Opperslackers

Er was eens een Biermeisje. Zij groeide op in een klein dorp aan de Veluwe, samen met haar vrienden The Ninja Turtles (schuilnaam ). De jaren gingen voorbij. Zij zag haar makkers ten onder gaan aan drugs en drank. Ze krabbelden weer omhoog en maakten zichzelf weer kapot. Biermeisje werd volwassen en besloot ergens anders een leven op te bouwen, aan de andere kant van Kikkerland. Dat ging haar goed af. De keren dat zij terugkeerde naar haar geboortedorp waren op één hand te tellen. Terwijl zij druk aan het studeren (en stappen) was, zaten de Ninja Turtles thuiswonend en wel de hele dag te zuipen en te trippen. Biermeisje besloot om even een jaartje afstand te nemen. Nu 3 jaar later zijn er een aantal dingen veranderd, ze zijn gestopt met de harddrugs. Sommige zijn zelfs een studie begonnen. En Biermeisje was er vaker bij om deze 'veranderingen' te aanschouwen.

Tot op een dag drie van de Ninja Turtles besloten om te gaan samenwonen. Aangezien ik graag wat privacy wil waarborgen heb ik ze schuilnamen gegeven. Goh, ze heten dus niet echt de Ninja Turtles.
(De hele groep bij elkaar bestaat ui 20 man en er bestaan dus een boel subgroepjes). Ik zal ze even voorstellen:

Leonardo (21): is de meest serieuze van het stel, is goed bezig met een HBO studie. Drinkt ook behoorlijk veel, maar doet wel wat hij 'moet' doen. Hij is de meest discrete en stabiele van de groep. Over hem maak ik me geen zorgen, want die komt er wel. Helaas had ik wel mijn hoop op hem gevestigd dat hij die andere twee een beetje binnen de perken zou houden.

Donatello (24): is de meest intelligent, maar ook de meest zelfdestructieve Turtle. Hij is aan meerdere opleidingen begonnen, maar maakt nooit iets af. Dan komt hij weer terecht bij een of andere productiewerkje. Er gaat geen dag voorbij zonder dat hij dronken of stoned of allebei tegelijk is. Hij gebruikt zijn ADHD om die te kunnen doen. Hij is dan ook elke winter zo depressief als een voordeur.

Raphael(22): is helemaal van het padje. Hij is een slimme jongen, maar heeft alleen een MAVO diploma. Doet verder ook geen moeite om zich te wagen aan een studie. Hij is namelijk vreselijk verwend en heeft nooit geleerd dat je soms hard moet werken en soms dingen tegen je zin in moet doen. Hij werkt gemiddeld 8 uur in de week en meldt zich constant ziek. Dat kan ook gewoon, want zijn ouders blijven maar alles voor hem betalen.

Gemeenschappelijke kenmerken: Geen vaste vriendin, alleen knipperlichtrelatie of maken compleet geen kans door antisociale trekjes en overmatig dronkenschap. Het leven is in ieder geval één groot feest. Althans, dat denken ze dan. Ze trekken elkaar allemaal naar beneden en schieten niet verder op. En 'willen' wel verder komen en dat werkt frustrerend.

Waarom heb ik dit topic geopend? Ik maak me zorgen om deze jongens en normaliter ben ik niet zo van 'hoopgevende" geruststellingen, maar ik vraag me af of het er ooit nog in zit dat het goed gaat komen met ze. Dus mijn vraag is: Ben of ken jij iemand die ook een opperslacker was? Zo ja, wat zou ik er eventueel aan kunnen doen? En wat heb je er zelf aan gedaan om wat van je leven te maken?

Voor mij is het vrij vanzelfsprekend om niet elke dag lam op de bank te liggen en niks te doen, dus ik vind het ook moeilijk me in te leven in deze knapen. Het probleem is dus dat bijna die hele groep nu in dezelfde plaats woont en alleen maar bij elkaar komen zuipen en blowen en het huis van de Ninja Turtles is de uitgangsbasis.

quote:

Op woensdag 7 april 2010 13:23 schreef kless het volgende:
waar stond dat deze generatie het beter gaat doen dan de vorige.
UItschot is er altijd.
soms quarterlife? of verlaatte pubertijd.
Geen andere criminele activiteiten?

maatschappelijk keurslijf is niet voor iedereen weggelegd.

Ik wil even voorop stellen dat het echt jongens met een hart van goud zijn, dus ze hebben geen kwaad in de zin. Verlate pubertijd... daar zitten ze al een poos in... de meesten zijn al ontspoord op hun 13e en zijn er niet meer uitgekomen.
Sommigen hebben wel een strafblad, maar dat zijn vaak nogal knullige dingen, zoals gehaktballen stelen uit een voetbalkantine. (Ze waren stoned en hadden honger.)

Ik heb toch nergens gezegd dat deze generatie het beter gaat doen? Of begrijp ik je nu even verkeerd?

quote:

Op woensdag 7 april 2010 13:19 schreef Buschetta het volgende:

[..]

Jouw verhaal had de mijne kunnen zijn. Ik was de minst "waarschijnlijke" om een goede baan of opleiding te vinden.

Verhuist. 5 jaar drugs verkocht en gefeest. Toen van dat geld diplomas gekocht en naar het buitenland verhuist.
Nu 5 jaar later zitten mijn "vrienden" nog altijd op hun zielige coke feestjes langzaam hun huizen weg te snuiven van relatie naar relatie en ik ben een geslaagde "manager"

Heb ook allang de hoop opgegeven dat het nog goed komt. 50% is erg succesvol en 50% zijn losers met potentie. Die potentie maakt het nog triester want ze komen er niet uit. Heb zelf ook al de moed opgegeven na ze talloze malen banen te hebben aangeboden of studies of stageplekken.

Verspilde energie.

Nou, mijn verhaal is dat ik zelf nooit drugs heb gebruikt en juist de meest waarschijnlijke was die het helemaal ging maken. Dus is niet helemaal hetzelfde.

Maar jouw post... is ook weinig hoopgevend. Mijn vrienden zijn momenteel even niet aan de hard drugs... maar ik denk niet dat het nog lang gaat duren. Het begint altijd met overmatig blowen en drinken... als dat niet meer helpt, gaan ze over op iets anders.

quote:

Op woensdag 7 april 2010 13:34 schreef eleusis het volgende:
Als iemand van de club echt in de problemen raakt, vind ik dat de groep moreel verplicht is om daar op te letten. Jij als buitenstaander in die lifestyle heeft daar toch minder invloed op. Dat komt vrij snel betweterig over en dan krijg je zo'n defensief sfeertje. Je kan de 'zwakkeren' in de groep misschien beter helpen door juist de meer heldere groepsleden er uit te pikken en met hun erover te discussiëren.

Dat is het dus, ik zeg er ook niks over, alleen tegen de personen waar ik een goede band mee heb. Het mooie van het geval is dat Raphael wel eens bij mij op bezoek komt aan de andere kant van Nederland en dan helemaal niks gebruikt, zelfs geen druppel alcohol. Het is een soort voor Spa voor hem, want hij slaapt vaak dan vroeg komt echt even bij. Ik vermoed dat ik bij sommigen niet eens van verslaving kan spreken, maar pure peergroup pressure.

Ik weet wel dat het niet goed gaat komen als ze bij elkaar blijven wonen.

Ik moet wel zeggen dat ik me echt machteloos voel.

quote:

Op woensdag 7 april 2010 14:24 schreef Buschetta het volgende:

[..]

Het zijn volwassenen. En aangezien je zelf al aangeeft dat ze niet dom zijn moeten ze gewoon hun verantwoordelijkheid nemen en iets van hun leven gaan maken. Let wel... sommige mensen hebben niet de drang om meer te verdienen of een carriere te starten. Die zullen altijd van baan naar baan hoppen en tussendoor hun centen wegblowen/drinken/snuiven.

Ik heb voor mezelf een regel gesteld dat mijn huis altijd open staat als een van hen echt in de shit raakt. Ik zal ze steunen tot ze weer op eigen benen kunnen staan. Houdt ze ook wel enigzins in de gaten maar wat jij al noemde dat betweterige laat ik gaan. Ik hoop ze ooit nog een plekkie te kunnen geven in een bedrijfje van me waarin ze kunnen opbloeien en hun kwaliteiten kunnen benutten.

Probleem is dat naarmate ze ouder worden ze inzien dat ze de kansen laten liggen en daardoor alleen maar nog meer lam worden. Dus depressies omdat ze zichzelf "losers" vinden. Ooit op het VWO nu aan de lopende band.

Machteloosheid is iets wat je moet laten varen zolang je lol hebt met ze en ze van je houden. Geniet van die momenten en laat de tijd z'n beloop nemen.

Je hebt helemaal gelijk.

Maar wat je zegt, de machteloosheid laten varen. Ik voel me al jaren zo. Als ik zie wat er allemaal gebeurt of weer verhalen hoor over iemand die verkeerd is gegaan. Op een of andere manier ben ik hier gewoon niet sterk genoeg voor. De ene kant van mij wil heel graag contact met ze houden en de andere kant wil er eigenlijk niks meer mee te maken hebben. Ik kan namelijk wel lol met ze maken, maar de nare gevoelens die ik er aan over houd overtreffen dat weer. Ik kan niet van ze op aan, ze zijn zo inconsequent en onbetrouwbaar als de pest. Hoe egoïstisch men me ook mag vinden. Ik vraag me vaak af wat ik hier eigenlijk uit haal en dat is vrij weinig.

quote:

Op woensdag 7 april 2010 17:42 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Ergens denk ik dat die machteloosheid je juist iets probeert te vertellen, en dat is of dit wel de juiste soort vriendschap voor je is.
Een poosje terug ging ik ook met een groepje om, en ok ze werkten wel maar het comazuipen overheerste elk weekend en steeds bij hun thuis. Het ging steeds alleen maar om de drank dan echt om de gezelligheid en juist elke keer was er een hoop drama.

Ik zelf werk niet (ziektewet Borderline) maar ik had wel zoiets van er valt toch meer uit het leven te halen dan steeds drinken bij hun thuis, want zoals naar film gaan andere dingen deden ze niet .

Uiteindelijk overleed iemand we allemaal kenden en dat is voor mij toen juist ook iets wat me uiteindelijk heeft doen besluiten om die groep te laten voor wat het is en mijn eigen ding te doen.
Achteraf vind ik het leven te kort om me druk te maken om me druk te maken om mensen die er zelf niets aan doen en soms zelfs mee sleuren in hun wereldje.

Het zijn volwassen mensen en soms moet je voor jezelf kiezen ongeacht hoe moeilijk het is.
Het punt is namelijk dit, jij maakt je er druk over en hun zien het waarschijnlijk als leuke anekdote van weet je nog toen wij zo naar de kloten waren en gaan vrolijk verder.

Ik denk dat je voor jezelf eens goed op een rijtje moet krijgen wat jij wilt in je leven en wat niet.
Hun hebben hun leven en jij het jouwe, waarschijnlijk ben je deze vriendschap ontgroeit en wil je meer uit het leven.
Deze mensen houden je tegen omdat je dan te druk maakt erover, soms kun je beter zeggen het is een mooie tijd geweest en zelf verdergaan met misschien meer nieuwe mensen die nu wel in je leven passen en waarbij de problemen niet overheersen.

Dat klopt als een bus. Dat zijn natuurlijk ook de enige onderwerpen die besproken worden, oh, wat waren weer dronken met zijn allen. En wat was het grappig dat die ene kerel in een lantaarnpaal klom, er vanaf viel en even bewusteloos was.
Uiteindelijk als je 1 op 1 met ze praat, vinden het toch allemaal niet zo prachtig.

Ik denk inderdaad dat het tijd voor me wordt om er afstand van te gaan nemen. Dat ik de vriendschap ontgroeid was, wist ik al lang. Het is alleen moeilijk om mensen aan de kant te zetten waar je het beste mee voor hebt. Ik weet ook dat het beter is voor mij om ze niet meer te zien. Dit heb ik al eerder geprobeerd, maar toen kreeg ik toch ineens smsjes van ze, hoe het met me ging. Tussen de roesjes door, denken ze blijkbaar nog wel eens aan me.

Het heeft denk ik weinig zin om ze het aan te kondigen dat ik er klaar mee ben, omdat ze het toch niet begrijpen. Gewoon maar niks meer van me laten horen?

Hmm!

Dat kan ik opzich wel begrijpen, maar ik ga er toch nog even over nadenken.

quote:

Op woensdag 7 april 2010 18:56 schreef kless het volgende:

[..]

Vergis je niet in de visie over die leefstijl, want dat geld voor ontzettend veel andere leefstijlen net zo goed.

Hoe bedoel je?

Daar zeg je het al "sprak" laatst. Ik spreek ze best vaak, ondanks dat ik er niet meer woon.

Met sommigen heb ik al een poosje contact verbroken, dat had verder ook geen meerwaarde meer.
Er zijn er 3 waar ik echter wel het beste mee voor heb. Dat raakt je dan ook het meest natuurlijk.

quote:

Op woensdag 7 april 2010 19:05 schreef kless het volgende:

[..]

Ook andere mensen met andere levensstijlen vinden het net zo min prachtig als er eerlijk 1op1 over word gesproken

Ik onderhou wel contact met de slackers, vanavond voetbal kijken met een biertje er bij. Daarna ga ik naar huis slapen en gaan zij verder met blowen en pokeren.
Waarschijnlijk stop ik er mee als ik niet meer in de buurt woon of kinderen heb die alle energie opvreten

Ik dacht: Nu komt er iets heel diepzinnigs, maar nee.

Dat begrijp ik ja, maar dat is nu juist het verschil.
Mijn eigen omgeving is erg open, sociaal, ambitieus. Dus wat dat betreft zijn we altijd zo eerlijk mogelijk tegen elkaar. In die groep kan dat uiteraard niet.