W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Mooiquote:Op donderdag 14 april 2011 21:35 schreef pinine het volgende:
even ontspannen met prachtige foto's van galaxies en golvende muziek
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-04-2011
Heelal wordt niet aangetrokken door 'buurheelal'
In 2008 maakten NASA-wetenschappers melding van een verbluffende ontdekking: ver uit elkaar gelegen clusters van sterrenstelsels in ons heelal leken min of meer dezelfde kant op te bewegen. Het was alsof ze werden aangetrokken door een kolossale massa - een compleet ander heelal wellicht - ergens voorbij de grens van het zichtbare heelal. Nieuw onderzoek door astronomen van de universiteit van Buffalo trekt de ontdekking van deze 'donkere stroming' echter in twijfel.
De astronomen hebben gekeken naar het licht van supernovae (exploderende sterren) in sterrenstelsels op uiteenlopende afstanden. Daarbij hebben zij vastgesteld dat alleen de meest nabije supernovae in een voorkeursrichting bewegen. Verder weg gelegen supernovae bewegen in andere richtingen.
Hierdoor is de theorie van de donkere stroming op losse schroeven komen te staan. De nieuwe bevindingen zijn volledig in overeenstemming met het 'saaie' standaardmodel voor het heelal, waarin sterrenstelsels gewoon alle kanten op bewegen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Heelal wordt niet aangetrokken door 'buurheelal'
In 2008 maakten NASA-wetenschappers melding van een verbluffende ontdekking: ver uit elkaar gelegen clusters van sterrenstelsels in ons heelal leken min of meer dezelfde kant op te bewegen. Het was alsof ze werden aangetrokken door een kolossale massa - een compleet ander heelal wellicht - ergens voorbij de grens van het zichtbare heelal. Nieuw onderzoek door astronomen van de universiteit van Buffalo trekt de ontdekking van deze 'donkere stroming' echter in twijfel.
De astronomen hebben gekeken naar het licht van supernovae (exploderende sterren) in sterrenstelsels op uiteenlopende afstanden. Daarbij hebben zij vastgesteld dat alleen de meest nabije supernovae in een voorkeursrichting bewegen. Verder weg gelegen supernovae bewegen in andere richtingen.
Hierdoor is de theorie van de donkere stroming op losse schroeven komen te staan. De nieuwe bevindingen zijn volledig in overeenstemming met het 'saaie' standaardmodel voor het heelal, waarin sterrenstelsels gewoon alle kanten op bewegen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-04-2011
Uitdijing heelal ook in verre toekomst nog meetbaar
De uitdijing van het heelal zorgt ervoor dat sterrenstelsels geleidelijk uit elkaars zicht verdwijnen. Toch zullen ook in de verre toekomst sterrenkundigen het verschijnsel kunnen waarnemen.
De kosmische uitdijing is bijna een eeuw geleden ontdekt door de Amerikaanse sterrenkundige Edwin Hubble, die constateerde dat de sterrenstelsels in het heelal van elkaar weg bewegen. Maar over een biljoen jaar, als het heelal honderd keer zo oud is als nu, is nog maar één sterrenstelsel waarneembaar: het onze. Volgens theoretisch sterrenkundige Avi Loeb van de Harvard-universiteit hoeft dat echter geen belemmering te zijn.
Ongeveer eens in de 100.000 jaar komt er een dubbelster zo dicht in de buurt van het zwarte gat in de kern van ons Melkwegstelsel, dat de beide sterren van elkaar gescheiden worden. De ene wordt opgeslokt door het zwarte gat, maar de andere schiet met een snelheid van meer dan een miljoen kilometer per uur de ruimte in. Als deze hypersnelle sterren ver genoeg van ons sterrenstelsel verwijderd zijn, komen ze in de greep van de kosmische uitdijing: ze gaan daardoor steeds sneller bewegen. En aan dat verschijnsel zouden de sterrenkundigen van de verre toekomst kunnen zien dat het heelal uitdijt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Uitdijing heelal ook in verre toekomst nog meetbaar
De uitdijing van het heelal zorgt ervoor dat sterrenstelsels geleidelijk uit elkaars zicht verdwijnen. Toch zullen ook in de verre toekomst sterrenkundigen het verschijnsel kunnen waarnemen.
De kosmische uitdijing is bijna een eeuw geleden ontdekt door de Amerikaanse sterrenkundige Edwin Hubble, die constateerde dat de sterrenstelsels in het heelal van elkaar weg bewegen. Maar over een biljoen jaar, als het heelal honderd keer zo oud is als nu, is nog maar één sterrenstelsel waarneembaar: het onze. Volgens theoretisch sterrenkundige Avi Loeb van de Harvard-universiteit hoeft dat echter geen belemmering te zijn.
Ongeveer eens in de 100.000 jaar komt er een dubbelster zo dicht in de buurt van het zwarte gat in de kern van ons Melkwegstelsel, dat de beide sterren van elkaar gescheiden worden. De ene wordt opgeslokt door het zwarte gat, maar de andere schiet met een snelheid van meer dan een miljoen kilometer per uur de ruimte in. Als deze hypersnelle sterren ver genoeg van ons sterrenstelsel verwijderd zijn, komen ze in de greep van de kosmische uitdijing: ze gaan daardoor steeds sneller bewegen. En aan dat verschijnsel zouden de sterrenkundigen van de verre toekomst kunnen zien dat het heelal uitdijt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wat ik zo bizar vind is dat het bestaan van andere sterrenstelsels, naast de onze, pas in de jaren 70 zijn ontdekt door mr. Hubble, en dat er gewoon 100.000.000.000 van die dingen zijn... niet voor te stellen
quote:
Wat ik zo bizar vind is dat het bestaan van andere sterrenstelsels, naast de onze, pas in de jaren 70 zijn ontdekt door mr. Hubble, en dat er gewoon 100.000.000.000 van die dingen zijn... niet voor te stellen
wikiquote:In the 10th century, the Persian astronomer, Abd al-Rahman al-Sufi (known in the West as Azophi), made the earliest recorded observation of the Andromeda Galaxy, describing it as a "small cloud".
Al-Sufi also identified the Large Magellanic Cloud, which is visible from Yemen, though not from Isfahan; it was not seen by Europeans until Magellan's voyage in the 16th century. These were the first galaxies other than the Milky Way to be observed from Earth.
Al-Sufi published his findings in his Book of Fixed Stars in 964.
In 1750 Thomas Wright, in his An original theory or new hypothesis of the Universe, speculated (correctly) that Milky Way was a flattened disk of stars, and that some of the nebulae visible in the night sky might be separate Milky Ways. In 1755 Immanuel Kant introduced the term "island universe" for these distant nebulae.
Calm down, please!
Dat krijg je als je voornamelijk Dicovery Channel / Discovery Science kijktquote:
Alsnog vreemd dat Hubble de credits krijgt
14-04-2011
Donkere-materiedeeltjes zijn nog spoorloos
Een internationaal team van wetenschappers heeft woensdag 13 april de eerste resultaten bekendgemaakt van hun zoektocht naar donkere materie. Tijdens de eerste honderd meetdagen van hun XENON100-experiment, dat diep ondergronds in de Italiaanse Apennijnen staat opgesteld, is nog geen doorslaggevend bewijs gevonden voor het bestaan van zogeheten WIMP's - de belangrijkste kandidaat-deeltjes waaruit die donkere materie zou kunnen bestaan.
Uit astronomische waarnemingen blijkt dat meer dan tachtig procent van alle materie geen waarneembare vormen van straling uitzendt. Wel oefent deze donkere materie zwaartekrachtsaantrekking uit. Waaruit zij bestaat is tot nog toe echter een raadsel.
De hoop bestond dat de XENON100-detector gevoelig genoeg zou zijn om deeltjes van deze alom aanwezige materie te kunnen opsporen. Dat dit vooralsnog niet is gelukt, wil overigens nog niet zeggen dat WIMP's niet bestaan. Het lijkt waarschijnlijker dat de deeltjes gewoon moeilijker detecteerbaar zijn dan gedacht. De onderzoekers vestigen nu hun hoop op de nieuwe gegevens die in de loop van dit jaar worden verzameld en op de geplande bouw van een veel grotere en gevoeligere detector.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Donkere-materiedeeltjes zijn nog spoorloos
Een internationaal team van wetenschappers heeft woensdag 13 april de eerste resultaten bekendgemaakt van hun zoektocht naar donkere materie. Tijdens de eerste honderd meetdagen van hun XENON100-experiment, dat diep ondergronds in de Italiaanse Apennijnen staat opgesteld, is nog geen doorslaggevend bewijs gevonden voor het bestaan van zogeheten WIMP's - de belangrijkste kandidaat-deeltjes waaruit die donkere materie zou kunnen bestaan.
Uit astronomische waarnemingen blijkt dat meer dan tachtig procent van alle materie geen waarneembare vormen van straling uitzendt. Wel oefent deze donkere materie zwaartekrachtsaantrekking uit. Waaruit zij bestaat is tot nog toe echter een raadsel.
De hoop bestond dat de XENON100-detector gevoelig genoeg zou zijn om deeltjes van deze alom aanwezige materie te kunnen opsporen. Dat dit vooralsnog niet is gelukt, wil overigens nog niet zeggen dat WIMP's niet bestaan. Het lijkt waarschijnlijker dat de deeltjes gewoon moeilijker detecteerbaar zijn dan gedacht. De onderzoekers vestigen nu hun hoop op de nieuwe gegevens die in de loop van dit jaar worden verzameld en op de geplande bouw van een veel grotere en gevoeligere detector.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-04-2011
Activiteit zon neemt toe
De activiteit van de zon loopt sinds maart flink op. Het aantal zonnevlekken heeft het hoogste niveau in meer dan zes jaar bereikt en er vinden zo af en toe flinke zonne-uitbarstingen plaats. Kortom: het diepste en langdurigste zonneminimum van de afgelopen honderd jaar is definitief achter de rug.
De eerste tekenen van een oplevende zonneactiviteit waren eind 2009 al te zien, maar het duurde tot februari van dit jaar voordat de zon zich weer een beetje begon te roeren. Voor zonnefysici is de aanloop naar de volgende piek in de 11-jarige cyclus van de zon, die omstreeks mei 2013 wordt verwacht, nu dus pas echt begonnen.
Het komt niet vaak voor dat de aanloop naar een volgend zonnemaximum zo lang duurt. Astronomen beschikken over gedetailleerde gegevens van 23 zonnecycli, en slechts vier daarvan kwamen trager op gang dan de huidige. Drie van deze rustige cycli maakten deel uit van het zogeheten Dalton-minimum - een langdurige periode van relatief geringe zonneactiviteit aan het begin van de negentiende eeuw. Of we daar een herhaling van krijgen, is een kwestie van afwachten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Activiteit zon neemt toe
De activiteit van de zon loopt sinds maart flink op. Het aantal zonnevlekken heeft het hoogste niveau in meer dan zes jaar bereikt en er vinden zo af en toe flinke zonne-uitbarstingen plaats. Kortom: het diepste en langdurigste zonneminimum van de afgelopen honderd jaar is definitief achter de rug.
De eerste tekenen van een oplevende zonneactiviteit waren eind 2009 al te zien, maar het duurde tot februari van dit jaar voordat de zon zich weer een beetje begon te roeren. Voor zonnefysici is de aanloop naar de volgende piek in de 11-jarige cyclus van de zon, die omstreeks mei 2013 wordt verwacht, nu dus pas echt begonnen.
Het komt niet vaak voor dat de aanloop naar een volgend zonnemaximum zo lang duurt. Astronomen beschikken over gedetailleerde gegevens van 23 zonnecycli, en slechts vier daarvan kwamen trager op gang dan de huidige. Drie van deze rustige cycli maakten deel uit van het zogeheten Dalton-minimum - een langdurige periode van relatief geringe zonneactiviteit aan het begin van de negentiende eeuw. Of we daar een herhaling van krijgen, is een kwestie van afwachten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Andromeda sterrenstelsel is zichbaar voor elk wezen met een beetje goede ogen dus die kennen we al sinds je een mens een mens mag noemen. Maar over de aard van sterrenstelsels was er ooit het bekende ShapleyCurtis debat. Men dacht daarvoor altijd dat het gewoon een gaswolk in onze melkweg was.
Met het blote oog is het een vaag sterretje, als je er niet rechtstreeks naar kijkt; met de staafjes in de ogen dus (op de spaarzame heldere nachten) . Eigenlijk bizar dat het aan de hemel groter is dan de maan, maar we vangen dat licht niet op...quote:Op maandag 18 april 2011 22:18 schreef Harunobu het volgende:
Andromeda sterrenstelsel is zichbaar voor elk wezen met een beetje goede ogen dus die kennen we al sinds je een mens een mens mag noemen. Maar over de aard van sterrenstelsels was er ooit het bekende ShapleyCurtis debat. Men dacht daarvoor altijd dat het gewoon een gaswolk in onze melkweg was.
18-04-2011
Medicijnen werken niet meer in de ruimte
© afp
Slecht nieuws voor astronauten met hoofdpijn. Verschillende medicijnen blijken in de ruimte snel hun kracht te verliezen, meldt de Daily Mail.
[img] http://static1.hln.be/static/FOTO/pe/0/4/1/media_l_4147681.jpg[/img]
© ap
Medicijnen reageren anders op de omstandigheden in de ruimte. Dat heeft volgens een studie van NASA te maken met het gebrek aan zwaartekracht en de hogere straling. Op Aarde kunnen veel medicijnen gedurende enkele jaren worden opgeslagen. In de ruimte zijn sommige pilletjes tegen dan hun geneeskrachtige werking al lang kwijt. Ook hier moeten we medicatie natuurlijk wel in de best mogelijke omstandigheden bewaren.
Langere missies
Aangezien ruimtemissies voor astronauten in de toekomst langer zullen duren, moet NASA rekening houden met de geneesmiddelen die ze meekrijgen. Daarom liet de ruimtevaartsorganisatie vier dozen met 35 verschillende soorten medicijnen naar het Internationaal Ruimtestation (ISS) vliegen. Dezelfde medicijnen werden op dat ogenblik ook in het Johnson Space Center in gecontroleerde omstandigheden bewaard.
De vier dozen werden op verschillende tijdstippen door astronauten terug naar huis gebracht. De eerste doos verbleef slechts dertien dagen in de ruimte, terwijl de laatste 28 maanden in het ISS bewaard bleef. Verscheidene medicijnen hadden serieus in kracht ingeboet door hun verblijf in de ruimte. De medicijnen hadden op dat ogenblik hun 'Aardse' vervaldatum nog niet overschreden. (gb)
(HLN)
Medicijnen werken niet meer in de ruimte
© afp
Slecht nieuws voor astronauten met hoofdpijn. Verschillende medicijnen blijken in de ruimte snel hun kracht te verliezen, meldt de Daily Mail.
[img] http://static1.hln.be/static/FOTO/pe/0/4/1/media_l_4147681.jpg[/img]
© ap
Medicijnen reageren anders op de omstandigheden in de ruimte. Dat heeft volgens een studie van NASA te maken met het gebrek aan zwaartekracht en de hogere straling. Op Aarde kunnen veel medicijnen gedurende enkele jaren worden opgeslagen. In de ruimte zijn sommige pilletjes tegen dan hun geneeskrachtige werking al lang kwijt. Ook hier moeten we medicatie natuurlijk wel in de best mogelijke omstandigheden bewaren.
Langere missies
Aangezien ruimtemissies voor astronauten in de toekomst langer zullen duren, moet NASA rekening houden met de geneesmiddelen die ze meekrijgen. Daarom liet de ruimtevaartsorganisatie vier dozen met 35 verschillende soorten medicijnen naar het Internationaal Ruimtestation (ISS) vliegen. Dezelfde medicijnen werden op dat ogenblik ook in het Johnson Space Center in gecontroleerde omstandigheden bewaard.
De vier dozen werden op verschillende tijdstippen door astronauten terug naar huis gebracht. De eerste doos verbleef slechts dertien dagen in de ruimte, terwijl de laatste 28 maanden in het ISS bewaard bleef. Verscheidene medicijnen hadden serieus in kracht ingeboet door hun verblijf in de ruimte. De medicijnen hadden op dat ogenblik hun 'Aardse' vervaldatum nog niet overschreden. (gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-04-2011
Zonne-explosie van binnen en buiten bekeken
Voor het eerst is een coronale massa-ejectie (CME) van de zon zowel van binnen als van buiten in detail bestudeerd. CME's zijn grote uitbarstingen van elektrisch geladen deeltjes, die in de omgeving van de aarde tot allerlei verstoringen kunnen leiden, onder andere in radioverbindingen, GPS-signalen, satellietelektronica en elektriciteitscentrales.
De CME van 19 maart 2010 is door drie ruimtesondes in het oog gehouden: de Advanced Composition Explorer (ACE), die zich min of meer in de omgeving van de aarde bevindt en die door de zonnestorm werd 'omspoeld', en de twee STEREO-ruimtesondes, die de uitbarsting vanaf grote afstand en van 'buitenaf' bestudeerden. De resultaten worden vandaag gepresenteerd op de National Astronomy Meeting (NAM 2011) van de Royal Astronomical Society in Llandudno, Wales.
Uit de waarnemingen blijkt dat de explosie een snelheid van 350 kilometer per seconde had. Op basis van de STEREO-metingen kan dus al in een vroeg stadium en vrij nauwkeurig worden voorspeld wanneer een CME bij de aarde aankomt. Het blijkt echter niet mee te vallen om de inwendige structuur van de zonnestorm - die van groot belang is om de mogelijke effecten op aarde te kunnen inschatten - af te leiden uit waarnemingen van buitenaf.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Zonne-explosie van binnen en buiten bekeken
Voor het eerst is een coronale massa-ejectie (CME) van de zon zowel van binnen als van buiten in detail bestudeerd. CME's zijn grote uitbarstingen van elektrisch geladen deeltjes, die in de omgeving van de aarde tot allerlei verstoringen kunnen leiden, onder andere in radioverbindingen, GPS-signalen, satellietelektronica en elektriciteitscentrales.
De CME van 19 maart 2010 is door drie ruimtesondes in het oog gehouden: de Advanced Composition Explorer (ACE), die zich min of meer in de omgeving van de aarde bevindt en die door de zonnestorm werd 'omspoeld', en de twee STEREO-ruimtesondes, die de uitbarsting vanaf grote afstand en van 'buitenaf' bestudeerden. De resultaten worden vandaag gepresenteerd op de National Astronomy Meeting (NAM 2011) van de Royal Astronomical Society in Llandudno, Wales.
Uit de waarnemingen blijkt dat de explosie een snelheid van 350 kilometer per seconde had. Op basis van de STEREO-metingen kan dus al in een vroeg stadium en vrij nauwkeurig worden voorspeld wanneer een CME bij de aarde aankomt. Het blijkt echter niet mee te vallen om de inwendige structuur van de zonnestorm - die van groot belang is om de mogelijke effecten op aarde te kunnen inschatten - af te leiden uit waarnemingen van buitenaf.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-04-2011
Radiotelescopen verkennen Hubble Deep Field
Halverwege de jaren negentig nam de Hubble-ruimtetelescoop een ogenschijnlijk leeg stukje sterrenhemel onder de loep: het Hubble Deep Field (HDF). Het hemelgebiedje bleek allesbehalve leeg: er stonden drieduizend zwakke sterrenstelsels. Britse astronomen hebben het HDF nu opnieuw in kaart gebracht met radiotelescopen in Engeland en de VS. Het resultaat is een overzicht van alle bronnen van radiostraling in het gebied - veelal sterrenstelsels op miljarden lichtjaren afstand. Enkele van deze stelsels zijn gedetailleerder in beeld gebracht.
Een deel van de beeldgegevens is verzameld met de nieuwe e-MERLIN-array, een bijna voltooid netwerk van zeven Britse radiotelescopen, verspreid over een gebied van 217 kilometer, die door middel van glasvezels met elkaar zijn verbonden. De nu gemaakte radiokaart is een voorproefje van een survey die in de nabije toekomst met e-MERLIN zal worden gedaan. Bij deze survey zullen grote stervormingsgebieden en de actieve kernen van verre stelsels onderzocht worden, om te kunnen vaststellen hoe sterrenstelsels in de loop van de miljarden jaren zijn veranderd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Radiotelescopen verkennen Hubble Deep Field
Halverwege de jaren negentig nam de Hubble-ruimtetelescoop een ogenschijnlijk leeg stukje sterrenhemel onder de loep: het Hubble Deep Field (HDF). Het hemelgebiedje bleek allesbehalve leeg: er stonden drieduizend zwakke sterrenstelsels. Britse astronomen hebben het HDF nu opnieuw in kaart gebracht met radiotelescopen in Engeland en de VS. Het resultaat is een overzicht van alle bronnen van radiostraling in het gebied - veelal sterrenstelsels op miljarden lichtjaren afstand. Enkele van deze stelsels zijn gedetailleerder in beeld gebracht.
Een deel van de beeldgegevens is verzameld met de nieuwe e-MERLIN-array, een bijna voltooid netwerk van zeven Britse radiotelescopen, verspreid over een gebied van 217 kilometer, die door middel van glasvezels met elkaar zijn verbonden. De nu gemaakte radiokaart is een voorproefje van een survey die in de nabije toekomst met e-MERLIN zal worden gedaan. Bij deze survey zullen grote stervormingsgebieden en de actieve kernen van verre stelsels onderzocht worden, om te kunnen vaststellen hoe sterrenstelsels in de loop van de miljarden jaren zijn veranderd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-04-2011
Spiraalstructuur in sterrenstelsels op andere wijze verklaard
Een nieuw onderzoek naar het ontstaan van spiraalpatronen in sterrenstelsels zoals onze Melkweg zou grote gevolgen kunnen hebben voor de bestaande ideeën over de vorming van spiraalarmen.
Sinds de jaren zestig gaan sterrenkundigen ervan uit dat spiraalarmen een golfeffect zijn, enigszins vergelijkbaar met de Mexicaanse golf in een voetbalstadion. De sterren die erin te zien zijn, zouden zijn ontstaan doordat de golf die door het stelsel heen gaat het daarin aanwezige gas samendrukt en nieuwe sterren doet ontstaan. Als de golf gepasseerd is, zouden deze sterren achterblijven en zich verspreiden.
Computersimulaties door Britse sterrenkundigen wijzen er nu echter op dat de sterren met de spiraalarmen mee draaien. Bovendien zou het spiraalpatroon slechts een tijdelijke structuur zijn, met een levensduur van hooguit 100 miljoen jaar, die uiteindelijk plaatsmaakt voor nieuwe spiraalarmen.
Volgens de onderzoekers migreren sterren binnen een spiraalstelsel veel gemakkelijker dan tot nog toe werd gedacht. Sterren die aan de voorzijde van een spiraalarm zitten, verplaatsen zich in de richting van het centrum van het stelsel. En die aan de achterzijde van een spiraalarm migreren naar buiten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Spiraalstructuur in sterrenstelsels op andere wijze verklaard
Een nieuw onderzoek naar het ontstaan van spiraalpatronen in sterrenstelsels zoals onze Melkweg zou grote gevolgen kunnen hebben voor de bestaande ideeën over de vorming van spiraalarmen.
Sinds de jaren zestig gaan sterrenkundigen ervan uit dat spiraalarmen een golfeffect zijn, enigszins vergelijkbaar met de Mexicaanse golf in een voetbalstadion. De sterren die erin te zien zijn, zouden zijn ontstaan doordat de golf die door het stelsel heen gaat het daarin aanwezige gas samendrukt en nieuwe sterren doet ontstaan. Als de golf gepasseerd is, zouden deze sterren achterblijven en zich verspreiden.
Computersimulaties door Britse sterrenkundigen wijzen er nu echter op dat de sterren met de spiraalarmen mee draaien. Bovendien zou het spiraalpatroon slechts een tijdelijke structuur zijn, met een levensduur van hooguit 100 miljoen jaar, die uiteindelijk plaatsmaakt voor nieuwe spiraalarmen.
Volgens de onderzoekers migreren sterren binnen een spiraalstelsel veel gemakkelijker dan tot nog toe werd gedacht. Sterren die aan de voorzijde van een spiraalarm zitten, verplaatsen zich in de richting van het centrum van het stelsel. En die aan de achterzijde van een spiraalarm migreren naar buiten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat leek mij logischquote:
20-04-2011
Spiraalstructuur in sterrenstelsels op andere wijze verklaard
[ afbeelding ]
Een nieuw onderzoek naar het ontstaan van spiraalpatronen in sterrenstelsels zoals onze Melkweg zou grote gevolgen kunnen hebben voor de bestaande ideeën over de vorming van spiraalarmen.
Sinds de jaren zestig gaan sterrenkundigen ervan uit dat spiraalarmen een golfeffect zijn, enigszins vergelijkbaar met de Mexicaanse golf in een voetbalstadion. De sterren die erin te zien zijn, zouden zijn ontstaan doordat de golf die door het stelsel heen gaat het daarin aanwezige gas samendrukt en nieuwe sterren doet ontstaan. Als de golf gepasseerd is, zouden deze sterren achterblijven en zich verspreiden.
Computersimulaties door Britse sterrenkundigen wijzen er nu echter op dat de sterren met de spiraalarmen mee draaien. Bovendien zou het spiraalpatroon slechts een tijdelijke structuur zijn, met een levensduur van hooguit 100 miljoen jaar, die uiteindelijk plaatsmaakt voor nieuwe spiraalarmen.
Volgens de onderzoekers migreren sterren binnen een spiraalstelsel veel gemakkelijker dan tot nog toe werd gedacht. Sterren die aan de voorzijde van een spiraalarm zitten, verplaatsen zich in de richting van het centrum van het stelsel. En die aan de achterzijde van een spiraalarm migreren naar buiten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Wellicht zijn spiraal-armen het resultaat van gravitatie-golven van de (vermeende) SMBH's in het midden van het sterrenstelsel? Of een werking daarvan (of meerdere SMBH's)?
Calm down, please!
Wellichtquote:
[..]
Dat leek mij logisch
Wellicht zijn spiraal-armen het resultaat van gravitatie-golven van de (vermeende) SMBH's in het midden van het sterrenstelsel? Of een werking daarvan (of meerdere SMBH's)?
Verder onderzoek zal het wel uitwijzen
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-04-2011
Astronomen nemen uitbarsting van jonge ster waar
Astronomen hebben met de infraroodsatelliet Herschel een uitzonderlijk heldere uitbarsting waargenomen bij een ster-in-wording. De proto-ster, die de aanduiding HBC 722 draagt, maakt deel uit van de zogeheten Noord-Amerikanevel en is omgeven door gaswolken en andere jonge sterren.
HBC 722 begon in de zomer van 2010 helderder te worden - eerst langzaam, later steeds sneller. In september vorig jaar was de ster twintig keer zo helder als voorheen. Sindsdien wordt hij geleidelijk zwakker.
Het opvlammen van een jonge ster wordt niet zo vaak waargenomen: de vorige waarneming van een dergelijk verschijnsel was al meer dan dertig jaar geleden. Vermoed wordt dat zo'n uitbarsting ontstaat als zich in de materieschijf die elke ster-in-wording omgeeft zo veel gas heeft opgehoopt, dat deze als het ware overstroomt. Er stroomt dan in één keer veel meer materie naar de ster dan normaal.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen nemen uitbarsting van jonge ster waar
Astronomen hebben met de infraroodsatelliet Herschel een uitzonderlijk heldere uitbarsting waargenomen bij een ster-in-wording. De proto-ster, die de aanduiding HBC 722 draagt, maakt deel uit van de zogeheten Noord-Amerikanevel en is omgeven door gaswolken en andere jonge sterren.
HBC 722 begon in de zomer van 2010 helderder te worden - eerst langzaam, later steeds sneller. In september vorig jaar was de ster twintig keer zo helder als voorheen. Sindsdien wordt hij geleidelijk zwakker.
Het opvlammen van een jonge ster wordt niet zo vaak waargenomen: de vorige waarneming van een dergelijk verschijnsel was al meer dan dertig jaar geleden. Vermoed wordt dat zo'n uitbarsting ontstaat als zich in de materieschijf die elke ster-in-wording omgeeft zo veel gas heeft opgehoopt, dat deze als het ware overstroomt. Er stroomt dan in één keer veel meer materie naar de ster dan normaal.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:1. Prominence Eruption from AIA in 304 Angstroms on March 30, 2010.
2. Cusp Flow from AIA in 171 Angstroms on February 14, 2011.
3. Prominence Eruption from AIA in 304 Angstroms on February 25, 2011.
4. Cusp Flow from AIA in 304 Angstroms on February 14, 2011.
5. Merging Sunspots from HMI in Continuum on October 24-28, 2010.
6. Prominence Eruption and active region from AIA in 304 Angstroms on April 30, 2010.
7. Solar activity and plasma loops from AIA in 171 Angstroms on March 4-8, 2011.
8. Flowing plasma from AIA in 304 Angstroms on April 19, 2010.
9. Active regions from HMI in Magnetogram on March 10, 2011.
10. Filament eruption from AIA in 304 Angstroms on December 6, 2010.
11. CME start from AIA in 211 Angstroms on March 8, 2011.
12. X2 flare from AIA in 304 Angstroms on February 15, 2011.
Calm down, please!
Snel roterende sterren vervuilden het heelal
Analyse van de chemische samenstelling van enkele van de oudste sterren in ons Melkwegstelsel heeft meer inzicht gegeven in de aard van de eerste generaties sterren in ons heelal. Volgens het internationale team van astronomen dat het onderzoek heeft verricht, tolden de eerste zware sterren heel snel om hun as (Nature, 28 april).
Kort na de oerknal bestond alle materie in het heelal nog uit waterstof en helium. Pas toen 300 miljoen jaar later de eerste zware sterren op explosieve wijze aan hun eind kwamen, werd het oergas verrijkt met zwaardere elementen. Op die manier hebben deze sterren chemische 'vingerafdrukken' achtergelaten, die nog terug te vinden zijn in de oudste sterren van ons Melkwegstelsel.
Door deze sterren te onderzoeken, kom je dus meer te weten over hun zware soortgenoten. En inderdaad: ze bevatten elementen die afkomstig moeten zijn van zware sterren. Maar verrassend genoeg blijkt uit het nieuwe onderzoek dat ze ook elementen bevatten waarvan gedacht werd dat ze alleen door lichtere sterren worden geproduceerd - sterren die nog niet opgebrand waren toen de oudste sterren van ons Melkwegstelsel geboren werden.
De eerste generaties zware sterren lijken dus een breder scala aan elementen te hebben achtergelaten dan voor mogelijk werd gehouden. Hoewel daar verschillende verklaringen voor te bedenken zijn, houden de astronomen het er voorlopig op dat die eerste stellaire kolossen heel snel om hun as draaiden. Computersimulaties laten namelijk zien dat hun eigenschappen daardoor zodanig veranderen, dat ze ook elementen afleveren die doorgaans aan minder zware sterren worden toegeschreven.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Analyse van de chemische samenstelling van enkele van de oudste sterren in ons Melkwegstelsel heeft meer inzicht gegeven in de aard van de eerste generaties sterren in ons heelal. Volgens het internationale team van astronomen dat het onderzoek heeft verricht, tolden de eerste zware sterren heel snel om hun as (Nature, 28 april).
Kort na de oerknal bestond alle materie in het heelal nog uit waterstof en helium. Pas toen 300 miljoen jaar later de eerste zware sterren op explosieve wijze aan hun eind kwamen, werd het oergas verrijkt met zwaardere elementen. Op die manier hebben deze sterren chemische 'vingerafdrukken' achtergelaten, die nog terug te vinden zijn in de oudste sterren van ons Melkwegstelsel.
Door deze sterren te onderzoeken, kom je dus meer te weten over hun zware soortgenoten. En inderdaad: ze bevatten elementen die afkomstig moeten zijn van zware sterren. Maar verrassend genoeg blijkt uit het nieuwe onderzoek dat ze ook elementen bevatten waarvan gedacht werd dat ze alleen door lichtere sterren worden geproduceerd - sterren die nog niet opgebrand waren toen de oudste sterren van ons Melkwegstelsel geboren werden.
De eerste generaties zware sterren lijken dus een breder scala aan elementen te hebben achtergelaten dan voor mogelijk werd gehouden. Hoewel daar verschillende verklaringen voor te bedenken zijn, houden de astronomen het er voorlopig op dat die eerste stellaire kolossen heel snel om hun as draaiden. Computersimulaties laten namelijk zien dat hun eigenschappen daardoor zodanig veranderen, dat ze ook elementen afleveren die doorgaans aan minder zware sterren worden toegeschreven.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-04-2011
Uitkijken naar moment dat Voyager 1 zonnestelsel verlaat
© ap
In een kleine kamer op Caltech, het Californisch Instituut voor Technologie, analyseren enkele wetenschappers de data die de ruimtesonde Voyager 1 ons opstuurt vanuit een uithoek van ons zonnestelsel. Binnen afzienbare tijd zal de sonde als eerste object door de mens gemaakt, ons zonnestelsel verlaten. Ed Stone, 75 en geestelijke vader van het project, hoopt dat moment nog mee te maken.
Voyager 1 werd meer dan dertig jaar geleden de ruimte in geschoten, en heeft sindsdien koers gezet richting het uiteinde van ons zonnestelsel. Ondertussen wordt er ongeduldig gewacht tot de sonde buiten de invloed van onze zon zal komen, en als eerste aards object op een plaats in het universum komen waat wetenschappers enkel over hebben kunnen speculeren: 'deep space'.
Tijd
"Iedereen vraagt zich af wat we daar gaan vinden", zegt Stone aan een journalist van de Los Angeles Times. "Momenteel heeft niemand ook maar enig idee." Ondanks zijn onzekerheid, voegt hij er met kalme stem aan toe dat ze uiteindelijk alles gaan ontdekken. "Tijd is het enige dat we nodig hebben." Dat is nu net wat Ed Stone een beetje ongerust maakt, hij is al 75 jaar oud en zou het moment dat de eerste data van buiten ons zonnestelsel binnenkomt, doodgraag meemaken.
Oorsprong
"Wanneer de eerste data zal binnenkomen, zullen we helemaal geen idee hebben hoe we die moeten interpreteren", zegt hij. De man is er wel zeker van dat die meer kan vertellen over onze oorsprong, maar ook over onze aarde. "We zijn er zo dicht bij, nog even en we gaan kunnen antwoorden op vragen die we ons al jaren stellen."
Gouden plaat
Voyager 1 kan niet enkel antwoorden geven op ónze vragen. Het kan mogelijk buitenaards leven ook een antwoord geven op de vraag of zij de enigen in het universum zijn. De sonde heeft namelijk een gouden plaat meegekregen waar de locatie van onze aarde op te vinden is, samen met muziek en onze groeten. Of aliens weten hoe de plaat moet worden afgespeeld, is natuurlijk nog een heel andere vraag ... (sg)
(HLN)
Uitkijken naar moment dat Voyager 1 zonnestelsel verlaat
© ap
In een kleine kamer op Caltech, het Californisch Instituut voor Technologie, analyseren enkele wetenschappers de data die de ruimtesonde Voyager 1 ons opstuurt vanuit een uithoek van ons zonnestelsel. Binnen afzienbare tijd zal de sonde als eerste object door de mens gemaakt, ons zonnestelsel verlaten. Ed Stone, 75 en geestelijke vader van het project, hoopt dat moment nog mee te maken.
Voyager 1 werd meer dan dertig jaar geleden de ruimte in geschoten, en heeft sindsdien koers gezet richting het uiteinde van ons zonnestelsel. Ondertussen wordt er ongeduldig gewacht tot de sonde buiten de invloed van onze zon zal komen, en als eerste aards object op een plaats in het universum komen waat wetenschappers enkel over hebben kunnen speculeren: 'deep space'.
Tijd
"Iedereen vraagt zich af wat we daar gaan vinden", zegt Stone aan een journalist van de Los Angeles Times. "Momenteel heeft niemand ook maar enig idee." Ondanks zijn onzekerheid, voegt hij er met kalme stem aan toe dat ze uiteindelijk alles gaan ontdekken. "Tijd is het enige dat we nodig hebben." Dat is nu net wat Ed Stone een beetje ongerust maakt, hij is al 75 jaar oud en zou het moment dat de eerste data van buiten ons zonnestelsel binnenkomt, doodgraag meemaken.
Oorsprong
"Wanneer de eerste data zal binnenkomen, zullen we helemaal geen idee hebben hoe we die moeten interpreteren", zegt hij. De man is er wel zeker van dat die meer kan vertellen over onze oorsprong, maar ook over onze aarde. "We zijn er zo dicht bij, nog even en we gaan kunnen antwoorden op vragen die we ons al jaren stellen."
Gouden plaat
Voyager 1 kan niet enkel antwoorden geven op ónze vragen. Het kan mogelijk buitenaards leven ook een antwoord geven op de vraag of zij de enigen in het universum zijn. De sonde heeft namelijk een gouden plaat meegekregen waar de locatie van onze aarde op te vinden is, samen met muziek en onze groeten. Of aliens weten hoe de plaat moet worden afgespeeld, is natuurlijk nog een heel andere vraag ... (sg)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-05-2011
14000 quasars laten hun licht schijnen over het verre heelal
Wetenschappers van de Sloan Digital Sky Survey (SDSS-III) hebben de de tot nog toe grootste drie-dimensionale kaart gemaakt van het verre heelal. Ze gebruikten hiervoor het licht van 14000 quasars om de verdeling van intergalactische waterstofwolken in kaart te brengen. Hierdoor krijgen we inzicht in hoe het heelal er 11 miljard jaar geleden uitzag.
Quasars zijn zeer heldere lichtbronnen die vooral worden gezien op grote afstanden in het heelal. Het zijn immense zwarte gaten in het centrum van sterrenstelsels. Door het opslokken van omringende materie zenden ze zeer veel straling uit. Maar door hun grote afstand zien wij ze slechts als betrekkelijk zwakke lichtpuntjes. Onderweg naar ons toe passeert het licht van de quasars veel intergalactische waterstofwolken en die veroorzaken spectraallijnen in de spectra van de quasars. Men kijkt vooral naar de sterke Lyman-alpha lijn van waterstof. De intensiteit van de lijn is een maat voor de dichtheid van de wolk en zijn roodverschuiving in het spectrum is een maat voor de afstand tot de wolk. Omdat het licht van een quasar door zeer veel wolken reist, ontstaat in het spectrum een groot aantal lijnen naast elkaar, wat wel het 'Lyman-alpha-bos' wordt genoemd. Voor dit nieuwe onderzoek heeft men het ongelofelijke aantal van 14000 quasars onderzocht, verdeeld over de gehele hemel. De waarnemingen zijn gedaan als onderdeel van de Baryon Oscillation Spectroscopic Survey (BOSS), de grootste van de vier 'surveys' die samen SDSS-III vormen. Iedere quasar is door mensen bekeken, maar uiteindelijk zijn alle waarnemingen met computers geanalyseerd. De aldus verkregen drie-dimensionale kaart van de waterstofverdeling op grote afstand kan worden vergeleken met modelberekeningen voor de opbouw van het jonge heelel.
De huidige kaart is zeker niet het eindstation. De BOSS-waarnemingen gaan door tot 2014 en men hoopt uiteindelijk 140 duizend quasars op te meten om een nog veel gedetailleerdere kaart te maken. Uiteindelijk hoopt men uit deze waarnemingen ook op te kunnen maken hoe de snelheid van de uitdijing van het heelal veranderd is. Een nog meer ambitieuze survey - BigBOSS - is ook al in voorbereiding.
© Edwin Mathlener (www.dekoepel.nl)
(allesoversterrenkunde)
14000 quasars laten hun licht schijnen over het verre heelal
Wetenschappers van de Sloan Digital Sky Survey (SDSS-III) hebben de de tot nog toe grootste drie-dimensionale kaart gemaakt van het verre heelal. Ze gebruikten hiervoor het licht van 14000 quasars om de verdeling van intergalactische waterstofwolken in kaart te brengen. Hierdoor krijgen we inzicht in hoe het heelal er 11 miljard jaar geleden uitzag.
Quasars zijn zeer heldere lichtbronnen die vooral worden gezien op grote afstanden in het heelal. Het zijn immense zwarte gaten in het centrum van sterrenstelsels. Door het opslokken van omringende materie zenden ze zeer veel straling uit. Maar door hun grote afstand zien wij ze slechts als betrekkelijk zwakke lichtpuntjes. Onderweg naar ons toe passeert het licht van de quasars veel intergalactische waterstofwolken en die veroorzaken spectraallijnen in de spectra van de quasars. Men kijkt vooral naar de sterke Lyman-alpha lijn van waterstof. De intensiteit van de lijn is een maat voor de dichtheid van de wolk en zijn roodverschuiving in het spectrum is een maat voor de afstand tot de wolk. Omdat het licht van een quasar door zeer veel wolken reist, ontstaat in het spectrum een groot aantal lijnen naast elkaar, wat wel het 'Lyman-alpha-bos' wordt genoemd. Voor dit nieuwe onderzoek heeft men het ongelofelijke aantal van 14000 quasars onderzocht, verdeeld over de gehele hemel. De waarnemingen zijn gedaan als onderdeel van de Baryon Oscillation Spectroscopic Survey (BOSS), de grootste van de vier 'surveys' die samen SDSS-III vormen. Iedere quasar is door mensen bekeken, maar uiteindelijk zijn alle waarnemingen met computers geanalyseerd. De aldus verkregen drie-dimensionale kaart van de waterstofverdeling op grote afstand kan worden vergeleken met modelberekeningen voor de opbouw van het jonge heelel.
De huidige kaart is zeker niet het eindstation. De BOSS-waarnemingen gaan door tot 2014 en men hoopt uiteindelijk 140 duizend quasars op te meten om een nog veel gedetailleerdere kaart te maken. Uiteindelijk hoopt men uit deze waarnemingen ook op te kunnen maken hoe de snelheid van de uitdijing van het heelal veranderd is. Een nog meer ambitieuze survey - BigBOSS - is ook al in voorbereiding.
© Edwin Mathlener (www.dekoepel.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-05-2011
Raadsel van maanbacteriën opgelost
De bacteriën in de camera die Apollo-astronauten in 1969 terugbrachten van de maan bevatte vrijwel zeker géén levende bacteriën. De 'besmetting' van de camera vond niet plaats vóór het vertrek naar de maan, maar pas na terugkeer op aarde.
Dat er streptokokken in de camera van de maanlander Surveyor 3 zaten, was op z'n zachtst gezegd merkwaardig. Toen de astronauten van de Apollo 12 de camera van de maanlander in november 1969 loskoppelden, had deze jarenlang op de maan gestaan. De microben zouden dus al die tijd zonder voedsel en water het ijskoude luchtledige overleefd moeten hebben.
Uit recent opgedoken filmbeelden blijkt dat in de 'schone kamer' waar de camera na zijn terugkeer onderzocht werd niet erg zorgvuldig werd gewerkt. Zo droegen de onderzoekers shirts met korte mouwen waarvan de onderrand boven de werktafel uitstak. Hierdoor konden bacteriën vanonder de kleding gemakkelijk in de camera terechtkomen.
Daarmee is een einde gekomen aan een raadsel dat de astrobiologische gemoederen tientallen jaren heeft beziggehouden. De streptokokken van Surveyor 3 kwamen niet van de maan, maar uit de neus of keel van een NASA-wetenschapper.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Raadsel van maanbacteriën opgelost
De bacteriën in de camera die Apollo-astronauten in 1969 terugbrachten van de maan bevatte vrijwel zeker géén levende bacteriën. De 'besmetting' van de camera vond niet plaats vóór het vertrek naar de maan, maar pas na terugkeer op aarde.
Dat er streptokokken in de camera van de maanlander Surveyor 3 zaten, was op z'n zachtst gezegd merkwaardig. Toen de astronauten van de Apollo 12 de camera van de maanlander in november 1969 loskoppelden, had deze jarenlang op de maan gestaan. De microben zouden dus al die tijd zonder voedsel en water het ijskoude luchtledige overleefd moeten hebben.
Uit recent opgedoken filmbeelden blijkt dat in de 'schone kamer' waar de camera na zijn terugkeer onderzocht werd niet erg zorgvuldig werd gewerkt. Zo droegen de onderzoekers shirts met korte mouwen waarvan de onderrand boven de werktafel uitstak. Hierdoor konden bacteriën vanonder de kleding gemakkelijk in de camera terechtkomen.
Daarmee is een einde gekomen aan een raadsel dat de astrobiologische gemoederen tientallen jaren heeft beziggehouden. De streptokokken van Surveyor 3 kwamen niet van de maan, maar uit de neus of keel van een NASA-wetenschapper.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
