lpt.

Vinden jullie dat nou humor?

Aah, je kunt er toch wel een béétje om lachen? Een flauw glimlachje?

Hij ligt er zo zielig bij.

Morgen is 'ie gewoon weer een blij hondje.

quote:

Op donderdag 1 april 2010 19:39 schreef Lienekien het volgende:
Morgen is 'ie gewoon weer een blij irritant hondje.

Ik heb wel wat katers laten castreren, de laatste lichting kreeg wegens nieuw baanbrekend inzicht van de dierenarts ook echte pijnstilling. Dat maakte wel verschil.

quote:

Op donderdag 1 april 2010 19:29 schreef Claudia_x het volgende:
Vinden jullie dat nou humor?

Als je dat als oprecht geinteresseerde wetenschapper vraagt: ja.

Als je dat als TTK'er vraagt: ja.

(en dat komt niet eens door mijn vermeende hondenafkeer. Al zou ik het misschien minder leuk vinden als Batuwu gecastreerd zou worden, dat dan weer wel)

quote:

Op donderdag 1 april 2010 19:40 schreef sigme het volgende:
Ik heb wel wat katers laten castreren, de laatste lichting kreeg wegens nieuw baanbrekend inzicht van de dierenarts ook echte pijnstilling. Dat maakte wel verschil.

Wij hebben een heel lieve dierenarts, dus met de goede zorgen zit het wel snor.

Bij Sophietje was het indertijd trouwens een regelrecht drama. Die is de hele praktijk doorgerend en heeft op alle assistenten een poging tot moord ondernomen.

Je kunt niet anders dan de verschrikkingen des levens in het gelaat lachen, Claudia. Ander is alles verloren.

Wacht maar tot je zometeen je eigen pup hebt.

_{Ik vind het echt heel zielig.}

Wij hadden altijd teefjes. Met uitzondering van Donar, de Geweldenaar.


_{Links: Gellius, rechts: de Geweldenaar. Achter: Amsterdam .}

Dat bontje!

_{Jij lijkt ontzettend op je moeder.}

Alsof ik willoos buiten mijn biotoop werd geplaatst, als een tamme kat uit mijn mandje getild, terecht kwam in een kannibalenkolonie.
De salarisbetaler had het snode plan opgevat mij mee te nemen naar de wijnbar op het Tournooiveld, recht tegenover het Mauritshuis. 'Hier gebeurt het allemaal jonge, op het mooiste stukkie De Haag.'
Een gladde horecaboy heette ons welkom en schudde ons de hand. Hij droeg gettosneakers onder zijn maatpak.
'Ik voel me eige hier nooit echt thuis', fluisterde de vriendin van de salarisbetaler mij toe.
Overal keken gestreken hoofden ons van zekere hoogte aan. Een bancair type met een stuk zalm in zijn hand wilde niet van het gangpad wijken. 'Karel laat die jongen er even door joh', riep zijn kauwende collega. De salarisbetaler was al vooruit gerend en wenkte ons. 'Je ziet er best lekker creatief uit hoor', zei hij toen we eenmaal zaten, in een hoekje van de zaak. 'Heb je die blonde chick gezien, met die ouwe naast 'r? Ze zit 'm de hele tijd in zijn nek te kroelen.'
De vriendin van de salarisbetaler keek me boos aan. 'Dat heb tie nou hè. Bij blond is tie meteen afgeleid.'
De gladde horecaboy kwam ons de wijn inschenken. 'Doe ook maar een portie garnalenkroketjes', zei de salarisbetaler. 'Ik vin gewoon zoutjes ook goed', zei de vriendin van de salarisbetaler. De salarisbetaler lachte misprijzend. 'Wat is dat nou, zoutjes.'
De vriendin van de salarisbetaler vond de wijn niet lekker. 'Hij smaak zuur', zei ze. De salarisbetaler zei dat één fles vijftig euro kostte. 'Je proeft als het ware het hooi van de stal, het schijt van de koeien.' Ik zei dat de wijn weliswaar fris en licht rook maar dat een slok je mond al gauw vulde met een breed scala aan smaken. 'Toch vol en rond', merkte ik op.
'Je proeft goed', zei de salarisbetaler, 'en je kan horen dat je erover hebt nagedacht.'
We kwamen over het werk te praten. De salarisbetaler probeerde mij het verschil uit te leggen tussen taken en verantwoordelijkheden.
'Laat hem nou es uitpraten, hij wil je iets zeggen', zei de vriendin tegen de salarisbetaler.
Ik zei dat ik mijn taken als mijn verantwoordelijkheden zag. 'Jij hebt geen verantwoordelijkheden', zei de salarisbetaler. 'Jij hoeft je toch nooit met budgetten bezig te houden? Zorg eerst maar es voor een zo goedkoop mogelijke inkoop.'
Er kwam een neger op ons af. 'Die neger ken ik, en dat ga ik hem vertellen ook,' zei de salarisbetaler. De neger gaf de salarisbetaler een hand, de vriendin van de salarisbetaler een knipoog en mij een knik.
'Ik heb jou zondagmiddag gezien bij Carlo en Irene', zei de salarisbetaler. 'En ik kijk normaal nooit naar dat programma.'
'Je bent de zoveelste', riep de neger uit. 'Ik kende het programma niet eens maar mijn dochter studeert Media & Entertainment en ze had me zomaar uitgenodigd.'
'Ik vin Carlo en Irene echt een lekker gezellig programma zo voor op de zondagmiddag', zei de vriendin van de salarisbetaler.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ringo op 01-04-2010 23:21:30 ]

Jij maakt tenminste nog eens iets mee.

quote:

Op donderdag 1 april 2010 20:09 schreef Claudia_x het volgende:
_{Jij lijkt ontzettend op je moeder.}

Dat komt door de bolletjes op onze mutsen. Dat doen we nog steeds zo als we samen de stad in gaan. .

quote:

Op donderdag 1 april 2010 19:40 schreef sigme het volgende:
Ik heb wel wat katers laten castreren, de laatste lichting kreeg wegens nieuw baanbrekend inzicht van de dierenarts ook echte pijnstilling. Dat maakte wel verschil.

Die man had tandarts moeten worden.

Goedemorgen.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 02:31 schreef Diverse_Reality het volgende:

[..]

Die man had tandarts moeten worden.

Vrouw.

Ha-ha, Div_re is een ongeëmancipeerde plork!

Nou, hij degradeerde de mannelijke dierenarts eigenlijk.
Hier gaat De Man over de Grote Dieren, en de juffrouw over de schootbeestjes.

Ik zou ook geen trek hebben.

... and all I got was this lousy T-shirt.

Waarom heeft de hond kleren aan?

Zodat hij z'n hechtingen er niet uit kan halen.

Ik vind m niet op een hond lijken, dat is positief.

Blaft 'ie?

Oh, is het een rompertje?
M'n katers hadden geen hechtingen die beschermd moesten worden. Volgens mij was er ook niets gehecht, bij één ingreep was ik aanwezig. Als ik het mij goed herinner was de complete ingreep :

opensnijden van de zak

balletjes eruit knijpen

balletje endje uit zak trekken

streng doorsnijden
Klaar.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 11:33 schreef Lienekien het volgende:
Blaft 'ie?

Hij heeft een paar keer geblaft omdat hij het wat raar/eng vond, maar dat was maar eventjes.

_{Of bedoel je in het algemeen?}

Ja, in 't algemeen.

Ik zou mijn eigen hond heel lief vinden, maar ik word nooit een hondenmens.

Hij blaft als hij aandacht wil, en dat geblaf gaat door merg en been. We proberen de situatie te vermijden, bestraffen hem heel consequent en hopen dat hij ermee ophoudt als hij de puberteit uit is.

Buiten blaft hij vreemd genoeg nooit. De hond die we vroeger hadden blafte altijd naar andere honden, maar dat heeft Jimbo nog niet gedaan.

Wij hadden trouwens een hond. Die overleed toen ik vier was, toen was 'ie 12. Mijn vader was gek op 'm. Maar hij wilde nooit weer een hond, want honden bleven altijd kinderen. Dus daarna hebben we altijd katten gehad. Hij vond dat mijn moeder en ik zo overdreven met ze omgingen, maar stiekem kon hij zelf ook heel goed met ze. Eentje plofte altijd voor mijn vaders voeten op de grond en dan duwde mijn vader met kleine schuivelstappen de kat voor zich uit. Vond dat beest prachtig. En mijn vader ook.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lienekien op 02-04-2010 11:55:18 ]

Zo klinkt het:

Ik zou hem als goedmakertje een 100% plantaardige hondensnack geven, Claudia. Van Merk X natuurlijk.



De 100% plantaardige grondstoffen worden door Merk X zelf ingekocht: zetmelen, natuurvezels en grondstoffen die het product flexibel maken. Deze grondstoffen worden opgeslagen in een silo of een tank. Vanuit de silo’s en tanks komen ze terecht een dubbelschroefse extruder. Deze extruder zorgt er onder hoge druk voor dat de ruwe grondstoffen in vloeibare materie worden omgezet, een zogenaamd biopolymeer. Dit biopolymeer komt in lange, spaghetti-achtige slierten uit de extruder en wordt in kleine korrels gesneden. Deze korrels worden via een luchtpijp naar de droger getransporteerd. In de droger worden de korrels naar een exact, vooraf bepaald vochtgehalte gebracht. De gedroogde korrels gaan naar de koeling; als ze te warm zijn, hebben ze namelijk de neiging om aan elkaar te plakken. Na de koeling gaan de korrels door een dubbele schudzeef, die alle te grote en te kleine korrels uit de massa filtert. De korrels worden volautomatisch in zakken gestopt, die vervolgens worden dichtgeseald. Deze zakken gaan ten slotte, uit het oogpunt van veiligheid, door de metaaldetectie heen en worden, bij groen licht, op pallets gestapeld.

De korrels, ofwel het granulaat, gaan nu de volgende productiefase in. Er zijn diverse typen granulaat, die van elkaar verschillen in zowel ingrediënten als functionaliteit. Naast granulaat op basis van tarwezetmeel is er bijvoorbeeld granulaat op basis van aardappelzetmeel, dat glutenvrij is en daarom geschikt voor consumptie door dieren met een glutenallergie. Het granulaat wordt in een eindproduct omgezet door middel van spuitgiettechniek en/of profiel extrusie; het wordt omgesmolten tot een vloeibare massa en onder hoge druk ingespoten in een matrijs, die in de gewenste vorm is uitgevoerd. Er zijn twee productvarianten. Bij de ene, meest eenvoudige variant spuit de machine een lange sliert uit, die vervolgens in stukken wordt gesneden. De tweede variant is een driedimensionale vorm. Hierbij wordt de vloeibare massa in een zelf ontworpen mal geïnjecteerd. Desgewenst kunnen er in deze fase extra vitamines (er zijn al vitamines in het granulaat zelf toegevoegd) of natuurlijke kleurstoffen aan de massa worden toegevoegd. Ook is men in staat om met een tweekleuren spuitgietmachine producten in één productiegang te maken die uit twee kleuren bestaan, zoals een groene tandenborstel met witte haren. Deze techniek is volstrekt uniek in de voedingsindustrie. Door afkoeling, ten slotte, stolt de massa en is het eindproduct gereed. De mal gaat open en het product wordt er door uitwerppennen uit gestoten.

Hij mag geen hondensnacks meer, want nu hij gecastreerd is zal hij al gauw te dik worden.

Gut, Claudia. Wat een treurnis.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 11:49 schreef Lienekien het volgende:
Wij hadden trouwens een hond. Die overleed toen ik vier was, toen was 'ie 12. Mijn vader was gek op 'm. Maar hij wilde nooit weer een hond, want honden bleven altijd kinderen. Dus daarna hebben we altijd katten gehad. Hij vond dat mijn moeder en ik zo overdreven met ze omgingen, maar stiekem kon hij zelf ook heel goed met ze. Eentje plofte altijd voor mijn vaders voeten op de grond en dan duwde mijn vader met kleine schuivelstappen de kat voor zich uit. Vond dat beest prachtig. En mijn vader ook.

Schuifelen, zou ik zeggen.

Toen ik zes maanden oud was namen mijn ouders een puppy. De pup kreeg de naam die ik gekregen zou hebben ware ik een jongetje geweest.

Een te dik hondje, brrr, nee. Da's naar. Het is overigens een mooie lentedag, maar ik kan vandaag niet met Jimmy in het Vondelpark wandelen, zoals beloofd. Ik heb morgen een feestje, en het huis moet aan kant.

De kat heeft de tijd van d'r leven. Die kan weer fijn door het huis trippelen zonder dat het monster achter d'r aan snelt.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 11:58 schreef sigme het volgende:

[..]

Schuifelen, zou ik zeggen.

Toen ik zes maanden oud was namen mijn ouders een puppy. De pup kreeg de naam die ik gekregen zou hebben ware ik een jongetje geweest.

Oh. Ik vond het een leuk woord.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 12:01 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Oh. Ik vond het een leuk woord.

Je laat je lol toch niet door mij vergallen?

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 11:59 schreef Gellius het volgende:
Een te dik hondje, brrr, nee. Da's naar. Het is overigens een mooie lentedag, maar ik kan vandaag niet met Jimmy in het Vondelpark wandelen, zoals beloofd. Ik heb morgen een feestje, en het huis moet aan kant.

Hij wil niet eens wandelen, G., hij ligt met weemoed terug te denken aan de mooie tijd dat hij nog twee ballen had (nu ja, één ingedaalde en één verdwaalde bal).

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 12:02 schreef sigme het volgende:

[..]

Je laat je lol toch niet door mij vergallen?

Ik ben 't niet zo gewend dat men mij verbetert.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 12:06 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ik ben 't niet zo gewend dat men mij verbetert.

Ik probeerde het nog zo voorzichtig te brengen.

Joepie. Ik mag weer posten

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 12:09 schreef sigme het volgende:

[..]

Ik probeerde het nog zo voorzichtig te brengen.

Ik vond het irritant.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 11:56 schreef Claudia_x het volgende:
Hij mag geen hondensnacks meer, want nu hij gecastreerd is zal hij al gauw te dik worden.

Ook geen 100% plantaardige? Low fat, high fibre, heeft men mij op het hart gedrukt.

Nee, wel besneden.

Dat is een flink beroerde tekst die ze je daar hebben aangeleverd, Ringo. Hopelijk kun je er nog iets van maken...

Ik heb hem zelf onder hoge druk mogen extruderen en bovendien wordt ie nog in het Engels vertaald, dus ik maak daar, zo vlak voor pasen, mijn handen niet meer aan vuil.