LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Gatverdamme Pope. Zich beseffen? Waar gaat het heen met de wereld?quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:11 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
Ik bedoel, ik hoop dat ze zich dat beseft. Dat het zo is, dat weet ik, dat is geen aanname.
De beste combinatie. Het zou pas verschrikkelijk zijn als je de details níet zag en daar ook niet mee uit de voeten kon: dat is een leven in beperking. Daarentegen, de mensen die de details niet zien maar daar wél mee uit de voeten kunnen – die zijn allicht niet te benijden maar zij voelen de last niet. Ten slotte heb je de mensen die de details wel zien maar daar niet mee uit de voeten kunnen. Die hebben het 't zwaarst, terwijl de buitenwereld hen bewondert.quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:16 schreef Gellius het volgende:
De details, ja ik weet het. Ik kan er goed mee uit de voeten hoor.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ik had het opgeschreven, weggehaald en weer terug gezet. Iets beseffen, je iets beseffen... Ik vind het wel logisch eigenlijk.quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:30 schreef k_man het volgende:
[..]
Gatverdamme Pope. Zich beseffen? Waar gaat het heen met de wereld?
Iets beseffen, je iets realiseren.quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:38 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
[..]
Ik had het opgeschreven, weggehaald en weer terug gezet. Iets beseffen, je iets beseffen... Ik vind het wel logisch eigenlijk.
Zelf een detail zijn, dat is je ware, Ringo. Niet van dat passieve waarneemgedoe, maar actief, willend het detail veroveren op de wereld, en je eigen maken. Het is jammer dat Menno ter Braak zich door een betrekkelijke trivialiteit genoodzaakt heeft gezien tot een grootse en meeslepende daad, anders was hij een parel van een detail geworden.
Wat? Die covers of het beseffen / realiseren?quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:40 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
Inderdaad, leg dat maar eens uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-08-2010 23:42:10 ]
Nee, maar je kan dr daar nog wel mee in contact komen. Of gaat het daar ECHT alleen over kinderen?quote:Op maandag 16 augustus 2010 22:15 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Maar het dertigersdilemma heeft toch niet zozeer met het ouderschap te maken?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Je moet je nodig eens wat meer verdiepen in genderstudies en het cyborgmanifest lezen en zo, want daar is het een heel belangrijk begrip en ben je vet belangrijk en vooruitstrevend en zo.quote:Op maandag 16 augustus 2010 22:17 schreef Thisbe het volgende:
Inmiddels niet meer Ringo. Ik ben nu een verbeterde versie van mijzelf, en ben tegenwoordig een heuse cyborg.
Wat heb ik gemist dan?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
MAAR GELLIUS, IK VIND DAT JE WEL ERG GEMAKKELIJK OVER POPES EXVRIENDIN HEENLEEST.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Het ene is toch met het andere verbonden? Als ik de wereld in detail bezie, begrijp ik haar grootsheid; en pas als ik mij zo van mijn eigen kleinheid bewust ben, kan ik mij voegen naar het grote om mij heen, en er deel van zijn. Dat is natuurlijk allemaal interessantdoenerig gelul, maar ik bedoel ermee: zonder de wereld heeft mijn ik weinig betekenis. — Nee, dat is nog steeds gelul. Ik bedoel eigenlijk. Dat ik graag gewoon maar wat om me heen kijk, en dat de dingen om mij heen dan mogen bepalen wie ik ben. Mijn geest is een amoebe.quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:41 schreef Gellius het volgende:
Zelf een detail zijn, dat is je ware, Ringo. Niet van dat passieve waarneemgedoe, maar actief, willend het detail veroveren op de wereld, en je eigen maken. Het is jammer dat Menno ter Braak zich door een betrekkelijke trivialiteit genoodzaakt heeft gezien tot een grootse en meeslepende daad, anders was hij een parel van een detail geworden.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Nee, ik ook niet, Gellius. Die Menno ter Braak ken ik overigens ook alleen maar via W.F. Hermans, die 'm maar een laf en onbeduidend kereltje vond. Omdat ik Hermans altijd een toffe peer heb gevonden, heb ik me dus nooit in Menno ter Braak verdiept, bij wijze van gentlemen's agreement. En uit luiheid.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Doe mij maar een rustig leventje. Twee kinderen, een tuin, een Honda, een leuke baan en geliefden die nooit doodgaan. Sensatiezucht heb ik nooit begrepen.quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:11 schreef Gellius het volgende:
Ik heb nooit zo heel er veel last gehad van de wens om groots en meeslepend te leven, maar dat is misschien omdat ik heel veel dingen al tamelijk groots en meeslepend vind. Ook de Wibautstraat is een verbijsterend ding, welbeschouwd. Ooit reden daar treinen! Ooit was er een voetgangerstunnel die uitkwam op de Blasiusstraat! Hij moet er nog liggen, al dendert de metro er nu dwars doorheen. Sinds deze week weer in ieder geval. Of, als kind vroeg ik me af met wat voor vrouw ik later zou zijn, en in wat voor huis ik zou wonen. Hèb ik. Ik heb mijn vader zien sterven en ik zie hopelijk straks mijn kind geboren worden. En met een opgeruimd gemoed ga ik een leven zonder trapleuning en al dan niet met een rotautootje tegemoet. Aan sensatie geen gebrek hoor.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben geen avonturier; het enige waar ik als kind naar verlangde was vrijheid. Vrijheid om op zondag een kopje koffie te gaan drinken en in de trein te zitten en door het Rembrandthuis te struinen, zoals ik afgelopen weekend deed. Vrijheid om te denken, te leren, te leven - zonder de mensen die afkeuren en veroordelen - en de dingen op mijn eigen manier te doen. Dat is nu nog het belangrijkste.
The real is always way ahead of what we can imagine.
quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:11 schreef Gellius het volgende:
Ik heb nooit zo heel er veel last gehad van de wens om groots en meeslepend te leven, maar dat is misschien omdat ik heel veel dingen al tamelijk groots en meeslepend vind. Ook de Wibautstraat is een verbijsterend ding, welbeschouwd. Ooit reden daar treinen! Ooit was er een voetgangerstunnel die uitkwam op de Blasiusstraat! Hij moet er nog liggen, al dendert de metro er nu dwars doorheen. Sinds deze week weer in ieder geval. Of, als kind vroeg ik me af met wat voor vrouw ik later zou zijn, en in wat voor huis ik zou wonen. Hèb ik. Ik heb mijn vader zien sterven en ik zie hopelijk straks mijn kind geboren worden. En met een opgeruimd gemoed ga ik een leven zonder trapleuning en al dan niet met een rotautootje tegemoet. Aan sensatie geen gebrek hoor.
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
