Is een open identiteit een zegen?

quote:

Op vrijdag 13 augustus 2010 11:11 schreef SingleCoil het volgende:
Ik neem aan dat mensen hun best doen om gelukkiger te worden. Als dat lukt door jezelf te veranderen, prima toch? Ik zie het probleem niet, stel dat je jezelf helemaal niet kon veranderen, zou dat een zegen zijn?

Volgens mij is dat compleet afhankelijk van je mate van bewustzijn, de bewustwording van alles wat je bent en niet bent, waar je achter staat en achter wat niet, wat je presteert en wat je niet lukt.
Geluk en ongeluk zijn denk ik afhankelijk van de kloof tussen hetgene waarvan je je bewust bent en het ideaalbeeld dat je in je hoofd hebt.
Zwakzinnigen zijn zich schijnbaar van vrij weinig bewust, en hun idealen zijn op een bepaalde manier beperkt (ook daardoor beperkt) - over het algemeen lijken ze aardig gelukkig maar er kan gemakkelijk iets gebeuren dat ze niet bevalt en dan strookt waar ze zich bewust van zijn dus niet meer met hun gewilde ideaalbeeld. Als hun 'kijkhoek' vrij klein is en ze zich van weinig bewust zijn heeft een element dat niet strookt relatief des te groter, wat de intense en snelle omslag van blij naar panisch verklaart die je soms wel eens ziet.
Hoe meer je je bewust wordt van dingen, hoe meer gaandeweg ook je capaciteit groeit om te beschikken over die dingen en keuzes te maken die je wensen tevredenstellen. Maar de mens lijkt erop gebouwd te zijn een wil of ideaalbeeld te hebben dat van nature altijd wat ruim is, het groeit over het algemeen steeds maar mee en zorgt dat het moeilijk wordt om gelukkig te worden maar vooral om het te blijven.
Vanwege het eerder genoemde voorbeeld denk ik dat een grote mate van bewustwording wel zeker kan zorgen voor meer stabiliteit. Als je je van veel bewust hebt gemaakt en dat hebt leren accepteren zal je niet al te aangeslagen zijn als er iets niet goed lukt wat je wilt. In praktijk blijkt het echter moeilijk om je mate van bewustzijn goed vast te houden, het is iets wat niet zonder moeite wordt volgehouden maar kan gemakkelijk weer (tijdelijk) wegzakken.

Boeddhisten hebben het vind ik heel goed in de gaten dat je jezelf ertoe moet zetten een stuk minder te willen. In mijn eigen ervaring is dat ook hetgene wat geluk schept. Je moet alleen niet zo weinig willen (en ascetisch worden) dat je je eigen ontwikkeling beperkt want dan heb je niet alleen geen ongeluk maar eigenlijk ook niet echt een leven. Balans en integratie zijn daarom heel belangrijk.

Tja. De snelste manier om niet meer ongelukkig te zijn is denk ik door het raam. Of permanent aan de heroine. Toch ls dat niet aanlokkelijk. Moet je wel zonodig naar geluk streven? De boeddhist streeft naar niets dan verlichting, niet wetende wat dat is tot hij het bereikt heeft.

Misschien is "tevreden" ook wel beter dan "gelukkig".

Overigens is er niks mis met vrouwen die grotere borsten willen. Ja, natuurlijk klan ze zichzelf wijs maken dat kleine borsten ook leuk zijn,maar denk ook eens aan de behoeften van de man, zeg...ons maak je niks wijs hoor!

Behalve de meer diepgaande omschrijvingen en factoren van 'geluk' is er ook nog zoiets als een baselijn gevoel van algemene positieve of negatieve emotie. Het klinkt misschien vaag maar ik vermoed dat psychologen wel weten over bepaalde tests om zoiets proberen te quantificeren.

Mijn punt hier is dat het schijnt dat het baseline geluk-niveau van mensen dat hier bedoeld wordt voor een flink deel genetisch bepaald is, volgens mij was het richting driekwart aanleg... ongeveer, weet t niet zeker.
Dus als je ouders klinisch depressief waren heb je een goede kans om het ook te worden en dat is vrij lullig als je het zo bekijkt.

Er is ook nog een ander onderzoek dat laat zien dat de invloed van externe factoren helemaal niet zo groot is als we soms denken, het kan tenminste wel groot zijn maar het is ook vooral tijdelijk:

Ze hadden het baseline geluks-gevoel bekeken van iemand voordat diens dierbare familielid zou komen te overlijden en iemand die een enorme geldprijs zou winnen (ik vraag me wel af hoe ze dat van tevoren wisten hehe)... de uitkomst was dat na een jaar beide personen weer terug waren gekomen op hun baseline, ze waren gewoon eraan gewend.

Het betekent niet dat je geen lol kan hebben met geld of spullen, geld maakt ook zeker veel mogelijk. Het betekent ook niet dat het niet enorm pijn kan doen als iemand overlijdt - in genoeg gevallen ontstaat er ook een soort gat dat nooit meer heelt. Maar beide dingen hoeven je algemene dagdagelijkse humeur niet zo enorm te beinvloeden als je zou denken.

Wat dat betreft denk ik ook vrij relatief over de loterij winnen of veel andere dingen (niet dat ik vies ben van geld hoor), al helemaal vanwege de idioot kleine kansen als je het hebt op de echt grote prijzen.
Dan kan je veel beter iets gaan doen met waar je goed in bent en daar mettertijd steeds succesvoller in worden, dat is dan weer wel iets dat een constante groei dus een constante opwaartse beinvloeding van je geluksgevoel kan veroorzaken.

[ Bericht 12% gewijzigd door Solipsis op 13-08-2010 15:55:55 ]

ja, alles went, ook kleine borsten...

Dat is inderdaad de vraag; vroeger moesten mensen kinderen en vrouwen als ze 20 waren, nu kun je blijven rondneuken tot je 80 bent en erbij neervalt. Met mannen, vrouwen, alles ertussen in, maakt niets uit, en je kunt het roepen en niemand vindt het een probleem.

Soms denk ik wel eens dat het soms best goed is om sociaal tot iets gedwongen te worden en dat we tegenwoordig overdrijven, wat ons uiteindelijk ongelukkiger maakt. Aan de andere kant: niemand wordt gedwongen om weet ik veel biseksueel te zijn of zijn haar blauw te verven.