen nog meisje. Ik hou van je

---

Ik hou natuurlijk ook van jou, maar wil je niet teveel belasten omdat je zelf momenteel ook meer dan genoeg aan je hoofd hebt. Ik neem je niks kwalijk. Door je aanwezigheid en je heel hoge knuffelbaarheidsfactor steun je mij toch wel.
Jij bent de reden om door te gaan met mijn gevecht, ik wil een gelukkige toekomst met jou tegemoet gaan, zonder spoken van het verleden. Ik doe mijn best. Ik hou van jou. Heel veel!

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 02:04 schreef ElizabethR het volgende:

[..]

Precies, de put is goed open nu. Kan dus uitgebaggerd worden. De enige manier om dat te doen is het doorstaan, het beleven, alles opnieuw beleven en dit keer WEL verwerken, dus een plekje geven zoals jouw moppie al zo mooi zegt. Maak je geen illusies dat je antwoord op je ' waarom' zult krijgen, de kans daarop is erg klein. De kans dat je straks kunt zeggen ' het is gebeurd en ik ben er uitgekomen' is oneindig veel groter.

Wat zul jij trots op jezelf zijn als je dit alles doorstaan hebt!! Sterkte lieve meis, IK ben al heel trots op je

---

diep in mijn hart weet ik dat je gelijk hebt. Maar het is allemaal zo overweldigend. Ik weet het, ik moet grote opruiming houden, de boel opruimen en weggooien wat ik niet meer nodig heb. Of hetgeen dat van mij is een plaatsje geven. Maar ik ben er nog niet overuit hoe ik dat moet/kan doen. Ik zou willen dat mijn hoofd een reset-knop had, of een ingebouwde delete-functie...

En die vragen...ik merk dat ik toch wel heel graag antwoorden zou hebben, maar dat deze wrs op veel vragen nooit zullen komen. En dat doet toch wel pijn.

voor jou.

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 09:34 schreef Peregrijn het volgende:
Best DuchessX, je bent juist hartstikke sterk. Dat bewijs je iedere keer weer door maar te knokken. Dat het juist de laatste twee jaar naar boven komt kan ik niet verklaren. Waarschijnlijk omdat je nu de kracht hebt om het te verwerken, je er de tijd voor hebt. Ik wens je in ieder geval veel sterkte. Dikke knuffel.

---

Mss is het idd wel zo dat ik op die vragen nooit een antwoord krijg, maar dat ik gewoon moet accepteren dat het is en gaat zoals het is en gaat.
Ik hoop in ieder geval dat ik me staande kan houden, dat ik 'sterk' kan blijven _{ook al voel ik me eigenlijk helemaal niet sterk'...} en dat ik niet terugschiet in de depressie want dat is iets wat ik nooit meer wil!

Ik vind het heel erg fijn dat je steeds weer terug komt in mijn topics om mij een hart onder de riem te steken

sterkte je gaat de goeie kant op

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 09:39 schreef Vampier het volgende:
Dan maar te laat op me werk

Duch... ale je vragen zijn terug te leiden naar de 'trots'. Als iemands 'trots' in gevaar komt dan gaat hun trots voor alles.

Jij hebt niets fout gedaan in je leven. Je bent meegesleurd in iemand anders zijn ellende. Maar dat is tegenwoordig aan de orde van de dag.

Gelukkig heb jij je eigenwaardigheid nog Je gaat binnenkort trouwen en aan Juupie heb je ook een heleboel. Ik ben trots (heej nu is dat woord positief op je dat je eindelijk al die klote gevoelens onder ogen durft te komen en eindelijk je over druft te geven. Vergeet even alles wat mensen van je zouden denken..... daar heb jij even helemaal schijt aan.

Jij moet met jouw problemen in een goede richting zitten.... en wat en ander van jouw problemen denkt moet je scheit aan hebben.

Zelfconfrontatie en je gevoelensw terughalen zijn de eerste stap die je echt doormoet. Ik weet dat het pijndoet om je gevoelens onder ogen te zien (jouw brief brengt ook gevoelens bij mij omhoog wat ik vroeger allemaal heb meegemaakt... en het doet nog pijn)

Laat los van je verleden.... breek compleet met je verleden en denk aan de toekomst.

- Je huwelijk!!

- Een paar kleine Juupjes en DuchessX-jes

- Samen oud worden en je kinderen en jezelf een beter leven geven dan jij hebt gehad.

Denk vooral aan de toekomst!

Zoals afgelopen nacht bij 'dr Catz' (tekenfilm op Ned3) werd gezegd.... sommige mensen hebben er een aantal jaar over gedaan om 'gek' te worden, denk je nu echt dat dat in 1 uur over kan zijn?

Mijn antwoord hierop is 'stap voor stap... rustig aan'

Als het leven simpel was was het ook maar saai

Success Duch!!!!

en een dikke kus van mij (neej Juup niet jaloers worden )

---

ik ben blij met je reply. Weer een hoop dingen om over na te denken. Ik begrijp uit de replies dat men mij hier 'sterk' vind, jij vind dat ook. Ik zie het als een groot compliment, al voelt het van binnen in mij toch anders.

En ja, ik ben veel te ongeduldig, wil altijd alles zo snel mogelijk opgelost en achter de rug hebben om maar weer verder te kunnen. Maar ik zal moeten accepteren dat sommige dingen tijd nodig hebben. Mss wel meer tijd dan dat ik eigenlijk ervoor uit wil trekken.

Je geeft me veel stof om over na te denken en daar ben ik blij mee. Wie weet kan ik de dingen eens vanuit een ander perspectief benaderen.

Bedankt voor je steun

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 09:42 schreef appelsientje het volgende:
Beste DuchessX, ik heb al veel van je verhalen gelezen en ik vind het erg dapper wat je allemaal doet, het is een diepe erg diepe dal waar je door gaat, maar ik weet zeker dat het allemaal goed komt. DuchessX ik wens je zoveel kracht en sterkte toe, helaas kan ik niet meer geven dan woorden.

Veel liefs
en Sterkte!!

---

Het is een enorm fijn gevoel dat er mensen zijn die met mij meeleven en mij zoveel sterkte wensen.

Senks Appeltje

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 09:53 schreef Forau_Diavolina het volgende:
Dutchess, ik kan je niet helpen met psychologisch gepraat, of met een oplossing voor je problemen.
Maar ik weet wel door dit te lezen dat je sterk bent, dat je de wil hebt om door te gaan, en je kan het daar ben ik van overtuigt. Ik hoop dat de zon weer gaat schijnen voor je.

Je bent het waard.

---

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:27 schreef Joene het volgende:

[..]

Dan gaan jullie een mutsen meeting houden he

---

Jaloers zeker?

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:49 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Tssssk

Jaloers zeker?

---

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:27 schreef Joene het volgende:

[..]

Dan gaan jullie een mutsen meeting houden he

---

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:39 schreef Joene het volgende:
_{mail op tiscali}

---

Go Joene!

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:51 schreef DuchessX het volgende:

[..]

* erg blij met jouw mailtje en nog meer met de inhoud ervan is

Go Joene!

---

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:43 schreef Mordreth het volgende:
Ik volg je posts nu al een tijdje hier op fok.. Heb eigenlijk weinig te zeggen.. behalve: kijk naar de toekomst.. je gaat trouwen! Het kan er nu niet meer slechter op worden.

sterkte je gaat de goeie kant op

---

Bedankt voor je complimentjes

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:51 schreef Juup© het volgende:

[..]

En bedankt

---

Het is nu ruim anderhalf jaar geleden dat ik gewerkt heb, het is voor mij dus heel eng om terug te keren. Maar het is wel iets, dat ik graag wil doen. Ik heb altijd erg veel plezier in mijn werk gehad, fijne collega's gehad en de mogelijkheid om door te groeien en mezelf te ontwikkelen.

Ik merk dat ik graag terug wil naar die omgeving. Ik wil naast mijn therapie, ook mijn gedachten weer op iets anders richten. Bezig zijn, me verder ontwikkelen, me nuttig voelen, waardering krijgen van collega's, er weer bij horen.

Of het te combineren valt met de therapie die ik volg (drie dagen per week) weet ik niet, maar ik wil het in ieder geval graag proberen. Lukt het niet, dan heb ik toch mijn best gedaan.

Ik wil heel langzaam beginnen, alles rustig opbouwen. Ook ben ik van plan om mijn grenzen goed te bewaken. Ik zal heel streng moeten zijn voor mezelf en dingen die niet af zijn, laten liggen tot de volgende keer dat ik ga werken.

Omdat er flink gereorganiseerd is, weet ik niet wat ik verwachten kan. Dat is wel eng, want nu kan ik me niet optimaal voorbereiden. Daarom heb ik me ook voorgenomen om de tijd te nemen om na te denken op welke manier ik wil reïntegreren. Ik wil tijd om na te denken over hetgeen mijn manager te vertellen heeft, over hetgeen hij mij voorstelt. Ik hoef niet meteen te beslissen (ik denk altijd dat er meteen een antwoord verwacht wordt ).

Het zal eng zijn wanneer ik morgen collega's tegen kom in de gang. Maar het zal ook fijn en vertrouwd zijn om die mensen weer te zien.

Ik heb echter nog wel een paar vraagtekens naar mezelf toe met betrekking tot de therapie. Wat vertel ik? Wat wíl ik vertellen? Wat mogen ze weten en wat niet? Wie kan ik vertrouwen?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje bang ben dat sommige mensen misschien een vooroordeel hebben jegens mij. Ik hoop dat ze dat dan durven uitspreken tegen mij zodat ik iets kan uitleggen en mezelf eventueel kan verdedigen. Veel mensen snappen niet waar ik mee bezig ben, hoe belangrijk dat voor mij is. Ik hoop dat ik dat, wanneer men mij ermee confronteert, goed onder woorden kan brengen. Ik wil zo graag meedraaien en geaccepteerd worden, maar ben bang voor de reacties van de mensen.... Maar nu loop ik teveel op de gang van zaken vooruit. Niet invullen, foei!

* DuchessX gaat nu het een en ander op papier zetten voor morgen

Gewoon vertellen wat ze willen weten maar wel in je achterhoofd houden dat ze niet alles hoeven te weten.

quote:

---

Op donderdag 06 juni 2002 20:54 schreef Vampier het volgende:
Wees toch eens niet zo bang wat anderen van je denken

Gewoon vertellen wat ze willen weten maar wel in je achterhoofd houden dat ze niet alles hoeven te weten.

---

Ik ga alleen vertellen wat ik wíl vertellen en niet wat zij allemaal willen weten.

quote:

---

Op donderdag 06 juni 2002 20:59 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Sommige mensen hebben nou eenmaal vooroordelen en het kan heel pijnlijk zijn om daarmee geconfronteerd te worden.

---

Eigenlijk vond en vind ik nog wel een beetje dat ik mijzelf zo'n klein kind voel, dat je op een bepaalde manier afhankelijk bent van hun betrokkenheid en wil om eventueel te begeleiden. Je hebt het nodig dat ze rekening met je houden. Voel me soms net een 12-jarige ofzo, heb het gevoel dat dan ook uit te stralen. Enfin, het wordt wel minder, gelukkig.

Succes!

quote:

---

Op donderdag 06 juni 2002 22:01 schreef fokje het volgende:

[..]

Duchessx, ik denk dat dat best meevalt. Mijn ervaring is dat juist mensen die wat verder van je afstaan dan bijvoorbeeld familie of vrienden een bepaalde afstand hebben waardoor ze minder de neiging hebben om te bagatelliseren oid. (moeilijk uit te leggen)

Eigenlijk vond en vind ik nog wel een beetje dat ik mijzelf zo'n klein kind voel, dat je op een bepaalde manier afhankelijk bent van hun betrokkenheid en wil om eventueel te begeleiden. Je hebt het nodig dat ze rekening met je houden. Voel me soms net een 12-jarige ofzo, heb het gevoel dat dan ook uit te stralen. Enfin, het wordt wel minder, gelukkig.

Succes!

---

Fijn dat je je eigen ervaring hier met mij wilt delen. Ik vind het heel knap dat jij inmiddels alweer zover bent. Wrs vul ik ook teveel in over wat anderen denken, ik weet het, dat is niet goed. Ik hoop ook dat het meevalt. En anders zal ik voor mezelf op moeten komen, hetgeen voor mij niet altijd even makkelijk is. Maar al doende leert men. En ik ook

Ik heb een hele lijst (er staan 29 punten op! ) geformuleerd met wat ik denk nodig te hebben om weer te kunnen gaan werken, variërend van de behoefte aan informatie over de lopende projecten tot aan een buro op een 'veilige' plek. Vroeger zou ik gedacht hebben dat ik veeleisend was, nu denk ik dat ik trots mag zijn op mezelf omdat ik voor mezelf op kom Als ik niet duidelijk maak waar ik behoefte aan heb, zal niemand anders het voor me doen. _{* DuchessX heeft al veel te veelover zich heen laten lopen in d'r leven - nu is dat afgelopen, pas maar op, grrrrrr}

Ik voel me in ieder geval erg goed nu ik die lijst op gesteld heb, ik zal morgen duidelijk kunnen aangeven wat ik wil en wat ik verwacht van het bedrijf. Dat mag toch hé? _{toch nog even wat twijfel}

Zo, ik ga nu lekker bij mijn a.s. husband to be zitten

quote:

---

Op donderdag 06 juni 2002 22:26 schreef DuchessX het volgende:
Ik heb een hele lijst (er staan 29 punten op! ) geformuleerd met wat ik denk nodig te hebben om weer te kunnen gaan werken, variërend van de behoefte aan informatie over de lopende projecten tot aan een buro op een 'veilige' plek. Vroeger zou ik gedacht hebben dat ik veeleisend was, nu denk ik dat ik trots mag zijn op mezelf omdat ik voor mezelf op kom Als ik niet duidelijk maak waar ik behoefte aan heb, zal niemand anders het voor me doen. _{* DuchessX heeft al veel te veelover zich heen laten lopen in d'r leven - nu is dat afgelopen, pas maar op, grrrrrr}

---

quote:

---

Ik voel me in ieder geval erg goed nu ik die lijst op gesteld heb, ik zal morgen duidelijk kunnen aangeven wat ik wil en wat ik verwacht van het bedrijf. Dat mag toch hé? _{toch nog even wat twijfel}

---

quote:

---

Zo, ik ga nu lekker bij mijn a.s. husband to be zitten

---

quote:

---

Op donderdag 06 juni 2002 22:26 schreef DuchessX het volgende:
Als ik niet duidelijk maak waar ik behoefte aan heb, zal en kan niemand anders het voor me doen.

---

quote:

---

Op donderdag 06 juni 2002 22:41 schreef fokje het volgende:

[..]

Yeah!
En ook vast blijven houden aan die lijst. Ik maakte de fout door op een gegeven moment te denken; mwoaaa.... ik kan het zo ook wel.... NIET dus! Oeioei, wat een domper! Toen ging het weer ff slecht met mij. Overschat jezelf niet.
[..]

tis bittere noodzaak zelfs. Voor mij was dat wel iig.
[..]

Lekker. Veel plezier.

---

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 01:26 schreef Moonah het volgende:

[..]

U leert snel in uw therapie mevrouw Duch .
Go for it girl...!!!

---

quote:

---

_{* DuchessX heeft al veel te veelover zich heen laten lopen in d'r leven - nu is dat afgelopen, pas maar op, grrrrrr}

---

Hartstikke goed van je!! Goed ook om een puntenlijst te formuleren. Weet je zeker dat je niks vergeet. Ik denk trouwens dat je gelijk hebt dat JIJ bepaald wat je kwijt wil aan je collega's, maar ik denk dat je ze ook niet moet onderschatten. Natuurlijk is het ook niet de bedoeling dat je gelijk bij binnenkomst het hele verhaal uit de doeken doet. Dat zal vanzelf wel komen als je er weer zit. In ieder geval veel succes gewenst vandaag. Kan me voorstellen dat je het spannend vindt. Hopelijk pakt het bij jou net zo goed uit als bij DarkElf.

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 09:20 schreef Peregrijn het volgende:
[off-topic]
[..]

* Peregrijn kijkt een beetje angstig
Je gaat me toch niet bijten ?
[/off-topic]

Hartstikke goed van je!! Goed ook om een puntenlijst te formuleren. Weet je zeker dat je niks vergeet. Ik denk trouwens dat je gelijk hebt dat JIJ bepaald wat je kwijt wil aan je collega's, maar ik denk dat je ze ook niet moet onderschatten. Natuurlijk is het ook niet de bedoeling dat je gelijk bij binnenkomst het hele verhaal uit de doeken doet. Dat zal vanzelf wel komen als je er weer zit. In ieder geval veel succes gewenst vandaag. Kan me voorstellen dat je het spannend vindt. Hopelijk pakt het bij jou net zo goed uit als bij DarkElf.

---

Ik ben heel benieuwd hoe het dalijk gaat, ik ben best zenuwachtig
Maar die lijst gaat mee

Ik voel me behoorlijk depressief nu. Daar baal ik van. Ik had gedacht blij te zijn weer aan het werk te kunnen maar nu voel ik me heel anders.

Ik begin binnenkort met een halve dag in de week. En ik ben heel erg bang ineens.

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 16:34 schreef DuchessX het volgende:
Het gesprek was best zwaar. Veel informatie, veel dingen die ik vergeten ben maar die ik graag onthouden had
Moeten uitleggen van mijn depressie en therapie. Tegen een vreemde. Dat was erg moeilijk en heel zwaar. Overvallen worden met vragen waar ik niet van verwacht had dat ze gesteld zouden worden. Ik had het gevoel dat ik maar héél klein en nietig was. Voor mezelf opkomen, mijn grenzen aangeven. Het maakte dat ik me heel veeleisend of egoïstisch voelde. Zo 'not me'. Het was eigenlijk een beetje teveel van het goede allemaal. Ik voelde me onhandig en klunzig, iemand die het bedrijf in de steek gelaten heeft en nu met hangende pootjes terugkomt. Het gevoel dat ik enorm gefaald heb. Dat ik weer vanaf nul moet beginnen.
Als je je ziel bloot moet leggen aan een vreemde, dat is ook niet niks, meid. Dat is geen falen, dat is eik best moedig

Ik voel me behoorlijk depressief nu. Daar baal ik van. Ik had gedacht blij te zijn weer aan het werk te kunnen maar nu voel ik me heel anders.
Je legt de lat ook zo verdomde hoog voor jezelf..

Ik begin binnenkort met een halve dag in de week. En ik ben heel erg bang ineens.
Every journey starts with a single step. And then another, and another...

---

Probeer je niet te veel op het einddoel blind te staren. Dan lijkt het alsof je geen stap vooruit komt (terwijl je elke dag vorderingen maakt)

Words start to fail me, so: Big bearhug!

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 16:34 schreef DuchessX het volgende:
Het gesprek was best zwaar. Veel informatie, veel dingen die ik vergeten ben maar die ik graag onthouden had
Moeten uitleggen van mijn depressie en therapie. Tegen een vreemde. Dat was erg moeilijk en heel zwaar. Overvallen worden met vragen waar ik niet van verwacht had dat ze gesteld zouden worden. Ik had het gevoel dat ik maar héél klein en nietig was. Voor mezelf opkomen, mijn grenzen aangeven. Het maakte dat ik me heel veeleisend of egoïstisch voelde. Zo 'not me'. Het was eigenlijk een beetje teveel van het goede allemaal. Ik voelde me onhandig en klunzig, iemand die het bedrijf in de steek gelaten heeft en nu met hangende pootjes terugkomt. Het gevoel dat ik enorm gefaald heb. Dat ik weer vanaf nul moet beginnen.

Ik voel me behoorlijk depressief nu. Daar baal ik van. Ik had gedacht blij te zijn weer aan het werk te kunnen maar nu voel ik me heel anders.

Ik begin binnenkort met een halve dag in de week. En ik ben heel erg bang ineens.

---

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 16:34 schreef DuchessX het volgende:
Het gesprek was best zwaar. Veel informatie, veel dingen die ik vergeten ben maar die ik graag onthouden had
Moeten uitleggen van mijn depressie en therapie. Tegen een vreemde. Dat was erg moeilijk en heel zwaar. Overvallen worden met vragen waar ik niet van verwacht had dat ze gesteld zouden worden. Ik had het gevoel dat ik maar héél klein en nietig was. Voor mezelf opkomen, mijn grenzen aangeven. Het maakte dat ik me heel veeleisend of egoïstisch voelde. Zo 'not me'. Het was eigenlijk een beetje teveel van het goede allemaal. Ik voelde me onhandig en klunzig, iemand die het bedrijf in de steek gelaten heeft en nu met hangende pootjes terugkomt. Het gevoel dat ik enorm gefaald heb. Dat ik weer vanaf nul moet beginnen.

Ik voel me behoorlijk depressief nu. Daar baal ik van. Ik had gedacht blij te zijn weer aan het werk te kunnen maar nu voel ik me heel anders.

Ik begin binnenkort met een halve dag in de week. En ik ben heel erg bang ineens.

---

Geef jezelf even de kans om deze dag te verwerken joh!
Laat het gesprek en alle bijbehorende indrukken even bezinken.

Zodra de hierdoor opgebouwde spanning weer een beetje uit je lijf is zul je zien dat je het weer een beetje kunt ordenen in je hoofd.

En vergeet niet dat je ook al vermoeid was door je therapie dus het gevoel dat je nu hebt valt zeker te verklaren.

Doe lekker rustig aan dit weekend, gun jezelf wat (geestelijke)ontspanning, des te sneller krabbel je weer op.

Ik zou ook enorm veel moeite hebben met zo'n gesprek; je moet toch even je gevoelsleven op tafel leggen terwijl je zelf net begonnen bent alles op een rijtje te krijgen en te verwerken!

Lief zijn voor jezelf hoor! En niet wanhopen!

Mijd luidruchtige en agressieve mensen:
zij belasten de geest.
Wanneer je je met anderen vergelijkt,
zou je ijdel en verbitterd kunnen worden,
want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent.

Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen.
Blijf belangstelling hebben voor je eigen werk,
hoe nederig dat ook moge zijn:
het is een werkelijk bezit in
het veranderlijk fortuin van de tijd.

Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen,
want de wereld is vol bedrog.
Maar laat dit je niet verblinden
voor de bestaande deugd:
veel mensen streven hogere idealen na,
en overal is het leven vol heldendom.

Wees jezelf.
Veins vooral geen genegenheid.
Maar wees evenmin cynisch over de liefde,
want bij alle dorheid en ontevredenheid
is zij eeuwig als het gras.

Volg de loop der jaren met gratie,
verlang niet naar een tijd die achter je ligt.
Kweek geestkracht aan om bij
onverwachte tegenslag beschermd te zijn.
Maar verdriet jezelf niet met spookbeelden.
Vele angsten worden uit
vermoeidheid en eenzaamheid geboren.

Leg jezelf een gezonde discipline op,
maar wees daarbij lief voor jezelf.
Je bent een kind van het heelal,
niet minder dan de bomen en de sterren.
Je hebt het recht hier te zijn,
en ook al is het je al of niet duidelijk,
toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt,
en zo is het goed.

Heb daarom vrede met God,
hoe je ook denkt dat Hij moge zijn,
en wat je werk en aspiraties ook mogen zijn:
houd vrede met je ziel
in de lawaaierige verwarring van het leven.
Met al zijn klatergoud,
somberheid en vervlogen dromen
is dit toch nog steeds een prachtige wereld.

Wees waarachtig.
Streef naar geluk.

Tekst gevonden
in de St. Pauluskerk te Baltimore
gedateerd 1692.

quote:

---

Op zaterdag 08 juni 2002 13:34 schreef Silenced het volgende:
Maar laat dit je niet verblinden
voor de bestaande deugd:
veel mensen streven hogere idealen na,
en overal is het leven vol heldendom.

Wees jezelf.
Veins vooral geen genegenheid.
Maar wees evenmin cynisch over de liefde,
want bij alle dorheid en ontevredenheid
is zij eeuwig als het gras.

---

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 16:49 schreef Bannie het volgende:

[..]

Lieve DuchessX,

Probeer je niet te veel op het einddoel blind te staren. Dan lijkt het alsof je geen stap vooruit komt (terwijl je elke dag vorderingen maakt)

Words start to fail me, so: Big bearhug!

---

Ik weet het, die verdomd hoge eisen die ik aan mezelf stel...dat heb ik heel mijn leven al gedaan en doe ik nog steeds. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik weer moet inleren op mijn werk na anderhalf jaar afwezigheid, hetgeen eigenlijk heel normaal is. Maar ik baal dat ik een hoop dingen niet meer weet, dat ik niet zomaar zonder meer de draad op kan pakken daar waar ik hem heb laten schieten.
Ik eis te veel van mezelf, wil te veel in een veel te korte tijd en als dat niet lukt blijf ik zelf zitten met de frustraties. Misschien is het ergste nog wel dat ik het weet hoe ik in elkaar steek maar dat het zo verdomde moeilijk is om dat los te laten in mezelf.

*zucht*

* Bannie kusje geeft

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 16:50 schreef star9 het volgende:

[..]

Ik kan op dit moment ff nix anders zeggen dan :

---

quote:

---

Op vrijdag 07 juni 2002 23:39 schreef Noayla_ het volgende:

[..]

Heej Duchess,

Geef jezelf even de kans om deze dag te verwerken joh!
Laat het gesprek en alle bijbehorende indrukken even bezinken.

Zodra de hierdoor opgebouwde spanning weer een beetje uit je lijf is zul je zien dat je het weer een beetje kunt ordenen in je hoofd.

En vergeet niet dat je ook al vermoeid was door je therapie dus het gevoel dat je nu hebt valt zeker te verklaren.

Doe lekker rustig aan dit weekend, gun jezelf wat (geestelijke)ontspanning, des te sneller krabbel je weer op.

Ik zou ook enorm veel moeite hebben met zo'n gesprek; je moet toch even je gevoelsleven op tafel leggen terwijl je zelf net begonnen bent alles op een rijtje te krijgen en te verwerken!

Lief zijn voor jezelf hoor! En niet wanhopen!

---

Het punt is dat ik steeds weer in dezelfde valkuilen trap (hé mss zit ik daarom ook wel in therapie ): te snel te veel willen, te veel eisen van mezelf en daardoor enorm overspoeld raken door de dingen die ik nog niet aankan (maar wel graag wil).

Ik ben gister lekker met een Oxazepammetje op de bank in slaap gevallen en heel vroeg naar bed gegaan. Ik heb geslapen tot half een vanmiddag (vreselijk lang voor mijn doen ). Ik voel me een klein ietsje beter, maar ook hierin ben ik natuurlijk weer veel te ongeduldig.

Tja dat ik moest vertellen over mijn depressie, de aanleiding ertoe en de therapie, dat viel me vreselijk koud op mijn dak! Dat had ik helemaal niet verwacht. Ik was in de veronderstelling dat hij dergelijke info al van de bedrijfsarts of mijn vorige manager had gehad. Ik wist op dat moment niet of het voor hem belangrijk is om bepaalde zaken te weten. Hij is wél mijn manager én degene die mij gaat helpen reïntegreren dus is het mss toch belangrijk dat hij bepaalde dingen weet. Ik heb de informatie zoveel mogelijk beperkt maar toch viel het me erg zwaar om een vreemde dergelijke dingen te moeten vertellen. Ik had er geen rekening mee gehouden en mij er totaal niet op voorbereid. Ik ben ervan overtuigd dat mede door dit ook de depressieve gevoelens weer naar boven gehaald zijn.

Daarbij is het nog maar de vraag of het allemaal lukt, te combineren valt en of ik mijn baan wel kan behouden (4 oktober 1 jaar WAO, dan kan mijn baas mij ontslaan, in ieder geval voor de dagen dat ik niet werk). Misschien doe ik nou ontzettend veel moeite voor iets, wat naderhand toch een illusie blijkt te zijn. In ieder geval kan ik mezelf achteraf niet het verwijt maken dat ik het niet geprobeerd heb.

quote:

---

Op zaterdag 08 juni 2002 13:34 schreef Silenced het volgende:
Heel mooie tekst

---

wat een mooie bijdrage aan mijn topic. Het is iets om heel goed over na te denken én om bij stil te staan. Ik heb de tekst uitgeprint om hem nog veel vaker te kunnen lezen en doordrongen te worden van de waarheid in die woorden.

Bedankt

quote:

---

Op zaterdag 08 juni 2002 17:51 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Terug, jij hebt het zelf ook niet makkelijk

---

Hoop dat t met jou vandaag weer wat beter gaat!

Ik heb je al een mail gestuurd en kan weinig meer toe voegen aan alle fantastische reply's boven me.

Ik ben beretrots op mijn vriendinnetje die, ondanks alle angsten, zorgen, verdriet en pijn, toch maar weer doorzet!

Je bent een kanjer.

Liefs DarkElf

enne tot de 22ste

quote:

---

Op zaterdag 08 juni 2002 18:20 schreef star9 het volgende:

[..]

Dat valt best mee..
maar gister kon ik alleen maar huilen eigenlijk..

Hoop dat t met jou vandaag weer wat beter gaat!

---

Ik blijf vechten, ik hoop dat jou dat ook lukt. Jij hebt ook recht op een gelukkig leven meiske.

quote:

---

Op zaterdag 08 juni 2002 18:33 schreef DuchessX het volgende:

[..]

* zakdoek en een knuffel geeft

Ik blijf vechten, ik hoop dat jou dat ook lukt. Jij hebt ook recht op een gelukkig leven meiske.

---

Ik kom er wel uit.. Met de steun van Matthijs en anderen..

quote:

---

Op zaterdag 08 juni 2002 18:28 schreef DarkElf het volgende:
Lieve duch

Ik heb je al een mail gestuurd en kan weinig meer toe voegen aan alle fantastische reply's boven me.

Ik ben beretrots op mijn vriendinnetje die, ondanks alle angsten, zorgen, verdriet en pijn, toch maar weer doorzet!

Je bent een kanjer.

Liefs DarkElf

enne tot de 22ste

---

Ik moet doorgaan van mezelf, want ik wil zo graag weer gelukkig zijn en rust krijgen. Ik wil me nooit meer zo voelen als ik me gevoeld heb. Dáár moet ik voor vechten, al valt het soms erg zwaar. Tevens heb ik een heel lieve partner en ik wil hem gelukkig maken Ik heb gemerkt dat wanneer ik goed in mijn vel zit, hij zich ook goed voelt. Dus zo werkt dat

Enne...cijfer jezelf niet weg hé meis, jij kunt er ook wat van!!! Je bent een goed voorbeeld van hoe je moet vechten en doorzetten om te bereiken wat je wílt bereiken

Zo...over twee weekjes kan ik je eindelijk eens een dikke geven, die heb je wel verdiend!

quote:

---

Op zondag 09 juni 2002 16:35 schreef star9 het volgende:
Hoest nu meis?

---

_{* zou wel willen dat ik AD had, maar dat is mss niet zo handig gezien het feit ik bijna weer ga werken...}

quote:

---

Op maandag 10 juni 2002 09:08 schreef Peregrijn het volgende:
He Duchess, geef jezelf gewoon de tijd om ervaringen te verwerken. Dat je weer een beetje ingewerkt moet worden is echt geen schande hoor. En laten we wel wezen niemand kan jou verwijten dat je van sommige dingen niet op de hoogte bent. Als ze het wel doen dan zijn ze je aandacht niet waard. Ga in ieder geval door, want met jouw kracht red je het wel. Veel sterkte.

---

Ik ben nu al bijna twee jaar depressief en het wordt me echt te veel. Ik wil dat het ophoudt, weggaat. Ik werk er zo hard voor maar die negatieve gevoelens blijven maar en blijven maar. Hoeveel pijn en verdriet kan een mens hebben???

quote:

---

Op maandag 10 juni 2002 15:36 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Ik ben vandaag erg verdrietig en depressief. Kan me niet concentreren, zit mezelf verschrikkelijk in de weg. Álles is me teveel. Wil niet gaan slapen want ik ben bang dat ik vannacht wéér niet goed slaap. Ik zie alleen maar negatieve dingen, voel me onzeker, eenzaam en waardeloos. Vandaag is echt weer een van die dagen dat ik de zin van mijn leven niet zie zitten.

_{* zou wel willen dat ik AD had, maar dat is mss niet zo handig gezien het feit ik bijna weer ga werken...}

---

quote:

---

Op maandag 10 juni 2002 15:41 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Lieve DuchessX, ik zou willen dat ik de 'juiste woorden' wist, maar die zijn er eigenlijk nooit...wil je dan maar heel veel sterkte toewensen en een stevige *knuffel*

---

_{* traan wegveegt}

*geeft duchessX een en een knuffel*

Sterkte

quote:

---

Op maandag 10 juni 2002 15:41 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Ik ben nu al bijna twee jaar depressief en het wordt me echt te veel. Ik wil dat het ophoudt, weggaat. Ik werk er zo hard voor maar die negatieve gevoelens blijven maar en blijven maar. Hoeveel pijn en verdriet kan een mens hebben???

---

He gats ik zou je zo graag helpen

Ik weet weer eens niets te zeggen

Kus!!!

Ik kan me niet voorstellen hoe jij je moet voelen..
Het enige wat ik kan zeggen is: Kom op meis.. Wij hier zijn er voor je.. net als Juup..

*knuffel geef*

Sterkte.

Dikke kus

Soms denk ik ook wel eens hoeveel je voor je kiezen moet krijgen voordat het eens ophoudt, soms lijkt het niet te stoppen. Je gaat de goeie kant op, pakt alles nu grondig aan, en over een tijd heb je een schoon schip en vaar je voortvarender dan ooit. voor jou en een dikke .

quote:

---

Op maandag 10 juni 2002 15:41 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Toch heeft dat gesprek enorm veel impact gehad op mijn weekend en mijn stemming tot nu toe. Ik voel me een loser, ik voel me een mislukkeling en heb gefaald. Hoe gek dat mss ook klinkt. Ik ben bang dat ik een stap heb gezet waar ik nog niet aan toe ben maar waartoe ik mezelf min of meer gedwongen heb.

Ik ben nu al bijna twee jaar depressief en het wordt me echt te veel. Ik wil dat het ophoudt, weggaat. Ik werk er zo hard voor maar die negatieve gevoelens blijven maar en blijven maar. Hoeveel pijn en verdriet kan een mens hebben???

---

Ik weet niets te zeggen waardoor je je beter zult voelen. Blijf doorzetten, koester hoop en denk aan de lichtpunten in je leven. Ik hoop voor je dat het echt snel beter gaat. Ik denk dat hoe moeilijk en beangstigend het af en toe ook is je toch op de goede weg bent. Heel veel sterkte.

Kusje
Simone

prrrrrr

quote:

---

Op zaterdag 08 juni 2002 17:50 schreef DuchessX het volgende:

[..]
Ik weet het, die verdomd hoge eisen die ik aan mezelf stel...dat heb ik heel mijn leven al gedaan en doe ik nog steeds. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik weer moet inleren op mijn werk na anderhalf jaar afwezigheid, hetgeen eigenlijk heel normaal is. Maar ik baal dat ik een hoop dingen niet meer weet, dat ik niet zomaar zonder meer de draad op kan pakken daar waar ik hem heb laten schieten.
Ik eis te veel van mezelf, wil te veel in een veel te korte tijd en als dat niet lukt blijf ik zelf zitten met de frustraties. Misschien is het ergste nog wel dat ik het weet hoe ik in elkaar steek maar dat het zo verdomde moeilijk is om dat los te laten in mezelf.

*zucht*

---

Misschien kan dit helpen: Fake it 'till you make it.
Probeer eens wat vaker tegen jezelf te zeggen dat je het wel goed doet, dat je er wel klaar voor bent. Ook al geloof je zelf niet op het moment, gebruik het als een soort mantra. Het klinkt suf, maar soms werkt het wel.

En soms helpt het om te denken aan mensen waar je om geeft: ben je ook zo streng voor hen? Leg je de lat voor hen ook zo hoog. Toen ik hierover ging nadenken, kwam ik er achter dat ik voor mijn familie en vrienden veel meer geduld, vergevingsgezindheid en liefde kon opbrengen dan voor mezelf. De dingen waar ik mezelf om kon 'afstraffen', vergaf ik hen onmiddellijk, sterker nog, dat vond ik bij hen niet eens een punt.

De duivel schijt altijd op de grote hoop, zegt mijn moeder altijd. En het is geen gemakkelijke weg die je bewandelt, meis. Maar ik heb zo'n idee dat jij er wel gaat komen...

Met kleine stapjes kom je ook waren je wezen wil

Big bearhug

Bedankt voor al jullie lieve reacties. Nu even geen persoonlijke reactie van mij voor jullie, ik kan dat op dit moment niet opbrengen. Wel heb ik verschillende dingen gelezen waar ik iets mee kan, waar ik over na zal denken.

Ik heb gister en vandaag weer heel zware dagen gehad. Het gaat niet zo goed met me. Het is allemaal even te veel, te zwaar. Vandaar dat ik het advies van de therapeuten wrs opvolg om maar weer met Anti-Depressiva te beginnen. Donderdag heb ik een afspraak met de psieg. Mss kan het geen kwaad, iets wat mij even wat sterker maakt en de scherpe punten even wat afvlakt. Van de andere kant ben ik teleurgesteld in mezelf, ik slikte al een maand of 8 geen AD meer en hoopte ze nooit meer nodig te hebben.

Ook lijkt het de therapeuten geen goed idee te starten met reïntegreren, gezien mijn gemoedstoestand nu. Maar ik vind dat ik het toch moet proberen - als het niet lukt, kan ik toch weer naar huis? En wie weet geeft het terugkeren op mijn werk me wel een positieve impuls en word ik er juist sterker van...

* DuchessX belooft dat ze zich staande zal proberen te houden

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 21:01 schreef DuchessX het volgende:
Dag lieve lezers in mijn topic

Bedankt voor al jullie lieve reacties. Nu even geen persoonlijke reactie van mij voor jullie, ik kan dat op dit moment niet opbrengen. Wel heb ik verschillende dingen gelezen waar ik iets mee kan, waar ik over na zal denken.

Ik heb gister en vandaag weer heel zware dagen gehad. Het gaat niet zo goed met me. Het is allemaal even te veel, te zwaar. Vandaar dat ik het advies van de therapeuten wrs opvolg om maar weer met Anti-Depressiva te beginnen. Donderdag heb ik een afspraak met de psieg. Mss kan het geen kwaad, iets wat mij even wat sterker maakt en de scherpe punten even wat afvlakt. Van de andere kant ben ik teleurgesteld in mezelf, ik slikte al een maand of 8 geen AD meer en hoopte ze nooit meer nodig te hebben.

Ook lijkt het de therapeuten geen goed idee te starten met reïntegreren, gezien mijn gemoedstoestand nu. Maar ik vind dat ik het toch moet proberen - als het niet lukt, kan ik toch weer naar huis? En wie weet geeft het terugkeren op mijn werk me wel een positieve impuls en word ik er juist sterker van...

* DuchessX belooft dat ze zich staande zal proberen te houden

---

Maar weer is tijd voor een reactie van mij heb je topic een tijdje wel gevolgt maar door verschillende omstandigheden weinig inhoudelijk gereageerd.

Wat vervelend om te lezen dat het allemaal zo veel van je eist en dat je toch weer zal moeten beginnen met anti depresivia , maar misschien zou je het nu met een kleine dosis afkunnen en proberen het niet te lang gebruiken als dat mogelijk is .

Ik zou je zo graag willen helpen op 1 of andere manier maar ik zou niet weten hoe of wat ik voor je zou kunnen doen dan alleen maar hier lezen , je af en toe is melen en zeggen dat ik aan je denk

Wat je schrijft over reintergratie , tsja ik weet het niet ik denk dat het onverstandig is om nu het advies van je begeleiders naast je neer te leggen , maar als jij jezelf beloofd dat op het moment dat het niet gaat dat je dan ogenblikkelijk stopt met werken zou het een eventuele mogelijkheid zijn.

Ik hoop dat je je ondanks alle problemen een beetje met een positief gevoel kan instellen op je aankomende huwelijk het zou fijn zijn als je je goed zou voelen in die weken ervoor en erna

Iniedergeval wens ik je ook nu net als anders weer Heel veel Succes , Sterkte en Geluk toe

een Dikke van mij voor jou

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 21:01 schreef DuchessX het volgende:
* DuchessX belooft dat ze zich staande zal proberen te houden

---

Weer aan de AD gaan betekent niet dat je zwak bent, imo. Je geeft jezelf een extra steuntje in de rug om er te komen. Hou je doelen voor ogen en gebruik juist die AD om je beter te voelen, dan gaat het ms even wat makkelijker

En denk eraan: de therapeuten zijn niet voor niets therapeuten en weten dus heel goed wat ze zeggen... MAAR! Alleen JIJ weet hoe je je voelt en alleen JIJ weet wat je het beste kunt doen. Als je zeker weet dat je het toch beter kunt proberen om te gaan werken, dan zou ik dat gewoon lekker doen. Geen stress, gewoon een beetje aankloten, dat mag best. En hou jezelf goed in de gaten vooral!!!! Dat lijkt me nog beter dan jezelf beloven dat je je staande houdt, want a) dat kun je jezelf niet beloven en b) -> Zorg maar gewoon dat je er kómt... die tegenslagen komen misschien toch nog wel en de teleurstelling áls je een keertje terugzakt ZAL al torenhoog zijn!! dus zorg maar gewoon met liefde en aandacht voor JOU meis

_{ik hoop dat ik nu niet te vaag ging schrijven}

prrrrrrrrr

Veel geluk en sterkte toegewenst.

Groetjes Pikakonijn.

quote:

---

* DuchessX belooft dat ze zich staande zal proberen te houden

---

* Bannie weet dat dat gaat lukken en een big bearhug geeft

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 21:01 schreef DuchessX het volgende:
Vandaar dat ik het advies van de therapeuten wrs opvolg om maar weer met Anti-Depressiva te beginnen. Donderdag heb ik een afspraak met de psieg. Mss kan het geen kwaad, iets wat mij even wat sterker maakt en de scherpe punten even wat afvlakt. Van de andere kant ben ik teleurgesteld in mezelf, ik slikte al een maand of 8 geen AD meer en hoopte ze nooit meer nodig te hebben.

---

Je bent er mee bezig en je hebt een liefhebbende helpende hand bij je. Je komt er wel!

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 21:02 schreef star9 het volgende:

[..]

& Knuffie geef..

---

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 21:07 schreef Joene het volgende:
Lieve Lieve DuchessX ,

Maar weer is tijd voor een reactie van mij heb je topic een tijdje wel gevolgt maar door verschillende omstandigheden weinig inhoudelijk gereageerd.
Mop, jij hebt ook je eigen leven, dat begrijp ik best. Iedere reactie van jou is meegenomen en ben ik erg blij mee

Wat vervelend om te lezen dat het allemaal zo veel van je eist en dat je toch weer zal moeten beginnen met anti depresivia , maar misschien zou je het nu met een kleine dosis afkunnen en proberen het niet te lang gebruiken als dat mogelijk is .
Het is gewoon moeilijk te accepteren...het liefst zou ik alles op eigen kracht willen doen zonder afhankelijk te zijn van zo'n pilletje. Maar mss moet ik het idd meer als een steuntje in de rug beschouwen...

Ik zou je zo graag willen helpen op 1 of andere manier maar ik zou niet weten hoe of wat ik voor je zou kunnen doen dan alleen maar hier lezen , je af en toe is melen en zeggen dat ik aan je denk
Je steunt me heel veel en erg goed en ik ben daar heel blij mee. Een luisterend oor en een lief woord betekent al heel veel voor mij

Wat je schrijft over reintergratie , tsja ik weet het niet ik denk dat het onverstandig is om nu het advies van je begeleiders naast je neer te leggen , maar als jij jezelf beloofd dat op het moment dat het niet gaat dat je dan ogenblikkelijk stopt met werken zou het een eventuele mogelijkheid zijn.
Ik heb A gezegd, dus ik ga B ook zeggen. Maar dan wel met dien verstande dat ik naar huis ga wanneer het niet lukt. Maar wie weet krijg ik er juist wel positieve energie van?

Ik hoop dat je je ondanks alle problemen een beetje met een positief gevoel kan instellen op je aankomende huwelijk het zou fijn zijn als je je goed zou voelen in die weken ervoor en erna
Je moet eens weten hoe blij ik ben met mijn Juup©. Zonder hem was ik nooit zo ver gekomen als ik nu ben. Trouwen met hem vind ik een grote eer

Iniedergeval wens ik je ook nu net als anders weer Heel veel Succes , Sterkte en Geluk toe
een Dikke van mij voor jou

---

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 21:14 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Alléén als dat het beste voor je is he!!! Als jij het gewoon nodig hebt om drie dagen alleen maar achter je beeldschermpje te janken, dan doe je dat gewoon.

Weer aan de AD gaan betekent niet dat je zwak bent, imo. Je geeft jezelf een extra steuntje in de rug om er te komen. Hou je doelen voor ogen en gebruik juist die AD om je beter te voelen, dan gaat het ms even wat makkelijker

En denk eraan: de therapeuten zijn niet voor niets therapeuten en weten dus heel goed wat ze zeggen... MAAR! Alleen JIJ weet hoe je je voelt en alleen JIJ weet wat je het beste kunt doen. Als je zeker weet dat je het toch beter kunt proberen om te gaan werken, dan zou ik dat gewoon lekker doen. Geen stress, gewoon een beetje aankloten, dat mag best. En hou jezelf goed in de gaten vooral!!!! Dat lijkt me nog beter dan jezelf beloven dat je je staande houdt, want a) dat kun je jezelf niet beloven en b) -> Zorg maar gewoon dat je er kómt... die tegenslagen komen misschien toch nog wel en de teleurstelling áls je een keertje terugzakt ZAL al torenhoog zijn!! dus zorg maar gewoon met liefde en aandacht voor JOU meis

_{ik hoop dat ik nu niet te vaag ging schrijven}

prrrrrrrrr

---

Uit jouw woorden haal ik dat ik voor mezelf moet zorgen. Vooral door niet te veel hoge eisen aan mezelf te stellen. Ik zal proberen om dat voor ogen te houden, ik baal er zelf ook van. Maar als ik tevreden moet zijn met minder, heb ik telkens hetgevoel gefaald te hebben. Hetzelfde geldt voor de AD. Ik baal dat ik het niet zonder chemische hulp kan. Maar ik probeer om die gevoelens om te zetten naar het steuntje-in-de-rug-idee want ik zie ook wel in dat ik mezelf anders te kort doe...

Een heel dikke knuf van mij voor jou, ben blij met je steun

quote:

---

Op dinsdag 11 juni 2002 21:49 schreef Pikakonijn het volgende:
Duchessx hou vol je bent er bijna

Veel geluk en sterkte toegewenst.

Groetjes Pikakonijn.

---

Wat fijn om hier iets van jou te horen

quote:

---

Op woensdag 12 juni 2002 14:41 schreef Bannie het volgende:

[..]

* Bannie weet dat dat gaat lukken en een big bearhug geeft

---

quote:

---

Op woensdag 12 juni 2002 16:04 schreef on_air het volgende:

[..]

Ad zijn geen teken van zwakte en er is geen enkele rede om teleurgesteld te zijn. De chemische stofjes hebben gewoon weer een boost nodig. En ik krijg heel erg het gevoel dat je er zo positief en actief mee bezig bent dat het je idd alleen maar een steuntje in de rug zal geven. Ik ken je achtergrond niet, maar als ik je verhaal en je reply's lees krijg ik het gevoel dat je een sterke vrouw bent die weet wat ze wil.

Je bent er mee bezig en je hebt een liefhebbende helpende hand bij je. Je komt er wel!

---

Ik zie zelf nu ook in dat ik gewoon echt iets nodig heb. Alleen zal ik het niet moeten zien als falen, maar juist als een steuntje in de rug. Ik hóéf het niet helemaal alleen te doen. Waarom ik dan toch steeds dat idee heb...beats me. Het leven steekt soms errug complex in elkaar

Je bent een kanjer!

Liefs van mij

quote:

---

Op woensdag 12 juni 2002 17:46 schreef DuchessX het volgende:

[..]

on_air

Ik zie zelf nu ook in dat ik gewoon echt iets nodig heb. Alleen zal ik het niet moeten zien als falen, maar juist als een steuntje in de rug. Ik hóéf het niet helemaal alleen te doen. Waarom ik dan toch steeds dat idee heb...beats me. Het leven steekt soms errug complex in elkaar

---

O ja, ik weet niet of dat bij jouw speelt, maar schaam je ook nooit voor depressief zijn. Iedereen heeft wel een kwaal, so what. Ik zou bijna zeggen "geniet" ervan, dwz. het is juist goed om met volle overtuiging een paar uur te kankeren op alles wat los en vast zit, ipv krampachtig te denken "zo zou je niet mogen denken" en je te schamen voor negatieve gedachten. Nogmaals, ik weet nit of zoiets ook bij jouw speelt, maar bij mij hielp het destijds enorm toen ik eenmaal de schaamte voorbij was.

Sterkte. Haast je niet, je komt er wel.

quote:

---

Op woensdag 12 juni 2002 17:43 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Uit jouw woorden haal ik dat ik voor mezelf moet zorgen.

---

quote:

---

Vooral door niet te veel hoge eisen aan mezelf te stellen.

---

quote:

---

Ik zal proberen om dat voor ogen te houden, ik baal er zelf ook van. Maar als ik tevreden moet zijn met minder, heb ik telkens hetgevoel gefaald te hebben. Hetzelfde geldt voor de AD. Ik baal dat ik het niet zonder chemische hulp kan. Maar ik probeer om die gevoelens om te zetten naar het steuntje-in-de-rug-idee want ik zie ook wel in dat ik mezelf anders te kort doe...

---

quote:

---

Een heel dikke knuf van mij voor jou, ben blij met je steun

---

prrrrrrr

heel veel succes met werken straks! Maak je nu niet teveel zorgen, want het zal vast wel goed gaan.

* Peregrijn vindt het wel een beetje te warm om te werken

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 11:10 schreef Peregrijn het volgende:
He DuchessX,

heel veel succes met werken straks! Maak je nu niet teveel zorgen, want het zal vast wel goed gaan.

* Peregrijn vindt het wel een beetje te warm om te werken

---

vandaag ben ik gaan werken.

EN HET GING HARTSTIKKE GOED!!!!!!!!!!!!!!

Het leek wel of ik niet weggeweest was en dat na ruim anderhalf jaar niet werken. Ik ben er echt helemaal vrolijk van, het is lang geleden dat ik mij zo goed gevoeld heb. Het was heel prettig om weer in de materie te duiken, om te kijken wat ik nog wist (niet zo veel helaas ) en wat allemaal veranderd is. Het voelde zo vertrouwd en ik voelde me een beetje de ouwe DuchessX, zoals ik was voor de depressie

Ik kan niet in woorden uit drukken wat voor geweldig gevoel dit is! Ik ben écht heel erg blij

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 20:08 schreef DuchessX het volgende:
Ik kan niet in woorden uit drukken wat voor geweldig gevoel dit is! Ik ben écht heel erg blij

---

* shmoopy is haske blij voor je,ik heb aan je gedacht vandaag.

Joepie!

Ik ben heel blij voor je dat het vandaag lekker ging op je werk.

Veel werk plezier toegewenst.

Groetjes Pikakonijn.

p.s dat is alvast een grote stap vooruit

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 20:08 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Ik kan niet in woorden uit drukken wat voor geweldig gevoel dit is! Ik ben écht heel erg blij

---

Heb zoveel aan je gedacht vandaag!!!

Liefs

Ik durfde dit topic bijna niet te openen en ben heel erg blij voor je!

Echt wel goed voor je ego!

* Peregrijn is blij dat alles goed gegaan is Dat geeft de burger moed

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 20:14 schreef ibo het volgende:
Te gek meid!Het doet me goed om dit te lezen.

---

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 20:43 schreef shmoopy het volgende:

[..]

Dit is zo geweldig nieuws,meid!

* shmoopy is haske blij voor je,ik heb aan je gedacht vandaag.

Joepie!

---

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 20:53 schreef Pikakonijn het volgende:
Wat lekker dat je je helemaal thuis voelde op je werk.

Ik ben heel blij voor je dat het vandaag lekker ging op je werk.

Veel werk plezier toegewenst.

Groetjes Pikakonijn.

p.s dat is alvast een grote stap vooruit

---

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 21:35 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Geweldig meiske, god wat ben ik blij voor je!!!!!!!!!

Heb zoveel aan je gedacht vandaag!!!

Liefs

---

* DuchessX denkt ook héél vaak aan haar vriendinnetje in de havenstad

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 21:36 schreef Joene het volgende:
DuchessX, wat fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt gehad succes he!

---

quote:

---

Op maandag 17 juni 2002 22:26 schreef Noayla_ het volgende:
Mens wat geweldig!!!!!

Ik durfde dit topic bijna niet te openen en ben heel erg blij voor je!

Echt wel goed voor je ego!

---

quote:

---

Op dinsdag 18 juni 2002 08:37 schreef Peregrijn het volgende:
DuchessX, hartstikke mooi dat het zo goed bevallen is. Kon je het nog een beetje volhouden met die warmte? Verliep de communicatie met je collega's goed?

* Peregrijn is blij dat alles goed gegaan is Dat geeft de burger moed

---

* DuchessX had namelijk de neiging om honderd dingen tegelijk aan te pakken en te doen, maar dat werkt natuurlijk niet zo handig

Peregrijn

* DuchessX baalt en voelt zich verdrietig

quote:

---

Op woensdag 19 juni 2002 21:20 schreef DuchessX het volgende:
Bah ik heb vandaag weer een dip, terwijl het maandag zo goed is gegaan.

* DuchessX baalt en voelt zich verdrietig

---

Dikke knuffel en tot zaterdag

quote:

---

Op woensdag 19 juni 2002 21:21 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Meis tegenslagen horen erbij. Blijf je gevoel van maandag herinneren!!!

Dikke knuffel en tot zaterdag

---

vast voor zaterdag

quote:

---

Op woensdag 19 juni 2002 21:22 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Stom hé?

---

Hou vol hoor!

prrrrrrr

Ik hoorde trouwens dat jouw stemming vandaag ook niet zo goed is. Dat stomme onweer ook

* Peregrijn is een beetje humeurig

quote:

---

Op woensdag 19 juni 2002 22:42 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Hélemáál niet stom!!!!
Je weet wat ik maar blijf herhalen he - op de momenten dat het minder voelt val je niet terug in een gat, je staat gewoon even stil. Geen ramp, het voelt rotter dan het is ws.... hou je vast aan alles wat je al bereikt hebt. Je bent niet STOM als je je even minder goed voelt, je bent een KANJER omdat je al zo ver bent gekomen!!!!!!!

Hou vol hoor!

prrrrrrr

---

Bedankt voor je lieve woorden Prrrrr-meisje

quote:

---

Op donderdag 20 juni 2002 08:44 schreef Joene het volgende:
Ja duchessX je mag klagen , kom maar op wat hebben ze te zeiken gehad op je werk ?

---

quote:

---

Op donderdag 20 juni 2002 13:05 schreef Peregrijn het volgende:
Sterkte Duchess, af en toe zal het wel vaker even minder gaan, maar zet hem op. Blijf doorzetten en denk aan de mooie momenten.

Ik hoorde trouwens dat jouw stemming vandaag ook niet zo goed is. Dat stomme onweer ook

* Peregrijn is een beetje humeurig

---

Ik blijf doorzetten hoor, het scheelt al zoveel dat ik hier mijn hart kan luchten en dat daar telkens zulke fijne en lieve reacties op komen. Ik voel mij heel erg gesteund door jou en alle andere lieve mensen die hun best doen om mij te steunen.

En jah dat stomme onweer Ik slaap héél slecht de laatste tijd en dat maakt het er niet beter op. Ik heb veel te veel om over na te denken en te piekeren. Dat gebeurt vooral 'snachts. Ook al ben ik nog zo moe, slapen lukt dan niet. Ben dan erg onrustig en erg verdrietig. Het wordt tijd dat de anti-depressiva gaat werken.

voor Peregrijn

quote:

---

Op donderdag 20 juni 2002 19:51 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Het is misschien gek, maar ergens had ik verwacht dat ik dat fijne gevoel goed zou kunnen vasthouden. Jammergenoeg lukte me dat niet, maar dat heeft ook erg veel met de therapie, die momenteel erg zwaar is, te maken.

---

quote:

---

Bedankt voor je lieve woorden Prrrrr-meisje

---

prrrrrrr

Morgen is toch je wijndrinkgelag met DE? In ieder geval veel plezier gewenst dan. En je weet het drink met mate ( )

quote:

---

Op vrijdag 21 juni 2002 10:57 schreef Peregrijn het volgende:

Morgen is toch je wijndrinkgelag met DE? In ieder geval veel plezier gewenst dan. En je weet het drink met mate ( )

---

* DuchessX heeft gister Darkelf gemeet

Wat heeft mij dat ongelooflijk goed gedaan! Wat een lief, aardig en leuk persoon is DarkElf

Het was een heel gezellige dag en tussen de mannen klikte het ook prima

In het begin was ik een beetje verlegen maar dat ging al snel over omdat het heel vertrouwd was om bij DarkElf te zijn. Het gevoel een goede vriendin te hebben aan haar, is alleen maar sterker geworden. DarkElf is iemand waarmee ik kan lachen en huilen en uren kan praten over van alles en nog wat.

* DuchessX kijkt alweer uit naar de volgende keer dat ze DarkElf meet

PS DarkElf kan overheerlijke appeltaart bakken

DarkElf:

Ik kon me niet concentreren.
Ik schoot telkens in paniekaanvallen.
Ik was bang en angstig voor mijn collega's. Wilde me helemaal afzonderen van alles en iedereen.
Ik voelde me minderwaardig ten opzichte van mijn collega's omdat ik me nog niet nuttig kan maken.
Ik voelde me dom ten opzichte van mijn collega's omdat ik zoveel niet meer weet en kan.

Ik werd hier heel onzeker en verdrietig door.

Ik ben vandaag heel eerlijk tegen mezelf geweest. Ik heb mezelf de vraag gesteld of mijn doel wel reëel is. Namelijk drie dagen fulltime therapie en twee dagen fulltime werken. Zoals ik me nu voel, is dat niet haalbaar. Het is zwaar. Ik stel te hoge eisen aan mezelf. Maar ik wil mijn (fijne) baan ook niet kwijt (wat deels toch al zal gebeuren in oktober).

Ik had niet op deze tegenslag gerekend. Daarom kwam het extra hard aan. Maar toch ga ik volgende week weer werken. Misschien valt het dan wel weer mee...

eis niet te veel van jezelf.
Het was maar de tweede keer en volgende keer kan idd heel anders zijn.

Ik heb je gemaild en hoop dat mijn hoofd morgen helder genoeg is om je meer te steunen!

Ik mis je.

Denk goed om jezelf !!

Dikke knuffel en kus van je irl-vriendinnetje

doe het rustig aan. Je moet het je niet aantrekken als het even niet lukt. Dat komt vanzelf weer. Je zult je weer allemaal dingen moeten aanleren en eigen maken. De keus ligt altijd bij jou. Als je het te zwaar vindt kun je altijd stoppen. Je probeert gewoon je best te doen en als dat niet genoeg is hebben ze pech gehad. Het gaat nu even om jou en dat jij je prettig voelt. Veel succes gewenst en ik hoop dat het spoedig weer wat beter gaat. Heb je al met je psycholoog/psychiater gesproken over je twijfels?

* Peregrijn geeft DuchessX een dikke knuffel

quote:

---

Op dinsdag 25 juni 2002 11:19 schreef Peregrijn het volgende:
Heb je al met je psycholoog/psychiater gesproken over je twijfels?

* Peregrijn geeft DuchessX een dikke knuffel

---

Eerst zelf doen en als het echt niet lukt dan geef ik pas op.

Al een tijdje heb ik last van (negatieve) flitsen, emoties en herinneringen uit het verleden.
Ze overspoelen me. Ze komen te pas en te onpas naar boven, op de meest gekke momenten. Ik kan ze niet van me afzetten en me concentreren op andere dingen.
Ook steken bepaalde angsten van vroeger nu weer de kop op. Ik ben bijvoorbeeld weer bang in het donker, bang op straat, bang voor andere mensen, voel me klein en bedreigd, alsof mij ieder moment fysiek of geestelijk pijn kan worden gedaan. Die angsten en herinneringen worden almaar heviger.

Gister heb ik individuele therapie gehad, die erg zwaar was. Ik kwam dingen tegen waar ik erg verdrietig van werd. Dit incombinatie met het bovenstaande, maakt dat ik me absoluut niet goed in mijn vel voel.

Ik kan alleen maar hopen dat deze gevoelens minder worden als de AD gaat werken. Tot die tijd is het echt overleven voor me.

quote:

---

Op woensdag 26 juni 2002 17:14 schreef DuchessX het volgende:
Vandaag heb ik weer een slechte dag

Al een tijdje heb ik last van (negatieve) flitsen, emoties en herinneringen uit het verleden.
Ze overspoelen me. Ze komen te pas en te onpas naar boven, op de meest gekke momenten. Ik kan ze niet van me afzetten en me concentreren op andere dingen.
Ook steken bepaalde angsten van vroeger nu weer de kop op. Ik ben bijvoorbeeld weer bang in het donker, bang op straat, bang voor andere mensen, voel me klein en bedreigd, alsof mij ieder moment fysiek of geestelijk pijn kan worden gedaan. Die angsten en herinneringen worden almaar heviger.

Gister heb ik individuele therapie gehad, die erg zwaar was. Ik kwam dingen tegen waar ik erg verdrietig van werd. Dit incombinatie met het bovenstaande, maakt dat ik me absoluut niet goed in mijn vel voel.

Ik kan alleen maar hopen dat deze gevoelens minder worden als de AD gaat werken. Tot die tijd is het echt overleven voor me.

---

quote:

---

Op woensdag 26 juni 2002 17:21 schreef star9 het volgende:

[..]

---

quote:

---

Op woensdag 26 juni 2002 17:46 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Dank je

---

quote:

---

Op woensdag 26 juni 2002 17:14 schreef DuchessX het volgende:
Vandaag heb ik weer een slechte dag

Al een tijdje heb ik last van (negatieve) flitsen, emoties en herinneringen uit het verleden.
Ze overspoelen me. Ze komen te pas en te onpas naar boven, op de meest gekke momenten. Ik kan ze niet van me afzetten en me concentreren op andere dingen.
Ook steken bepaalde angsten van vroeger nu weer de kop op. Ik ben bijvoorbeeld weer bang in het donker, bang op straat, bang voor andere mensen, voel me klein en bedreigd, alsof mij ieder moment fysiek of geestelijk pijn kan worden gedaan. Die angsten en herinneringen worden almaar heviger.

Gister heb ik individuele therapie gehad, die erg zwaar was. Ik kwam dingen tegen waar ik erg verdrietig van werd. Dit incombinatie met het bovenstaande, maakt dat ik me absoluut niet goed in mijn vel voel.

Ik kan alleen maar hopen dat deze gevoelens minder worden als de AD gaat werken. Tot die tijd is het echt overleven voor me.

---

Zoals ik je al mailde is het feit dat alle gevoelens weer naar boven komen helemaal niet slecht, alleen wel heel erg eng en verdrietig.

Je staat nu onder begeleiding en ik hoop dat je genoeg ruimte durft te vragen voor jezelf om vooral dit soort dingen kwijt te kunnen, in de groep te gooien en het uitspreken. Dat is zoo belangrijk, maar ja ik blijf maar doorhameren hierover... sowwy

En nog iets waar ik zeker voor de volle honderd procent achtersta: beter nu al die herinneringen, emoties al het andere dat omhoog komt, dan over een paar jaar wanneer je het weer "alleen" moet doen. Je bent natuurlijk nooit alleen, je hebt Juup en nog een zeker vriendinnetje uit Rotjeknor maar je verwerkt het op zo'n moment wel alleen.

meiske, ik hoop echt dat je medicatie snel zal gaan werken en je weet me te vinden he???

_{hoewel ik ook maar een poging doe tot helpen hoor}

Liefs van Mij en een dikke knuffel!!!

quote:

---

Op maandag 24 juni 2002 20:54 schreef DuchessX het volgende:
Vandaag ben ik weer gaan werken.
In tegenstelling tot de vorige week ging het vandaag slecht met me. Wat een teleurstelling!

Ik kon me niet concentreren.
Ik schoot telkens in paniekaanvallen.
Ik was bang en angstig voor mijn collega's. Wilde me helemaal afzonderen van alles en iedereen.
Ik voelde me minderwaardig ten opzichte van mijn collega's omdat ik me nog niet nuttig kan maken.
Ik voelde me dom ten opzichte van mijn collega's omdat ik zoveel niet meer weet en kan.

Ik werd hier heel onzeker en verdrietig door.

Ik ben vandaag heel eerlijk tegen mezelf geweest. Ik heb mezelf de vraag gesteld of mijn doel wel reëel is. Namelijk drie dagen fulltime therapie en twee dagen fulltime werken. Zoals ik me nu voel, is dat niet haalbaar. Het is zwaar. Ik stel te hoge eisen aan mezelf. Maar ik wil mijn (fijne) baan ook niet kwijt (wat deels toch al zal gebeuren in oktober).

Ik had niet op deze tegenslag gerekend. Daarom kwam het extra hard aan. Maar toch ga ik volgende week weer werken. Misschien valt het dan wel weer mee...

---

Anyway, je hebt een zware weg gekozen; het betekent dan misschien ook de bijbehorende diepe dalen, meer dan iemand die rustig aan begint. Misschien moet je proberen om het relatieve van alles in te zien; ik wil m'n werk graag behouden en als het niet lukt, so be it. Niet geschoten altijd mis. Het geeft misschien wat rust?

Sterkte hoor en bij deze toch maar een kussie (je snapt'm wel he? )

Ik ben verdrietig, boos en erg depressief. Ik trek me steeds verder in mezelf terug, wil geen andere mensen om me heen. Mijn gedachten nemen me mee naar herinneringen en pijn die ik eigenlijk niet wil voelen maar ik ben niet in staat om ze diep weg te stoppen, zoals ik dat eerder wel altijd kon.

Ik voel me alleen, zelfs al word ik omringd met liefde door mijn partner, zelfs al zijn er toch best leuke vooruitzichten. Maar ik kan het plezier en het geluk van die fijne dingen niet voelen. Ik kan de pijnlijke gevoelens niet vervangen door de fijne.

Ik heb teveel aan mijn hoofd, maak me zo'n zorgen over mijn baan, de therapie, de financiële kant wanneer ik mijn baan verlies, ach er is zat om bezorgd om te zijn en wakker van te liggen.

Verder heb ik vreselijk last van bepaalde angsten. Van de therapeuten mag niet meer op de fiets naar therapie komen, en in plaats daarvan met de auto. De angsten die ik vroeger als klein meisje had komen helemaal terug. Het bang zijn om buiten op straat te komen, het bedreigd worden. Het nooit weten wat mij boven het hoofd hing. Scheldpartijen, mishandelingen, dreiging, angst. Geweld, verbaal en fysiek. Door volwassenen tegen mij, als 10-jarig meisje, maar ook later toen ik ouder werd telkens weer. Totdat we na die vreselijke escalatie verhuisden. Maar toen was ik inmiddels al 20 of 21! Het is niet eerlijk, ik was ook nog maar zo klein en kwetsbaar - het heeft allemaal véél te lang geduurd toen. Ik moest sterk zijn, mocht niet laten zien hoe bang ik was. Er was niemand die mij ertegen beschermen kon. Ik moest het allemaal alleen doen. Ik kon niet normaal kind zijn. Ik kon niet normaal genieten van het kind zijn. Ik had geen onbezorgde jeugd. Er was geen veiligheid thuis. Er was niemand die zag hoe verdrietig en depressief ik toen al was. Er was niemand die zag hoeveel pijn ik had. En altijd ging ik maar weer door want dat moest zo. Er was geen andere keus voor mij. Al die gevoelens van angst, verdriet, woede en pijn heb ik allemaal op moeten bergen.

En nu komen ze er allemaal uit. Ongevraagd, ongewenst.

In mij schreeuwt het: ik ben zó boos! Zo ontzettend boos op alles, op mijn leven, op de manier waarop ik heb moeten overleven. Omdat niemand zag hoe ik er aan toe was. Hoe vreselijk alleen ik was. Hoe verdrietig ik was. dat ik zoveel pijn had.

Dat alles maakt mij zo enorm verdrietig, boos en angstig. Alles komt weer terug. Na al die jaren. Zelfs nu nog heeft mijn verleden mij in haar greep. Het is verdomme zo oneerlijk, ik wil ook een normaal leven!

_{Mss een beetje verward maar toch heb ik even kunnen uiten wat mij zo bezig houdt.}

Wat een enorme teleurstelling toch telkens voor je dat het niet gewoon weer even beter gaat , dat de dingen die pijn doen blijven overheersen .

Ik hoop dat de mensen die je behandelen , je goed proberen op te vangen dat je niet de kracht de moed en de gedachte om te overwinnen van deze rottige dingen in je leven gaat verliezen , Je moet en zal volhouden Het komt allemaal goed...uiteindelijk en je zal moeten blijven leven richting dat ene kleine lichtpuntje wat ver van je vandaan is . Je weet dat je Netzoveel geluk verdient als een ander, je weet dat er voor jouw samen met Juup een Geweldige toekomst ligt met misschien wel een gezin .

Lieverd , ik wens je zoveel liefde , kracht , sterkte toe in dit zware process van verwerken ....

ik kijk uit naar onze ontmoeting

Liefs en heel veel sterkte!!

Jeroen

Niemand kan je uitleggen waarom jou overkomen is wat je overkomen is.

Je hebt het niet verdiend en het ís oneerlijk, maar boos worden over die oneerlijkheid en boos blijven maakt , denk ik, dat je het geen plek kan geven. Je wilt een soort van rechtvaardiging zien, een soort van goedmaken van geleden pijn, gevoeld verdriet.

Helaas dat kan niet, verloren tijd valt niet in te halen, krassen op de ziel kunnen niet weggepoetst worden.

Wat wel kan is accepteren dat er een flinke dosis onterecht verdriet en pijn je deel geweest is en vanaf nu je enkel proberen te richten op de weg voor je, niet meer terugkijken op wat geweest is.
Geen verklaring zoeken of compensatie voor geleden pijn en verdriet. Daar word je alleen maar ellendig van en het dient geen enkel doel.
Vooruit, vooruit.. in denken en doen.

Een hele dikke knuffel

Groetjes Pikakonijn.

P.s hou vol meid.

Door jou verhaal te lezen ,en dat van anderen ,
wordt hij voor mij ook een stuk duidelijker hoe het in m'n
vriendin d'r hooft omgaat. Die heeft inmiddels 2 mnd terapie er op zitten . En dat is echt zwaar . ( voor bijde kanten )

Er wordt zoveel omhoog gebracht uit het verleden , wat je eigenlijk wel wist .Maar het (nieuwe)gevoel er bij is moeilijk te verwoorden .
Maar zodra je er met gevoel over kan praten ,kan je het beetje bij beetje een plekje geven ,verwerken .
En dat kost tijd .

Geef niet op meis !

Soms wou ik dat ik meer geduld had

Ik wens je al het geluk van de wereld .

Ik heb me een poosje uit je topic(s) gehouden, maar zonder internet had ik weinig keuze

Wat naar dat het toch niet helemaal zo gaat als je zelf graag wilt, maar ik zie het wel als een teken dat de therapie werkt. Je moet al die weggedrukte gevoelens nu verwerken, en dat is zwaar, heel zwaar. De leuke ervaringen heb je niet zo onderdrukt, die hoef je niet nu te verwerken, dus je krijgt alleen de negatieve dingen op je af.

Zie het als bergbeklimmen. Je zit in een diep dal en bent druk bezig daar weer uit te komen, op naar de top van de berg. Het probleem is alleen dat er geen mooie geplaveide weg ligt, en dat je ook niet weet waar je langs moet. Je moet omhoog, dus je gaat omhoog. Maar zo af en toe kun je niet verder, dan moet je een stukje terug en met een boogje om de hindernis heen. Dat stukje terug is dus noodzakelijk om uiteindelijk verder te komen.

En zo is het voor jou ook, soms val je terug of lijk je terug te vallen, maar uiteindelijk is het allemaal nodig om verder te komen. Het is een fase, geen makkelijke fase, maar je moet er wel doorheen.

Liefs

ik zou niet weten hoe ik hierop moet reageren. Soms zit alles zo tegen, maar dan kan een klein lichtpuntje toch voor vreugde in je hart zorgen. Ik weet dat het moeilijk is om alles te verwerken wat je overkomen is, maar je zal het toch moeten verwerken. Wegstoppen kan niet en dan komt het alleen maar in nog grotere hevigheid bovendrijven. Ik hoop dat jij de kracht kunt vinden om alles te verwerken en toch nog genoeg lichtpuntjes in je leven kunt vinden, en zal hebben, om dit verwerken ook draaglijk te maken. Ik kan je helaas geen goede adviezen geven, want ik kan me momenteel niet verplaatsen in jouw situatie, aangezien met mij juist alles goed gaat. Ik wens je echter wel veel sterkte toe en weet dat ik aan je denk.

je weet dat ik aan je denk, maar ik heb de energie niet om echt een post neer te zetten waar je misschien iets aan kan hebben.

Laat snel weer wat horen meiske!

Dikke knuffel en

Ik ben het met Milagro eens dat dit ws een goed teken is, dat je therapie werkt. Alle ellende komt tevoorschijn. Heeft je therapeut je daar niet voor gewaarschuwd? Alle oude angsten die je vroeger allemaal hebt weggestopt omdat je op dat moment je kracht nodig had komen nu alsnog naar buiten, logische reactie, maar wel heel naar.
Maarja, the cure for the pain is in the pain, zei Geneen Roth altijd. Niet het eruit willen, of de oase NA de pijn, maar de pijn ondergaan en doorleven en VOELEN wat het is (wat voel je? Prikken in je lichaam? Een afgeknepen keel? En hoe voelt DAT?) om op die manier de pijn te verwerken. Het is zwaar, maar de opluchting erna is goddelijk.
Als je meer van deze manier wilt weten mag je me meelen. Ik wil je niks opdringen, daarom hou ik het beperkt. Ik wil je steunen, voor zover ik dat kan.

Dikke knuffel erop

prrrrrrr

dat er dingen naar boven komen is normaal, dat moet ook, want anders kan ik ze niet verwerken. Echter komen er zo veel dingen naar boven dat ik erdoor overspoeld raak en in paniek, angsten en depressies schiet.

Ik moet dinsdag naar de psychiater omdat ik steeds depressiever raak. Volgens de therapeuten moet mijn AD verhoogd worden of moet ik mss overstappen op een andere AD die beter aanslaat.
Ik heb gezegd dat ik dat niet wil maar zij vinden niet dat ik daar alleen over beslissen kan. Dus maar weer op naar de shrink.

Verder ben ik héél erg moe, slaap heel veel, trek me terug in mezelf, ben soms moeilijk bereikbaar voor mijn partner. Vaak wil ik alleen maar met rust gelaten worden, wil ik geen mensen zien of aan de telefoon komen. Mijn hoofd zit helemaal vol met gedachten en gevoelens, ik krijg het niet meer op een rijtje gezet. Er is zoveel wat mij bezig houdt, verleden, heden, dingen die ik nog moet doen of regelen, dingen waarom ik mij zorgen maak. Het past er allemaal niet meer in...

quote:

---

Op woensdag 10 juli 2002 13:55 schreef DuchessX het volgende:
Dosis AD is verdubbeld.

---

quote:

---

Op woensdag 10 juli 2002 13:55 schreef DuchessX het volgende:
Dosis AD is verdubbeld.

---

Kop op meiske

quote:

---

Op woensdag 10 juli 2002 15:13 schreef Peregrijn het volgende:

[..]

Hopen dat het nu beter aanslaat

---

quote:

---

Op woensdag 10 juli 2002 15:15 schreef DarkElf het volgende:

[..]

ej Als het je helpt dan is het geen probleem, heb ik je al uitgelegd

Kop op meiske

---

Ik weet, ik weet, mss voel ik me straks wel veel en veel beter. Maar ik ben zo eigenwijs af en toe heh?

Vanmiddag ben ik bij de bedrijfsarts geweest en ik heb afgesproken dat ik nog een halve dag erbij ga werken. Als dat goed gaat, kan ik doorgaan naar anderhalve en uiteindelijk twee dagen per week.

Dit is erg belangrijk voor me, omdat ik in de eerste plaats zoveel mogelijk wil doen om mijn baan niet te verliezen.(dan maar deels, maar niet helemaal! )
In de tweede plaats heb ik er toch wel zin in en is het een goede afleiding van de therapie.

Ik ga ervoor, ik doe mijn best en ik wil het graag!

_{Ben blij dat ik ook eens goed nieuws te melden heb!}

quote:

---

Op woensdag 10 juli 2002 18:40 schreef DuchessX het volgende:

[..]

[..]

_{Ben blij dat ik ook eens goed nieuws te melden heb!}

---

quote:

---

Op woensdag 10 juli 2002 18:40 schreef DuchessX het volgende:

[..]

[..]

*schuldig voelt*

Ik weet, ik weet, mss voel ik me straks wel veel en veel beter. Maar ik ben zo eigenwijs af en toe heh?

Vanmiddag ben ik bij de bedrijfsarts geweest en ik heb afgesproken dat ik nog een halve dag erbij ga werken. Als dat goed gaat, kan ik doorgaan naar anderhalve en uiteindelijk twee dagen per week.

Dit is erg belangrijk voor me, omdat ik in de eerste plaats zoveel mogelijk wil doen om mijn baan niet te verliezen.(dan maar deels, maar niet helemaal! )
In de tweede plaats heb ik er toch wel zin in en is het een goede afleiding van de therapie.

Ik ga ervoor, ik doe mijn best en ik wil het graag!

_{Ben blij dat ik ook eens goed nieuws te melden heb!}

---

Ik hoop voor je dat de AD goed aanslaan, dan kun je weer wat rustiger slapen en zo. Mooi dat je weer wat langer kunt werken

* DuchessX is nu op d'r werk

En ik wil even laten weten dat het goed gaat en dat ik me hier erg lekker voel!

* erg blij is

Veel plezier vandaag op je werk.

Groetjes Pikakonijn.

quote:

---

Op vrijdag 12 juli 2002 10:21 schreef Pikakonijn het volgende:
Geweldig Duchessx.

Veel plezier vandaag op je werk.

Groetjes Pikakonijn.

---

Kom vandaag enorm tot de ontdekking dat ik veel meer onthouden heb van mijn werk dan dat ik dacht

* intelligent is

quote:

---

Op vrijdag 12 juli 2002 11:04 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Bedankt, lief van je!!

Kom vandaag enorm tot de ontdekking dat ik veel meer onthouden heb van mijn werk dan dat ik dacht

* intelligent is

---

* star9 blij is dat het zo lekker gaat!!

Vandaag vecht ik al de hele dag tegen mijn depressie. Ik héb me juist een tijdje zo goed gevoeld, en nu voel ik me steeds een beetje wegzakken, hetgeen ik NIET wil.
Ik voel me leeg en eenzaam. Verdrietig en boos.
En ik voel me een zeur. Het wordt tijd dat ik eindelijk weer eens beter word GVD

quote:

---

Op dinsdag 30 juli 2002 22:48 schreef DuchessX het volgende:
Gister heb ik 8 uur gewerkt. dat was eigenlijk toch best wel lang.
Ik kon me niet concentreren.
Ik kon niets uit mijn vingers krijgen.
Ik heb geprobeerd niet zulke hoge eisen aan mezelf te stellen en de dag te nemen zoals hij verliep.
Toch voelde het niet goed.

Vandaag vecht ik al de hele dag tegen mijn depressie. Ik héb me juist een tijdje zo goed gevoeld, en nu voel ik me steeds een beetje wegzakken, hetgeen ik NIET wil.
Ik voel me leeg en eenzaam. Verdrietig en boos.
En ik voel me een zeur. Het wordt tijd dat ik eindelijk weer eens beter word GVD

---

Wees nou eens geen perfectionist, kijk eens met een helicopterview naar jezelf en durf te erkennen dat het resultaat ('je goed voelen') er nog niet is, maar dat je inzet en wil er wel is.

If you don't succeed at once, try ... try again!

Succes

quote:

---

Op dinsdag 30 juli 2002 22:48 schreef DuchessX het volgende:
..

---

quote:

---

Op dinsdag 30 juli 2002 23:02 schreef dadutchdude het volgende:

[..]

If you don't succeed at once, try ... try again!

---

quote:

---

Op zaterdag 03 augustus 2002 18:40 schreef micha het volgende:

[..]

Lastig he... Dan gaat het een tijdje goed en dan krijg je weer een schop(je) terug. Je weet als geen ander dat je de moed niet moet opgeven, ik weet dat je sterk bent en dat je er echt een keer uitkomt. Kop op!

---

Erg vervelend die terugvallen, vooral omdat ze zo moeilijk te accepteren zijn. Als het eenmaal een beetje fatsoenlijk gaat, moet dat natuurlijk ook zo blijven...toch?

Maar ik ben wel blij dat ik die positieve gevoelens ook weer kan voelen. Dat ik weer onbezorgd kan lachen of gewoon gelukkig zijn en genieten van de leuke dingen die er om mij heen gebeuren.

De komst van Senna, de (verhoogde) dosis anti-depressiva en het weer gaan werken hebben zeker aan mijn positieve gevoelens bijgedragen. Ook al is het leven nog wel zwaar, toch zie ik vooruitgang en het mijn leven niet langer leeg en doelloos.

Ik heb me leren afschermen voor mijn pijn en de akelige herinneringen zodat ik daar minder door overspoeld word. Ze mogen tevoorschijn komen wanneer ik dat wil, anders niet. Hoewel ik dat natuurlijk niet altijd zelf in de hand heb.

Nog een week of 9 en dan ga ik op huwelijksreis met de man van mijn dromen, mijn rots in de branding, mijn steun en toeverlaat. Met hem wil ik mijn leven delen, goede en slechte tijden beleven. Samen zijn we heel sterk en komen we er wel.

Woensdag heb ik een gesprek met de bedrijfsarts, ik had aanvankelijk de afspraak dat ik na deze afspraak 2 X 8 uur zou gaan werken, maar mijn gevoel zegt dat ik daar nog niet klaar voor ben. Ik wil nog even 2 X 6 uur blijven werken. Ik hoop dat men er hier niet over valt, want ik zit dicht tegen mijn (eventuele) ontslagdatum aan en dat is wel erg spannend. Ondanks dat vind ik dat ik wel voor mezelf moet kiezen en dat probeer ik dan ook te doen door ervoor te kiezen nog even te wachten met twee hele dagen te wachten.
Ik hoop niet dat ik hiermee mijn glazen ingooi.

In ieder geval ben ik er trots op dat ik al zover ben gekomen als ik nu ben

Ik heb nog niet alles gelezen, maar ga dat zo zeker doen...

Ik vind het erg knap van je dat je voor jezelf kiest en bezig bent met het verwerken van je verleden. Volgens mij is dat een hele grote stap in de goede richting. Natuurlijk is het nu vermoeiend en rot, lastig, verdrietig, eng etc etc, maar het is wel goed dat je er mee bezig bent. Ik wens je heel veel sterkte..

Veel succes woensdag

Cathy

*ga nu dit topic helemaal doorlezen*

Wat ben ik blij voor je dat je op sommige moment vrolijk en blij bent, dat is al een hele stap vooruit.

Ik denk wel degelijk dat Senna hierbij een grote rol speelt, net zoals je huwelijk.

Ik hoop dat de bedrijfsarts ook inziet dat 2 x 6 uur voorlopig de beste oplossing is.

Ik zal voor je duimen (hoop dat het werkt).

Ga zo door en Blijf vooral voor jezelf kiezen.

Een dikke knuffel en een van Pikakonijn.

We kennen elkaar helemaal niet maar ik wou alleen ff zeggen dat ik het heel knap van je vind dat je hulp ben gaan zoeken . Ik zou het nammelijk zelf ook graag doen
"But i don't have the balls 2 do that:( "

Liefs Harm.

ik heb nog steeds veel bewondering voor je. Je blijft doorgaan en geeft niet op. Blijf zo doorgaan meid. Natuurlijk maken ze daar niet zoveel problemen van. 2x6 uur werken. Zij willen ook dat jij het beste functioneert en dat jij hersteld. Maak je daar nu maar geen zorgen over en geniet zoveel mogelijk van de mooie dingen in het leven.

Mav out

quote:

---

Op maandag 05 augustus 2002 14:03 schreef DuchessX het volgende:

In ieder geval ben ik er trots op dat ik al zover ben gekomen als ik nu ben

---

Ik lees je topics veel en vind dat je ondanks alle moeilijkheden erg sterk bent en zó enorm je best doet.

Ook al ken ik je niet IRL, ik kan een voorbeeld aan je nemen, en ik ga ook net zoveel m'n best doen als jij!

Veel sterkte DuchessX

Liefs,
The-What

Het is fijn om te horen dat ik voor sommige mensen een voorbeeld ben. Maar wat ik kan kan een ander ook hoor

En hulp zoeken is moeilijk, maar o zo belangrijk om op een goede manier verder te kunnen gaan met je leven! Ik wens degene die daar nog over twijfelt erg veel sterkte met het nemen van de stap om hulp te zoeken.

Ik zit nu op mijn werk en moet nu echt rennen anders ben ik te laat bij de bedrijfsarts

Bedankt allemaal.

We hebben afgesproken dat ik voorlopig 2 X 6 uur blijf werken en dat dat op arbeidstherapeutische basis blijft tot ik meer uren kan werken op andere dagen. Concreet houdt dit in dat ik voor oktober niet (deels) de WAO uit ben en dat mijn baas mij kan ontslaan in oktober. Hoewel de bedrijfsarts dat niet 'netjes' zou vinden als men hier zo met zijn personeel zou omspringen. Maar we kunnen niets afdwingen natuurlijk.
Ik kan dus pas meer werken wanneer ik in de laatste fase van mijn therapie ben. (De laatste 3 maanden) Wanneer dit is kan ik nu nog niet zeggen.

19 augustus heb ik een gesprek met mijn manager waarin ik het moet hebben over eventueel ontslag (of niet!). De bedrijfsarts heeft al zijn medewerking toegezegd.

Ik hoop dat ik niet ontslagen wordt en dat ik de kans krijg om na de therapie hier weer fulltime te werken. Ik wil mijn baan niet kwijt!!! Ik heb het hier vreselijk naar mijn zin, heb leuke collega's en vind het werk erg leuk en interessant. Ook is er nog zo veel dat ik wil doen en leren.

Er zijn drie mogelijkheden:

1) Ik word volledig ontslagen in oktober. Consequenties: Baan kwijt en financieel een fikse achteruitgang.

2) Ik word deels ontslagen in oktober. Consequentie: Een behoorlijke financiële achteruitgang.

3) Ik word helemaal niet ontslagen in oktober en krijg de kans om na de therapie mijn baan weer volledig op te pikken. Consequentie: Mogelijk een behoorlijke financiële achteruitgang wanneer mijn baas besluit om mijn WAO-uitkering niet meer aan te vullen tot 100%, hetgeen nu wel gedaan wordt.

_{Waarom oktober? Omdat ik dan mijn tweede WAO-jaar in ga en mijn baas mijn WAO-uitkering volgens de CAO niet meer hoeft aan te vullen tot 100%. Sterker nog, mijn baas mag me dan zelfs ontslaan.}

Het enige dat ik kan doen is tonen hoe enthousiast ik ben , hoe graag ik werk en hoe fijn ik het zou vinden wanneer ik mijn baan kan behouden.

Het behouden van mijn baan is voor mij nog belangrijker dan een eventuele financiële achteruitgang omdat ik een enorm gevoel van eigenwaarde krijg door te werken, ik hoor erbij, ik ontwikkel mezelf, ben lekker bezig en voel me nuttig.

Het blijft dus nog even heel spannend....

Maar ik ga me er niet druk om maken, althans dat is mijn voornemen.

Zo zijn de kaarten geschud en zo is het nu eenmaal.

Meer invloed kun je er niet meer op uitoefenen.

Ik hoop dat ze daar verstandig zijn en zo iemand als jij niet laten lopen!

Je bent een kanjer, een enorme doorzetter, een vechter en dara moeten ze zuinig op zijn.

Meiske, je doet het het goed, ga zo door je bent een kanjer!

En je er druk om maken is heel normaal, je bent een mens met genoeg geveoelens en die kan je (soms helaas) niet altijd onderdrukken.

[Dit bericht is gewijzigd door DarkElf op 07-08-2002 17:53]

Wat fijn voor je dat het gesprek met de bedrijfsarts prettig is verlopen.

Ik hoop dat je baas je blijft steunen.

Ik zal voor je duimen 19 augustus.

Groetjes Pikakonijn.

Ik ben bezig met het plannen van een afspraak bij Stg. Wao-belangen hier in Eindhoven. Daar wil ik bespreken hoe ik mijn kansen en mogelijkheden ten opzichte van mijn werkgever zo optimaal mogelijk kan benutten en van welke wet- en regelgeving ik of mijn werkgever eventueel gebruik kan maken om mij mijn baan te laten behouden.

Ik zie op tegen het gesprek met mijn manager omdat ik daar onder ogen zal moeten zien wat de (on-)mogelijkheden voor mij zullen zijn. Maar dan weet ik wel waar ik aan toe ben en ik merk dat dat mij ook een stuk rust biedt.

Als iemand nog tips en ideeën voor mij heeft met betrekking tot het komende gesprek (19-08), hoor ik die graag van jullie.

Ik vind het sterk van je dat je het probeert te accepteren en dat je verder gaat met wat er verder belangrijk voor je is.

Genieten is iets wat niet vanzelfsprekend is, iedereen die wel eens een zware depressie heeft meegemaakt (of iets anders) weet dat. Ook voor genieten is moed nodig.

Je leven leven zoals het nu is, kijken naar de mooie momenten terwijl de moeilijke zoveel makkelijker te vinden zijn.

Meis je bent een kanjer!

En nogmaals dank je voor al je steun die je toch steeds aan mij geeft en aan anderen.

Ik hoop voor je dat de toekomst je veel moois zal brengen!
Heel veel sterkte!

*Knuffel*

quote:

---

Op zaterdag 10 augustus 2002 19:55 schreef DarkElf het volgende:
Tips heb ik niet voor je, heb nog nooit in zo'n situatie als jij nu zit gezeten.

Ik vind het sterk van je dat je het probeert te accepteren en dat je verder gaat met wat er verder belangrijk voor je is.

Genieten is iets wat niet vanzelfsprekend is, iedereen die wel eens een zware depressie heeft meegemaakt (of iets anders) weet dat. Ook voor genieten is moed nodig.

Je leven leven zoals het nu is, kijken naar de mooie momenten terwijl de moeilijke zoveel makkelijker te vinden zijn.

Meis je bent een kanjer!

En nogmaals dank je voor al je steun die je toch steeds aan mij geeft en aan anderen.

---

quote:

---

Op zaterdag 10 augustus 2002 20:44 schreef myxomatosekonijn het volgende:
Jeetje, wat een strijd heb je inmiddels al gestreden tot nu toe zeg. Ik weet er natuurlijk niet het fijne van, maar van wat ik tot nu toe heb gelezen...Petje af voor hoe je telkens toch weer de strijd aandurft en ook aangaat! Ik moest echt een paar keer slikken en er gleden zo ineens tranen over mijn wangen. Ik heb ook wel eens een dipje, maar kan niet echt uit ervaring spreken over wat jij zult voelen en denken. Vecht door meid, je kan het!

Ik hoop voor je dat de toekomst je veel moois zal brengen!
Heel veel sterkte!

*Knuffel*

---

Bedankt voor je steun, het is echt een hart onder de riem! Geweldig.

quote:

---

Op zaterdag 10 augustus 2002 18:30 schreef DuchessX het volgende:
Als iemand nog tips en ideeën voor mij heeft met betrekking tot het komende gesprek (19-08), hoor ik die graag van jullie.

---

*knuf*

prrrrrrrr

Ik heb je topic gevolgd en wens je heel veel sterkte.
Goed dat je besloten hebt om:
- onder de mensen te komen en je baan op te pakken.
- je leed te delen en open te staan voor andere gezichtspunten.
- gebruik te maken van medicijnen om je gevoelens stukje bij beetje te kunnen verwerken.

Ik heb ooit eens iets gelezen in een boekje over Chinese wijsheden dat me is bijgebleven:
Gedachten zijn als vogels.
Je kunt niet verhinderen dat ze overvliegen
maar je kunt wel verhinderen dat ze in je haar gaan zitten.

Voor mezelf heb ik dat vertaald tot:
Er komen een heleboel indrukken op me af. Leuke, beangstigende, euforische, dwingende,...

Ik bepaal zelf wat ik met die indrukken wil gaan doen.
Laat ik ze binnen om er over na te denken of besluit ik ze 'niet in mijn haar te laten komen'.

We hebben elke keer weer de keuze of wij iets willen met een indruk of dat wie die voorbij laten vliegen. We kunnen niet verhinderen dat ze op ons afkomen, we kunnen wel verhinderen dat ze ons het leven zuur blijven maken. Dit gaat helaas niet vanzelf maar is een proces dat vergelijkbaar is met leren fietsen.

We hebben training nodig om te wennen aan de fiets en niet steeds om te vallen. Als we doorzetten ondanks de blauwe plekken en geschaafde knieën leren we uiteindelijk gewoon fietsen.

Misschien helpt het je om je bij elke indruk af te vragen:
- wat gaat deze indruk met mij doen?
- ben ik daar al klaar voor?
- wil ik nu wel wat met die indruk?
Zo nee, laat hem vliegen en concentreer je op iets anders.
Zo ja, wat wil je ermee doen en hoeveel tijd gun je jezelf ervoor?

Als je nu niet wat wilt met die indruk betekent dat nog niet dat de deur voor altijd dicht moet voor soortgelijke indrukken. Je laat ze alleen voorlopig nog even niet binnen totdat je een manier gevonden hebt om er zelf een richting aan te geven. Hierbij hoef je geen enkele haast te maken want je bepaalt je eigen tempo.

Om te voorkomen dat je daarbij vluchten voor vervelende indrukken als gewoonte aanleert kan je misschien een dagboekje bijhouden waarin je schrijft wat je overkwam en hoe je daarop reageerde, hoe je had kunnen/willen reageren.
Je ziet dan na verloop van tijd een patroon terugkomen dat je laat zien hoe je in bepaalde situaties reageert op bepaalde indrukken.

Je kunt dan een keuze maken om
- ermee te leven en niets in je reactie te veranderen
(geen mens heeft immers alles in de hand en het is zeer frustrerend om jezelf doelen te stellen die je niet haalt)
- jezelf tot doel te stellen voortaan anders te reageren in soortgelijke situaties.

Kies je ervoor om jezelf een andere manier van reageren aan te leren dan is het handig om dit in stappen te doen. Per stap niet meer veranderingen dan je aankunt en je beseffen dat je soms een stap terug moet om twee stappen vooruit te kunnen.

Volgens mij heb je het ergste achter de rug.
Je bent je bewust dat er wat mis is. Je hebt hulp gezocht. Je hebt je leed gedeeld. Je spant je in om op te krabbelen uit het dal.

Gun je zelf voldoende rust. Neem ook de tijd om terug te kijken op wat je al bereikt hebt. Vergeet niet om ook in het NU te leven. wat vroeger WAS, IS nu niet langer. Wat later KOMT, IS nu nog niet.

Ik weet dat het moeilijk is om tussen alle indrukken door oog te blijven houden voor de fijne dingen die er ook gebeuren. Misschien kun je jezelf aan het einde van de dag de tijd gunnen om 'verplicht' stil te staan bij de enkele leuke dingen die je die dag overkwamen. Even bedenken welke hand je daar zelf in had of zou willen hebben...

Sterkte meid, ons leven is ons eigen kunstwerk. Wij bepalen de kleur, de vorm en de betekenis. We hebben helaas niet altijd ons favoriete gereedschap voorhanden.

Ik wens je een fantastische trouwdag.
Het komt goed met je. Of dat nu in je huidge werkkring is of niet,... het komt goed met je omdat je werkkring slechts een deeltje is van het leven dat je voor je hebt.

hoppe

Is het niet mogelijk om 4 x 4 uur aan het werk te gaan?
Beginnen op een dagdeel per dag opdat je niet overweldigd wordt door de 'vreemde/nieuwe' indrukken die je opdoet.

Ik ben jou niet maar zou in een soortgelijke situatie overwegen om in deeltijd in dienst te gaan bij deze baas als je dat financieel kunt trekken.
- je komt dan tegemoet aan zijn financiële probleem (je laat hem niet alleen de rekeningen betalen)
- je houdt dan rekening met wat jij voorlopig aankunt;
- je voorkomt dat je collega's extra werk krijgen omdat men voor jou geen vervanger kan inzetten en voorkomt daarmee ook mogelijke lange gezichten bij die collega's;
- je kunt altijd nog vanuit een baan gaan solliciteren naar een andere baan of naar uitbreiding van je werktijden als het weer beter met je gaat en je weer goed bent ingewerkt;
- je verlaagt de druk op jezelf, geen overdreven verwachtingen meer.
- je toont direct aan je baas aan dat het bedrijfsbelang je ter harte gaat. (Dit MOET natuurlijk van niemand maar het levert je zeker goodwill op).

Je drukmaken helpt niet want daar wordt je niet symphatieker, rijker of meer ontspannen van. Sterkte met de keuzen die je gaat maken DutchessX, ik zal voor je duimen.

hoppe

[

wat een fijne lange reacties heb je geschreven en wat een hoop wijsheid ! Geweldig, ik kan er echt iets mee! Ik heb een stukje van jouw wijsheid in mijn signature gezet. Een echte reminder, iets wat mij aan het denken zet en mijn emoties kan afremmen.

Je hebt een hoop zinnige dingen geschreven die ik even goed op me ga laten inwerken.

Voor wat betreft mijn werk laat ik het even rusten tot ik het gesprek met mijn manager heb. Ik hoop wel voortijdig op de hoogte te zijn van mijn mogelijkheden via stg. WAO-belangen. In ieder geval staat mij duidelijk voor ogen dat ik het belangrijkst ben. Ik en mijn gezondheid. En dat zal mijn uitgangspunt zijn dat ik meeneem in mijn overweging c.q. beslissing met betrekking tot mijn werksituatie.

_{Ik zag in jouw profiel dat jij HSAO doet. Welke studierichting? Ik heb SJD gestudeerd aan HSAO te Sittard}

Nogmaals bedankt voor je lieve postings

De eer voor het vogelverhaal moet toch echt ergens bij een wijsgeer uit een Oosters land worden gelegd Ook toen dachten de mensen al na over levensvraagstukken... Ik kwam het jaren gelden ergens tegen en op één of andere manier is het in mijn systeem blijven hangen.

Ik heb op de Windesheim te Zwolle Kultureel Werk/Welzijns Management gedaan en ben daarna verder gegaan met studeren.
Tegenwoordig heet die studierichting meen ik Cultureel Maatschappelijke Vorming (?)

Het is goed om jezelf en je gezondheid even centraal te stellen. Vergeet daarbij je a.s. bruidegom niet. Iedereen heeft tenslotte met regelmaat een aai over de bol nodig om er weer helemaal tegen te kunnen.

Jij bent uitstekend in staat om je eigen aai te halen en er en passant een paar uit te delen. Buiten dat het uitdelen een ander goed doet, doet het ook jezelf goed.

liefs,
hoppe

quote:

---

Op zondag 11 augustus 2002 20:34 schreef DuchessX het volgende:
--knip--

Ik heb een stukje van jouw wijsheid in mijn signature gezet. Een echte reminder, iets wat mij aan het denken zet en mijn emoties kan afremmen.

--knip--

Voor wat betreft mijn werk laat ik het even rusten tot ik het gesprek met mijn manager heb. Ik hoop wel voortijdig op de hoogte te zijn van mijn mogelijkheden via stg. WAO-belangen. In ieder geval staat mij duidelijk voor ogen dat ik het belangrijkst ben. Ik en mijn gezondheid. En dat zal mijn uitgangspunt zijn dat ik meeneem in mijn overweging c.q. beslissing met betrekking tot mijn werksituatie.

_{Ik zag in jouw profiel dat jij HSAO doet. Welke studierichting? Ik heb SJD gestudeerd aan HSAO te Sittard}

Nogmaals bedankt voor je lieve postings

---

Vandaag merk ik dat ik ondanks mijn voornemen me niet druk te maken, toch weer in de stress schiet over mijn (eventuele ?) ontslag en fikse financiële achteruitgang in oktober. Ik zie het somber in. Ik schiet helemaal door in mijn angstgevoelens en kan mezelf niet afremmen.
Het is vooral de financiële achteruitgang die mij zo angstig maakt. Kunnen we het wel goed opvangen? Wat zullen we moeten laten? Hoeveel zal ik erop achteruit gaan? Het is minimaal 500 euro (netto) en dat is een hoop geld.
Ik probeer maar niet na te denken hoe het zal zijn als ik mijn baan verlies, dat doet té veel pijn.

Bah ik wou dat ik niet zo somber en angstig was

quote:

---

Op donderdag 15 augustus 2002 00:00 schreef DuchessX het volgende:
Dinsdag bij de psieg geweest, afgesproken dat ik doorga met mijn huidige medicatie, minimaal 9 of tien maanden.

Vandaag merk ik dat ik ondanks mijn voornemen me niet druk te maken, toch weer in de stress schiet over mijn (eventuele ?) ontslag en fikse financiële achteruitgang in oktober. Ik zie het somber in. Ik schiet helemaal door in mijn angstgevoelens en kan mezelf niet afremmen.
Het is vooral de financiële achteruitgang die mij zo angstig maakt. Kunnen we het wel goed opvangen? Wat zullen we moeten laten? Hoeveel zal ik erop achteruit gaan? Het is minimaal 500 euro (netto) en dat is een hoop geld.
Ik probeer maar niet na te denken hoe het zal zijn als ik mijn baan verlies, dat doet té veel pijn.

Bah ik wou dat ik niet zo somber en angstig was

---

Het is vast positief dat je nog wat langer met je medicatie doorgaat, zeker als je daarmee kunt voorkomen dat je weer terugvalt.

En ik kan me voorstellen dat je bang bent voor je financiele situatie in oktober. Daar is niets mis mee eigenlijk, het is goed te begrijpen, maar je werkgever zou niet echt handig bezig zijn als je ze dan nog op straat gaan zetten. En als ze je niet ontslaan dan is een terugval hooguit tijdelijk. Oke, het blijft niet leuk, maar ook hier ga je wel weer doorheen komen.

En wat betreft oktober kun je beter aan andere dingen denken, je vakantieplannen bijvoorbeeld

quote:

---

Op donderdag 15 augustus 2002 00:00 schreef DuchessX het volgende:
Dinsdag bij de psieg geweest, afgesproken dat ik doorga met mijn huidige medicatie, minimaal 9 of tien maanden.

Vandaag merk ik dat ik ondanks mijn voornemen me niet druk te maken, toch weer in de stress schiet over mijn (eventuele ?) ontslag en fikse financiële achteruitgang in oktober. Ik zie het somber in. Ik schiet helemaal door in mijn angstgevoelens en kan mezelf niet afremmen.
Het is vooral de financiële achteruitgang die mij zo angstig maakt. Kunnen we het wel goed opvangen? Wat zullen we moeten laten? Hoeveel zal ik erop achteruit gaan? Het is minimaal 500 euro (netto) en dat is een hoop geld.
Ik probeer maar niet na te denken hoe het zal zijn als ik mijn baan verlies, dat doet té veel pijn.

Bah ik wou dat ik niet zo somber en angstig was

---

Dinsdag heb ik zelf mogen mee maken hoe bewonderenswaardig en krachtig persoon je bent. Hoe je intresse toont in anderen ?
Je bent een Geweldige vrouw!!

Dinsdagavond ook even gehad over de toekomst , Hoe blij je was dat je weer 2 dagen in de week aan het werk bent.
en uiteraard ook hoe onzeker je was over de toekomst ,
Het enige wat ik kan zeggen is probeer je zo min mogelijk zorgen te maken , Je ziet het wel!!! .

Er is voor mensen zoals jij , stel je krijgt ontslag..
Ook weer werk genoeg , al ligt de algemene banensector in nederland momenteel een beetje aanduigen .

Lieverd ik wens je veel succes en sterkte!
Probeer de rust erin te houden .

LIefs en kus

jeroen

Ik ben erg nerveus en voel me maar heel _klein.

Ik zal met zoveel mogelijk enthousiasme proberen over te brengen waarom mijn baan zo belangrijk voor mij is. Ik weet dat ik niet meer kan doen dan dat.

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 00:39 schreef DuchessX het volgende:
Om 11 uur is het gesprek met mijn manager.

Ik ben erg nerveus en voel me maar heel _klein.

Ik zal met zoveel mogelijk enthousiasme proberen over te brengen waarom mijn baan zo belangrijk voor mij is. Ik weet dat ik niet meer kan doen dan dat.

---

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 00:39 schreef DuchessX het volgende:
Om 11 uur is het gesprek met mijn manager.

Ik ben erg nerveus en voel me maar heel _klein.

Ik zal met zoveel mogelijk enthousiasme proberen over te brengen waarom mijn baan zo belangrijk voor mij is. Ik weet dat ik niet meer kan doen dan dat.

---

Ga lekker slapen, en ga morgen met die manager praten. Zorg wel dat je dan nog weet wat je belangrijk vindt, dan gaat het vast goedkomen.

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 00:49 schreef Juup© het volgende:

[..]

Jij weet waar wij het over gehad hebben schatje, en meer kun je niet doen.

---

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 00:49 schreef Light het volgende:

[..]

Succes meid!

Ga lekker slapen, en ga morgen met die manager praten. Zorg wel dat je dan nog weet wat je belangrijk vindt, dan gaat het vast goedkomen.

---

Ik vind het zooooo vreselijk spannend en ben ook zo bang om te verliezen waar ik me zo goed door voel, eigenwaarde door teruggekregen heb en waarin ik nog hartstikke veel wil doen en leren.

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 00:53 schreef DuchessX het volgende:

[..]

*Light*

Ik vind het zooooo vreselijk spannend en ben ook zo bang om te verliezen waar ik me zo goed door voel, eigenwaarde door teruggekregen heb en waarin ik nog hartstikke veel wil doen en leren.

---

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 00:59 schreef Light het volgende:

[..]

Het lijkt me dan dat je vooral niet moet achterhouden dat je je goed voelt door het werken, en dat het algeheel positief is voor je.

---

Ik duim met je mee.

Pikakonijn

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 00:39 schreef DuchessX het volgende:
Om 11 uur is het gesprek met mijn manager.

Ik ben erg nerveus en voel me maar heel _klein.

Ik zal met zoveel mogelijk enthousiasme proberen over te brengen waarom mijn baan zo belangrijk voor mij is. Ik weet dat ik niet meer kan doen dan dat.

---

Kan wel janken en baal als een stekker dat ik niet gewoon positief kan blijven denken

Tot overmaat van ramp ben ik gister mijn medicatie vergeten en ik merk dat dat mijn emoties en stemming erg beïnvloedt.

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 10:06 schreef DuchessX het volgende:
Nog een uur. Ik ben gewoon misselijk van de spanning

Kan wel janken en baal als een stekker dat ik niet gewoon positief kan blijven denken

Tot overmaat van ramp ben ik gister mijn medicatie vergeten en ik merk dat dat mijn emoties en stemming erg beïnvloedt.

---

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 10:06 schreef DuchessX het volgende:
Nog een uur. Ik ben gewoon misselijk van de spanning

Kan wel janken en baal als een stekker dat ik niet gewoon positief kan blijven denken

Tot overmaat van ramp ben ik gister mijn medicatie vergeten en ik merk dat dat mijn emoties en stemming erg beïnvloedt.

---

Mijn manager heeft in ieder geval absoluut niet de intentie om mij te onslaan, eerder het tegenovergestelde. Hij heeft zelfs een keurig reïntegratieplan voor me opgesteld.
Echter wordt binnenkort wel besproken met de 'hoge' bazen van Pink hoe het verder gaat met mijn baan. Belangrijk hierbij is ook of het bedrijf mijn WAO aan blijft vullen tot 100% van mijn salaris. Vooralsnog klinkt het dus nog positief maar ik hou wel een slag om de arm. In ieder geval is er volgens mijn manager werk zat binnen ons bedrijf dus dat werkt ook in mijn voordeel.

To be continued.

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 14:57 schreef DuchessX het volgende:
Zo, het gesprek met mijn manager is achter de rug.

Mijn manager heeft in ieder geval absoluut niet de intentie om mij te onslaan, eerder het tegenovergestelde. Hij heeft zelfs een keurig reïntegratieplan voor me opgesteld
To be continued.

---

Gefeliciteerd met deze geweldig positieve ontwikkeling m.b.t je baan!!!

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 14:57 schreef DuchessX het volgende:
Zo, het gesprek met mijn manager is achter de rug.

Mijn manager heeft in ieder geval absoluut niet de intentie om mij te onslaan, eerder het tegenovergestelde. Hij heeft zelfs een keurig reïntegratieplan voor me opgesteld.
Echter wordt binnenkort wel besproken met de 'hoge' bazen van Pink hoe het verder gaat met mijn baan. Belangrijk hierbij is ook of het bedrijf mijn WAO aan blijft vullen tot 100% van mijn salaris. Vooralsnog klinkt het dus nog positief maar ik hou wel een slag om de arm. In ieder geval is er volgens mijn manager werk zat binnen ons bedrijf dus dat werkt ook in mijn voordeel.

To be continued.

---

Was ik maar al klaar ermee!

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 15:21 schreef Noayla_ het volgende:

[..]

Geweldig lieve Duchess
En: je hebt wéér iets doorstaan waar je vantevoren huizenhoog tegenop zag.

Gefeliciteerd met deze geweldig positieve ontwikkeling m.b.t je baan!!!

---

Ik hoop dat het met jou ook de goede kant op gaat

quote:

---

Op maandag 19 augustus 2002 18:05 schreef Light het volgende:

[..]

Dat klinkt goed Je manager wil je dus wel houden, en kan dat vast ook wel aan de hoge bazen uitleggen. Het wordt wel afwachten wat ze met het aanvullen van je WAO gaan doen, maar dat zal ook wel goedkomen.

---

quote:

---

Op woensdag 21 augustus 2002 17:13 schreef DuchessX het volgende:
Ik wil het alleen maar even melden:
ik voel me behoorlijk K*T vanwege bepaalde zaken die tijdens therapie aan de orde gekomen zijn.

---

quote:

---

Was ik maar al klaar ermee!

---

quote:

---

Op woensdag 21 augustus 2002 17:15 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Ik hoop het...

---

Ik probeer het zo positief mogelijk te formuleren, dat kun je wel gebruiken. _{Maar zekerheid kan ik je natuurlijk niet bieden.}

Woorden kunnen niet helpen om uit te drukken hoe ik me voel. Ik zit gevangen in mijzelf.

quote:

---

Op donderdag 05 september 2002 08:12 schreef DuchessX het volgende:

Woorden kunnen niet helpen om uit te drukken hoe ik me voel. Ik zit gevangen in mijzelf.

---

Ik zou zo graag willen helpen maar er zoveel wat jij alleen moet en kunt aanpakken, met hulp van je therapie en misschien van Juup of anderen.

Je weet me te vinden he? Ik sta altijd klaar voor je, als is het alleen maar om te luisteren.

Dag lief vriendinnetje, pas je goed op jezelf?

quote:

---

Op donderdag 05 september 2002 08:30 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Meiske, wat gebeurt er allemaal in dat hoofdje van je?

Ik zou zo graag willen helpen maar er zoveel wat jij alleen moet en kunt aanpakken, met hulp van je therapie en misschien van Juup of anderen.

Je weet me te vinden he? Ik sta altijd klaar voor je, als is het alleen maar om te luisteren.

Dag lief vriendinnetje, pas je goed op jezelf?

---

voor DuchessX en voor DarkElf, omdat ze het zo goed weet op te schrijven.

quote:

---

Op donderdag 05 september 2002 08:12 schreef DuchessX het volgende:

Woorden kunnen niet helpen om uit te drukken hoe ik me voel. Ik zit gevangen in mijzelf.

---

Dat mooie vogeltje zit nu nog in een kooitje maar er komt een dag dat jij zelf het deurtje open kunt zetten.

Je zult dan in alle vrijheid kunnen fladderen en vliegen, ongehinderd door de tralies van je verdriet.

Het moet intens zwaar zijn om alles weer naar boven te halen en te herbeleven. Het zal je echter uiteindelijk wel "reinigen" van binnen.

Héél erg veel sterkte meissie..

quote:

---

Op donderdag 05 september 2002 08:30 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Meiske, wat gebeurt er allemaal in dat hoofdje van je?

Ik zou zo graag willen helpen maar er zoveel wat jij alleen moet en kunt aanpakken, met hulp van je therapie en misschien van Juup of anderen.

Je weet me te vinden he? Ik sta altijd klaar voor je, als is het alleen maar om te luisteren.

Dag lief vriendinnetje, pas je goed op jezelf?

---

tja wat gebeurt er allemaal in mijn hoofd...enorm veel!Zoveel dat ik af en toe niet meer weet waar ik aan toe ben, wat ik moet doen, wat ik moet voelen óf ik voel van alles tegelijk en word ik overspeold met verdriet en boosheid over dingen die in mijn leven gebeurd zijn.

Ik weet dat ik er door heen moet, en dat zal ik doen ook, maarhet is zo ontzettend zwaar...

quote:

---

Op donderdag 05 september 2002 08:43 schreef Light het volgende:

[..]

Niets aan toe te voegen.

voor DuchessX en voor DarkElf, omdat ze het zo goed weet op te schrijven.

---

quote:

---

Op donderdag 05 september
2002 09:39 schreef Halinalle het volgende:

[..]

Straks voel je je weer beter. Ook al denk je zeker te weten dat het niet zo is.
Denk aan de mensen die er voor je zijn...

---

quote:

---

Op donderdag 05 september 2002 09:53 schreef Noayla_ het volgende:
Lieve Duchess,

Dat mooie vogeltje zit nu nog in een kooitje maar er komt een dag dat jij zelf het deurtje open kunt zetten.

Je zult dan in alle vrijheid kunnen fladderen en vliegen, ongehinderd door de tralies van je verdriet.

Het moet intens zwaar zijn om alles weer naar boven te halen en te herbeleven. Het zal je echter uiteindelijk wel "reinigen" van binnen.

Héél erg veel sterkte meissie..

---

Bedankt dat jullie er steeds weer voor mij zijn

quote:

---

Op vrijdag 06 september 2002 13:03 schreef DuchessX het volgende:

Bah ik ga me zo egoïstisch voelen ten opzichte van jullie

---

*dikke knuf en hou vol he!*

prrrrrr

Lieverd ik zou je zo graag willen helpen , je steunen , en dingen voor je doen waardoor het makkelijker gaat maar ik zou niet weten wat ik voor je kan doen

Liefs sterkte en een hele dikke knuffel

quote:

---

Op vrijdag 06 september 2002 13:03 schreef DuchessX het volgende:

Ooh Noayla_ wat een mooie woorden, ik krijg er tranen van in mijn ogen
Je bent zo lief terwijl je het zelf ook zo moeilijk hebt, net als DarkElf
Bah ik ga me zo egoïstisch voelen ten opzichte van jullie

Bedankt dat jullie er steeds weer voor mij zijn

---

Ik ken je wel niet IRL maar juist omdat jij op dit forum altijd zo lief bent voor anderen vind ik het fijn om je af en toe een welverdiend hart onder de riem te steken.

En ik kan m'n eigen zorgen en verdriet redelijk goed scheiden van andermans sores...op andere mensen reageren die het moeilijk hebben helpt me vaak mezelf ook iets beter te voelen.

Ik denk veel na over hetgeen jullie posten en probeer daar energie uit te halen

Overigens heb ik niet gewerkt vandaag - gewoon omdat (even) niet meer kan en op ben. Maar ik móést wel voor mezelf kiezen vanmorgen. Ik hoop dat dit geen invloed heeft op (het behoud van) mijn baan verder.

Vandaag was er post van mijn bedrijf. Ik verwachtte een ontslagbrief maar het was een brief over mijn opgebouwde pensienrechten.

Wat een gestress allemaal *zucht*

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 16:04 schreef DuchessX het volgende:
En ik word maar nerveuzer en nerveuzer...

---

Succes in ieder geval morgen

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 16:04 schreef DuchessX het volgende:
En ik word maar nerveuzer en nerveuzer...

---

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 16:04 schreef DuchessX het volgende:
En ik word maar nerveuzer en nerveuzer...

---

Hopelijk beseft men daar dat er veel in je zit en dat je je jobje houdt, sterkte!

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 16:30 schreef ComComMer het volgende:

[..]

Je zwelgt in zelfmedelijden. En je meldt het hier op het forum.

Het verleden kan je niet veranderen.

Fouten en pijntjes uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Je moet er dus zelf wat aan doen!

Zelfmedelijden en de vele gedachten die zwermen in je hoofd moet je af en toe stil zetten,.. je hebt zoveel hulp om je heen, benut het.

---

1) Zwelgen in zelfmedelijden? Mijn god, hoe kóm je erbij?

2) Het verleden kan ik niet veranderen maar ik zal wél moeten verwerken wat mij allemaal is overkomen en wat er allemaal is gebeurd.

3) "Doe er iets aan!" Waar denk je dat ik mee bezig ben? Als er iemand hard vecht en werkt voor haar toekomst dan ben ik het wel! (Heb je ál mijn R&Ptopics gelezen, wat weet je van mijn achtergrond?) Sorry hoor als ik het dan ook af en toe even niet meer zie zitten, ik kan (EN HOEF!)niet altijd sterk zijn.

4) "De gedachten in mijn hoofd stilzetten..." ? Dan mag jij mij vertellen hoe dat moet want ik weet het niet. Mss kun je me tevens vertellen hoe ik pijnlijke herinneringen uit het verleden kan wissen?

5) Hoe kom je erbij dat ik de hulp om mij heen niet benut? Is het mss niet in je opgekomen dat het zelfs mét hulp nog zwaar kan zijn? Uiteindelijk moet ik het toch allemaal zelf doen (verwerking, opbouwen van een nieuw leven/toekomst) en dat is best zwaar af en toe.

Mss kom ik nu boos over terwijl jij het goed bedoelde maar ik ben erg verontwaardigd over hetgeen jij schrijft en heb het idee dat ik nu vergeleken word met iemand als Ivetje (sorry nofi), die bij het minste geringste op het forum verkondigt dat ze zichzelf wil verdrinken in de badkuip omdat haar vriendje het uitgemaakt heeft na 2 maanden verkering.

Ik voel me niet serieus genomen door jou en dat roept vreselijk veel irritatie op bij me.

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 17:37 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Op grond waarvan denk jij mij op deze manier te kunnen veroordelen? Je veroordeelt mij, mijn situatie en mijn verleden terwijl je totaal niet weet wat zich in mijn leven afgespeeld heeft en nog afspeelt.

1) Zwelgen in zelfmedelijden? Mijn god, hoe kóm je erbij?

2) Het verleden kan ik niet veranderen maar ik zal wél moeten verwerken wat mij allemaal is overkomen en wat er allemaal is gebeurd.

3) "Doe er iets aan!" Waar denk je dat ik mee bezig ben? Als er iemand hard vecht en werkt voor haar toekomst dan ben ik het wel! (Heb je ál mijn R&Ptopics gelezen, wat weet je van mijn achtergrond?) Sorry hoor als ik het dan ook af en toe even niet meer zie zitten, ik kan (EN HOEF!)niet altijd sterk zijn.

4) "De gedachten in mijn hoofd stilzetten..." ? Dan mag jij mij vertellen hoe dat moet want ik weet het niet. Mss kun je me tevens vertellen hoe ik pijnlijke herinneringen uit het verleden kan wissen?

5) Hoe kom je erbij dat ik de hulp om mij heen niet benut? Is het mss niet in je opgekomen dat het zelfs mét hulp nog zwaar kan zijn? Uiteindelijk moet ik het toch allemaal zelf doen (verwerking, opbouwen van een nieuw leven/toekomst) en dat is best zwaar af en toe.

Mss kom ik nu boos over terwijl jij het goed bedoelde maar ik ben erg verontwaardigd over hetgeen jij schrijft en heb het idee dat ik nu vergeleken word met iemand als Ivetje (sorry nofi), die bij het minste geringste op het forum verkondigt dat ze zichzelf wil verdrinken in de badkuip omdat haar vriendje het uitgemaakt heeft na 2 maanden verkering.

Ik voel me niet serieus genomen door jou en dat roept vreselijk veel irritatie op bij me.

---

Ik neem je verdomde serieus, daarom mijn direkte serieuze benadering (tenminste, dat was mijn idee). Ik stel zelf altijd dat je tegen iemand kan zeggen wat je denkt, je daarom iemand serieus neemt. soms meer dan dat. Heb namelijk dezelfde gevoelens gehad. Soms nog. Zwelgen in zelfmedelijden mag misschien beladen klinken, maar dat is wat ik denk dat jij doet. (de zwermende gedachten d.i.). Waarom, waarom, waarom enzo...

Gedachten stilzetten is moeilijk, heb daar ook nog moeite mee, maar het is een proces die niet makkelijk is. Hoe je dat doet,... door jezelf erop te betrappen dat je het doet en dan aan iets anders denken. Want zwermende gedachten zijn niet handig. Het belemmert je functioneren.

Het verwerken van het verleden,.... tja, ik weet niet wat voor pijn jou is aangedaan danwel wat je ervaren hebt. Is altijd moeilijk, wil het me niet voorstellen, want dan gaat het bij mij zwermen als je begrijpt wat ik bedoel. Ja, ik zet alles zelf in perspectief uit het verleden. Toen met mijn gedachten tegenover wat ik nu weet, wat ik nu ben. En dat p het verleden toepassen. Is een hele opluchting. Toen had ik pijn, nu zie ik het anders, wat ik vroeger voelde. Ik stel overigens niet dat je hulp niet benut. Maar meer dat je het moet doen... blijven volhouden...

Ik neem je wel degelijk serieus. Misschien zelfs meer dan dat... maar het continu spuien van (oppassen nu) pijnen die je ervaart, lijkt mij op zelfmedelijden. Ik heb er geen andere term voor. Als jij het iets anders noemt ook goed.

En ja, soms stranden dingen in goede bedoelingen. Ik zeg geen sorry, omdat dat wat ik wilde zeggen, misschien anders is overgekomen dan hoe ik het bedoelde, maar zoals ik het bedoelde wel degelijk uit een goed hart komt.

ComComMer

Ik zal het er maar op houden dat je het toch goed bedoeld hebt.

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 20:09 schreef DuchessX het volgende:
Ik ben van mening dat jij je eigen gevoelens en ervaringen op mij projecteert waardoor je niet objectief blijft.
Het is onmogelijk om via een forum in te schatten hoe iemand zich voelt, ook al heb je zelf ook nare ervaringen in je leven. Sterker nog, het is zelfs onmogelijk om te voelen wat een ander voelt.

Ik zal het er maar op houden dat je het toch goed bedoeld hebt.

---

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 20:13 schreef ComComMer het volgende:

[..]

Bijdehand... tuurlijk gebruik ik mijn eigen ervaringen erbij... Uit een boekje in ieder geval niet. Ik besteed niet voor niets tijd om een post als deze bovenstaande te schrijven. Ik wilde je graag een goed advies geven. Is verkeerd gelopen... jammer...

---

Laat me zo snel mogelijk iets weten ok???

Ik duim voor je.

_{voel mezelf niet echt goed dus heb even geen moed om te mailen, beetje last van de herfst blues plus wat bijkomende zaken. Maar ik denk echt aan je!}

Liefs je aller echteste irl vriendinnetje

Mijn woorden schieten momenteel tekort en ik heb even geen zinnig advies maar wilde je graag een virtuele knuffel sturen..for what it's worth..

(Ook voor DarkElf trouwens).

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 23:18 schreef Noayla_ het volgende:
Lieve DuchessX,

Mijn woorden schieten momenteel tekort en ik heb even geen zinnig advies maar wilde je graag een virtuele knuffel sturen..for what it's worth..

(Ook voor DarkElf trouwens).

---

Ik weet ook niets te zeggen maar wil jullie beiden iig een dikke knuf geven!

Kus!

Ik ben helemaal in de war, vreselijk verdrietig maar ook boos. Ik vecht en werk zo hard om alles op orde te krijgen maar heb het gevoel dat alles als los zand tussen mijn vingers doorglipt

Boos ben ik op degenen die mij al het leed en verdriet hebben aangedaan vroeger, met als gevolg dat ik ziek werd hetgeen weer als gevolg had dat ik nu sta waar ik nu sta.

Ik weet het allemaal niet meer

*knuf*

ik heb je zojuist een uitgebreide mail gestuurd.
ik snap je frustraties je woede..

Probeer er het beste van te maken , dikke

Jeroen

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 10:49 schreef DuchessX het volgende:
Het gesprek met mijn manager is achter de rug. Het was geen positief gesprek. De kans dat ik niet ontslagen word is maar heel klein. Het gaat slecht met PinkRoccade. Er zullen weer 700 mensen ontslagen worden.
De enige zekerheid die hij kon bieden was mij nu al te ontslaan.
Zo hoopvol als ons vorige gesprek was, zo negatief was dit gesprek nu. Hij zoekt nog naar werk maar ziet het somber in ivm het businessplan e.d. Mijn positie is heel erg zwak. Ik voel me erg slecht nu en wil het liefst naar huis maar dat beïnvloed de beslissing om mij toch maar te ontslaan misschien alleen maar.

Ik ben helemaal in de war, vreselijk verdrietig maar ook boos. Ik vecht en werk zo hard om alles op orde te krijgen maar heb het gevoel dat alles als los zand tussen mijn vingers doorglipt

Boos ben ik op degenen die mij al het leed en verdriet hebben aangedaan vroeger, met als gevolg dat ik ziek werd hetgeen weer als gevolg had dat ik nu sta waar ik nu sta.

Ik weet het allemaal niet meer

---

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 12:34 schreef Halinalle het volgende:

[..]

Ik was er eerlijk gezegd al een beetje bang voor. Links en rechts van mij zijn er ook mensen ontslagen. Veel bedrijven in de ICT-sector willen mensenresources kwijt en mensen die op korte termijn niet 100% inzetbaar zijn proberen ze als eerste te lozen. Ik heb dit vaker gezien.

---

DutchessX,

Probeer jouw toekomst los te zien van de baan de je hebt/had want de wereld is groter dan Pink. Probeer een eventueel vertrek daar los te zien van wat jij meemaakte. Ook bij de concurrent CMG moeten er mensen gedwongen vertrekken.

Zorg dat je meeprofiteert van een sociaal plan en begin elders opnieuw. Je kunt het. Nu is het zaak dit te leren willen door er een bewuste keuze voor te maken.

Buiten je werk heb je nog een privéleven. Er zit een bruiloft aan te komen en het wordt tijd om te kiezen voor een goed begin van je nieuwe leven. Het inslijten van dat nieuwe gebeurt op eenzelfde manier als leren lopen en leren fietsen. Met vallen en opstaan maar het gaat als je door wilt door zet.

Voor jou is dit extra inspannend omdat je daar steeds weer bewust voor moet blijven kiezen. Vooral op de momenten dat het even minder met je gaat.

Sterkte en succes op deze tocht. Ik ben ervan overtuigd dat je het haalt.

[Dit bericht is gewijzigd door hoppe op 13-09-2002 13:31]

Ik zou je graag willen troosten en helpen maar ben er niet toe in staat.

Meis, je bent een schat, je bent sterk en moedig.

Ik denk aan je.

Tel je zegeningen... (dat gezegde is er niet voor niets...) Good luck en hou je haaks,... even een zure appel... je hebt het geluk dat iemand dichtbij je staat. Ik moet het zonder doen. Het gaat je gewoon lukken.

Ik ben teleurgesteld in mezelf. Dat ik niet sterk genoeg ben om deze tegenslag aan te kunnen.

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 14:05 schreef DuchessX het volgende:
Ik ben naar huis gegaan van mijn werk. Onderweg ben ik op therapie langsgegaan. Gelukkig was er iemand beschikbaar die even met mij kon praten, het was echt hoognodig.

Ik ben teleurgesteld in mezelf. Dat ik niet sterk genoeg ben om deze tegenslag aan te kunnen.

---

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 14:05 schreef DuchessX het volgende:
Ik ben naar huis gegaan van mijn werk. Onderweg ben ik op therapie langsgegaan. Gelukkig was er iemand beschikbaar die even met mij kon praten, het was echt hoognodig.

Ik ben teleurgesteld in mezelf. Dat ik niet sterk genoeg ben om deze tegenslag aan te kunnen.

---

Je neemt dus voor JEZELF het besluit via therapie naar huis te gaan.
Je neemt voor JEZELF het besluit met iemand er over te praten, omdat je het zelf niet aankan.

Aangezien je die keuzes zelf maakt denk ik dat je aantoont heel sterk te zijn. Het kost veel kracht je eigen mogelijkheden en vooral onmogelijkheden te onderkennen, en hiernaar te handelen.

Je hebt vandaag opnieuw aangetoond dat WEL te kunnen... Voor mij maakt dat je sterk.

Onthou goed:

..."Sterk zijn betekent je eigen krachten en die van anderen kennen, en weten hoe je met al deze krachten tezamen om moet gaan om je doelstellingen te bereiken"...
_{2002, "Rtifish-ism"}

Kom op meid... ik heb pas ontslag genomen omdat ik het ook niet meer op het werk zag zitten. Het gaat slecht met Pink maar dat ging het al langer... dus ga niet bij de pakken zitten en geniet van volgende maand Nog een maandje

Kop op en zet een nieuwe goal voor jezelf.

Wat rot weer allemaal.

Heb je eindelijk weer een beetje hoop, wordt het weer de grond ingeboord.

Ik kan me best voorstellen dat je je rot voelt, ik weet namelijk wat het is als elke keer het sprankje hoop weer verdwijnt.

Het enige wat ik je op dit moment kan geven is een hele dikke knuffel.

Groetje van ook een verdrietige Pikakonijn.

Het zal allicht zwak, ziek en misselijk overkomen maar mijn god wat voel ik me down. Al mijn energie is weg, ik kan alleen maar piekeren en voelen hoe ik word meegezogen in een depressie. Ik heb de kracht niet om het tegen te houden, om sterk te zijn en weerstand te bieden. Ik schiet door in al mijn valkuilen en voel me erg verdrietig, somber en negatief gestemd.

Hetgeen gister gebeurd/gezegd is op mijn werk doet mij meer dan ik verwacht had. Vooral omdat mijn manager het een week of 3 geleden nog zo positief inzag, tevreden was over mijn functioneren en ik totaal geen signalen gehad heb van hem dat de situatie zo drastisch veranderen zou voor me. Het werken deed mij erg goed, gaf mij energie en het gevoel erbij te horen. Ook gaf het mij de ruimte om even niet met therapie bezig te zijn maar met concrete zaken en het meedraaien in de maatschappij, ik voelde me nuttig en mijn ontwikkeling stond niet meer stil.

Nu voel ik me in een gat zakken. Ik probeer het tegen te houden, vandaar ook dat ik hier even post wat mij bezig houdt, maar ik heb het momenteel erg moeilijk en heb geen energie om te vechten tegen de depressie, die dus toch nog wel in mij aanwezig is.

Allerlei dingen razen door mijn hoofd, praktische dingen vooral, zoals het financiële aspect van de situatie, maar ook dingen die met mij persoonlijk te maken hebben en die zich nu aan mij opdringen zonder dat ik in staat ben om ze even te parkeren tot later. Ik word overspoeld met gevoelens en vragen, heden en verleden lopen door elkaar heen.

Ik hoop dat het mij lukt om over een paar uurtjes weer down to earth te zijn want onze ouders komen straks in verband met ons aankomende huwelijk. Het is de bedoeling dat we er een gezellige dag van gaan maken en lekker uit eten.

Ik ben zo óp

I'm with you, although you won't notice...
I'll support you, just with my thoughts...
I wish you luck, hoping you'll receive it...
You're kind... showing yourself as you are...
Fate isn't always what is to be meet...
But fate is in your hands when defied...

Bedankt.

quote:

---

Op zondag 15 september 2002 01:05 schreef DuchessX het volgende:
je bent een scheetje

Bedankt.

---

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 14:05 schreef DuchessX het volgende:
Ik ben naar huis gegaan van mijn werk. Onderweg ben ik op therapie langsgegaan. Gelukkig was er iemand beschikbaar die even met mij kon praten, het was echt hoognodig.

Ik ben teleurgesteld in mezelf. Dat ik niet sterk genoeg ben om deze tegenslag aan te kunnen.

---

Gelukkig kon jij daarover vrij snel met iemand praten. En ook hier zul je uiteindelijk weer sterker van worden.

Laat je niet kisten door een stel IT-bazen die blijkbaar geen bedrijf kunnen runnen, daar het steeds slechter en slechter gaat!!! Zij zijn de echte verliezers en denk dat ook zij wakker liggen van al de mededelingen die zij aan hun personeel moeten doen, dat ze binnenkort op straat staan.

Het is geen prettige boodschap en ook finacieel gezien is het vaak een drama, maar daar hebben ze hier in Nederland mooie 'potjes' voor, dus dat gedeelte moet je even laten rusten, want dat is geregeld.
Dus de zakelijke kant even laten voor wat het is en je gaan storten op de persoon "ik", want er staat een bruiloft op het programma en als "ik" daar straks met wallen op de foto in Las Vegistan sta, wordt het straks een erg duur tripje weer terug te moeten, om de huwelijksfoto's op nieuw te schieten

"Ik" ga dus gebruik maken van de situatie, dat "ik" straks even niet hoef te werken en lekker aan mezelf aandacht kan schenken. Het programma voor jullie reis nog eens (waarschijnlijk voor de 1000ste keer, maar de voorpret lijkt me heerlijk) doornemen, genoeg fotorolletjes meenemen, koffers 20 keer in en uitpakken, naar de kapper, Juup desnoods nog eens naar de kapper sturen, lekker met de honden knuffelen en ze duidelijk maken dat jullie straks een getrouwd stel zijn, en ga zo nog maar even door.

Ga zo langzaam maar zeker de leuke kant van dit probleem zien en iemand die hierop commentaar heeft die is JALOERS! op de vrije tijd die jij hebt en zij niet!!!!

Laat het allemaal bezinken, geef je aanstaande een kus en zeg met opgeheven hoofd: Ik laat me niet kisten! (desnoods 20 keer, gewoon totdat de buren komen klagen

Kusje
Simone

Ik denk dat ik de grootste moeite heb met de onzekerheid. Mss had ik beter meteen geweten waar ik aan toe ben: wél of geen baan. Nu weet ik niet waar ik aan toe ben en dat kost mij erg veel energie.

En uiteindelijk kom ik weer uit bij hetgeen dat mij jarenlang is aangedaan in mijn jeugd: Als dat niet gebeurd was, zat ik er nu ook niet zo bij
Dan was ik niet ziek geworden en had ik een normaal leven kunnen leiden, mijn fijne baan gewoon gehad, geen verdriet, geen pijn, geen therapie.

Het is zó oneerlijk dat ik wel zou kunnen gillen van nijd

quote:

---

Op zondag 15 september 2002 01:09 schreef ElizabethR het volgende:

[..]

Duchessbeeb jij ook!!
Heb je kunnen genieten van je etentje?
_{en heb je mijn mailtje gehad??}

---

nee ik heb je mail niet ontvangen. Wil je 'm nog eens sturen naar het adres uit mijn profiel?

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 06:25 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Dag ERretje

nee ik heb je mail niet ontvangen. Wil je 'm nog eens sturen naar het adres uit mijn profiel?

---

_{Mag ook wel naar juup@wish.net en dan stuur ik het door.}

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 08:43 schreef Juup© het volgende:

[..]

Er staat geen adres in jouw profiel DuchessX

_{Mag ook wel naar juup@wish.net en dan stuur ik het door.}

---

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 08:44 schreef Joene het volgende:

[..]

verklaar je signature is juup

---

Ik wil jullie zo graag een sterke DuchessX laten zien, maar dat lukt me niet want ik ben niet sterk.
Ik wil zelf ook zo graag dat het goed gaat, maar ik krijg het niet voor elkaar, ik ben niet sterk genoeg.
Ik wil zo graag een goede partner zijn voor mijn toekomstige hubbie, maar voel me zo waardeloos ten opzichte van hem. Ik zou vrolijk moeten zijn, het zou goed moeten gaan. Ik doe hem te kort.

Pfff bah ik heb met vlagen zo'n hekel aan mezelf , ben lang genoeg depressief geweest, been there, done that. IK WIL DAT NIET MEER!
Maar hoe stap ik in godesnaam uit die steeds sneller gaande neerwaartse spiraal?

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 11:39 schreef DuchessX het volgende:
Heel even ventileren hoor...ik voel me zo verward, zo klein en verdrietig. Ik wil niet weer zo depressief zijn maar ik weet niet hoe ik het tegen moet houden, dus vecht ik er nu tegen maar ik ben zo moe, zo vreselijk moe en mijn hoofd is een chaos, krijg mijn gedachten niet onder controle en op een rijtje.

Ik wil jullie zo graag een sterke DuchessX laten zien, maar dat lukt me niet want ik ben niet sterk.
Ik wil zelf ook zo graag dat het goed gaat, maar ik krijg het niet voor elkaar, ik ben niet sterk genoeg.
Ik wil zo graag een goede partner zijn voor mijn toekomstige hubbie, maar voel me zo waardeloos ten opzichte van hem. Ik zou vrolijk moeten zijn, het zou goed moeten gaan. Ik doe hem te kort.

Pfff bah ik heb met vlagen zo'n hekel aan mezelf , ben lang genoeg depressief geweest, been there, done that. IK WIL DAT NIET MEER!
Maar hoe stap ik in godesnaam uit die steeds sneller gaande neerwaartse spiraal?

---

Sterkte...

Het komt goed lieverd echt!

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 11:41 schreef Joene het volgende:

[..]

Door naar je therapie te gaan , en eerlijk aan jezelf toegeven dat je niet kan werken op deze manier met de wetenschap dat je je baan kan verliezen . Neem een dag therapie meer, ga in overleg!.

Sterkte...

Het komt goed lieverd echt!

---

Ik hoop door aanwezig te zijn op therapie, vrijdag weer zo sterk te zijn dat ik met een glimlach naar mijn werk kan gaan.

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 14:57 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Dag lieve Joene, je verwoordt precies wat het probleem is...
Echter heb ik mijn handen vol aan drie volle dagen therapie; een dag meer is zelfs niet mogelijk.

Ik hoop door aanwezig te zijn op therapie, vrijdag weer zo sterk te zijn dat ik met een glimlach naar mijn werk kan gaan.

---

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 14:59 schreef Joene het volgende:

[..]

Ik denk iig dat je er op therapie goed over moet praten!

---