Nachtmerrie :

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 01:12 schreef tong80 het volgende:
'Robben, op de paal. Zijn we er toch ingetuind. ?'

Trusten verder.

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 01:35 schreef -_Guitarist_- het volgende:
Nachtmerrie is de groepsfase niet overleven

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 01:54 schreef AskMe het volgende:

[..]

een nachtmerrie zou pas zijn als we nog één penalty zouden moeten om het WK te winnen en we hadden alleen Jaap Stam, Ceedorf of de boer nog

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 02:41 schreef tong80 het volgende:

[..]

Vier jaar eerder.

Het voorteken was slecht. Na de overwinning tegen de Italianen in de halve finale met 3-0 waren er 3 spelers geschorst voor de finale wegens hun tweede gele kaart. Robben, van Persie en van Nistelrooij lieten zich gaan, en kregen alle drie hun tweede gele kaart wegens het uittrekken van het shirt nadat ze hadden gescoord.
Wie moesten in hemelsnaam de doelpunten gaan maken? Vennegoor en Kuijt? 2 voorhoedespelers inderdaad. De middenvelders moesten aan de zijkanten aansluiten.
Sneijder en Van der Vaart speelden dus een cruciale rol.
De entourage van de finale was gelukkig indrukwekkend. In het stadion zaten 30.000 Nederlandse suporters die massaal hun kaartje op de zwarte markt hadden gekocht. De 3000 Duitsers vielen in het niet. Bij het Wilhelmus, waar Engelaar, de uitblinker op dit toernooi, z'n hardste stem opzette, stond het kippenvel al op ieders armen.

De Duitsers begonnen zoals verwacht furieus en zochten massaal de aanval. Het was een wonder dat het na 30 minuten nog 0-0 stond. De Duitse doelman had het Oranje shirt alleen vanaf 50 meter gezien. Toen eindelijk begon Nederland mee te voetballen, maar dat zul je altijd zien, bij de eerste de beste aanval van Oranje slaan de Duitsers toe. 0-1 door een perfect uitgevoerde counter. Natuurlijk tikte Klose de bal achter Van der Sar. Terechte voorsprong, maar op het meest ongelukkige moment, zo vlak voor rust. Met gebogen hoofden verlieten de Oranje leeuwen dan ook het veld om van de Oostenrijkse thee te gaan nippen. De hoempapa van de Duitsers overstemde de polonaise van de Nederlandse supporters.

Marco van Basten, de bondscoach, kon niks anders doen dan wisselen. Hij bracht de op het laatste moment opgeroepen Boulahrouz in het veld. En onmiddelijk was er meer vuur in het spel van Oranje. Gedreven door de hartstocht van de mannetjesputter ging Oranje massaal in de aanval. Maar nog steeds werden onze spitsen niet in stelling gebracht. De Duitsers verdedigden met even veel passie als dat ze de aanval kunnen zoeken. Na een kwartier was dan ook de Oranje-golf overgewaaid en namen de Duitsers het heft weer in handen.

Even gemakkelijk als de 0-1 viel dan ook de 0-2. Een perfecte vrije trap op het hoofd van Schweinsteiger was genoeg om het legioen te doen verstommen. Alleen in de ogen van Boulahrouz bleef het vuur vlammen en wat-ie vroeger vaker deed deed-ie nu op het hoogste plafond. De bal opeisen en het initiatief weer nemen. De andere spelers, waaronder Van Nistelrooij, werden gedwongen mee te gaan in de strijd. En het had resultaat. De Duitsers, inmiddels freewheelend, zagen plots Dirk Kuijt alleen voor hun keeper verschijnen, en in de korte hoek scoren. 1-2. Alles was weer mogelijk, en het legioen scandeerde massaal de naam van Boulahrouz en zong in koor het Wilhelmus.

De Nederlandse spelers, gesteund door de suporters, geloofden weer in hun missie, en in de geest van Johan Cruijff en Rinus Michels bleven ze aanvalsgolfen afsturen op het doel van de Duitsers. En 5 minuten voor tijd gebeurde het onmogelijk geachte. De mee opgekomen André Ooijer sprong de lucht in bij de zoveelste corner en prikte de bal met zijn hoofd in de verste kruising. Iedere voetballiefhebber die keek kon alleen maar juichen bij deze goal. Eindelijk werd Oranga Magica beloond op het hoogste niveau. De Duitsers snakten naar het laatste fluitsignaal.
Ook de Nederlanders waren aan het einde van hun Latijn. Met dit verschil, dat de Oranje Brigade zo snel mogelijk een derde goal wilde maken.

Toen gebeurde het onwaarschijnlijke. Marco van Basten, de meester himself. Trok zijn colbertje uit, deed zijn pantalon afglijden, stroopte zijn mouwen op en riep de vierde man bij zich. Daar stond ie dan: de man die even groot had kunnen worden als Pele, Maradona of Johan Cruijff. Zijn voetbalschoenen strikkend wisselde hij Van Nistelrooij voor zichzelf. Het werd muisstil in het stadion, maar na 10 seconden begrepen de toeschouwers en de miljarden TV-kijkers wat hier gebeurde. San Marco wisselde zichzelf. Posteerde zich in de aanval. En bezorgde iedereen kippenvel. Wat een geweldig beeld. De elegante, statische, majesteuze verschijning, daar tussen het witte Duitse blok.

Duitsland raakte in paniek en kon niet anders meer doen dan de ballen blind naar voren schieten. Dit was precies wat de briljante bondscoach voor ogen had. Sluw liet-ie zich afzakken naar het middenveld, wachtend op zijn kans. En toen, ja toen, gebeurde het. 89ste minuut, en de Duitsers waren weer eens gedesorienteerd. Van Basten had de verdedigers verlaten om op het middenveld de bal op te pakken. Vrijgelaten rond de middenstip kreeg-ie de bal. Klose probeerde hem te tackelen, mislukte, en met een wipje omspeelde hij de meeverdedigende aanvaller. Schweinsteiger, de snelste speler op het veld, kapt-ie uit met een magistrale souplesse die deed terugdenken aan zijn hoogtijdagen. Nu, op randje strafschopgebied, had ie nog maar één verdediger tegen zich. Wat moest ie doen? Dat weten we nu. Hij zag de Duitse doelman 2 meter voor zijn doel staan, en met een geniale ingeving, alleen de allergrootsten gegeven, kwam het grote gebeuren.

Nooit is er een lob met binnenkant voet mooier in de kruising beland. En weer was het stil in het stadion. Ongeloof bij iedereen, zien we echt wat we zien? Totdat het bij iedereeen doordrong. We hebben het doelpunt van de eeuw gezien in de finale van de eeuw. De oorverdovende stilte veranderde in een orkaan van geluid. San Marco had zich alsnog gevoegd bij de beste spelers ooit.