Kuthernia's, kutneurologen!

Heb al vele jaren een onoperabele hernia (zit net boven het staartbotje) welke na 10 jaar vergeefs dokteren en stopzetten van de onderzoeken door mij, omdat ik het helemaal gehad had, uiteindelijk tijdens een spoedopname in het ziekenhuis toch heel duidelijk aanwezig bleek te zijn. Destijds had ik het opgegeven om nog naar een neuroloog te gaan, omdat ze me als een of andere idioot behandelde die volgens hen niks mankeerde, terwijl ik zelf aanvoelde dat het niet goed zat. Ik ging mijn eigen gang, zo goed en kwaad als ik me kon redden met als gevolg een beschadiging van de zenuw in mijn rechterbeen.

Dit voorval lijkt zich nu weer te herhalen. Ook in mijn nek en armen voel ik sinds een dik jaar duidelijk dezelfde problemen. Een jaar geleden bleek uit de foto's dat er in ieder geval slijtage zit. Vanmorgen naar neuroloog geweest. Ik ken mijn lichaam best goed en voel ook deze keer dat het weer mis is. De last momenteel valt gelukkig mee, dus de neuroloog kan nu ook niet zo veel vinden. Dat is het vervelende altijd, als je naar de specialist kan is er inmiddels al weer geruime tijd verstreken en kan het zijn dat de last minder is.

Uit ervaring weet ik dat het zo weer terug kan zijn. Komt die neuroloog al bij voorbaat met zijn vermoedelijke "diagnose": zit in de spieren. Wel effe een MRI maken. Ik vraag hem of een eventuele hernia nu te zien zou zijn, aangezien de last momenteel meevalt. Volgens hem is er dan ook weinig te zien waarschijnlijk. Wat heeft zo'n MRI dan nu voor zin? Kost alleen maar een hoop geld voor Jan Doedel. Als afscheid krijg ik nog mee, dat de meeste hernia's gewoon weer verdwijnen.

Dan kan ik me zo kwaad maken! Ik kom godverdomme pas na een jaar problemen, die zo herkenbaar zijn voor mij en ik er bijna zeker van ben dat het foute boel is bij zo'n vent en dan wordt je daarmee weggestuurd. Ik drukte hem op het hart dat ik deze keer zeker niet van plan was om weer een jaar of 10 tevergeefs te gaan dokteren en als een malloot behandeld wil worden. Ik had het al weer meteen gehad. Denk er hard over om de MRI niet te laten uitvoeren, aangezien er toch nu waarschijnlijk niet meer uit zal komen als de slijtage en dus nutteloos is.

Ik bespaar me de 10 jaar ellende deze keer en ga maar weer gewoon door, totdat het weer helemaal fout gaat. Dat kost me minder energie en ergernis dan dit.

KUTDOKTERS!

quote:

Op maandag 25 januari 2010 12:41 schreef Esmerallda17 het volgende:
samenvatting ?

Samenvatting van mijn woede? Voelde zelf destijds ook heel goed aan, dat het fout zat. Werd echter pas geholpen, toen het helemaal misging met dus als gevolg een verzwakt rechterbeen door de beschadiging, wat geheel te voorkomen was geweest als ze me toen serieus hadden genomen. Achteraf volop excuses natuurlijk, maar daar koop ik dan weinig meer voor. Ik kan je niet uitleggen, wat dit met je doet, want dan wordt het verhaal veel te lang. Maar neem maar van mij aan, dat ze je daarmee volledig kapot kunnen maken en je er een hekel aan krijgt om naar een dokter te gaan. Wat ik vervolgens tot het allerlaatste moment ook uitstel sindsdien.

En nu herhaalt dat gezeik zich weer van voor af aan. Dat trek ik niet meer. Ik heb het weer helemaal gehad met de heren doktoren!

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:08 schreef eleusis het volgende:
Elk ziekenhuis heeft een klachtenprocedure. Heb je die al gevolgd?

Verder kun je ook door de huisarts laten doorverwijzen naar een ander ziekenhuis.

Daarnaast lijkt het me sterk dat de arts heeft gezegd dat er "niets aan de hand is"; bedoeld zal zijn dat de klachten onverklaard zijn, maar als je daarmee zit lijkt het mij niet zo verstandig om onderzoeken te weigeren.

Ach, weet je? Ik heb geen zin meer in al dat gedoe met doorverwijzen of een klachtenprocedure. Onderzoek heeft op dit moment geen zin, aangezien de klachten momenteel van dusdanige aard zijn, dat een eventuele hernia niet te zien zal zijn waarschijnlijk. Dus wat heeft een MRI op dit moment dan voor zin? Niks toch?

Je hebt maar even tijd om uitleg te geven, want de volgende patiënt zit al te wachten. Dat spierenverhaal is allang uitgelicht. Heb destijds al diverse therapeutische behandelingen gehad en nadien bleven de klachten gewoon bestaan. Ik ken mijn eigen lichaam zo goed inmiddels en voel gewoon dat het fout zit. En dan is zo'n spierenverhaal zo'n dooddoener. Zeg dan niks en wacht het onderzoek af. Niet dat ik nou zo graag een hernia wil horen, maar ik voel dat het fout zit.

Lief van je, maar ik heb het weer even gehad met doktoren.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 13:47 schreef eleusis het volgende:

[..]

De arts denkt dat hij toch wat heeft aan een MRI, anders was die niet besteld. Ik zou gewoon gaan...

En het is inderdaad een hoop gedoe, maar dat hoort erbij als je wat chronisch hebt. Soms moet je gewoon even voor jezelf opkomen, zonder onbeleefd te worden. Vorige week wilde ik een afspraak maken, naar mijn idee zat er haast achter, maar de wachttijd was 3 weken, ik hoefde alleen maar te vragen "Kan ik niet even tussendoor?" en ik kon terecht na 3 dagen voor een uitgebreid onderzoek van een uur. Lullig voor de mensen die dat niet durven, maar zo is het leven.

Maar ze kunnen natuurlijk ook niet heksen. Sommige mensen houden nu eenmaal klachten, maar ook dan zijn er opties! Pijnbestrijding, cognitieve gedragstherapie, etc..., maar je moet er wel om vragen!

Pijnbestrijding heb ik voldoende. Werkt niet altijd even goed, maar dat is niet zo'n probleem. Ben inmiddels wel wat gewend. Ik vind dat geen oplossing. Voor wat cognitieve gedragstherapie betreft: ik zie dit als een communicatiestoornis van neuroloog naar patiiënt (tevens gerelateerd aan de bodylanguage van deze man, welke ik hier niet eens heb besproken). Als we het over cognitieve gedragstherapie hebben, dan zou het probleem meer bij mij zitten en zo zie ik het zeker niet. Zoals gezegd is het teveel om uit te leggen wat het met je doet als je 10 jaar lang niet serieus genomen bent met alle gevolgen nadien. Wat ik wil voorkomen is dat er weer een beschadiging optreedt, nu in een van mijn armen. Ik kom met een probleem, waarbij ik me in ieder geval serieus genomen wil voelen. Dat de arts tenminste de moeite zou kunnen nemen om mijn duidelijke signalen serieus te nemen. Ik weet ook wel, dat zo'n arts wellicht dagelijks te maken krijgt met patiënten, die nogal snel iets voelen, maar er zijn ook voldoende patiënten die hun lichaam dusdanig goed kennen, dat zij weten dat er iets fout zit en het dus niet simpel een spierenkwestie is. Om daar doorheen te drukken vind ik erg vermoeiend en ergerlijk.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 15:12 schreef loecje het volgende:
al bij een andere arts geweest of nog steeds dezelfde? als je daar ook al bij bent geweest heb ik niets gezegd...
ik weet zo geen arts die in hernia's is gespecialiseerd maar die is er vast wel.

De vorige keer was in "93, inmiddels dus nieuwe arts. Of ik leg het niet goed uit of het zijn allemaal horken van kerels.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 16:34 schreef Mirjam het volgende:

[..]

vind je dat nou zelf niet een beetje een kutopmerking? we zitten hier in lif. als je geen moeite wil doen het hele verhaal te lezen, klik dan gewoon verder.


en TS, ik zit wel een beetje in het zelfde schuitje denk ik.
een jaar een hernia, eraan geopereerd, maar kennelijk niet goed genoeg, en mijn eigen neuroloog die het afdeed als littekenweefsel.
een second opinion later bleek ik gewoon 2 hernia's te hebben.
vanmorgen een proefblokkade gehad.
pijnlijk, geen idee of het werkt ook.
je leven gaat kapot, dat van mij wel althans, ik werk/fiets/sport/ al een jaar niet meer, ook autorijden niet

Ik ben inmiddels best wel wat gewend. Probeer vooral te doen wat ik wel kan en me niet te veel bezig te houden met wat ik niet meer kan. Maar af en toe, zoals vanmorgen bv., wordt je er wel gestoort van. Soms schiet het gewoon niet op.

Ik hoop voor je dat de proefblokkade helpt.

Heb inmiddels uitgebreid gesprek gehad met mijn therapeut. Die vond het ook belachelijk zoals de neuroloog had gereageerd. Hij kent mij ook als geen ander en weet dat ik serieuze klachten heb als ik die aangeef. We hebben afgesproken toch de MRI te doen en naar aanleiding van de uitkomst samen met mijn therapeut en huisarts om tafel te gaan zitten om te bekijken wat te doen. Hij gaf ook aan, dat ik mijn lichaam heel goed ken en dat de kans op een hernia groot is. Last van zenuwpijn, slapend gevoel/minder gevoel en uitvalsverschijnselen duiden volgens ook hem aan, dat het zeker geen eenvoudige spierenkwestie betreft.

Wordt dus vervolgd. Ik voel me in ieder geval iets opgewekter.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 21:34 schreef angel69 het volgende:
[ ]

Goh, jij hebt ook al een hele weg moeten volgen. Je begrijpt ook precies wat er zo frustrerend aan is. In de St.Maartenskliniek ben ik al een paar keer opgenomen geweest m.b.t. mijn rughernia. Uiteindelijk was het een hernia net boven mijn staartbotje, die niet te opereren is vanwege het gevaar op verlamming. Er lopen in dat gebied teveel zenuwbanen naar mijn benen, dus dat risico wil geen enkele arts aangaan. Ik trouwens zelf ook niet. Tevens is mijn rug daar versleten. Maar goed, daar kan ik inmiddels wel mee omgaan.

In mijn nek zit ook slijtage en nu waarschijnlijk dus ook een hernia. Het komt regelmatig voor bij hernia's, dat de wervels ook versleten zijn. Dus vreemd is dat niet. Zoals gezegd ga ik voor de MRI en gaan we n.a.v. de uitslag een stappenplan opstellen i.s.m. mijn therapeut. Ik lig momenteel al een paar weekjes plat na een heftige val van de trap, dus de therapeut komt dagelijks aan huis. Ik heb in hem alle vertrouwen en hij begreep precies hoe ik me voelde vanmiddag. Aan een paar woorden van mij heeft hij genoeg. En dat is een prettige gedachte. Ik voel me een stuk beter dan vanmorgen, toen voelde ik me behoorlijk klote.

Het doet me deugd om hier te lezen, dat ik niet de enige ben met dit probleem. Begrijp me niet verkeerd, vind het vervelend dat dit probleem bestaat, maar ben blij dat het niet bij mij ligt. Thanks iedereen die hier op gereageerd heeft.

[ Bericht 0% gewijzigd door Diamonds op 26-01-2010 01:13:28 ]

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 09:45 schreef GotC het volgende:
Vind het heel vervelend en naar voor je TS, dat je het zo hebt moeten meemaken allemaal.. Toch jammer dat artsen soms niet wat..menselijker zijn?

_{Maar wat wil je dat wij doen in dit topic?}

Ten eerste heb ik dit topic aangemaakt om het even van me af te schrijven. Daarnaast blijkt dat niet alleen ik dit zo ervaar maar ook anderen. Het heeft mij wat geholpen de dag door te komen en wellicht kan het anderen ook helpen. Tja, wat wil men met een topic bereiken?

Op 04 maart staat MRI gepland. Duurt nog effe dus.