quote:
Op zaterdag 1 mei 2010 00:41 schreef barthol het volgende:[..]
Ik snap dat volkomen Gia,
Ik heb zelf ook vaak onder vuur gelegen, mede omdat ik op psychische gronden was afgekeurd, maar ook heel duidelijk liet zien dat ik van alles kon. Ik ben ook een beetje allergisch voor lieden die denken dat ze een WAO'er ter verantwoording moeten roepen, Zat met mijn gevoelens over mijn afkeuring, tussen twee tegengestelde invloeden die op me werden uitgeoefend. Een pushende en een remmende invloed. Als ik het me teveel had aangetrokken zou ik een pingpongbal geweest zijn, of me als zo'n heen en weer gemept speelballetje gevoeld hebben.
Daarom zeg ik het vaak al niet eens.
Kom ik ergens en vragen ze wat ik doe. Zeg ik: "Ik werk niet". Klaar. Kunnen ze er zelf van denken wat ze willen.
Maar ja, familie en aangetrouwde familie weten dat wel en daar wordt het op feestjes wel eens op het woord gegooid. En tja, dan krijg je dus allemaal van die opmerkingen als: 'je kunt toch ook hier komen, kun je toch ook op een kantoor komen'. "Je mankeert niks aan je handen en je hoofd, jij kunt best werken!"
En in die opmerkingen heb ik dus geen zin in. Ik verwijs ze dan voor klachten door naar het UWV en als ze dan nog doorgaan, ga ik naar huis.