Regelmatig wordt er gepraat en alleen maar aandacht besteed aan: seks! Zelf ben ik een hopeloze romanticus en erger me aan deze platvloersheid. Romantiek is dan misschien wel het voorspel van erotiek.
Ik ben echter van mening dat je moet genieten van de gehele weg in plaats van alleen als doel de eindbestemming te hebben.Als hopeloze romanticus kras ik namen met hartjes in bankjes, zet mijn auto naast de weg om naar de ondergaande zon te kijken, wordt gevoelig bij melancholische muziek, kan uren staren naar de vonken van een kampvuur, en ga ’s nachts naar buiten om naar de sterren te kijken, …..gewoon, dromen over hoe mooi alles wel niet is en zou kunnen zijn ………
Ook geniet ik van de wolken als ik op een dag naar de universiteit loop. Veel mensen zijn alleen gefocust op de eindbestemming en willen hier zo snel mogelijk zijn. Ze kijken voor zich uit, naar links en rechts, maar vergeten om omhoog te kijken. Zoals in het Louvre de aandacht wordt gelegd op de schilderijen aan de muren. Echter wordt vaak vergeten om omhoog te kijken waar de plafondschilderingen misschien wel het mooist zijn. Op deze schilderingen is zoveel te zien dat je steeds nieuwe dingen kunt herkennen als je er langer naar kijkt.
Dit is ook zo als je naar de wolken kijkt. Op dagen dat er schaapjeswolken in de lucht aanwezig zijn kun je naast schaapjes nog vele andere dieren herkennen als dromerig en fantasierijk bent ingesteld. Zo kwamen de volgende wolken voorbij….en mag jij voor jezelf bedenken wat hierin te herkennen is:
Wolk 1 Wolk 2 Wolk 3Wat ik in de wolken herkende was het volgende:
Wolk 1Wolk 2 Wolk 3 Maar waarom zijn het vaak dieren of gezichten die je in de wolken herkent? Misschien dat je het al wist en anders heb je nog iets geleerd vandaag…..dit komt door het psychologische verschijnsel ‘pareidolia’. Door dit verschijnsel zijn er mensen die
de heilige maagd (ja sure!) Maria in tosti’s herkennen,
denken dat er mensen op de maan liggen begraven en dat
de duivel aanwezig was bij de aanslagen van 11 september.
Dat veel mensen niet meer omhoog kijken en alleen gefocust zijn op de eindbestemming is ook heel normaal. Je mist hierdoor alleen zoveel. Het zijn vaak de mensen die in dezelfde rituelen en omgeving blijven hangen. Ze raken overal aan gewend, letten niet meer op en verwonderen zich enkel nog over zaken zoals ‘wat is alles toch duur geworden’, ‘die Yolanthe moet eens niet zoveel in de aandacht van Wesley Sneijder staan’, ‘wat draagt de buurvrouw toch altijd rare kleding’.
De mensen die zich wel nog verwonderen over de schoonheid van de wereld zijn meestal de filosofen, de hopeloze romanticus, maar met name….kinderen! Dit wordt mooi verwoord in het boek ‘de wereld van Sofie’.
“Een wit konijn wordt uit een lege hoge hoed getoverd. Omdat het een erg groot konijn is, duurt de truc miljarden jaren lang. Helemaal aan het uiteinde van de dunne haartjes worden de mensenkinderen geboren. Zo zijn ze in staat om zich te verwonderen over de onmogelijke goocheltruc. Maar naarmate ze ouder worden, kruipen ze steeds dieper weg in de konijnenvacht. En daar blijven ze zitten. Daar voelen ze zich zo lekker dat ze nooit meer in de dunne haartjes van de vacht durven klimmen. Alleen filosofen begeven zich op de gevaarvolle reis naar de uiterste grens van de taal en het bestaan. Sommigen van hen vallen weer naar beneden, maar anderen klampen zich aan het haar van de konijnenvacht vast en roepen naar alle mensen die diep in het zachte konijnenvel zitten en zich met lekker eten en drinken volproppen”. Misschien dat ook jij je niet meer realiseert hoe mooi de wereld in elkaar zit, en enkel nog kijkt naar het doel, waardoor je niet meer ziet hoe vermakelijk de weg er naartoe is. Doe jezelf dan in ieder geval een plezier,…als je onderweg bent, naar school, werk, vrienden….kijk ook eens naar boven….en vergeet niet naar de wolken te kijken.
Hoe denk jij hierover?