quote:
Op zondag 14 februari 2010 18:58 schreef gnilrednoz het volgende:Luister caerulean, fantaseren over leven in een andere wereld is denk ik iets wat veel mensen doen. Iedereen heeft wel eens van dat soort ged88 denk ik.. Gedachten van hoe t zou zijn als hij/zij wereldleider was ofzo, someone important. Iedereen "droomt wel eens weg" op zo'n manier.. Ik ook...
...maar wat TS beschrijft vind ik toch wel heel iets anders.. Bij hem begint die fantasiewereld de realiteit te overlappen.. dat is echt niet gezond hoor.. Ik krijg bij zijn verhaal toch een beetje een idee van this is how school shooters are born
Ik heb het niet over wegdromen, ik heb het over het creeren van een fantasiewereld, die continuiteit heeft, vaste personages, vaste settingen, als een film die nooit ophoudt waar je een groot deel van je vrije tijd in vertoeft

Een fantasiewereld heeft ook wel iets weg van de droomwereld, eigenlijk. In de laatste paar dromen die je op een nacht hebt wordt er vanuit je onbewuste informatie aan je bewuste gegeven over hoegezegd de toestand van je psychische gezondheid. Heel bijzonder allemaal maar de symboliek is moeilijk te begrijpen voor ons doorsnee westerse mensen, lang verhaal. In een fantasiewereld gebeurt eigenlijk hetzelfde, in samenwerking met je onbewuste wordt er door je bewuste een hele wereld in elkaar gezet met alles erop en eraan, wat gebeurt als je psyche dusdanig onder stress staat (of je zelf zo onbewust bent van je zelf) dat deze de zeilen bij moet zetten om jou bewust te maken. De symboliek van deze wereld is naar mijn idee een stuk begrijpelijker dan de symboliek uit de droomwereld, omdat je bewustzijn een groot stuk sturing heeft in die fantasiewereld.
Die fantasiewereld is een psychisch immuunsysteem in feite en daardoor een vrij gezonde verschijning. Er ligt zeker wel wat aan de oorzaak ervan maar meestal is dit niet zomaar één probleem maar gewoon je hele psychische functioneren. Als je naar een therapeut gaat leer je meestal ander gedrag en andere inzichten aan op een aantal doelen die je voor jezelf vaststelt. Dat is mooi, maar je moet wel eerst weten wat nou werkelijk de problemen zijn waar je mee speelt. DIe fantasiewereld is dat voortdurend aan het duidelijk maken: hier sta je nu en hier wil je naartoe, dit heb je nodig, dit moet je ondernemen, hier moet je aan werken. Alle personages, alle settings, alle verhaallijnen zijn direct terug te voeren op hoe je in het leven staat en hoe je erin wil staan. Heel bijzonder allemaal. Luister ernaar, en je weet wat er aan je schort, dan kan je gerichter therapie volgen zou je dat willen en sluit het extra aan. Als je niet weet wat er mis is kan je er ook niet aan werken.
En die fantasiewereld die blijft zolang hij vindt dat hij nodig is. Dit is je onbewuste, een kracht die in sommige opzichten vele malen groter is dan je gewone bewustzijn. Maar de fantasiewereld is in mijn ogen ook niet de vijand, maar een vriend. Psychisch gezonde mensen vinden het wel een vijand (want gekte) maar dat is niet zo: je immuunsysteem is toch ook niet je vijand, maar de virussen? Leer met die vriend omgaan en je krijgt een stuk meer controle over jezelf.
Voor nu klinkt het alsof TS een beetje aan het vechten is tegen de stroming om z'n idee van geestelijke gezondheid te bewaren. (want fantasiewereld is zogenaamd gek, fout, je moet je ervoor schamen, etc) Hier moet hij wat mij betreft onmiddelijk mee ophouden en werkelijk gaan luisteren naar wat die wereld te zeggen heeft.
Maar goed, het is zijn keuze, zijn leven. Het is de keuze die ik zelf heb gemaakt en ik ben er zelf heel goed mee weggekomen. Hij zal zelf to terms ermee moeten komen, hoe hij dat ook zal doen.