Dit is mijn verhaal, het is niet heel extreem maar toch..
Ik was jaren verliefd op een jongen en toen we eindelijk besloten om het een kans te geven, ging alles fout. Hij vond het niet meer de moeite waard, maar ik wel.
Ik wist diep in mijn hart dat hij gelijk had, maar kon het maar niet accepteren. Ik heb lopen janken als een baby en hem geprobeerd te overtuigen maar hij hield voet bij stuk. Zoals je begrijpt begon het contact te verwateren maar ik geloofde altijd nog dat hij mij nog wel zou bellen of smsen maar er gebeurd niets. Naarmate de tijd verstreek kon ik niet anders dan verder gaan met mijn leven. Nu ik eraan denk schaam ik me heel erg..dat ik zo dom was om te denken dat ik me geen leven kon voorstellen zonder hem en zo achter zijn reet liep rolleyes