Hoe gaat het met ons? # 8

Ik vind het juist spectaculair Chacama! Zeker je startgewicht, dat is gewoon enorm veel lager de tweede. Wat knap!

Mijn schoonzus en zwager hebben er ook alle begrip voor. En mijn zwager zegt; ik ben toch al oud, dat ene jaartje maakt dan ook niks meer uit (hij is 50)

Appelsap ik lees het nu pas. Sterkte!

@Sorbootje; ik wilde je even laten weten dat ik meelees. Voor ons is een zwangerschap zelf dragen onmogelijk geworden na het verwijderen van mijn baarmoeder. Hoogstwaarschijnlijk gaan wij een traject van draagmoederschap proberen te starten. We zullen met de psychologische testen etc. bij het VUmc starten half 2011. Ongeveer wanneer jij wellicht net klaar bent en met de IVF procedure start. Ik ben heel benieuwd naar hoe het allemaal gaat en waar je tegen aan zal lopen. Hoop dat je het niet erg vindt dat ik meelees?

quote:

Op maandag 9 augustus 2010 20:10 schreef wensmoeder het volgende:
@Sorbootje; ik wilde je even laten weten dat ik meelees. Voor ons is een zwangerschap zelf dragen onmogelijk geworden na het verwijderen van mijn baarmoeder. Hoogstwaarschijnlijk gaan wij een traject van draagmoederschap proberen te starten. We zullen met de psychologische testen etc. bij het VUmc starten half 2011. Ongeveer wanneer jij wellicht net klaar bent en met de IVF procedure start. Ik ben heel benieuwd naar hoe het allemaal gaat en waar je tegen aan zal lopen. Hoop dat je het niet erg vindt dat ik meelees?

Nee natuurlijk vind ik dat niet erg. En fijn dat je het laat weten. Ik ben ook erg benieuwd hoe het jullie zal vergaan! Als je het prettig vindt mag je me altijd een pm sturen

Het is voor mij al best heftig, maar het lijkt mij nog veel heftiger om aan de andere kant te staan.

Heftig traject Sorbo! Wel logisch dat jij ook je voorwaarden hebt, je hebt je eigen gezin ook om aan te denken

quote:

Op maandag 9 augustus 2010 20:26 schreef Sorbootje het volgende:

[..]

Nee natuurlijk vind ik dat niet erg. En fijn dat je het laat weten. Ik ben ook erg benieuwd hoe het jullie zal vergaan! Als je het prettig vindt mag je me altijd een pm sturen

Het is voor mij al best heftig, maar het lijkt mij nog veel heftiger om aan de andere kant te staan.

Dank je! Het is heel dubbel om aan deze kant te staan. Wij zijn echt heel blij met het feit dat we een aanbod gekregen hebben van iemand die voor ons een kindje wil dragen, maar eigenlijk is dit nou net iets wat je nooit zou willen uitbesteden. Het is onnatuurlijk, ik ben bang dat de hechting een knauw krijgt en dat elk moment pijn zal doen. Dat ik de gehele zwangerschap herinnert word aan het feit dat ik het zelf niet kan. Zij zal op de wc de test doen, zij zal het eerste schopje voelen, zij zal kotsmisselijk boven een wc hangen, zij zal pijn hebben bij het bevallen etc. En ik kan er alleen maar naast staan en naar kijken. Ik zal de zwangerschap beleven zoals een man dat beleeft. Zo hoort het niet. Maar ja... de wens is groter dan de afkeer tegen dat onnatuurlijke. En ik weet, omdat ik al kinderen heb, dat als ik mijn kindje in mijn armen krijg dat het 't allemaal waard is geweest. Al het verdriet en wie weet dat deze speciale manier van vechten voor ons kindje wel een extra hechting met zich meebrengt?

Hoe gaan jullie het juridisch regelen? Kan haar man al tijdens de zwangerschap erkennen? Wij lopen tegen het feit aan dat wij getrouwd zijn en daardoor mijn man niet tijdens de zwangerschap al kan erkennen. Daardoor zal het kindje eerst een andere achternaam dragen... Dat wil ik eigenlijk voorkomen.

Ik snap dat je dit niet gewild hebt en eigenlijk nog steeds niet wilt. Het is ook geen ideale situatie. Verre van, maar het is wel een kans!

Mijn schoonzus is inmiddels zover dat ze echt uit kan kijken naar 'onze' zwangerschap. Ze heeft er vrede mee dat de dingen zijn zoals ze zijn en kijkt uit naar het bijzondere avontuur dat we samen aangegaan zijn. Wie weet zul jij er ook nog eens zo naar kunnen kijken. Ik hoop het voor je.

Het kind zal inderdaad de eerste twee jaar mijn achternaam dragen, maar mijn achternaam is hetzelfde als haar achternaam, dat maakt het toch weer iets minder moeilijk. Volgens mij is dat niet iets wat je kunt voorkomen overigens. Kijk uit dat je niet te veel focust op de beren op de weg. Natuurlijk moet je realistisch blijven, maar het is zo'n mooie kans!

*zwaait naar wensmoeder en Sorbootje*

Hier gaat het niet helemaal lekker. Oogprobleem trekt een zware wissel op mijn hersenen. Ik ben gisteren bij de neuroloog geweest voor advies maar er kan helaas niets aan gedaan worden. Wel wordt er binnenkort een MRI scan gemaakt om enige andere oorzaak uit te sluiten. Veel rusten is het advies. Als ik dat niet doe maak ik soms hele gekke fouten.
^{hele voorverhaal staat in mijn blog}

Wat vervelend Macka

He bah Macka, wat een zorgen zo. Goed om te lezen dat je heel langzaam weer je niet-computer hobby's aan het oppakken bent. Dat zal zeker meer rust geven. Sterkte

Wat naar Macka! Ik lees nu net pas op je blog wat er allemaal aan de hand is, ga thuis eens rustig verder lezen (zit nu op het werk). Je hbt er niet veel aan maar toch een dikke knuffel!

Dank voor het medeleven, en de knuffels Want daar heb ik nou juist wel wat aan Viev!
Het is voor mij wel eens fijn om even niet de redelijke realistische persoon te hoeven zijn die weet dat er niets anders op zit dan doorgaan en daarom wensen, doelen en de manier van leven verstandigerwijze aanpast.

Fijn! <3 En wat beschrijf je het weer treffend! Ik vind jou altijd zo warm overkomen, ik gun je het beste!

Ik ben trouwens ook erg benieuwd hoe het met Appelsap is .

Macka wat lijkt me dat lastig, dat je er zoveel last van hebt .

Vivi, dat zat ik me ook net af te vragen...

Macka, dat is even mooi k*t, sterkte ermee!!!

Hier wil ik alleen maar even zeggen dat het met mij buitengewoon goed gaat, de mindfullness heeft zijn vrchten afgeworpen, en in september begin ik nog aan een cursus spanning de baas.
Om te leren omgaan met bepaalde spanningen.

Ook van mij een knuffel Macka, lijkt me knap moeilijk!!

Fijn om te lezen dat het goe dmet je gaat Bar!


Vorige week hebben schoonzus en zwager tweede gesprek bij psycholoog gehad. Was een vrij stroef gesprek, althans het begin. De psycholoog had allerlei cijfers en beweringen die gewoon niet klopten. Vervelend dat zo iemand slecht geinformeerd is. Voor je het weet beland je in een welles-nietes spelletje en dat wil je júist niet.

Om een voorbeeld te noemen, ze zei dat de kans op een zwangerschap bij de ivf procedure maar 25% kans is. Nee, zei mijn schoonzus, 25% per poging. Nee hoor, sowieso 25%, hield ze vol.

Dat slaat natuurlijk nergens op, want iedereen kan verzinnen dat de kans toeneemt naarmate je meer pogingen doet.

Maar goed, uiteindelijk hebben ze het gesprek een positieve wending kunnen geven en het toch goed af kunnen sluiten.

Volgende week mogen wij.

Pffff.... lekkere psycholoog.......

Juist door die kans van 25% snap ik niet dat er niet 4 worden vergoed normaal gesproken.

Bar, wat fijn om te lezen dat t goed gaat!

Lief dat jullie aan me denken en voor een aantal: bedankt voor de PM's naar mij en mijn vriend.

Hoe het met mij gaat...
Ik ben sinds vrijdag weer thuis, na 5 weken ergens anders 'gewoond' te hebben. Het is heel erg wennen. Al die verplichtingen, voor mezelf en mijn gezin moeten zorgen, allemaal dingen regelen.. Alles is nog steeds heel erg zwart, maar af en toe zie ik een lichtje in de duisternis. Daar probeer ik me nu aan vast te houden.
De afgelopen weken zijn ontzettend zwaar geweest. Ik heb de confrontatie met mezelf moeten aangaan (en eigenlijk nog steeds) en vaak lijkt het zoveel makkelijker om het maar gewoon op te geven.
Ik heb nu nog een aantal weken hulp om mijn leven wat anders in te richten en voor in de toekomst nog een hoop behandelingen en therapieën te gaan.
Ik heb de keuze moeten maken om een tussenjaar te nemen wat studie betreft en stom genoeg steekt dat wel heel erg. En voorlopig ben ik ook nog arbeidsongeschikt verklaard.
Nu moet ik dus aan mezelf denken, wat ik leuk vind om te doen en dus vooral tijd aan mezelf besteden (en aan mijn gezin).. en dat vind ik heel moeilijk. Maargoed, we 'vechten' door.

Appelsap, fijn om wat van je te lezen! Zwaar, heftig, maar ik hoop dat het toch (desnoods met hele kleine stapjes) steeds weer een beetje beter gaat. Gun jezelf die tijd!
Die studie kan daarna ook wel weer opgepakt worden, eerst jijzelf . Sterkte met de weg die voor je ligt!