W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Ja dûh.quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 18:01 schreef Molurus het volgende:
[..]
Als elke wetenschapper tot zover zichzelf die vraag had gesteld was je nu nog steeds een nomade of een boer.
[..]
De generaties na jou tellen waarschijnlijk niet. Dus: ga lekker door met de planeet vervuilen, en doe s gek: zet 10 kinderen op de wereld ipv 1.
en dan heb je nog dezequote:Op vrijdag 20 augustus 2010 18:50 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-08-2010
Het heelal zal eeuwig uitdijen
In een nieuwe studie openbaart een internationaal team van wetenschappers, onder leiding van professor Eric Jullo van het Jet Propulsion Laboratory van NASA, dat door de verspreiding van de mysterieuze donkere energie het heelal nooit zal stoppen met groeien en uiteindelijk een koude - met een temperatuur die het absolute nulpunt zal benaderen - en dode woestenij zal worden. De studie werpt ook een nieuw licht op donkere energie zelf, nog steeds één van de grootste astronomische raadsels.
De astronomen bij het Amerikaanse ruimteagentschap maakten gebruik van de Hubble telescoop en de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht om in te zoomen op de reusachtige galactische cluster Abell 1689 in het sterrenbeeld Maagd, die dienst deed als een galactische lens, een kosmisch vergrootglas zeg maar.
Door de manier waarop het licht van omringende sterren door Abell 1689 vervormd wordt kregen de onderzoekers een idee over de hoeveelheid donkere energie die aanwezig is in het universum. De vervorming van het licht van sterren door Abell 1689 hangt af van drie factoren: de afstand tot de ster, de massa van Abell 1689 en de verspreiding van donkere energie. De astronomen konden de eerste twee variabele factoren opmeten zodat ze de essentiële derde factor konden berekenen.
(Abell 1689 Warps Space - Fotobron: NASA)
Donkere energie is een geheimzinnige kracht die de uitdijing van het heelal versnelt. Donkere energie werd in 1998 ontdekt en sindsdien weten astronomen nog steeds niet wat deze geheimzinnige kracht inhoudt. We weten enkel dat donkere energie onzichtbaar is en een zeer groot deel van het heelal uitmaakt: 72 procent, om er een getal op te plakken.
Van de 28 procent die overblijft, denkt men dat 24 procent uit donkere materie bestaat. Donkere materie is net als donkere energie een mysterieus gegeven, maar is gemakkelijker te bestuderen door zijn invloed op de zwaartekracht. De resterende 4 procent bestaat uit atomen waar sterren, planeten, gassen, mensen en nog veel andere substantiële dingen uit bestaan.
Jullo vindt het belangrijk om verschillende methodes te hebben om donkere energie te meten: "We hebben nu een nieuwe, zeer krachtige methode. Deze nieuwe methode is enorm visueel, men kan de zwaartekracht en de donkere energie letterlijk in bogen zien buigen op de beelden van de melkwegstelsels op de achtergrond."
Professor Priyamvada Natarajan, een belangrijk kosmoloog en mede-auteur van de studie zegt dat de bevindingen definitief bewijzen welk lot ons universum beschoren is. De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het vakblad Science.
(Grenswetenschap)
Het heelal zal eeuwig uitdijen
In een nieuwe studie openbaart een internationaal team van wetenschappers, onder leiding van professor Eric Jullo van het Jet Propulsion Laboratory van NASA, dat door de verspreiding van de mysterieuze donkere energie het heelal nooit zal stoppen met groeien en uiteindelijk een koude - met een temperatuur die het absolute nulpunt zal benaderen - en dode woestenij zal worden. De studie werpt ook een nieuw licht op donkere energie zelf, nog steeds één van de grootste astronomische raadsels.
De astronomen bij het Amerikaanse ruimteagentschap maakten gebruik van de Hubble telescoop en de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht om in te zoomen op de reusachtige galactische cluster Abell 1689 in het sterrenbeeld Maagd, die dienst deed als een galactische lens, een kosmisch vergrootglas zeg maar.
Door de manier waarop het licht van omringende sterren door Abell 1689 vervormd wordt kregen de onderzoekers een idee over de hoeveelheid donkere energie die aanwezig is in het universum. De vervorming van het licht van sterren door Abell 1689 hangt af van drie factoren: de afstand tot de ster, de massa van Abell 1689 en de verspreiding van donkere energie. De astronomen konden de eerste twee variabele factoren opmeten zodat ze de essentiële derde factor konden berekenen.
(Abell 1689 Warps Space - Fotobron: NASA)
Donkere energie is een geheimzinnige kracht die de uitdijing van het heelal versnelt. Donkere energie werd in 1998 ontdekt en sindsdien weten astronomen nog steeds niet wat deze geheimzinnige kracht inhoudt. We weten enkel dat donkere energie onzichtbaar is en een zeer groot deel van het heelal uitmaakt: 72 procent, om er een getal op te plakken.
Van de 28 procent die overblijft, denkt men dat 24 procent uit donkere materie bestaat. Donkere materie is net als donkere energie een mysterieus gegeven, maar is gemakkelijker te bestuderen door zijn invloed op de zwaartekracht. De resterende 4 procent bestaat uit atomen waar sterren, planeten, gassen, mensen en nog veel andere substantiële dingen uit bestaan.
Jullo vindt het belangrijk om verschillende methodes te hebben om donkere energie te meten: "We hebben nu een nieuwe, zeer krachtige methode. Deze nieuwe methode is enorm visueel, men kan de zwaartekracht en de donkere energie letterlijk in bogen zien buigen op de beelden van de melkwegstelsels op de achtergrond."
Professor Priyamvada Natarajan, een belangrijk kosmoloog en mede-auteur van de studie zegt dat de bevindingen definitief bewijzen welk lot ons universum beschoren is. De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het vakblad Science.
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hier zit dus inderdaad wel wat in.quote:Op zaterdag 14 augustus 2010 10:05 schreef chevere het volgende:
Volgens mij dijt het heelal uit in ruimte maar ook in tijd. Zelf denk ik dat de ruimte die voorbij het universum zou bestaan gewoon nog niet bestaat omdat het gewoon nog niet zo laat is.
De ruimte voorbij het heelal bestaat net zo min als dat morgen op dit moment ook niet bestaat.
Zodra het echter morgen is bestaat de ruimte en tijd an overmorgen nog niet.
"morgen gratis bier"
Ik geloof dat niemand mij begrijpt als ik zeg dat het heden ( vandaag) de grens van het universum is.
En toch lijkt het mij vrij logisch. Als het heelal uitdijt in ruimtetijd, waarom zou het absolute heden dan niet de grens van het universum kunnen zijn.
De reden dat het heelal steeds groter lijkt te worden is omdat de verleden tijd als het ware steeds meer toeneemt.
Maar goed, ik doe maar een gooi..:)
Het universum dijt niet alleen uit maar versnelt ook nog eens, is wat men heeft ontdekt.
Maar, als het voor ons nou eens alleen maar zo lijkt, omdat voor ons de tijd langzamer gaat?
Als er geen donkere energie bestaat, en de energie, de uitdijing versnelt door gaat, zal uiteindelijk de tijd zelf verdwijnen. En alles een foto worden, een snapshot van een moment.
Maar goed, volgens mij kom ik nu nog vager over dan chevere
Life is a hallucination, caused by a lack of alcohol.
24-08-2010
De langzaam vertragende ruimte-tijd
Ruimte-tijd is een begrip uit de theoretische fysica dat de vier dimensies van ons universum - drie dimensies in ruimte en één in tijd - integreert in één model. Nieuw bewijsmateriaal toont aan dat de dimensie tijd langzaam uit ons heelal aan het verdwijnen is, om uiteindelijk helemaal te verdwijnen. Deze nieuwe radicale theorie verklaart trouwens een kosmologisch mysterie dat wetenschappers al jaren hoofdpijn bezorgt.
Wetenschappers hebben het licht van ver afgelegen exploderende sterren gemeten. Met de resultaten konden ze aantonen dat het heelal zich aan een versneld tempo aan het uitdijen is. De wetenschappers veronderstelden dat deze supernova's zich in snelheid apart van het heelal verspreidden. De natuurkundigen veronderstelden ook dat een soort anti-aantrekkingskracht de Melkwegen uit elkaar laat drijven. Deze niet geïdentificeerde kracht noemden ze donkere energie.
Professor José Senovilla, Marc Mars and Raül Vera van de Universiteiten van Bilbao en Salamanca (Spanje) komen in het vakblad Physical Review D met het idee dat de tijd binnen enkele miljarden jaren zou ophouden te bestaan, en alles tot stilstand zal komen. Deze radicale stelling is volgens hen een alternatieve verklaring voor het kosmische fenomeen van mysterieuze donkere energie. Maar tot op heden weet niemand wat donkere energie eigenlijk is, en waar ze vandaan komt.
Volgens Senovilla en zijn collega's bestaat donkere energie helemaal niet. In ons denkpatroon waarbij de uitdijing van het heelal versnelt hebben wij een galactische blunder gemaakt. In werkelijkheid is er geen versnelde uitdijing, maar is het de tijd zelf die vertraagt. De langzaam vertragende ruimte-tijd is op menselijk niveau niet waarneembaar, maar zou duidelijk merkbaar worden door op een kosmische schaal de koers van het universum over miljarden jaren op te meten.
Op dit ogenblik gebruiken astronomen het verschijnsel roodverschuiving om de uitdijingsnelheid van het heelal te onderscheiden. Deze techniek vertrouwt op het verschijnsel dat het spectrum van het uitgezonden licht van sterren die zich van ons verwijderen roder lijkt dan van sterren die ons naderen. Astronomen zoeken naar bepaalde types supernova's die een soort benchmark geven, maar de nauwkeurigheid van de metingen is enkel correct als de tijd in het hele universum onveranderlijk is.
De theorie van Senovilla en zijn collega's is nieuw, radicaal en nooit eerder overwogen, maar toch krijgt hun idee de steun van Gary Gibbons, een kosmoloog bij de Universiteit van Cambridge: "We geloven dat tijd uit de Big Bang tevoorschijn kwam, en als tijd tevoorschijn kan komen, dan kan tijd ook verdwijnen. Dat is gewoon het omgekeerde effect."
Als tijd ooit stopt dan zal alles als op een foto bevroren zijn. Voor eeuwig. En altijd.
(Grenswetenschap)
De langzaam vertragende ruimte-tijd
Ruimte-tijd is een begrip uit de theoretische fysica dat de vier dimensies van ons universum - drie dimensies in ruimte en één in tijd - integreert in één model. Nieuw bewijsmateriaal toont aan dat de dimensie tijd langzaam uit ons heelal aan het verdwijnen is, om uiteindelijk helemaal te verdwijnen. Deze nieuwe radicale theorie verklaart trouwens een kosmologisch mysterie dat wetenschappers al jaren hoofdpijn bezorgt.
Wetenschappers hebben het licht van ver afgelegen exploderende sterren gemeten. Met de resultaten konden ze aantonen dat het heelal zich aan een versneld tempo aan het uitdijen is. De wetenschappers veronderstelden dat deze supernova's zich in snelheid apart van het heelal verspreidden. De natuurkundigen veronderstelden ook dat een soort anti-aantrekkingskracht de Melkwegen uit elkaar laat drijven. Deze niet geïdentificeerde kracht noemden ze donkere energie.
Professor José Senovilla, Marc Mars and Raül Vera van de Universiteiten van Bilbao en Salamanca (Spanje) komen in het vakblad Physical Review D met het idee dat de tijd binnen enkele miljarden jaren zou ophouden te bestaan, en alles tot stilstand zal komen. Deze radicale stelling is volgens hen een alternatieve verklaring voor het kosmische fenomeen van mysterieuze donkere energie. Maar tot op heden weet niemand wat donkere energie eigenlijk is, en waar ze vandaan komt.
Volgens Senovilla en zijn collega's bestaat donkere energie helemaal niet. In ons denkpatroon waarbij de uitdijing van het heelal versnelt hebben wij een galactische blunder gemaakt. In werkelijkheid is er geen versnelde uitdijing, maar is het de tijd zelf die vertraagt. De langzaam vertragende ruimte-tijd is op menselijk niveau niet waarneembaar, maar zou duidelijk merkbaar worden door op een kosmische schaal de koers van het universum over miljarden jaren op te meten.
Op dit ogenblik gebruiken astronomen het verschijnsel roodverschuiving om de uitdijingsnelheid van het heelal te onderscheiden. Deze techniek vertrouwt op het verschijnsel dat het spectrum van het uitgezonden licht van sterren die zich van ons verwijderen roder lijkt dan van sterren die ons naderen. Astronomen zoeken naar bepaalde types supernova's die een soort benchmark geven, maar de nauwkeurigheid van de metingen is enkel correct als de tijd in het hele universum onveranderlijk is.
De theorie van Senovilla en zijn collega's is nieuw, radicaal en nooit eerder overwogen, maar toch krijgt hun idee de steun van Gary Gibbons, een kosmoloog bij de Universiteit van Cambridge: "We geloven dat tijd uit de Big Bang tevoorschijn kwam, en als tijd tevoorschijn kan komen, dan kan tijd ook verdwijnen. Dat is gewoon het omgekeerde effect."
Als tijd ooit stopt dan zal alles als op een foto bevroren zijn. Voor eeuwig. En altijd.
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zeg dat maar tegen m'n vriendin!quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 17:44 schreef Anarkhia het volgende:
[..]
Als iets een einde heeft kan het niet uit dijen.
Volgens mij laats iets op Discovery over gezien. Het was iets in de trant van oerknal --> beweging van de knal, waardoor het dus steeds groter wordt (net als bij een drukgolf)quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 17:39 schreef Supersoep het volgende:
Voor optie 1: Kijk eens naar filmpjes van explosies. Dat is ongeveer hetzelfde mechanisme.
Optie 2: Heel mogelijk, waar theorieën bestaan dat het andere universums zijn met een aantrekkingskracht zo groot dat we uitrekken en er naar toe drijven. Ik meen ooit iets gelezen te hebben over grote regionen in ons universum die compleet uit niks bestaan. Grote gaten, dus die kan je als scheuren opvatten.
|
|
