Mening over zomergasten met Paulien van iemand die voor zijn mening wordt betaald
T V- R E C E N S I E JEAN-PIERRE GEELEN
Rughaar
Tsja. Zomergast Paulien Cornelisse had het woordje genoteerd bij
het kijken van het NOS Journaal. Het was de vertaling van een
ellenlange zin van een Arabische spreker; Cornelisse vroeg zich
aan het begin van ‘haar’ televisieavond op de haar kenmerkende wijze
af of die man werkelijk ‘Ts j a ’ zei.
Het woordje stond ook in mijn aantekenboekje, aan het einde van de
uitzending. Het dekte het beste de lading van deze Zomergasten.
Jelle Brandt Corstius leek meer op zijn gemak dan in de twee eerdere
uitzendingen, de chemie met deze generatiegenoot en enigszins
gelijkgestemde ziel was duidelijk groter.
Samen waren ze lekker gek. Cornelisse zou graag in een schooltje
wonen, zei ze. ‘Die ruiken vaak lekker, of zijn vies op een goeie manier.’
Ze is een lijger: een kruising tussen leeuw en tijger, en derhalve zowel
groepsdier als individualist. Brandt Corstius op zijn beurt had in de
sportschool die middag een man zijn rughaar zien föhnen. ‘Daar denk
ik dan de hele dag over na.’
Cornelisse is niet van de grote meningen. Na een fragment uit de
indringende documentaire (van Anouk Sollaart) Ik ben sterk, over een
jongen met hondenfobie, zei ze
voorzichtigjes dat tien jaar psychoanalyse
niet per se gelukkiger hoeven te maken
dan tien jaar bezoek aan sportclub of
orkest.
Opnieuw leek diepgang niet de
bedoeling. Maar misschien is dat niet
verplicht. Theo en Thea ‘moest erin’, want:
‘Mensen kunnen niet genoeg zien hoe
belangrijk dit voor onze generatie was.’
Er werd niet op doorgegaan.
Een paar keer kwam humor voorbij met een trieste, sneue of
inktzwarte kant – dat laatste vooral in de keuzefilm Happiness. Het was
zondag geen onderwerp van bespiegeling.
Waarom komt de beste humor uit Groot-Brittannië, wilde Jelle weten.
Cornelisse: ‘Volgens mij omdat er iets gefrustreerds in zit. Ze vinden het
heel leuk als er ineens iets agressiefs gebeurt. Kostscholen – ik noem
maar een woord. Maar dit is eigenlijk al heel erg sociologie.’
En tegelijk: net als de twee vorige keren was het een onderhoudende,
ditmaal vooral ook amusante tv-avond. Met bekend werk van onder
meer 30 minuten, The Office en De woestijn leeft – klassiekers in
Zomergasten.
Te lachen viel er genoeg, om briefschrijvers in De Vakantieman of de
kleipoppetjes van Creature comforts. En inderdaad was het pijnlijk te
zien hoe een vrouw in Memories Tour d’amour (‘Have you Emmy al
eh…ontmoet?’) in het bijzijn van haar echtgenoot totaal opging in een
oude liefde.
Cornelisse had, zoals ze zelf beaamde, ‘een ontzettend leuke tv-avond
voor ons geregeld’.
Maar toch ook: tsja.
[ Bericht 0% gewijzigd door friskvind op 10-08-2010 21:33:18 ]
Als het leven geen zin heeft dan maakt het maar zin.