ik leef met je mee. Het is altijd moeilijk om te verwerken als iemand in je familie met ziekte te kampen heeft en niet meer lang te leven heeft. Het gevoel van onrechtvaardigheid komt me erg bekend voor. Mijn zus is vijf jaar geleden overleden en mijn vader en moeder hebben ook beide met ernstige problemen in het ziekenhuis gelegen. Ik kan je weinig tips geven, het gevoel slijt heel langzaam.
Ik kan je wel aanraden om veel steun te zoeken bij je familie en je zusje bij te staan. Die laatste momenten zul je altijd blijven koesteren.
Mocht je behoefte hebben om er met iemand over te praten kun je me altijd bereiken. Veel sterkte gewenst aan jou en je familie en bovenal aan je zus die zich sterk zal proberen te houden voor haar naasten.
Erik
And I'm ready to go off on your ship
Wat vreselijk! Het nieuws op zich is al verschrikkelijk, maar je hebt er daarnaast ook nog eens allerlei andere (twijfel-)gevoelens bij die het geheel nog veel en veel moeilijker maken. 
Mijn advies: Volg in dit geval je hart, je gevoel en laat je niet leiden door allerlei feiten die je het beslissingen nemen bemoeilijken. Je kunt beter spijt hebben van iets dat je gedaan hebt als wanneer je spijt hebt van iets dat je niet gedaan hebt...
Heel, héél erg veel sterkte gewenst.
Duch.
ik heb trouwens geen conflict met mijn familie, ik was depressief en dan is alles je teveel zelfs een kaartje kopen en te vesturen. In die tijd ben ik het contact kwijt geraakt met iedereen.
Natuurlijk ga ik weer contact opnemen met Lieke en haar bezoeken.
Ik hoop dat haar artsen tegen over haar even eerlijk zijn geweest als tegen mijn famile. zodat we allen weten dat we aan het afscheid nemen zijn en de laatste dingen tegen elkaar zeggen die we nog wilden zeggen. Rn dat we elkaar overtuigen dat we van elkaar houden, wie aan mijn familie komt , komt aan mij ook al heb ik verder nirt zoveel met familie in het dagelijkse leven, maar dat gevoel is gewoon.
Lieke wordt gesloopt door kanker, daar kun je niets tegen doen, maar ze is mijn zusje, ze is me dierbaar hoevaak ik me ook aan haar geergerd heb, ze blijft mijn zusje.
Ze was altijd vol plannen en optimistisch, ze is dapper ondanks al de tegenslagen in haar leven zoals dat wang litteken die haar nu fataal wordt. Ze heeft een lieve man gevonden, met wie ze gelukkig was en die nu wanhopig is en door verdriet verteerd wordt.
[Dit bericht is gewijzigd door otaku-san op 07-05-2002 21:29]
mijn zus hoeft niet meer constant in het ziekenhuis te liggen. Ze gaat er regelmatig terug komen voor de medicatie, maatr het gaat beter met haar dan verwacht, ze is een vechter, volgens mijn jongste zus, ze spiegeld zich aan een tante van ons die dit ook gehad heeft en nog steeds in leven is.
Ik wil haar sterken in haar optimisme en me desnoods te barsten liegen in de hoop dat de geest idd sterker is dan de wetenschap.
quote:Good for you and your family
Op vrijdag 10 mei 2002 21:52 schreef otaku-san het volgende:
Ik heb weer contact met mijn jongste zusje.mijn zus hoeft niet meer constant in het ziekenhuis te liggen. Ze gaat er regelmatig terug komen voor de medicatie, maatr het gaat beter met haar dan verwacht, ze is een vechter, volgens mijn jongste zus, ze spiegeld zich aan een tante van ons die dit ook gehad heeft en nog steeds in leven is.
Ik wil haar sterken in haar optimisme en me desnoods te barsten liegen in de hoop dat de geest idd sterker is dan de wetenschap.
Positieve spirit kan soms een heleboel verhelpen idd Probeer alleen niet aan je eigen gevoel voorbij te lopen, wil ik je meegeven.... Dat lijkt me niet erg aardig voor jezelf
prrrrr
quote:Ik begrijp je niet helemaal, ik denk dat je bedoelt dat ik enige reserve moet inbouwen met mijn contacten met mijn zus Lieke.
Op vrijdag 10 mei 2002 23:22 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Good for you and your family
Positieve spirit kan soms een heleboel verhelpen idd
prrrrr
Ja zij geloofd dat zij dit kan overkomen en wie ben ik om dat onderuit te halen. Haar geloof in het feit dat zij dit zal overleven is de bron van haar leven.
Wie ben ik om dat te ondermijnen. er zijn zoveeel medische wonderen geweest en altijd heeft het te maken gehad met de instelling van de zieke.
Mijn zus is een vechtster, ze geeft niet op en daar vertrouw ik op, daar hoop ik op.
quote:Dan lieg je je desnoods maar te barsten,lieve Otaku,
Op vrijdag 10 mei 2002 21:52 schreef otaku-san het volgende:
Ik heb weer contact met mijn jongste zusje.mijn zus hoeft niet meer constant in het ziekenhuis te liggen. Ze gaat er regelmatig terug komen voor de medicatie, maatr het gaat beter met haar dan verwacht, ze is een vechter, volgens mijn jongste zus, ze spiegeld zich aan een tante van ons die dit ook gehad heeft en nog steeds in leven is.
Ik wil haar sterken in haar optimisme en me desnoods te barsten liegen in de hoop dat de geest idd sterker is dan de wetenschap.
doe gewoon wat voor jou logisch en goed voelt.
Hoop kan heel veel goed doen voor een mens,en dat ze vechtlust heeft zal haar alleen maar sterker maken in haar strijd.
Zij geeft niet op,en misschien aan jou een beetje de taak haar daarin moed te geven als de vechtlust af en toe weg is.
Wat fijn dat jullie contact er weer is,
ik hoop dat je het zelf ook een beetje redt?
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:Goed! Wilskracht, vechtlust, hoop en doorzettingsvermogen maken sowieso heel veel uit in het ziekteverloop. Het is algemeen bekend dat mensen die meteen van het ergste uitgaan en de moed opgeven, sneller bergafwaards gaan dan degene die wel knokken.
Op vrijdag 10 mei 2002 23:50 schreef otaku-san het volgende:
Ja zij geloofd dat zij dit kan overkomen en wie ben ik om dat onderuit te halen. Haar geloof in het feit dat zij dit zal overleven is de bron van haar leven.
Wie ben ik om dat te ondermijnen. er zijn zoveeel medische wonderen geweest en altijd heeft het te maken gehad met de instelling van de zieke.
Mijn zus is een vechtster, ze geeft niet op en daar vertrouw ik op, daar hoop ik op.
Daarbij, de geest is tot zo veel meer in staat dan wij vaak vermoeden.
quote:Lieve Smoopy, dit is een crisis in een familie en dan komen we bij elkaar.
Op vrijdag 10 mei 2002 23:55 schreef shmoopy het volgende:[..]
Dan lieg je je desnoods maar te barsten,lieve Otaku,
doe gewoon wat voor jou logisch en goed voelt.
Hoop kan heel veel goed doen voor een mens,en dat ze vechtlust heeft zal haar alleen maar sterker maken in haar strijd.
Zij geeft niet op,en misschien aan jou een beetje de taak haar daarin moed te geven als de vechtlust af en toe weg is.
Wat fijn dat jullie contact er weer is,
ik hoop dat je het zelf ook een beetje redt?
Het is vreselijk dat Lieke dit moet overkomen om ons bij elkaar te brengen, maar dat is onze familie, we zijn nu eenmaal erg afstandelijk en dit soort dingen brengt ons pas bij elkaar, we zijn er pas als het erg nodig is.
Zo is het met de meeste van mijn vrienden, ik verlies het contact omdat op een gegeven moment ieder contact , ieder kaartje teveel moeite is, door een depressie.
Alleen een familie crisis kan je daar uit halen.
Liefde is een gevoel
dat je voelt wanneer je gevoelens
iets voelen voor een gevoel
dat je nog nooit eerder hebt gevoeld
Dit gedicht kwam van iemand die heel belangijk voor me is, mssichien kan jij het aan je zus geven?
Heel veel sterkte de komende tijd!
....maar daarna ben ik weer triestig...
Ontzettend veel sterkte.
quote:Nee, ik bedoel dat op het moment dat jij liegt voor je zusje, door optimistisch te doen, dat je niet voorbij loopt aan je eigen gevoelens, die af en toe ook treurig kunnen zijn. Die dus maar laat zitten en net doet of ze niet waar zijn.... Dát lijkt me niet goed voor jezelf namelijk....
Op vrijdag 10 mei 2002 23:50 schreef otaku-san het volgende:[..]
Ik begrijp je niet helemaal, ik denk dat je bedoelt dat ik enige reserve moet inbouwen met mijn contacten met mijn zus Lieke.
Snap je me nu?
prrrrr
quote:In mijn vaders familie blijkt een hoop kanker voor te komen.
Op zaterdag 11 mei 2002 14:41 schreef Lightman het volgende:
Soms snap ik niet dat mensen dit soort erge dingen op het internet zetten. Maar aan de andere kant snap ik wel dat je het toch ergens kwijt moet. Hoe dan ook, dit is gewoon k#t. Heel veel sterkte toegewenst!
Ik heb geleerd dat aanleg voor kanker erfelijk is. Twee zussen van mijn vader hebben kanker gehad, de jongste zus van mijn vader leeft bog steeds en mijn zusje klampt zich daaraan vast, ze is een vechtster en wil niet onderdoen voor haar tante.
Tegelijkertijd zal ik niet ontkennen dat ik mezelf ook zorgen begin te maken.
Je denkt dat je onsterfelijk bent en daarna denk je dat de aanleg voor kanker niet hebt omdat je al zolang ongezond leeft en er nog steeds niks gebeurd is.
Wat ik schokkend vind is dat ik wel hoorde dat Lieke een operatie aan haar oog moest hebben en dat daar bolletjes aangetroffen werden, maar dat ik nooit te horen kreeg dat ze daarna aan dat oog blind geworden was.
Altijd gedacht geen nieuws is goed nieuws.
Dat verwijt ik mijn familie , dat ze me dat niet verteld habben, wat dachten ze wel , dat het me niks kon schelen?
Ik dacht ,geen nieuws is goed nieuws.
Dat ze me dit onthouden hebben neem ik ze kwalijk. Alsof het me niks kon schelen, jullie kunnen zeggen dat is je eigen schuld, had je maar actief met je familie contact moeten onderhouden en daar zou je gelijk in hebben.
Toch is dit een familie waar we er eigenlijk prat op gaan dat dagelijkse contacten niet van belang zijn, we zijn in wezen vrij afstandelijk en alleen in crisis situaties zijn we er voor elkaar en is pas nu het geval.
Lieke zal volledig accepteren dat ik pas nu contact met haar opneem, omdat dit een moment is waar we er voor elkaar moeten zijn.
Dit is onze familie traditie, je kunbt dit triest vinden of koud en ik kan je daar geen ongelijk in geven. Het beinvloed uiteindelijk ook onze relaties.
Al mijn siblings hebben een relatie en voor geen van hen is het hun eerste relatie. We hebben stuk voor stuk een mislukking achter de rug en dat heeft veel te maken met onze ingeboren afstandelijkheid.
Ik begin mezelf nu ook zorgen te maken, al is mijn eerste concern dat mijn zusje toch weer beter wordt, dan wel overleefd.
Dank zij Xenia heb ik wat meer hoop. dank je xenia
Je bent een lieverd en ik leef met je mee en je bent een steun voor anderen.
..Heel veel sterkte... En zorg ervoor dat je zusje nog kan genieten van het leven voor zover ze kan... Ze verdiend het! Sterkte!
quote:Ik ben blij dat het verhaal over mijn moeder jou wat hoop heeft gegeven. Maar doe alsjeblieft voorzichtig met die hoop. Ik heb werkelijk geen idee of het medicijn dat mijn moeder krijgt, ook geschikt is voor de vorm waarin jouw zus het heeft. Het zou fantastisch zijn, maar als het niet zo is, moet je die teleurstelling op zien te vangen zonder al te veel schade.
Op zondag 12 mei 2002 00:39 schreef otaku-san het volgende:
Dank zij Xenia heb ik wat meer hoop. dank je xenia
Je bent een lieverd en ik leef met je mee en je bent een steun voor anderen.
Ik duim voor jullie!
ga naar bed en ga morgen naar je moeder, moederdag vieren.
[edit]
Ik hoop niet dat ik hiernee een geheim verraad, ik heb contact met je gehad via icq toen je pas gehoord had dat je moeder aan kanker leed. Je zat toen achter je computer te huilen dat je veel te jong was je moeder al te moeten verliezen. Later kreeg ze dat wonder mnedicijn en ze is er nog steeds. Ik ben daar blij om, niet alleen omdat je me dierbaar bent en niet alleen omdat het me hoop geeft voor mijn zus, maar omdat ik je graag mag. Jij bent me dierbaar en ik geef om je geluk.
[/edit]
Je hebt volkomen gelijk, ik hoop dat mijn zus het zelfde medicijn krijgt ook al lijkt het erop dat nu het huidige medicijn aanslaat, hetgeen de reden is dat ze niet meer permanent in het ziekenhuis hoeft te verblijven.
Ik hoop dat dat de reden is.
[Dit bericht is gewijzigd door otaku-san op 12-05-2002 01:56]
quote:Dank je en de anderen.
Op woensdag 15 mei 2002 14:39 schreef brechtje het volgende:
Kan ze echt niet lefend blijven?????
Heel veel sterkte!
De docters dachten van niet, maar dat weten ze ook niet altijd zeker.
xenia's moeder kreeg een nieuw medicijn en dat hielp.
Het gaat wat beter met haar, dus je weet het maar nooit. En wie weet een nieuw wonder medicijn 
