Intigrerend portret over Mike Tyson. Die verrassend openhartig is. Als de film een ondertitel zou hebben dan zou het "De man achter het monster" zijn. Tyson is zelf constant aan het woord. Regisseur Toback is al jarenlang een vriend van Tyson. Er is dus geen enkele poging om objectief te zijn. Dat maakt niet uit, maar moet je natuurlijk wel in je achterhoofd houden als je ernaar kijkt.
De film maakt op meerdere momenten gebruik van dubbele of zelfs drie-dubbele splitscreen gecombineerd met dubbele geluidstracks, die over elkaar heen lopen. Waardoor een wat chaotisch gevoel wordt opgewekt. Een beetje zoals het geheugen van Tyson werkt (waarschijnlijk).
De film heeft heel veel archiefbeelden van o.a. een hele jonge Tyson en zijn grote gevechten. Maar het mooiste gevecht uit de film is van Mike Tyson tegen zijn tranen als hij over zijn jeugd en eerste trainer Cus D'Amato praat.
Vanaf 22.25 op NED-3Prijswinnende documentaire. Kreeg een staande ovatie van 10 minuten in Cannes.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !