Momofuku

Niet aanwezig hier maar wel interessant. Wat voor saus zit er op dat broodje?

Ik hoorde van Momofuku via Almost Bourdain (Maleisische wonend in Australie getrouwd met Nederlander).
Nog geen recept van gekookt. Ze heeft ook de pork buns gepost:

http://almostbourdain.blo(...)ofuku-pork-buns.html

En de crack pie:

http://almostbourdain.blo(...)-bars-crack-pie.html

Die ziet er zo lekker uit!

Ah, je hebt dat broodje gewoon gekocht! Dat 'mag' ook van het recept trouwens, maar is iets waar ikzelf al meteen tegen op zou zien (echte doorzetter). Ik geef er denk ik toch de voorkeur aan dat iemand anders het eens uitprobeert en dan op internet zet denk ik .
Zal straks nog even wat ervaringen opschrijven, het is me wat te benauwd nu.
Momofuku is overigens de naam van degene die de instantnoedels heeft uitgevonden, ontdekte ik ooit.

quote:

Op zaterdag 3 juli 2010 14:29 schreef RobinOok het volgende:
[ afbeelding ]

Het Momofuku Cookbook

Het kookboek van David Chang, een Koreaans-Amerikaanse chef die op het moment nogal een hit/hype is in New York met 3 restaurants: Momofuku Noodle Bar, Momofuku Ko and Momofuku Ssäm Bar. (ik geloof met enorme wachtlijsten en ondertussen flinke prijzen en nog 3 nieuwe restaurants)

Geen fusion zoals dat ooit hip was, maar gewoon een samenraapsel van alles wat hij zelf lekker vindt uit allerlei voornamelijk aziatische keukens met een hoofdrol voor de Koreaanse keuken. Een soort fastfood, maar dan ultrahip, goed bereid en niet met de minste ingredienten. Tenminste, dat is mijn eerst indruk maar, want ik heb dan wel het boek gekocht, ik heb er nog niet zo heel veel in gelezen en nog maar 2 dingen uit gemaakt. Waaronder dus zijn signature dish: Pork Bun" (gestoomd broodje met langzaamgegaard buikspek):

[ afbeelding ]
1. Men stoomt een lotusbroodje (uit vriezer v/d toko)
2. Besmeert die met een dun laagje hoisin saus (potje van de toko)
3. Twee plakjes buikspek erop (recept: Momofuku's pork belly. Ook niet moeilijk)
4. Julienne gesneden lente-uitje erop.
5. Komkommerreepjes erop. (komkommer 10 minuutjes ingelegd in beetje suiker en zout)
6. Sriracha chilisaus voor wie wil.


NoCigar heeft in NY bij 'm gegeten! Dus daar wil ik eigenlijk wel meer over horen!
En wie heeft hier het boek nog meer? En er al uit gekookt?

apart, en bedankt enne woont die No Cigar in Amerika dan?

Ik zou willen dat ik me ieder gerecht kon herinneren, maar helaas: er was geen vast menu (je eet gewoon wat je voorgeschoteld krijgt: er wordt wel geïnformeerd naar eventuele allergieën) en foto’s nemen was streng verboden. Het eten was fantastisch, maar ik herinner me meer dingen eromheen, en normaal gesproken zou dat een slecht teken zijn, maar dat is hier toch echt niet het geval.

Zoals als gezegd heeft David Chang een aantal zeer succesvolle eetgelegenheden in New York, onder de naam Momofuku. Momofuko Ko is het paradepaardje: het meest luxe restaurant, ‘fine dining’ zoals dat daar heet. En met succes: het restaurant heeft inmiddels twee Michelin-sterren en is altijd volgeboekt.
En dat is niet vreemd aangezien het restaurant maar twaalf zitplaatsen kent. Het reserveringssysteem is berucht: precies om 10 uur lokale tijd kun je met een van te voren aangemaakt account reserveren: lunch twee weken vooruit, diner een week (of andersom, weet ik even niet meer :-) ). En niemand wordt voorgetrokken, alleen heel misschien als je Michael Bras heet. Veel fanatici zitten stipt om 10 uur te F-vijven voor een reservering, en om 10.01 zit alles vol. Hier is het dan vier uur en vergeet iemand als ik die dingen dan. Af en toe keek ik wel eens, maar bijna nooit was er iets vrij. Tot ik een paar dagen voor het vertrek 's avonds weer eens keek en zomaar twee plaatsen vrij zag, op kerstavond. Waarschijnlijk afzeggingen. Ik kan alles weerstaan behalve verleiding en dus was de reservering binnen.
Ko zelf ligt in een iets mindere buurt in New York vergeleken met het gebied waar ons hotel zat. Ik had mijn knie bezeerd en hinkte met een stok en een brace rond in de verlaten straat. Tegemoet kwam een vrij forse zwarte man. Dichterbij gekomen hij keek ons aan en stopt. En hij begon te roepen: First of all: Hope you get well soon. Second: Merry Christmas!
Kortom, extra vrolijk gingen we naar binnen.
Ko zelf is klein: twee man personeel en drie koks en zelfs geen telefoon.
Je zit aan een bar. Achter de bar staan de drie koks rustig en geconcentreerd het ene na het andere bijzondere en overheerlijke gerechtje voor je te maken. Chang proeft alles nog eens voor het op het bord komt. Je kunt eventueel vragen stellen en hij reageert zelfs vriendelijk zonder vloeken zoals hij blijkbaar wel graag doet in interviews (Vooral voor ‘European assholes’ was ik wat zenuwachtig). Op de achtergrond, niet te hard, maar zeker niet zacht, klinkt Radiohead, zelfs Metallica of iets vergelijkbaars, de zogenaamde. ‘betere’ popmuziek. Totaal anders dan restaurants met een vergelijkbaar niveau. Het begon met wat gerechten op basis van (rauwe) vis vergezeld van witte wijn of sake. We hadden al snel aanspraak met een vriendelijke Canadees die alleen was gekomen. Erg gezellig, alleen had ik me achteraf misschien wat meer op het eten en het koken kunnen concentreren. De wine pairings waren trouwens ook erg speciaal: niet alleen echt bijzondere wijn, maar ook zoals gezegd sake en een drankje gemaakt van poiré, waarvan ik de naam altijd vergeet. (Erg lekker: de perenvariant van pommeau, afgelopen mei nog een paar flessen uit Normandie meegenomen.)
Ik kan me dus niet alle gerechten meer herinneren, maar wel dat ik alles behoorlijk origineel vond, iets dat gedeeltelijk vast aan mijn gebrek aan ervaring lag. Maar wie heeft er ooit geraspte foie gras gegeten? Of het prachtige ei? Zeker een van de hoogtepunten.
Een paar maandjes later bij Ivy bij het afsluitend tafelgesprekje kreeg ik de indruk van Francois Geurts dat hij destijds, tijdens zíjn bezoek ‘het Ei’ niet gehad had. Há!.
Al met al zeer de moeite waard en een van de meest bijzondere restaurant ervaringen die ik heb gehad. Hier nog wat foto’s die ik op het Internet heb gevonden.



rauwe bot, maanzaad (fluke in het engels)


de foie gras

Ik zat op de derde barkruk :-).

[ Bericht 0% gewijzigd door NoCigar op 08-07-2010 22:40:26 ]

Hi RobinOok. Een vraagje, waar heb je het boek gekocht?

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 14:36 schreef RobinOok het volgende:
Geil man! *kwijl* *kwijl*

Ik had al ergens gelezen dat er een fotoverbod geldt in zijn restaurants. Ik weet niet zo goed wat ik daarvan vind. Doe dan een flitsverbod, maar sinds ik foto's maak als ik uit eten ga kan ik me allerlei mooie gerechten veel beter herinneren. Want hoe vaak heb je niet dat je 's avonds in bed al niet meer precies weet wat je gegeten hebt? En als je dan de volgende dag een foto ziet komt het heel makkelijk allemaal weer terug, ook of je het lekker vond of niet. En aangezien ik niet elke maand zo mooi uit eten ga vind ik het wel fijn dat ik de herinnering vast kan leggen.

Inderdaad, daarom doe ìk het ook. En de mensen die zich dan lullig voelen moeten eens wat vaker goed uit eten gaan.
Ik vroeg me ook af waarom verbod er was: aanvankelijk was het niet (zie Internet) het geval maar nu dus wel. Ik dacht eerst dat hij het irritant vond: je staat zo dicht bij je klanten en dan zitten ze de hele tijd met die cameraatjes te pielen. Later bedacht ik me dat NYC een erg actieve culi-blog scene heeft: er zijn veel erg actieve, drukbezochte en invloedrijke culiblogs waarom allemaal mensen met cameraatjes fotograferen en hun al dan niet deskundig commentaar op geven. Die blog zijn volgens ditboek een stuk actiever en talrijker dan die in Europa. En veel koks hebben er een grote hekel aan om ook nog eens terecht of onterecht on-line afgekraakt te worden door klanten in de toch al harde Newyorkse restaurantwereld.
Ik denk dat dat er ook wel iets mee te maken heeft eigenlijk (het is natuurlijk maar een vermoeden).
De gevierde Newyorkse Italiaanse restaurantkoning Mario Batali verwoordde zijn mening over de bloggers als volgt: "They can suck my dick."

quote:

Wat ik wel erg leuk vind is dat zo'n beetje al zijn beroemde gerechten gewoon in dat boek staan. Dus ik hoef niet perse naar NY. ;-) Nadeel is dan weer dat zijn recepten zo simpel zijn dat de kwaliteit van de ingredienten en de executie volgens mij heeeeel erg belangrijk zijn. Belangrijker dan normaal, want dat zag je goed bij dat belgische programma, (kom hoe heet het ook alweer), waarin bekende belgen met meer of minder kookervaring een recept van een sterrenchef na gingen koken en dat ook al ging er van alles mis het uiteindelijk evengoed erg lekker was. Of nou ja, dit zal ook nog steeds wel lekker zijn als je het niet verprutst, maar toch minder bijzonder.... Denk ik.

Die bot met karnemelkdressing en maanzaadjes ga ik maar eens op mijn to-do-lijstje zetten! Heb al lopen bellen net voor de shiro shoyu, even kijken waar ik die kan scoren. Gewoon bij de toko gaat dat niet lukken.

Ik heb het ook wel eens gezien. Niet alleen de ingrediënten, maar ook de presentatie denk ik, hoewel het eerste wel het belangrijkste is lijkt me.
Ik vermoed trouwens dat ik het verschil nu niet meer zal proeven . Waar bestel je trouwens zoiets? Bij een particulier of wel bij een winkel. 1,8 litel is idd wel veel. En waar kun je zoete aardappelazijn halen? Ooit van gehoord?

[ Bericht 0% gewijzigd door NoCigar op 09-07-2010 01:32:26 ]

ah, momofuku! ik ga komende week de crack pie proberen te maken... ik zal foto's posten als ie lukt en een review

de momofuku milk bar is een stuk toegankelijker dan de momofuku ko. jammer dat ik er pas van hoorde ná mn bezoekje aan new york vorig jaar

oh wauw!

ik weet ineens wat ik voor Kerst wil hebben (dat boek hè, tripje naar t restaurant zou ook leuk zijn maar iets zegt me dat dat hem niet gaat worden )

Dat broodje ziet er echt smakelijk uit. Jammer dat ik geen varkensvlees eet.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 00:00 schreef Landysh het volgende:
Dat broodje ziet er echt smakelijk uit. Jammer dat ik geen varkensvlees eet.

Waarom niet? Religie? edit: ja, vast wel gezien je historie. Maar je hebt gelijk, het ziet er lekker uit. Ik wil het ook nog eens maken.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 00:30 schreef NoCigar het volgende:

[..]

Waarom niet? Religie? edit: ja, vast wel gezien je historie. Maar je hebt gelijk, het ziet er lekker uit. Ik wil het ook nog eens maken.

Nope, geen religie. Het is gewoon een cultureel iets. Ik begin al te kokhalzen als ik varkensvlees ruik.

OK, dat kan ook, (blijkbaar). Je mist het een en ander imho, maar dat moet je natuurlijk helemaal zelf weten.

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 00:45 schreef NoCigar het volgende:
OK, dat kan ook, (blijkbaar). Je mist het een en ander imho, maar dat moet je natuurlijk helemaal zelf weten.

Misschien dat ik het ooit toch probeer. Maar voorlopig geen varken voor mij.

Ik zou niet met een koteletje uit de supermarkt beginnen als je dat ooit gaat doen, tenminste, dan doe je het nooit meer denk ik. Half om half gehakt ook nooit gehad?

quote:

Op vrijdag 17 september 2010 00:53 schreef NoCigar het volgende:
Ik zou niet met een koteletje uit de supermarkt beginnen als je dat ooit gaat doen, tenminste, dan doe je het nooit meer denk ik. Half om half gehakt ook nooit gehad?

Iewh, alleen al bij de gedachte eraan. Alleen dat broodje van RobinOok ziet er goed uit.