De laatste maanden lees ik hier al diverse topics mee, en de laatste weken vooral de "kunst van het loslaten van je ex" topics. Overigens heb ik daar wel nuttige dingen uit kunnen halen waarvoor dank.
Na de eerste alinea snappen jullie het al wel natuurlijk, sinds kort ben ik weer vrijgezel. Na het hele verhaal wat nu gaat komen zal 2/3 van alle reacties me wel doorverwijzen naar het topic over het loslaten van je ex, maar ik vond een dergelijk lang verhaal, wat ik toch even kwijt wil, wel een apart topic waard.
Het is nu 7 weken geleden dat het uit ging tussen mijn ex-vriendin (21) en mij (26), na een relatie van op de kop af een jaar en een week. Het ging totaal niet meer, we leken samen alleen nog maar goed in het maken van hele heftige ruzies. Hoe het zover gekomen is, reken ik grotendeels mezelf aan. Toen ik iets met m’n ex kreeg was ik nog student, ik volgde een premaster na m’n hbo. De studie liep niet lekker, maar ik was wel een ontzettend bezig baasje, deed van alles naast mijn studie. Toen mijn ex en ik bij elkaar kwamen, was zij degene die mij telkens moest vragen of ik tijd voor haar had.
Hoe anders werd het daarna. Ik ben met m’n studie gestopt, in de veronderstelling dat ik zo aan een baan zou komen. Yeah right, in crisistijd, think again. Maar goed, nadat ik stopte met mijn studie vielen alle activiteiten die ik ernaast ontplooide ook al vrij snel weg. De zoektocht naar een baan ging niet zoals gewenst, en dat had een hele slechte invloed op mijn zelfvertrouwen. Daarna ben ik ontzettend aan m’n ex gaan hangen. Meer had ik niet meer. M’n vrienden waren er wel voor me, maar ik nam zelf geen initiatief meer om iets met ze te doen. Op zeker moment was daar ook geen geld meer voor. Het beetje geld dat ik binnen kreeg besteedde ik liever met mijn vriendin. Maar het actieve leven dat ik had was ik kwijt, m’n zelfvertrouwen was geschaad en daar werd ik geen prettiger mens van. En m’n ex mocht de klappen opvangen.
We hebben echt maandenlang zo doorgesukkeld. In de tussentijd heb ik vorige zomer welgeteld een maand een fulltime baan gehad, waar ik totaal niet lekker in m’n vel zat. Het was sowieso een tijdelijke baan, met de mogelijkheid om een vastere baan af te dwingen. Niet gelukt dus, weer een klap in m’n gezicht. Uiteindelijk heb ik bij een psycholoog gelopen om mezelf een beetje op weg te helpen. Op zich met positief resultaat, maar binnen mijn relatie ging het nou niet direct beter lopen ofzo. Alsof er al teveel schade was aangericht. Daardoor had ik toch weer moeite om echt m'n eigen pad te gaan bewandelen, want ik wilde mijn vriendin niet kwijt.
Omdat ik zelf weinig meer ondernam, of dacht te kunnen ondernemen door gebrek aan geld, ging ik mijn vriendin steeds minder gunnen. Ik was ineens jaloers op alles, iets wat ik normaal gesproken nooit was. Als zij zei dat ze iets leuks met vriendinnen ging doen keurde ik het gelijk af, al was het maar omdat ik dat soort dingen op dat moment niet kon doen met m’n vrienden. Alles wat ze voor me deed waardeerde ik wel, maar ik kon het nauwelijks tonen. Ik zat gewoon zo ontzettend slecht in m’n vel.
Nou moet ik erbij zeggen dat m’n ex ook geen gemakkelijke is. Zij moest noodgedwongen voor de 2e keer met haar studie stoppen en is uiteindelijk in een andere stad gaan studeren, op anderhalf uur reistijd van huis. Verder had ze niet veel vaste hobby’s, zij hing soms net zo erg aan mij als ik aan haar. En op zeker moment kreeg ze een brief dat ze haar studentenkamer hier uit moet, omdat ze niet meer in deze stad studeert. In zulke gevallen was het alsof ze mij verantwoordelijk stelde voor haar geluk. Ik probeerde er zo goed mogelijk voor haar te zijn, maar ja ik was ook erg veel met mezelf bezig. Geen fijne combi.
Na oneindig veel ruzies, waarbij er telkens wel weer werd gedreigd door een van beide partijen om er een punt achter te zetten, was wéér een discussie voor mij 7 weken geleden de druppel. Maar al snel daarna kwam ik tot de conclusie dat het wéér een impulsieve actie van mij was geweest (denk aan het stoppen met m’n studie, nog zoiets). Het ironische is namelijk dat ik 2 dagen nadat het uitging m’n contract bij mijn huidige werkgever had ondertekend, terwijl wij altijd tegen elkaar zeiden dat het vast beter zou gaan zodra ik eindelijk de baan gevonden zou hebben die ik wilde. Er is nog wel wat contact geweest, zij heeft me gefeliciteerd met m’n baan, ze zei dat ze trots op me was. Een paar dagen daarna kwam ze wat spullen ophalen. Het contact was toen fijn, vertrouwd. En we maakten eens geen ruzie. Toen raakte ik in de war. Een dag later ben ik zo stom geweest om haar een smsje te sturen waarna ze me belde, we kregen ruzie met als gevolg dat alle communicatielijnen doorgesneden werden. Ik heb haar niet meer op Hyves, msn etc. We hebben alleen nog 1 mailtje naar elkaar gestuurd de avond voordat ik m’n eerste werkdag had. Ik vroeg haar toen ook of ze ’t niet ook onzin vond dat we elkaar niet meer op Hyves hadden. Zij vond het niet nodig om mij dan maar weer toe te voegen, ze vond het wel prima zo. Sindsdien heb ik niks meer van me laten horen en zij idem dito. Misschien heb ik ergens nog wel zitten hopen dat ze me na een paar weken een keer zou vragen hoe het op m’n werk is, maar dat heeft ze ook niet meer gedaan. Hoe moeilijk ik het in het begin ook vond, ik heb ook geen contact meer met haar opgenomen.
Maar nou komt het. Ik las afgelopen week een krabbel van haar op Hyves bij een vriendin van mij, dat ze een nieuwe kamer heeft in de stad waar ze nu studeert. Nou is het zo dat er nog wat spullen van mij bij haar liggen. Die wil ik terug. Dus ik zal contact met haar op moeten nemen. De afgelopen weken ging het prima en stond ik daar helemaal niet bij stil, maar nu heb ik er toch geen fijn gevoel bij, het doet me wel wat.
Het is niet zo dat ik haar terugwil, maar ik wil haar wel laten zien dat het nu een stuk beter met me gaat dan toen wij nog bij elkaar waren. Ik heb een fijne baan, een goed salaris, doe leuke dingen met vrienden en zit, zolang ik niet aan m’n ex hoef te denken, echt heel erg prima in m’n vel. Haar kennende zal ze alleen niet willen afspreken, al gaat het om mijn spullen. Een beetje advies is dus wel welkom!
Edit, resumé:
-TS had het afgelopen jaar geen baan, maar wel een vriendin, relatie is nu voorbij en TS heeft wel een baan
- Het werkeloze bestaan heeft mijn zelfvertrouwen naar beneden gehaald;
- Hierdoor had TS een kutrelatie, en dat reken ik mezelf meer aan dan mijn ex.
- Doordat ex gaat verhuizen ben ik min of meer gedwongen contact op te nemen met ex
- Bovenal moest ik vooral mijn verhaal kwijt
[ Bericht 3% gewijzigd door SRF op 27-03-2010 10:45:48 (Kernpunten aangeven) ]
quote:Gedaan
quote:Tja in een jaar kan veel gebeuren natuurlijk. En ik ben me bewust van mijn wollige taalgebruik!Op zaterdag 27 maart 2010 10:34 schreef HunterSThompson het volgende:
Wow, en dit alles na en tijdens een relatie van net iets meer dan een jaar?
[ Bericht 87% gewijzigd door Re op 27-03-2010 12:38:43 ]
quote:Allereerst leuk dat je er weer bovenop bent.Op zaterdag 27 maart 2010 10:01 schreef SRF het volgende:
Hoi ik ben nieuw
< heel verhaal hoe de TS weer uit de put klom >
Ten tweede waarom moet je aan je ex laten blijken dat het met jou nu erg goed gaat? Wat is het nut dan alleen maar het zoeken naar een bevestiging van je succes,die jij schijnbaar zoekt om?
iets aan haar duidelijk te maken als in: Jij was toch geen goede invloed op mijn leven omdat ik toen niks had en nu ik van je af bent,gaat het stukken beter? 
Zonde van je energie en positieve 'flow' waarin je nu zit.Bel haar op en ga geen zoete broodjes bakken m.b.t het verleden en maak alleen een afspraak om je spullen op te halen en zeg erbij dat je haast hebt en dus ook geen tijd voor een kop koffie en omzaken
uit het verleden uit te praten. En als ze vraagt wat je nu zoal doet dan zeg je maar iets in de trand van:
Ik ben bezig met wat studies en sollicitaties en probeer zo goed als kwaad de dagen,weken door te
komen. Simpel en zakelijk en wegwezen.
Gaat ze moeilijk doen en voorwaarden stellen aan het ophalen van je spullen,dan zou ik er niet teveel
tijd aan besteden(tenzij het echt hele waardevolle spullen zijn met een emotionele band) en niet gaan,
en gewoon nieuwe spullen kopen en eigenlijk dan ook echt een streep onder je nare tijd zetten.
Oh en met je nieuwe leven,komen er geheid nieuwe vrouwen op je pad. Let maar op.
@ Snikkel: Je doet je naam eer aan
win win, klaar. Doorgaan en niet omkijken.