Is een kater aanhankelijker dan een poes?

In mijn ervaring zeer zeker. Helemaal je-weet-wellers
De ladies zijn doorgaans (in mijn ervaring dus) eigenzinniger, en dus minder knuffelig. Al helemaal wanneer jij het initiatief neemt

Katers zijn vaak wat gemoedelijker daarin.

Nou ik heb 3 poezen en de jonge 2 zijn zo aanhankelijk alls de pest Ze lopen echt altijd achter me aan, als ik ze niet genoeg aai dan gaat het pootje omhoog naar mijn hand zodat ik ze weer aai En ze lopen altijd mee naar de brievenbus

't Kan kloppen: Ik heb twee poezen gehad en heb nu een kater en die is inderdaad veel aanhankelijker dan die poezen. Het beest loopt me overal achterna en zou het liefst de godganse dag geaaid willen worden.

Ik denk wel dat dat kopt ja, al kan je natuurlijk al tijd een kater krijgen die niet echt aanhankelijk is. Maar bij mij waren de katers altijd aanhankelijker, de vrouwtjes zijn idd wat eigenzinniger.

Als ik kijk naar de katten die ik tot dusver heb gehad zijn dat katers (allemaal jeweetwellers) een stukje rustiger en sulliger. Dus je kunt er ook meer mee kroelen.
Ik heb een lapjespoes gehad die alleen maar kwam kroelen als het haar uitkwam, ik mocht uiteraard wel op audiëntie komen bij de keizerin. En typisch eigenwijs, slim, lief lapje was dat.

Nu heb ik onder meer een cyperse poes en die is net zo slim. Maar wel veel knuffeliger als het lapje. Komt regelmatig bij me liggen om te knuffen. En er lopen hier wat kittens rond waarvan de katertjes bij mij komen liggen knorren en het poesje meer haar eigen gang gaat.
Heel verschillend dus.

Maar in het algemeen vind ik poezen slimmer en eigenwijzer dan katers. Door hun ingebouwde sulligheid zijn katers vaak meer knuffelbaar dan poezen. Uitzonderingen -uiteraard- daargelaten.
En dat maakt de combinatie kater-poes in huis zo leuk.

Ik heb katers en poezen, katers zijn hooguit wat makkelijker t.a.v. de poezen, ze staan meer van de poezen toe dan de poezen van de katers (oftewel de katers zijn sulletjes ). Ik heb aanhalige poezen en aanhalige katers net zoals ik ook niet aanhalige poezen en katers heb.

Katers zijn over het algemeen aanhaliger heb ik gemerkt en komen sneller uit zichzelf naar je toe, al heb je ook aanhalige poezen (zeker als ze nestje hebben gehad).

Bij mij was het fifty-fifty. Vroeger hadden we thuis een poes die graag op schoot lag en graag aangehaald werd, mijn ouders hebben een kat voor wie hetzelfde geldt, zelf had ik een kat die wel aangehaald wilde worden, maar wel op zijn eigen voorwaarden (bijv. laten liggen waar 'ie ligt) en ik heb een poes die graag op schoot ligt.

Wat ik wel merkte is dat het vrouwtje pinniger is, terwijl het mannetje wat gemoedelijker was.

Ik heb precies het omgekeerde gemerkt, vroeger hadden wij een poes, die kwam gezellig op schoot liggen en wilde vaak aangehaald worden. Nu een kater die liever zijn eigen ding doet, aaien mag wel, maar als meneer het na 2 minuten wel gezien heeft laat hij dit ook merken. Op schoot komen zitten is er helemaal niet bij.

Ik vind van wel, iig degenen die ik heb gehad. Poezen zijn wat meer op zichzelf dan katers. Ik heb ook eens ergens gelezen dat dat schijnt te komen omdat poezen instinctmatig het huis waarin ze wonen zien als de plek waar ze ook hun jongen "moeten" krijgen/ grootbrengen en daarom wat afstandelijker en gereserveerder zijn. Hoewel de poes die ik ooit had wel lief was voor ons en heel aanhalig, maar van vreemden of andere dieren moest ze niets hebben. Daarna alleen maar katers gehad en die vond ik veel "socialer". Nadeel van katers die ook buitenlopen is dat ze weer veel uithuiziger zijn dan poezen over het algemeen. Katers kunnen echt dagen zwerven terwijl poezen meestal veel dichter bij huis zijn en meer huis/tuin gebonden zijn.

Kan inderdaad wel kloppen, alleen heeft Poes dan weer wel een voorkeur voor mij. Maar andere mensen negeert ze bijna

In mijn ervaring klopt het inderdaad. Onze kater is een aanhankelijk, enthousiast, sullig beest dat alles best vind. Hij komt regelmatig knuffels halen, geeft kopjes en spint als een gek. Onze poes is inderdaad wat gereserveerder; knuffelen gebeurt alleen op haar voorwaarden en als ze het ergens niet mee eens is, loopt ze gewoon weg.

Ik heb een kater, maar die is niet erg aanhankelijk. Het is eerder een ontdekker en avonturier.
Wel is bekend van katers dat ze doorgaans verder van huis gaan en langer van huis blijven.

En ja, soms is mijn kater aanhankelijk... maar dat is op zijn voorwaarden meestal.
Meestal deinst hij terug als hij wordt aangehaald... maar als hij in mijn nek mag liggen (het liefst terwijl ik rondloop) dan is meneer helemaal happy. Dan mag ik hem aaien waar ik maar wil... dan spint hij al vanaf het moment dat hij op mijn rug of schouders is geland.

Ik sta net op het punt om hier een onderwerp aan toe te voegen...

morgenochtend, dan heb ik een kater

Veel katten gehad en de vrouwtjes waren altijd, tja vrouwtjes.

De mannetjes zijn, over het algemeen, veel relaxter. Ik had er een die mee boodschappen ging doen, wachtte gewoon bij de ingang van de supermarkt tot ik weer terug was.

quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 05:04 schreef popolon het volgende:
Veel katten gehad en de vrouwtjes waren altijd, tja vrouwtjes.

De mannetjes zijn, over het algemeen, veel relaxter. Ik had er een die mee boodschappen ging doen, wachtte gewoon bij de ingang van de supermarkt tot ik weer terug was.

Mijn kat ging (rip ) ook elke dag mee de deur uit, en bleef dan bij een brug wachten, nooit verder

In het asiel viel mij op dat ik niet zoveel katers zag als poezen, wellicht hechten mensen zich toch sneller aan een kater...

Heb meerdere katers gehad en meerdere poezen en maar 1 poes die heel aanhankelijk was, waar ik maar 1 kater heb gehad die dat niet was.

Ik denk dus van wel. Vraag me alleen wel af of het ras er iets mee te maken kan hebben.

Mijn kater is ook zo'n knuffelbeest! Het liefst gaat hij met zijn gigantische lijf in mijn nek liggen. Dat ik dan bijna niet meer kan ademen vindt hij niet erg, zolang hij maar lekker kan spinnen in mijn oor Poes is wat minder knuffelig, die heeft haar knuffelpiek zo tegen etenstijd Af en toe is ze een beetje dramatisch en moet ze ineens NU geknuffeld worden maar dat is vooral wanneer er concurrentie is van boek of krant, dan wil mevrouw wel

Ik was laatst wel een beetje beledigd...er kwam een vriend langs en die zat een beetje onderuit gezakt op de bank en ineens springt ze op zijn buik en heeft daar lekker languit twee uur liggen slapen dat doet ze bij mij nooit

Ik heb twee poezen en één daarvan zal dan blijkbaar wel een transseksueel zijn want ze is zo aanhankelijk als maar mogelijk is . Ach, uitzonderingen bevestigen de regel....

Heb twee vrouwtjes genomen omdat mannetjes eerder met elkaar 'op de vuist' schijnen te gaan en dat wilde ik voorkomen.

Nu ze tijdelijk binnen moeten blijven omdat we net verhuisd zijn, gaan de dames trouwens ineens wel elke dag met elkaar 'op de vuist'. Voor niet-kattenkenners ziet het eruit alsof ze écht vechten, maar het is onschuldig, pijnloos en leerzaam vermaak mijns inziens.

Aan de ene kant vind ik het overigens zo zielig dat ze zo'n poos binnen moeten blijven (*verveling*), maar aan de andere kant is het ook wel weer positief omdat ze zich nu nog veel meer aan elkaar binden. En dat front hebben ze nodig : in mijn nieuwe tuin die ze later zullen betreden heb ik namelijk al meerdere katten gespot......

quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 19:20 schreef Marlbora het volgende:
Ik heb twee poezen en één daarvan zal dan blijkbaar wel een transseksueel zijn want ze is zo aanhankelijk als maar mogelijk is . Ach, uitzonderingen bevestigen de regel....

Heb twee vrouwtjes genomen omdat mannetjes eerder met elkaar 'op de vuist' schijnen te gaan en dat wilde ik voorkomen.

Nu ze tijdelijk binnen moeten blijven omdat we net verhuisd zijn, gaan de dames trouwens ineens wel elke dag met elkaar 'op de vuist'. Voor niet-kattenkenners ziet het eruit alsof ze écht vechten, maar het is onschuldig, pijnloos en leerzaam vermaak mijns inziens.

Aan de ene kant vind ik het overigens zo zielig dat ze zo'n poos binnen moeten blijven (*verveling*), maar aan de andere kant is het ook wel weer positief omdat ze zich nu nog veel meer aan elkaar binden. En dat front hebben ze nodig : in mijn nieuwe tuin die ze later zullen betreden heb ik namelijk al meerdere katten gespot......

Mja, vooral dat laatste.
Ik heb een kater, mijn vriendin heeft 2 poezen en nog eentje die vooral bij haar buurvrouw woont (maar of die nog voor die poes kan zorgen als we straks elders gaan samenwonen is maar de vraag betreft haar gezondheid).
Dus mogelijk hebben we straks weer 4 katten.
Nu zijn mijn vriendin's eigen poezen weinig assertief...en die derde poes wel iets meer...maar als het er op aan komt, zal mijn kater de bescherming van het territorium straks moeten overnemen.

Een echte held is het nog niet, maar door af en toe katten van buren binnen te laten wordt hij al brutaler.
Maar straks moet hij wel weten welke poezen hij wel en welke hij niet moet gedogen (en eventueel moet beschermen).
Nu worden katten (m/v) zelden vrienden, maar ze kunnen elkaar wel gedogen. In de eerste weken dat we gaan samenwonen (mijn vriendin en ik) zullen ze echt even de rangorde moeten vaststellen onderling... en wie het ook wordt; als de leider maar andere brutale katten weet te verjagen, zodat de andere katten zich ook veilig voelen in eigen huis en tuin.

Met nog een maandje te gaan voor de verhuizing hoop ik mijn katertje (nog geen jaar) hierop voor te bereiden door zo nu en dan buurt katten binnen te laten. Meneer moet echt even leren dat hij bereid moet zijn om het gevecht aan te gaan. Uiteraard laat ik het niet tot een echt gevecht aankomen met de binnengelaten buurtkatten... het gaat in eerste instantie vooral om de assertiviteit van mijn kater te bevorderen... niet direct op de rug gaan liggen en hooguit dreigende taal uitslaan, maar ook echt op eigen poten blijven staan. En het lijkt te werken op eigen terrein. Meneer gaat nog niet de confrontatie echt aan, maar zoekt het wel steeds meer op. Hij gaat in elk geval niet meer liggen, en trekt zich nu pas op het laatste moment terug... maar ook niet meer dan een halve meter.

Een dezer dagen durft hij het gevecht aan op eigen territorium. Hopelijk kan hij straks ook de drie andere poezen beschermen, aangezien ze straks alle 3 of 4 eerst anderhalve maand in dezelfde nieuwe woning aan elkaar moeten wennen. En alles wat daarna binnenkomt is een indringer.
Mja... katten africhten is haast onmogelijk... maar zolang ze nog jong zijn kun je ze wel een beetje in de juiste richting duwen.

O en wat je zei over katers dat die met elkaar het gevecht aan gaan... dat hoef niet altijd zo te zijn.
Mijn vriendin had eerder ook twee katers (helaas overleden) maar die stoorden zich niet aan elkaar, tenzij ze zich binnen een cirkel van ongeveer een halve meter van elkaar begaven (elkaars personal space).
Hahaha, ik zal het nooit vergeten; de ene kater ging op de hoofd van de andere zitten... maar toen de onderliggende z'n hoofd bewoog... om er onderuit te komen, kreeg hij tikken.
Dit was het slachtoffer niet vergeten, dus toen hij hetzelfde deed bij een van de nog levende poezen en die ook hieronderuit probeerde te komen, deed hij precies hetzelfde.
En dan denkt men dat katten niet snel leren van hun ervaringen... pff, die poezen zijn slimmer dan menigeen denkt. En daarop vertrouw ik ook, door mijn katertje alvast voor te bereiden op zijn taak als beschermer des huizes. Ik hoop dat hij het aankan.

Gecastreerde katers krijgen vaak weer het karakter van een kitten. Worden weer speelser en veeel aanhankelijker. Je hebt erbij die echt hele dagen het liefst knuffelen.

Hier ook de ervaring dat de katers knuffeliger zijn dan de poezen
En vooral ook sulliger