Dagboek van een R&P-er Part II: Discussietopic

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2010 14:40 schreef Jumparound het volgende:
of was ik te snel?

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2010 17:44 schreef babette21 het volgende:
Ik moet helaas afhaken . Ga een paar dagen weg en kom daar later van terug dan ik eerst dacht; gaat erg krap worden en wordt daardoor iets teveel "moeten"...
Een vervanger gezocht dus, voor 31 okt - 1 nov...

quote:

Op donderdag 28 oktober 2010 23:07 schreef Re het volgende:
Donderdag 28 oktober

Bij mezelf ten rade gaande had ik dit natuurlijk aan moeten zien komen.

Oké, deze zin klopt van geen meter maar ik denk dat de grote hoeveelheden bier, Wodka, Tequila en een combinatie van speed, XTC en GHC van vanmorgen daar debet aan zijn.

Teruglezend wat ik gisteravond in mijn dagboek heb gepend voordat mijn rukbunker verliet:

De ontdekking dat van Balen's dochter (het harteloze Ijskonijn.. je vader is dood, en je probeert er een slaatje uit te slaan?) een vinger in de pap heeft is een dusdanige grote schok geweest dat ik van schrik de eerste de best kroeg ga induiken om niet alleen dronken, maar gewoon comateus te worden.

Daarna gaat het tijd worden om de echte wereld te confronteren. Ten eerste, op naar het Ijskonijn om een deal te maken. Ten tweede, de foto's oppikken bij PeePee's zus die inmiddels wel klaar is voor de sociëteit. Tenminste, als ze de laatste test ook met vlag en wimpel doorstaat… En dan ten slotte, de erfenis binnenhengelen. Gnagnagna (ik was erg ingenomen met mijzelf).

Het uur van de waarheid was aangebroken en, sadomasochist als ik ben (remember tante Greta) zijn de details uiteraard terug te vinden in mijn Lief Dagboek, dit uiteraard ter meerdere eer en glorie van mijn persoon.

Op naar Ijskonijn. Ze deed lichtelijk aangeschoten de deur open. Aangeschoten! Om 9 uur 's ochtends! Het is toch potdomme geen student! "Hi Fritzie" fluisterde ze hees, “Jij bent snel terug, kom maar snel binnen knul, dan zullen we afmaken waar we gister aan begonnen zijn...”

Hoewel mijn manlijkheid al tekenen van (geveinsde) herkenning begon te vertonen begon er in mijn achterhoofd een onaangenaam vermoeden te ontstaan. Waarom zo opgewekt? En hoezo, nu al terug?

Ijskonijn ging mij voor en trok terwijl ze liep speels wat kledingstukken uit om ala Hans en Grietje een spoor achter te laten wat ik niet kon missen.

Ondertussen begon ik mij door bloedtekort in mijn hersenen mij lichtelijk licht in het hoofd te voelen en de onaangename vermoedens verdwenen dan ook als sneeuw voor de zon.

Zo blij als een ei begon ik van geil plezier bijna te huppelen ware het niet dat deze beweging onmogelijk werd gemaakt door een soort van éénpotige driepoot in mijn buik. 2 Trappen afdalen en op de muur verschenen mooie symmetrische symbolen (vermoeden: afdalen? De meeste slaapkamers zijn toch boven? Manlijk Lid: Afdalen! Neuken! Afdalen! Neuken! Likken! Likken! Likken!) Nog 2 trappen afdalen en de trap werd verlicht door mooie authentieke fakkels en uiteindelijk deed Ijskonijn, nu geheel ontkleed, een grote zware eikenhouten deur open.

Hoewel het moeite kostte om mijn ogen van haar gepiercte tepels en uit haar in een intrigerende pentagram geschoren schaamstreek te houden ontwaarde ik een aangezicht dat mij lang gaat bijblijven.
In het midden op een altaar wat stond in een pentagram met op alle hoeken kaarsen was Marinus naakt vastgebonden als een op zijn kop gekruisigde Jezus.

Zijn gezicht was getrokken in een hoopvolle grimas, maar zodra Ijskonijn in beeld kwam werd het een blik van hopeloze doodsangst. Het weerloze hoopje mens probeerde uit alle macht om onzichtbaar te worden maar door de sterke boeien kon hij geen kant op.

Om hem heen hingen foto's van Van Balen met Tante Greta en Marinus die hand en spandiensten aan het verlenen was voor het in innige omhelzing verkerende verliefde koppeltje.

Brandwonden, blauwe plekken en uitgerukte nagels vertelde een verhaal met een grimmige ondertoon en ergens verwachtte ik een martelwerktuig te zien staan waarmee hij zichzelf uit zijn lijden kon verlossen.

Ik bedacht mij geen moment, gaf Ijskonijn een knietje in haar welgevormde buik waardoor ze even struikelde en trok met alle macht de deur dicht. Het resulterend misselijkmakend geluid van een verbrijzelende schedel galmde door het doodsstille trappenhuis en spookt nog steeds door mijn hoofd.



Mijn god, wat heb ik gedaan.


Ingezonden door Jumparound

quote:

Op vrijdag 29 oktober 2010 17:01 schreef TheVulture het volgende:
Ik hoor net dat er een gat is gevallen in de programmering.. die wil ik wel opvullen

Waar en wanneer moet ik het aanleveren?

quote:

Op vrijdag 29 oktober 2010 17:01 schreef Steve het volgende:
.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 14:55 schreef Re het volgende:
Vrijdag 29 oktober

Ik ben aan het eind van mijn Latijn. Dit dagboek had triomfen moeten bevatten. Uitgebreide verhalen over hoe ik bij elke discussie in de collegezaal als overwinaar zou zegevieren. Hoe anders is het gelopen met deze waanzinnige thriller waar menig schrijver nog een puntje aan zou kunnen zuigen. Ik kon het echt niet meer.

....

Ik was even helemaal van de kaart door wat er met IJskonijn was gebeurd. Mijn gedachten waren helemaal leeg, afgezien van het gevoel dat ik enorm moest urineren. Tijdens het moment van opluchting wat je altijd voelt als alles eruit loopt, bedacht ik me dat ik in 1 klap van IJskonijn én Marinus af was. Marinus ligt nog vastgebonden, voordat die gevonden wordt is ‘ie vast allang dood. Het zou wel duidelijk zijn wie Marinus zo heeft toegetakeld. Toch?



Ik moest alleen zorgen dat niemand denkt dat ik bij IJskonijns en Marinus’ vreemde spelletje betrokken ben geweest... Scelere velandum est scelus, zou dat echt helpen? Ik hoorde net politieserenes, dat gaf niet echt een motiverend gevoel nóg verder te gaan.... Fuck hey, wat als de gendarmerie ineens voor de deur staat?? Niet aan denken niet aan denken niet aan denken.

Ik wist dat ik terug moest gaan. Om het zeker te weten. Alles moet goed zijn. Dus moedig als ik ben, en zorgend dat niemand me zag, ging ik het huis weer in, richting kelder. Niet om iets aan mijn moedigheid in te boeten Dagboek, maar ik voelde toch even een rilling door mijn rug gaan. De deur van de kelder ging niet makkelijk open, ik moest aardig wrikken. Ik ga niet beschrijven hoe alles in de kelder eruit zag, anders moet ik ophouden met schrijven en naar de wc rennen, en dit keer niet om te urineren. Toch keek ik nog even goed rond. Marinus lag er nog net zo hopeloos bij als eerder, en weer die blik van hoop. Durfde ik het aan niets te doen? Ik had nu wel de sterkere positie van de 2.

En toen zag ik het.

Mijn leven zal eindigen als een sprookje, met een mooi eind goed, al goed. Ik weet het zeker. Ik ben het.


Ingezonden door Steve

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2010 13:59 schreef TheVulture het volgende:
Begrijp ik het goed dat ik dus de grote finale moet verzorgen als in de laatse pagina van het dagboek?