Vader overleden + moeder ziek

Heel veel sterkte..!

Respect

Heel veel sterkte

Sterkte TS

TS, wat een afschuwelijk moeilijk verhaal! Kan me totaal niet voorstellen hoe de situatie waarin jij zat (zit) aanvoelt, maar ik begrijp wel door je verhaal dat het een hel voor je moet zijn geweest.

Heel erg veel sterkte met de verwerking van dit alles!

Ai, sterkte (Y)

Allereerst sterkte TS

Ten tweede wil merk ik dus op dat beide ouders dus kanker hebben gekregen. Waardoor je inmiddels je vader is overleden maar is het niet een idee om jezelf ook te laten onderzoeken in het ziekenhuis m.b.t. kanker, zodat je weet of jijzelf later ook een verhoogde kans hebt enz...?

Damn.. Sterkte :-/

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 06:18 schreef Shivo het volgende:
Volgens mij kun je je verhaal beter op http://www.kankerpatient.net/ doen, dan op een forum vol met hitsige tieners en bijdehandte internethelden.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 07:58 schreef Lundegaard het volgende:

[..]

Wacht tot er 30 berichten staan en kijk dan eens hoeveel er 'not done' zullen zijn. Ik zeg gèèn. Of hooguit een.
Onzin dus.

Zoals ik al zei dus.

en waarom wil je dit zeggen?


tevens respect man sterkte

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 04:38 schreef heroftw het volgende:
Wat mij enorm verdrietig maakt, is dat mijn vader het leven niet meer mee kan maken. Dat ik geen trotste opa kan zien. Dat hij er niet bij is wanneer ik mijn eerste huis koop etc..

en ik denk dat dit gevoel alleen maar sterker word naar mate de jaren voortgaan.
Ik heb zelf mijn vader verloren toen ik 10 jaar oud was en nu, 30 jaar later mis ik mijn vader meer dan ooit...zou hij trots op me zijn met wat ik bereikt heb in het leven etc.

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 10:23 schreef heroftw het volgende:

[..]

Dat gevoel heb ik ook. Het gevoel dat ik het alleen maar moeilijker ga krijgen in de toekomst.. Bedankt voor je reactie

graag gedaan, een gedachte wat me ook af en toe benauwd is het feit dat ik over 6 jaar ouder ben dan mijn vader ooit geworden is.
maar genoeg over mijzelf, bovenal sterke!

[ Bericht 4% gewijzigd door rechtsedirecte op 02-08-2010 10:34:11 ]

Sterkte man.. Respect voor hoe je het oppakt en regelt.

Wat een verhaal man, het raakt me echt enorm. Sterkte de komende tijd en respect hoe je het allemaal afhandelt. Geen idee of ik ook zo sterk zou kunnen zijn in zo'n periode.

Ik kan op het moment niet alles lezen wat je zelf hebt geschreven. Ik moet nog werken. Klinkt misschien raar, Jouw verhaal is me te herkenbaar en het zou me teveel overstuur maken om nog te werken. Dus dat bewaar ik voor later, wanneer ik eraan toe kan geven.

Kortgezegd zijn mijn ouders in 2005 beiden ziek gebleken, in dezelfde maand. Twee jaar later overleed mijn vader, drie jaar later overleed mijn moeder. In 14 maanden beide ouders kwijt, na een tergend ziekbed.

Nu probeer ik mijn leven op te pakken maar dat valt niet mee. Wat ik je aan kan raden is om zoveel mogelijk stil te staan bij wat gebeurt, en niet keihard door te sjezen. Probeer goed bewust te worden van wat er gebeurt. Ik kom er nu achter dat ik dat geloof ik niet helemaal was. Schrijf op wat er gebeurt, soort dagboek, want hoe bewust je de dingen ook denkt mee te maken, na een korte tijd worden je herinneringen een chaos. Feitelijke dingetjes bedoel ik dan, verloop van de ziekte of ziekenhuisbezoek.

Waar ik zelf weinig mee kan zijn opmerkingen als: zo knap hoe je ermee om gaat. Tja, ik ga nergens mee om, krijg het in mijn schoot geworpen, en zolang ik adem blijf halen blijf ik leven. Ik lach als ik lachen moet, ik huil als ik huilen moet, maar heet dat 'ermee omgaan'? Ik heb geen idee.

En dan breekt de tijd aan dat ik ga trouwen, kinderen ga krijgen. Leuke dingen. Ook daar durf ik maar slecht aan toe te geven. Ik zie er bijna meer tegenop dan ik ernaar uit kijk, uit angst ze op die momenten nog meer te missen, end at de pijn het geluk overstemt. En dat is ergens ook weer eng, tegen dingen opzien waar je naar uit zou moeten kijken...

pffff...

bij deze, ook jij Pyttpytt heel veel sterkte en steun toegewenst

Wat een verhaal.

Sterkte allebei. ;

Ik ben zo dankbaar dat mijn beide ouders nog leven en jouw verhaal benadrukt nogmaals hoe belangrijk gezondheid is en hoe geweldig het is als je ouders er 'gewoon' nog zijn. Ik kan alles nog vragen en ik kan ze zien wanneer ik wil. Het moet moeilijk zijn om je vader zo te verliezen en dan ook is de gezondheid van je moeder kritiek. Ik hoop dat zij het redt en in de tussentijd wens ik jullie beiden heel veel kracht toe.

Wat een indrukwekkend verhaal.
Je bent de beste zoon geweest die je maar kon zijn. Dus je mag ook trots op jezelf zijn.
Heel veel sterkte, en geniet nog even van de tijd met je moeder.

heel veel sterkte

Enorm veel sterkte toegewenst, klotesituatie dit. Respect voor hoe je ermee omgaat.

Krijg gewoon kippenvel van deze verhalen. Wat een nachtmerrie moet het zijn om dit mee te maken. Ik wens iedereen dit dit door moet maken heel veel sterkte en de steun van hun familie en vrienden toe.

Hoe is het nu met je moeder hero?

Omgaan met het overlijden van een dierbare #3

quote:

Op maandag 2 augustus 2010 10:38 schreef Pyttpytt het volgende:
Waar ik zelf weinig mee kan zijn opmerkingen als: zo knap hoe je ermee om gaat. Tja, ik ga nergens mee om, krijg het in mijn schoot geworpen, en zolang ik adem blijf halen blijf ik leven. Ik lach als ik lachen moet, ik huil als ik huilen moet, maar heet dat 'ermee omgaan'? Ik heb geen idee.

Dit dus. In een dergelijke situatie worden we in feite in een soort autistische reactie gedwongen. Gevoelsleven komt later wel weer terug, maar dan voelt het eigenlijk alleen maar extra kut.

En dan moet je nog door de gehele rest van je jeugd heen baggeren natuurlijk...


Het is en blijft treurig natuurlijk dat het op deze manier moet gaan, zonder reden of aanleiding. Sterkte TS, je zult het nodig hebben.

Heel veel sterkte toegewenst. Heb de tranen in mn ogen staan bij het lezen van je verhaal.