Iets wat ik zelf al mijn hele leven heb, voorgevoelens, maar nog nooit als werkelijk mogelijk heb beschouwt tot een aantal jaar terug de zoveelste tot in detail uitkwam (voor zover er van details sprake is, meestal voel ik alleen aan dat er 'iets' staat te gebeuren, vrijwel altijd een negatief 'iets'), zou volgens onderzoek van de vooraanstaande wetenschapper Professor Daryl J. Bem, van de Cornell University wel eens bewezen kunnen zijn.
Van dit onderzoek verschijnt binnenkort een artikel in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Personality and Social Psychology.
... daar hoef je echter niet op te wachten, het artikel zoals ingezonden staat al online
Feeling the Future: Experimental evidence for anomalous retroactive influences on cognition and affect.
Uiteraard heerst er de nodige (gezonde) scepsis:
"Mijn persoonlijke visie is dat dit belachelijk is en niet waar kan zijn", schrijft onderzoeker Joachim Krueger van Brown University op nieuwssite Psychology Today. "In de methodologie en de opzet van de experimenten kan ik echter nog geen onvolkomenheden vinden. Alles lijkt in orde te zijn."
Door Eric-Jan Wagenmakers, van de Universiteit van Amsterdam, wordt Bern er zelfs van beschuldigd eerst onderzoek te hebben gedaan en daarna pas is gaan kijken naar interessante uitkomsten.
Iets wat lijnrecht in gaat op een andere uitspraak van Bern: "Ik heb bewust gewacht totdat ik een kritische massa aan bewijs had verzameld die niet kan worden afgedaan als een statistisch kunstje".
Leuke OP, zal het artikel eens op mn gemakje gaan lezen
Nu het artikel lezen
Zal ook nog even een voorbeeld noemen van zo'n 'voorgevoel' (persoonlijke anekdote
) Heb ooit al eens eerder ergens erover gepost:Zo heb ik b.v. alle shit met m'n ex (vriendin) in grote lijnen 'aangevoeld/voorspeld' (bij gebrek aan betere omschrijving.) Het voelt een beetje als een vage maar heftige, emotionele 'herinnering' die op duikt, met 'gevoel' en al & als kind vaak gepaard met andere 'abnormale' dingen. Het meeste altijd afgedaan als 'nâh, dat kan niet waar zijn' & de rest 'genegeerd', omdat ik er niets mee kan, omdat ze 'onmogelijk' zouden moeten zijn (wetenschappelijk).
Sinds m'n ex neem ik echter m'n 'voorgevoelens' etc. bloedserieus, maar kan het nog steeds niet 'plaatsen'.
Toen ik haar net leerde kennen (als 22 jarige) kreeg ik het idee/gevoel dat zij mijn 'grote maar onbereikbare liefde' was. Dat het 4 jaar lang een 'relatie' zou worden met een hoop problemen, van haar kant, waarbij ze mij een hoop pijn en verdriet zou doen. Rond mijn 30ste zou ze 'iets' flikken wat voor mij onvergeefbaar zou zijn. Hierbij zou ze mij geestelijk en financieel ruineren, waardoor ik haar nooit meer wil zien. Hierna zou ik als het ware enkele jaren door een hel gaan, en er allereerst geestelijk (sterker) weer bovenop te komen en daarna financieel. Zo rond mijn 36ste. De periode tussen m'n 26ste en 30ste was 'blanco'. Ik ging er toen, naief als ik was vanuit dat dit betekende dat we in die jaren een stabiele relatie zouden hebben.
Ik heb dit zelf nooit serieus genomen. Hoe kan ik dat immers weten ?
Maar dit is EXACT uitgekomen.
De relatie ging alleen (definitief) uit toen ik 26 was, en ze stond 'ineens' weer voor m'n deur toen ik net 30 was. 3 maanden later had ze m'n spullen gejat/verkocht, m'n betaal & spaarrekening geplunderd, 2 verschillende telefoonrekeningen van 3,500 gulden per stuk, 6,500 gulden voor een nieuwe laptop die nog niet was afgeschreven (& ook gejat) etc.
Met m'n 34ste was ik uitbehandeld bij het RIAGG, en met m'n 36ste klaar met de schuldsanering.
Ik heb ooit een periode (12 jaar geleden) gehad dat ik geregeld rond 1:00 uur 's nachts van m'n werk naar huis liep.
Op een gegeven moment wilde ik zoals gewoonlijk naar huis gaan, al het werk was immers gedaan, en terwijl ik mijn jas aantrok kreeg ik een raar gevoel, en de gedachte dat ik moest blijven. Wist niet waarom, maar alleen dat het beter was om daar te blijven.
Ik zij het zelfs nog tegen mijn collega die daar ook nog zat. "Ik krijg het gevoel dat ik moet blijven, maar weet niet waarvoor
", en dus toch naar huis vertrokken ...Halverwege ben ik door 7 man beroofd in in elkaar getrapt. (Begon aanvankelijk met 1, maar dat kon ie niet aan dus heeft ie snel z'n maatjes erbij geroepen)
OMG, wat vreselijk. Wat heeft dat mens je aangedaan zeg. Verschrikkelijk! Wat een geluk dat je er bovenop gekomen bent, maar zoiets trekt een wissel op je, dat lijkt me logisch. Vertrouwen voorgoed weg? Of komt het weer voorzichtig terug?quote:Op vrijdag 12 november 2010 21:19 schreef R0N1N het volgende:
Zal ook nog even een voorbeeld noemen van zo'n 'voorgevoel' (persoonlijke anekdote
Zo heb ik b.v. alle shit met m'n ex (vriendin) in grote lijnen 'aangevoeld/voorspeld' (bij gebrek aan betere omschrijving.) Het voelt een beetje als een vage maar heftige, emotionele 'herinnering' die op duikt, met 'gevoel' en al & als kind vaak gepaard met andere 'abnormale' dingen. Het meeste altijd afgedaan als 'nâh, dat kan niet waar zijn' & de rest 'genegeerd', omdat ik er niets mee kan, omdat ze 'onmogelijk' zouden moeten zijn (wetenschappelijk).
Sinds m'n ex neem ik echter m'n 'voorgevoelens' etc. bloedserieus, maar kan het nog steeds niet 'plaatsen'.
Toen ik haar net leerde kennen (als 22 jarige) kreeg ik het idee/gevoel dat zij mijn 'grote maar onbereikbare liefde' was. Dat het 4 jaar lang een 'relatie' zou worden met een hoop problemen, van haar kant, waarbij ze mij een hoop pijn en verdriet zou doen. Rond mijn 30ste zou ze 'iets' flikken wat voor mij onvergeefbaar zou zijn. Hierbij zou ze mij geestelijk en financieel ruineren, waardoor ik haar nooit meer wil zien. Hierna zou ik als het ware enkele jaren door een hel gaan, en er allereerst geestelijk (sterker) weer bovenop te komen en daarna financieel. Zo rond mijn 36ste. De periode tussen m'n 26ste en 30ste was 'blanco'. Ik ging er toen, naief als ik was vanuit dat dit betekende dat we in die jaren een stabiele relatie zouden hebben.
Ik heb dit zelf nooit serieus genomen. Hoe kan ik dat immers weten ?
Maar dit is EXACT uitgekomen.
De relatie ging alleen (definitief) uit toen ik 26 was, en ze stond 'ineens' weer voor m'n deur toen ik net 30 was. 3 maanden later had ze m'n spullen gejat/verkocht, m'n betaal & spaarrekening geplunderd, 2 verschillende telefoonrekeningen van 3,500 gulden per stuk, 6,500 gulden voor een nieuwe laptop die nog niet was afgeschreven (& ook gejat) etc.
Met m'n 34ste was ik uitbehandeld bij het RIAGG, en met m'n 36ste klaar met de schuldsanering.
Ja, nu ga ik er in geloven dat voorgevoelens uitkomen. Jij bent een duidelijk bewijs.
Jezus manquote:Op vrijdag 12 november 2010 21:31 schreef R0N1N het volgende:
Een ander voorbeeld van een korte termijn 'voorgevoel':
Ik heb ooit een periode (12 jaar geleden) gehad dat ik geregeld rond 1:00 uur 's nachts van m'n werk naar huis liep.
Op een gegeven moment wilde ik zoals gewoonlijk naar huis gaan, al het werk was immers gedaan, en terwijl ik mijn jas aantrok kreeg ik een raar gevoel, en de gedachte dat ik moest blijven. Wist niet waarom, maar alleen dat het beter was om daar te blijven.
Ik zij het zelfs nog tegen mijn collega die daar ook nog zat. "Ik krijg het gevoel dat ik moet blijven, maar weet niet waarvoor
Halverwege ben ik door 7 man beroofd in in elkaar getrapt. (Begon aanvankelijk met 1, maar dat kon ie niet aan dus heeft ie snel z'n maatjes erbij geroepen)
weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ja 
moet ik er van.M'n vertrouwen is niet weg, maar ben wel nog terughoudender geworden. Stiller.quote:
OMG, wat vreselijk. Wat heeft dat mens je aangedaan zeg. Verschrikkelijk! Wat een geluk dat je er bovenop gekomen bent, maar zoiets trekt een wissel op je, dat lijkt me logisch. Vertrouwen voorgoed weg? Of komt het weer voorzichtig terug?
Ja, nu ga ik er in geloven dat voorgevoelens uitkomen. Jij bent een duidelijk bewijs.
Niet allen door dit voorval, maar alles bij elkaar.
De dingen die ik met haar heb meegemaakt zijn te bizar om op alle vrouwen in het algemeen te kunnen projecteren, dus wat dat betreft heeft ze weinig schade gedaan.
Vertrouwen op mezelf & m'n gevoel ( in vele opzichten, dus niet alleen voorgevoel ) is iets dat er juist sterker van geworden is.
Edit:
Oh ja, en ik heb m'n 'revanche' al gehad
Na die tijd belde ze geregeld nog wel eens op, maar dan gooide ik altijd direct de haak er weer op. Na 3 jaar belde ze weer op & op de één of andere manier was ik er ineens van overtuigd dat ze naar me toe zou komen, en jawel ... 2 uur later stond ze voor de deur.
Zag er uit als een zwerver. Alle tanden gebroken (had d'r nieuwe vriendje gedaan) ... ze had m'n hulp nodig
Vervolgens heb ik een paar uur met haar rond gelopen en in een cafe gezeten (die komt m'n huis niet meer binnen
) en gepraat. Waarbij ik wonderbaarlijk kalm ben gebleven en haar keihard de waarheid heb verteld enzo (zonder schelden of 'stemverheffen'), en ze alleen maar steeds verder wegzakte met een uber schuldig gezicht (& dat was voor het eerst !). Na afloop had ik echt zo iets van: "YES! Ik heb d'r weerstaan. Ik voel niks meer voor d'r. Heb m'n zegje kunnen doen, het is over, uit & afgesloten."
...en nu is zij degene die op het punt staat van de brug te springen. Iets met karma ?
[ Bericht 19% gewijzigd door R0N1N op 12-11-2010 23:14:38 ]
Gekke is dat ik alleen een kapotte knie had (flink geschaafd) doordat ik viel bij een poging weg te rennen, en een blauw oog. Had wel 3 dagen spierpijn en zo maar verder geen schrammetje !quote:
Jezus man
7 'Jochies' tussen de 12 en 18 die op je staan in te slaan en schoppen, vooral schoppen want ik lag al vrij snel op de grond.
Anyway: in de tussentijd heb ik dat gevoel nog 2 keer gehad, één keer echt zo bizar heftig dat ik begon te hyperventileren en vreesde neergestoken te zullen worden. Zomaar, ineens, als je op het punt staat naar huis te gaan. Toen ben ik dus mooi niet gegaan
edit:
en ik loop nog steeds zowat elke dag nog om 1:00 door de wijk. Nog ff wandelen met een peukie d'r bij voor 't slapen gaan
-edit, bah-quote:
Zal ook nog even een voorbeeld noemen van zo'n 'voorgevoel' (persoonlijke anekdote
Zo heb ik b.v. alle shit met m'n ex (vriendin) in grote lijnen 'aangevoeld/voorspeld' (bij gebrek aan betere omschrijving.) Het voelt een beetje als een vage maar heftige, emotionele 'herinnering' die op duikt, met 'gevoel' en al & als kind vaak gepaard met andere 'abnormale' dingen. Het meeste altijd afgedaan als 'nâh, dat kan niet waar zijn' & de rest 'genegeerd', omdat ik er niets mee kan, omdat ze 'onmogelijk' zouden moeten zijn (wetenschappelijk).
Sinds m'n ex neem ik echter m'n 'voorgevoelens' etc. bloedserieus, maar kan het nog steeds niet 'plaatsen'.
Toen ik haar net leerde kennen (als 22 jarige) kreeg ik het idee/gevoel dat zij mijn 'grote maar onbereikbare liefde' was. Dat het 4 jaar lang een 'relatie' zou worden met een hoop problemen, van haar kant, waarbij ze mij een hoop pijn en verdriet zou doen. Rond mijn 30ste zou ze 'iets' flikken wat voor mij onvergeefbaar zou zijn. Hierbij zou ze mij geestelijk en financieel ruineren, waardoor ik haar nooit meer wil zien. Hierna zou ik als het ware enkele jaren door een hel gaan, en er allereerst geestelijk (sterker) weer bovenop te komen en daarna financieel. Zo rond mijn 36ste. De periode tussen m'n 26ste en 30ste was 'blanco'. Ik ging er toen, naief als ik was vanuit dat dit betekende dat we in die jaren een stabiele relatie zouden hebben.
Ik heb dit zelf nooit serieus genomen. Hoe kan ik dat immers weten ?
Maar dit is EXACT uitgekomen.
De relatie ging alleen (definitief) uit toen ik 26 was, en ze stond 'ineens' weer voor m'n deur toen ik net 30 was. 3 maanden later had ze m'n spullen gejat/verkocht, m'n betaal & spaarrekening geplunderd, 2 verschillende telefoonrekeningen van 3,500 gulden per stuk, 6,500 gulden voor een nieuwe laptop die nog niet was afgeschreven (& ook gejat) etc.
Met m'n 34ste was ik uitbehandeld bij het RIAGG, en met m'n 36ste klaar met de schuldsanering.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lavenderr op 12-11-2010 23:15:38 ]
Heb het zelf ook wel regelmatig... dat ik, als er iets kuts gaat gebeuren, ik dat 1 a 2 dagen vantevoren al aan voel komen. Gebeurt niet heel vaak (paar keer per jaar misschien) maar tot nu toe heeft het altijd geklopt.
Precies. Heb het ook misschien 1 a 2 keer per jaar. Hooguit.quote:
Voorgevoelens van negatieve dingen... klinkt bekend.
Heb het zelf ook wel regelmatig... dat ik, als er iets kuts gaat gebeuren, ik dat 1 a 2 dagen vantevoren al aan voel komen. Gebeurt niet heel vaak (paar keer per jaar misschien) maar tot nu toe heeft het altijd geklopt.
Lullige is dat sinds ik het 'gevaar' uit de weg ga, door op zo'n moment mijn 'plan' radicaal te wijzigen, ik niet meer weet of het zou hebben geklopt.
Misschien maar beter ook. Het is té vaak wél uitgekomen, dus voorzichtigheid is geboden.quote:Op vrijdag 12 november 2010 23:20 schreef R0N1N het volgende:
[..]
Precies. Heb het ook misschien 1 a 2 keer per jaar. Hooguit.
Lullige is dat sinds ik het 'gevaar' uit de weg ga, door op zo'n moment mijn 'plan' radicaal te wijzigen, ik niet meer weet of het zou hebben geklopt.
Ik heb het vaak met dingen waar ik niets aan kan doen (relatie die wordt beeindigd, iemand die een zwaar ongeluk krijgt, etc) dus tja... ik kan er niet echt op reageren. Ik weet dan ook nooit wat er precies aan de hand gaat zijn. Maar tot nu toe heeft het altijd geklopt...quote:
[..]
Precies. Heb het ook misschien 1 a 2 keer per jaar. Hooguit.
Lullige is dat sinds ik het 'gevaar' uit de weg ga, door op zo'n moment mijn 'plan' radicaal te wijzigen, ik niet meer weet of het zou hebben geklopt.
Zoiets had ik ook een keer , het was smiddags en druk en liep langs de albert cuyp naar huis ,quote:
[..]
Anyway: in de tussentijd heb ik dat gevoel nog 2 keer gehad, één keer echt zo bizar heftig dat ik begon te hyperventileren en vreesde neergestoken te zullen worden. Zomaar, ineens, als je op het punt staat naar huis te gaan. Toen ben ik dus mooi niet gegaan
en van het ene op het andere moment leek het of al mijn innerlijke alarmbellen afgingen van top tot teen , ik wist niet dat ik die had , maar dat gevoel zei dat er acuut gevaar dreigde en er een persoon in mijn buurt was die me kwaad wilde doen en ik snel weg moest , het was zo heftig
dat ik er niet eens over nadacht en niet kon negeren en ik onmiddelijk wegrende ook al was ik bijna thuis , een halve straat door , de hoek om en een paar deuren verder was ik al thuis , ik weet niet wat er was maar ik weet zeker dat ik het niet uit had willen vinden .
ik zat zelf ook te denken om dit topic te openen Ron1n dank daarvoor.
Ik heb uitgebreid onderzoek gedaan in persoonlijke sferen naar de voorgevoelens zoals beschreven door de wetenschapper. Een simpele conclusie is dat we wel degelijk over voorgevoelens beschikken, maar dat deze zijn afgeleid van the Law of Attraction.
Vaak maak ik mee dat ik, in een soort negatieve spiraal kan geraken. 's Ochtends als ik heel vast heb geslapen en de kat miauwt mij wakker is het allemaal nog niet zo erg. Echter op een bepaalde dag kan het zo zijn dat er ook nog eens andere dingen verkeerd gaan. Er vallen zaken uit je handen, de senseo is leeg bij het aanzetten, scheerschuim is op, een dikke vette puist op je neus kortom aflsluiting van bepaalde zaken(dit alles kost extra veel energie). Het lijkt net alsof je iets afstoot, je weet haast dat het niet erger kan worden, maar dit kan wel. Je voorgevoel heeft de overhand en je krijgt gelijk: het wordt erger.
Dit even terzijde. Ik volg momenteel een programma, wat deels bij mijn opleiding en deels bij mijn persoonlijke ontwikkeling hoort. Dit programma heet loslaten. Iedereen kent Ad Visser's brainsessions wel. Zo zijn er nog veel meer van dit soort programma's. Luisterboeken en leesboeken. Ik probeer doordeweeks nadat ik wakker ben geworden even te gaan liggen op de bank om vervolgens alles los-te-laten. Het schijnt vooral een 30-ers probleem te zijn om dit niet te kunnen las ik onlangs.
Stel voor de Wet van Attractie treedt in werking wanneer jij onbewust een wens of een verlangen in jezelf uitspreekt. Je hebt nog niet de "master skills", maar ergens op de dag kom je deze zaken toch weer tegen. Zelf heb ik ontiegelijk veel zaken waar ik het over heb die vaak nog dezelfde dag op nu.nl worden besproken. Dit is geen toeval. Dit alles heeft een reden. Of ik het nu meemaak of dat jij met jouw voorgevoelens dit meemaakt. De reden van dit alles is:
je wordt ouder, dit is jouw leven en samen maken we het compleet
Toen ik nog samenwoonde (met mn toenmalige vriend) had ik ook vaak voorgevoelens, omdat die vaker uitkwamen en mn ex en ik hetzelfde "geloof" hebben werden die gevoelens serieus genomen en bleven we gezellig thuis als ik weer eens iets voelde aankomen.
Mijn voorgevoelens kunnen over de meest random dingen gaan, zoals wanneer ik een keer van Rotterdam naar Roermond moest met de trein. Meteen teletekst opgezet en ja hoor; 2 uur vertraging (niet zo uitzonderlijk bij de ns maar oke). Ik hoef mensen vaak niet eens op te bellen om te vragen of ik langs kan komen omdat ik het antwoord toch al weet (maar toch doe ik het want onaangekondigt voor de deur staan vind ik ook onbeleefd). En meer van dat soort dingetjes.
Ook voel ik het als er ergens iets naars gebeurt is. Maar dat is weer iets anders neem ik aan? (energieën die zijn blijven hangen ofzo?)
Is dat zo?quote:
Oh, en nu is heel TRU ineens wel ontvankelijk voor wetenschappelijke bevindingen...
Generalisatie natuurlijk en waarschijnlijk totaal niet waar, maar stel dat ik het tegenovergestelde zou plaatsen... Probeert heel TRU met mindpowers m'n hoofd op te blazen!quote:
TRUquote:
[..]
Generalisatie natuurlijk en waarschijnlijk totaal niet waar, maar stel dat ik het tegenovergestelde zou plaatsen... Probeert heel TRU met mindpowers m'n hoofd op te blazen!
http://www.psychologytoda(...)-numbers-really-mean
Het is niet alleen voorgevoel/intuïtie denk ik, het is ook een deel zelfreflectie door de levenservaring die je opbouwd. Op die manier ga je steeds meer verbanden leggen, je ziet bewust/onbewust een aantal voortekenen of je droomt er over.
Ik heb het artikel gelezen en ook ik heb her en der nog een aantal vraagtekens, maar dat hou je met dit soort onderwerpen. Overigens ook zonder het artikel vertrouw ik nu 100% op mijn eigen (voor)gevoel en wat mij betreft bespaard het me een heleboel ellende. Gelukkig!
Succes in ieder geval, blij dat je in ieder geval uit de shit bent en je leventje weer op de rails is!
Maar goed, ik ben de beroerdste niet. Ik sta zelf wel open voor dit soort fenomenen, ik vind alleen de statistieken totaal niet overtuigend. En aangezien het onderzoek wel vanuit die hoek gebracht wordt, heeft het voor mij geen toegevoegde waarde.
Ik heb wel zelf met mijn Natuurkundige achtergrond geprobeerd een soort van model/visualisatie te maken van hoe het überhaupt zou kunnen en het komt een beetje op het volgende neer: (let wel dit is filosofie geen natuurkunde):
Als we naar objecten in de ruimte kijken dan kunnen we hun positie beschrijven door hun plaatsvector. Dus door hun x, y en z coördinaten. Ik bevind me nu bijvoorbeeld op (x1, y1,z1) en mijn pc staat 15 cm voor me dus die zou ik kunnen beschrijven door (x1, y1+0.15, z1).
(Natuurlijk moet je ook de dimensies van het object beschrijven en dingen netjes definiëren, maar goed het gaat om het plaatje).
In principe kan ik niet hier zijn en honderd meter verderop tegelijkertijd. Toch bestaat 100m verderop gewoon naast hier... We zeggen niet: hier bestaat maar verderop bestaat niet. De ruimtelijke delen bestaan tegelijkerTIJD, 'naast' elkaar.
Dus zouden we de objecten beter kunnen beschrijven door 4 coördinaten (x,y,z,t).
Ik zit nu achter de pc: (x1,y1,z1,t1) maar over een uur ben ik heel ergens anders (x2,y2,z2,t2).
Nu, gooi je een steentje in een plas water dan onstaat er van die kringen/golven. In het verloop van de tijd bewegen die zich in alle 3 de ruimtelijke richtingen, NIET alleen 1 kant op. Nu als we de dingen nu in 5 coordinaten beschrijven (x,y,z,t,m) en stellen dat alle plaats en tijd tegelijkerM bestaat. Als we dan een gebeurtenis op een bepaald punt zien als het steentje; dan kunnen we aanvoelen dat deze gebeurtenis (bijv. in 2032) invloed heeft op gebeurtenissen voor- en nadat zij plaatsgevonden heeft. (Hoe dichterbij hoe meer invloed).