![]()
quote:
Kent u het sprookje van de Bremer stadsmuzikanten. Een ezel, een hond, een kat en een haan. Allemaal op de vlucht. De ezel is te oud en zou gedood worden door zijn baas. De haan die zit te kraaien zou eindigen in de soep. De kat met stompe tanden die niet meer op muizen kan jagen en overbodig is geworden. En de hond wiens baas hem zat is.
Onderweg ontmoeten ze elkaar. Vier dieren, zo verschillend en zo gelijk die vrienden worden en samen op pad gaan. Naar Bremen om muzikant te worden en van het leven te genieten. Ze dwalen rond tot ze bij een huis komen. Een warm huis waar een goede maaltijd wacht. Verlangend kijken ze er naar. Maar het is een rovershol, wat moeten ze nu doen. Ze bundelen tenslotte hun krachten. De hond klimt op de rug van de ezel, de kat op de rug van de hond en de haan op de kop van de kat. Zo vormen ze een grote gestalte. De rovers schrikken zo van het spook wat ze zien dat ze op de vlucht slaan. En de dieren leven nog lang en gelukkig in het heerlijke huis waar ze voor altijd blijven.
Was het ook in het echte leven maar zo makkelijk om je vijanden te verslaan. En voor altijd een thuis te vinden, onbedreigd en veilig.
Zoals in sprookjes werkt het echte leven niet. Ook in Dierenthuis niet. De pony, de kat, de hond, de haan en het konijn hebben we al. Ze leven in harmonie samen. Maar de boze buitenwereld is niet zo makkelijk te verslaan. Een nieuwe rechtszaak brengt voor Dierenthuis en haar bewoners weer onzekerheid. De eisen van de tegenpartij: ophokken van alle dieren of binnen 3 dagen na de uitspraak vertrekken. Onhaalbare eisen. We kunnen alleen maar hopen dat de rechter dat ook ziet. Volgens de tegenpartij zou de gemeente Almere verklaard hebben dat zij bereid is de dieren per direct in barakken op te nemen. Hoe komen ze hierbij? Stichting Dierenthuis weet hier zelf niets van. Zijn er voor barakken geen vergunningen nodig vraag je je af. En waar in het mooie Almere moeten die barakken komen? Barakken….. wat een naar woord.
Net als de dieren in het sprookje zijn onze dieren in het verleden verjaagd, verguisd, bedreigd.
Dierenthuis heeft ze opgenomen om een thuis voor altijd te bieden. Daarmee hebben we ook de plicht om onze dieren de beste omstandigheden te geven. Een woonplek waar ze zichzelf kunnen zijn. Rust, veil igheid, geen stress en geen onnodig gesleep. De beste zorg die er is. Daar staan we voor. Dáár gaan we voor. Voor minder doen we het niet.
Kort geleden zijn Alice en ik op bezoek geweest in Almere. Samen met Marlene, de voorzitter van de projectgroep ‘Dierenthuis naar Almere’. Niet bij de nieuwe locatie maar op bezoek bij Stichting Aap. Om kennis te maken en te kijken of we wat kunnen leren van deze stichting en hoe zij de fondsenwerving aanpakken. Directeur David van Gennep ontving ons zeer hartelijk en nam ruim de tijd voor het bezoek. Hij is ooit begonnen als vrijwilliger en heeft Stichting Aap uit gebouwd van kleine groep vrijwilligers tot de grote organisatie die het nu is. Bekend en gerespecteerd. Als hij vertelt van dit proces en hoe hij begonnen is zie je de passie in zijn ogen. Dezelfde passie die wij hebben voor onze dieren. Katten, honden of apen maakt hierbij niet veel uit. Ook wij staan voor de uitdaging van een verhuizing en om Dierenthuis te laten groeien en uit te bouwen. Maar er is wel een groot verschil met stichting Aap. Toen David daar begon was het een club met enorm gemotiveerde vrijwilligers maar slecht bestuur en veel, financiële, problemen.
Dat heeft Stichting Dierenthuis niet. Dierenthuis staat als een huis. We gaan verhuizen, we gaan groeien, er zullen dingen veranderen. Maar één ding blijft altijd. Dat is het Dierenthuisgevoel. Krachtig en onverslaanbaar.
Dierenthuis is als organisatie uniek. Ze heeft geen overlegstructuren zoals in de meeste organisaties. Geen eindeloze vergadermomenten om ‘iedereen op een lijn te krijgen’. Geen hiërarchische functieomschrijvingen, duur betaalde krachten of coördinatoren. Wat we wel hebben?
Een ijzersterke basis door Alice en Steven gevormd. Een zeer gemotiveerde groep vrijwilligers die zich met hart en ziel maar ook met verstand inzetten voor de dieren. Vrijwilligers die zich kunnen ontwikkelen en ontplooien, ieder op eigen terrein. Fotografen, post beantwoorders, verzorgers, poetsers, schrijvers, actievoerders, mediamensen. We hebben het allemaal. En bovenal een enorm trouwe achterban die door het vuur gaat voor onze dieren. Die nooit de dieren in de steek laat. Die pal achter ons staat in goede en slechte tijden.
En u, die achterban vragen wij nu opnieuw om hulp. Diere nthuis gaat naar Almere. Er wacht een prachtige kans. Mooier, groter, beter zal het nieuwe verblijf worden. Een sprookje dat werkelijkheid wordt. Móet worden.
Denkt u opnieuw aan onze dieren. Help mee om het geld voor de aanbesteding bij elkaar te krijgen. Stem mee om Dierenthuis tot ‘Hart van Nederland’ te maken. Breng de actie onder de aandacht van zoveel mogelijk mensen.
Samen staan we sterk. Samen laten we een droom uitkomen.
Een prachtig nieuw thuis voor onze dieren.
Wij gaan naar Almere. Gaat u met ons mee?!
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.