Maar hij is gelijk al heel eerlijk geweest; hij heeft een probleem.
De naam geeft ie er niet specifiek aan, maar als ik dat zo aankijk/hoor heeft ie aan 2 x Afghanistan PTSD overgehouden. Het blijft door z'n kop spoken, hij slaapt ontzettend slecht (incl. nachtmerries), ik merk aan m dat het soms net is of ie emotioneel niet aanwezig is zeg maar, alsof alles afgevlakt is. Het is net of ie steeds op een randje balanceert, er hoeft maar iets te gebeuren of hij krijgt een psychische terugval.
Het is inmiddels een paar jaar terug dat ie voor de laatste keer is uitgezonden. Hij vertelde me dat ie toen eerder naar huis is gekomen omdat het niet lekker met hem ging (hij dacht de eerste uitzending te hebben verwerkt maar dat viel tegen toen hij er de 2e keer zat)
Hij is er eigenlijk dagelijks nog enorm mee bezig, en een tijdje terug (we hadden eigenlijk nog niet eens echt iets..) belde hij snachts, zat er echt helemaal doorheen. Ik in de auto gesprongen en naar 'm toe gegaan, en t was best wel een hoopje ellende toen ik bij 'm kwam...
Hij praat er wel over, maar echt inhoudelijk krijg je niks los (en ik weet eigenlijk ook niet of ik dat wel moet proberen) Ik weet dat ie hele heftige dingen gezien heeft maar ik weet niet wat, geen flauw idee. Neem hem absoluut serieus, maar ik heb soms het idee dat hij denkt van niet. (als ik m verdorie niet serieus had genomen was ik er nooit snachts heen gereden
)Volgens mij reageert hij wat dat betreft ook niet helemaal helder (kan me voorstellen dat ie zo'n beeld heeft van 'ze zullen het toch nooit snappen want ze hebben het niet gezien')
Hij zit via z'n werk in een traject waarbij hij uiteindelijk bij een goede hulpverlener terecht moet komen, maar dat schiet tot nu toe voor geen meter op.
Ervaringsdeskundigen op Fok?
Hoe help ik m'n vent?
Het is een kanjer en ik wil dat ie weet dat ik er voor 'm ben..
Wat hij wel moet doen, is met een gespecialiseerde psycholoog praten; zelf kun je hem niet helpen er vanaf te komen.
Het is goed dat hij er over praat, maar hij moet er ook mee aan de slag.
O en pas op dat je zelf niet 'meegesleurd' wordt. Proberen iemand op te vrolijken is vaak goed bedoeld, maar 9 van de 10 keer werkt het niet of averechts en daar moet je zelf ook mee kunnen dealen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sine_Pari op 11-08-2010 10:40:59 ]
quote:Doe toch normaal man. Wie heeft het over een geheime dienst verleden?!Op woensdag 11 augustus 2010 10:28 schreef AlphaOmega het volgende:
Ah, dat is weer eens iets anders. Een superleuke vent met PTSD a.g.v. Afghanistan, i.p.v. een zeer dramatisch 'geheime dienst' verleden... hij heeft er vast heel erg veel indruk mee gemaakt, of niet?
Heel toevallig is deze jongen al jaren een kameraad van een goede vriendin van mij, het is geen bullshit verhaaltje.
Heb jij verd*mme niks beters te doen?!!
De tijd dat ik achter stoere mannetjes met stoere praatjes aanliep is allang geweest (hé, wacht es, die heb ik nooit gehad, zo'm naief breezersletje ben ik nooit geweest
)quote:Twijfelachtige reactie... je bijt wel heel erg hard terug... opvallend.Op woensdag 11 augustus 2010 10:49 schreef SlightlyMessy het volgende:
[..]
Doe toch normaal man. Wie heeft het over een geheime dienst verleden?!
Heel toevallig is deze jongen al jaren een kameraad van een goede vriendin van mij, het is geen bullshit verhaaltje.
Heb jij verd*mme niks beters te doen?!!
De tijd dat ik achter stoere mannetjes met stoere praatjes aanliep is allang geweest (hé, wacht es, die heb ik nooit gehad, zo'm naief breezersletje ben ik nooit geweest
En ik doelde op bepaalde leuke babbels van mensen, een zielig verleden, het gekwetste vogeltje... hoe noemt men dat ook alweer in de wereld van de psychologie? Het kan zijn dat de situatie hier anders is. Dat kan altijd... maar je vraagt advies, op een forum, en dit was mijn gevoel...
Ongelooflijk hoe dom lomp mensen kunnen zijn (ach, je moet wat om aandacht te trekken. heb je ook nog een echt leven AlphaOmega? of is dit alle spanning en sensatie die je meemaakt?
)Ik hap zo lekker omdat het hele verhaal gewoon geen geintje is. Ik zie dat ie geen toneel loopt te spelen en dat ie juist probeert te doen alsof er niks aan t handje is maar ik prik daar redelijk snel doorheen. Kan er slecht tegen dat je zo generaliseerd.
Ik ben totaal geen 'verzorgend type' en het is dan ook zeker niet zo'n soort drang waarom ik zo gek op m ben (ik vraag me eerder continu af waar ik aan begonnen ben) maar het is voor mij geen reden om iemand maar af te schrijven, dus zal ik er zo goed mogelijk mee om moeten gaan. Klaar.
Ik weet niet of 'ie na de eerste uitzendig prof. hulp gehad heeft. Blijkbaar was hij niet de enige die dacht dat het allemaal wel meeviel qua impact. Omdat ik dus niet weet wát er is gebeurd weet ik ook niet of er iets vergelijkbaars aan de hand was de 2e keer.
quote:Alleen al het mooie verhaal dat jij niet weet wat er is gebeurt. Lijkt me dat je dat uiteindelijk beter wel kunt weten, anders wankelt de relatie al voor die echt is gestart...Op woensdag 11 augustus 2010 10:55 schreef SlightlyMessy het volgende:
De rest trouwens heel erg bedankt voor de serieuze reacties.
Ongelooflijk hoe dom lomp mensen kunnen zijn (ach, je moet wat om aandacht te trekken. heb je ook nog een echt leven AlphaOmega? of is dit alle spanning en sensatie die je meemaakt?
Ik weet niet of 'ie na de eerste uitzendig prof. hulp gehad heeft. Blijkbaar was hij niet de enige die dacht dat het allemaal wel meeviel qua impact. Omdat ik dus niet weet wát er is gebeurd weet ik ook niet of er iets vergelijkbaars aan de hand was de 2e keer.
En zo lomp is het niet, hoor. Het is een veel voorkomende tactiek van mensen om zich te binden. Heb het van nabij meegemaakt, en ken ook de reactie als je mensen erop wijst (de niet daders, maar de slachtoffers van mensen die met ziekelijk zielige verhaaltjes in een relatie geraken met een slachtoffer).
Oh, er is spanning en sensatie genoeg in mijn leven. En weet je, mijn oogkleppen staan behoorlijk open.
En dan de schimmigheid. Dat maakt het gewoon verdacht. Als jullie iets met elkaar willen, lijkt het me goed om open kaart te spelen. Lulverhalen dat dat niet kan slaan nergens op.
Ik wens jullie beide in ieder geval succes en beterschap.
quote:Het is een beetje stilletjes in de Klaagbaak, dus zoekt AO zijn heil ergens anders. Laat hem maar; hij heeft zijn eigen psychische problemen.Op woensdag 11 augustus 2010 10:55 schreef SlightlyMessy het volgende:
De rest trouwens heel erg bedankt voor de serieuze reacties.
Ongelooflijk hoe dom lomp mensen kunnen zijn (ach, je moet wat om aandacht te trekken. heb je ook nog een echt leven AlphaOmega? of is dit alle spanning en sensatie die je meemaakt?
Ik weet niet of 'ie na de eerste uitzendig prof. hulp gehad heeft. Blijkbaar was hij niet de enige die dacht dat het allemaal wel meeviel qua impact. Omdat ik dus niet weet wát er is gebeurd weet ik ook niet of er iets vergelijkbaars aan de hand was de 2e keer.
.....
Het schijnt veel voor te komen bij mensen die een eerste keer zijn uitgezonden. Wellicht heeft het te maken met de proessionele/macho wereldje van het leger. "Het zijn de dingen die erbij horen."
Vaak blijkt inderdaad later dat dingen meer indruk hebben gemaakt en dat mensen moeite hebben met verwerking of juist verkeerd ermee omgegaan zijn.
Het was niet zo verkeerd bedoeld, kijk gewoon uit.
quote:Wil je een knuffel?Op woensdag 11 augustus 2010 11:02 schreef error_404 het volgende:
[..]
Het is een beetje stilletjes in de Klaagbaak, dus zoekt AO zijn heil ergens anders. Laat hem maar; hij heeft zijn eigen psychische problemen.
quote:Kun jij gewoon heel ff je kop houden en buiten dit topic blijven? Idioot!!!!Op woensdag 11 augustus 2010 10:28 schreef AlphaOmega het volgende:
Ah, dat is weer eens iets anders. Een superleuke vent met PTSD a.g.v. Afghanistan, i.p.v. een zeer dramatisch 'geheime dienst' verleden... hij heeft er vast heel erg veel indruk mee gemaakt, of niet?
Aan TS: IK lijdt ook aan PTSS en ben een man, uitgezonden geweest naar Srebrenica in 1994.
Jezus.
Ben jij echt zo wantrouwig?
Is het volgens jou echt volstrekt onmogelijk dat iemand daar werkelijk dingen gezien heeft die hij de rest van zn leven met zich meedraagt?
Eén van de typische dingen van militairen met traumatische ervaringen, is dat ze die beelden niet willen delen met mensen die dicht bij hen staan om hen te beschermen tegen de sh*t die ze hebben gezien... (google maar)
Zullen we nou puur voor het gemak eens doen alsof 'ie niet liegt? Anders wordt t helemaal zo'n gecompliceerd verhaal.
(hij kan ook wel een meid krijgen zonder liegen- lukt wellicht niet iedereen
- maar deze is knap zat)quote:Dat is vervelend voor je, maar het vragen van een mening op een forum kan alle mogelijke reacties geven, toch? Maar blijkbaar moeten we alleen 'Ja en Amen' zeggen en lief zijn? Het plaatsen van vraagtekens mag opeens niet meer?Op woensdag 11 augustus 2010 11:08 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Kun jij gewoon heel ff je kop houden en buiten dit topic blijven? Idioot!!!!
Aan TS: IK lijdt ook aan PTSS en ben een man, uitgezonden geweest naar Srebrenica in 1994.
quote:SlightlyMessy het gaat niet om wat je gezien hebt, maar meer er om dat men na (post) een extreem stressvolle gebeurtenis (trauma) dit niet verwerken kan. Wat deze stressvolle gebeurtenis was verschild van persoon tot persoon. En netzo als de uitloser voor PTSD zal iedereen andere 'triggers' hebben die beelden/herinderingen oproepen. Men kan daarom ook niet 1, 2, 3 zeggen van dat had hij toch aan zijn klompen moeten kunnen aanvoelen, of zijn baas had het moeten zien/merken.Op woensdag 11 augustus 2010 10:55 schreef SlightlyMessy het volgende:
Blijkbaar was hij niet de enige die dacht dat het allemaal wel meeviel qua impact. Omdat ik dus niet weet wát er is gebeurd weet ik ook niet of er iets vergelijkbaars aan de hand was de 2e keer.
quote:AlphaOmega natuurlijk kan men bij alles zijn vraagtekens zetten, maar je vraag/antwoord had ook genuanceerder kunnen zijn.Op woensdag 11 augustus 2010 11:11 schreef AlphaOmega het volgende:
[..]
Dat is vervelend voor je, maar het vragen van een mening op een forum kan alle mogelijke reacties geven, toch? Maar blijkbaar moeten we alleen 'Ja en Amen' zeggen en lief zijn? Het plaatsen van vraagtekens mag opeens niet meer?
quote:Dat snap ik, maar dan kunnen jullie het beter een tijdje rustig aan doen met elkaar, want de behandeling gaat hem alle kanten uit gooien. Maar voor de relatie is het denk ik toch verstandig dat ook jij uiteindelijk wel dat hele verhaal gaat kennen, hoe afschuwelijk het ook is.Op woensdag 11 augustus 2010 11:11 schreef SlightlyMessy het volgende:
Dat ik zo weinig weet komt omdat ik het er niet uit ga lopen trekken. Ik wil geen beerput met ellende opentrekken voor hem!
quote:Eh, je hebt een vriend met ogenschijnlijk een zeer complexe issue, maar jij wilt weglopen voor een gecompliceerd verhaal?Zullen we nou puur voor het gemak eens doen alsof 'ie niet liegt? Anders wordt t helemaal zo'n gecompliceerd verhaal.
(hij kan ook wel een meid krijgen zonder liegen- lukt wellicht niet iedereen
quote:True. Ik heb me al verontschuldigd bij TS middels een PM. Ik schaam mij ook diep, dus ook hier, sorry, hij kwam wat hard mijn tengels uit. Mede gevoed door een kleine persoonlijke ervaring...Op woensdag 11 augustus 2010 11:14 schreef Sine_Pari het volgende:
[..]
AlphaOmega natuurlijk kan men bij alles zijn vraagtekens zetten, maar je vraag/antwoord had ook genuanceerder kunnen zijn.
quote:Als je daar dan een eigen topic over opent?Op woensdag 11 augustus 2010 11:16 schreef AlphaOmega het volgende:
[..]
True. Ik heb me al verontschuldigd bij TS middels een PM. Ik schaam mij ook diep, dus ook hier, sorry, hij kwam wat hard mijn tengels uit. Mede gevoed door een kleine persoonlijke ervaring...
quote:Niet nodig, dat misverstand loog zich uiteindelijk de hoek in, omdat het verhaal niet sluitend was. Zaak is dus al afgehandeld. Maar die vent hing een zielig verhaal op over een dramatisch verleden bij de geheime dienst. Het klemlullen kwam toen hij in de problemen kwam met z'n baan, en hij ging blaten hoeveel dienstjaren hij wel niet had. Een eenvoudig sommetje maakte duidelijk dat de prachtverhalen niet op konden gaan... maar dat heeft mij blijkbaar zo sceptisch gemaakt dat ik er ook wel eens naast zit... zoals hier.Op woensdag 11 augustus 2010 11:22 schreef error_404 het volgende:
[..]
Als je daar dan een eigen topic over opent?
Excuus aanvaard, verhaal genuanceerd, duidelijk
quote:Ben ik het niet echt over eens, want wat wil je gaan vertellen (als het al mogelijk is)? Ik heb zelf ook een paar t-shirts, maar ondanks mijn vrouw weet waar ik geweest ben en wat er ongeveer gebeurt is, heb ik nooit met haar een woord gerept over wat er nu allemaal werkelijk gebeurt is. En toch hebben we een zeer gezonde en goede relatie.Op woensdag 11 augustus 2010 11:15 schreef AlphaOmega het volgende:
Maar voor de relatie is het denk ik toch verstandig dat ook jij uiteindelijk wel dat hele verhaal gaat kennen, hoe afschuwelijk het ook is.
10 mei 21:20 Nederland 3
We volgen oorlogsveteraan Anke (27) en Erik (20). Ze zijn beiden getraumatiseerd door de gevolgen van een oorlog. Anke en Erik hebben PTSS, een psychisch ziektebeeld met herbelevingen, nachtmerries, schrikreacties, en vervreemding als gevolg. Klaas van Kruistum gaat onderzoeken welk trauma ze hebben opgelopen en hoe ze nu dealen met de gevolgen daarvan. Anke (27) is 17 als zij zich bij de landmacht aanmeldt. Direct na haar havo-diploma wordt ze uitgezonden naar Bosnië en Irak. Na haar laatste uitzending komt ze erachter dat haar oorlogservaringen en continue spanning van het leger haar geen moment meer loslaten. Slapelozen nachten, allerlei lichamelijke klachten en extreme angsten achtervolgen haar. Anke is bang om naar buiten te gaan en ziet in elke Arabier een groot gevaar. De stoere, zelfverzekerde militair verandert langzaam maar zeker in een onzeker en bang meisje dat de straat niet meer op durft. Erik (20) heeft zelf niets met het leger, maar zijn vader diende in Libanon. De gevolgen, eenmaal weer thuis, waren voor het gezin niet te overzien. Een opvliegende, onvoorspelbare vader zorgde ervoor dat Erik continue op zijn hoede was voor een nieuwe uitbarsting. Jarenlang durfde hij zichzelf niet te zijn. Erik gaat voor het eerst de confrontatie met zijn vader aan. Hij wil antwoord op de vraag wat die tijdens zijn uitzending in Libanon precies heeft meegemaakt. Erik wil dolgraag verder met zijn leven, maar hoe?
En ook nog speciaal voor aangemeld op ..........FOK! Heel apart allemaal. 
Rubje, in welke volgoorde moet ik de woorden zetten, moet ik woorden toevoegen en/of weglaten, om er een verstaanbaar Nederlandse zin van te maken?quote:Op woensdag 11 mei 2011 15:33 schreef rubje het volgende:
Opvallend hoe terwille jullie de ts zijn zonder eens goed het verhaal door te lezen wat ze? neerpent.
Waarom laat je niet iedereen weten hoe je het bedoelt? Ik ben ook wel nieuwsgierig naar wat je bedoelt.quote:
Indrukwekkend. Vooral van dat meisje, bij die jongen heb ik achteraf nog het idee dat er veel meer meetelt dan alleen zn vader.quote:Op dinsdag 10 mei 2011 21:03 schreef Clan het volgende:
Jong
10 mei 21:20 Nederland 3
We volgen oorlogsveteraan Anke (27) en Erik (20). Ze zijn beiden getraumatiseerd door de gevolgen van een oorlog. Anke en Erik hebben PTSS, een psychisch ziektebeeld met herbelevingen, nachtmerries, schrikreacties, en vervreemding als gevolg. Klaas van Kruistum gaat onderzoeken welk trauma ze hebben opgelopen en hoe ze nu dealen met de gevolgen daarvan. Anke (27) is 17 als zij zich bij de landmacht aanmeldt. Direct na haar havo-diploma wordt ze uitgezonden naar Bosnië en Irak. Na haar laatste uitzending komt ze erachter dat haar oorlogservaringen en continue spanning van het leger haar geen moment meer loslaten. Slapelozen nachten, allerlei lichamelijke klachten en extreme angsten achtervolgen haar. Anke is bang om naar buiten te gaan en ziet in elke Arabier een groot gevaar. De stoere, zelfverzekerde militair verandert langzaam maar zeker in een onzeker en bang meisje dat de straat niet meer op durft. Erik (20) heeft zelf niets met het leger, maar zijn vader diende in Libanon. De gevolgen, eenmaal weer thuis, waren voor het gezin niet te overzien. Een opvliegende, onvoorspelbare vader zorgde ervoor dat Erik continue op zijn hoede was voor een nieuwe uitbarsting. Jarenlang durfde hij zichzelf niet te zijn. Erik gaat voor het eerst de confrontatie met zijn vader aan. Hij wil antwoord op de vraag wat die tijdens zijn uitzending in Libanon precies heeft meegemaakt. Erik wil dolgraag verder met zijn leven, maar hoe?
http://beta.uitzendinggem(...)eb-een-oorlogstrauma
Ik zou graag eens horen, wat er nou eigenlijk WEL gebeurd is …..quote:
[..]
Ben ik het niet echt over eens, want wat wil je gaan vertellen (als het al mogelijk is)? Ik heb zelf ook een paar t-shirts, maar ondanks mijn vrouw weet waar ik geweest ben en wat er ongeveer gebeurt is, heb ik nooit met haar een woord gerept over wat er nu allemaal werkelijk gebeurt is. En toch hebben we een zeer gezonde en goede relatie.
Ik kan me voorstellen dat doodsangst rare dingen met je kan doen,
Maar meestal laten jullie het klinken alsof er hele dorpen uitgemoord zijn
door NL soldaten...
Nope, totaal niet te zeggenquote:
Ik vraag me echter af of er geen wetenschappelijke testen zijn tijdens de selectie om de personen eruit te filteren die er niet tegen bestand zijn (helemaal weten doe je het nooit natuurlijk) Zal toch wel?
Er is een iets ontdekt, onderzoek is gaande. Resultaten zijn veel belovend.quote:
*slaappoging 2*
Dat oorlog traumatiserend kan werken?quote:
[..]
Er is een iets ontdekt, onderzoek is gaande. Resultaten zijn veel belovend.
*slaappoging 2*
Als je veel stresshormoon-receptoren hebt, is de kans groter dat je na een missie symptomen van posttraumatische stress (PTSS) ontwikkelt. Dat blijkt uit onderzoek van het UMC en de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg (MGGZ). Aan de hand hiervan zijn vragen gesteld in de Kamer aan de minister van Defensie. Wat vindt de minister van dit onderzoek? Gaat hij plannen maken om met deze nieuwe gegevens niet alleen PTSS te voorkomen, maar ook beter te behandelen? Heeft hij acties ondernomen voor de militairen die in Afghanistan hebben gediend? De minster vindt dat het zo'n vaart allemaal niet loopt, er is meer onderzoek nodig. Hij schrijft dat in de toekomst onderzoek kan leiden tot een screeningmethode van militairen om PTSS te voorkomen of snel te onderkennen.
Vragen van het lid Eijsink (PvdA) aan de minister van Defensie over het onderzoek van het Universitair Medisch Centrum (UMC) en de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg naar posttraumatische stress bij soldaten (ingezonden 7 januari 2011 met kenmerk 2011Z00120):
1
Kent u het onderzoek van het UMC Utrecht en de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg naar posttraumatische stress bij soldaten na afloop van missies? 1)
Ja.
2
Hoe luidt uw inhoudelijke reactie op de uitkomst van dit onderzoek? Hoe oordeelt u over de cijfers die uit dit onderzoek naar voren komen? Bent u bereid uw reactie op korte termijn aan de Kamer te sturen?
3
Deelt u de mening dat de uitkomst van dit onderzoek dermate belangrijk is dat er concrete plannen gemaakt moeten worden ten behoeve van (ex-)soldaten om niet alleen zoveel mogelijk posttraumatische stress te voorkomen maar ook te behandelen? Zo nee, waarom niet?
De uitkomst van het onderzoek van het UMC is van belang omdat een relatie is gevonden tussen een verhoogd aantal stress-hormoonreceptoren Glucocorticoid Receptor en klachten van posttraumatische stress. De klachten kunnen worden afgeleid uit een vragenlijst die de deelnemers zelf hebben ingevuld. Door middel van klinische interviews moet vervolgens worden vastgesteld of er in deze gevallen inderdaad sprake is van het Posttraumatisch Stresssyndroom (PTSS). Bij onderzoeken met klinische interviews is het percentage met de formele diagnose PTSS over het algemeen lager dan bij onderzoeken met vragenlijsten.
Op grond van het onderzoek van het UMC kan nog niet worden vastgesteld dat het aantal van deze stress-hormoonreceptoren een goede indicatie geeft van de gevoeligheid voor PTSS. Het is dan ook van belang dat aanvullend onderzoek wordt gedaan.
4
Welke acties gaat u ondernemen richting de soldaten die deelnemen dan wel deelgenomen hebben aan de huidige missie in Afghanistan als gevolg van de uitkomst van dit onderzoek? Op welke wijze gaat u dit voor eerdere missies doen?
5
Bent u van plan bij te dragen aan de ontwikkeling van een instrument of methode die bij militairen kan bepalen of zij na afloop van hun missie extra begeleiding nodig hebben? Zo nee, waarom niet?
6
Deelt u de mening dat het van belang is de uitkomst van het onderzoek te betrekken zowel bij de werving en selectie alsmede bij de ROC opleiding Veiligheid en Vakmanschap? Zo ja, op welke wijze gaat u dit doen? Zo nee, waarom niet?
In de Veteranennota 2009-2010 (Kamerstuk 30 139, nr. 75) is uiteengezet op welke wijze Defensie de uitgezonden militairen voorafgaande aan, tijdens en na hun uitzending begeleidt. Het doel van deze begeleiding is het tijdig onderkennen van onder meer posttraumatische stress. Onderzoek naar de relatie tussen het aantal van deze stress-hormoonreceptoren en klachten van posttraumatische stress kan in de toekomst wellicht bijdragen tot de ontwikkeling van een screeningsmethode om posttraumatische stress te voorkomen of vroegtijdig te onderkennen. Dit onderzoek wordt in samenwerking met de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg uitgevoerd.
1) Gepresenteerd 4 januari 2011 alsmede gepubliceerd in American Journal of Psychiatry van januari 2011
[ Bericht 0% gewijzigd door leovanw op 17-05-2011 12:41:21 ]
Nederlandse militairen waarvan witte bloedcellen voor de missie veel stresshormoon-receptoren bevatten, hebben na hun missie meer kans op symptomen van posttraumatische stress. Dat schrijven onderzoekers van het UMC Utrecht en de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg.
Neuropsycholoog Mirjam van Zuiden van het UMC Utrecht onderzocht ruim 450 soldaten die tussen 2005 en 2008 gedurende vier maanden op missie naar Afghanistan vertrokken. Na afloop van de missie bleken 34 soldaten veel symptomen van posttraumatische stress te hebben. Bij deze 34 soldaten analyseerde ze vervolgens diverse bloedwaarden en vergeleek die met de bloedwaarden van 34 collega's die dezelfde uitzending meemaakten en die geen posttraumatische stress-symptomen hadden.
Wat blijkt? Soldaten waarbij witte bloedcellen voor hun uitzending meer stresshormoon-receptoren (de zogenaamde `glucocorticoid receptor') bevatten, kampen na de missie 7,5 maal vaker met symptomen van posttraumatische stress. De concentratie stresshormoon-receptoren was één en zes maanden na terugkomst nog steeds verhoogd bij deze soldaten.
De stresshormoon-receptor speelt waarschijnlijk een belangrijke rol bij het ontwikkelen van posttraumatische stressklachten. De receptor reageert op het stresshormoon cortisol. Onder stressvolle omstandigheden wordt dit hormoon aangemaakt, zodat het lichaam goed reageert op stress. Maar langdurige en hoge stress en daarmee langdurige blootstelling aan cortisol heeft waarschijnlijk nadelige effecten, hoewel het onderliggende mechanisme grotendeels onbekend is.
Hoogleraar psychoneuroimmunologie prof. dr. Cobi Heijnen van het UMC Utrecht: "Ik denk dat deze biomarker bijdraagt aan kennis over veerkracht van mensen, maar ook over de kwetsbaarheid voor het ontwikkelen van klachten van posttraumatische stress. Misschien kan het uiteindelijk leiden tot een methode om bij militairen te bepalen of zij na afloop van hun missie extra begeleiding nodig hebben. In combinatie met een psychologische analyse kan het helpen bij het voorkomen en op tijd behandelen van posttraumatische stress. Wellicht kan het onderzoek in de toekomst ook leiden tot een instrument dat behulpzaam is bij screening van militairen vóór uitzending."
Ongeveer 3 tot 5 procent van de uitgezonden soldaten ontwikkelt na afloop een posttraumatische stress stoornis (PTSS). Deze veteranen hebben onder meer last van herbeleving van traumatische ervaringen, vermijding van prikkels die aan deze traumatische ervaring doen denken, agressie en slaapproblemen. Het heeft een sterk nadelige invloed op hun dagelijks functioneren.
Mirjam van Zuiden voerde haar onderzoek uit in samenwerking met de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg van het ministerie van Defensie (Dr. Elbert Geuze). Vanuit het UMC Utrecht begeleidden prof. dr. Cobi Heijnen en dr. Annemieke Kavelaars haar onderzoek. dinsdag 4 januari 2011