Nou, het ging zo goed met Boelie en Molly samen de eerste twee weken. En nou komen we gisteren thuis, een puinhoop in het hok. De bodem lag naast de kooi, hooi overal en zelfs de voerbak lag om. Met Boelie was niet zoveel aan de hand, maar Molly lag als een slappe vaatdoek in een hoekje. Allebei hadden ze geen vechtsporen, en er waren ook geen tekenen van diarree of iets dergelijk.
Dus maar gewoon rond laten lopen in de kamer. Boelie as him usual happy self, maar Molly bleef een beetje zielig in het hok zitten. Ze at wel wat, dus nou ja, maar even zo gelaten. Toen we naar bed gingen weer samen in het hok gezet. Toen we eenmaal lagen, ineens een hoop lawaai, geren en geknor. Was Boelie achter Molly aan het jagen...
Nou heeft ie dat dus gisteren waarschijnlijk overdag ook gedaan, toen we aan het werk waren. Molly was dus compleet uitgeput, vandaar de slappe vaatdoek-toestand... Arme ding, hij liet haar geen moment met rust!
Ten einde raad hebben we ze apart gezet, Boelie bivakkeert nu dus in de wasmand. Niet ideaal, maar van alle gemakken voorzien.
Nu ga ik vanmiddag even naar de dierenwinkel om een hekje te halen, zodat we het hok in tweeen kunnen splitsen. Dat lijkt me dan nog altijd beter dan helemaal apart. En zo'n wasmand is ook niet alles.
Maar hoe kan dat nou, zomaar opeens? De eerste twee weken hadden ze het zo leuk samen... Is dit nou einde verhaal voor de vriendschap, of komt het waarschijnlijk weer goed? Wat kunnen we het beste doen?
Nou smste mn vriend net, of het niet zou kunnen komen doordat Molly niet gesteriliseerd is, en dus wellicht hormonen afgeeft waar Boelie op reageert? Ondanks dat hij gecastreerd is? Zou dat kunnen?
Ik vind het zo zielig voor ze... Zo apart is ook niet leuk, en ze waren echt wel buddies...
[b]Op
zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef
Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*