Ik houd van goedkope trucjes.
Een huisgenote kwam de woonkamer binnen. Ze droeg een shirt van het bestuur van de studievereniging voor psychologie, wat ik ook studeerde. Het was een uitstekende keuze gebleken; ik leek erg op mijn studiegenoten. “Heb je geen college vandaag?” vroeg Marloes. “Mijn band is lek,” repliceerde ik. “Is dat niet al een week het geval?” Het leek wel alsof ze om klappen vroeg. “Ik heb niet genoeg geld om een nieuwe fiets te kopen,” zei ik.
Op tafel lag de krant van vandaag. “Taxichauffeur randde mogelijk honderd vrouwen aan,” las Marloes. “Wat afschuwelijk,” zei ze, “hij gaf vrouwelijke passagiers een krachtig slaapmiddel en maakte daarna misbruik van ze.” “Dat is toch fantastisch,” zei ik, en Marloes richtte zich tot mij, “er ligt een stuk kaas in de koelkast zonder iemands naam erop. Die is nu van mij.”
Graag op anoniem