En dan heb je er twee! (Of drie, of vier, of...) deel 2

Geen reactie of geen derde?

Oeh, je maakt me nieuwsgierig BE

Ik denk dat ze een uitspraak deed over een derde en snel heeft ge-edit

Geen reactie, of niet uitgebreid/openhartig iig.
Ik had juist iets geschreven in de trant van dat mijn hart om een derde schreeuwt maar dat mijn ratio het soms flink zwaar vind met twee.

En F. is vrij stellig over dat er geen derde komt hoor.
Mss wel juist vanwege wat ik hierboven zeg...

Ah, van allebei dus een beetje. Ik vind dat juist voor Aventura eigenlijk wel een heel zinvolle bijdrage.

quote:

Op maandag 29 augustus 2011 10:53 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?

Ik lees dit nu pas. Ik ben nu zwanger van ons 4e kindje en heb bij deze zwangerschap voor het eerst het gevoel dat we met dit kindje erbij compleet zijn. Of ik dat gevoel na de geboorte ook nog heb weet ik niet. Ik weet wel dat ik voorheen altijd het gevoel heb gehad dat ons gezin nog niet compleet was, terwijl ik zwanger was van de eerste dacht ik al aan de 2e en terwijl ik zwanger was van de 2e dacht ik aan de 3e. En ook bij nr 3 dacht ik alweer aan nr 4. Rupsje nooit genoeg Misschien dat de leeftijden van de kinderen ook meespelen? Mijn oudste is 4 en over 2 maanden verwacht ik ons 4e kindje, ik heb er mijn handen vol aan en nog één erbij ga ik niet bolwerken. En ik vind mezelf te oud om nog een paar jaar te wachten en dan nog een keer aan een baby te beginnen. En zoals ik er nu over denk, heb ik er ook geen behoefte aan, ook niet als ik jonger was geweest. Zodra dit kindje bij ons is zijn we compleet. Tis goed zo.

Het ligt toch ook alles aan het karakter van je kinderen en de leeftijd? Ik vind het best zwaar om op twee neefjes van 2,5 te passen maar op drie kinderen van 6, 4 en 2,5 - wat zeg ik, mijn neefje van 1 kan daar ook prima bij - passen, vind ik een peace of cake. Dat zijn kinderen die zichzelf en elkaar goed vermaken, ondanks hun humeur soms toch haast altijd redelijk zijn. Terwijl de tweeling best veel temperament heeft, en peuterdriftbuien keer 2 is best lastig.

Als er bij de drie kinderen twee waren die elkaar vaak in de haren vlogen en een derde die vaak ziek en zielig was, was het natuurlijk een heel ander verhaal.

Ik denk dat van het karakter van je kind ook wel kan afhangen of je er nog één wilt

Ik vind juist de derde erbij helemaal niet drukker dan met 2. De oudste 2 zitten geregeld tegen en met elkaar te schreeuwen in hun spel en dan vind ik het wel eens druk. Maar dan regelen we iets dat er even apart gespeeld word en dan keert de rust wel weder. Nu we straks meer ruimte in huis hebben is de optie voor een vierde (derde voor lief) weer ter sprake gekomen. Maar we beslissen dat als Matthias naar school gaat!!

Zeker zinvol voor mij om te lezen, heel herkenbaar. In mijn hart is plaats voor meer. Als ik de vraag of we compleet zijn zou moeten beantwoorden, dan zou ik 'nee' zeggen. Alhoewel ik het eigenlijk een gekke vraag vind. We zijn nu gewoon compleet, ons gezin bestaat nu uit 3 personen. Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:29 schreef Aventura het volgende:
Zeker zinvol voor mij om te lezen, heel herkenbaar. In mijn hart is plaats voor meer. Als ik de vraag of we compleet zijn zou moeten beantwoorden, dan zou ik 'nee' zeggen. Alhoewel ik het eigenlijk een gekke vraag vind. We zijn nu gewoon compleet, ons gezin bestaat nu uit 3 personen. Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?

Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:29 schreef Aventura het volgende:
Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?

Of je krijgt er op een bepaald moment vrede mee.

Er is niet per se zoiets als de waarheid over je kinderwens. Je kinderwens kan soms wel aanwezig zijn, soms niet, soms heftig, soms niet zo heftig. Mensen ontwikkelen zich, levens ontwikkelen zich, gevoelens kunnen grillig zijn, gedachtes ook.

Ik vind het altijd zo'n merkwaardige notie dat iemand op een bepaald moment in zijn of haar leven een beslissing moet hebben genomen en daar altijd maar achter moet blijven staan. Waarom zou het niet kunnen veranderen? Da's geen schande.

Wat het alleen lastig maakt is dat je deze beslissing bij uitstek met je partner neemt, dat je samen een 'afspraak' maakt (of een minder uitgesproken variant van een afspraak), dat daar verwachtingen uit voortvloeien en dat het lastig is ervan terug te komen.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:32 schreef Marrije het volgende:

[..]

Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.

Hoe graag ik ook een tweede had gewild, voor mij voelt ons gezin heel erg compleet. Er zou wel ruimte zijn geweest in mijn hart voor een tweede, maar dat maakt ons gezin en leven zoals het is niet incompleet.

Ja, ik ook wel. Ik snap sowieso pas na mijn eerste kind wat een kinderwens is. Ventje was een rationeel besluit: 'laten we stoppen met anticonceptie en kijken wat er gebeurt. Als er niets gebeurt is het ook goed'. Een tweede keer zal heel anders zijn. Dan weten we beter wat we kunnen verwachten. Ik denk dat ik het spannender en leuker ga vinden.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:44 schreef Aventura het volgende:
Een tweede keer zal heel anders zijn. Dan weten we beter wat we kunnen verwachten. Ik denk dat ik het spannender en leuker ga vinden.

Dat vond ik heel erg het geval! En dat maakte alles op een of andere manier ook makkelijker terwijl de praktische omstandigheden op zich niet makkelijker waren.

Ik vond de verandering van 1 naar 2 best heftig. Opeens moest ik mijn aandacht verdelen, maar als ik er nu op terug kijk vind ik dat het best goed is gegaan. Er is een goede balans, de meisjes vinden elkaar leuk, spelen nu ook echt samen (naast elkaar), Maar als Sarah in bed ligt komt Jaël wel vragen waar Sarah nou is, echt heel lief.

Ik was er vrij snel van overtuigd dat ik een derde wilde, maar dat zekere gevoel is veranderd in een twijfel gevoel. Ergens vind ik het wel goed zoals het nu is en ergens zou ik zo een klein frummeltje erbij ook wel erg leuk vinden.. Nu hebben manlief en ik afgesproken het er pas na de zomer weer over te hebben. Hij wilde echt niet meer, maar twijfelt nu ook weer.. Maar goed ik ben er wel veel mee bezig maar spreek het niet meer uit Maar ik heb altijd geroepen 3 en hij 2, dus we gaan het na de zomer merken of we het nog een keer gaan proberen.

Ik denk dat ik alleen maar zou gaan twijfelen als ik langdurig werkloos zou raken.

Wat je zegt over de 'waarheid' herken ik helemaal. Er is inderdaad geen waarheid, dat probeerde ik ook eigenlijk te zeggen. Ik weet alleen dat ik nu enorm gelukkig ben en geniet van elke dag. Ik geniet van momenten zonder zoon, ik geniet van momenten met mijn zoon. Vooral die laatste momenten maken dat ik het allemaal nog een keer wil. De enige waarheid waar wij mee te maken hebben, is dat het willen en mijmeren op een gegeven moment wel moet uitmonden in actie.

Ik vraag me ook af wanneer ons gezin compleet is. Als er nog eentje komt, zou dan dat gevoel weggaan? Of gaat dat gevoel idd nooit weg en moet je op een gegeven moment maar zeggen en nu is het gewoon klaar. Nu hebben we nog plek in huis, in de auto en vooral in ons hart voor nog een kleine. Maar daarna is de ruimte in huis enzo op. Dan houdt het gewoon op! Tenminste voor ons dan.

Er is ook het kosten- en ruimteaspect. Wij verdienen ieder 1,5 a 2x modaal, we hoeven niks te laten. Toch komen juist voor mensen met ons inkomensniveau de kosten voor kinderopvang keihard aan, zeker met meerdere kids en meerdere dagen. Een ander huis zit er ook voorlopig niet in, je moet je huis maar verkopen in deze markt. Ik kijk altijd vol verwondering naar gezinnen met 3 kinderen of meer, waar doen ze het van (denk dat het vooral een leefstijl-iets is - je hoeft natuurlijk niet rijk te zijn om kinderen te kunnen krijgen).

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:49 schreef Claudia_x het volgende:
Ik denk dat ik alleen maar zou gaan twijfelen als ik langdurig werkloos zou raken.

oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond is

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:57 schreef mignonne het volgende:

[..]

oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond is

Ik ook.

Neemt er dan niemand ook de financiële kant mee in zijn/haar overweging?

Ik ben echt verbaasd hoe makkelijk/snel mensen een tweede dan wel derde nemen of zelfs een vierde overwegen.
Zo slecht verdienen wij niet en we kunnen nu ook extra op wintersport bijvoorbeeld maar we wonen dan ook heel klein en hebben dus meer vaste lasten als we ruimte hebben voor een tweede.
Als ik dan zie wat de kinderopvang kost
Allicht als je als moeder niet werkt dat je daar kosten bespaart maar als alles van het salaris van de meneer zou moeten, phoe! Dan moeten wij toch wel heel veel er voor laten.

Ik zie ook wel dat je dingen als speelgoed en ook kleding (mits zelfde geslacht ) maar 1x aanschaft dus dat in de beginjaren (afgezien van de opvang) een volgende minder kost maar uiteindelijk worden dat ook allemaal kinderen met een eigen stijl en steeds grotere monden om te voeden. Ik wil niet weten wat het kost aan boodschappen en kleding e.d.

Edit: ah spuit elf, aventura noemt het nu ook.

[ Bericht 4% gewijzigd door Dizzy-Miss-Lizzy op 13-02-2012 14:05:47 ]

quote:

Op maandag 13 februari 2012 13:58 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik ook.

floorplannertje maken met de nieuwe indeling voor een babykamer dan maar?

Aventura ik denk persoonlijk dat het idd voornamelijk een leefstijl iets is, en dat moet je maar niet willen. Iedereen heeft daar andere grenzen in en randvoorwaarden.

Wat voor mij trouwens wel ook mee weegt in de overweging voor een derde is het praktische aspect van regelmatig op reis moeten voor mijn werk en dan oppas regelen. Twee kinderen uit logeren is één ding, drie vind ik toch wel van een ander kaliber.
Dat is dus een hobbel die ook nog even genomen moet worden. Maar ja... om het nou van te voren aan mijn ouders te gaan vragen vind ik ook weer een tikkie .

Als ik straks geen ander werk kan vinden kunnen wij van het salaris van mijn lief rondkomen. Het wordt krap, maar het kan. Je moet inderdaad wel andere keuzes maken. Geen dure vakantie meer, geen kinderkleertjes kopen wanneer je er ook maar zin in hebt, geen eten bestellen wanneer je er maar zin in hebt ( ), goed letten op hoe je inkopen doet. En vergeet niet dat je financieel ook weer meevallers krijgt als je gezinsinkomen omlaag gaat. Je wordt minder zwaar belast van overheidswege en krijgt hier en daar misschien ook wat meer tegemoetkomingen.

Ik wil het niet bagatelliseren, maar het is vaak wel een kwestie van waar je de prioriteiten legt. Wij zijn naar een minder populair stadsdeel verhuisd om onszelf te ontlasten.