Kan iemand mij uitleggen hoe het komt dat hij nu op nummer 1 staat? Ik snap er namelijk helemaal niets meer van. Of misschien dat velen met mij deze fasen hebben bewandeld en Iwan straks van nummer 1 keihard naar beneden keldert.....
quote:
op 04-01-2000 om 10:11 AM schreef lica het volgende:
Meister, ik ben het helemaal met je eens. Voor het eerst heb ik maar eens een blik geworpen op dit forum en ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben. Die Iwan. In het begin voelde ik zo met hem mee. Hij moest nog wennen hoor en vroeg tussen de regels door om wat geduld. Gelukkig kreeg hij die van al zijn fijne busgenootjes en geleidelijk kwam Iwan los. Ik kwam vervolgens in een fase terecht dat ik met kromme tenen naar zijn stem en lach luisterde, maar bleef trouw aan mijn favoriete buspassagier. Zelfs de ruzie met Seki interpreteerde ik als "goed gedaan jongen!". Zijn houding van "het maakt mij allemaal niet uit hoor, het doet mij niets, maaarre...", vond ik nog wel sterk. Nu bijna twee weken verder, is mijn mening over Iwan 100% omgeslagen. Ik gruwel van zijn lachje; "jaaahaaahh,...humh" en zijn onvolledige zinnen die steeds op niets slaan. Mijn adoratie is nog niet helemaal verdwenen, want ik hoop nog steeds dat hij een zin tot een goed einde brengt. Gespannen volg ik zijn "monoloog", maar raak steeds weer teleurgesteld.
Kan iemand mij uitleggen hoe het komt dat hij nu op nummer 1 staat?
Welnu, dat heeft er alles mee te maken, dat de kijkers van De Bus het (onbewuste) verlangen hebben om diegenen die op televisie verschijnen te willen zien als helden en in staat willen zijn ze op een voetstuk te plaatsen.
We zijn nog niet zo ver verwijderd van een voorbij (verloren?) gegaan tijdperk, waar mensen een heel andere kijk hadden op televisie. Vóór de jaren negentig, en dat kunnen de meeste De Bus kijkers, vooral die lowest common denominator groep die SBS probeert te paaien met haar programmering (en dat is ook bij mij dus prima gelukt 
), zich nog goed herinneren, was zendtijd een schaars goed. Er waren nog maar een handvol zenders en wie daar op wilde verschijnen moest iets kunnen.
Dat leidde er toe, dat diegenen die zich op televisie mochten vertonen dat over het algemeen ook redelijk goed voorbereid deden. Zelfs de presentatoren van de lulligste kwisjes of 'spelprogramma's' (die zijn we gelukkig helemaal kwijt tegenwoordig) spraken in ieder geval fatsoenlijk Nederlands, hadden een zeker charisma (of de belegen uitstraling die daar destijds voor doorging) en verwierven in brede kring aanzien.
Voor een gedeelte zijn de snel bejaard rakende resten uit die tijd overigens nog immer een loden last waar de publieke omroepen onder zwoegen.
Als we nu vooruit kijken in de tijd, dan zien we dat het grote publiek nog steeds het idee heeft dat je wat moet voorstellen om op televisie te komen. Maar er is wel degelijk het een en ander veranderd. De internationalisering van de televisiemarkt en de voortschrijdendende techniek heeft het mogelijk gemaakt, dat zendtijd in overvloed aanwezig is. En de commercie schreeuwt erom, die zendtijd te vullen met reclame. Maarrrr er is een probleem- er zijn onvoldoende geschikte mensen om tussen de reclameboodschappen door boeiende programma's te maken. Dus; noodsprongen!
We maken televisie met 'gewone mensen'. Die observeren we de hele dag met camera's en we noemen het 'reality'-tv. Gouden greep? Nou, nee dus. Want als mensen in plaats van één uur per dag, 24 uur lang te zien zijn begint op te vallen dat ze, eh gewoon een beetje saai zijn. En dat ze eigenlijk ook wel eens hele domme dingen zeggen en onaangenaam zijn en boos worden. Naarmate we ze méér zien, beginnen ze ons méér tegen te staan en zijn we meer teleurgesteld in onze gewenste helden. (Zo had onze Ruud van BB na 3 weken het programma in zijn broekzak, maar ging het te lang door- en won uiteindelijk degene die in het begin het minst opviel).
Zo nu gaat het ook bij De Bus. We willen dat de Bussagiers helden zijn -anders waren ze immers niet op tv. Maar we zien ze de hele dag en allemaal hebben ze ondertussen wel een keer een uitglijder gemaakt waarvan we dachten: Mwah, dat valt me toch echt tegen. Behalve Iwan! Die heeft zich verstopt in het toilet, hij duikt weg als een camera zijn kant op begint te draaien, hij heeft zijn mond dichtgeniet om niets doms te zeggen en is OOK in De Bus. Hij is dus WEL op tv, maar we ZIEN en HOREN hem niet. Nu wordt de onduidelijkheid rond zijn persoon door de kijker ingevuld. We WETEN dat de rest geen held is, we WETEN van Iwan zó weinig dat hij de laatste hoop is om misschien een held te kunnen zijn... En zo is de ironie compleet. De man die juist zo weinig is, slechts een lege huls met achterbakse trekjes draagt de hoop van de natie op zijn onwaardige schouders.
Of iets dergelijks.
quote:
Ik snap er namelijk helemaal niets meer van. Of misschien dat velen met mij deze fasen hebben bewandeld en Iwan straks van nummer 1 keihard naar beneden keldert.....
Ik hoop het van harte 
[Dit bericht is gewijzigd door Meister (Datum 01 April 2000).]
In het begin vond ik Iwan ook wel een aardige vent, maar op dit moment krijg ik de koude rillingen van hem.
Ik geloof, dat men Iwan als een ""mooie jongen" kan omschrijven, zo'n knaap uit een modeblad, alles zit perfect.
Maar op TV verwacht men beweging en een gesproken woord en ik geloof, dat hij daarin flink is gecoached door zijn vele vrienden. Zorg ervoor, dat je haar altijd netjes zit, dus gebruik veel gel en after-shave voor de glans en neem er gerust alle tijd voor want die heb je. Zorg er ook voor, dat men je als een lange, slanke vent ziet, dus ga niet gewoon zitten, maar lig op de bank en pak ook af en toe de voetbal, want dat verhoogt het sportieve image. Het op een na belangrijke advies echter, lach en gaap veel, want dan komen er van die charmante kuiltjes in je wangen.
Daarna heeft hij van zijn moeder nog de meest belangrijke raad meegekregen. Jongen, zeg alsjeblieft niet te veel, want anders ontdekt men, dat je algemene ontwikkeling beneden peil is.
Nu, zoiets gaat enige tijd goed, maar op een gegeven moment valt je toch door de mand en deze ontwikkeling is nu gaande.
Meer en meer komt men tot de conclusie, dat Iwan een voorgeprogrammeerde robot is, waarvan de batterijen al vlug zijn leeggeraakt. Hierdoor is het uitdrukkingsvermogen gereduceert tot alleen nog maar enkele armzalige blips en bleeps.
quote:
op 04-01-2000 om 01:23 PM schreef Meister het volgende:
Ik hoop het van harte
Nou, nou, even een daggie weggeweest en het Forum hierzo ontploft achter m'n rug! Topics afgesloten, Borgianen vermaand en diepgaande genuanceerde discussies en meningen vliegen hier in het rond. Fok is in dat opzicht een van de meest toonaangevende en vooroplopende forums van Nederland.
Wat vooral opvalt -iets dat door Moor met enige hilariteit wordt ontvangen, en hij scherp beschrijft- is dat er sprake van een discussie die voornamelijk langs elkaar heen gevoerd wordt.
Meister komt er inhoudelijk vooralsnog het beste van af, en probeert tegen beter weten in onverschrokken en zeer overtuigend z'n mening te funderen. Jammer dat het door de meeste mensen -Vooral Jessica en anderen- niet begrepen wordt, en op die manier de discussie verzandt in dommigheid en beperktheid.
Waar Meister het hoofd koel houdt en het niveau beschaafd, vind ik het jammer dat Borgia zichzelf soms verliest in de hitte en frustratie van de polemieke conversaties.
Borgia, ik wil je niet voor het hoofd stoten, en een moralistische kruisvaardersrol bevalt mij geenszins. Maar je verhalen moeten niet teveel uitlopen op persoonlijke aanvallen op andere posters die er iets anders over denken, en ten koste van hen, hoe onzinnig die verhalen ook zijn.
Dat er topics worden afgesloten door Danny vind ik wel wat ver gaan en op zijn minst bedenkelijk, vooral als ik de reden van deze meestal zeer correct gedragende forumleider lees, namelijk Scheld-Topic?!, terwijl ik met de beste bedoelingen geen scheldwoord kon ontdekken...
Danny, graag wat terughoudender in afsluitgedrag, dat komt de rechtgeaardheid van dit Forum ten goede...
|
|
