Weight Loss Surgery (deel 16)

Laatste reactie nog, waarbij ik heel duidelijk zal zijn in wat ik bedoel zodat ik niemand beledig.
Waarom ik denk dat een groep mensen wel wat aan hun overgewicht kan doen is omdat het probleem van overgewicht in relatief korte tijd veel groter is geworden.
En dan met name in bijv. Amerika. Maar ook hier in Nederland zie je steeds meer dikke mensen.
En ik kan me gewoon niet voorstellen dat dat allemaal niet aan hen zelf ligt. Ook kinderen worden steeds dikker. En ondanks dat ik pas 23 ben was dat in de tijd dat ik op de kleuterschool zat heel anders. Is daar dan een verklaring voor waarom obesitas een steeds groter probleem wordt?
Van de buitenkant kun je uiteraard niet bepalen wie er wel en wie er geen aandeel heeft in zijn overgewicht.
Nogmaals ik ken jullie niet en ik zeg niet dat een van jullie overgewicht heeft gehad door zichzelf. Dat is ook nooit mijn bedoeling geweest

ik heb niet alles gelezen heb ik ook geen zin in het is weer een oude vertrouwde nutteloze discussie met mensen die het nooit zullen snappen.

Wtf
Stelletje miskende paupers trappen je meteen een hoek in als je wat kritische vragen stelt . Nouja dan lekker niet . Riann en Joers zijn jullie al een stelletje ?
Toon eens wat respect zeg . Bah

Toon dan ook respect voor mensen die wèl voor een operatie hebben gekozen! Ik snap Riann wel, want zo'n beetje in elk deel van deze reeks, die opgezet is voor lotgenoten, komt wel weer een stel mensen opduiken met altijd weer hetzelfde verhaal van "gut dat had je toch ook wel zelf kunnen doen?". Nee, dat kon in ons geval dus niet, om uiteenlopende redenen.

Maar wat is dan het verschil tussen jullie en de mensen die het wel lukt? Zit daar altijd een medisch probleem achter? Want mensen die het zonder operatie doen hebben net zo goed problemen met zelfbeeld/gevoelens wegeten etc.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:20 schreef Rewimo het volgende:
Toon dan ook respect voor mensen die wèl voor een operatie hebben gekozen! Ik snap Riann wel, want zo'n beetje in elk deel van deze reeks, die opgezet is voor lotgenoten, komt wel weer een stel mensen opduiken met altijd weer hetzelfde verhaal van "gut dat had je toch ook wel zelf kunnen doen?". Nee, dat kon in ons geval dus niet, om uiteenlopende redenen.

Je kan ook uitleggen waarom het voor jou wel noodzakelijk was en het daarbij laten . Waarom wil je meteen niet meer reageren als mensen zich kritisch opstellen ? Hebben we ons in eerdere topics negatief uitgelaten ? Nee !
Ik heb het voor elkaar gekregen zonder maagbandje . Daarover hoef ik me zeker niet superieur te voelen maar ook niet in de hoek getrapt te worden als zijnde respectloos omdat ik op een fatsoenlijke manier wat vragen stel over een dergelijke operatie, toch ?

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:25 schreef Sarabi het volgende:
Maar wat is dan het verschil tussen jullie en de mensen die het wel lukt?

Wanneer lukt het wel? Als je nu 90 kilo bent afgevallen ben ik benieuwd of dat er over 5 jaar ook nog af is. Veel mensen die een WLS ondergaan zijn al meerdere keren in hun leven tientallen kilo's afgevallen. Maar het eraf houden is het moeilijkste door uiteenlopende redenen. Maar als het steeds weer misgaat, neemt de frustratie toe en verdwijnt de moed om het nog een keer op volledig eigen kracht te proberen.

Overigens onderken ik het probleem van obesitas helemaal niet, ik weet zelf ook wel dat mensen steeds meer eten en dat dit vooral een probleem van het Westen is máár in dit topic gaat het volgens mij meer om mensen die de obesitas al hebben. Vaak al jaren. Je hebt tegen die tijd ook meestal al je hele stofwisseling om zeep geholpen en vetcellen kunnen wel kleiner worden maar het aantal dat je hebt opgebouwd gaat nooit meer weg en blijft je hele leven proberen om weer groot te worden. Je komt er dus nooit vanaf hoeveel je ook afvalt. Obesitas is niet voor niks een aandoening die door de WHO als ziekte is erkend.

We kunnen dus niet ontkennen dat mensen zwaarder worden omdat er steeds meer gegeten en minder bewogen word maar er zijn inmiddels ook zijn ook al heel wat genen geïdentificeerd die bij het ontstaan van overgewicht een rol spelen. Waarom kan de ene mens alles eten en nooit dik worden terwijl de andere zelfs op een streng dieet niet afvalt? Waarom heeft de een aan twee boterhammen genoeg en kan de ander eindeloos dooreten? Hieraan liggen ook genetische en biochemische processen aan ten grondslag en het wil dus niet altijd zeggen dat je te zwak ben om nee te zeggen tegen die vijfde hamburger. Voor sommigen is kijken naar een hamburger al genoeg.

In mijn ogen zou de overheid obesitas, in navolging van de WHO, moeten erkennen als ziekte en ook investeren in de behandeling ervan. Het op dit moment ontbreken van een vergoedingenstructuur voor de behandeling van obesitas is, zeker in vergelijking met behandelingen van andere chronisch zieken, gewoon sociaal onrechtvaardig.. De overheid zou moeten investeren in een goede behandeling door effectieve programma’s en ondersteunende medicatie te vergoeden. En daar mogen best strenge voorwaarden aan worden verbonden, zoals inspanningsverplichtingen van zowel de patiënt als de behandelaar maar nu heb je gewoon weinig opties. Op die manier komt er een einde aan een tijdperk van sociale onrechtvaardigheid want ook met obesitas heb je chronische aandoening en heb je dus recht op een adequate behandeling. Dan kunnen dokters eindelijk beginnen het probleem te behandelen in plaats van de symptomen te bestrijden.

[ Bericht 30% gewijzigd door Trusten op 09-05-2010 11:04:11 ]

Je kruipt wel heel erg in de slachtofferrol Trusten. Dus jij bent 90 kilo aangekomen door naar hamburgers te kijken? Tuurlijk kunnen sommige mensen alles eten maar die worden van binnen ook gewoon ziek.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 11:16 schreef Sarabi het volgende:
Je kruipt wel heel erg in de slachtofferrol Trusten. Dus jij bent 90 kilo aangekomen door naar hamburgers te kijken?

Omdat ik het met je oneens ben in hoeverre het de eigen schuld is van mensen dat ze zo zwaar worden kruip ik in de slachtoffer rol? Ik baseer het tenminste ergens op namelijk op onderzoeken en mijn eigen verhaal en de vele verhalen van anderen die ik ken. Dat van jou is gebaseerd op dat enorme bord voor je kop.

Ik ben diegene met een bord voor mijn kop, maar jij denkt dat je door de lucht zo dik bent geworden?
Maar goed ik ben weer weg hier, ik geef eerlijk toe dat het door mijzelf komt dat ik veelste dik was maar heb het ook op Eigen kracht eraf gekregen.

Ik zou het heerlijk vinden als er eens wat meer bekend zou worden waarom sommige mensen nou dik worden en sommige mensen niet. Daar is echt te weinig over bekend en ik geloof het hele 'dat komt alleen vanwege het eten'-verhaal helemaal niet.

Zelf ben ik altijd aan de magere kant geweest, heel logisch voor iemand met chronische aandoeningen. Je lijf verspilt namelijk heel veel energie dus ik moest ook heel veel eten. Ik kreeg er altijd nare opmerkingen over, maar heb dat naast me neer gelegd. "Heb je anorexia/Jij eet ook als een bootwerker zeg!" etc. etc.

Daarna heb ik een hele rare periode gehad met mijn gewicht en omvang vanwege schildklierproblemen. Zowel maat 32 (40 kilo!) als na de radioactief jodium-behandeling maat 44 (70kg). Ik was echt in 3 maanden 30 kilo aangekomen, niet normaal en heel vervelend. Hoeveel mensen mij wel niet vroegen of ik 'op dieet ging'. Waarna ik altijd antwoordde: Ik wil graag eerst beter worden, daar gaat mijn energie heen. Ik vond het echt onzinnig hoe naar mensen zijn tegen mensen die zwaarder zijn en dan heb ik nog slechts een paar kg overgewicht! Onzinnig! (Ik ben 1.66m)

Na mijn revalidatieperiode ben ik weer terug op het juiste gewicht (al hoewel iets zwaarder dan vroeger, maar ik sport nu 2x in de week) van 60-65kg alhoewel mijn schildklier nog steeds niet stabiel is. Dus 3 weken hormonen en ik heb d'r weer 5kg bij... Ik eet nog steeds meer dan gemiddeld en eet mijn vriend (met zwaar overgewicht) er zo uit. Ik draag maat 34/36 en dat vind ik prima.

Ik vraag me nog steeds af:
- Waarom heb ik geen extreem overgewicht gehad terwijl mijn schildklier heel weinig nog maar deed? Kennelijk heeft mijn lichaam een 'bovengrens' of was mijn stofwisseling niet zo verstoord als bij anderen?
- Waarom kwam het er bij mij wel af, en waarom niet bij zoveel andere schildklierpatienten ? Ergens moet er toch een stofwisselingsverhaal zitten?
- Sommige slanke mensen blijken enorm veel vet tussen hun organen te hebben zitten (kan je bij scans zien) en anderen weer niet. Waar ligt dit aan?

Mijn inziens zit er toch heel wat in de stofwisseling waar we niets maar dan ook niets van weten. Tijd om dat eens uit te gaan zoeken. Schuldvraag is bij mijn weten helemaal nog niet zo interessant. Genetische oorzaken lijken namelijk een enorm grote rol te spelen, anders had ik met een TSH van 70 wel 130kg gewogen...

Edit: Oh ja, en ik lurk dus al heel lang in dit topic want ik heb geen WLS gehad dus dan post ik niet actief mee, maar dat had eventueel dus wel gekund als ik nog meer was blijven aankomen en het er niet vanaf was gegaan.

[ Bericht 4% gewijzigd door kahlie op 09-05-2010 12:09:11 ]

quote:

Op zondag 9 mei 2010 11:31 schreef Sarabi het volgende:
Ik ben diegene met een bord voor mijn kop, maar jij denkt dat je door de lucht zo dik bent geworden?

Ja, jij hebt het echt begrepen. Dat jij geen lintje van de koningin hebt gekregen twee weken geleden verbaasd me.

hela!
dit is niet de bedoeling van dit topic, hier komen mensen bij elkaar om te praten over weight loss surgery en ervaringen te delen, dan is het nergens voor nodig om die discussie aan te gaan, ik vind niet dat dat nodig is in dit topic.

en dat gebitch mag ook wel achterwege blijven, want echt aardig komt het er niet uit mensen.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 01:21 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Laatste reactie nog, waarbij ik heel duidelijk zal zijn in wat ik bedoel zodat ik niemand beledig.
Waarom ik denk dat een groep mensen wel wat aan hun overgewicht kan doen is omdat het probleem van overgewicht in relatief korte tijd veel groter is geworden.
En dan met name in bijv. Amerika. Maar ook hier in Nederland zie je steeds meer dikke mensen.
En ik kan me gewoon niet voorstellen dat dat allemaal niet aan hen zelf ligt. Ook kinderen worden steeds dikker. En ondanks dat ik pas 23 ben was dat in de tijd dat ik op de kleuterschool zat heel anders. Is daar dan een verklaring voor waarom obesitas een steeds groter probleem wordt?
Van de buitenkant kun je uiteraard niet bepalen wie er wel en wie er geen aandeel heeft in zijn overgewicht.
Nogmaals ik ken jullie niet en ik zeg niet dat een van jullie overgewicht heeft gehad door zichzelf. Dat is ook nooit mijn bedoeling geweest

In de VS hebben babies van 6 maanden overgewicht en zijn er kleuters met insulineresistentie wegens diabetes type 2. Het is een groter probleem dan "oppassen met de hoeveelheden die je in je mond stopt".

Heel informatief:

http://www.uctv.tv/search-details.aspx?showID=16717

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:49 schreef Trusten het volgende:

[..]

Wanneer lukt het wel? Als je nu 90 kilo bent afgevallen ben ik benieuwd of dat er over 5 jaar ook nog af is. Veel mensen die een WLS ondergaan zijn al meerdere keren in hun leven tientallen kilo's afgevallen. Maar het eraf houden is het moeilijkste door uiteenlopende redenen. Maar als het steeds weer misgaat, neemt de frustratie toe en verdwijnt de moed om het nog een keer op volledig eigen kracht te proberen.

Overigens onderken ik het probleem van obesitas helemaal niet, ik weet zelf ook wel dat mensen steeds meer eten en dat dit vooral een probleem van het Westen is máár in dit topic gaat het volgens mij meer om mensen die de obesitas al hebben. Vaak al jaren. Je hebt tegen die tijd ook meestal al je hele stofwisseling om zeep geholpen en vetcellen kunnen wel kleiner worden maar het aantal dat je hebt opgebouwd gaat nooit meer weg en blijft je hele leven proberen om weer groot te worden. Je komt er dus nooit vanaf hoeveel je ook afvalt. Obesitas is niet voor niks een aandoening die door de WHO als ziekte is erkend.

We kunnen dus niet ontkennen dat mensen zwaarder worden omdat er steeds meer gegeten en minder bewogen word maar er zijn inmiddels ook zijn ook al heel wat genen geïdentificeerd die bij het ontstaan van overgewicht een rol spelen. Waarom kan de ene mens alles eten en nooit dik worden terwijl de andere zelfs op een streng dieet niet afvalt? Waarom heeft de een aan twee boterhammen genoeg en kan de ander eindeloos dooreten? Hieraan liggen ook genetische en biochemische processen aan ten grondslag en het wil dus niet altijd zeggen dat je te zwak ben om nee te zeggen tegen die vijfde hamburger. Voor sommigen is kijken naar een hamburger al genoeg.

In mijn ogen zou de overheid obesitas, in navolging van de WHO, moeten erkennen als ziekte en ook investeren in de behandeling ervan. Het op dit moment ontbreken van een vergoedingenstructuur voor de behandeling van obesitas is, zeker in vergelijking met behandelingen van andere chronisch zieken, gewoon sociaal onrechtvaardig.. De overheid zou moeten investeren in een goede behandeling door effectieve programma’s en ondersteunende medicatie te vergoeden. En daar mogen best strenge voorwaarden aan worden verbonden, zoals inspanningsverplichtingen van zowel de patiënt als de behandelaar maar nu heb je gewoon weinig opties. Op die manier komt er een einde aan een tijdperk van sociale onrechtvaardigheid want ook met obesitas heb je chronische aandoening en heb je dus recht op een adequate behandeling. Dan kunnen dokters eindelijk beginnen het probleem te behandelen in plaats van de symptomen te bestrijden.

Kijk dat is teminste een reactie die mij wat eerlijk lijkt. Het leek in het topic er even op dat niemand dik werd door teveel eten. Maar zoals jij zegt wordt er inderdaad steeds meer gegeten. Wellicht is het ook een probleem dat een groep mensen te weinig verstand heeft van gezond eten.
Ik heb daar een heel extreem voorbeeld van, mijn oude horecabazin dacht dat wanneer zij krieltjes in de frituur gooide, ze gebakken aardappeltjes at. En dat was dus beter dan frietjes in de frituur, want friet is slecht voor je.

Ik geloof wel dat als je eenmaal ernstige obesitas hebt je niet makkelijk meer af kunt vallen. En als je het mij vraagt ligt dat o.a. aan dieten die mensen zelfstandig geprobeerd hebben. Over het algemeen vind ik dieten (en dan heb ik het over van die boeken die je over kunt kopen, en niet over de dietiste) erg slecht geschreven en vaak zijn deze dieten niet geschikt voor de mensen die ze volgen. Bijv bouwvakkers die gaan sonja bakkeren. En dit is ook heel logisch tenslotte is niet iedereen een voedingsdeskundige, maar ik denk dat de stofwisseling daarmee wel een flinke opstoter krijgt

Ik ben zelf erg geinteresseerd in voeding en weet er ook best het een en ander van, maar ik kan me goed voorstellen dat een gezonde voeding samen stellen moeilijk is, en mensen ook snel ondervoed kunnen raken als ze op dieet gaan. Dat samen met eventueel veranderen van vetcellen en dat soort zaken lijkt me funest voor je stofwisseling.
Als mensen dan een paar jaar aanmodderen, want zoals ik het begrepen heb komen mensen na een dieet vaak nog meer aan door jojo effect, kan ik me voorstellen dat het gewicht er niet meer af gaat.
En dat er na lange overwegingen gekozen wordt voor wls.
Maar ik blijf wel bij mijn punt dat ik het een heel goed protocol vind dat er een strenge selectieprocedure is.

Maar ik heb eigenlijk nog niet echt een beeld van aan wat voor overgewicht ik moet denken. Ik wel een gelezen bij een bmi van < 30+.
Maar ik vind bmi een beetje onbetrouwbaar omdat ook topsporters door hun spiermassa flink overgewicht hebben volgens bmi.
Zijn er ook mensen die wel flink overgewicht hebben maar nog geen medische noodzaak hebben die voor zon operatie ín aanmerking komen. Of moet je persee een medische oorzaak hebben?

quote:

Op zondag 9 mei 2010 13:09 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Zijn er ook mensen die wel flink overgewicht hebben maar nog geen medische noodzaak hebben die voor zon operatie ín aanmerking komen. Of moet je persee een medische oorzaak hebben?

Wat bedoel je in dit geval met een medische oorzaak? Mijn BMI was 48 en ik heb geen specifieke medische oorzaak als schildklierafwijking e.d. Wel ben ik vanaf jongs af aan al te zwaar terwijl mijn ouders, broertje en zusje gewoon normaal zijn en daar ook weinig moeite voor hoeven doen. En op mijn vierde was ik daar toch echt nog niet bewust mee bezig en at ik gewoon met de pot mee. Vrij gezonde pot ook nog eens

quote:

Op zondag 9 mei 2010 13:14 schreef Trusten het volgende:

[..]

Wat bedoel je in dit geval met een medische oorzaak? Mijn BMI was 48 en ik heb geen specifieke medische oorzaak als schildklierafwijking e.d. Wel ben ik vanaf jongs af aan al te zwaar terwijl mijn ouders, broertje en zusje gewoon normaal zijn en daar ook weinig moeite voor hoeven doen. En op mijn vierde was ik daar toch echt nog niet bewust mee bezig en at ik gewoon met de pot mee. Vrij gezonde pot ook nog eens

Nou bijvoorbeeld als mensen een operatie moeten ondergaan maar die risicovol is door het overgewicht. En dat ze pas de operatie mogen ondergaan als ze minstens 70 kilo afgevallen zijn. Of mensen die af moeten vallen omdat het overgewicht hun medische klachten in stand houden (k kan zo gauw geen voorbeeld bedenken, maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel)
Uiteraard heeft ook niet iedereen die overgewicht heeft een ongezonde voedingstijl. Maar ik merk wel in mijn omgeving dat veel mensen weinig benul hebben van wat ze nu precies eten. En dat geld ook voor de mensen die geen overgewicht hebben.
Ik kan me zo voorstellen dat het wel kan bijdrage aan eventuele overgewicht.

Maar dan heb ik eigenlijk nog 1 vraag, de aanpassingen die je maakt na een wls, zijn neem ik aan aanpassingen die voor de rest van je leven geldig zijn. Als je voor de rest van je leven aanpassingen zou maken, zou je in principe ook afvallen zonder wls. Ligt het succes van wls dan bij het feit dat er geen andere keuze is dan blijvend die aanpassingen volhouden, dat dat zonder wls om wat voor reden dan ook niet vol te houden is. Of zit er meer achter?

_{even ter verduidelijking de onderste alinea is een beetje kort door de bocht, maar anders werd het verhaal te ingewikkeld. Ik bedoel hiermee niet te zeggen dat mensen ook kunnen afvallen zonder wls 'als ze hun aanpassingen maar gewoon volhouden'}

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:49 schreef Trusten het volgende:

Overigens onderken ik het probleem van obesitas helemaal niet, ik weet zelf ook wel dat mensen steeds meer eten en dat dit vooral een probleem van het Westen is máár in dit topic gaat het volgens mij meer om mensen die de obesitas al hebben. Vaak al jaren. Je hebt tegen die tijd ook meestal al je hele stofwisseling om zeep geholpen en vetcellen kunnen wel kleiner worden maar het aantal dat je hebt opgebouwd gaat nooit meer weg en blijft je hele leven proberen om weer groot te worden. Je komt er dus nooit vanaf hoeveel je ook afvalt. Obesitas is niet voor niks een aandoening die door de WHO als ziekte is erkend.

Dat verhaal met die vetcellen: die dingen worden als ik het mij goed herinner, in twee periodes aangemaakt: in je kinderjaren en in de tweede helft van je puberteit. Betekent dus ook dat mensen die als kind een slecht eetpatroon kregen aangeleerd, eigenlijk geen schijn van kans hebben om ooit slank te zijn. Betekent niet dat je meteen morbide obesitas ontwikkelt, wel dat je goeie kans hebt om een leven lang tegen overgewicht te moeten strijden (dat zou jou toch bekend voor moeten komen, Sarabi!). Met een beetje mazzel ben je dan ook nog zo snugger om als tiener lekker extreem te gaan lijnen, dan wordt het helemaal lastig om nog meer af te vallen op lange termijn. Het welbekende jojo-effect. Hier wordt dan vaak al de basis gelegd voor serieuze obesitas.

quote:

In mijn ogen zou de overheid obesitas, in navolging van de WHO, moeten erkennen als ziekte en ook investeren in de behandeling ervan. Het op dit moment ontbreken van een vergoedingenstructuur voor de behandeling van obesitas is, zeker in vergelijking met behandelingen van andere chronisch zieken, gewoon sociaal onrechtvaardig.. De overheid zou moeten investeren in een goede behandeling door effectieve programma’s en ondersteunende medicatie te vergoeden. En daar mogen best strenge voorwaarden aan worden verbonden, zoals inspanningsverplichtingen van zowel de patiënt als de behandelaar maar nu heb je gewoon weinig opties. Op die manier komt er een einde aan een tijdperk van sociale onrechtvaardigheid want ook met obesitas heb je chronische aandoening en heb je dus recht op een adequate behandeling. Dan kunnen dokters eindelijk beginnen het probleem te behandelen in plaats van de symptomen te bestrijden.

Ik denk wel dat er in de meeste gevallen ook een aanzienlijk psychologisch aspect aan vastzit en dat dat zeker ook grondig aangepakt moet worden voordat je aan een WLS begint. Het is meestal niet puur genetisch of fysiek. Dingen met zelfbeeld, onzekerheid, sociale isolementen, schaamte... Nou ja. Ik bedoel maar te zeggen dat je dat aspect niet over het hoofd moet zien voordat je begint met behandelen.
_{Wat dat betreft vind ik die multidisciplinaire aanpak van obesitas (dietist/arts/sport&fysio/therapie) heel goed - moet je dat geprobeerd hebben voor je een WLS krijgt?}

[ Bericht 0% gewijzigd door ColdFeet op 09-05-2010 14:43:32 ]

quote:

Op zondag 9 mei 2010 14:30 schreef ColdFeet het volgende:
Ik denk wel dat er in de meeste gevallen ook een aanzienlijk psychologisch aspect aan vastzit en dat dat zeker ook grondig aangepakt moet worden voordat je aan een WLS begint. Het is meestal niet puur genetisch of fysiek. Dingen met zelfbeeld, onzekerheid, sociale isolementen, schaamte... Nou ja. Ik bedoel maar te zeggen dat je dat aspect niet over het hoofd moet zien voordat je begint met behandelen.
_{Wat dat betreft vind ik die multidisciplinaire aanpak van obesitas (dietist/arts/sport&fysio/therapie) heel goed - moet je dat geprobeerd hebben voor je een WLS krijgt?}

Wat je nu schrijft is precies waar ik mijn afstudeerartikel (hbo maatschappelijk werk en dienstverlening) over schrijf . Die multi-disciplinaire aanpak weet ik niet zeker of dat MOET...ik heb het wel gehad dus ik weet niet hoe dat was geweest als ik dat niet had gehad. Bij mij is er vrij serieus op ingegaan in ieder geval op al wat ik eerder al had geprobeerd...

Dat komt zeker bekend voor maar dan ligt het nog steeds aan wat ik in mijn mond stop of ik aankom of afval. Misschien moet ik wel meer opletten Dan anderen maar nog steeds ben ik verantwoordelijk.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 17:03 schreef Sarabi het volgende:
Dat komt zeker bekend voor maar dan ligt het nog steeds aan wat ik in mijn mond stop of ik aankom of afval. Misschien moet ik wel meer opletten Dan anderen maar nog steeds ben ik verantwoordelijk.

Ja, maar jij bent natuurlijk ook een lichtend baken van zelfdiscipline en allesoverheersende slankheid Kom nou toch even!

Ik wil obesitas geheel niet goedpraten, maar het is wel iets complexer dan alleen maar eten in je mond stoppen. Zoals al een keer of wat is gemeld.

Ik zeg ook nergens dat ik dat ben, maar de meeste mensen ( zoals ik) hebben er zelf wel een groot aandeel in

Wat is jouw voorstel dan? Laat ze maar lekker doodgaan? Het heet niet voor niets morbide obesitas.

Nee maar zoals ik al eerder vroeg vraag ik me af wat het verschil is tussen mensen met of zinder operatie afvallen, is dat verschil altijd medisch?

Maar dat is toch al uitgelegd? Dat kan nog wel als je de 100 kilo aantikt, maar als je 150 weegt en een totaal verneukt metabolisme en een verneukte relatie met eten hebt is het in veel gevallen niet meer te doen om te zeggen 'ga maar regelmatig bewegen en 6 kleine, gezonde maaltijden per dag eten'.

Natuurlijk, achteraf kijk je een koe in z'n kont en kun je wel bedenken dat die maanden koolsoep en herbalife op je 18e niet zo'n strak plan waren. Maar ja. Wat moet je dan?