Dagboek van een R&P-er Part II: De inzendingen

Alhier de inzendingen voor de dagboek van een R&P-er schrijfwedstrijd:

De hoofdpersoon:

quote:

Ferdinand van Rijckevorsel, althans volgens het bevolkingsregister van Alphen aan de Rijn gewoon op 25 oktober 1982 geboren als Ferdy de Rijk, is een leuke kerel, vindt hijzelf. Ferdinand was een hoogvlieger op de middelbare school, zijn favoriete vakken op het Ashram College waren natuurlijk de beta-vakken en Latijn. Zijn liefde voor de Latijnse taal komt nog steeds tot uitdrukking in zijn huidige vocabulaire. Na 5 makkelijke jaren was het een gemakkelijke stap naar het vak van technische natuurkunde op de TU van Delft, de 3 jaar bachelor gingen rap voorbij, althans bijna. Na een ruzie met Professor Brück over een futiliteit tijdens zijn stage mechanical engineering werd Ferdinand de opleiding ontzegd. Na een omzwerving via een studie filosofie op het Radboud studeert Ferdinand momenteel rechten aan de Universiteit van Leiden. Slim als hij is heeft hij een kamer weten te bemachtigen bij de dementerende Gerda Verlinde, een gepensioneerd lerares Latijn die hem onbewust financieel bijstaat. De studie loopt niet zoals het moet, teveel problemen met de hoogleraren die zijn weergaloosheid natuurlijk niet kunnen volgen. Het nieuwe jaar staat weer voor de deur, maar geen van de vakken kunnen hem interesseren en Ferdinand denkt er dan ook over om gewoon te gaan beginnen als jurist. Ooit heeft Ferdinand wel eens een vriendin gehad, maar meestal niet lang, meer dan wat neukvoer kon je het niet noemen. Hij ziet er natuurlijk perfect uit, alleen staat hij al 2 jaar droog. Vrienden heeft hij weinig, er valt gewoon geen conversatie op niveau mee te houden. Met een paar studiegenootjes heeft hij de Carneades societeit opgezet, maar dat wil ook nog niet echt vlotten, want de 4 leden, inclusief Ferdinand, zijn allemaal wat vreemd, zeg maar héél erg vreemd.

Onze schrijvers:

quote:

Dag 1 - september 1 - september 2 Re
Dag 2 - september 3 - september 4 tombolafan
Dag 3 - september 5 - september 6 GlenSpey
Dag 4 - september 7 - september 8 lieflijntje
Dag 5 - september 9 - september 10 I.R.Baboon
Dag 6 - september 11 - september 12 p-etr-a
Dag 7 - september 13 - september 14 Verbal
Dag 8 - september 15 - september 16 MYV
Dag 9 - september 17 - september 18 kenwel
Dag 10 - september 19 - september 20 BlueMage
Dag 11 - september 21 - september 22 DaMart
Dag 12 - september 23 - september 24 PhalanX
Dag 13 - september 25 - september 26 Seasushi
Dag 14 - september 27 - september 28 Franka
Dag 15 - september 29 - september 30 motorbloempje
Dag 16 - oktober 1 - oktober 2 Tha_Erik
Dag 17 - oktober 3 - oktober 4 Biancavia
Dag 18 - oktober 5 - oktober 6 MissBliss
Dag 19 - oktober 7 - oktober 8 Yuki
Dag 20 - oktober 9 - oktober 10 Blupper
Dag 21 - oktober 11 - oktober 12 Lindytje
Dag 22 - oktober 13 - oktober 14 Silenus
Dag 23 - oktober 15 - oktober 16 Xessive
Dag 24 - oktober 17 - oktober 18 Dastan
Dag 25 - oktober 19 - oktober 20 Beach
Dag 26 - oktober 21 - oktober 22 keep_walking
Dag 27 - oktober 23 - oktober 24 Barretje80
Dag 28 - oktober 25 - oktober 26 Snowcold
Dag 29 - oktober 27 - oktober 28 Keshet
Dag 30 - oktober 29 - oktober 30 Steve
Dag 31 - oktober 31 - november 1 babette21
Dag 32 - november 2 - november 3 Zhenar

De prijzen:

3x een boekenpakket bestaande uit:



Met dank aan Uitgeverij Nieuwezijds

Het Discussietopic: Dagboek van een R&P-er Part II: Discussietopic

Elke dag is real-time en moet tussen de 250 en 500 woorden bevatten, maar andere creatieve uitspattingen zijn natuurlijk ook mogelijk. Stukjes kunnen worden opgestuurd naar de dagboekwedstrijd PM box. Als de laatste dag is geschreven dan worden de 3 winnaars via een open stemronde bepaald. De winnaars krijgen dan het bovenstaande boekenpakket thuisgestuurd

[ Bericht 2% gewijzigd door Greys op 02-09-2010 14:48:09 ]

Vrijdag 1 oktober 2010

Geacht dagboek,

Waar zal ik beginnen, een dagboek om mijn gedachten wat te sorteren. Een notitieblok van mijn denken en daden, een kijkje in mijn ziel.

Afgelopen maandag was het weer eens zover, die omhooggevallen Professor Hilten met zijn fiscale gebrabbel wilde niet in discussie met me gaan omdat ik niet wilde luisteren naar zijn slappe betoog. U bent narcist, was het enige wat hij me te zeggen had, ik wist wel beter.

Maar goed, waarom nu dit dagboek, het is best simpel, ik word wat ouder en heb besloten om eindelijk het een en ander uit mijn leven te delen, voor later om mijn memoires te publiceren.

Dus, ad pedem litterae!

Vanavond maar even het Leidse in de nieuwe garde aanschouwen van feuten, de onnozelen, en kijken of er nog wat jong vlees te scoren valt, het is alweer een tijdje geleden, maar ik ben dan ook niet echt op zoek geweest. Morgen volgt ongetwijfeld mijn succesverhaal, maar eerst nog even een leuke anekdote over Gerda, tante Gerda zoals ik haar noem, de naïeve schat.

Tante Gerda zit vast in het verleden, en dat is maar prettig ook. Na een pittige discussie over de beweegredenen van Horace, vertelde ze dat ze de notaris heeft opgedragen mij in haar testament op te nemen. Dat is toch mooi meegenomen. In ieder geval lijk ik op haar enige zoon, die 25 jaar geleden door middel van een mooi touw zijn leven heeft genomen. De kneepjes in mijn wang laat ik dan ook maar gelaten toe. Gerda is ziek, nee, niet haar Alzheimer; ze moet aan de bètablokkers. Note to self, die moet ik morgen dus ophalen bij de apotheek. De lichte hartaanval van vorige week moet haar natuurlijk vooralsnog niet fataal worden. Haar behandelend arts was trouwens ook niet het haantje de voorste in zijn klas, moest hem toch echt uitleggen dat het toch echt een hartaanval was geweest, hoe klein dan ook.

Maar goed, vanavond dus lekker even van de sfeer genieten in de stad, de geur van spanning en onnozelheid, een perfecte omgeving om vannacht eens goed te scoren. Blond en 18, dat is het recept.

Nou, dat viel toch wel mee zo’n stukje schrijven, het geeft inderdaad wat rust maar ik sta alweer te popelen om de rest met mezelf te delen voor later. Morgen dus meer, voor nu nog even een blik in mijn nieuwe spiegel en dan op pad.

Gegroet,

Ferdinand

PS. Niet vergeten om een vergadering in te lassen voor onze nieuwe sociëteit, ik ben het toch niet eens met ons credo.

ingezonden door Re

Zaterdag 2 oktober 2010

Alter Ego, (briljante aanhef voor een dagboek, al zeg ik het zelf)

Ik heb getwijfeld om mijn belevingen van gisteren hier te noteren. Maar immers; in memoires komen altijd wat zwarte bladzijden te pas, dus ik heb besloten mij over mijn trots heen te zetten. Ik heb het nu over de avond die ik gisteren beleefd heb na mijn pen neergelegd te hebben.

Het begon goed. Tante Gerda was in een vrolijke bui dus ze gaf me honderd euro om me mee te vermaken. Dat verdien ik ook; ik moet zo dadelijk natuurlijk nog naar de apotheek voor haar medicijnen, nogal logisch dat daar iets tegenover staat.

Met een goed gevulde portefeuille en vol goede zin toog ik de stad in. Ik besloot eens te gaan kijken bij “de bonte koe”, een gezellig maar kneuterig cafeetje hier in Leiden. Niet een etablissement waar ik normaal te vinden ben, maar ik wilde eens in ander water vissen dan normaal. Na een paar biertjes zag ik een meisje staan dat min of meer aan mijn maatstaven voldeed. Goed, ze was wat stevig, maar daar zie je niks van in het donker. Ik zag dat ze aan de spa rood zat, dus ik wenkte de barman om haar een drankje aan te bieden. Natuurlijk geen spa rood, dat is voor het gepeupel, dus ik liet hem met een glas rode wijn naar haar toe gaan.

In eerste instantie keek ze verbaasd, en nadat de barman mij had aangewezen glimlachte ze even, waarna ze haar hoofd schudde. Ik was verbijsterd. De barman gaf mij de wijn met de mededeling “dat de dame het niet aan wilde nemen”. Daarop ben ik naar haar toe gegaan met de wijn, om te vragen wat haar bezielde. ‘Ze dronk geen alcohol’, deelde ze mee. Ik begon te lachen; wat een onzin… Daarop beet ze me toe dat ze ook niet van mannen hield die wel alcohol dronken.

Deze belediging kon ik natuurlijk niet accepteren, en ik vroeg haar lieflijk of ze eeuwig maagd wilde blijven, aangezien geen nuchtere man haar ooit zou neuken.

Wat er toen gebeurde… Het lelijke mens pakte de door mij betaalde rode wijn. Ik dacht nog even dat ze me gelijk gaf, en dat ik haar mee naar huis zou kunnen nemen. Maar de heks goot de inhoud van het glas over mijn net nieuwe witte overhemd, draaide zich om en liep weg… Vrouwen…! Semper Idem!

Oh, ik word weer kwaad nu ik dit opschrijf. Als ik zo naar de apotheek ga dan zal ik meteen kijken of er iets rustgevends voor mezelf te krijgen is. Vanavond vergadering van de sociëteit, dan moet ik natuurlijk wel mijn kalme en stabiele zelf zijn.

Totus Tuus

Ferdinand

Ingezonden door tombolafan

Zondag 3 oktober 2010

Salve pagina,


Zondag uitslaapdag... was het maar zo'n feest. Tante Gerda wekte me vanmorgen om acht uur, of ik haar even naar het koorgenootschap kon brengen. Moest ik haar dus weer uitleggen dat ze al drie jaar niet meer bij het koor zit. Is die alzheimer medicatie nog wel goed? Afijn, ik terug het bed ingedoken, maar de slaap was ver te zoeken.
Ik kon mijn gedachten niet meer van de sociëteitsvergadering van gisteravond afhouden. Peter-Paul (alias PeePee, een nick die hij niet enkel aan zijn naam te danken heeft) bleef er maar op hameren dat we meer leden moeten hebben. Kneus. Alsof dat nog niet duidelijk was.


Naderhand nog maar even richting de stad gedoken, a man on a mission zullen we maar zeggen. In de plaatselijke nachtclub bleek er echter een kinderfeestje; er liep alleen maar spul van een jaar of vijftien rond. Het bier was ook al drie keer niks, zal
wel zijn geïmporteerd vanuit de Achterhoek.


Maargoed, vandaag had ik alle tijd om nog even te werken aan een project voor volgende week. Nou goed, project is misschien wel een groot woord. Opstel klinkt al beter. Die docenten op de uni denken zeker dat ze voor een basisschoolklas staan.
Misschien moet ik toch maar eens gaan kijken of ik niet gewoon een baantje als jurist kan krijgen. Wellicht hebben de broertjes Moszkowicz nog een vacature vrij...


Ow, tante Gerda staat te bleren dat de Berlijnse muur is gevallen, ik ga het hier dus maar afronden en Discovery Channel afzetten.


Usque cras,
Ferdinand.

Ingezonden door GlenSpey

Maandag 4 Oktober,

Lectori salutem, Tante Gerda bonkte vanmorgen alweer vroeg op mijn deur. Begrijpt dat vrouwmens niet dat uitslapen, niet mijn tijd verdoen is zoals zij beweerd maar wel degelijk een noodzakelijk kwaad is! Er zijn mensen door kleinere dingen gek geworden.

In ieder geval had ze ontdekt dat ik al drie maanden geen toelage betaald zou hebben.. Hoe komt ze erbij! En al is dat zo, ik doe genoeg ervoor, betaling in natura noemt men dat toch? Van Balen, die wagelijke vent van hiernaast, zal wel weer eens naar haar afschriften gekeken hebben, als hij niet zo’n lekker mokkeltje als dochter had, had die vent al lang een proces wegens smaad aan zijn broek gehad. Hoewel dat misschien nog best een leuke zaak zou kunnen worden. Enfin, heb gezegd dat ik der vorige maand handje contantje t geld van deze en vorige maand gegeven heb. Kon ik nog even doorslapen voor mijn middagcollege begon. Gisteren nog even met de mannen van Carneades een goudblonde jongen gaan happen in de koe. Bleek zowaar dat Willem Jan het zusje van PeePee gepakt had voor een avondje. Gaat die pik ook nog allemaal lopen opscheppen over zijn mooie neuksletje. Peepee kon het natuurlijk niet waarderen, dat zo´n walgelijke vent over zijn lieve zusje heen gegaan was. Maar goed, Abundat dulcibus vitiis. Kortom ik heb me kapot gelachen, jammer dat Willem Jan al met haar aan de haal gegaan is. Misschien moet ik die pik eens op zijn plek zetten, en serieus eens werk maken van t mokkeltje. Wel prettig: PeePee´s zusje wil wel lid worden en wat leuke vriendinnen meenemen om te kijken of ze ons wat vinden en lid willen worden. Appeltje eitje zeg ik en dan stoppen ze misschien ook een keertje met dat gezeik. Dat opstelletje dat ik moest schrijven heb ik net ingeleverd bij de prof. Als dit toch het niveau moet zijn, dan wordt het tijd dat ik iets anders ga zoeken. Een studie heb je toch alleen maar nodig als je prof wilt worden? En waarom zou een mens dat in hemelsnaam willen? Heb trouwens een paar leuke bureautjes opgezocht, misschien dat ik van de week een paar mooie briefjes de deur uit ga doen. Maar eerst eens bedenken wat mijn eisen zijn, er zullen vast meerdere gegadigden geïnteresseerd zijn.

Groet, Ferdinand

Ingezonden door lieflijntje

Dinsdag 5 Oktober,

Vanmorgen wakker met een kater. Het was gisteren dierendag, dus dat lijkt me niet meer dan toepasselijk. Terwijl ik enige uren in de foetushouding in bed lag, peinsde ik over de staat der dingen. Van mijn avond kon ik me weinig meer herinneren, behalve dan dat ik me eenzaam voelde en dacht aan al die dieren die speciale brokjes kregen en hoe ik zelf mijn halveliterblikken albertheynpils naar binnen moest tikken. Quod licet Bovi non licet Iovi mijn reet!
Gelukkig kwam na enige uren contemplatie verlichting. De gedachte van vrouwelijk gezelschap binnen Carneades wist mijn kater een gouden randje te geven. Uiteindelijk kwam ik euforisch uit bed, at twee broodjes bapao die ik wegspoelde met een restje bier van gisteren en begon ik op zoek te gaan naar de reglementen van Carneades. Ik wist dat die malloot van een Martijn-Gijs onze eerste zeven vergaderingen annex bacchanalen bezig was geweest met het opstellen van zo complex mogelijke statuten, maar toch stond ik perplex toen ik in mijn mailbox 37 A4tjes aantrof met daarin uiterst minutieus beschreven hoe vaak Io Vivat gezongen diende te worden wanneer iemand een rondje schelvispekel bestelde, dat er tussen 4 over 4 en 7 over 4 geen bier besteld mocht worden uit solidariteit met de bedreigde mestvaaltpijlstaartlarve (waar ik op google niks over kon vinden, dus ik denk dat die pik me in de maling nam – de hufter) en dat we in het geval dat er oorlog kwam tussen Kiribati en Nicaragua ons leven zouden moeten geven voor de Kiribaten.

Hieromheen had hij een lulverhaal bedacht dat Carneades dit alles in een vaas gekrast had die via de priorij van Sion, kruisvaarders, ridders van de heilige graal en napoleon uiteindelijk bij zijn oudoom Zebedeus gekomen zou zijn. Maar goed, ik moest dat geouwekut doorworstelen omdat ik zeker was dat die pikkebaas ergens iets over het lidmaatschap van vrouwen geschreven had. En ja hoor, in een voetnoot op pagina 33 (die gast weet écht niet hoe hij met wijven moet omgaan) stond dat vrouwen alleen kandidaatslid mochten worden, dat ze daarvoor de rechterhelft van hun hoofdhaar af moesten scheren, de eerste 43 decimalen van pi uit hun hoofd zouden moeten leren en dat minstens 87,5% van de leden hiermee zou moeten instemmen.

Ik besloot hem te bellen dat dit misschien net iets te absurd was, maar hij was onvermurwbaar, en zei dat we als we zo zouden beginnen er wel meteen mee zouden kunnen uitscheiden omdat elke janhagel dan zou denken dat ie wel even praeses kon worden. Het is een klotekut, maar hij had natuurlijk wel gelijk. Per aspera ad astra is niet voor niets mijn levensmotto, dus zou het met mijn charmes geen probleem moeten zijn om die mokkels zo ver te krijgen dat ze iets tijdelijks als haar zouden opgeven voor de eeuwige roem van het gastcarneadeslidmaatschap. Bovendien, op domme wichten zit een man van mijn kaliber natuurlijk niet te wachten.

Om nieuwe ideeën op te doen en vooral omdat er niets meer in mijn koelkast te vinden was zonder lichte schimmelsporen besloot ik mezelf voor het eten uit te nodigen bij Tante Gerda en at driekwart van haar tafeltjedekjemaaltijd op. Uit de goedheid van mijn hart keek ik daarna mee naar GTST. Terwijl ze maar bleef vragen of Robert en Laura ooit weer bij elkaar kwamen en wat er met Frits van Houten gebeurd was, slaagde ik erin om de perenlikeur uit haar dressoir te vissen. Het was ranzige zoete bocht, maar na een halve fles merkte je daar niks meer van. Daarna weet ik het niet meer precies, ik denk dat ik even mijn conscientia kwijt was, maar nadat Gerda met een natte doek in mijn gezicht sloeg werd alles weer helder. Ik heb m’n dag nu weer gereconstrueerd op papier en een pakje stimorol in m’n mik geschoven. Nu voel ik me weer fris en ga ik PeePee maar eens bellen, misschien dat die gast nog goede moves weet om die mokkels lid te krijgen.

Bibendi te salutant!

Ingezonden door I.R.Baboon

Woensdag 6 oktober,

Faeces!

Er is iets verschrikkelijks gebeurd. Toen ik gisteravond terugkwam van de sociëteit, waar ik vergeefs geprobeerd had het gesprek naar een nieuw credo te bewegen terwijl de anderen alleen wilden praten over mogelijke vrouwelijke leden, zat ik er helemaal doorheen. Het leven scheen mij nutteloos toe als ik niet eens drie brallerige ballen kon overtuigen.

Ik wilde iets totaal anders doen en probeerde te bedenken wat. Als dit tenslotte mijn memoires moeten worden, dan is het onvoldoende om op de huidige voet door te gaan. Ik moet iets doen waarmee ik mezelf onsterfelijk maak. Helaas loop ik al tegen de dertig – te oud om nog ergens mee op te vallen als ‘de jongste ter wereld die…’ – en heb ik geen bijzonder talent, behalve voor neuken.

Terugblikkend denk ik dat die gedachte me zo vastgreep dat ik meteen een plan voor de avond had. Ik snuffelde even onder mijn oksels en besloot dat het prima in orde was, dus toog ik naar de voordeur.

Onderweg werd ik echter tegengehouden door tante Gerda, die een probleem had met haar afstandsbediening. Ik wist het probleem snel op te lossen door de aanknop van de televisie in te drukken en wilde haar een goede avond wensen – ik had wel wat belangrijkers te doen dan met haar blijven praten want mijn balzak stond op knappen. Zij gaf me echter een kus op mijn wang en kneep me in mijn bil.

Wat er toen gebeurde, ging zo snel dat ik het niet eens precies meer weet, zeker niet gezien de aangeschoten toestand waarin ik verkeerde. Het komt erop neer dat ik met tante Gerda in bed belandde. Ik weet zeker dat het initiatief van haar kant kwam, maar ik weet niet zo zeker of ik er afwijzend tegenover stond. Evenmin weet ik of ik het zo onprettig vond als ik het nu vind, bij mijn volle en nuchtere verstand. Ik ben bang dat het lekker was. Ik ben bang dat ik vanavond weer bij haar langs zal lopen om te proberen of ze me aanziet voor haar lang geleden overleden Marinus. Als ik lijk op de zoon die ik tot voor kort in haar ogen was, kan ik ook best doorgaan voor haar man. Toch?

Nee. Ik mag dit niet willen. Ik ben er om tante Gerda leeg te zuigen, niet andersom. En daarmee basta.

Ingezonden door p-etr-a

Donderdag 7 oktober

Quod rectum,

Ik weet bij nader inzien niet of dit dagboek zo’n briljant idee was, gezien de ordinaire wendingen die (juist nu, toeval?) plaatsvinden in mijn leven, en die ik dan weer moet opschrijven. En teruglezen. Waarom gebeurt dit? Wellicht zoek ik juist onbewust het drama op en word ik zo de protagonist van mijn eigen literaire successtuk? Een schelmenroman devant la lettre? Ik Ferdinand van Rijckevorsel? Mon cul! Ik ben me gewoon aan het prostitueren voor een nalatenschap. Althans, dat hoop ik. Liever een hoer dan een pre-necrofiele bejaardenketser.

Hoe dan ook, de twijfel over deze verslaglegging slaat toe, zeker als ik bedenk wat er vandaag weer is gebeurd. Ik heb al mijn concentratie nodig om dit probleem het hoofd te bieden. Aan de andere kant… als het zo’n wicht als Anne Frank lukte om haar lieve Kitty al dagelijks haar ‘ellende’ toe te vertrouwen, moet het iemand van míjn kaliber toch zeker lukken. Als we het dan toch over drama hebben…

Na gisteravond de vorige pagina’s vol te hebben geschreven, heb ik tegen de stress, hoofdpijn en afkeer van mezelf een halve fles Havana Club naar binnen getikt om daarna heerlijk in een droomloos coma te lazeren.

Vanochtend bleek de rum de herinneringen echter niet te hebben gewist. Integendeel. Ik krijg maar niet uit mijn hoofd wat mij bezielde. Kijk Gerda… o mijn god, ik ga haar al Gerda noemen… TANTE Gerda is van zichzelf natuurlijk volkomen ontoerekeningsvatbaar, al begrijp ik donders goed dat zij van iemand met mijn bouw en uiterlijk zelfs op háár leeftijd nog een natte onderbroek krijgt. Maar ik heb alleen de alcoholica als excuus. En een nogal slap excuus, want als ik hem ondanks dat heroïsche promillage nog omhoog weet te krijgen, mag ik toch ook op zijn minst verwachten dat mijn craniale vermogens zich niet geheel uitschakelen. Maar daar lag ik op mijn rug, terwijl dat rimpelige oude lijk mij bereed alsof ze Anky van Grunsven zélf was, haar slappe bleke borsten als twee vleesgeworden theezakjes meeklotsend op de maat.
Ik zag het wel, maar registreerde het niet, ken je dat? Ja, nú, maar dat is niet echt op tijd, hè? Rijkelijk te laat zelfs.

Af-grij-se-lijk, de rillingen lopen mij nog steeds over mijn hele goddelijke lijf. Toegegeven, afgezogen worden zonder tanden is een ongeëvenaard genot dat ik op zich iedereen zou willen aanraden, maar het weegt niet op tegen de herinneringen, de beelden en vooral het odeur die bij zo'n hele gerontofiele vrijage komt kijken. Die Kukident-geur is al amper van je lul af te schrobben, maar echt, lief dagboek, het haalt het niet bij de lucht van een lekkend stoma. En tante Gerda maar roepen: "Spritz mich, spritz mich!", als was ze een volleerde Teutonische pornoster, terwijl ze zichzelf met een groot, erotisch bedoeld gebaar insmeerde met halfverteerde Tafeltje-Dekje-smurrie.

Nee, het mag duidelijk zijn dat dit zeer zeker niet voor herhaling vatbaar is.

Ik weet niet hoe ik de dag ben doorgekomen. PeePee stelde voor om rond het middaguur een broodje geitenkaas met honing en pinoli’s te scoren bij Rembrandt, maar de bitterwrange smaak van de lauwwarme Chèvre bracht beelden en geluiden terug die ik niet wilde zien en horen. Dan luister ik nog liever naar het intellectueel uitgedaagde gebral van PeePee.

Toen ik halverwege de middag thuis kwam lag er een bubbeltjesenveloppe op de trap met mijn naam in een kinderlijke hanepoot. Geen adres, dus hij was hier gewoon persoonlijk in de bus gemieterd. Of hij was van Tante Gerda. Perish the thought. Aangezien mijn hoofd te hard bonkte om de trap te nemen, ging ik op de derde tree zitten en scheurde de enveloppe open. In hetzelfde spijkerschrift stonden vier woorden die mijn maag bijna deden omdraaien:

'Ik heb jullie gezien'

Als bewijs zat een foto bijgesloten, blijkbaar genomen door een kier tussen de zware, velours gordijnen van Tante Gerda’s ‘boudoir’, met daarop mijn verhitte hospita, full frontal op handen en voeten, ogen dicht en haar tandeloze mond een extatische gitzwarte ‘O’. Daarachter, naakt als een baby en net zo frontaal als dat geile karkas, ikzelf, terwijl ik duidelijk bezig ben met een handeling die niet anders valt uit te leggen dan ‘de pruimen op sap zetten’.

Dit testimonium paupertatis was de druppel die mijn maag deed overlopen, alter ego. Ik ben meteen naar boven gerend om dit van me af te schrijven, al lucht het nog geenszins op, moet ik zeggen.

Dit mag nooit bekend worden. NOOIT!

Ingezonden door Verbal

[ Bericht 0% gewijzigd door dagboekwedstrijd op 14-09-2010 18:20:59 ]

Vrijdag 8 oktober,

Vandaag was misschien wel een gitzwarte dag in mijn leven, ik heb toegeveven aan de zwakkere, aan de man of vrouw die mij betrapt heeft op een erotisch samenzijn met mijn demente tante Gerda, TOEGEVEN, ik? ja ik Ferdinand ja. En het is mijn taak, nee mijn plicht aan de hele wereld dit memoires zo in te vullen dat iedereen verbluft zal zijn wanneer ik dit een keer met een goede hoop de markt op slinger, dus zal ik deze gruwelijke dag maar beschrijven.
Natuurlijk zit het briefje van de onbekende nog steeds in mijn hoofd, de gitzwarte letters ''Ik heb jullie gezien! hebben zich in mijn hersens getekend misschien wel gebrand en maken het zo dat ik ze als ik mijn ogen sluit voor rust ik ze altijd terug zie keren. Willen jullie werkelijk weten wat ik gedaan heb?
Goed dan, Nadat ik bijna een vrachtschiplading aan alcohol mijn bloedbanen heb ingedrukt kwam ik tot de conclusie dat ik dit maar op een manier kon oplossen. Ik heb een hele grote poster gemaakt met de tekst ''Gezien is gezien, ik geef gewonnen, kom maar met uwe voorstel''
Nou zullen de buren wel denken.. is die Ferdinand krankjorum geworden? En wat vindt dat oude besje ervan dat hij dit op zijn deur plakt? Maar mijn buren zijn nare mensen, en heb ik dus ook het volste vertrouwen dat wanneer zij mij afkeuren met dit ik ze nog wel eens een poeppie zal laten ruiken, ooit.

Ik heb me toen flink zitten bezatten en heb alles even van me afgegooid. Ik heb Gerda een slaappil gegeven zodat het oude besje mij niet weer in een erotisch spel kan verleiden. Ik ben de stad ingeweest. Gewoon even alles boel de boel laten en de kroeg induiken. Toen ik daar een blond meisje zag zitten stapte ik direct op haar af. ''Deze actie werd mede mogelijk gemaakt door drank!'' schoot er door mijn hoofd en ik moest grinikken.
Het meisje keek op en lachte terug. Ze heette Madelief en was een student, de alcohol vloeidde rijkelijk, zelfs zo rijkelijk dat ik een ongelovelijke aandrang begon te krijgen. En zij ook want terwijl ze vroeg of ik mee naar huis ging om ''Koffie te drinken'' twinkelde haar ogen. We hebben samen het spel der liefde bedreven maar dan zonder liefde want ik ben weggegaan erna. Ze begon te zeuren over een relatie en een man als ik laat mij natuurlijk niks opdringen!
Nou ja, wat zal ik verder zeggen.. een zoete beeindiging van een gitzwarte dag, de dag dat ik, Ferdinand van Rijckevorse toegaf aan een bedreiging, een grote bedreiging op mijn verdere levensloop en privacy.
Ik ga nu slapen met de deur op slot aangezien Gerda, ik bedoel TANTE Gerda mijn voorraad alcohol heeft opgedronken en ik niet weer wil rollebollen met ouderen.
Wat morgen zal brengen is mij onduidelijk. Misschien was dit wel de laatste dag van de vrije Ferdinand van Rijckevorse.
Wie zal het zeggen.

De Forsit Forsan Forsitan vrije Ferdinand van Rijckevorse.

Ingezonden door MYV

[ Bericht 0% gewijzigd door Re op 16-09-2010 19:14:31 ]

Zaterdag 9 oktober,

Na het spel zonder liefde van gister, en met de wetenschap dat vandaag weleens een zware en moeilijke maar ook een dag van de ommekeer zal zijn.
Ik ga uitslapen. Tante Gerda kon roepen, schreeuwen en tieren maar ik laat het ze gewoon doen. Ook is m’n deur nog op slot.

Ik word wakker, de klok geeft 12.15 uur aan. Heb geen kater omdat Tante al mijn alcohol al had opdronken. Fris en fruitig gaat ik Ferdinand van Rijckevorsel , na het ontbijt de stad in, een chickie scoren (tot nu geen spoor van de persoon achter de bedreiging).

Na uren te hebben rondgelopen doelloos want dit is toch de dag des onheil. Ben weer in m’n kroeg geweest dit maal geen chickies alleen wat oudere vrouwen gelijk Tante Gerda , ik kreeg weer dat rot gevoel van een paar dagen geleden wat heb ik toch gedaan. Heb ook vandaag nog geen alcohol op leek me beter om me te kunnen concentreren op wat komen gaat.

Want ik voel het gewoon het gebeurt vandaag.
Bij thuiskomt zie ik dat dat lekkere stukje van de buren opeens blond haar heeft gekregen. Hmmm.

Als ik naar binnen ga roept zoals gewoonlijk Tante weer naar me , zal wel weer een probleem hebben maar dat los ik wel snel op .
Ga doelloos tv kijken gaan kroeg vanavond en geen gsmverkeer met de mannen van uni.
Moest ik ze niet eens inlichten over het voorval met Tante Gerda. Om tien uur s’avonds is alles stil op straat en ook bij mij. Er is niks gebeurd wat ik wel had verwacht.
Op dat ene smsberichtje na dan bij een tvshow. ” Zo gemakkelijk kom je er niet mee weg, iedereen zal het weten “.

Wat moet ik ermee, wie is het verdomme ??? Ik wil dat het stopt laat iedereen het toch weten.
Ben ik de enige die in een dronkebui neukt met een oude vrijster. Nee toch!

Laat ik maar gaan slapen morgen is er weer een dag.

de groeten van Ferdinand

ingezonden door kenwel

Zondag 10 oktober



Lectori Salu....ach flikker toch ook op met al dat Latijn, 't is niet meer dan een soort schuilplaats, een dekmantel voor de harde werkelijkheid. De werkelijkheid dat ik, Ferdinand van Rijckevorsel, ik bedoel, Ferdinand de Rijk, dat ik een waardeloze lul ben die al in geen 2 jaar meer heeft geneukt tot die zwarte nacht met Tante Gerda. Ja ik ben behoorlijk overstuur, als iemand dit dagboek vindt na mijn dood dan moet het toch nog enigszins begrijpelijk opgeschreven zijn, dus ik moet rustig blijven. Even wachten nog met die pillen, even diep ademhalen. Pillen? Ja. Ik heb jaren geleden eens een recept van de huisarts gekregen voor wat rustgevends. Het komt nu handig uit want m'n leven is een hel.



Mijn buren besloten nog eens zout in m'n wonden te strooien. Hun brief heb ik gister gekregen... "Je kunt ons niet ontsnappen, we hebben PeePee al ingelicht". Bluf dacht ik, pure bluf. Oh hoe ik ernaast zat. Kreeg een e-mailtje van die knuppel Jan Willem (die volgens mij tot z'n ellebogen bij PeePee in z'n kont zit) "Je begrijpt natuurlijk wel dat je niet meer welkom bent bij Carneades? Hoewel wij ruimdenkend zijn kunnen wij zowel pedofilie als gerontofilie niet goedkeuren. Vriendelijke Groet, Jan Willem" ik opende de attachment met daarin een videobestandje genaamd schokkend_student_verkracht_oude_dame.wmv. D'r zijn dus niet alleen foto's gemaakt. Oh mijn god, mijn reputatie. Ik begon me af te vragen of het überhaupt nog erger kon toen er een pm kwam van een maat van mij op een groot forum. De inhoud was simpelweg "heb dumpert vid gezien man dit gaat echt te ver" oh jezus...zulke sites zijn voor iedereen toegankelijk.



Verkracht...verkracht...nou toegegeven ze zei inderdaad in die video NEE! maar dat betekent toch dat een vrouw eigenlijk wel wil?! Komop zeg, viel toch allemaal wel mee?! Ik ben toch een leuke kerel? Waarom lijk alleen ikzelf dat te vinden? Ik krijg nooit de aandacht die ik verdien! Nooit! WAAROM WAAROM WAAROM?!!!! Rustig blijven...nadenken...waar heb ik die pillen gelaten? Ik heb gespaard: iedere maand een recept bij de apotheek afgehaald, nooit ingenomen natuurlijk, pillen zijn voor de zwakken, waaronder ik, kan natuurlijk nog altijd de buren vermoorden....heb ik een wapen? Misschien dat shuriken geval? Ach nee laat maar zitten, oh daar heb je de pillen zo even een handjevol...ik heb 't idee dak ewat over t hooft zie maar wat ugh smerig misselijk nou beter neem ik vodka drbij oid oh daar heb je gerda hey tante gerda alles goed ja mooi zo nee de russen gaan niet binnenvallen nee dr valt geen atoombom wat ben je bij de telefoon aan doen abmulance wat nee oh ik weet t je kan niet OD'en op die pille neee nie noidggg...[handschrift onleesbaar]


Ingezonden door BlueMage

Maandag 11 oktober

Tempus fugit, vooral als je zelf ruim een halve dag buiten westen bent. Ik herinner me nog de wodka... tante Gerda in paniek... pillen... licht... heel fel licht... overal. Wit licht, met blauwe flarden. Gerda op haar knieën naast mij. Ik zag mezelf... denk ik... als die verdomde buren dat maar niet gefilmd hebben. Dat zal weer leuke beelden hebben opgeleverd. Tante Gerda die zich herinnerde dat ze ooit een EHBO-cursus heeft gehad... haar hoofd boven dat van mij... keek ik niet naar een film? Zat ik niet gewoon achter de computer terwijl de volgende episode uit het leven van Ferdinand van Rijckevorsel werd uitgezonden? Waarom drukte Gerda haar lippen op die van mij? Wat...


Even diep ademhalen, Ferdinand. De ziekenhuislucht laat me ijlen. Dat moet het wel zijn. Volgens de dokter hebben ze mijn maag leeggepompt. En met een lege maag kun je niet helder denken. Waar blijft die zuster met dat strakke kontje die me een half uur geleden een glas water kwam brengen?


Scientia sol mentis est. Dat moet dat witte licht geweest zijn; de kennis van mijn verlichte geest. Het klinkt misschien raar, maar wat er gisterenavond gebeurd is, voor zover ik me dat nog kan herinneren, heeft me goed gedaan. Die avond met tante Gerda en die film van de buren hielden me zo bezig dat ik het belangrijkste uit het oog verloor. Mezelf. Vandaar dat ik mezelf zag, natuurlijk. Als ik gelovig was geweest, had ik geschreven dat ik tot goddelijke hoogte boven mezelf was uitgestegen. Maar ik heb gedroomd, denk ik. En alles kwam goed.


Als ze denken dat ik me zo makkelijk uit het veld laat slaan... Vergeet het maar. Ik sla gewoon terug. Nemo me impune lacesset. Er moet iets zijn om de buren mee terug te pakken. Ik kan ze aanklagen wegens voyeurisme. Dat filmpje... is dat geen inbreuk op mijn privacy? Als ik het handig speel, dan kan ik daar een leuk bedrag aan overhouden. En bij Carneades zijn ze ook niet van me af. Ik ben hun voorzitter, verdomme! Ik bén Carneades. Dus eigenlijk hebben ze zichzelf eruit gegooid. Die mogen flink door het stof om terug te mogen keren... de eikels.


Er komt iemand binnen. Is het die zuster weer? Nee, jammer... het is tante Gerda. Ze wil weten hoe ik me voel, waarom ik die pillen heb ingenomen. Ik hoor mezelf iets geniaals zeggen, zoals altijd. Zij liet me die pillen innemen. Net zoals ze een paar dagen geleden iets in mijn drank had gedaan. Ik vraag hoe ze aan die GHB kwam. Ze weet het niet meer. Ze kijkt schuldig en er rolt een traan over haar wang. Mooi zo. Nog even en ze biedt haar excuses aan omdat ze mij gedrogeerd had om me in bed te krijgen. Ik herhaal het nog een keer. Dat verhaal moet ze vooral vasthouden en tegen anderen vertellen. Ze moet dat verhaal vertellen... in het belang van mijn reputatie.


Luctor et emergo.

Ingezonden door DaMart

Dinsdag 12 oktober,

Rectus Dominus

Ik laat me toch goddomme niet uit het veld slaan door dat verlepte mongoloïde inteelt tuig! Zie ik eruit alsof ik een of andere emotioneel zwakbegaafde puber ben? Ik dacht het toch niet! Ik ben verdomme meer waard dan dat!

Ziekenhuizen zijn tegenwoordig de zoveelste broedplaats van jammerlijke gedegenereerde randfiguren.

Zo.
Fokking.
KANSLOOS!

Ik zal het geen moment missen, zelfs dat lekkere ding niet. Ze mag dan wel strak in haar vel zitten en rondingen hebben op alle plaatsen waar ik rondingen kan waarderen, maar laten we eerlijk zijn: dat is het soort grietje dat je doet als je niets beters hebt in het weekend. Ik kan wel beter krijgen dan een of ander VMBO-sletje in de zorg.

Ze hebben vandaag een of andere pruttelende graftak op mijn kamer geparkeerd. Nee, niet tante Gerda, dit keer is het gezever afkomstig van een ander. Goddank dat ik morgen weer op vrije voeten ben. Ik heb verdomme de hele dag geen zak gedaan, nou ja, behalve dan dat uurtje in de kantine. Ik moet het niet vergeten, ik MAG het niet vergeten.

Ik zal mijn leven terugkrijgen, al moet het iemand anders bloed, zweet en tranen kosten.



Ingezonden door PhalanX

Woensdag 13 oktober.


Vina venus corrumpunt corpora nostra, sed vitam faciunt vina venus.

Vannacht de hele nacht wakker geweest om mijn things to do list te werken. Het zwijn van Van Balen hiernaast moest wat hebben gezien door het kijkgaatje wat ik vorig jaar had gemaakt, toen ik een schilderij voor Gerda ophing in haar boudoir. Weinig gezien toen van dat lekkere snolletje, helaas. Obscuris vera involvens. Keert zich in deze mooi tegen mij. Geen drank in huis. Geen geld om wat te halen. Al googlend kwam ik toevallig op Anna Nicole Smith terecht. Dat was het! Ik zou het over een andere boeg gooien. Wat zij kon, kon ik beter. En die Peepee Martijn-gijs en die andere loser van Carneades konden me gestolen worden.

Argumentum ad lazarum. Wat nou ethiek. Geld moet er komen. Dolus an virtus, quis in hoste requirat.

Vanochtend meteen de daad bij het woord gevoegd. Periculum in mora. Gerda opgehaald. Haar aan de arm meegenomen naar de bibliotheek, waarbij zij dankbaar naar me opkeek. (Fuck you van Balen). Op de terugweg even naar de drogist voor een pakje Crofty. Tegen Gerda gezegd dat ik haar gootsteen zou ontstoppen vanavond. Ik knipoogde erbij. Het kostte me moeite, maar mijn nieuwe motto Dolus an virtus, quis in hoste requirat vergat ik niet.

Thuis Gerda geïnstalleerd in haar stoel met de belofte vanavond terug te komen. Ik moest tenslotte toch nog die GHB voorbereiden. Quad medicina aliis, aliis est acre venemum.

Een paar keer mijzelf bevlekt. Krampachtig denkend aan alle mokkels die aan mijn arm zouden hangen als ik die 4 ton van Gerda in mijn zak zou hebben. Al die WOKNOKS die tot mijn beschikking zouden staan. Helaas rook ik in gedachten alleen maar Gerda, De penetrante geur van dood, vermengd met zurig, korrelig kutvocht en zag ik die paar armzalige grijze haren die nog op die verimpelde doos zaten.

Aha erlebnis!

Even naar de traiteur geweest en makreel en Remmedoe gekocht. De lucht en smaak van deze, was genoeg om elke andere smaak te maskeren.

’S Avonds naar Gerda getogen. Gezegd dat we er een lekker avondje zouden maken, met toastjes, wijn, en haar favoriete film “ The sound of music” op. Daarna zouden we wel zien hoe we verder nog leuk zouden krijgen. Haar over haar wang geaaid ( meer kon ik niet opbrengen) en naar haar keuken gegaan. Daar zelf alvast een paar flinke slokken Slivovitsj naar binnen gewerkt, waarvan ik wist dat die in haar keukenkastje stond, Al kokhalzend toastjes met die stinkkaas klaar gemaakt, er wat GHB over gedruppeld. ( ik gokte dat ze niet veel nodig had om onder zeil te raken). Naast haar op de bank gaan zitten en haar toast gevoerd, onder het “genot” van het geluid van de familie von Trapp.

Binnen 40 minuten was ze Knock out. Ze zakte tegen me aan. Ik rook de lucht van vis en kaas uit haar mond. Maar Praesens absens.

Ik legde haar neer op de bank en had zelfs geen moeite om haar rok omhoog te trekken, haar panty en tena-lady uit te trekken en naast haar te gooien en een briefje neer te leggen met de woorden: Je was weer geweldig vannacht, Gerda. Bis repetita placent. Liefs Frederick”

Nu zit ik hier met mijn dagboek. Alea jacta est. De teerling is geworpen.

Morgen weer een dag. Ik neem zo een paar drupjes om in een tijdelijk coma te raken, Maar Ave Caesar lucratori te salutant!

Ingezonden door seasushi

[ Bericht 0% gewijzigd door dagboekwedstrijd op 28-09-2010 18:41:33 ]

Donderdag 14 oktober,

Aut viam inveniam, aut faciam("Of ik vind een weg, of ik maak er één")

Terwijl het geluid van de brandweersirene steeds sterker werd, liep ik om het blok huizen heen. De aansteker smeet ik in het rioleringsputje. Halverwege de straat , half verscholen achter de bosjes, had ik een goed zicht. De brandweerwagen stond voor het huis van buurman Van Balen. Er was maar weinig bedrijvigheid. Ineens hoopte ik dat de vlammen uit zichzelf gedoofd waren; zoveel foto’s lagen er niet in buurman zijn huis.
Om niet teveel op te vallen besloot ik rustig naar huis te lopen. Op dat moment hoorde ik de brandweerwagen vertrekken. Een oudere heer die erbij had gestaan, wandelde mijn kant op. Aan hem vroeg ik schijnheilig of er brand was geweest?
“Ja”,maar het was de moeite van het uitrukken niet waard geweest. Snel liep ik naar het huis waar ik woonde met tante Gerda.
Helemaal over de zeik was ze, ze ratelde maar door: “haar man was gedood in de brand, en de kat van de buren was ook dood, de buurman die haar altijd hielp had haar en de politie hele rare foto’s laten zien, maar dat geloofde ze niet want ze konden tegenwoordig zoveel met die enge computers….En zij had een briefje gevonden toen ze vanochtend wakker werd.
Ik moest van haar maar even naar de buurman want ik stond ook op die (Nep)foto’s……….

Shoet, had die klerelijer die foto’s dus niet in het kastje met andere foto’s liggen. Ik ging er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vanuit dat hij ze onder zijn koffietafel had liggen.
Waarschijnlijk had hij ze afgegeven bij de politie. Wie hadden nog meer foto’s? die vreselijke Peepee en nu de politie dus ook?!
Ach ik met mijn geweldige brein kon me er wel uit lullen bij de politie, tante Gerda geloofde in elk geval al niets van die foto’s, domme heks!

De combinatie GHB en dementie was ook niet wat ik er van verwacht had. Had gehoopt dat ze helemaal van de wereld zou zijn, of zelfs het loodje zou leggen. Onkruid vergaat niet vanzelf, dat moet je doodtrappen!!!

Gelukkig was er nog wat van die vieze stinkkaas en GHB over. Vanavond toch maar wat meer druppels erop en een paar korrels Crofty bij de makreel gooien.
Het idee dat ik weer die tena-lady uit moet trekken doet me walgen, maar Age quod agis("Doe je ding" ) dat is wat ik ga doen.

Ingezonden door Franka

Vrijdag 15 oktober


Quod licet Iovi, non licet bovi..

De laatste dagen waren tot in het absurde. Het lijkt wel alsof ik mijn eer en geweten kwijt ben. Los van het feit dat mijn handelen over het algemeen een hoger doel dient dat zeker niet onder de noemer slecht kan vallen, is het natuurlijk van de zotten dat ik de wereld wellicht mijn waardevolle bijdragen ontzeg door mijn vrijheid in gevaar te brengen, door een foutje! Het is wellicht wel aantrekkelijker om mijn memoires te kopen als ze geschreven zijn vanuit het gevang, maar mijn leven is in zoverre nog niet compleet dat het zonde zou zijn de grootse dingen die ik nog kan doen aan de wereld en mijzelf te onthouden.



Tante Gerda, de foto's en erger.. Er moet maar eens een einde aan komen. Maar hoe!? Ik moet ergens iets over het hoofd gezien hebben, maar kan dat? Nog nooit eerder ben ik in een dergelijke situatie terecht gekomen. De rest van de wereld moet wel zo jaloers op me zijn dat ze deze kleine fout, deze absurde situatie aangrijpen om mij naar beneden te halen om zo hun onbenullige leven die paar minuten van voldoening en (valse!) erkenning te geven. Maar ze hebben me waar ze me hebben willen en kunnen helaas in deze verdorven wereld de verworven materialen aanwenden om mij kapot te maken. De erfenis kwijt, mijn status kwijt en mijn kans om de mensheid te laten zien waar het allemaal om draait in een succesvol leven..



Ik moet iets bedenken waarmee ik ze in dezelfde houdgreep kan krijgen. Zij hebben iets van mij, ik iets van hen. Een compromis waarmee we beide moeten zwijgen. Of wellicht, zijn met die enge computers de feiten wel zo te verdraaien dat niet ik maar zij het onderwerp van verdenking zullen zijn, mochten ze hiermee naar justitie gaan. Het zal wellicht lijken op een wanhopige poging tot schuldafschuiven.. Maar wat? Het moet subtiel zijn, maar treffend, het moet doordacht zijn, maar wel passen bij hun niveau. Ik moet al mijn kennis en ervaring aanwenden om het ultieme plan te bedenken dat mijn toekomst veilig zal stellen. Geen fouten meer, geen plebeïsche bedoeningen, maar genialiteit en eer. De oplossing kan niet voor het oprapen liggen, daar is hij te geniaal voor, maar voor mij moet het ontdekken ervan niet al te veel tijd in beslag nemen denk ik zo. Morgen pak ik mijn weekendtas in en ga ik naar het vakantiehuis van mijn ouders in Bloemendaal om daar in alle rust na te denken. Het plan komt naar mij toe en alles zal goed komen. Zij mogen dit niet met mij doen, ze zijn niet van het soort mensen dat mij in de greep zou mogen houden. Waarom ben ik uberhaupt met ze in zee gegaan? Quod licet Iovi, non licet bovi! En de goden zijn mij gunstig gezind, ik weet het zeker!

Ingezonden door motorbloempje

Zaterdag 16 oktober

Ave,

Ik kan alleen maar zeggen dat de rust die deze omgeving me biedt me enorm helpt bij het tot rust komen van mijn immens grote intelligentie. Ik zeg het wel vaker, maar de domme mensen mogen gelukkig zijn dat ze dom zijn, het scheelt in de kopzorgen. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, maar wie slim is vermijdt de pijn en is gewoon mooi. Van de zee komt wijsheid, ex mari scientia.



Het is ondertussen avond en ik heb mezelf beloofd dat het beter is om de komende paar dagen de verdovende middelen tot een minimum te beperken, dus ik heb één fles whisky ingeslagen en een doos sigaren om mijn plannen uiteen te zetten. Want alles valt of staat bij het juiste imago. Mocht er een inval zijn, dan wil ik in stijl gevonden worden, met een dubbele whisky in de hand en een sigaar in de mond.



Ad fontes, ik moet kijken naar de feiten en wat ik daaruit kan halen om er beter, of zelfs als de held die ik ben, uit te komen. Terugbladerend in mijn memoires maak ik op dat eerst het bewijs onschadelijk gemaakt moet worden. Het filmpje is lastig, ik denk dat ik het ga gooien op inbreuk van privacy (daar dus de webbeheerder voor mailen dat ik anders een enorme rechtszaak aanspan, als ie het niet per direct verwijderd). De foto’s heb ik (nog?) niet in mijn persoonlijke bezit en de kans is klein dat het lukt. Misschien moet ik doorgaan op wat Tante Gerda me paniekerig influisterde, dat ze met computers gemaakt zijn. Wacht, ik ga een e-mail sturen naar een oude vriend van me.





Victoria! Deel een van het bewijs is uitgewist. Of ja, het staat op het punt om uitgewist te worden. Ik ben blij dat ik vriendschappen gesloten heb (al dan niet gebaseerd op chantage met al dan niet waargebeurde verhalen, maar dat zijn details!) met de grootste nerds in de wereld.



Het resultaat:

Door middel van fotobewerking gaat hij er voor zorgen dat mijn zwetende, goddelijke, neukende lichaam niet op een foto met Tante Gerda staat, maar van een andere foto komt die bewijst dat ik gewoon een normale heerlijke held ben die het alleen met knappe jonge strakke vrouwen doet! Salvé nerds! De foto van Tante Gerda blijkt niets anders te zijn dan het hoofd van Tante Gerda wat op het lichaam van een anonieme andere vrouw geplakt is. Dat iemand dat zou doen! Meus Deus, het is briljant want niet alleen draagt het bij aan mijn reputatie die wel een opkikker gebruiken kan, maar haalt het ook nog eens de smaad van de dader onderuit. Iedereen wint, en met iedereen, bedoel ik mij. Bijkomstig voordeel, ik kom weer aan de goede kant bij Tante Gerda, die natuurlijk enorm te lijden heeft onder deze omstandigheden. En allemaal, dat zal ik haar wel duidelijk maken, dankzij MIJ komt dat weer goed. Testament, geld, here I come.



De voorwaarden:

Nerds zijn niet gratis. Helaas totaal niet. Maar wat moet dat moet, dus straks even de internetbank aanzwieren. Ook wil meneer absoluut anoniem blijven. Contact gaat via een anonieme mailbox, en ik heb hem mijn plechtige belofte gegeven dat ik nergens en tot mijn dood zijn naam zou vernoemen. Vooralsnog houd ik me er aan, want wie weet wanneer ik weer een beroep moet doen op een van mijn jeugdvrienden. Ik wil mijn krediet niet verknallen.



Hopelijk is het resultaat een beetje overtuigend, maar ik blijf goede hoop hebben, hij was altijd al zo’n computerwonder dat nooit het daglicht zag en waarschijnlijk ook nog nooit een naakte vrouw gezien heeft behalve op een beeldscherm. Losers will be losers.



Ik ga maar slapen. Voldaan, want het eerste deel van mijn to-do-lijst kan ongeveer aangevinkt worden. Morgen bedenken hoe ik de buren onschadelijk kan maken. Met slaap komt er vast een lumineus idee opborrelen als een boer na een goede maaltijd.

Dormituri te salutant.




Ingezonden door Tha_Erik

Zondag 17 oktober

Nescis quid vesper vehat!
Hoe anders is deze dag verlopen dan ik dacht toen ik vanochtend ontwaakte in de rust van het huis in Bloemendaal. Ik voelde me beter dan ik weken had gedaan.
Tijdens mijn voortreffelijke nachtrust had ik in mijn droom een briljant plan uitgewerkt om Van Balen uit te schakelen.
Helaas beschik ik in dit wakkere leven niet over een bazooka, dus bedacht ik een ander ingenieus idee. Ik stuurde een e-mail naar de nerd die de foto’s zou gaan bewerken om hem van mijn plan op de hoogte te brengen. Hij was nog bezig, stuurde hij terug, en hij zou mijn nieuwe mail afwachten.

Net toen ik besloot een fikse wandeling langs het strand te gaan maken bleek voltallig Carnaedes voor de deur te staan. Die hoer van een Gerda had ze verteld waar ik zat. Ondanks mijn protesten drongen ze het huis binnen.
'Nunc est bibendum!' riep Peepee toen hij de nog slechts halfvolle fles whiskey ontwaarde. Willem Jan zeverde enkel door over het feit dat er unaniem besloten was dat ik weer terug mocht komen, mits ik bewijs van onschuld kon leveren. Terwijl Peepee zich had ontfermd over mijn whiskey deelde Martijn-Gijs mijn sigaren uit en ik verzekerde Willem Jan dat ik morgen het bewijs zou kunnen overhandigen, hoewel ik betwijfel of ik überhaupt nog wel bij deze club wil horen.
Nadat de lamballen zich tegoed hadden gedaan aan mijn karige genotsmiddelen besloten ze pizza's te bestellen en na dit culinaire laagstandje namen we uiteindelijk gevieren de trein terug naar Leiden.

Toen ik vanavond thuiskwam was tante Gerda nergens te bekennen. En dat was bijzonder vreemd, want ze is altijd thuis. Lang stond ik er echter niet bij stil, want ik moest mijn ingenieuze idee uit gaan voeren.
Ik wilde ongezien foto's van Van Balen zien te maken, om deze naar de nerd te sturen, zodat hij deze in zijn bewerking kon gebruiken.
Het was inmiddels donker buiten, zodoende pakte ik mijn camera en sloop rond het huis van Van Balen. Er brandde licht, dus hij was thuis, echter had hij de gordijnen gesloten. Ik liep langs het huis naar achteren en klom over de schutting. Door een bovenraampje scheen volop licht. Ik pakte een tuinstoel, zette deze voor het raam, ik ging erop staan en gluurde naar binnen.

Na een eerste blik viel ik zowat van de stoel, met trillende handen kon ik me nog net vastgrijpen aan de dakgoot. Nadat ik van de eerste schrik bekomen was keek ik met bibberende knieën nog een keer naar binnen om te zien of het beeld dat zich op mijn netvlies had gebrand echt waar was.

Veritas odium paret!
Van Balen en tante Gerda waren verwikkeld in een heftig liefdesspel. Als twee jonge geile pubers waren zij met hun oude vadsige lijven in de weer. Dit was werkelijk walgelijk. Ad nauseam!
Uiteraard maakte ik snel een aantal foto's en wist zelfs nog een halve minuut filmmateriaal vast te leggen.

Daarna ben ik naar huis gevlucht en nu zit ik hier bij te komen van wat ik zojuist heb gezien. Waarom ben ik zo van slag? Ben ik jaloers? Ach, nee, onzin! Deze foto's zijn fantastisch, voor mij is dit afdoende bewijs om alle schuldenlast op Van Balen te kunnen leggen.
Ik hoor een sirene! Het stopt hier voor de deur! Ik ga even kijken.

Het is een ambulance!!! Een broeder belt nu aan bij Van Balen terwijl een andere
een brancard uit de ziekenwagen haalt. Zal ik het tweede onderdeel van mijn to do lijstje af kunnen vinken? Of zou tante Gerda... ?
Ik ga snel naar buiten om te zien wat er aan de hand is!

Ingezonden door biancavia

Maandag 18 oktober

Fortasse erit, fortasse non erit. Misschien zal het zijn, misschien niet.

Helaas is punt 2 van mijn to-do-list nog steeds springlevend, terwijl mijn Tante Gerda met gillende sirenes naar het LUMC vervoerd werd. Toen ze uit huis werd gedragen op de brancard werd mij het zicht ontnomen door de voltallige buurt, stelletje ramptoeristen… ik ben haar erfgenaam, ik hoor vooraan te staan!
Er restte mij niks anders dan achter de ambulance aan te rijden om in het ziekenhuis polshoogte te nemen. Heeft ze weer een hartaanval gehad? Die erfenis komt nu wel heel dichtbij! Pecunia non olet.

Ik moest meer dan een uur wachten, terwijl dat stelletje dokters en zusters mij allemaal in het ongewisse liet! Snapten ze niet met wie ze te maken hadden? Toen ik eindelijk werd benaderd door zo’n doktertje, stond zijn blik zorgelijk. Hij vroeg mij of ik familie was van Tante Gerda. ‘Nee’, was mijn antwoord, maar nadat ik had uitgelegd dat de enige ben die die arme Gerda nog heeft op deze wereld, stond hij mij toch maar te woord. Doktertje vertelde dat Gerda er toch wel heel erg slecht aan toe was. Ze had blijkbaar een ernstig trauma opgelopen, vermoedelijk vanwege een val van de trap! Het was nog onduidelijk of er opzet in het spel was en daarom waren de blauwen verwittigd om het een en ander uit te zoeken en er wilde later een politieagent met me spreken. Occasio mihi fertur! De gelegenheid werd me gegeven!

Na deze zeer interessante en heugelijke mededeling mocht ik Gerda bezoeken. Ik liep het kamertje binnen en daar lag ze, klein, miezerig en oud, lijkwit en gerimpeld, een enkele dikke zwarte haar die haar ingevallen kin ontsierde. Aangesloten op allerlei draden en infusen en piepende machines en als kers op de slagroomtaart een fikse hoofdwond die met wat hechtdraden aan elkaar was geritst. Dat moet een aardige klap geweest zijn! Nu pas viel het me op hoe oud ze werkelijk was en met walging dacht ik terug aan die avond vorige week… Errare humanum est. Vergissen is menselijk.

Tante Gerda zag me en begon kinderlijk te pruttelen, ze wilde tegen me praten, maar door haar medicatie kwam er alleen wat onverstaanbaar gewauwel uit. Ze leek zich echt druk te maken, dus ik boog over haar heen om haar beter te kunnen verstaan. In de verte hoorde ik de hartmonitor steeds sneller piepen. Wat wil ze me nou zeggen? ‘’Tante Gerda, praat eens wat duidelijker!’’, toeterde ik in haar oor.

“Je moet het testament opvragen.. alles gaat naar jou…nee alles gaat naar jou en naar… naar Mar… naar M…"

*pieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep*

Asystolie! Tante Gerda’s hart stond stil! Gelijk stormden er dokters en zusters binnen. “Wacht! Ze moet me nog iets vertellen!” schreeuwde ik tevergeefs. Ik werd weggeduwd en nu zit ik hier, in de wachtruimte deze laatste ontwikkelingen in mijn memoires op te nemen, terwijl ik mijn gedachten probeer te ordenen. Gaat Gerda werkelijk dood? En wat bedoelde ze in hemelsnaam met ‘alles gaat naar jou en Mar…’? Wie is verdomme Mar nou weer!? Beseft ze niet dat ik haar enige dierbare erfgenaam ben??

O fors, o fatum scelaratum atque impium! O goddeloos en misdadig lot! Oftewel: 'godverdomme'.

Ingezonden door MissBliss

[ Bericht 0% gewijzigd door Re op 06-10-2010 21:12:15 ]