van afgelopen maandag:
Wima
quote:Privé-blog: Tompoes voor Carlo door Wilma Nanninga
AMSTERDAM - Wat zal Carlo Boszhard dit weekend hebben genoten van de tompoes die zijn moeder bij feestelijke gelegenheden serveert.
Ik zie het helemaal voor me. Aan de eetkamertafel met Herald bij Ma, de Televizier-Ring als bewijsstuk 1A tussen de kopjes. Carlo heeft de ring terecht gehad en behalve hem gun ik het zijn moeder ook. Zelden heb ik zo’n meelevende Ma gezien.
Ik was er een keer op bezoek, Carlo en zijn moeder delen het tuinhek en wonen slechts een paar voetstappen van elkaar verwijderd. Het was vóór Heralds tijd en Carlo ontbeet bij zijn moeder en vaak dineerde hij er ook nog. Sterker in de superluxe keuken in zijn eigen huis, toch al een paar jaar oud, bleken de pannen nog nooit gebruikt. Ma zou me wel even uitleggen hoe hard Carlo werkte. „Hij doet alles zelf hè. Hij verzint alles zelf, hij regisseert het en dan monteert hij de filmpjes nog zelf ook nog. Soms is hij zo druk dan vergeet hij gewoon te slapen.
Ma daarentegen was altijd wakker. Hilarisch vond ik hoe zij demonstreerde dat ze altijd onder het zijraam verscholen zat om te controleren met wat voor vriendjes Carlo thuiskwam. „Hij verdient het beste hè. Maar het schort soms echt een beetje aan zijn smaak. Ik prijs ze dan, al la Toon Hermans, onder de tafel.”
Ma waardeert de keihard met haar zoon meewerkende Herald gelukkig echt. Ze heeft met hem zelfs een pact gesloten om te zorgen dat hun Carlo een beetje om zichzelf denkt. Moeders van bekende Nederlanders, je zou er zo een soap over kunnen maken.
Evert:
quote:Privé-blog: Sterrenverdriet door Evert Santegoeds
AMSTERDAM - De sterren van Nederland, ze kunnen je zo lekker bezighouden.
Doordeweekse avond, net voor middernacht. In het schermpje van mijn telefoon licht de naam van een diva op. Heel lang hoorden we vanuit Engeland niets van haar. Maar sinds de scheiding trekt ze, in haar eentje, meer aandacht dan de kabinetsformatie.
Patricia Paay, lees ik. En ik denk: 'we hadden toch ruzie?' Ze wilde toch 250.000 euro gaan eisen omdat ik had gemeld dat ze in een parenclub was geweest, waar ze wel was geweest, maar wat ik dan nog niet had mogen vertellen?
"Hé Patries", zeg ik monter. "Ja, met Patricia", zegt zij, "ik ben so verdrietig. Mijn kleine hondje is weg. Drie uur heb ik lopen roepen en zoeken. Hij is weg. Ik ben zo bang dat iemand Sharly heeft meegenomen, het is zo'n mooi en lief hondje."
"En nu?" vroeg ik overbodig, want ik vermoedde al niet dat zij dacht dat ik om 23.53 uur op mijn fiets zou springen om ook te gaan zoeken.
"Kun je het brengen morgen? Dat ik mijn hondje kwijt ben en hem zo graag terugwil. Het is toch m'n kindje, weet je. Mijn dochter is naar Amerika en nu is mijn hondekind ook nog weg." Twee dagen later is Sharly niet terecht.
Zaterdagnacht, iets voor 01.00 uur. La Paay smst: "10.000 euro voor wie mijn hondje terugbrengt."
"Zo'n hondje vind ik nooit meer", zei ze ook nog, in dat eerste gesprek. Daar ben ik inmiddels ook bang voor.
Maar vooralsnog lijkt de ruzie met deze hond weer bijgelegd.
Evert gewonnen wmb