IK BEN NAAR EEN CONCERT VAN DIMMU BORGIR GEWEESTIk vond dimmu borgir altijd wel vet, vooral de oude albums vond ik

Toen de band live kwam dacht ik van, ik doe eens gek, ze kunnen me vast live datzelfde gevoel geven als wat ik krijg als ik de (oude) albums in de bus naar school luister.
Dus ik kom aan bij tilburg, ik besluit een menu te eten in de mcDonalds en het eerst wat ik zie is brullende gasten met lang vettig haar en zwarte lange lere jassen. Sommige met een soort lederen cowboy hoed. Leuzen als: "SLAYEEEEERRRR", "UUUURGH" en "BLACK SEEDS OF VENGEANCE" (ofzo) werden met een soort gruntende boergeluiden geschreeuwt. Een enkeling had zelfs corps paint op (echt).
Toen besloot ik naar de zaal te gaan waar de band zou spelen. Onmiddelijk viel me op dat ik als vrijwel enige een beige shirt aan had. Toen ik de zaal binnenkwam voelde ik de blikken naar mij staren omdat ik geen zwarte/lederen/large-kleding aanhad. "Hey, een emo godverdomme"! "UUURGHHH" enz.
Het voorprogramma begon. "Engel". Dramatisch slechte band. Een schreeuwende alto gooide een beker naar het hoofd van de zanger waarna de band even later stopte met spelen. De volgende band "Amon Amarth" Was helemaal om te huilen. De zanger probeerde een soort middeleeuwse viking te zijn ofzo, de muziek was om te huilen en hij dronk uit een 'hoorn'.
De 1.5 uur dat ik deze bands moest aanhoren zat ik telkens in de hoop te wachten op Dimmu Borgir met hun muziek. Maar tevergeefs..
Dimmu Borgir kwam op. Er waren vlammen, een soort duivelse pianomuziek en de muzikanten kwamen oplopen alsof het een duivelse bijeenkomst was. De een zag er nog debieler uit dan de andere, allemaal corpspaint op en ze brulden nog debieler dan het publiek.
De muziek stelde zwaar teleur, waardeloze live band, de drummer kon geen ritme houden en het publiek was kansloos aan het headbangen en brullend een soort van falende pit aan het bouwen. Ze speelden helemaal niks van hun rustgevende melodieuse albums die mij aanspraken, daarentegen voorspelbare metalnummers.
Dit had nog OK kunnen zijn was het niet dat het publiek en met name de band er gewoon te kansloos uitzagen en gedroegen. Voor hun was ik vast een 'kuddebeest', 'emo' of 'top-40 mongool'. Maar wat ik hier zag was het grootste kuddegedrag ooit.
Ik heb het daarna eigenlijk nooit meer geluisterd.