Kom vandaag dit topic tegen.
Heb de oude topics ook gelezen.
Zit nu jankend op de bank om de verhalen en eigen herinnering.
Mijn ex was in 2009 zwanger van een tweeling. Nu achteraf niet eens wetend of ze wel van mij waren omdat ze al een paar jaar voordat we trouwden bezig bleek te zijn met een ander.
Moet het toch ff kwijt.
Nou, in 2009 is mijn ex dus zwanger geraakt. Ik helemaal hotel-de-botel gek aan het worden.
Eindelijk is het dan zover. Ik ben al jaren aan het wachten tot ik eindelijk vader kan worden.
Is misschien vreemd voor een man maar ik wilde al voor mijn 20e vader worden, mijn ex heeft er nooit behoefte aan gehad en is na 10 jaar samen zijn voor mij gestopt met de pil.
Na een paar maanden was het raak, de ongesteldheid bleef uit.
1 week, 2 weken, toch maar naar de drogisterij gegaan.
Testje gedaan en vol spanning wachten op de uitslag.
JA, ze was al een paar weken zwanger. Meteen een afspraak gemaakt bij een verloskundige, We konden die week nog langskomen.
Daar aangekomen een echo laten maken.
Zij schrok zich kapot, ik zag het nog niet. De verloskundige begon al over een verwijzing naar het ziekenhuis. Ik begreep het niet, wat kon er zijn? Ze bleek zwanger te zijn van een tweeling en de verloskundige mocht daar blijkbaar niets mee doen.
Ik was toen helemaal hyper, 2 tegelijk.
Wij gingen een week later naar het ziekenhuis voor een nieuwe echo.
Ja, de verloskundige had het goed gezien, we kregen een tweeling.
Nu bleek al dat een van de vruchtjes veel actiever was dan de ander maar dat kon nog veranderen, niet iets om ons druk over te maken. De arts wilde wel dat we 2 weken later nog even terug kwamen.
Toen we weer daar waren was de ene nog steeds actiever dan de ander, dit was dus niet goed.
En ze waren nog te jong om testen te kunnen doen. De verwachting was dat we 2 meisjes met het
Syndroom van Turner zouden krijgen maar dat moest getest worden.
Wij zijn toen elke week terug gegaan om via echo toch na te kijken of er verbetering was en dat ze nog leefde.
Na een aantal weken konden de tests gedaan worden.
De uitslag: we kregen 2 jongens met Down Syndroom.
Ik was opgelucht en gelukkig, het was maar Down en die 99% viel weg. De kans dat ze ter wereld kwamen was ineens vele malen groter.
Helaas was dat geluk van zeer korte duur. Na een zwangerschap van 20 weken zijn ze overleden. Doordat de weeën opgewekt moesten worden kon degeboorte een paar dagen duren hebben we deze uitgesteld omdat ze ter wereld zouden kunnen komen op de verjaardag van mijn ex.
Een paar dagen later op onze trouwdag zijn ze gecremeerd.
Noah en Sora
Zo klein, zo teer, zo uniek
en nog zoveel meer.
Te vroeg geboren.
Te klein om te overleven.
Te kwetsbaar bovendien.
De ultieme tweeling,
die niet zonder elkaar kan.
Maar helaas ook niet met elkaar,
stoer zouden kunnen worden.
We zullen jullie ontzettend missen
en sluiten jullie voor eeuwig in ons hart.
02 juli 2009 – Veel te vroeg gekomen, veel te vroeg gegaan.
I'm nice. Honest. I have the heart of a little girl...
...in a jar
on my desk - Stephen King