Ik heb de laatste tijd nogal moeite om alles bij te houden, ontwikkelingen gaan nogal erg snel en heb het gevoel alsof ik 'achter loop', op gevoelsmatig niveau dan. dagen vliegen voorbij, ingrijpende veranderingen in prive sfeer en daar buiten (maatschappelijk niveau etc) volgen elkaar steeds sneller op. het lijkt erop alsof het leven voorbij flits.... ik stond erbij en ik keek erna.
Het is alsof ik geen grip op zaken krijg, het ene is nog niet voorbij en andere staat alweer voor de deur. Het lijkt wel alsof er geen tijd meer is om bepaalde indrukken van de dag of week fatsoenlijk te verwerken. Op emotioneel vlak word ik hierdoor ook beïnvloed... de ene dag kan ik me kapot piekeren en de volgende dag ben ik het alweer vergeten. Opzich niet zo heel dramatisch, maar echt genieten van het moment lukt ook niet.
Wat is nou een week en wat is nou een maand? Voor mij is er geen verschil meer wat dat betreft, ik kan me nauwelijks herinneren wat ik gister heb gedaan. Ik vind dit een enge ontwikkeling, ik vraag me dan ook serieus af of ik misschien niet lichtelijk depressief ben of misschien lijdt aan een quarterlife crisis ofzo. Ik ben bang dat dit alleen nog maar erger wordt...
What to do....
edit: het moet zijn> alles verandert in hoog tempo, ipv versnelt
Tot mijn 18e leek alles eeuwig te duren. Vanaf mijn 18e zijn 11 jaar in een flits voorbij gegaan
Weken vliegen voorbij, ook de weekenden vliegen voorbij.
Gesprekken die ik met mensen heb vliegen voorbij waarbij ik soms over moet nadenken wat er allemaal is verteld (het nog verwerken van een gesprek.)
Ik douche iedere dag in de avond. dit heeft voor mij een reden om extra na te denken over wat heel die dag is gebeurt. Ik heb soms momenten dat ik de volgende dag op een gesprek terugkom doordat een kwartje pas na verwerking onder de douche pas valt
.
quote:Een diagnose stellen op 1 korte post op een forum is heel gevaarlijk, de kans dat het niet klopt is levensgroot. Zeker in de psychiatrie/psychologie lijkt me voorzichtigheid geboden.Op zaterdag 5 juni 2010 02:59 schreef zenio het volgende:
Heyy, ben net mijn klinisch lijn aan het leren, en wat jou betreft zou ik zeggen: aanpassingsstoornis evt. met depressieve stemming. Hierbij worden geen anti-depressiva voorgeschreven. Dit kan ik niet uit je verhaal halen maar het zou ook kunnen komen door een surmenage, of zelfs een combinatie. Maar ik zou toch zeggen; ga naar je huisarts!
Aan de OP, is er iets veranderd in jouw standaard daginvulling? Ik merkte toen ik meer dingen ging doen dat alles veel sneller leek te gaan, na een tijdje wende ik eraan en nu verveel ik me dood als ik even niets om handen heb en lijkt het leven saai als er niet genoeg gebeurt.
geniet van elk moment
1. plan een moment van rust/sport/meditatie/yoga (wat je leuk vind, kortom iets waarbij je je intents focust op één ding)
2. ga er tussenuit...en dan bedoel ik niet zelfmoord
.. maar verander je omgeving eens door bv. een weekendje naar het buitenland te gaan.3. tijd bestaat alleen in je hoofd, alles gaat zoals het gaat, maak je niet druk om de toekomst of het verleden.
4. plak jezelf geen label op, je bent (zo te lezen) niet depressief en vooral geen quarterlife crisis..en luister vooral niet naar idioten als zenio