W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
03-02-2011
Eerste sterren in het heelal waren niet eenzaam
De eerste sterren in het heelal waren niet zo eenzaam als tot nu toe werd gedacht. Dat blijkt uit computersimulaties die zijn uitgevoerd door Duitse en Amerikaanse sterrenkundigen (Science, 4 februari).
De geboorte van een ster begint als een grote gaswolk onder invloed van zijn eigen zwaartekracht begint samen te trekken. Daarbij nemen dichtheid en temperatuur van het gas zo sterk toe, dat de samentrekking van de gaswolk op een gegeven moment stopt. Alleen als het gas er vervolgens in slaagt om zijn warmte kwijt te raken, kan de gaswolk samentrekken tot een ster.
In het huidige heelal wordt die afkoeling geregeld door zware elementen als koolstof en zuurstof. Maar in het vroege heelal bestonden die elementen nog niet, en konden de samentrekkende gaswolken dus niet zo goed afkoelen. De meeste theoretische modellen lieten dan ook zien dat er in het begin relatief weinig sterren ontstonden, en die zouden ook enorm zwaar zijn geweest: honderd zonsmassa's.
Uit de nieuwe computersimulaties blijkt echter dat dit simpele beeld moet worden bijgesteld. De gaswolken van de eerste sterren waren waarschijnlijk niet stabiel en zijn daardoor tijdens het samentrekken in stukken uiteengevallen. Hierdoor ontstond compacte groepen van afzonderlijke sterren op kleine onderlinge afstanden.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Eerste sterren in het heelal waren niet eenzaam
De eerste sterren in het heelal waren niet zo eenzaam als tot nu toe werd gedacht. Dat blijkt uit computersimulaties die zijn uitgevoerd door Duitse en Amerikaanse sterrenkundigen (Science, 4 februari).
De geboorte van een ster begint als een grote gaswolk onder invloed van zijn eigen zwaartekracht begint samen te trekken. Daarbij nemen dichtheid en temperatuur van het gas zo sterk toe, dat de samentrekking van de gaswolk op een gegeven moment stopt. Alleen als het gas er vervolgens in slaagt om zijn warmte kwijt te raken, kan de gaswolk samentrekken tot een ster.
In het huidige heelal wordt die afkoeling geregeld door zware elementen als koolstof en zuurstof. Maar in het vroege heelal bestonden die elementen nog niet, en konden de samentrekkende gaswolken dus niet zo goed afkoelen. De meeste theoretische modellen lieten dan ook zien dat er in het begin relatief weinig sterren ontstonden, en die zouden ook enorm zwaar zijn geweest: honderd zonsmassa's.
Uit de nieuwe computersimulaties blijkt echter dat dit simpele beeld moet worden bijgesteld. De gaswolken van de eerste sterren waren waarschijnlijk niet stabiel en zijn daardoor tijdens het samentrekken in stukken uiteengevallen. Hierdoor ontstond compacte groepen van afzonderlijke sterren op kleine onderlinge afstanden.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-02-2011
NASA: Aards leven komt uit de ruimte
Een meteorietstudie heeft het bewijs dat het leven op aarde uit de ruimte komt sterker gemaakt. Een heleboel experts zijn er bijna zeker van dat een heleboel ruwe biologische bouwstenen door middel van meteorieten op aarde terechtkwamen. De aanwijzing zit hem in de moleculaire structuur van aminozuren, organische verbindingen die de bouwstenen zijn van proteïnen en levende organismen. Moleculen bestaan in twee spiegelbeeld varianten - aangeduid als links- en rechtshandig -, maar enkel de linkshandige aminozuren worden in de natuur teruggevonden.
Wetenschappers bij NASA berichtten recent dat ze isovaline, een zeldzaam aminozuur dat voor de eerste keer ontdekt werd in de Murchison-meteoriet, in verschillende meteorieten teruggevonden hadden. Het meeste van het isovaline was linkshandig, wat zou betekenen dat linkshandig leven in de ruimte ontstaan zou kunnen zijn. Diezelfde wetenschappers ontdekten nu ook linkshandig isovaline in een grote variëteit van koolstofrijke asteroïden.
Daniel Glavin, astrobioloog bij het NASA Goddard Space Flight Center, denkt - net als de meeste wetenschappers - dat de jonge aarde gebombardeerd werd door meteorieten vol met linkshandige aminozuren. De bias naar linkshandigheid zou zich dan verder verbreiden naarmate de aminozuren door het ontluikende leven op aarde werden opgenomen. Uit het bewijsmateriaal valt ook af te leiden dat de aanwezigheid van vloeibaar water het overwicht van linkshandige isovaline in meteorieten vergroot.
Ook de kosmische straling van een jong zonnestelsel zou mede verantwoordelijk zijn voor het creëren van een licht overwicht in linkshandige aminozuren ofwel de vernietiging van een beetje meer rechtshandige aminozuren. Misschien een combinatie van beiden? Wie weet. Volgens Glavin is het best mogelijk dat eventueel leven in een ander sterrenstelsel - met andere condities - opgebouwd is rond rechtshandige aminozuren.
(Grenswetenschap)
NASA: Aards leven komt uit de ruimte
Een meteorietstudie heeft het bewijs dat het leven op aarde uit de ruimte komt sterker gemaakt. Een heleboel experts zijn er bijna zeker van dat een heleboel ruwe biologische bouwstenen door middel van meteorieten op aarde terechtkwamen. De aanwijzing zit hem in de moleculaire structuur van aminozuren, organische verbindingen die de bouwstenen zijn van proteïnen en levende organismen. Moleculen bestaan in twee spiegelbeeld varianten - aangeduid als links- en rechtshandig -, maar enkel de linkshandige aminozuren worden in de natuur teruggevonden.
Wetenschappers bij NASA berichtten recent dat ze isovaline, een zeldzaam aminozuur dat voor de eerste keer ontdekt werd in de Murchison-meteoriet, in verschillende meteorieten teruggevonden hadden. Het meeste van het isovaline was linkshandig, wat zou betekenen dat linkshandig leven in de ruimte ontstaan zou kunnen zijn. Diezelfde wetenschappers ontdekten nu ook linkshandig isovaline in een grote variëteit van koolstofrijke asteroïden.
Daniel Glavin, astrobioloog bij het NASA Goddard Space Flight Center, denkt - net als de meeste wetenschappers - dat de jonge aarde gebombardeerd werd door meteorieten vol met linkshandige aminozuren. De bias naar linkshandigheid zou zich dan verder verbreiden naarmate de aminozuren door het ontluikende leven op aarde werden opgenomen. Uit het bewijsmateriaal valt ook af te leiden dat de aanwezigheid van vloeibaar water het overwicht van linkshandige isovaline in meteorieten vergroot.
Ook de kosmische straling van een jong zonnestelsel zou mede verantwoordelijk zijn voor het creëren van een licht overwicht in linkshandige aminozuren ofwel de vernietiging van een beetje meer rechtshandige aminozuren. Misschien een combinatie van beiden? Wie weet. Volgens Glavin is het best mogelijk dat eventueel leven in een ander sterrenstelsel - met andere condities - opgebouwd is rond rechtshandige aminozuren.
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-02-2011
Nieuwe doemdag: asteroïde Apophis zou in april 2036 inslaan
Armageddon heeft een nieuwe datum en ditmaal is het niet 2012. Dat beweren Russiche wetenschappers die de exacte datum hebben berekend waarop de asteroïde Apophis zal clashen met onze aardbol. Zij die geboren zijn op 13 april, kunnen alvast een groots feest plannen in het jaar 2036.
"Apophis zal op 13 april 2029 tot op 37 à 38.000 kilometer van de aarde genaderd zijn", dixit de Russische professor Leonid Sokolov van de staatsuniversiteit van Sint-Petersburg. Zeven jaar later zou een botsing volgen. Een woestijn zo groot als Frankrijk kan het gevolg zijn. Dit alles in voorwaardelijke wijs, want meer dan waarschijnlijk zal Apophis de komende jaren uit elkaar vallen in kleinere stukken die kunen botsen met de Aarde. Het Russische ruimtevaartbureau Roskosmos wil alvast geen risico's nemen. Het wil de asteroïde, die een diameter heeft van ongeveer 350 meter, van koers doen wijzigen.
Hiroshima
Dat willen ze doen door een speciaal schip tegen de grote brok te laten botsen. Apophis vernietigen met een kernkop zou uitgesloten zijn. Zo'n honderd jaar geleden verwerkte Siberië een komeetinslag. Die had een kracht van meer dan duizend atoombommen op Hiroshima. Apophis zou drie keer groter zijn dan de komeet van toen. In 2009 kwam Aphopis al eens in het nieuws, toen wetenschappers voorspelden dat er twee procent kans op een botsing was.
Eén op 250.000
Ook de NASA houdt de asteroïde nauwlettend in de gaten. "Technisch gesproken hebben de Russen gelijk. Er is inderdaad een kans dat Apophis in 2036 zal inslaan op de Aarde", zegt Donald Yeomans, hoofd van NASA's 'Near-Earth Object Program Office". "Maar die kans is amper één op 250.000 groot." Apophis is dan 'slechts' iets breder dan twee voetbalvelden, bekijk in de video hieronder wat een grotere asteroïde kan teweegbrengen. (hlnsydney/odbs)
(HLN)
Nieuwe doemdag: asteroïde Apophis zou in april 2036 inslaan
Armageddon heeft een nieuwe datum en ditmaal is het niet 2012. Dat beweren Russiche wetenschappers die de exacte datum hebben berekend waarop de asteroïde Apophis zal clashen met onze aardbol. Zij die geboren zijn op 13 april, kunnen alvast een groots feest plannen in het jaar 2036.
"Apophis zal op 13 april 2029 tot op 37 à 38.000 kilometer van de aarde genaderd zijn", dixit de Russische professor Leonid Sokolov van de staatsuniversiteit van Sint-Petersburg. Zeven jaar later zou een botsing volgen. Een woestijn zo groot als Frankrijk kan het gevolg zijn. Dit alles in voorwaardelijke wijs, want meer dan waarschijnlijk zal Apophis de komende jaren uit elkaar vallen in kleinere stukken die kunen botsen met de Aarde. Het Russische ruimtevaartbureau Roskosmos wil alvast geen risico's nemen. Het wil de asteroïde, die een diameter heeft van ongeveer 350 meter, van koers doen wijzigen.
Hiroshima
Dat willen ze doen door een speciaal schip tegen de grote brok te laten botsen. Apophis vernietigen met een kernkop zou uitgesloten zijn. Zo'n honderd jaar geleden verwerkte Siberië een komeetinslag. Die had een kracht van meer dan duizend atoombommen op Hiroshima. Apophis zou drie keer groter zijn dan de komeet van toen. In 2009 kwam Aphopis al eens in het nieuws, toen wetenschappers voorspelden dat er twee procent kans op een botsing was.
Eén op 250.000
Ook de NASA houdt de asteroïde nauwlettend in de gaten. "Technisch gesproken hebben de Russen gelijk. Er is inderdaad een kans dat Apophis in 2036 zal inslaan op de Aarde", zegt Donald Yeomans, hoofd van NASA's 'Near-Earth Object Program Office". "Maar die kans is amper één op 250.000 groot." Apophis is dan 'slechts' iets breder dan twee voetbalvelden, bekijk in de video hieronder wat een grotere asteroïde kan teweegbrengen. (hlnsydney/odbs)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prima initiatief van Rusland, ook al is de kans op inslag van Apophis miniem. Al is het alleen maar voor de oefening en planning, dat kan van pas komen bij echt dreigende gevallen. Uiteindelijk is het erg belangrijk dat de mensheid het gevaar van asteroiden serieus neemt en indien mogelijk aanpakt.quote:Op donderdag 10 februari 2011 08:12 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
10-02-2011
Nieuwe doemdag: asteroïde Apophis zou in april 2036 inslaan
[ afbeelding ]
Armageddon heeft een nieuwe datum en ditmaal is het niet 2012. Dat beweren Russiche wetenschappers die de exacte datum hebben berekend waarop de asteroïde Apophis zal clashen met onze aardbol. Zij die geboren zijn op 13 april, kunnen alvast een groots feest plannen in het jaar 2036.
"Apophis zal op 13 april 2029 tot op 37 à 38.000 kilometer van de aarde genaderd zijn", dixit de Russische professor Leonid Sokolov van de staatsuniversiteit van Sint-Petersburg. Zeven jaar later zou een botsing volgen. Een woestijn zo groot als Frankrijk kan het gevolg zijn. Dit alles in voorwaardelijke wijs, want meer dan waarschijnlijk zal Apophis de komende jaren uit elkaar vallen in kleinere stukken die kunen botsen met de Aarde. Het Russische ruimtevaartbureau Roskosmos wil alvast geen risico's nemen. Het wil de asteroïde, die een diameter heeft van ongeveer 350 meter, van koers doen wijzigen.
Hiroshima
Dat willen ze doen door een speciaal schip tegen de grote brok te laten botsen. Apophis vernietigen met een kernkop zou uitgesloten zijn. Zo'n honderd jaar geleden verwerkte Siberië een komeetinslag. Die had een kracht van meer dan duizend atoombommen op Hiroshima. Apophis zou drie keer groter zijn dan de komeet van toen. In 2009 kwam Aphopis al eens in het nieuws, toen wetenschappers voorspelden dat er twee procent kans op een botsing was.
Eén op 250.000
Ook de NASA houdt de asteroïde nauwlettend in de gaten. "Technisch gesproken hebben de Russen gelijk. Er is inderdaad een kans dat Apophis in 2036 zal inslaan op de Aarde", zegt Donald Yeomans, hoofd van NASA's 'Near-Earth Object Program Office". "Maar die kans is amper één op 250.000 groot." Apophis is dan 'slechts' iets breder dan twee voetbalvelden, bekijk in de video hieronder wat een grotere asteroïde kan teweegbrengen. (hlnsydney/odbs)
(HLN)
NASA Spacecraft Closes in on Comet Tempel 1
February 9, 2011:
NASA is about to discover how solar heat devours a comet.
"For the first time, we'll see the same comet before and after its closest approach to the sun," explains Joe Veverka, principal investigator for NASA's Stardust-NExT mission.
The comet is Tempel 1, which NASA's Deep Impact probe visited in 2005. Now another NASA spacecraft, Stardust-NExT, is closing in for a second look on Valentine's Day, Feb. 14, 2011. The two visits bracket one complete orbit of the comet around the sun--and a blast of solar heat.
"Close encounters with the sun never go well for a comet," says Veverka. "Fierce solar heat vaporizes the ices in the comet's core, causing it to spit dust and spout gas. The cyclic loss of material eventually leads to its demise."
Researchers suspect the flamboyant decay doesn't happen evenly all over a comet's surface*, but until now they've lacked a way to document where, exactly, it does occur. Stardust NExT will image some of the same surface areas Deep Impact photographed 6 years ago, revealing how these areas have changed and where material has been lost.
"Deep Impact gave us tantalizing glimpses of Temple 1," says Veverka. "And we saw strange and unusual things we'd like a closer look at."
At a January 2011 press conference, Veverka and other Stardust-NExT team members listed the features they're most interested in seeing again:
For starters, parts of the comet's surface are layered like pancakes.
"Earth has layers because water and wind move dirt and debris around here, but layering on a comet was a surprise and a mystery," says Veverka.
Pancake-layers and a possible powdery flow are among the surface features of interest highlighted in this July 4, 2005, Deep Impact photo of Comet Tempel 1. The bright flash is where Deep Impact dropped an 820 lb copper projectile onto the comet. Stardust-NExT could get a first look at the aftermath of the blast
"One idea is that two protocometary bodies collided at low speeds and smushed together to form something like a stack of flapjacks," says Pete Shultz, Stardust-NExT co-investigator.
Is that right? Data obtained by Stardust-NExT will provide clues and possibly reveal what made the "comet pancakes."
Another area intrigues the research team even more.
"There's a large plateau that looks like a flow," says Shultz. "If it really is a flow, it means there was recently gas and dust emanating from the [surface]."
Stardust-NExT will reveal how the plateau has changed (Is it flowing?), helping the team determine its origin. Whatever their origin, the plateau and layering show that comets have a much more complicated geologic history than previously thought.
"Tempel 1 is not just a fuzzy ball," says Shultz. "It has history."
It's a history NASA has had a hand in. During its 2005 visit, Deep Impact dropped an 820-pound projectile into the comet's core. In a development that surprised mission scientists, the impact excavated so much material that the underlying crater was hidden from view. Deep Impact's cameras were unable to see through the enormous cloud of dust the impactor had stirred up. Stardust NExT could provide a long anticipated look at the impact site.
"The dust has settled there, so if the right part of the comet is facing us, we could see the crater and learn its size," says Veverka. "That would answer some key questions. For instance, is a comet's surface hard or soft?"
In a future mission, a spacecraft may land on a comet and gather samples for analysis. To design a suitable lander, researchers need to know what kind of surface it would land on. They'll also need to know which tools to send drills for hard surfaces or scoops for something softer.
Like Deep Impact, the Stardust spacecraft has already had a productive career. Launched in 1999, it approached Comet Wild 2 close enough in 2004 to image its feature-rich surface and even gather dust particles from the comet's atmosphere. (A key finding in the sample was the amino acid glycene a building block of life.)
"We could have just let this old spacecraft rest on those laurels, leaving it to forever orbit the sun," says Veverka. "But instead, we're doing first-class comet science with it -- again."
As for Tempel 1, a hungry sun awaits.
February 9, 2011:
NASA is about to discover how solar heat devours a comet.
"For the first time, we'll see the same comet before and after its closest approach to the sun," explains Joe Veverka, principal investigator for NASA's Stardust-NExT mission.
The comet is Tempel 1, which NASA's Deep Impact probe visited in 2005. Now another NASA spacecraft, Stardust-NExT, is closing in for a second look on Valentine's Day, Feb. 14, 2011. The two visits bracket one complete orbit of the comet around the sun--and a blast of solar heat.
"Close encounters with the sun never go well for a comet," says Veverka. "Fierce solar heat vaporizes the ices in the comet's core, causing it to spit dust and spout gas. The cyclic loss of material eventually leads to its demise."
Researchers suspect the flamboyant decay doesn't happen evenly all over a comet's surface*, but until now they've lacked a way to document where, exactly, it does occur. Stardust NExT will image some of the same surface areas Deep Impact photographed 6 years ago, revealing how these areas have changed and where material has been lost.
"Deep Impact gave us tantalizing glimpses of Temple 1," says Veverka. "And we saw strange and unusual things we'd like a closer look at."
At a January 2011 press conference, Veverka and other Stardust-NExT team members listed the features they're most interested in seeing again:
For starters, parts of the comet's surface are layered like pancakes.
"Earth has layers because water and wind move dirt and debris around here, but layering on a comet was a surprise and a mystery," says Veverka.
Pancake-layers and a possible powdery flow are among the surface features of interest highlighted in this July 4, 2005, Deep Impact photo of Comet Tempel 1. The bright flash is where Deep Impact dropped an 820 lb copper projectile onto the comet. Stardust-NExT could get a first look at the aftermath of the blast
"One idea is that two protocometary bodies collided at low speeds and smushed together to form something like a stack of flapjacks," says Pete Shultz, Stardust-NExT co-investigator.
Is that right? Data obtained by Stardust-NExT will provide clues and possibly reveal what made the "comet pancakes."
Another area intrigues the research team even more.
"There's a large plateau that looks like a flow," says Shultz. "If it really is a flow, it means there was recently gas and dust emanating from the [surface]."
Stardust-NExT will reveal how the plateau has changed (Is it flowing?), helping the team determine its origin. Whatever their origin, the plateau and layering show that comets have a much more complicated geologic history than previously thought.
"Tempel 1 is not just a fuzzy ball," says Shultz. "It has history."
It's a history NASA has had a hand in. During its 2005 visit, Deep Impact dropped an 820-pound projectile into the comet's core. In a development that surprised mission scientists, the impact excavated so much material that the underlying crater was hidden from view. Deep Impact's cameras were unable to see through the enormous cloud of dust the impactor had stirred up. Stardust NExT could provide a long anticipated look at the impact site.
"The dust has settled there, so if the right part of the comet is facing us, we could see the crater and learn its size," says Veverka. "That would answer some key questions. For instance, is a comet's surface hard or soft?"
In a future mission, a spacecraft may land on a comet and gather samples for analysis. To design a suitable lander, researchers need to know what kind of surface it would land on. They'll also need to know which tools to send drills for hard surfaces or scoops for something softer.
Like Deep Impact, the Stardust spacecraft has already had a productive career. Launched in 1999, it approached Comet Wild 2 close enough in 2004 to image its feature-rich surface and even gather dust particles from the comet's atmosphere. (A key finding in the sample was the amino acid glycene a building block of life.)
"We could have just let this old spacecraft rest on those laurels, leaving it to forever orbit the sun," says Veverka. "But instead, we're doing first-class comet science with it -- again."
As for Tempel 1, a hungry sun awaits.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
09-02-2011
Ontmoeting met komeet live te volgen via NASA TV
Komende maandag heeft de Amerikaanse ruimtesonde Stardust een Valentijnsdate met komeet Tempel 1. NASA besteedt uitgebreid aandacht aan deze gebeurtenis op zijn eigen televisiekanaal NASA TV, dat ook via internet te zien is. De eerste uitzending is van 17.30 tot 19.00 uur Nederlandse tijd, maar gedetailleerde beelden worden pas dinsdagochtend om 9.00 uur verwacht.
De scheervlucht langs Tempel 1 stelt wetenschappers in staat om nogmaals een blik te werpen op het oppervlak van de komeet die zes jaar geleden ook al met een bezoekje werd vereerd. Bij die gelegenheid schoot ruimtesonde Deep Impact een klein projectiel af op het oppervlak van het kleine, ijsachtige hemellichaam.
Wetenschappers zijn benieuwd hoe de destijds gevormde inslagkrater er nu bij ligt. Ook zal onderzocht worden hoe het komeetoppervlak, onder invloed van de zonnestraling, de afgelopen jaren is veranderd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ontmoeting met komeet live te volgen via NASA TV
Komende maandag heeft de Amerikaanse ruimtesonde Stardust een Valentijnsdate met komeet Tempel 1. NASA besteedt uitgebreid aandacht aan deze gebeurtenis op zijn eigen televisiekanaal NASA TV, dat ook via internet te zien is. De eerste uitzending is van 17.30 tot 19.00 uur Nederlandse tijd, maar gedetailleerde beelden worden pas dinsdagochtend om 9.00 uur verwacht.
De scheervlucht langs Tempel 1 stelt wetenschappers in staat om nogmaals een blik te werpen op het oppervlak van de komeet die zes jaar geleden ook al met een bezoekje werd vereerd. Bij die gelegenheid schoot ruimtesonde Deep Impact een klein projectiel af op het oppervlak van het kleine, ijsachtige hemellichaam.
Wetenschappers zijn benieuwd hoe de destijds gevormde inslagkrater er nu bij ligt. Ook zal onderzocht worden hoe het komeetoppervlak, onder invloed van de zonnestraling, de afgelopen jaren is veranderd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-02-2011
Röntgensatelliet fotografeert kolossale ring van zwarte gaten
De Amerikaanse röntgensatelliet Chandra heeft een opname gemaakt van het merkwaardige tweetal sterrenstelsels dat bekendstaat als Arp 147. Deze stelsels zijn enkele tientallen miljoenen jaren geleden met elkaar in botsing gekomen, wat vooral voor het spiraalstelsel (rechts op de foto) grote gevolgen heeft gehad.
Bij de botsing is een schokgolf door het stelsel gegaan, die het daarin aanwezige gas samendrukte. Hierdoor is een reusachtig ringvormig stervormingsgebied ontstaan, waarin in hoog tempo nieuwe sterren werden gevormd. Het hoogtepunt van deze geboortegolf van sterren lijkt inmiddels voorbij.
De zwaarste sterren in de ring hadden zo'n korte levensduur, dat ze inmiddels al zijn geëxplodeerd, onder achterlating van neutronensterren en zwarte gaten. Veel van die compacte objecten zijn bronnen van röntgenstraling, maar alleen de allerhelderste daarvan - de zwarte gaten die de restanten zijn van de zwaarste sterren - zijn waarneembaar voor Chandra.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Röntgensatelliet fotografeert kolossale ring van zwarte gaten
De Amerikaanse röntgensatelliet Chandra heeft een opname gemaakt van het merkwaardige tweetal sterrenstelsels dat bekendstaat als Arp 147. Deze stelsels zijn enkele tientallen miljoenen jaren geleden met elkaar in botsing gekomen, wat vooral voor het spiraalstelsel (rechts op de foto) grote gevolgen heeft gehad.
Bij de botsing is een schokgolf door het stelsel gegaan, die het daarin aanwezige gas samendrukte. Hierdoor is een reusachtig ringvormig stervormingsgebied ontstaan, waarin in hoog tempo nieuwe sterren werden gevormd. Het hoogtepunt van deze geboortegolf van sterren lijkt inmiddels voorbij.
De zwaarste sterren in de ring hadden zo'n korte levensduur, dat ze inmiddels al zijn geëxplodeerd, onder achterlating van neutronensterren en zwarte gaten. Veel van die compacte objecten zijn bronnen van röntgenstraling, maar alleen de allerhelderste daarvan - de zwarte gaten die de restanten zijn van de zwaarste sterren - zijn waarneembaar voor Chandra.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat wordt weer een lange zitquote:
09-02-2011
Ontmoeting met komeet live te volgen via NASA TV
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-02-2011
Duizenden jonge sterren ontdekt in grote gasnevel
Met de Amerikaanse infraroodsatelliet Spitzer zijn in de Noord-Amerikanevel, een grote nevel van gas en stof in het sterrenbeeld Zwaan, meer dan tweeduizend jonge sterren ontdekt. Daarmee is het bekende aantal sterren in dit stervormingsgebied in één klap vertienvoudigd.
De Noord-Amerikanevel dankt zijn naam aan het feit dat zijn vorm in zichtbaar licht wel wat weg heeft van het gelijknamige continent. Die gelijkenis is grotendeels te danken aan dichte, donkere stofbanden die het licht van erachter gelegen sterren en gaswolken tegenhouden. In het infrarood kijken we door dat stof heen, en ziet de nevel er heel anders uit.
Achter het stof houden zich dus duizenden jonge sterren verscholen, maar daarmee heeft de Noord-Amerikanevel nog niet al zijn geheimen prijsgegeven. Onduidelijk is namelijk waar de straling vandaan komt die het gas in de nevel aan het gloeien brengt. Waarschijnlijk is een groepje zware, heldere sterren de bron van die straling, maar die sterren zijn ook op de Spitzer-opname niet te zien. Waarschijnlijk gaan ze schuil achter de dichtste stofwolken in het gebied.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Duizenden jonge sterren ontdekt in grote gasnevel
Met de Amerikaanse infraroodsatelliet Spitzer zijn in de Noord-Amerikanevel, een grote nevel van gas en stof in het sterrenbeeld Zwaan, meer dan tweeduizend jonge sterren ontdekt. Daarmee is het bekende aantal sterren in dit stervormingsgebied in één klap vertienvoudigd.
De Noord-Amerikanevel dankt zijn naam aan het feit dat zijn vorm in zichtbaar licht wel wat weg heeft van het gelijknamige continent. Die gelijkenis is grotendeels te danken aan dichte, donkere stofbanden die het licht van erachter gelegen sterren en gaswolken tegenhouden. In het infrarood kijken we door dat stof heen, en ziet de nevel er heel anders uit.
Achter het stof houden zich dus duizenden jonge sterren verscholen, maar daarmee heeft de Noord-Amerikanevel nog niet al zijn geheimen prijsgegeven. Onduidelijk is namelijk waar de straling vandaan komt die het gas in de nevel aan het gloeien brengt. Waarschijnlijk is een groepje zware, heldere sterren de bron van die straling, maar die sterren zijn ook op de Spitzer-opname niet te zien. Waarschijnlijk gaan ze schuil achter de dichtste stofwolken in het gebied.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Komende maandag ........De eerste uitzending is van 17.30 tot 19.00 uur Nederlandse tijd,quote:
D'r is wel een live coverage van de ISS nu
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Bijna vergetenquote:
[..]
Komende maandag ........De eerste uitzending is van 17.30 tot 19.00 uur Nederlandse tijd,
D'r is wel een live coverage van de ISS nu
http://www.nasa.gov/multimedia/nasatv/index.html
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het is bijna 19:00 uur en ik heb nog geen live beelden gezien, alleen een constante herhaling van een samenvatting van de missie.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
BreStardust-NeXT Comet Encounter News Briefingquote:
Het is bijna 19:00 uur en ik heb nog geen live beelden gezien, alleen een constante herhaling van een samenvatting van de missie.
Replay
8:00 PM - 9:00 PM
19:00........20:00
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
NASA Spacecraft Hours From Comet Encounter
This composite image was taken by NASA's Stardust spacecraft 42 hours before its encounter with comet Tempel 1. It is the last image by the spacecraft's navigation camera before its encounter in the evening hours of Feb. 14, 2011. The image is a composite of four, five-second exposures.
Image credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell
PASADENA, Calif. -- As of today, Feb. 14, at 9:21 a.m. PST (12:21 p.m. EST), NASA's Stardust-NExT mission spacecraft is within a quarter-million miles (402,336 kilometers) of its quarry, comet Tempel 1, which it will fly by tonight. The spacecraft is cutting the distance with the comet at a rate of about 10.9 kilometers per second (6.77 miles per second or 24,000 mph).
The flyby of Tempel 1 will give scientists an opportunity to look for changes on the comet's surface since it was visited by NASA's Deep Impact spacecraft in July 2005. Since then, Tempel 1 has completed one orbit of the sun, and scientists are looking forward to discovering any differences in the comet.
The closest approach is expected tonight at approximately 8:40 p.m. PST (11:40 p.m. EST).
During the encounter phase, the spacecraft will carry out many important milestones in short order and automatically, as the spacecraft is too far away to receive timely updates from Earth. These milestones include turning the spacecraft to point its protective shields between it and the anticipated direction from which cometary particles would approach. Another milestone will occur at about four minutes to closest approach, when the spacecraft will begin science imaging of the comet's nucleus.
The nominal imaging sequence will run for about eight minutes. The spacecraft's onboard memory is limited to 72 high-resolution images, so the imaging will be most closely spaced around the time of closest approach for best-resolution coverage of Tempel 1's nucleus. At the time of closest encounter, the spacecraft is expected to be approximately 200 kilometers (124 miles) from the comet's nucleus.
The mission team expects to begin receiving images on the ground starting at around midnight PST (3 a.m. on Feb. 15 EST). Transmission of each image will take about 15 minutes. It will take about 10 hours to complete the transmission of all images and science data aboard the spacecraft.
Live coverage on NASA TV and via the Internet begins at 8:30 p.m. PST (11:30 p.m. EST) from mission control at NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif. Coverage also will include segments from the Lockheed Martin Space System's mission support area in Denver. A post-flyby news conference is planned on Feb. 15 at 10 a.m. PST (1 p.m. EST).
For NASA TV streaming video, scheduling and downlink information, visit: http://www.nasa.gov/ntv .
The live coverage and news conference will also be carried on one of JPL's Ustream channels. During events, viewers can take part in a real-time chat and submit questions to the Stardust-NExT team at: http://www.ustream.tv/user/NASAJPL2 .
During its 12 years in space, Stardust became the first spacecraft to collect samples of a comet (Wild 2 in 2004), which were delivered to Earth in 2006 for study. The Stardust-NExT mission is managed by JPL for NASA's Science Mission Directorate in Washington. Lockheed Martin Space Systems in Denver built the spacecraft and manages day-to-day mission operations.
A press kit and other detailed information about Stardust-NExT is online at: http://stardustnext.jpl.nasa.gov .
[ Bericht 67% gewijzigd door -CRASH- op 15-02-2011 05:12:55 ]
This composite image was taken by NASA's Stardust spacecraft 42 hours before its encounter with comet Tempel 1. It is the last image by the spacecraft's navigation camera before its encounter in the evening hours of Feb. 14, 2011. The image is a composite of four, five-second exposures.
Image credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell
PASADENA, Calif. -- As of today, Feb. 14, at 9:21 a.m. PST (12:21 p.m. EST), NASA's Stardust-NExT mission spacecraft is within a quarter-million miles (402,336 kilometers) of its quarry, comet Tempel 1, which it will fly by tonight. The spacecraft is cutting the distance with the comet at a rate of about 10.9 kilometers per second (6.77 miles per second or 24,000 mph).
The flyby of Tempel 1 will give scientists an opportunity to look for changes on the comet's surface since it was visited by NASA's Deep Impact spacecraft in July 2005. Since then, Tempel 1 has completed one orbit of the sun, and scientists are looking forward to discovering any differences in the comet.
The closest approach is expected tonight at approximately 8:40 p.m. PST (11:40 p.m. EST).
During the encounter phase, the spacecraft will carry out many important milestones in short order and automatically, as the spacecraft is too far away to receive timely updates from Earth. These milestones include turning the spacecraft to point its protective shields between it and the anticipated direction from which cometary particles would approach. Another milestone will occur at about four minutes to closest approach, when the spacecraft will begin science imaging of the comet's nucleus.
The nominal imaging sequence will run for about eight minutes. The spacecraft's onboard memory is limited to 72 high-resolution images, so the imaging will be most closely spaced around the time of closest approach for best-resolution coverage of Tempel 1's nucleus. At the time of closest encounter, the spacecraft is expected to be approximately 200 kilometers (124 miles) from the comet's nucleus.
The mission team expects to begin receiving images on the ground starting at around midnight PST (3 a.m. on Feb. 15 EST). Transmission of each image will take about 15 minutes. It will take about 10 hours to complete the transmission of all images and science data aboard the spacecraft.
Live coverage on NASA TV and via the Internet begins at 8:30 p.m. PST (11:30 p.m. EST) from mission control at NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif. Coverage also will include segments from the Lockheed Martin Space System's mission support area in Denver. A post-flyby news conference is planned on Feb. 15 at 10 a.m. PST (1 p.m. EST).
For NASA TV streaming video, scheduling and downlink information, visit: http://www.nasa.gov/ntv .
The live coverage and news conference will also be carried on one of JPL's Ustream channels. During events, viewers can take part in a real-time chat and submit questions to the Stardust-NExT team at: http://www.ustream.tv/user/NASAJPL2 .
During its 12 years in space, Stardust became the first spacecraft to collect samples of a comet (Wild 2 in 2004), which were delivered to Earth in 2006 for study. The Stardust-NExT mission is managed by JPL for NASA's Science Mission Directorate in Washington. Lockheed Martin Space Systems in Denver built the spacecraft and manages day-to-day mission operations.
A press kit and other detailed information about Stardust-NExT is online at: http://stardustnext.jpl.nasa.gov .
[ Bericht 67% gewijzigd door -CRASH- op 15-02-2011 05:12:55 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
15-02-2011
Andromedastelsel blijkt net als Melkweg 'dikke schijf' te hebben
Een internationaal team van astronomen heeft een zogeheten 'dikke schijf' in het naburige Andromedastelsel ontdekt. Net als in ons eigen Melkwegstelsel gaat het om een dikkere component van de platte, ronddraaiende schijf van het spiraalstelsel, die bestaat uit oudere sterren die zich tijdens hun omloop rond het centrum op grotere afstand boven en onder het centrale vlak kunnen bevinden dan de jongere sterren en gaswolken in de 'dunne schijf'.
Het bestaan van de dikke schijf in het Andromedastelsel, dat zich op ruim twee miljoen lichtjaar afstand van de aarde bevindt, bleek uit precisiemetingen aan de bewegingen van vele individuele sterren, uitgevoerd met een spectroscoop op de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii. Volgens de onderzoekers, die hun resultaten publiceren in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society wijst een eerste analyse erop dat de sterren in de dikke schijf ook een afwijkende chemische samenstelling hebben, wat doet vermoeden dat ze inderdaad ouder zijn.
Het ontstaan van de dikke schijf van een spiraalstelsel wordt nog steeds niet goed begrepen. Wel staat vast dat hij zich vormt tijdens de geboorte van het stelsel, terwijl de opvallender dunne schijf (waarin de meeste nieuwe, jonge sterren worden geboren) pas in een later stadium ontstaat. De dikke schijf in ons eigen Melkwegstelsel kan minder gemakkelijk in zijn geheel worden bestudeerd, omdat een groot deel aan het zicht onttrokken wordt door donkere stofwolken.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Andromedastelsel blijkt net als Melkweg 'dikke schijf' te hebben
Een internationaal team van astronomen heeft een zogeheten 'dikke schijf' in het naburige Andromedastelsel ontdekt. Net als in ons eigen Melkwegstelsel gaat het om een dikkere component van de platte, ronddraaiende schijf van het spiraalstelsel, die bestaat uit oudere sterren die zich tijdens hun omloop rond het centrum op grotere afstand boven en onder het centrale vlak kunnen bevinden dan de jongere sterren en gaswolken in de 'dunne schijf'.
Het bestaan van de dikke schijf in het Andromedastelsel, dat zich op ruim twee miljoen lichtjaar afstand van de aarde bevindt, bleek uit precisiemetingen aan de bewegingen van vele individuele sterren, uitgevoerd met een spectroscoop op de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii. Volgens de onderzoekers, die hun resultaten publiceren in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society wijst een eerste analyse erop dat de sterren in de dikke schijf ook een afwijkende chemische samenstelling hebben, wat doet vermoeden dat ze inderdaad ouder zijn.
Het ontstaan van de dikke schijf van een spiraalstelsel wordt nog steeds niet goed begrepen. Wel staat vast dat hij zich vormt tijdens de geboorte van het stelsel, terwijl de opvallender dunne schijf (waarin de meeste nieuwe, jonge sterren worden geboren) pas in een later stadium ontstaat. De dikke schijf in ons eigen Melkwegstelsel kan minder gemakkelijk in zijn geheel worden bestudeerd, omdat een groot deel aan het zicht onttrokken wordt door donkere stofwolken.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-02-2011quote:
NASA Spacecraft Hours From Comet Encounter
[ afbeelding ]
This composite image was taken by NASA's Stardust spacecraft 42 hours before its encounter with comet Tempel 1. It is the last image by the spacecraft's navigation camera before its encounter in the evening hours of Feb. 14, 2011. The image is a composite of four, five-second exposures.
Image credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell
Stardust maakt scheervlucht langs komeet
Om 05.38 uur Nederlandse tijd vanmorgen vloog de Amerikaanse ruimtesonde Stardust op een afstand van slechts 181 kilometer langs de kern van komeet Tempel 1.
Vluchtleiders ontvingen de bevestiging van de zogeheten 'flyby' even voor 06.00 uur; de komeet bevindt zich zo ver van de aarde dat radiosginalen 18 minuten en 41 seconden nodig hebben om de afstand te overbruggen.
Tijdens de dichtste nadering maakte Stardust 72 gedetailleerde foto's van de komeetkern. Die worden rond 09.00 uur op aarde verwacht. Vanavond geeft NASA een persconferentie om de eerste wetenschappelijke resultaten te presenteren.
Komeet Tempel 1 - een klomp ijs van ca. 6 kilometer groot - werd vijfenhalf jaar geleden ook al van nabij bestudeerd, door de ruimtesonde Deep Impact. Die schoot een zwaar projectiel op de komeetkern af om de inwendige opbouw te bestuderen. De hoop is dat Stardust nu foto's van de inslagkrater heeft gemaakt.
Volgens wetenschappelijk projectleider Joe Veverka is het vooral ook van belang dat een komeet nu twee keer is bekeken, met een tussentijd van enkele jaren. 'Kometen veranderen voortdurend, door de inwerking van de zonnewarmte,' aldus Veverka. 'Voor het eerst krijgen we nu inzicht in die veranderingsprocessen: waar, wanneer en hoe snel ze plaatsvinden.'
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-02-2011
HARPS-North moet ontdekkingen Kepler bevestigen
Europese en Amerikaanse sterrenkundigen werken aan de bouw van een extreem gevoelige spectrograaf, waarmee de ontdekkingen van mogelijke exoplaneten, gedaan door de ruimtetelescoop Kepler, bevestigd kunnen worden. Het instrument, HARPS-North geheten, moet in het voorjaar van 2012 in gebruik genomen worden op het Canarische eiland La Palma.
Kepler ontdekt kandidaatplaneten door periodieke helderheidsdipjes te registreren in het licht van verre sterren in de sterrenbeelden Zwaan en Lier, aan de noordelijke hemel. Eerder dit jaar werden niet minder dan 1200 kandidaatplaneten bekendgemaakt. Om zeker te weten dat het echt om planeten gaat, moeten de Kepler-ontdekkingen onafhankelijk worden bevestigd. Bij voorkeur door de minieme slingerbeweging van de ster te meten die veroorzaakt wordt door een rondcirkelende planeet.
Zulke dopplermetingen worden al jarenlang verricht met de High-Accuray Radial-velocity Planet Searcher (HARPS), een gevoelige spectrometer die bevestigd is op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla in Chili. Vanaf het zuidelijk halfrond kan HARPS de sterrenbeelden Zwaan en Lier echter niet goed bestuderen.
HARPS-North, een verbeterde kopie van de oorspronkelijke spectrometer, met een nog hogere gevoeligheid, moet geplaatst worden op de 3,6-meter Telescopio Nazionale Galileo, een middelgrote Italiaanse telescoop op de Europese Roque de los Muchachos-sterrenwacht op La Palma. De verwachting is dat HARPS-North van veel Kepler-kandidaten definitief kan verifiëren of het daadwerkelijk om een exoplaneet gaat. In dat geval kan ook de massa van de planeet worden bepaald.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
HARPS-North moet ontdekkingen Kepler bevestigen
Europese en Amerikaanse sterrenkundigen werken aan de bouw van een extreem gevoelige spectrograaf, waarmee de ontdekkingen van mogelijke exoplaneten, gedaan door de ruimtetelescoop Kepler, bevestigd kunnen worden. Het instrument, HARPS-North geheten, moet in het voorjaar van 2012 in gebruik genomen worden op het Canarische eiland La Palma.
Kepler ontdekt kandidaatplaneten door periodieke helderheidsdipjes te registreren in het licht van verre sterren in de sterrenbeelden Zwaan en Lier, aan de noordelijke hemel. Eerder dit jaar werden niet minder dan 1200 kandidaatplaneten bekendgemaakt. Om zeker te weten dat het echt om planeten gaat, moeten de Kepler-ontdekkingen onafhankelijk worden bevestigd. Bij voorkeur door de minieme slingerbeweging van de ster te meten die veroorzaakt wordt door een rondcirkelende planeet.
Zulke dopplermetingen worden al jarenlang verricht met de High-Accuray Radial-velocity Planet Searcher (HARPS), een gevoelige spectrometer die bevestigd is op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla in Chili. Vanaf het zuidelijk halfrond kan HARPS de sterrenbeelden Zwaan en Lier echter niet goed bestuderen.
HARPS-North, een verbeterde kopie van de oorspronkelijke spectrometer, met een nog hogere gevoeligheid, moet geplaatst worden op de 3,6-meter Telescopio Nazionale Galileo, een middelgrote Italiaanse telescoop op de Europese Roque de los Muchachos-sterrenwacht op La Palma. De verwachting is dat HARPS-North van veel Kepler-kandidaten definitief kan verifiëren of het daadwerkelijk om een exoplaneet gaat. In dat geval kan ook de massa van de planeet worden bepaald.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Stardust meets komeet Temple 1.
Foto's
NASA's Stardust-NExT mission took this image of comet Tempel 1 at 8:39 p.m. PST
(11:39 p.m. EST) on Feb 14, 2011. The comet was first visited by
NASA's Deep Impact mission in 2005.
Stardust-NExT is a low-cost mission that will expand the investigation of comet Tempel 1
initiated by NASA's Deep Impact spacecraft. JPL, a division of the California Institute
of Technology in Pasadena, manages Stardust-NExT for the NASA Science Mission Directorate,
Washington, D.C. Joe Veverka of Cornell University, Ithaca, N.Y., is the mission's
principal investigator. Lockheed Martin Space Systems, Denver, built the spacecraft and
manages day-to-day mission operations.
For more information about Stardust-NExT, please visit http://stardustnext.jpl.nasa.gov.
Credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell
Foto's
NASA's Stardust-NExT mission took this image of comet Tempel 1 at 8:39 p.m. PST
(11:39 p.m. EST) on Feb 14, 2011. The comet was first visited by
NASA's Deep Impact mission in 2005.
Stardust-NExT is a low-cost mission that will expand the investigation of comet Tempel 1
initiated by NASA's Deep Impact spacecraft. JPL, a division of the California Institute
of Technology in Pasadena, manages Stardust-NExT for the NASA Science Mission Directorate,
Washington, D.C. Joe Veverka of Cornell University, Ithaca, N.Y., is the mission's
principal investigator. Lockheed Martin Space Systems, Denver, built the spacecraft and
manages day-to-day mission operations.
For more information about Stardust-NExT, please visit http://stardustnext.jpl.nasa.gov.
Credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
MAN-MADE COMET CRATER:
In July 2005, NASA's Deep Impact spacecraft dropped an 820-lb copper projectile onto the surface of Comet Tempel 1. Almost six years later, NASA finally saw the impact crater. On Valentine's Day 2011, long after the dust had cleared, Stardust-NExT flew past Tempel 1 and photographed the impact site:
It's not very impressive--and that is telling. The lack of a well-defined crater reveals much about the structural integrity of the comet's surface. Science team member Pete Schultz of Brown University explains: "We see a [shallow] crater with a small mound in the center, and it appears that some of the ejecta went up and came right back down. This tells us this cometary nucleus is fragile and weak based on how subdued the crater is we see today."
Stay tuned for updates as the analysis progresses beyond the "first-look" stage
www.spaceweather.com
In July 2005, NASA's Deep Impact spacecraft dropped an 820-lb copper projectile onto the surface of Comet Tempel 1. Almost six years later, NASA finally saw the impact crater. On Valentine's Day 2011, long after the dust had cleared, Stardust-NExT flew past Tempel 1 and photographed the impact site:
It's not very impressive--and that is telling. The lack of a well-defined crater reveals much about the structural integrity of the comet's surface. Science team member Pete Schultz of Brown University explains: "We see a [shallow] crater with a small mound in the center, and it appears that some of the ejecta went up and came right back down. This tells us this cometary nucleus is fragile and weak based on how subdued the crater is we see today."
Stay tuned for updates as the analysis progresses beyond the "first-look" stage
www.spaceweather.com
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Dank! beste CRASH!!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-02-2011
Sterrenwacht waarschuwt voor "extreem ruimteweer"
Bij de Koninklijke Sterrenwacht (KSB) zijn afgelopen nacht de automatische alarmsystemen in werking getreden: op de Zon is een extreme zonnevlam waargenomen. Dat meldt de KSB, die waarschuwt voor een mogelijke impact voor onze planeet.
De vorige zonnevlam van die grootte dateert van december 2006. Sommigen opperden in 2009 zelfs dat de Zon zogenaamd "dood" zou zijn. Maar niets is minder waar, aldus de KSB.
Volgens de gespecialiseerde website spaceweater.com deed zich de eerste zogenaamde "x-flare" voor van de nieuwe zonnecyclus (die 11 jaar duurt), de 24ste cyclus. De piek was om 02.56 uur Belgische tijd.
De KSB waarschuwt op basis van satellietgegevens, onder andere van de Belgische Proba-2 satelliet, dat een plasmawolk zich richting Aarde voortbeweegt met een vermoedelijke snelheid van 1.000 km/s. Die wolk zal de Aarde donderdag treffen. Een satelliet die zich vlak voor de Aarde in het zicht van de Zon bevindt heeft ook reeds een stroom van energetische deeltjes waargenomen. Voorlopig is het stormniveau niet bereikt, voegt de KSB eraan toe.
Noorderlicht
Het ruimteweerteam moet nu in de eerste plaats de magnetische structuur van de wolk proberen te achterhalen. Die bepaalt hoe het magnetisch schild van de Aarde op de impact zal reageren. Als een aantal voorwaarden zijn voldaan, kunnen we misschien donderdag het noorderlicht waarnemen, zegt de Sterrenwacht.
Extreem ruimteweer kan satellieten doen uitvallen en kan gevolgen hebben voor de stroomvoorziening op Aarde. (belga/sps)
(HLN)
Sterrenwacht waarschuwt voor "extreem ruimteweer"
Bij de Koninklijke Sterrenwacht (KSB) zijn afgelopen nacht de automatische alarmsystemen in werking getreden: op de Zon is een extreme zonnevlam waargenomen. Dat meldt de KSB, die waarschuwt voor een mogelijke impact voor onze planeet.
De vorige zonnevlam van die grootte dateert van december 2006. Sommigen opperden in 2009 zelfs dat de Zon zogenaamd "dood" zou zijn. Maar niets is minder waar, aldus de KSB.
Volgens de gespecialiseerde website spaceweater.com deed zich de eerste zogenaamde "x-flare" voor van de nieuwe zonnecyclus (die 11 jaar duurt), de 24ste cyclus. De piek was om 02.56 uur Belgische tijd.
De KSB waarschuwt op basis van satellietgegevens, onder andere van de Belgische Proba-2 satelliet, dat een plasmawolk zich richting Aarde voortbeweegt met een vermoedelijke snelheid van 1.000 km/s. Die wolk zal de Aarde donderdag treffen. Een satelliet die zich vlak voor de Aarde in het zicht van de Zon bevindt heeft ook reeds een stroom van energetische deeltjes waargenomen. Voorlopig is het stormniveau niet bereikt, voegt de KSB eraan toe.
Noorderlicht
Het ruimteweerteam moet nu in de eerste plaats de magnetische structuur van de wolk proberen te achterhalen. Die bepaalt hoe het magnetisch schild van de Aarde op de impact zal reageren. Als een aantal voorwaarden zijn voldaan, kunnen we misschien donderdag het noorderlicht waarnemen, zegt de Sterrenwacht.
Extreem ruimteweer kan satellieten doen uitvallen en kan gevolgen hebben voor de stroomvoorziening op Aarde. (belga/sps)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Stardust meets komeet Temple 1.
Foto's
[ afbeelding ]
NASA's Stardust-NExT mission took this image of comet Tempel 1 at 8:39 p.m. PST
(11:39 p.m. EST) on Feb 14, 2011. The comet was first visited by
NASA's Deep Impact mission in 2005.
Stardust-NExT is a low-cost mission that will expand the investigation of comet Tempel 1
initiated by NASA's Deep Impact spacecraft. JPL, a division of the California Institute
of Technology in Pasadena, manages Stardust-NExT for the NASA Science Mission Directorate,
Washington, D.C. Joe Veverka of Cornell University, Ithaca, N.Y., is the mission's
principal investigator. Lockheed Martin Space Systems, Denver, built the spacecraft and
manages day-to-day mission operations.
For more information about Stardust-NExT, please visit http://stardustnext.jpl.nasa.gov.
Credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-02-2011
Sterrenstelsels kunnen met minder donkere materie toe
Met de Europese infraroodsatelliet Herschel is een verre populatie van stofrijke sterrenstelsels ontdekt die relatief veel sterren en relatief weinig donkere materie bevatten (Nature online, 16 februari). De ontdekking wijst erop dat sterrenstelsels minder materie nodig hebben om grote aantallen sterren te vormen dan tot nog toe werd gedacht.
De sterrenstelsels, die zich op afstanden van 10 à 12 miljard lichtjaar bevinden, bevatten elk ongeveer 300 miljard zonsmassa's aan materie. Volgens de gangbare inzichten zouden de stelsels meer dan tien keer zo groot moeten zijn om de waargenomen sterproductie te kunnen verklaren.
Het overgrote deel van deze massa bestaat uit donkere materie - de onzichtbare substantie die sterrenstelsels voldoende zwaartekracht moet geven om te voorkomen dat ze uit elkaar vallen. Volgens modelberekeningen begint de geboorte van een sterrenstelsel met een samenklontering van deze donkere materie. Deze trekt normale materie uit de omgeving aan, waaruit sterren kunnen ontstaan.
Uit de Herschel-waarnemingen volgt dat het voor de stervorming blijkbaar niet gunstig is als sterrenstelsels veel meer of veel minder dan 300 miljard zonsmassa's zwaar zijn. De modellen voor de vorming van sterrenstelsels zullen in dit opzicht moeten worden bijgesteld.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Sterrenstelsels kunnen met minder donkere materie toe
Met de Europese infraroodsatelliet Herschel is een verre populatie van stofrijke sterrenstelsels ontdekt die relatief veel sterren en relatief weinig donkere materie bevatten (Nature online, 16 februari). De ontdekking wijst erop dat sterrenstelsels minder materie nodig hebben om grote aantallen sterren te vormen dan tot nog toe werd gedacht.
De sterrenstelsels, die zich op afstanden van 10 à 12 miljard lichtjaar bevinden, bevatten elk ongeveer 300 miljard zonsmassa's aan materie. Volgens de gangbare inzichten zouden de stelsels meer dan tien keer zo groot moeten zijn om de waargenomen sterproductie te kunnen verklaren.
Het overgrote deel van deze massa bestaat uit donkere materie - de onzichtbare substantie die sterrenstelsels voldoende zwaartekracht moet geven om te voorkomen dat ze uit elkaar vallen. Volgens modelberekeningen begint de geboorte van een sterrenstelsel met een samenklontering van deze donkere materie. Deze trekt normale materie uit de omgeving aan, waaruit sterren kunnen ontstaan.
Uit de Herschel-waarnemingen volgt dat het voor de stervorming blijkbaar niet gunstig is als sterrenstelsels veel meer of veel minder dan 300 miljard zonsmassa's zwaar zijn. De modellen voor de vorming van sterrenstelsels zullen in dit opzicht moeten worden bijgesteld.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
