Eenzaam

quote:

Op maandag 8 november 2010 13:00 schreef KTC76 het volgende:
Rikster meldt zich als potentieel date materiaal, qua niveau zit het wel goed volgens mij

quote:

Op maandag 8 november 2010 16:00 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:

[..]


Nog een aanvulling op mijn vorige post:

Ik heb zo en dan gesprekken met een maatschappelijke werker, maar ergens schiet het helemaal niets op. Ze dient meer voor het luisteren en opdrachten te geven zoals sporten, naar school gaan en goed slapen. Natuurlijk zijn deze dingen heel goed en een must, maar ik zou liever willen werken aan de kern probleem. Het blijft wel mijn struikelblok wanneer het komt op relaties

quote:

Op maandag 8 november 2010 20:02 schreef ThaRock101 het volgende:
ik heb meer het gevoel dat ts op sleeptouw genomen wil worden om haar eigen leven spannender te maken.

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 00:09 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:
HOE moet ik dit aanpakken? Want gezien hij zijn vriend in de jacuzzi achter liet om de sauna in te komen, voelde hij zich tot mij aangetrokken en is zijn interesse geprikkeld. Want maatjes zijn over het algemeen samen.

1. Ik probeer op andere tijdstippen te trainen, werk aan de dingen waar ik onzeker over ben (figuur, studie en wat kennis) en tref hem later met een vernieuwde ik. Want als hij nu een move maakt, ga ik het flink verknallen en dat wil ik niet!!!
2. Ik bouw het langzaam op door zo en dan hoi te zeggen, vragen over hem te stellen en wat hij doet, waar hij over droomt en blablabla.

Maar 2 werkt nooit! Als een klik is, ga je vaak over op Facebook, MSN, telefoon en daten. Al deze dingen kan nog niet!

Ik weet het even niet meer.

Ik heb in 2,3 dagen aardig vooruitgang geboekt dankzij jullie. Hoewel ik jullie nog even nodig heb

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 00:28 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:
Je hebt gelijk joh! Als hij sowieso iemand is die snel in relaties duikt voordat hij degene goed genoeg kent, past diegene sowieso niet bij me. Ik wil dat iemand met me is omdat hij waardeert wie ik ben. En andersom. En daarvoor hebben we tijd nodig. Oké, ik ga voor 2!

Dat training partner idee is een goede! Door hem leer ik sowieso om weer diepgang in contacten te brengen, puur omdat ik interesse heb in hem. Daarbuiten werk ik aan mijn onzekerheden. En met de tijd wordt het óf iets óf ik besef dat hij misschien helemaal niet bij mij past! Win win win idd!

Ergens op internet las ik dat hij bezet is. Maar een paar regels erboven dat hij vrijgezel is. Misschien heeft hij zelfs een vriendin. Zit ik hier te fantaseren Zou super grappig zijn. Nee, zoals een ander lid het zei; zonder verwachtingen risico's nemen. Als volgt ga ik:

- Gewoon trainen wanneer het mij het beste uitkomt. Zodra ik hem zie vraag ik wel hoe het gaat (op school), wat hij in het weekend gaat doen of heeft gedaan of kerstvakantie plannen heeft. Of welke boek hij aan het lezen is. Weet ik veel.

- Zelf even aan mijn studie werken. Dat bepaalt toch mijn toekomst én zelfvertrouwen. Ik heb mijn 1e periode goed verknald. Over een maandje heb ik weer tentamens. En na de kerstvakantie gelijk heb ik de herkansingen uit de 1e periode.

- In de kerstvakantie ga ik een weekje naar het buitenland met vrienden. Nieuwjaar vieren Om lekker in mijn vel te zitten..... ga ik:

- Trainen! Test resultaten lieten me weten dat mijn vetpercentage 33,3% is. Dat is teveel, hoewel ik er niet dik uitzie. Ik ga die verlagen naar 20% en spiermassa op bouwen. Zo zal ik me ook een stuk aantrekkelijker voelen als ik hem zie in de zaal of Spa. Een goed figuur is niet aangeboren. Hij heeft eraan gewerkt. Ik ook destijds, dus ik weet dat het kan.

- Boeken lezen! Ik ben hier zo laks in geweest, maar dit is de manier om het op te lossen. Hij heeft ook gelezen om te leren. Dat kan ik ook! En ik hoef niet ALLES te weten wat hij ook weet. Ik heb zo mijn eigen interesse gebieden. Hoewel ik mijn horizon wel kan verbreden

quote:

Ik heb een paar hele goede reacties gekregen, ondanks dat ze fel waren. Ik bedank:

Fortune_Cookie
mokka13
sheotah
SemperFii
Jolene22
rijsttafel

Als volgt een tekst over mij. Niet om mezelf te verdedigen. Ik schrijf het puur zodat jullie me beter begrijpen. Als ik daarop opbouwende kritiek kan krijgen, zal dat alleen maar positief uitwerken voor mij. Nogmaals: Ik weet dat ik narcistisch overkom. Maar narcisme is ook een vorm van onzekerheid en zo ben ik bang om gekwetst te raken... omdat ik het eerder en vaker ben geweest.

---

Ooit was ik emotioneel ingesteld en goedgelovig, van nature en - vanzelfsprekend - dromend van een ideaalbeeld in een relatie. Een beeld waarin partners elkaars perfecte evenwicht vormden. In een relatie hield ik vol vertrouwen een bepaald principe vast dat luidde: je bent bij elkaar en je gaat er vanuit dat dat zo blijft. Ik dacht toekomstgericht met een partner. Mijn laatste vriend heeft mijn complete instelling veranderd.

Je moet je een klein, breekbaar, idealistisch, diepzinnig en optimistisch ingesteld meisje voorstellen dat vreselijk verliefd is geworden op een oppervlakkig, chaotisch, egoïstisch en hypocriet pessimist. Kortom, mijn toenmalige vriend met een totaal andere instelling. Voor de dromer die ik toen was, is dat keihard aangekomen.

Op mijn kwetsbaarste moment van pure liefde werd ik de grond ingeboord en vernederd. Dag in, dag uit. Hij was met mij zo lang het leuk bleef. Dat waren zijn exacte woorden en ook zijn motto in de relatie. Elke handeling die hij verrichte maar ook alle woorden die hij zei, kwamen vanuit dát principe. Een principe dat haaks op het mijne stond. Meer moest ik niet verwachten zei hij. Hij was een pure einzelganger. Deelde niets van wat er in zijn hoofd speelde, interesseerde zich weinig in me, tenzij het hem uitkwam en uitte zijn liefde in materialisme als geld. Toch hield ik vol dat hij mijn lot was en ik deze moeilijke tijd moest doormaken en dat zou resulteren in een gelukkig toekomst met mijn eerste echte geliefde ten kostte van alles. De prijs ervan was mijn ik. Het kon dus veel verder gaan.

Het cruciale woord was wachten. Ik was degene die moest wachten, ik de tijd afwachten, mijn tong afbijten, mijn behoeften op een laag pitje zetten. Hij was zo bijzonder, die sukkel. Hij verdiende het dat ik in de buurt bleef, dat ik mijn leven even opschortte, niet kreeg wat ik wil, terwijl hij de tijd nam om alles op een rijtje te zetten. En dat deed hij door het zo en dan uit het niets op een onmenselijke wijze uit te maken, om vervolgens weer om vergiffenis te komen bedelen. En natuurlijk was ik begripvol en vergevend. Want zo bijzonder was hij. En ik natuurlijk niet. Nou was ik toevallig heel goed in mijn tijd afwachten, met weinig tevreden zijn en dolgelukkig zijn met nog minder dan ik uiteindelijk kreeg. Ik kon mijn luchtbel van de ware liefde met hem niet kapotprikken, totdat hij zijn hypocrisie opbiechtte. En dat was mijn vergoeding al mijn inspanningen; een verklaring op de meeste respectloze wijze dat ik geen doorslag had kunnen maken om een toekomst met hem te winnen, omdat ik niet aan zijn eisen voldeed (eerder was ik té goed en was dat zijn onzekerheid). Bovenop dat kwam de opbiechting dat hij eigenlijk nooit de intentie heeft had om iets serieus met mij op te bouwen, terwijl hij altijd een reeks aan excuses had en zo hij zijn tijd rekte om zo lang mogelijk lol met mij te hebben. Zoals de meeste verhalen zijn begonnen, was de onze ook met valse beloftes begonnen. Het kende een omkeer en ik was er de dupe van. Uiteindelijk kreeg een voetveeg meer waarde dan ik.

Dit resulteerde logischerwijs in pure 24 karaats onzekerheid en frustratie. Een heel jaar heb ik rock bottom geraakt. Dieper dan ik was gezonken kon ik niet meer zinken. Ik geloof dat ik het achteraf moet beschrijven als geestelijke instorting. Ik was emotioneel compleet uitgeput. Tranen kon ik niet meer produceren en vreugde kon ik niet herkennen. Eten was onmogelijk en genieten van het leven zat er al helemaal niet meer bij. Ik heb me tegenover mijzelf en hem ten schande gemaakt. Ik heb hem over me heen laten lopen en alles gepikt.

Na zijn laatste poging om weer in contact te komen met mij heb ik er een punt achter gezet door al zijn vuile was bij zijn ouders te hangen. Kort daarna heb ik een uitvoerig, redelijk maar zeer confronterend gesprek met mezelf gehad. Ik heb tegen mezelf gezegd.. dat ik het meisje was wat huilend op de vloer lag, omdat ze niet wist waar ze zichzelf zoeken moest... en toch haar grote liefde die ze trouw bleef nooit meer wilde zien. Ik walgde van haar. Ik vond haar zwak, ziekelijk, zielig, incapabel, zonder zelfvertrouwen en gevoel voor zelfrespect en eigenwaarde.

Sindsdien heb ik onbewust/bewust een periode van verharding gecreëerd. Ik meng me met meer oppervlakkigere en eenvoudigere mensen en onderwerpen. Diepgang sluit ik af. Dit om niet verdwaald te raken in de complexiteit van mijn eigen geest. Ik vlieg door het leven en alleen in de stilte sta ik stil bij de denker, dromer en filosoof in mij. Die zal er altijd zijn, maar alleen in mijn kleine wereldje waar een kleine aantal mensen aan deel uitmaken. Ik heb mezelf getraind om me af te sluiten voor iedereen die er buiten valt. Het is nu zo gewoon geworden dat ik het niet meer doorheb. Vroeger moest ik het tegen mezelf zeggen en constant herhalen. Nu gaat het bijna vanzelf. Ik ben nu voor niets en niemand meer bang, maar ik ben ook niet in staat om me te hechten of te investeren in mensen. Ik ben gewoon gesloten en verhard, zodat niemand mijn muur kan breken en me kan doorzien en raken. Vroeger had ik er moeite om oppervlakkig te zijn, nu moet ik bewust een stap maken om in contact te komen met de diepgaandere gedachten. Dit, vermoed ik, uit vrees voor de instabiliteit die ik kende uit mijn laatste relatie.

Als je het mij vraagt heb ik een partner nodig die een sterk en evenwichtig persoonlijkheid heeft die mijn ziel kan zien en voelen en tevens nuchter is en zo leeft in het hier en nu, zodat ik mijn emotionele stabiliteit kan handhaven.

--

Op sociaal vlak:

Hiervoor heb ik in een wat kleinere stad gewoon dan deze. Daar praatte ik met iedereen. Ongeacht of ik ze vertrouwde of niet. Zo begon het met een bejaarde die ik bij de bushalte groette, de beveiliger van de Plus, naast mijn schoolgenoten die ene leuke leraar op school die me geen eens les gaf. En de eerste keer dat ik hem aansprak was toen ik alle moed bij elkaar had verzameld om hem mee te vragen als mijn partner voor een gala van school. Mijn dag eindigde met kletsen met de buurman(nen) en thee drinken met mijn huisgenootje. In de avond was het naar de sportschool gaan en er waren altijd wel personen met wie ik even kletste en samen een stukje terug liep naar de bushalte of de KFC even bezocht om alle inspanningen te verwaarlozen met een hoop calorieën om vervolgens daarover te spotten.

Nu, woon ik in een grote stad en ik heb me voorgenomen om dingen anders aan te pakken om mijn fouten in het verleden te voorkomen wat weer zou kunnen leiden tot teleurstellingen. Men beweert dat mensen in een stad nog gevaarlijker kunnen zijn en dat heeft invloed gehad op mijn attitude nu, iets wat al enorm was verhard. Mijn intentie was opnieuw beginnen, met de nieuwe ik. Natuurlijk is dit niet de reden waarom ik ben verhuisd. Ik ben van opleiding veranderd.

Ik weet niet waarom, maar ik heb moeite om mensen te vertrouwen hier. En dat vertrouwen was al verminderd. De jongen (bezet) die ik vorig jaar en het hele jaar door helemaal geweldig vond maakte ooit een opmerking over mijn houding destijds. Hij vond mij teveel in de ''spotlight''. Zo noemde hij het. Het betekende dat ik teveel met teveel mensen praatte. Teveel zichtbaar was en dat dat minder aantrekkelijk was aan mij. Nu besef ik me dat hij niet voor niets met een autist is, maar dat ter zijde. Maandenlang heb ik aangehouden dat dat misschien de oorzaak zou kunnen zijn waarom ik mezelf pijnig in relaties en zo te snel mensen aantrek en risico's neem. Ik stel mezelf nu veel minder snel open. Niemand weet iets over mijn privé leven en dat doe ik bewust. Omdat ik ooit een open boek was, was ik ook makkelijker te manipuleren. Achteraf gezien, heb ik mijn huidige beste vrienden wel zo ''gewonnen''. Dus ergens was het goed

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 00:53 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:
Is het ook.

Je mening erover?

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 00:09 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:
Eenmaal thuis aangekomen heb ik hem gegoogled. Hij schijnt de beste student van het jaar te zijn en een hoop bezigheden/passies te hebben wat mij aantrekken. Kortom een geschikte potentiele kandidaat!

Door jullie heb ik mijn vooroordelen opzij gezet Ik wil jullie daar erg voor bedanken. En ik geef nu ook toe dat ik alles uit onzekerheid deed.

quote:

Door jullie heb ik mijn vooroordelen opzij gezet

quote:

Eenmaal thuis aangekomen heb ik hem gegoogled. Hij schijnt de beste student van het jaar te zijn en een hoop bezigheden/passies te hebben wat mij aantrekken. Kortom een geschikte potentiele kandidaat!

quote:

HOE moet ik dit aanpakken? Want gezien hij zijn vriend in de jacuzzi achter liet om de sauna in te komen, voelde hij zich tot mij aangetrokken en is zijn interesse geprikkeld. Want maatjes zijn over het algemeen samen.

quote:

Maar 2 werkt nooit! Als een klik is, ga je vaak over op Facebook, MSN, telefoon en daten. Al deze dingen kan nog niet!

quote:

Als hij sowieso iemand is die snel in relaties duikt voordat hij degene goed genoeg kent, past diegene sowieso niet bij me. Ik wil dat iemand met me is omdat hij waardeert wie ik ben. En andersom.

quote:

Dat training partner idee is een goede! Door hem leer ik sowieso om weer diepgang in contacten te brengen, puur omdat ik interesse heb in hem. Daarbuiten werk ik aan mijn onzekerheden. En met de tijd wordt het óf iets óf ik besef dat hij misschien helemaal niet bij mij past! Win win win idd!

quote:

zonder verwachtingen risico's nemen.

quote:

- Gewoon trainen wanneer het mij het beste uitkomt. Zodra ik hem zie vraag ik wel hoe het gaat (op school), wat hij in het weekend gaat doen of heeft gedaan of kerstvakantie plannen heeft. Of welke boek hij aan het lezen is. Weet ik veel.

quote:

- Zelf even aan mijn studie werken. Dat bepaalt toch mijn toekomst én zelfvertrouwen.

quote:

- Trainen! Test resultaten lieten me weten dat mijn vetpercentage 33,3% is. Dat is teveel, hoewel ik er niet dik uitzie. Ik ga die verlagen naar 20% en spiermassa op bouwen.

quote:

- Boeken lezen! maar dit is de manier om het op te lossen.

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 01:57 schreef caroline88 het volgende:
Goed dat je je opengesteld hebt voor die jongen en fijn dat je een eerste contact
hebt kunnen leggen.

[..]

Kleine kanttekening. Nee je hebt je vooroordelen niet opzij gezet want je bent hem gelijk gaan classificeren. Jammer dat je oude gewoonte en je hang naar perfectionisme je nog in de weg zitten.

Maar ik wens je het allerbeste. Pas op voor je eigen checklists, dat wou ik je wel even meegeven.

quote:

Op dinsdag 9 november 2010 13:04 schreef 4SeizoenenPeper het volgende:
Allereerst bedankt voor de brandende kritiek.

Jullie hebben me weer beet

Één ding is dan duidelijk: Ik heb nog steeds geen beeld over wie hij is, als ik zijn acties/leven/relaties/opleiding/boekenlijst erbuiten laat.

Maar wat betreft opleiding, is dat iets wat ik niet kan loslaten. Ik heb het vaak meegemaakt dat het niet klikte met iemand die niet een bepaalde graad had behaald op school. Opleiding zegt misschien niet alles over iemand, maar ik denk niet dat het totaal geen toegevoegde waarde heeft, gezien ik juist door mijn opleiding groeiende ben. Als ik zou werken, zou ik niet zo intensief bezig zijn met zelfontwikkeling. Maar dat ben ik. Maar als ik kijk naar mijn vriendinnen zie ik hetzelfde. Degene die studeren zijn vaak innovatiever. Er zijn uitzonderingen natuurlijk, maar die zijn toch kleiner! En iemand die studeert zoals ik doe zal mijn leefstijl meer begrijpen, omdat hij een soortgelijke leven leidt.

Ik ga sowieso werken aan de dingen waar ik me onzeker over voel, maar ik ga loskoppelen van mijn zelfbeeld. Ik heb er de hele nacht over na gedacht. Ook heb ik mijn moeder erover gesproken. Niets is zoals het lijkt. Zo is iedereen super gek op mijn vader, omdat hij een bepaalde sociale masker heeft. Maar thuis is hij niet altijd tof. Zo kan die jongen ook tekorten hebben en hemel ik hem onnodig op, omdat anderen dat ook doen. Wellicht heb ik deel genomen aan zijn (oppervlakkige) fanclub die van hem een God maakt. Ik ken hem niet en zijn acties/leven/relaties/opleiding/boekenlijst kunnen me slechts helpen om een schets over hem te maken. De basis van zijn persoonlijkheid moet ik nog zien te achterhalen door de tijd te nemen om hem beter te leren.