abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_81285566
quote:
Op zondag 9 mei 2010 17:04 schreef Periferique het volgende:

[..]

Dat snap ik dus niet he. We kennen allemaal dat filmpje met die verschillende sterren. Waarbij je ziet dat onze zon maar een lullig pixeltje is in vergelijking met Canis Majoris ofzoiets.
quote:
Je gaat mij toch niet vertellen dat die megajoekel die 300.000 whatever keer zo groot is als de zon maar 8 keer meer massa heeft dan de zon?
De ruimte zit vol mysteries
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81318704
Is dat je antwoord
pi_81328359
11-05-2010

Duits-Japans astronomenteam kijkt verder dan ooit terug in de tijd

Een team van Duitse en Japanse wetenschappers heeft naar eigen zeggen verder dan ooit teruggekeken in de tijd, al was het beeld van een cluster van sterrenstelsels op 9,6 lichtjaar van ons wat wazig.

Met behulp van de Europese ruimteröntgentelescoop XMM-Newton vond een team rond Masayuki Tanala van de Universiteit van Tokio en Alexis Finoguenov van het Max Planck Instituut voor Astrofysica nabij München een cluster van sterrenstelsels waarvan het licht er 9,6 miljard jaar over heeft gedaan om ons te bereiken.

Hete gassen
Het object dateert van kort na het ontstaan van het heelal, 13,7 miljard jaar geleden. Het nieuw record verslaat het vorige met 0,4 miljard jaar. "Hoewel de röntgenstraling van het sterrenstelsel moeilijk te detecteren was, konden de vorsers duidelijk de aanwezigheid van hete gassen zien", aldus Finoguenov.

Virgo-cluster
De cluster bestaat uit volwassen en massarijke sterrenstelsels. Clusters van sterrenstelsels zijn de grote bouwstenen van de kosmos. Onze eigen Melkweg maakt deel uit van de Virgo-cluster die tot 2.000 sterrenstelsels kan omvatten. Het onderzoek is ook gedaan met de Subara-telescoop op Hawai in het bijna-infrarode licht. (dpa/ddh)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81328403
11-05-2010

Röntgenonderzoek helpt bij opsporing kosmische materie



Dankzij waarnemingen met de Amerikaanse röntgensatelliet Chandra en zijn Europese tegenhanger XMM-Newton hebben sterrenkundigen een grote voorraad heet gas opgespoord op 400 miljoen lichtjaar van de aarde. Deze ontdekking vormt de belangrijkste aanwijzing tot nu toe dat een groot gedeelte van de normale materie in het heelal in de 'lege' ruimte tussen de sterrenstelsels gezocht moet worden.

Uit onderzoek van verre gaswolken en sterrenstelsels was het bestaan van zo'n verborgen gasvoorraad al gebleken. Maar om de een of andere reden lukte het maar niet om deze materie op te sporen in onze kosmische achtertuin.

Het recente onderzoek bevestigt het vermoeden dat het ontbrekende gas zo ijl is, dat het bestaan ervan nauwelijks opvalt. De dichtheid van het gas bedraagt slechts zes waterstofatomen per kubieke meter - meer dan honderdduizend keer zo weinig als de gemiddelde dichtheid van het ook al erg ijle gas tussen de sterren van ons Melkwegstelsel.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoverstereenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81328433
11-05-2010

Infraroodsatelliet ontdekt een gat in de ruimte



De Europese infraroodsatelliet Herschel heeft een opmerkelijke ontdekking gedaan: een gat in de ruimte. Het gat biedt sterrenkundigen een verrassend kijkje in de eindfase van het stervormingsproces.

Sterren ontstaan in dichte wolken van gas en stof. Hoewel sterren-in-wording aanvankelijk steeds meer gas naar zich toe trekken, ontwikkelen ze op een gegeven moment twee jets die als reusachtige 'bladblazers' hun omgeving schoonblazen. Herschel lijkt nu het resultaat van zo'n schoonmaakactie te hebben waargenomen.

Anders dan gedacht blijkt de zwarte plek naast het stervormingsgebied NGC 1999 namelijk geen dichte wolk van gas en stof te zijn, waar geen licht doorheen komt. Nader onderzoek met Herschel en telescopen op aarde heeft aangetoond dat zich hier juist weinig gas en stof bevinden. Sterrenkundigen vermoeden nu dat de jets van jonge sterren in NGC 1999 het gas en stof ter plaatse helemaal hebben weggeblazen. De vermeende donkere gaswolk is dus juist een opening in het lichtgevende gas van NGC 1999 zelf.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81328491
11-05-2010

Ster ontsnapt uit 'sterrenfabriek'



Een internationaal team van sterrenkundigen, onder wie de Nederlander Jacco van Loon, heeft een ster ontdekt die met een snelheid van 400.000 km/uur door de ruimte raast. De ster is vermoedelijk ontsnapt uit de grote sterrenhoop R136, die bij de Grote Magelhaense Wolk hoort - een kleine sterrenstelsel op een afstand van 170.000 lichtjaar.

R136 maakt deel uit van de bekende 'sterrenfabriek' 30 Doradus, die vermaard is om zijn zware sterren. Sommige van de sterren die in dit stervormingsgebied zijn ontstaan, zijn meer dan honderd keer zo zwaar als onze zon.

Met een massa van 90 zonsmassa's behoort ook de ontsnapte ster tot deze zware categorie. Hoe hij aan zijn grote snelheid komt, staat nog niet vast. Waarschijnlijk is hij uit R126 weggeslingerd na een ontmoeting met één of twee nog zwaardere soortgenoten.

In de omgeving van 30 Doradus zijn overigens nóg twee sterren ontdekt, die het mogelijk op een lopen hebben gezet. Nader onderzoek moet daar nog uitsluitsel over geven.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81372152
12-05-2010

Jupiter duikt achter zon en komt terug met band minder


Foto's: Anthony Wesley

Jupiter gedraagt zich een beetje op een bizarre manier de laatste tijd. De planeet ontdeed zich, verscholen achter de zon, blijkbaar van haar zuid-equatoriale band.

Jupiter wordt gekenmerkt door twee duidelijk zichtbare ringen (foto rechts). Maar zelfs met een relatief kleine telescoop zagen waarnemers dat de zuidelijke band verdwenen is (foto links).

Sinds juni vorig jaar begon de zuidelijke ring uit te doven, om vandaag helemaal te verdwijnen. Nu is het nog enkel de noord-equatoriale band die opvalt. Het was geweten dat de ring zou verdwijnen, maar Jupiter speelde eerst nog drie maanden verstoppertje achter de zon. Daarom kunnen waarnemers pas nu zien in welke mate de band weg is. En dat is behoorlijk wég, zo blijkt op de website van notoir Jupiterkenner, de Australiër Anthony Wesley, die ook al de gevolgen van een 'botsing' met Jupiter vorig jaar ontdekte. Amateur Wesley bestudeert de planeten vanuit zijn tuin in Murrumbateman.

Volgens Wesley is de meest waarschijnlijke verklaring voor het verdwijnen van de band de link met stormactiviteiten die de verandering voorafgingen. Het blijft hoe dan ook spannend voor astronomen, ook al is het geen nieuws dat Jupiter elke tien à vijftien jaar een band verliest of weer tevoorschijn tovert. "De vraag is nu wanneer die zuidelijke band in de komende vijftien jaar weer te zien zal zijn", zegt Wesley. "Wees maar zeker dat iedereen op de loer ligt!"

Wesley geeft ook nog mee dat Jupiter op 24 september het dichtst bij de Aarde zal staan. (jv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81372184
12-05-2010

Witte dwergsterren koelen langzamer af dan gedacht



Astronomen uit onder meer Spanje hebben een harde sterrenkundige noot gekraakt. Ze hebben aangetoond dat de sterrenhoop NGC 6791 niet zes miljard jaar oud is, zoals tot nog toe werd gedacht, maar acht miljard jaar (Nature, 13 mei).

Tot nog toe lukte het maar niet om een eenduidige leeftijd voor NGC 6791 te vinden. Op basis van de eigenschappen van de oudste normale sterren in de sterrenhoop was een leeftijd van acht miljard jaar vastgesteld. Maar een andere dateringsmethode, gebaseerd op de snelheid waarmee witte dwergen (uitdovende sterren) afkoelen, bleef steken bij zes miljard jaar.

Het nieuwe onderzoek toont nu aan dat witte dwergen minder snel afkoelen dan gedacht. Of beter gezegd: in het inwendige van deze sterren treden nog fysische processen op waarbij warmte vrijkomt. Als deze processen in rekening worden gebracht, blijkt dat ook de witte dwergsterren in NGC 6791 acht miljard jaar oud zijn.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81372194
12-05-2010

Zwaarste 'nabije' sterrenstelsel is een veelvraat



Een sterrenstelsel dat deel uitmaakt van een relatief nabije samenscholing van honderden stelsels blijkt 30 biljoen keer zo zwaar te zijn als onze zon. Daarmee is dit stelsel, voor zover bekend, het zwaarste binnen een afstand van 1,5 miljard lichtjaar.

Dat het stelsel een zware jongen was, stond al langer vast. Maar de precieze omvang van zijn massa werd pas duidelijk na de ontdekking van zijn gravitatielenswerking - de mate waarin hij het licht van verder weg gelegen objecten afbuigt. Met de 8-meter Gemini-telescoop in Chili is de gravitatielenswerking van het stelsel onlangs voor het eerst in beeld gebracht.

Uit het nieuwe onderzoek blijkt ook hoe het stelsel aan zijn overgewicht is gekomen. In de buurt van zijn centrum zijn de restanten van ten minste vier andere sterrenstelsels aangetroffen, die in de loop van de tijd door de kosmische veelvraat zijn opgeslokt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81407450
13-05-2010

Hondenvlees als krachtvoer voor Chinese astronauten



Yang Liwei, de eerste Chinees in de ruimte, schreef in zijn recente autobiografie dat hondenvlees deel uitmaakte van het speciale dieet voor astronauten in voorbereiding op ruimtemissies.

Dierenrechtenorganisatie Animals Asia reageerde misnoegd op de onthulling van Yang, die in 2003 rondjes om de aarde maakte aan boord van de Shenzhou 5.

Ziektes en risico's
"Er zijn zeer veel gezondheidsrisico's verbonden aan het kweken, slachten en eten van honden. Ik hoop dat ons nationale ruimtevaartteam dat in het achterhoofd houdt", aldus woordvoerster Irene Feng.

"Een aantal ziektes kan resulteren uit het eten van hondenvlees, zoals cholera, hondsdolheid en trichinella-infecties. We menen ook dat door teams van hondendoders cyaankali gebruikt wordt om de honden te vergiftigen", klinkt het.

Wreed leven
Jill Robinson van Animals Asia zegt dat het ruimtevaartprogramma ook in overweging moet nemen dat de hondenmarkten "verschrikkelijk wreed" zijn. De honden maken er volgens haar "dagen van verschrikkingen door, alvorens een vreselijke en brutale dood te sterven".

Traditie
Het eten van hondenvlees is al eeuwen wijdverspreid in China, vooral in de landelijke gebieden, ondanks recente maatregelen van de Chinese regering om de praktijken te ontmoedigen. (belga/edp)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81522885
13-05-2010

Kometen brachten maar weinig water naar de aarde



Water en andere vluchtige stoffen zaten grotendeels al vanaf het begin in de aarde en zijn maar voor een klein deel afkomstig van latere komeetinslagen. Dat is de conclusie van een internationaal onderzoek, waarvan de resultaten vrijdag in Science zijn gepubliceerd.

De onderzoekers hebben gekeken naar de samenstelling van verschillende atomaire vormen van het element zilver in aardse gesteenten. Daaruit hebben ze een draaiboek samengesteld van de vroege ontstaansgeschiedenis van onze planeet.

Volgens dat draaiboek bevatte het materiaal dat de aarde onmiddellijk na het ontstaan van ons zonnestelsel (4,568 miljard jaar geleden) verzamelde, weinig vluchtige stoffen. Die laatste kwamen er pas na 26 miljoen jaar bij, mogelijk op het moment dat een object ter grootte van de planeet Mars in botsing kwam met de oeraarde. Dat object leverde een aanzienlijke voorraad water af op onze planeet. Bovendien werd bij de botsing veel materie de ruimte in geblazen, die later weer samenklonterde tot onze maan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

'allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81635527
quote:
Op dinsdag 11 mei 2010 22:31 schreef Periferique het volgende:
Is dat je antwoord
Nou, ik weet t antwoord ook niet hoor (als je daarop doelt)

Mss kun je hier iets mee?
http://www.ster.be/urania/massa.html
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81661500
18-05-2010

Unieke dubbelster ontdekt



Amerikaanse sterrenkundigen hebben een dubbelster ontdekt, die uit twee zogeheten witte dwergsterren bestaat. De kleine sterren draaien om elkaar heen, waarbij ze elkaar vanaf de aarde gezien beurtelings bedekken. Dat laatste heeft het mogelijk gemaakt om de grootte van de beide sterren te meten.

Witte dwergen zijn de overblijfselen van sterren die aan het einde van hun bestaan hun buitenlagen hebben weggeblazen. Normale exemplaren bevatten ruwweg net zo veel massa als onze zon, maar zijn desalniettemin ongeveer net zo klein als onze aarde.

De witte dwergen die de onderzochte dubbelster NLTT 11748 vormen, wentelen in minder dan zes uur om elkaar. De kleinste van de twee is een normale witte dwerg, die grotendeels uit koolstof en zuurstof bestaat. De ander is een bijzonder geval: deze is rijk aan helium, bevat veel minder massa en is ruim vier keer zo groot als de aarde. Het is voor het eerst dat de grootte van zo'n heliumrijke witte dwerg rechtstreeks is gemeten.

Volgens de onderzoekers zullen de beide dwergsterren elkaar de komende miljarden jaren steeds dichter naderen. Uiteindelijk zal het tot een botsing komen, die een catastrofale explosie tot gevolg kan hebben.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)


(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81661520
19-05-2010

Nieuw soort ster-explosies ontdekt



Sterrenkundigen kenden tot voor kort twee soorten ontploffende sterren, beter bekend als supernova's. Een internationaal onderzoek, door onder anderen Gijs Nelemans van de Radboud Universiteit Nijmegen, heeft daar nu een derde soort aan toegevoegd (Nature, 20 mei).

Afhankelijk van de chemische elementen die in het (kortstondige) schijnsel van een supernova kunnen worden aangetoond, delen sterrenkundigen deze ster-explosies in verschillende categorieën in. Ruwweg gesproken gaat het daarbij om twee hoofdgroepen. Maar soms wordt er een supernova waargenomen die anders is dan andere.

Een voorbeeld van zo'n buitenbeentje is de supernova die in januari 2005 in het naburige sterrenstelsel NGC 1032 oplichtte. Uit onderzoek blijkt dat deze niet in de standaardindeling past: de explosie vond niet plaats aan het oppervlak van een witte dwergster en ook niet in het inwendige van een zware reuzenster.

Uit nieuwe computerberekeningen blijkt dat de betrekkelijk zwakke explosie, waarbij opvallend veel calcium vrijkwam, mogelijk plaatsvond in een dubbelstersysteem waarin twee witte dwergsterren op kleine onderlinge afstand om elkaar draaien. Daarbij heeft de ene dwergster helium van de andere dwergster aangezogen, totdat de hoeveelheid helium aan zijn oppervlak een kritieke grens overschreed. Een explosieve kettingreactie was het gevolg.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81702130
quote:
Op donderdag 13 mei 2010 09:25 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
12-05-2010

Jupiter duikt achter zon en komt terug met band minder
-KNIP-
quote:
Big Mystery: Jupiter Loses a Stripe

May 20, 2010: In a development that has transformed the appearance of the solar system's largest planet, one of Jupiter's two main cloud belts has completely disappeared.

"This is a big event," says planetary scientist Glenn Orton of NASA's Jet Propulsion Lab. "We're monitoring the situation closely and do not yet fully understand what's going on."

Known as the South Equatorial Belt (SEB), the brown cloudy band is twice as wide as Earth and more than twenty times as long. The loss of such an enormous "stripe" can be seen with ease halfway across the solar system.

"In any size telescope, or even in large binoculars, Jupiter's signature appearance has always included two broad equatorial belts," says amateur astronomer Anthony Wesley of Australia. "I remember as a child seeing them through my small backyard refractor and it was unmistakable. Anyone who turns their telescope on Jupiter at the moment, however, will see a planet with only one belt--a very strange sight."

Wesley is a veteran observer of Jupiter, famous for his discovery of a comet hitting the planet in 2009. Like many other astronomers, he noticed the belt fading late last year, "but I certainly didn't expect to see it completely disappear," he says. "Jupiter continues to surprise."

Orton thinks the belt is not actually gone, but may be just hiding underneath some higher clouds.

"It's possible," he hypothesizes, "that some 'ammonia cirrus' has formed on top of the SEB, hiding the SEB from view." On Earth, white wispy cirrus clouds are made of ice crystals. On Jupiter, the same sort of clouds can form, but the crystals are made of ammonia (NH3) instead of water (H20).

What would trigger such a broad outbreak of "ammonia cirrus"? Orton suspects that changes in global wind patterns have brought ammonia-rich material into the clear, cold zone above the SEB, setting the stage for formation of the high-altitude, icy clouds.

"I'd love to send a probe in there to find out what's really going on."

Indeed, Jupiter's atmosphere is a mysterious place which would benefit from exploration. No one knows, for instance, why the Great Red Spot is red—or what has sustained the raging storm for so many years. Neither does theory explain why the twin equatorial belts are brown, nor why one should vanish while the other remains. "We have a long list of questions," says Orton.

This isn't the first time the SEB has faded out.

"The SEB fades at irregular intervals, most recently in 1973-75, 1989-90, 1993, 2007, 2010," says John Rogers, director of the British Astronomical Association's Jupiter Section. "The 2007 fading was terminated rather early, but in the other years the SEB was almost absent, as at present."

The return of the SEB can be dramatic.

"We can look forward to a spectacular outburst of storms and vortices when the 'SEB Revival' begins," says Rogers. "It always begins at a single point, and a disturbance spreads out rapidly around the planet from there, often becoming spectacular even for amateurs eyeballing the planet through medium-sized telescopes. However we can't predict when or where it will start. On historical precedent it could be any time in the next 2 years. We hope it will be in the next few months so that everyone can get a good view.

"I'll be watching every chance I get," says Wesley. "The revival will likely be sudden and dramatic, with planet-circling groups of storms appearing over the space of just a week or so."

Indeed, says Orton, "anyone could be the first to spot the return of the SEB."
Wil je over dit onderwerp verder praten.... dat kan in Jupiter heeft een streep minder!

[ Bericht 0% gewijzigd door -CRASH- op 21-05-2010 02:01:31 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_81704114
Engineers Diagnosing Voyager 2 Data System

Engineers have shifted NASA's Voyager 2 spacecraft into a mode that transmits only spacecraft health and status data while they diagnose an unexpected change in the pattern of returning data.
Lees verder

Wil je over dit onderwerp verder praten.... dat kan in Voyager 2 gedraagt zich raar
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_81706344
20-05-2010

Vraagtekens rond recente inslag op Jupiter blijven



Vorig jaar juli verscheen er plotseling een donkere vlek in de atmosfeer van Jupiter. Deze vertoonde dezelfde kenmerken als de inslagplekken die de uiteengevallen komeet Shoemaker-Levy 9 vijftien jaar eerder had veroorzaakt. Maar ditmaal was er vooraf geen komeet te zien geweest.

Om erachter te komen wat zich in 2009 op Jupiter heeft afgespeeld, hebben Baskische en Amerikaanse sterrenkundigen de waarnemingen van de mogelijke inslagplek nader geanalyseerd. Uit de verzamelde gegevens blijkt dat het tijdelijke 'litteken' in de Jupiteratmosfeer een grootte van ongeveer 5000 kilometer had en dat er bij de inslag materiaal tot een hoogte van 8000 kilometer is opgeworpen.

Onduidelijk is nog of dat roetachtige materiaal van het inslaande object afkomstig was, of uit verhitte deeltjes uit de Jupiteratmosfeer bestond. Ook blijft onzeker wat er precies is neergestort. Het zou een ongeveer 500 meter grote komeet kunnen zijn geweest, maar ook een kleinere planetoïde.

Het enige wat vaststaat, is dat Jupiter binnen vijftien jaar tweemaal als schietschijf heeft gefungeerd. En dat terwijl de inschatting was dat zoiets maar eens in de 50 tot 250 jaar zou gebeuren. Dat kan erop duiden dat het zonnestelsel een gevaarlijker oord is dan tot nog toe werd gedacht.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81706375
20-05-2010

Ruimtetelescoop ontdekt ster die planeet opslokt



De voor zover bekend heetste planeet van ons Melkwegstelsel is wellicht ook de kortst levende. Het onfortuinlijke hemellichaam wordt namelijk opgeslokt door zijn moederster. Zo blijkt uit waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop.

De planeet, die bekendstaat als WASP-12b, draait op zo'n kleine afstand om zijn ster, dat hij is verhit tot meer dan 1500 graden. Bovendien is zijn vorm onder invloed van enorme getijkrachten uitgerekt tot die van een rugbybal. De kolos is driemaal zo groot en anderhalf keer zo zwaar als de planeet Jupiter.

Uit waarnemingen met een instrument van de ruimtetelescoop blijkt dat de WASP-12b materie verliest, die uiteindelijk door de ster zal worden opgeslokt. Sterrenkundigen schatten dat de ster, die 600 lichtjaar van ons verwijderd is, haar planeet binnen ongeveer 10 miljoen jaar geheel verorberd zal hebben.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81706403
20-05-2010

Volwassen sterrenstelsel ontdekt in het jonge heelal



Een internationaal team van sterrenkundigen heeft op een afstand van 10 miljard lichtjaar een volgroeid sterrenstelsel ontdekt. Het stelsel lijkt qua afmetingen en massa sterk op de elliptische sterrenstelsels die in onze omgeving te zien zijn. Dat is verrassend, omdat de meeste stelsels die in de kosmische verten worden waargenomen veel compacter zijn.

Het ontdekte verre sterrenstelsel wordt waargenomen zoals het 10 miljard jaar geleden was. Op een moment dus dat het heelal nog maar een kwart van zijn huidige leeftijd had bereikt. Een en ander betekent dat er in het jonge heelal zowel opvallend compacte als normale elliptische sterrenstelsels voorkwamen.

Waarom sommige stelsels wel snel volwassen werden en de meeste andere niet, is nog onduidelijk.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesovertsterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81752927
21-05-2010

Compacte dubbelsterren ontstaan uit één gaswolk



Nieuwe waarnemingen met de Amerikaanse infraroodsatelliet Spitzer laten zien dat compacte dubbelsterren uit één en dezelfde gaswolk ontstaan. Dat werd op theoretische gronden al vermoed, maar doorslaggevend bewijsmateriaal ontbrak nog.

De meeste sterren in ons Melkwegstelsel vormen tweetallen. De afstanden tussen de beide componenten van zo'n dubbelster lopen enorm uiteen. Aangenomen werd dat sterren die een wijde dubbelster vormen uit afzonderlijke gaswolken zijn ontstaan. Compacte dubbelsterren zouden ontstaan als een gaswolk tijdens de samentrekking die tot stervorming leidt in stukken uiteenvalt.

De Spizer-waarnemingen lijken dat te bevestigen. Op infraroodopnamen van een twintigtal sterren-in-wording is te zien dat het gasomhulsel waarin de jonge sterren nog gehuld zijn in de meeste gevallen een uitgerekte vorm heeft. Dat beeld komt overeen met de resultaten van computersimulaties van de vorming van compacte dubbelsterren.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81752941
20-05-2010

Botsende sterrenstelsels brachten stervorming op gang



Het ontstaan van sterren in het vroege heelal was voornamelijk te danken aan botsingen tussen sterrenstelsels. Dat blijkt uit onderzoek met de infraroodsatellet Herschel.

Al geruime tijd vragen sterrenkundigen zich af waarom de heldere sterrenstelsels in het verre heelal in zo'n hoog tempo nieuwe sterren vormen. Onderzoek met een gevoelig instrument van de Herschel-satelliet lijkt een tipje van de sluier op te lichten. De heldere stelsels blijken zich samen te scholen op plaatsen waar de meeste donkere materie aanwezig is. Dat leidt tot frequente onderlinge botsingen, die op hun beurt weer de oorzaak zijn van geboortegolven van nieuwe sterren.

Voor het onderzoek zijn twee kleine hemelgebieden in de sterrenbeelden Grote Beer en Draak in kaart gebracht. De onderzoekers willen nu een groter gebied onder de loep nemen, om meer inzicht te krijgen in de manier waarop sterrenstelsels zich de laatste tien miljard jaar hebben ontwikkeld.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81752975
21-05-2010

Japan onderzoekt klimaat op Venus

TOKIO - Japan heeft vrijdag (lokale tijd) een satelliet gelanceerd, die de komende jaren de dampkring van de planeet Venus in kaart gaat brengen. De Akatsuki moet onder meer kijken naar stormen op de planeet. Ook hopen wetenschappers bliksem op Venus te zien.

Het bestaan daarvan wordt wel vermoed, maar de flitsen zijn nog nooit waargenomen.

Venus is ongeveer even groot als de aarde, heeft ongeveer dezelfde samenstelling en is ongeveer even oud, maar staat iets dichter bij de zon. De planeet wordt bedekt door wolken van zwavelzuur en koolstofdioxide.


De temperatuur aan het oppervlak ligt tegen de 500 graden Celsius, waardoor elke vorm van leven er onmogelijk is. Door de atmosfeer van Venus te onderzoeken, hopen wetenschappers erachter te komen hoe een levensvatbaar klimaat wel op aarde maar niet op Venus heeft kunnen ontstaan.


Ikaros

Met de Venus-verkenner gaat ook een experimenteel Japans vaartuig de ruimte in, de Ikaros. Het 'ruimtejacht' wordt voortgestuwd door deeltjes van de zon, die een extreem dun zeil laten draaien als de schroef van een schip.

De Ikaros kan varen waar het zonlicht doordringt, stellen de ontwikkelaars. Het vaartuig kan de oplossing zijn voor verre ruimtereizen, waarvoor conventionele raketten niet genoeg brandstof kunnen meenemen.

© ANP

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81826542
24-05-2010

Jupiter verliest opnieuw een streep

Er is geen enkele wetenschapper die weet waarom, maar Jupiter heeft opnieuw een van zijn prominente strepen verloren waardoor de zuidelijke hemisfeer van de planeet ongebruikelijk blank geworden is. Je leest het goed: opnieuw een streep verloren. Het is namelijk niet de eerste keer dat Jupiter geobserveerd werd zonder zijn donkere band op de zuidelijke helft van de planeet. Het gebeurde al eerder in 1973-1975, 1989-1990, 1993 en 2007.



De verschijning van Jupiter wordt meestal gedomineerd met twee donkere strepen in de atmosfeer, eentje in de noordelijke en eentje in de zuidelijke hemisfeer. Recente beelden van amateurastronomen laten zien dat de zuidelijke streep - in termen van astronomen: de South Equatorial Belt - verdwenen is. En planeetwetenschappers - zoals bijvoorbeeld Glenn Orton van het NASA Jet Propulsion Lab - hebben geen flauw idee waarom.

Op het einde van 2009 merkten wetenschappers dat de bruine wolkenband aan het vervagen was, maar toen kwam Jupiter te dicht bij de zon te staan om van op aarde verder te kunnen observeren. Toen Jupiter in april 2010 uit de verblindende zonnestralen te voorschijn kwam was de zuidelijke band nergens meer te bespeuren. Het is echter niet de eerste keer dat de donkere streep op de zuidelijke hemisfeer niet thuis geeft. De bruine band was in 1973 ook niet op het appel toen de ruimtesonde Pioneer 10 (ook wel Pioneer F genoemd) als eerste close-up beelden van Jupiter schoot.



De strepen van Jupiter lijken donker, omdat bleke hoge wolken die in de atmosfeer van Jupiter kunnen voorkomen daar niet aanwezig zijn. Zo krijgen donkere, lagere wolken de kans om zich te tonen. Wanneer we Jupiter observeren kijken we dus eigenlijk naar de verschillende wolkenlagen van de planeet. Het is dus heel goed mogelijk dat de op dit ogenblik 'verdwenen' donkerbruine streep gewoon schuil gaat onder een hoger en bleker wolkendek.

Op aarde bestaan witte cirruswolken (ook windveren of vederwolken genoemd) uit ijskristallen. Op Jupiter kunnen zich ook witte cirruswolken vormen, maar daar bestaan de kristallen uit ammoniak in plaats van uit water.



Het is niet duidelijk waarom er zich soms witte cirruswolken vormen op de zuidelijke hemisfeer van Jupiter. Het verdwijnen van de zuidelijke streep valt wel samen met wijdverspreide - doch mysterieuze - veranderingen op Jupiter. Zo veranderen andere strepen van kleur en verschijnen er vlekken in de atmosfeer. Er zou dus op Jupiter eigenlijk niets meer dan een gigantisch meteorologisch megafeest aan de gang zijn.

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81858733
24-05-2010

Planetenstelsel Upsilon Andromedae is een rommeltje



De planeten die rond de ster Upsilon Andromedae draaien, bewegen niet in één en hetzelfde vlak, zoals de planeten van ons zonnestelsel. Verre van dat: hun banen staan zeer schuin op elkaar. Dat meldden Amerikaanse sterrenkundigen vandaag tijdens de halfjaarlijkse bijeenkomst van de American Astronomical Society.

Al sinds ruim tien jaar weten sterrenkundigen dat er rond de betrekkelijk nabije ster Upsilon Andromedae drie zware, Jupiterachtige planeten draaien. Met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop en enkele grote telescopen op aarde is nu meer inzicht gekregen in de eigenschappen van dit planetenstelsel. Daaruit blijkt dat de banen van de twee binnenste planeten een hoek van 30 graden met elkaar maken. Ook lijkt het erop dat er nog een vierde planeet in het stelsel is.

Blijkbaar is het geen vanzelfsprekendheid dat de planeten van een planetenstelsel allemaal ruwweg in hetzelfde vlak bewegen, zoals doorgaans wordt aangenomen. Anderzijds is Upsilon Andromeda wel een bijzonder geval, want de ster vormt een dubbelster met een andere, veel kleinere ster. Het is denkbaar dat die tweede ster verantwoordelijk is voor het rommelige karakter van dit planetenstelsel.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_81858762
24-05-2010

Rare planeetbanen maken 'leefbare' planeten onleefbaar



Kleine 'leefbare' planeten bij andere sterren hebben het niet altijd gemakkelijk. Hun banen zijn gevoelig voor verstoringen door naburige reuzenplaneten. Dat melden Amerikaanse en Franse sterrenkundigen.

De zoektocht naar leefbare planeten bij andere sterren is vooral gericht op kleine, vaste planeten zoals onze aarde, waar gematigde temperaturen heersen en vloeibaar water aanwezig kan zijn. Nieuwe computermodellen laten echter zien dat die 'leefbaarheid' van tijdelijke aard kan zijn.

Een eenzame aarde-achtige planeet die in een cirkelbaan op de geschikte afstand rond zijn moederster draait, is en blijft leefbaar. Maar als er rond dezelfde ster ook een zware, Jupiterachtige planeet in een langgerekte baan beweegt - zoals die al veel zijn waargenomen - heeft dat grote gevolgen voor de kleine planeet.

De interactie tussen de beide hemellichamen zorgt voor sterke variaties in de baan van de aarde-achtige planeet. Daardoor kan een planeet die op het ene moment nog leefbaar is, duizend jaar later al dodelijk heet of koud zijn geworden. Lang niet elke 'leefbare' planeet is dus een goede broedplaats voor het ontstaan van leven.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')