R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hi everybody,
Ik heb een vriendschap die ik graag op een lager pitje zou willen zetten. Maar eerlijk gezegd voel ik me hier nogal schuldig over en weet ik eigenlijk ook niet of dit nu terecht is. Hebben jullie advies?
Ik vind het lastig om duidelijk uit te leggen waar heet nu aan schort. Maar toch maar een poging.
Onze vriendschap is een jaar of vijf intensief begonnen, maar nu heb ik vooral het gevoel dat de vriendschap mij vooral energie kost. Hierbij bedoel ik niet dat ik degene ben die constant contact zoekt en initiatief neemt, maar het is eigenlijk andersom. De vriendin in kwestie belt ,smst en mailt mij veel vaker dan ik haar. Vaak met een heel verhaal, waarbij ik me verplicht voel om te reageren terwijl ik daar eigenlijk geen zin in heb. Wat ik dus toch maar doe en weer baal van mezelf. Zelf heb ik veel minder de drang om dingen met haar te delen, dat doe ik liever met anderen.
Daarnaast merk ik aan een paar dingen dat zij tegen mij of anderen opkijkt (bijvoorbeeld met betrekking tot relatie, woonsituatie, etc) Ook dit irriteert me enorm, omdat ik mezelf of anderen helemaal niet beter vind…iedereen heeft immers zaken in zijn leven die goed gaan en ook zaken die minder goed gaan.
Maar ik voel me ook wel schuldig over dat ik me zo aan haar erger. Ik weet uit ervaring datzij voor me klaarstaat, maar ook weer ‘teveel’: bij een persoonlijke tegenslag ontvang ik van haar ongeveer elke dag een telefoontje, terwijl dat helemaal niet hoeft van mij. Heb het gevoel dat ik dan weer moet zorgen dat de ‘score’ gelijk is en dus ook weer belangstelling voor haar 'moet' tonen.
Kortom, wat moet ik doen? Laten doodbloeden of juist dankbaar zijn voor deze loyale vriendin?
Ik heb een vriendschap die ik graag op een lager pitje zou willen zetten. Maar eerlijk gezegd voel ik me hier nogal schuldig over en weet ik eigenlijk ook niet of dit nu terecht is. Hebben jullie advies?
Ik vind het lastig om duidelijk uit te leggen waar heet nu aan schort. Maar toch maar een poging.
Onze vriendschap is een jaar of vijf intensief begonnen, maar nu heb ik vooral het gevoel dat de vriendschap mij vooral energie kost. Hierbij bedoel ik niet dat ik degene ben die constant contact zoekt en initiatief neemt, maar het is eigenlijk andersom. De vriendin in kwestie belt ,smst en mailt mij veel vaker dan ik haar. Vaak met een heel verhaal, waarbij ik me verplicht voel om te reageren terwijl ik daar eigenlijk geen zin in heb. Wat ik dus toch maar doe en weer baal van mezelf. Zelf heb ik veel minder de drang om dingen met haar te delen, dat doe ik liever met anderen.
Daarnaast merk ik aan een paar dingen dat zij tegen mij of anderen opkijkt (bijvoorbeeld met betrekking tot relatie, woonsituatie, etc) Ook dit irriteert me enorm, omdat ik mezelf of anderen helemaal niet beter vind…iedereen heeft immers zaken in zijn leven die goed gaan en ook zaken die minder goed gaan.
Maar ik voel me ook wel schuldig over dat ik me zo aan haar erger. Ik weet uit ervaring datzij voor me klaarstaat, maar ook weer ‘teveel’: bij een persoonlijke tegenslag ontvang ik van haar ongeveer elke dag een telefoontje, terwijl dat helemaal niet hoeft van mij. Heb het gevoel dat ik dan weer moet zorgen dat de ‘score’ gelijk is en dus ook weer belangstelling voor haar 'moet' tonen.
Kortom, wat moet ik doen? Laten doodbloeden of juist dankbaar zijn voor deze loyale vriendin?
vriendschap moet van 2 kanten komen volgens mij, en dat is nu niet het geval, en als jij er geen energie meer in wil steken moet je dat ook niet doen, laten doodbloeden dus
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Tsja, zou het rustig laten want zij merkt anders vanzelf ook wel op een minder leuke manier dat jij het niet meer zo leuk vind.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Ik geloof niet dat je een goede vriend voor die vriendin van je bent.
Dat is dus niet helemaal eerlijk. En dus zou ik het idd laten verwateren.
vriendschappen heb je volgens mij op basis van gelijkwaardigheid
Dat is dus niet helemaal eerlijk. En dus zou ik het idd laten verwateren.
vriendschappen heb je volgens mij op basis van gelijkwaardigheid
haha, das nu juist het punt, ik weet niet of het terecht is dat ik me erger of dat ik me moet schamen dat ik me zo egoistisch opstel.
Bij andere vrienden voelt het inderdaad anders. alsof ze meer hun eigen leven hebben en we allebei op onze eigen manier zelfstandig zijn. Daarbij vind ik het gewoon leuk om contact te houden...over dingen die goed gaan, maar ook om er voor elkaar te zijn in mindere tijden.
En dan maakt het niet uit of je elkaar drie keer per week of drie keer per maand spreekt.
Bij andere vrienden voelt het inderdaad anders. alsof ze meer hun eigen leven hebben en we allebei op onze eigen manier zelfstandig zijn. Daarbij vind ik het gewoon leuk om contact te houden...over dingen die goed gaan, maar ook om er voor elkaar te zijn in mindere tijden.
En dan maakt het niet uit of je elkaar drie keer per week of drie keer per maand spreekt.
Zeg gewoon zonder na te denken: ik moet even met je praten.
En dan subtiel vertellen dat je het druk hebt en niet altijd voor haar kan klaarstaan.
Het moeilijkste is er over beginnen, maar eenmaal begonnen... moet je niet als een stoomwals over haar heengaan hè!
Dit heb ik zelf ook min of meer mee gemaakt; wachten tot de bom valt is niet handig!
En dan subtiel vertellen dat je het druk hebt en niet altijd voor haar kan klaarstaan.
Het moeilijkste is er over beginnen, maar eenmaal begonnen... moet je niet als een stoomwals over haar heengaan hè!
Dit heb ik zelf ook min of meer mee gemaakt; wachten tot de bom valt is niet handig!
met haar erover praten lijkt me wel goed idee...vertellen hoe je erover denkt en samen tot een oplossing komen.
quote:Dit is wel het beste.Op dinsdag 26 oktober 2010 23:54 schreef drunk_on_shadows het volgende:
met haar erover praten lijkt me wel goed idee...vertellen hoe je erover denkt en samen tot een oplossing komen.
Misschien heeft zij niet door dat je er zo over denkt, misschien denkt ze juist dat jij dit wil.
ja ik denk dat jullie wel gelijk hebben, dat je dit soort dingen moet uitpraten.
Want zij kan inderdaad ook niet weten/raden wat ik precies verwacht.
Aan de andere kant...maak je het dan niet erger/ zwaarder dan dan het is?
Ik ben dus bang dat ze erg teleurgesteld gaat reageren.
Dit ook door eerdere ervaringen (zij had voor ons geregeld- zonder met mij te overleggen- dat we samen iets zouden ondernemen (workshop dit en dat). Maar ik voelde me eerlijk gezegd voor het blok gezet, temeer omdat ik a) niet wild enthousiast was over het idee en b) het hele gebeuren behoorlijk duur was.
Heb dus afgezegd, maar dat viel niet heel goed.
Het grote punt is denk ik dat ik tegen een confrontatie opzie. Maar laten doodbloeden is ook weer lullig (voor haar). Maar ja, zelf wordt ik hier ook niet blij van.
Ik lijk dus maar geen keuze te kunnen maken.
aan de andere kant: maak ik er niet veel te veel een issue van. Ik bedoel, ik ben niet degene van wie zij voor haar geluk afhankelijk is (bedoel ik niet lullig naar haar).
Want zij kan inderdaad ook niet weten/raden wat ik precies verwacht.
Aan de andere kant...maak je het dan niet erger/ zwaarder dan dan het is?
Ik ben dus bang dat ze erg teleurgesteld gaat reageren.
Dit ook door eerdere ervaringen (zij had voor ons geregeld- zonder met mij te overleggen- dat we samen iets zouden ondernemen (workshop dit en dat). Maar ik voelde me eerlijk gezegd voor het blok gezet, temeer omdat ik a) niet wild enthousiast was over het idee en b) het hele gebeuren behoorlijk duur was.
Heb dus afgezegd, maar dat viel niet heel goed.
Het grote punt is denk ik dat ik tegen een confrontatie opzie. Maar laten doodbloeden is ook weer lullig (voor haar). Maar ja, zelf wordt ik hier ook niet blij van.
Ik lijk dus maar geen keuze te kunnen maken.
aan de andere kant: maak ik er niet veel te veel een issue van. Ik bedoel, ik ben niet degene van wie zij voor haar geluk afhankelijk is (bedoel ik niet lullig naar haar).
Ik heb een vriendin die jaren mijn beste vriendin was. Tot ze overspannen werd en alleen nog maar over zichzelf kon praten en over al haar ellende. Dat trok ik een jaar. Toen heb ik geprobeerd het te laten doodbloeden. Lukte niet, want na een paar maanden hing ze huilend aan de telefoon, 'waarom ik niet vaker meer belde en ze mij zo nodig had.' Ik heb het toen eerlijk gezegd, zij was opgelucht en ging er aan werken. Dat ging een paar maanden goed. Nu is het weer terug bij af. Ik heb gewoon gewoon geen zin meer om haar huilverhalen aan te horen. Laatst zei ze zelfs 'Nou je moet echt vaker bellen hoor!! Dat heb ik echt nodig.' Dit stootte mij zooo tegen de borst. Ik moet niks en mijn wereld draait niet om haar. Ik heb laatst het gesprek vroegtijdig afgekapt en gezegd dat ik terug zou bellen. Dit was ook echt mijn intentie, alleen vergeet ik het telkens. Voor mij is het gewoon klaar eigenlijk. Maar ze gaat geheid nog contact zoeken.
Moraal van dit verhaal: Ik heb geen idee wat je moet doen, maar ben benieuwd naar de tips die onze fokkers geven.
Moraal van dit verhaal: Ik heb geen idee wat je moet doen, maar ben benieuwd naar de tips die onze fokkers geven.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
@ rebubbled:
oei, dat is nog een graadje erger. Volgens mij heb jij al veel gedaan. Zij is te afhankelijk van jou, en dat is erg irritant. jij bent een vriendin, geen hulpverlener!
Misschien helpt t om nog één keer te zeggen wat jij kan/wil bieden? Wellicht advies geven waar ze wél hulp kan zoeken?
En als dat niet helpt, dan echt laten doodbloeden of gewoon- recht voor zijn raap - zeggen dat het voor jou niet meer hoeft?
Zou je haar überhaupt nog als vriendin (terug) willen?
Ik roep ook maar wat hoor
oei, dat is nog een graadje erger. Volgens mij heb jij al veel gedaan. Zij is te afhankelijk van jou, en dat is erg irritant. jij bent een vriendin, geen hulpverlener!
Misschien helpt t om nog één keer te zeggen wat jij kan/wil bieden? Wellicht advies geven waar ze wél hulp kan zoeken?
En als dat niet helpt, dan echt laten doodbloeden of gewoon- recht voor zijn raap - zeggen dat het voor jou niet meer hoeft?
Zou je haar überhaupt nog als vriendin (terug) willen?
Ik roep ook maar wat hoor
quote:Tegenwoordig moet je ''vrienden'' zoeken met een lantaarntje.Op dinsdag 26 oktober 2010 21:42 schreef zweefmolen het volgende:
Hi everybody,
Ik heb een vriendschap die ik graag op een lager pitje zou willen zetten. Maar eerlijk gezegd voel ik me hier nogal schuldig over en weet ik eigenlijk ook niet of dit nu terecht is. Hebben jullie advies?
Ik vind het lastig om duidelijk uit te leggen waar heet nu aan schort. Maar toch maar een poging.
Onze vriendschap is een jaar of vijf intensief begonnen, maar nu heb ik vooral het gevoel dat de vriendschap mij vooral energie kost. Hierbij bedoel ik niet dat ik degene ben die constant contact zoekt en initiatief neemt, maar het is eigenlijk andersom. De vriendin in kwestie belt ,smst en mailt mij veel vaker dan ik haar. Vaak met een heel verhaal, waarbij ik me verplicht voel om te reageren terwijl ik daar eigenlijk geen zin in heb. Wat ik dus toch maar doe en weer baal van mezelf. Zelf heb ik veel minder de drang om dingen met haar te delen, dat doe ik liever met anderen.
Daarnaast merk ik aan een paar dingen dat zij tegen mij of anderen opkijkt (bijvoorbeeld met betrekking tot relatie, woonsituatie, etc) Ook dit irriteert me enorm, omdat ik mezelf of anderen helemaal niet beter vind…iedereen heeft immers zaken in zijn leven die goed gaan en ook zaken die minder goed gaan.
Maar ik voel me ook wel schuldig over dat ik me zo aan haar erger. Ik weet uit ervaring datzij voor me klaarstaat, maar ook weer ‘teveel’: bij een persoonlijke tegenslag ontvang ik van haar ongeveer elke dag een telefoontje, terwijl dat helemaal niet hoeft van mij. Heb het gevoel dat ik dan weer moet zorgen dat de ‘score’ gelijk is en dus ook weer belangstelling voor haar 'moet' tonen.
Kortom, wat moet ik doen? Laten doodbloeden of juist dankbaar zijn voor deze loyale vriendin?
Men noemt zich al gauw een vriend van je, kijk naar Hyves.. Oh ik heb 200 vrienden! OHJA?! Ik heb er 542!!
.Feit is, van die 542 zijn er maar 2 echte vrienden van je. De rest ziet je liever de afgrond in denderen.
Echte vrienden zijn er niet veel, echte vrienden herken je aan loyaliteit en een luisterend oor in slechte tijden.
l'état, c'est moi!
ja daar ben ik het mee eens, dat echte vrienden op één hand te tellen zijn.
Maar wat wil je daar nu precies mee zeggen?
Maar wat wil je daar nu precies mee zeggen?
quote:Gezien je verhaal lijkt me je vriendin een toffe meid!Op donderdag 28 oktober 2010 18:44 schreef zweefmolen het volgende:
ja daar ben ik het mee eens, dat echte vrienden op één hand te tellen zijn.
Maar wat wil je daar nu precies mee zeggen?
l'état, c'est moi!
ha, ja, dat is ook zo. Daarom ook de tweestrijd.
Als ze een enorme bitch zou zijn was het snel bekeken natuurlijk.
Maar wat als ik nu even geen behoefte heb aan intensief contact met haar? Ook al heeft ze het beste met me voor? Is dat dan terecht of egoistisch?
Ter info, ik heb een stuk of vier vrienden die ik als 'beste vrienden'beschouw, en eigenlijk is dat voldoende voor mij. Ben ik erg dankbaar voor!
Het onderhouden van die vriendschappen kost tijd en moeite (heb ik er graag voor over), maar soms heb ik die tijd niet...maar zou ik die wel hebben als ik minder energie en tijd in anderen zou steken denk ik.
Als ze een enorme bitch zou zijn was het snel bekeken natuurlijk.
Maar wat als ik nu even geen behoefte heb aan intensief contact met haar? Ook al heeft ze het beste met me voor? Is dat dan terecht of egoistisch?
Ter info, ik heb een stuk of vier vrienden die ik als 'beste vrienden'beschouw, en eigenlijk is dat voldoende voor mij. Ben ik erg dankbaar voor!
Het onderhouden van die vriendschappen kost tijd en moeite (heb ik er graag voor over), maar soms heb ik die tijd niet...maar zou ik die wel hebben als ik minder energie en tijd in anderen zou steken denk ik.
quote:Mijn beste vriend, die ik al 6 jaar ken heb ik sinds eind september niet meer gezien.Op donderdag 28 oktober 2010 18:58 schreef zweefmolen het volgende:
ha, ja, dat is ook zo. Daarom ook de tweestrijd.
Als ze een enorme bitch zou zijn was het snel bekeken natuurlijk.
Maar wat als ik nu even geen behoefte heb aan intensief contact met haar? Ook al heeft ze het beste met me voor? Is dat dan terecht of egoistisch?
Ter info, ik heb een stuk of vier vrienden die ik als 'beste vrienden'beschouw, en eigenlijk is dat voldoende voor mij. Ben ik erg dankbaar voor!
Het onderhouden van die vriendschappen kost tijd en moeite (heb ik er graag voor over), maar soms heb ik die tijd niet...maar zou ik die wel hebben als ik minder energie en tijd in anderen zou steken denk ik.
Ik spreek hem nog wel eens via msn/sms/tel. maar we laten elkaar soms ook gewoon '' los ''.
Hij heeft zijn leven ik de mijne, en hebben we elkaar nodig als vrienden zijnde dan zoeken we elkaar op of doen we tussendoor gezellige dingen met de groep.
Belangrijk is inderdaad dat men niet bovenop elkaars lip zit, dan ga je je zoals je al zei aan elkaar irriteren.
Je kan het proberen subtiel te brengen en te vragen van, zou je niet al te dicht qua contact op me willen zitten?
Ik vind je een geweldige vriendin, maar ik heb ook mijn eigen leven en soms behoefte om even alleen te zijn oid?
l'état, c'est moi!
Het is terecht als je niet intensief contact wilt hebben, maar vertel dat dan aan haar. Zou zonde zijn om je vriendschap dood te laten bloeden.
~ The seminar how to handle disappointments, sadly has been cancelled ~
|
|
