slecht.
Wat dagbesteding en wonen betreft zit ik al weken, in wat ze "een impasse" noemen. Een mooi woord voor een situatie waarin ze niet weten wat ze moeten doen.
Ik woon nu deeltijd op de groep en deeltijd bij mijn ouders, op mijn vorige groep was dat de voorbode van verhuizen.
Maar zo ver willen ze het niet laten komen, hier, gelukkig. Ik heb mijn lieve mentor, lieve kaartjesstuurders (LB
, je hebt vast geeeeen ideeeeeee wat je doet
) en mijn psycholoog probeert mij en de leiding er doorheen te sleuren.
Maar het komt op het volgende neer: geld.
Een gebrek eraan, bezuinigingen. Waardoor ik me een rond blokje voel dat in een driehoekige vormenstoof geperst moet worden. Waardoor ik mijn zorgvraag aan het aanbod aan moet passen, inplaats van andersom.
Gedragswetenschappers en leiding proberen te kijken wat er nog gedaan kan worden.
Gisteren zag ik mezelf al weer verhuizen naar mijn ouders, maar dat is vluchten. Ik weet het.
Maar de confrontatie met mezelf, mijn zorgvraag en al het nieuws rondom de politiek breekt me op.
post is zeer welkom, trouwens.