Nee nog niet, had ik wel moeten doen. Maar 't is goed gegaan onderweg.
Meneer was het er niet mee eens en zat dat dus duidelijk te verkondigen aan mijn mede-weggebruikers. "Meow.... Meooowwwww.... MEEEEEEOWWWWWWWWW!!!!"
Bij de dierenarts aangekomen bleek dat meneer het niet eens was geweest met de isolatielaag. Hij had zich erboven weten te wurmen.

Hij had er weinig zin in, normaal inspecteren ze eerst de behandeltafel, maar dit keer dus niet.
Even het hartje beluisterd, dat was allemaal in orde. Nog even de extra bevestiging dat het om castratie gaat en ze ging de narcose ophalen. Ik heb hem helpen vasthouden toen ze het prikje in z'n billen gaf. Daarna is hij door de kamer gaan drentelen totdat hij op een Dexter-waardige manier in slaap sukkelde.
Terwijl hij dit deed ging de dierenarts nog even de assistente helpen met een spoedje. Er was een egeltje vast komen te zitten in een van de kooitjes. Met uiterste voorzichtigheid is dit uiteindelijk ook weer goed gekomen
Dexter, die op de weegschaal met de poten en het kopje er van af hing lag inmiddels in een diepe slaap. Wat vind ik dat altijd eng zeg. Ten eerste ben ik bang dat ze het verkeerde prikje geven

ten tweede vind ik altijd dat het eruit ziet alsof ze dood zijn als ze in narcose zitten (maar gelukkig wel met ademhaling).
DeeDee is nu helemaal gestresst aan het zoeken waar haar broer is.. arm ding. Die snapt t ook niet natuurlijk. "Vrouwtje gaat met Dextertje weg en komt zonder Dextertje terug. Wat moet ik daar nu van denken?

Broertje! BROERTJE!! BROEEEEEEERTJEEEEEEEEEE!!!!"
Ach ja.. gaat allemaal goed komen.

zo maar even m'n schoonmams bellen of ze een lift wil geven, want ik ben niet helemaal 100% (heel erg last van hoesten en dus moeite met ademen, wat met fietsen lastig is). Had ook moeite met de DA te praten op dat moment. Dus even kijken of ze bereid is strakjes Dextertje op te halen met de auto.