Nu komt toch echt het moment dat ik een keuze moet gaan maken en wil hem ook niet het gevoel blijven geven ik terug kom. Maar soms voelt het toch niet allemaal zo zeker en denk je waarom doe ik hem dit aan... waarom verpest ik zijn leven door opeens te bedenken ik t allemaal zat ben. Waarom ben ik zo in de war.. Ik probeer wel duidelijk te zijn dat ik t gewoon echt niet weet en dat hij misschien maar beter kan denken het even over is dan de gedachte dat ik morgen weer thuis ben, maar dat wilt hij niet accepteren..
Medelijden is ook geen reden om terug te gaan... Maar wat is het wat ik voel
bestond er maar iets van een handleiding voor gevoelens... zou t leven een stuk makkelijker maken denk ik..
quote:Op dinsdag 25 mei 2010 22:00 schreef Kupoi het volgende:
voor diegene die mijn vorige topic niet gelezen heeft een korte inleiding... Ik heb na 12 jaar mijn relatie enigzins verbroken.. enigzins wil zeggen dat ik afstand wou omdat we naar mijn idee helemaal vast gelopen zijn in onze relatie en ik het gewoon voor mijn gevoel gehad had met het leven wat ik leefde zeg maar. Nu ik even die afstand heb begin in me enigzins alweer wat beter te voelen terwijl het pas 2,5 week geleden is. Mijn vriend daarintegen is echt helemaal kapot ervan en elke keer als ik hem spreek of zie is hij echt helemaal in tranen en er gewoon echt kapot en van geschrokken. Ergens kan ik dat ook erg goed begrijpen en heb het er zelf toch ook best wel moeilijk mee.
Nu komt toch echt het moment dat ik een keuze moet gaan maken en wil hem ook niet het gevoel blijven geven ik terug kom. Maar soms voelt het toch niet allemaal zo zeker en denk je waarom doe ik hem dit aan... waarom verpest ik zijn leven door opeens te bedenken ik t allemaal zat ben. Waarom ben ik zo in de war.. Ik probeer wel duidelijk te zijn dat ik t gewoon echt niet weet en dat hij misschien maar beter kan denken het even over is dan de gedachte dat ik morgen weer thuis ben, maar dat wilt hij niet accepteren..
Medelijden is ook geen reden om terug te gaan... Maar wat is het wat ik voel
bestond er maar iets van een handleiding voor gevoelens... zou t leven een stuk makkelijker maken denk ik..
OMG 12 jaar en dan opeens kappen is pure evil!
quote:Dit dus. Je hebt niet voor niets net eerder die stap gezet.Op dinsdag 25 mei 2010 22:04 schreef XDo het volgende:
Diep van binnen heb je je keuze al gemaakt. Volg die keus.
quote:QFT! zeer evil...Op dinsdag 25 mei 2010 22:06 schreef Montelly het volgende:
[..]
OMG 12 jaar en dan opeens kappen is pure evil!
maar nog erger is om die jongen nu ook nog weken in de waan te laten dat het misschien toch nog goed komt, om over een aantal maanden toch ermee te kappen. Als je wilt kappen, doe het dan meteen zodat het duidelijk is voor beide partijen en deze jongen zijn herstelweg kan beginnen.
quote:Dit. Een relatie die ineens afgekapt wordt is echt niet tof. En de gedumpte weet vaak niet wat te doen en houd vaak hoop, dus is het beter voor de dumper om het contact gewoon te verbreken in plaats van hoop te blijven geven. Misschien doe je dat onbewust, maar beter kap je er gewoon mee om contact te houden.Op dinsdag 25 mei 2010 22:09 schreef Dawnbreaker het volgende:
[..]
QFT! zeer evil...
maar nog erger is om die jongen nu ook nog weken in de waan te laten dat het misschien toch nog goed komt, om over een aantal maanden toch ermee te kappen. Als je wilt kappen, doe het dan meteen zodat het duidelijk is voor beide partijen en deze jongen zijn herstelweg kan beginnen.
quote:Het is moeilijk, maar als hij het niet wil inzien dan zul je helaas wel moeten. Anders verandert er helemaal niets.Op dinsdag 25 mei 2010 22:12 schreef Kupoi het volgende:
maar dat probeer ik ook wel hoor.. ik ben echt wel duideljik geweest dat ik het gewoon zat ben. En tuurlijk is het heeel gemeen.. Ik bedoel ik voel me ook echt slecht daar niet van.. Maar hij accepteerd t gewoon niet :$ en kan moeilijk opeens heel erg cruw en hard zijn tegen hem... of hem totaal negeren
quote:als hij het niet accepteert, is het iets anders... maar heb jij je dus al duidelijk uitgesproken zoals:Op dinsdag 25 mei 2010 22:12 schreef Kupoi het volgende:
maar dat probeer ik ook wel hoor.. ik ben echt wel duideljik geweest dat ik het gewoon zat ben. En tuurlijk is het heeel gemeen.. Ik bedoel ik voel me ook echt slecht daar niet van.. Maar hij accepteerd t gewoon niet :$ en kan moeilijk opeens heel erg cruw en hard zijn tegen hem... of hem totaal negeren
"het is voorbij, en het gaat ook niet meer goed komen, sorry maar ik wil je niet meer zien"
Ik had zoiets liever dan dat iemand zegt dat hij/zij bedenktijd nodig heeft en het nog laat weten
quote:Ik zei dat ik echt niet zeker weet of dit nog gaat goedkomen en dat hij beter gewoon kan proberen de draad op te pikken. Aan de andere kant is dat ook niet echt een duidelijke nee inderdaad. Maar ben zelf gewoon erg in de war en dat zeg ik... ik zou zo mijn leven verder alles wat ik denk of wil aan de kant gooien om hem blij te maken.. Ben alleen erachter gekomen dat dat niet werkt en daardoor nu in een positie zit dat ik het heb opgegeven lijkt t wel.Op dinsdag 25 mei 2010 22:16 schreef Dawnbreaker het volgende:
[..]
als hij het niet accepteert, is het iets anders... maar heb jij je dus al duidelijk uitgesproken zoals:
"het is voorbij, en het gaat ook niet meer goed komen, sorry maar ik wil je niet meer zien"
Ik had zoiets liever dan dat iemand zegt dat hij/zij bedenktijd nodig heeft en het nog laat weten
Ik snap het wel hoor, want je zit zelf te malen de hele tijd en je hebt altijd je eigen leven. Maar het is toch niet zo dat je dit alles zo lukraak af wil kappen?
Meestal is het van af het begin toch al een waan waar in je zit en zit je je zelf illusies in te beelden waarvan je denkt dat dat de redenen zijn. Of het is wel de waarheid. Dat kan ik niet zien. Maar je raakt zo bedwelmd door de situatie dat je er amper een hand op kan leggen.
Die jongen is nu zo perplex dat ie alles er aan zal willen doen om jou terug te krijgen. Zeker na twaalf jaar. Maar wat ik me af vraag is..
Wil je ECHT bij HEM weg? Valt er niet over te praten? Hebben jullie het er over gehad?
Loop niet te ver voor uit door je eigen ideeen de voorkeur te geven maar heb het er over alvorens je echt de knoop door hakt. Misschien kan je dingen nog veranderen, valt het wel mee.
Geef er een nieuwe draai aan. Maak wat mee, doe iets geks.
Beproef jullie relatie door iets compleet anders te doen.
Whatever. Maar maak geen eenzijdige beslissingen waar je later misschien wel eens last van kan gaan krijgen. Je kwetst hier sowieso iemand mee, maar hij weet helemaal van niks. Het is nog niet te laat.
quote:we hebben het er echt wel over gehad al alleen nooit zo serieuze beslissing genomen als nu.. In elke relatie heb je wel eens ruzie en dan ging ik boos weg maar kwam altijd weer terug. Nu hadden we eigenlijk geen eens echt ruzie ofsow maar was ik t gewoon zo zat... dat gevoel wat jij zegt van die waan daar zit ik nu in denk ik.. Soms echt zo zeker van me zaak... maar als ik hem dan spreek twijfel je toch weerOp dinsdag 25 mei 2010 22:27 schreef MOD het volgende:
Het is altijd zo egoistisch om zo maar in eens alles achter je te laten en alleen verder te gaan.
Ik snap het wel hoor, want je zit zelf te malen de hele tijd en je hebt altijd je eigen leven. Maar het is toch niet zo dat je dit alles zo lukraak af wil kappen?
Meestal is het van af het begin toch al een waan waar in je zit en zit je je zelf illusies in te beelden waarvan je denkt dat dat de redenen zijn. Of het is wel de waarheid. Dat kan ik niet zien. Maar je raakt zo bedwelmd door de situatie dat je er amper een hand op kan leggen.
Die jongen is nu zo perplex dat ie alles er aan zal willen doen om jou terug te krijgen. Zeker na twaalf jaar. Maar wat ik me af vraag is..
Wil je ECHT bij HEM weg? Valt er niet over te praten? Hebben jullie het er over gehad?
Loop niet te ver voor uit door je eigen ideeen de voorkeur te geven maar heb het er over alvorens je echt de knoop door hakt. Misschien kan je dingen nog veranderen, valt het wel mee.
Geef er een nieuwe draai aan. Maak wat mee, doe iets geks.
Beproef jullie relatie door iets compleet anders te doen.
Whatever. Maar maak geen eenzijdige beslissingen waar je later misschien wel eens last van kan gaan krijgen. Je kwetst hier sowieso iemand mee, maar hij weet helemaal van niks. Het is nog niet te laat.
Daarom wil ik hem ook niet negeren of wou ik ook niet zeggen doei en bekijk t.... Maar wel een reeele afstand om alles even op een rijtje te zetten..
Het is beter om als vrienden uit elkaar te gaan ipv met ruzie, al zal het met ruzie wel 10x makkelijker zijn. Beetje overbodige opmerking misschien maar jah..
Ik hoop het beste voor jullie!
quote:Das ook wat ik dacht.. die gast is niet eens vreemdgegaan ofzo.. Geen eens een goede reden om een relatie van 12 jaar(!!) af te breken!! Zonde hoor.Op dinsdag 25 mei 2010 22:06 schreef Montelly het volgende:
[..]
OMG 12 jaar en dan opeens kappen is pure evil!
quote:- Waarom is de relatie vastgelopen? Vanwege veel ruzies? Of wat was je nou helemaal zat?Op dinsdag 25 mei 2010 22:00 schreef Kupoi het volgende:
Ik heb na 12 jaar mijn relatie enigszins verbroken........omdat we naar mijn idee helemaal vast gelopen zijn in onze relatie en ik het gewoon voor mijn gevoel gehad had met het leven wat ik leefde zeg maar
- Wat was er zo mis met het leven wat je leefde?
- Zou hij kunnen passen in het leven wat je nu leeft/wilt leven? En zou je dat willen op enige wijze?
Soms is er geen duidelijk aanwijsbare reden om een relatie af te kappen, maar feit dat je je niet meer gelukkig voelt in je relatie, om welke reden dan ook, is DE reden om er mee te stoppen.
Ik heb na 9 jaar relatie ook "opeens" besloten er mee te stoppen. Ik kon het gewoon niet meer. We hadden het absoluut niet slecht samen, ik zou onze relatie een 7,5 geven. Niemand is vreemd gegaan, we hadden bijna nooit ruzie, maar 'het" was er gewoon niet meer. We waren 2 hele goede vrienden die samenwoonden, en dat is NIET genoeg voor de rest van je leven. Hij zag het totaal niet aankomen en heeft weken, maanden, gehuild. We zijn nu een jaar verder en soms heeft hij het er nog steeds moelijk mee.
Maar als je de keuze maakt om bij iemand weg te gaan, dan ga je niet alleen bij hem weg, maar ook bij "jouw" schoonfamilie, gezamelijke vrienden, je neemt eigenlijk afscheid van een heel leven en dat realiseren sommige mensen zich niet. Dit is voor hem kut, maar voor jou ook!! Jij gaat niet voor je plezier bij hem weg!! Je hebt afstand genomen omdat het beter is voor jullie allebei, niet omdat je daar "ineens zin in had" ofzo. En daar is ontzettend veel kracht voor nodig en ook moed, want het is zo makkelijk om maar gewoon te blijven zodat je niet door die hele berg shit heen hoeft.
Maar wat eerder in dit topic is gezegd klopt, je hebt van binnen je keuze al gemaakt. Nu moet je alleen sterk blijven en doorzetten en ik beloof je dat dat heel kut is, maar dat het beter wordt. Ben zelf nu een jaar verder en hij heeft een nieuwe vriendin en is ontzettend gelukkig met haar en ik ben ook ontzettend gelukkig voor hem. Zelf modder is wat aan, maarja, komt ook vast wel goed op relationeel gebied, ooit
Voor ons beiden is het absoluut 100% zeker de juiste keuze geweest en ik weet ook zeker dat jij de juiste keuze maakt, of je nou bij hem weggaat of besluit bij hem te blijven.
*hug*
ik reageer later even :-D ben nu op me werk en kan niet echt reageren maar ben er vanavond weer 
Het is en blijft een lastige beslissing. Sterkte!
quote:inderdaad, bijvoorbeeld zo'n kleine 12 jaar geledenOp donderdag 27 mei 2010 15:50 schreef SuperrrTuxxx het volgende:
Had het dan een paar jaar eerder gedaan.
quote:???
quote:super bedankt voor je reactie.. ik denk inderdaad dat het bij mij ook zo is dat het inderdaad echt niet zo is dat ik hem haat ofsow maar inderdaad het gevoel dat we eigenlijk 2 hele goede vrienden zijn die samenwonen en totaal langs elkaar heen leven. Helaas ziet hij dat totaal niet zo en heeft iets van ik liet je je juist vrij in de dingen die je deed.Op donderdag 27 mei 2010 08:21 schreef Spirit82 het volgende:
Ik snap voor 200% hoe je je voelt... Allereerst bij deze een dikke knuffel en de melding dat je absoluut niet evil bent, maar de juiste keuze maakt. Twijfel NOOIT aan jezelf!!!
Soms is er geen duidelijk aanwijsbare reden om een relatie af te kappen, maar feit dat je je niet meer gelukkig voelt in je relatie, om welke reden dan ook, is DE reden om er mee te stoppen.
Ik heb na 9 jaar relatie ook "opeens" besloten er mee te stoppen. Ik kon het gewoon niet meer. We hadden het absoluut niet slecht samen, ik zou onze relatie een 7,5 geven. Niemand is vreemd gegaan, we hadden bijna nooit ruzie, maar 'het" was er gewoon niet meer. We waren 2 hele goede vrienden die samenwoonden, en dat is NIET genoeg voor de rest van je leven. Hij zag het totaal niet aankomen en heeft weken, maanden, gehuild. We zijn nu een jaar verder en soms heeft hij het er nog steeds moelijk mee.
Maar als je de keuze maakt om bij iemand weg te gaan, dan ga je niet alleen bij hem weg, maar ook bij "jouw" schoonfamilie, gezamelijke vrienden, je neemt eigenlijk afscheid van een heel leven en dat realiseren sommige mensen zich niet. Dit is voor hem kut, maar voor jou ook!! Jij gaat niet voor je plezier bij hem weg!! Je hebt afstand genomen omdat het beter is voor jullie allebei, niet omdat je daar "ineens zin in had" ofzo. En daar is ontzettend veel kracht voor nodig en ook moed, want het is zo makkelijk om maar gewoon te blijven zodat je niet door die hele berg shit heen hoeft.
Maar wat eerder in dit topic is gezegd klopt, je hebt van binnen je keuze al gemaakt. Nu moet je alleen sterk blijven en doorzetten en ik beloof je dat dat heel kut is, maar dat het beter wordt. Ben zelf nu een jaar verder en hij heeft een nieuwe vriendin en is ontzettend gelukkig met haar en ik ben ook ontzettend gelukkig voor hem. Zelf modder is wat aan, maarja, komt ook vast wel goed op relationeel gebied, ooit
Voor ons beiden is het absoluut 100% zeker de juiste keuze geweest en ik weet ook zeker dat jij de juiste keuze maakt, of je nou bij hem weggaat of besluit bij hem te blijven.
*hug*
Morgen wel afgesproken dat ik langs kom om te praten en dan blijf ik eten enzo maar ook daar denkt hij heel anders over.. Ik wil gewoon weer een leuke avond met je smsde hij.. Ik heb maar wel terug gestuurd dat ik opzich wel gewoon een leuke normale avond wil maar dat hij niet moet gaan overdrijven of moet verwachten opeens alles anders is na morgen.. Hopelijk gaat dat dus ook wel lukken en ik begrijp echt wel dat het ontzettend moeilijk is voor hem, en het liefst zou ik inderdaad zo terug gaan om hem maar niet meer verdrietig te laten zijn.... alleen wat dan?? op dit moment zegt me gevoel dat dit even goed is en das best moeilijk na al die tijd alleen maar te denken wat beter is voor een ander. Uiteindelijk heb ik hem alleen maar meer pijn gedaan
quote:Het aller ergste is dat ik de eerste 2 weken echt wel kapot was en vet heb lopen huilen enzo maar nu is er wel iets van een gevoel dat ik hier goed aan doe.Op donderdag 27 mei 2010 15:49 schreef Mixende_match het volgende:
Volgens mij heb ik je vorige topic ook gevolgd. Ik vind het erg dapper van je. Maar ik denk dat je vooral twijfeld omdat je hem pijn doet.. Heb je zelf nu het gevoel dat er misschien een last van je schouders is afgevallen? Of zit je nog steeds te malen of dit wel juist is of niet?
Het is en blijft een lastige beslissing. Sterkte!
alleen het feit hij zoveel pijn heeft ( wat ik echt wel begrijp hoor ) doet me inderdaad twijfelen ja... dat roept dan weer een gevoel op van waarom doe ik hem dit aan.. en waarom geef ik hem nog niet die kansEn echt ook al klinkt het bot, maar wees duidelijk tegen hem dat je niet meer verder wil/kan.
Ik heb in zelfde soort situatie gezeten voor een paar maand, maar dan in de positie van je vriend.
Die jongen hang nu aan alles wat je doet en zegt en gaat alles over analyseren,en blijft enorm hopen op een goede afloop.
Maar hoe langer je hem aan het lijntje houd ( want dat doe je in feite) des te moeilijker zal het voor jou zijn, en des te pijnlijker voor hem.
En doe hem alsjeblieft geen beloftes/toezeggingen doe je niet waar kan maken om de pijn voor hem te verzachten, zoals van dat je vrienden wilt blijven in de toekomst. Want hij zal alles proberen om een soort van contact/relatie te blijven onderhouden. En geloof me als dat contact verwaterd wordt afgekapt, (wat vaak gebeurd), en hij verwacht meer van dat contact( en dat zal hij bijna zeker weten doen) als jij dat heb komt dat des te harder bij hem aan als het toch anders blijkt te gaan.
Wees duidelijk tegen hem ( niet te verwarren met bot zijn) Dat is voor beiden hoe lastig op dat moment beter om verder te kunnen gaan.
En de keus om verder te gaan omdat het zo zielig voor hem is heeft gewoon geen toekomst.
als je zo denkt is het voor beidne hoe pijnlijk ook beter om er mee te stoppen.
ik weet zeker dat mijn ex ook zo ongeveer gedacht moet hebben als jij nu doet, maar uiteindleijk is het beter dat het stopt. Dat kan ik nu een half jaar later wel een beetje aan mezelf toegeven voor mijn situatie, en dat zal jou vriend ook denk ik ook wle kunnen, ook al zal hij er anders in staan als jij dat doet.
Veel sterke in elk geval.
quote:Terug gaan, nu! Iedere relatie heeft ups en downs en je hebt niet voor niets destijds voor hem gekozen. Problemen los je samen op, niet door hem in de steek te laten.Op dinsdag 25 mei 2010 22:00 schreef Kupoi het volgende:
voor diegene die mijn vorige topic niet gelezen heeft een korte inleiding... Ik heb na 12 jaar mijn relatie enigzins verbroken.. enigzins wil zeggen dat ik afstand wou omdat we naar mijn idee helemaal vast gelopen zijn in onze relatie en ik het gewoon voor mijn gevoel gehad had met het leven wat ik leefde zeg maar. Nu ik even die afstand heb begin in me enigzins alweer wat beter te voelen terwijl het pas 2,5 week geleden is. Mijn vriend daarintegen is echt helemaal kapot ervan en elke keer als ik hem spreek of zie is hij echt helemaal in tranen en er gewoon echt kapot en van geschrokken. Ergens kan ik dat ook erg goed begrijpen en heb het er zelf toch ook best wel moeilijk mee.
Nu komt toch echt het moment dat ik een keuze moet gaan maken en wil hem ook niet het gevoel blijven geven ik terug kom. Maar soms voelt het toch niet allemaal zo zeker en denk je waarom doe ik hem dit aan... waarom verpest ik zijn leven door opeens te bedenken ik t allemaal zat ben. Waarom ben ik zo in de war.. Ik probeer wel duidelijk te zijn dat ik t gewoon echt niet weet en dat hij misschien maar beter kan denken het even over is dan de gedachte dat ik morgen weer thuis ben, maar dat wilt hij niet accepteren..
Medelijden is ook geen reden om terug te gaan... Maar wat is het wat ik voel
bestond er maar iets van een handleiding voor gevoelens... zou t leven een stuk makkelijker maken denk ik..
quote:Dan zou ze terug gaan enkel voor hem, dus gaat ze zo blijven doorgaan met haar leven enkel voor hem. Omdat hij het er zo moeilijk mee heeft.. maar eigenlijk wil zij hem niet meer.. wat is dat dan voor leven?Op zondag 30 mei 2010 08:31 schreef Prince_Alexander het volgende:
[..]
Terug gaan, nu! Iedere relatie heeft ups en downs en je hebt niet voor niets destijds voor hem gekozen. Problemen los je samen op, niet door hem in de steek te laten.
Je leeft maar 1 keer en volgens mij heb je de keuze allang gemaakt maar blijf je twijfelen omdat je medelijden hebt met hem, zoals ik in andere posts van je heb gelezen.
Volhouden dus, het is misschien nu hard en voelt lullig omdat je natuurlijk wel om hem geeft (doh, 12 jaar samen geweest)
quote:Als ze nu erachter komt dat dit niet is wat zij wil in het leven, waarom dan nog langer doorgaan ?Op zondag 30 mei 2010 10:50 schreef kadeautje het volgende:
omg 12 jaar, geef het op zn minst nog een kans in de hoop dat je er nu wel uitkomt
TS. Probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat JIJ wil en denk niet constant ' hij heeft niemand zonder mij' . Niet jouw verantwoordelijkheid. Je moet ook aan jezelf leren denken.