LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Als ik dan toch aan het klagen ben: een collega (50+) die over alles wat hij meemaakt een weblog bijhoudt, waardoor heel het Internet nu kan lezen dat [mijnvoornaam] [mijnachternaam] maandag op excursie naar brussel was.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Zijn er werkelijk mensen die zo onbeleefd zijn?quote:Op woensdag 6 oktober 2010 10:06 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Nee hoor, verder zijn hier alleen maar vrouwen, en OF die negeren het, OF die roepen hoe geweldig ze het vinden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Tuurlijk. Eén (gelukkig ken ik alt-130 nog) is tien minuten enthousiast en zoent en zo, en de rest mompelt ' gefeliciteerd' en gaat verder met bellen/ praten over werkgerelateerde zaken/ op een internetforum klagen (maar dat heb je met interimmers onderling he, niet iedereen kent elkaar even goed).quote:Op woensdag 6 oktober 2010 10:21 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Zijn er werkelijk mensen die zo onbeleefd zijn?
Van die mensen die drie kwartier met elkaar in een kringetje tips gaan uitwisselen is natuurlijk ook helemaal niks.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Mooi he, op schrift gestelde spreektaal.quote:Op woensdag 6 oktober 2010 10:31 schreef I.R.Baboon het volgende:
Van die mensen die drie kwartier met elkaar in een kringetje tips gaan uitwisselen is natuurlijk ook helemaal niks.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Inderdaad. Ik liep gister door de gang en een collega had zijn dochtertje van vier jaar meegenomen en door de uitwaaierende oestrogeenwalmen van vrouwelijke collega's ben ik maar op handen en knieën naar de dichtstbijzijnde nooduitgang gekropen. Later kwam de collega nog wel langs met dochter (zonder kirrende kippen) en dan is het wel schattig. "Hoe heet jij?" *beteuterde blik* "nlsbul". Papa: "Hij verstaat je niet hoor". "Isáábèèl".quote:Op woensdag 6 oktober 2010 10:31 schreef I.R.Baboon het volgende:
Van die mensen die drie kwartier met elkaar in een kringetje tips gaan uitwisselen is natuurlijk ook helemaal niks.
.
Aldus.
Trouwens, Gellius heeft dus tóch geen dochterzaad. Had iemand dat al opgemerkt?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Is het echt zo moeilijk om blij voor een ander te zijn? Als je zelf afstudeert, trouwt of een kind krijgt vind je het ook fijn om iets meer dan een beleefd knikje te krijgen, me dunkt.quote:
Gelukkig herken ik weinig van de lauwe reacties.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Hoe blij ik ook ben voor een ander, drie kwartier in een kringetje tips uitwisselen doe ik over nagenoeg geen enkel onderwerp, voettochten door ruige gebieden uitgezonderd.
Maar als iemand afstudeert of trouwt dan toon je toch ook interesse? Of schuifel je dan ook snel naar de nooduitgang na de obligate felicitaties? Ik vind dat niet alleen onbeleefd maar ook een beetje treurig.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Volgens mij hebben we het over verschillende dingen. Ik had het idee dat het ging over 'naar de nooduitgang kruipen' op het moment dat een volledige afdeling op het werk op hol slaat, niet over weigeren mensen te feliciteren of nul interesse tonen.
Nou ja, een hartelijke felicitatie is op zijn plaats, maar daar ben je toch nauwelijks meer dan enkele minuten mee kwijt. Daarna is het wat mij betreft genoeg geweest. Ik hoef niet te weten wanneer het kind is verwekt en wat een zwangerschap allemaal met zich meebrengt, vind ik ook niet zo interessant om te horen.
Let wel, het gaat hier om collega's, niet om een goede vriend of naaste familie.
Let wel, het gaat hier om collega's, niet om een goede vriend of naaste familie.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ach, wat een gelul allemaal zeg. Dat huichelachtige 'blij zijn voor een ander', wat een onzin. Ik heb liever dat iemand helemaal niets zegt dan dan ik urenlang hetzelfde verhaal moet opdissen omdat iemand anders meent dat'ie aan een sociale verplichting moet voldoen. Beleefd knikje en klaar. Prima zo.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Het ligt natuurlijk ook aan de persoon zelf. Bij de ene collega heb je al snel het idee dat hij oprecht geïnteresseerd is, terwijl je bij een ander al snel het gevoel hebt dat hij het alleen doet omdat zijn omgeving dat van hem verwacht. De één gaat sociaal zijn beter af dan de ander, dus het blijft altijd lastig beoordelen hoe iemand zijn felicitaties nou bedoeld.
Je vraagt ook niet wanneer de afstudeerdatum is, waar de scriptie over gaat en wat eventuele toekomstplannen zijn? Je kunt evenzeer vragen wat de uitgerekende datum is, of vader en moeder al weten wat het geslacht is en of ze voornemens zijn om naar Amsterdam-Noord te verkassen. Zo moeilijk is interesse tonen niet.quote:Op woensdag 6 oktober 2010 15:33 schreef Ringo het volgende:
Nou ja, een hartelijke felicitatie is op zijn plaats, maar daar ben je toch nauwelijks meer dan enkele minuten mee kwijt. Daarna is het wat mij betreft genoeg geweest. Ik hoef niet te weten wanneer het kind is verwekt en wat een zwangerschap allemaal met zich meebrengt, vind ik ook niet zo interessant om te horen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, dat is uitermate treurig, uitsluitend het gevoel hebben dat je aan een sociale verplichting moet voldoen. Dan kun je inderdaad beter de nooduitgang zoeken.quote:Op woensdag 6 oktober 2010 15:37 schreef JAM het volgende:
Ach, wat een gelul allemaal zeg. Dat huichelachtige 'blij zijn voor een ander', wat een onzin. Ik heb liever dat iemand helemaal niets zegt dan dan ik urenlang hetzelfde verhaal moet opdissen omdat iemand anders meent dat'ie aan een sociale verplichting moet voldoen. Beleefd knikje en klaar. Prima zo.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik hou me daar eigenlijk helemaal niet mee bezig. Op het werk is het met 150 collega's sowieso al ondoenlijk, als ik het al zou willen, bij te houden wie me wel en niet waarmee heeft gefeliciteerd, hoe uitgebreid, hoe oprecht het overkwam en hoeveel interesse ie toonde. Alleen heel bijzondere opmerkingen vallen op.
Maar ook buiten het werk niet, ik vind kaartjes, bezoekjes, telefoontjes en smsjes op m'n verjaardag of bij m'n afstuderen oprecht leuk hoor, maar ik sta er verder niet heel hevig bij stil. Laatst belde een vriend om uit te leggen waarom hij op de dag zelf niets had laten horen, ik heb de excuses vriendelijk aangenomen, maar had het helemaal niet opgemerkt.
Maar ook buiten het werk niet, ik vind kaartjes, bezoekjes, telefoontjes en smsjes op m'n verjaardag of bij m'n afstuderen oprecht leuk hoor, maar ik sta er verder niet heel hevig bij stil. Laatst belde een vriend om uit te leggen waarom hij op de dag zelf niets had laten horen, ik heb de excuses vriendelijk aangenomen, maar had het helemaal niet opgemerkt.
Het zou inderdaad heel maf zijn als je al je 150 collega's die je niet allemaal even goed kent met eenzelfde enthousiasme zou feliciteren. Werk ik op zo'n uitzonderlijke plek dat ik een directe kring van collega's heb die ik waardeer, waar ik mee lunch en waar ik blij voor ben als ze promoveren, gaan samenwonen, trouwen, een kind krijgen of een leuke vakantie voor de boeg hebben? Lijkt me stug.
Ik hoef zelf niet zo nodig te trouwen, maar dat weerhoudt me er niet van om blij te zijn voor een ander die het wel doet. 't Is niet zo vreselijk lastig allemaal en ik vind het maar moeilijk te begrijpen waarom zoiets als het aanstaande ouderschap op extra reserves kan rekenen.
Ik hoef zelf niet zo nodig te trouwen, maar dat weerhoudt me er niet van om blij te zijn voor een ander die het wel doet. 't Is niet zo vreselijk lastig allemaal en ik vind het maar moeilijk te begrijpen waarom zoiets als het aanstaande ouderschap op extra reserves kan rekenen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben voor JAM.
Maar ik ben wel zo dat ik, als ik zie dat een zwangere collega het zwaar heeft, in de wandelgangen haar dan even zal vragen hoe het is en haar bemoedigend op de schouder zal kloppen. Maar ik kies daar liever mijn eigen 1 op 1 momenten voor uit. Een beetje zoals zodiakk ook schetst.
Maar ik ben wel zo dat ik, als ik zie dat een zwangere collega het zwaar heeft, in de wandelgangen haar dan even zal vragen hoe het is en haar bemoedigend op de schouder zal kloppen. Maar ik kies daar liever mijn eigen 1 op 1 momenten voor uit. Een beetje zoals zodiakk ook schetst.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Ik snap niet waarom alle tien mensen op de afdeling een even uitgebreide interesse zouden moeten tonen in de aanstaande moeder. Als één iemand dat doet en de rest hoort de antwoorden van een afstand dan lijkt me dat niet bijzonder onbeleefd, erger lijkt het me wanneer [betreffende collega] tien keer dezelfde vragen moet gaan beantwoorden. Tenminste, dat irriteert mezelf altijd behoorlijk, en ik ben niet eens zwanger. (Overigens is het hetzelfde met trouwplannen. Vast heel leuk voor die mensen zelf, maar meestal ben ik niet echt oprecht geinteresseerd en dan houdt mijn gefake ook snel op.)
Maar goed, ik zit bij dit soort zaken zelden in kamp-Claudia.
Maar goed, ik zit bij dit soort zaken zelden in kamp-Claudia.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
